İyi okumalar 🌸
Yoongi'nin isteği üzerine DNA testi yaptırmaya gitmiş sıramızı bekliyorduk. Yoongi bize kahve Yeonjun'a ise meyvesuyu almaya gitmişti.
"Anne janım çok açıymı?"
Hayır anlamında kafamı salladım
"Hayır aşkım sadece minicik kan örneği alacaklar senden "
Yeonjun elimden sıkıca tutup dudaklarını büzdü. Tabi o sıra da yoongi de yanımıza gelmişti bile.
"Anne ben kayn veymek iştemiyoyum"
"Bebeğim olmaz ama böyle vermelisin hem yanında bende olacağım. Eğer canın çok acırsa elimi sıkman yeterli."
Yeonjun derince düşünüp sonunda beni onaylamıştı.
"Al içinin ısınır. "
Bana uzattığı kahveyi almış yoongi ve Yeonjun'u seyretmeye başlamıştım.
Yoongi aldığı meyve suyunun pipetini takmış Yeonjun'un önünde eğilerek ona uzatmıştı.
Yeonjun ise ondan asla beklemediğim hareketi yapmış yoongi'nin uzattığı meyve suyuna vurarak yere fırlatmıştı.
"İştemiyoyum giyt"
Yoongi, Yeonjun'un yere attığı kutuyu alıp sessizce yerine oturdu.
"Bebeğim yaptığın çok ayıp birşey özür dile"
Yeonjun kafasını iki yana sallayıp omzunu silkmiş.
"Hayıy o şana vuymuştu"
Yoongi'ye baktım ona teselli verecek halde değildim tabi ki ama onunda bana yardımcı olması gerekiyor ki Yeonjun yaptığı hatayı anlasın.
"Özür dilemesin am-"
Sözümü kesen hemşire olmuş sıramızın geldiğini belli etmişti. Bu konuyu rafa kaldırmış Yeonjun ile konuşacağımıda not almıştım aklım sıra.
Yeonjun girer girmez ağlamaya başlamış ben onu sakinleştirirken yoongi kan vermişti bile. Bunu yapmasını ben istemiştim Yeonjun yoongi'nin ağlamadığını görürse hemen ikna olurdu, oldu da zaten.
Sonrası hızlı gerçekleşmiş Yeonjun ağlayarak kan vermiş kulak zarımızı patlatacak dereceye getirmişti.
"Yemeğe gidelim, hem konuşacaklarımızı konuşmuş oluruz"
Yoongi'yi onaylayıp arabasına doğru ilerledik. Sabah bizim çocuklar bırakmış arabamı da planları olduğu için onlar almıştı.
Yoongi arabanın arka koltuğunu açtığında Yeonjun'u çocuk koltuğuna oturtup bende öne yerleştim.
"Ne yemek isterseniz?"
"Fark etmez "
Yoongi benden sonra aynadan Yeonjun'a bakmış ona yöneltmişti sorusunu
"Küçük adam sen ne yemek istersen"
Yeonjun önce ona bakmış sonra bana bakmıştı.
"Şen mi alacakşın?"
Yoongi Yeonjun'un bu hallerine gülümsemiş ve anında onaylamıştı.
"Ben alacağım"
"Noymelde açıkmadım, ama annem açıktıyı için et yiyelim"
Yoongi bu haline gülerken ben göz devirip Yeonjun'a döndüm.
"Yeonjun ben sana yalan hakkında ne dedim"
"Ama tae pempe yalanlar şöyleyebilir mişim öyle şöyledi"
"Eve gidince taehyung beyle konuşmam gerekiyor anlaşılan."
Yeonjun topu taehyung'a atıp rahatça etrafı seyretmişti. Biz mi tek kelime etmemiştik yol boyunca.
Sonunda restorana gelmiş manzaralı bir yere oturmuştuk.
"Eee ne alırsınız bakalım?"
Şuan miğdem hiç birşey almadığı için
"Salata"
Demiştim yoongi kaşlarını çatıp sinirle baktı.
"Ben ısmarladığım için yemiyorsan"
"Hayır miğdem almıyor "
Yeonjun bey ise et istemiş sebze ürünlerini es geçmişti yene.
"Tanıdıklarım sayesinde akşama sonuçlar çıkar."
Yeonjun uzattığım eti hemen miğdeye indirimiş karnını ovuşturmuştu.
"Tamam "
Yoongi önünde bulunan mendil ile Yeonjun'un ağzını silmiş yanağını mıncırmıştı.
Şuan karnı doyduğu için herkese bir saat melek gibi davranacağı için bu halleri normaldi benim için .
"Elleyimi yıka"
Kalkacağımda yoongi durdurmuş çalışanları çağırmıştı. Normal de asla başkasına emanet etmezdim oğlumu ama galiba yoongi birşeyler konuşacaktı o yüzden onayladım.
"Bu aramız da ki mesafe ne olacak?"
Önümde duran salatayla oynamayı bırakıp yüzüne baktım.
"İstediğin sınırı çizdim sadece"
Yoongi derin nefes alıp konuştu.
"Çocuğumuz için iki kelime dahi edemeyeceğiz anlaşılan"
"Benim ve babası bilinmeyen çocuk demek istedin galiba, hatırlatırıp ben önüne gelen adamla-"
"Yeter Minji!, O gün sinirle çıktı herşey ağzımdan bunu sende biliyorsun ama konuyu uzatıp duruyorsun "
"Konuyu uzatmıyorum beni nasıl kırdığını gösteriyorum sadece yoongi"
"Özür dilediğimi hatırlıyorum "
"Affetiğimi söylemedim"
Sonrası basitti Yeonjun gelmiş yemeğin üzerine tatlı gömüp bizi eve bırakmıştı.
"Cevap gelince haber ederim."
"Ben sonuçtan eminim yoongi, sonuçta cevabı sen merak ediyorsun ben değil. İyi günler"
Günün yorgunluğunu gidermek için duş almış Yeonjun'un yanına kurulmuştum bile.
"Anne"
"Hım"
Göğsüme daha çok yanaşan minik oğlumu sarıp sarmalamış diyeceklerini beklemiştim.
"Yunki neden kaynımı aydı?"
Benden şüphesi olduğu için diyemeyeceğime göre biraz daha yumuşatmam gerekiyordu.
"Yoongi senin baban olduğunu kanıtlaması gerekiyor ki, senin baban olduğu belli olsun"
Yeonjun hafif kıkırdamış uykulu gözlerle son cümlesini kurmuştu.
"Tae hakyıymış"
"Ne konu da?"
"Şende pempe yayan şöyleye biyiyoyşun"
Gözlerini kapatıp uyuya kalmış, bense ona sıkıca sarılmaya devam ediyordum. Uykum yoktu ama yanında da ayrılmak istemediğim için boş boş uzanıyordum işte.
Telefonumdan gelen bildirim sesi ile Yeonjun'u uyandırmadan telefonun almış gelen mesaj kutusuna tıklamıştım
Yoongi:
Sonuçlar çıktı
Uyuyor muydun?
Me:
Sorun değil sadece
Uzanıyordum
Cevap ne?
Gerçi ben biliyorum ama
Yoongi:
Haklıydın
O bizim oğlumuz
Özür dilerim.
Seni kırdım.
23:56✓✓
Cevap yazmadım sonuçta hala onu affetmiş değilim. Ona asla test yaptırdığı için kızmadım kızmaya da asla hakkım yok. Yaptırmak istemese bile içinde şüphe olmasın diye ben yaptırırdım.
Beni asıl üzen şey bana iğrenç ithamlarda bulunmasıydı. Kolay kolay affetmem mümkün değil galiba. Sonsuza kadar kin tutan bir insan değilim ama kolay kolay da unutamam, her insan gibi...
✧༺♥༻✧
Şu bir kaç günümüz normal geçmiş mahkeme günü gelip çatmıştı. Herkes usulüne göre giyinmiş hazırol da bekliyordu.
Arabayı Taehyung kullanmış ani bir kaza riski yaşamış ama sağlam şekilde mahkeme salonuna varabilmiştik.
"Aklımda bulunsun bir daha arabamı sana vermeyeyim."
Avukatımız olacakları tahminlerini durmadan bizimle paylaşmış azda olsa rahatlatmıştı bizi.
Yoongi ve avukatıda bizim yanımıza gelmişti.
"Yarım saat sonra bizim sıramız."
Karşımda duran beyfendiyi tanımamak mümkün değildi.
"Siz o gün ki beyfendisiniz"
Benim şaşkın çıkan sesime zıt karşımda duran beyfendi gülümseyerek elini uzatmıştı.
"Merhaba ben Kım Namjoon, Yoongi'nin avukatı"
Uzattığı elini sıkmış bende kendimi tanıtmıştım.
Sıra bize gelmiş sonunda duruşmaya çıkmıştık. Stresten elim terliyor durmadan pantolonuma siliyordum.
Namjoon çok güzel şekilde yoongi'yi savunmuş ağız birliği ile çalıştıklarını belli etmişti.
Yoongi Yeonjun'un velayetini istediğini uygun dille dillendirmiş hakimin kararını beklemekteydik.
Karşımızda bulunan yaşlı kadın gür sesle konuşmak için kendini belli etmiş herkes ayağa kalkmıştı.
"Kara: Bu zamana kadar çocuğunun yanında yer almamış olan baba ve çocuğunu ondan saklayan anneye karşı ne diyeceğimi bilmiyorum. Ama çocuğun psikolojisini ve yaşının küçük olması nedeniyle velayet annesinde olmalıdır."
Gözyaşlarımı tutamayıp ağlamış Yeonjun'a sarılmıştım. Taehyung ve Jungkook birbirlerine sarılırken ağlayıp durmadan bize gülümsüyorlardı.
"Lakin"
Hakimin tekrar sesini duyduğumuzda istemsizce Yeonjun ile ayrılmış onun sıkıca elinden tutmuştum.
"Bu küçük çocuğun anneye ihtiyacı olduğu kadar babaya da ihtiyacı var. O yüzden hafta sonlarını babasında geçirecek"
Yoongi ile göz göze geldiğimizde bana tebessüm etmişti. Sonuçta o da kazanmıştı. Yeonjun ile vakit geçirebilecek.
Hakim dışarı çıkmış yoongi yanımıza doğru gelmişti.
"Yarın hafta sonu, Yeonjun benimle gelecek o zaman değil mi?"
Kafamla onaylamış Yeonjun'a dönmüştüm.
"Giytmek iştemiyoyum"
Namjoon ve yoongi birbirine bakmış ikna etmem için bana kaş göz işareti yapıyorlardı.
"Bebeğim babayla gitmek zorundasın, hem sadece iki gün ondan sonra beraberiz"
Yeonjun inatçılık yapmış bacağıma yapışmıştı.
"Olmaj!!!"
"Yeonjun hadi annecim, hem telefonla konuşuruz ayrı kalmamış oluruz."
Yeonjun ağlamasına biraz ara verip bana sulu gözlerle bakmıştı.
"Şöj mü?"
"Söz annem"