Duygulandınız, evet duygulandım doğrusu.🥺
—————
"Bana 'gel yol oyalıycam' diyorsun, sonra kıza doğru atıldığımda belimden yakalıyorsun!"
Kartal sözlerimin üzerine seslice güldü.
"Hayatım sonra da dedim ki "BEN SADECE AHU'DAN HOŞLANIYORUM. SADECE AHU SEVİYORUM.' Dedim." Diye o an da söylediği gibi bağırarak söyledi.
Resmen tekrardan yaşatmıştı bana. Yüz ifadesine dayanamayıp kahkahayı patlattım.
Şu an yoldaydık,tatilimize doğru yola çıkmıştık.
Kartalın yanına gitmeme hatta onu öpmeme rağmen kız bütün yüzsüzlüğüyle 'numaramı verebilirim.' demişti.
Sonrasında üstüne atlama çalışmam Kartalın beni kapması ve beni sevdiğini söyleyişinden sonra, arabaya bindirdiği gibi yola koyulmuştuk.
Tabi ki de İstanbul trafiğine kalmıştık. Gerçekten tam zamanıydı yola çıkmak için.
Aramızdaki sessizlik sürüp giderken of'ladım. Telefonumu hemen arabaya bağladım.
Esmeray- Unutama Beni
Boğazında düğümlenen hıçkırık olayım
Unutma beni
Unutama beni
Duran arabayla birlikte bakışlarımızı buluşturdu. İki yana kıvrıldı güzel dudakları. Başımı koltuğa yasladım ona doğru döndüm hafifçe.
Gözünden damlayamayan gözyaşın olayım
Unutma beni
Unutama beni
Elimi güzel yüzüne uzattım. Parmaklarım tenine değer değmez kapandı göz kapakları,güzel kirpikleri bir araya toplandı.
Gölgen gibi adım adım
Her solukta benim adım
Ben nasıl ki unutmadım
Sen de unutma beni
Unutama beni
Bitmek bilmez kapkaranlık geceler boyunca
Unutma beni
Unutama beni
Ayrılığın acısını kalbinde duyunca
Unutma beni
Unutama beni
Gözlerini açtı, yanağındaki avuç içimi öptü. Ağlamamak için zor tutuyordum resmen kendimi. Kartalı unutmak... hayali bile çok zordu.
Sizin var olduğunuzdan bile haberi olmadığını düşündüğünüz kişi senelerce beklemiş biri olarak zordu,çok zor.
Platonik olmak,yaşamayan bilmez tabii.
Sevişirken
Öpüşürken
Yapayalnız dolaşırken
Unutmaya çalışırken
Unutama beni
Unutama beni
Unutmaya çalışırken
Sen de unutma beni
Unutama beni
Sen de unutma beni
Unutama beni
"Böyle bir şey mümkün değil." Diye konuştu. Alt dudağımı dişledim hemen. Gerçekten ağlayacaktım.
Ona doğru uzandığımda,hemen yaklaştı.
Öyle naif öpüyordukki birbirimizi. Aşktan kalbim patlayacak gibiydi.
Geri çekildik. Saçımı kulağımın arkasına sıkıştırdı.
"Bebeğim..." sesini kulaklarıma nimet gibi sunmuştu.
"Ay!" Bir anda çalmaya başlayan korna sesleriyle yüreğim ağzıma gelmişti. "Ay aklım çıktı."
"Siktiklerim bir huzur vermiyorlar." Diye homurdanarak arabayı ilerletti.
Yaklaşık yarım saat geçmesine rağmen hala İstanbul daydık. Çalan telefonumla bakışlarımı ekrana çevirdim. Yasmin arıyordu. Aramayı cevapladım hemen.
"Efendim Yasmin?"
"Ahu süper bir haberim var!" Yasminin sesi arabanın içini doldur.
"Ne oldu?"
"Öyle bir teklif aldın ki ama ufak bir pürüz var sadece 5 günün var hazırlanman için."
Bakışlarımı Kartala çevirdim, yola bakıyordu.
"Neymiş bu teklif?"
"Podyumda o güzel bacaklarını sergileyeceksin ve tabi ki ilk teklif sana. Birkaç kişiyi aradım haberleri var mı falan diye, yokmuş. Hatta defilenin öne çekildiklerinden bile haberleri yok kızım. Hem iş milyonluk!"
Resmen ağzım kulaklarıma tırmanmıştı. Uzun zamanındır defileye çıkmamıştım. Kabul edeceğim teklifler gelmemişti.
"Ne zamana bu iş? Tatile çıkıyordum."
Yasmin yemek yiyordu sanırım. Yutkunduğunu duymuştum.
"Ya başlatma kızım tatilene. Bırak şu lavuk arkadaşlarını. Yarın sabah gel her şeyi ayarlayalım."
Gülmemek için kendimi zor tutuyordum. Kartalın yüz ifadesini hayatım boyunca unutmam imkansızdı.
"Merhaba Yasmin." Kartalın omzuna dokundum. Utandırıcaktı kızı. Yasmin bir iki kez öksürdü.
"Ay Kartal Bey! Özür dilerim. Ben hala alışamadım da!" Diye panikle konuştu.
"Önemli değil Yasmin. Yarın gelmesi şart mı?"
"Süremiz çok çok kısıtlı. Hazırlanması gerekiyor."
Kartal seslice nefes bıraktı. Morali bozulmuştu.
"Tamam Yasmin. 10-11 gibi orada olurum."
Vedalaşıp kapattık telefonu.
"Aşkım ya..." yanağını okşadım.
"Efendim canım?"
"Biraz modun düşmüş olabilir mi?"
"Üzülmedim desem yalan olur tabii ama benimde acil bir işim çıkabilirdi. Olabilir yani güzelim. Dönerim şimdi ileriden."
Uzanıp yanağına öpücük kondurdum.
"Kolyen göğüslerinin arasına girmiş."
Başımı eğerek önüme baktım. Elini uzatıp kolyeme dokundu. Sağ göğsüme doğru kaydırdı elini. Bakışlarımı çevirdim hemen.
"Kolye dedin hayatım." Dudaklarını büzdü hafifçe.
Parmaklarını göğsümde gezdirdi. Hafifçe sıkıp bıraktı.
Seslice güldüm. Yaramaz biriydi.
Kolyenin ucunu avucunun arasına aldı. Küçük bir kolyeydi aslında.
"Kartal mı o ?" Yüzünde güller açıyordu resmen. Keyifle havalandı kaşlarım.
"Eğer bir an önce eve dönmezsek kucağına geleceğim."
Bölüm sunuu.
Aşklar bölümleri düzeltiyorum. Yorumları da dikkate alarak.
Birde birde neredeyse 100k olacağız. 🥺
Lütfen vote ve yorum atmayı unutmayın.
Ufak bir şey daha söyleyeceğim hemen.
Başka bir hesabımda yazdığım bir hikayem var. Texting değil.
Ama gerçekten göz bebeğim. Bu hesabımdan yayınlayıp yayınlamamak arasında kararsızım açıkçası. Eski hesabımda yayınladım ama bu hesabımı kullanmak istiyorum. Deli gibi kararsızım yahu.
Ufak bir kesit bırakayım buraya.
KOZAN/7
"Selen konuşmasak bile sensiz olmam imkansız tamam mı? Senin için de bensiz olmak. Bunu ikimizde çok iyi biliyoruz. Sen benim ilk aşkımsın ve son aşkım olarak da kalacaksın. Bu durum bu kadar basit. Ne olursa olsun -tabii çizgileri aşmadan, böyle üzüldük diye senden vazgeçmeyeceğim. Üzüntü bu geldiği gibi gider." Gözümün önüne gelen saçımı parmağına doladı.
"Ben senden gelen üzüntülerede razıyım. Yeter ki sen de benden razı ol."
Alperen Deniz Kozan bu hayatta başıma gelebilecek en güzel şeydi. Ve ben o'nu kaybetmemek için her şeyimden vazgeçebilecek kadar aşıktım. Ben bu hayatta sadece sana razıyım Kozan...
Ona ve onunla olacak bütün günlere...
****
Geçen saatlerin, muhabbetlerin ardından herkes Karaoke kısmına gitmek için ayaklanırken gözlerimi Denize çevirdim. İkimizin de kalkmaya pek niyeti yoktu. Herkes iç kısım gibi olan yere yürüdüğünde yalnız kalmıştık. Elindeki rakı bardağına indirdi gözlerini. Bardağı masaya değdirerek hafifçe çeviriyordu. Ellerimi çenemin altında birleştirdim. Gözlerimizi buluşturdu tekrar. Hafif hafif rüzgar esmeye başladı o an. Dirseği masaya yaslı elinde rakı bardağı yüzünde de hüzün olan adamdan gözlerimi alamıyordum. Bu içimi yakan görüntü benim eserimdi. Gözlerini gözlerimden ayırmadan kafasını eğdi birazcık. Bardağını bana doğru kaldırdı,'şerefine' dercesine. Masaya vurdu bir kere ve kalan hepsini içip bana baktı tekrardan. "Yarasın." Dedi, hafifçe gülümseyip. Kalkıp elini uzattı,bende kalkıp tuttum elini. O kısacık mesafede bile irkildim o an. Rüzgar da ondan yanaydı.Yarasın. haklıydı. Onun alıp alabileceği en büyük yaraydım.
İçeriye girmemize birkaç adım kala durdum. Tuttuğum elini durması içim sıkıca tuttum. Bana döndü hemen.
"Ne oldu?" Sorusuna cevaplamadan deniz kısmına doğru yürüdüm. Denize karşı yan bir şekilde dururken ikimiz karşı karşıyaydık. Ellerini tuttum. Siyahları ışıl ışıldı. Biraz da sarhoş bakıyordu. Üç bardak içmişti henüz. Dördüncüye kopardı büyük ihtimalle. Derince bir nefes çektim.
"Konuşacaktık bugün, fırsatımız olmadı." Ellerini belime yerleştirdi. Bende ellerimi onun beline koydum. Yüzüne bakmak için başımı geriye doğru eğmem gerekiyordu. Öyle olunca da esen rüzgar saçlarımı ufak ufak savuruyordu.
"Burada konuşulacak bir şey değil. Evde konuşuruz olur mu?" Kalın sesi kulaklarımı doldurdu. Sıcak ve alkol kokan nefesi sıyırdı yüzümü. Esti o sırada rüzgar, hayran olduğum kokusu hemen doldu ciğerlerime. Başımı sallayarak onayladım isteğini.
"Yarayım değil mi senin için?" Kısık sesimle konuştum. Dudaklarını ıslattı. Saçlarıma çıktı anında sol eli. Usulca gezmeye başladı koca eli:ince telli saçlarımda.
"Yarasın. Benim sende olduğum gibi." Dedi, alnıma küçük bir buse kondurdu.
"Ben şunu çok iyi anladım Deniz." Ağlamamak için istemsizce dudağımı ısırdım.
"Neyi Canım?" Isırdığım dudağımda baş parmağını gezdirdi. Isırmamam için. Dudağımı serbest bıraktığımda tekrar eli saçıma çıktı.
"Evet, benim içimde bir yara var ama senden olduğu için canımı bazen çok yakıyor bazende diyorum ki 'Ne var ya bunda Deniz'in açtığı yaradan bir şey olmaz. Açtığı gibi kapatır.' Böyle düşünüyorum..." bir adım daha yaklaşıp aramızdaki mesafeyi sıfıra indirdim.
"Herneyse anladığım şey şu : İyi ya da kötü sen benim içimdesin. Ben sensiz olamam Deniz, sensiz ben hiçbir şeyim. Geleli daha ne kadar oldu bilmiyorum bile ama sanki hiç ayrılmadık. Ben senin yanında var olduğumu hissediyorum. Ben bir daha asla sensiz kalamam. Sensiz olamam. Ne olur bir daha beni kendinle sınama." Sıkıca sardı kollarını bedenime. Aynı şekilde karşılık verdim.
Alperen Deniz, zayıf olduğum tek konu.
"Sende beni bir daha sensiz bırakma. Sensiz olmanın nasıl hissettirdiğini bilmiyorsun." Sesi titremişti. Açıkta kalan boynunun altını öptüm.
Bir sevgi nasıl olurda bu denli çaresiz bırakırdı insanı? Sevmenin kelime anlamı: 'En güçlüyü, en başarılıyı, en serti, alaşağı eden, çaresiz bırakan.' Olmalıydı bence. Her konu da kendimizi zirvede gören biz, sevgimizden patlayacak kıvama gelen kalplerimizden uzak kalınca yerin dibinde bulmuştuk kendimizi. İş, arkadaşlık, mutluluk, para pul yok olmuştu bir anda. Bomboş, kapkaranlık kalmıştık.
Koca dünyada o kalabalıkta bir sokak lambası gibi olmuştuk.
Vardık, herkes farkındaydı ama sadece duruyorduk öylece. Karanlık çökünce yanıyordu ışığımız. Açtığımız birayı görebilmek için, akan gözyaşlarımızı sileceğimiz peçeteyi bulabilmek için. Eriyip giden kalbimizin bedenimize yansıyışını görebilmek için.
İşte böylee..
Model'in yeni bölümüde gelecek hızlıca. 16. Bölüm yaniii. Öpüyorum sizleriii ❤️
Vote atmayı unutmayalımmmm