Nasılsınız tatlı çöreklerim ?
Öncelikle oy verip öyle oluşum başlayın ve satır arası yorumlarınızı eksik etmeyin.
Birde okullar başlıyor ve bende bir okullu olarak okula gideceğim. Dershaneye gidiyor olmamla birlikte kendime zaman ayırmam azalacak ve açıkçası bölümler sık gelmeyecek
ama durmayacak da.
Bir hafta Son Muhafıza bir hafta İki Varise bölüm atmayı düşünüyorum ama bu değişebilirde. Şimdiden anlayış gösteren herkese teşekkürlerime sunarım ve artık bölüme geçebilirsiniz .
İyi okumalar 🍩
_____________________________
Şarkı => E.T // Katy Perry
🧚🏻♀️🧚🏻♀️🧚🏻♀️
20.Bölüm : Benim Küçük Perim
🧚🏻♀️🧚🏻♀️🧚🏻♀️
Sevipte kaybetmek , sevmemiş olmaktan iyidir .
* Seneca *
•••
Ani kalkmamla perim uyanmış huysuzca mırıldanıyordu. Onu takamdan çıkışa doğru yürüdüğümde odanın içi karardı , Deniz canlıları kaçıştı.
Korku tüm bedenimi ele geçirirken savunmasız küçüklüğüm acıyla kıvrandı. Saklanacak bir yer aradı birinin onu kurtarmasını beklerken güvende olabilmek için.
Ama küçük ben burdan kaçış yok.
•••
Küçük kız koşabildiği kadar hızlı koşmaya çalışıyordu küçük bacaklarıyla. Kaçıyordu yine yakalanacağını bile bile yine ceza alacağını bile bile.
Ara sokaktan dönmesiyle burnuna gelen kokularla durmak zorunda kaldı. İçki kokusu her tarafı sarmışken uzaktan gelen adamlarla bedeni tir tir titredi.
Hisleri kötü bir şey olacağın haberini verirken hangi tarafın daha kötü olduğunu bilemedi küçük kız . Sonuçta daha yedi yaşındaydı. Karanlık odada aç ve susuz kalmak istemediği için ilerledi.
Ama bu sefer minik minik adımlıyordu. Adamlar onu görmesin diye duvar dibinde yürüyordu.
Ama fark edilmişti . Küçük aklı ona bunun yanlış olduğunu söylese de neyin yanlış olmadığını bilmediği için yürümeye devam diyordu. İçinden en fazla ne yapabilirler ki diyordu.
Ruhunda en acı ize bırakacaklarını bilmeden.
Adamın biri kolunu tutmasıyla bağırıp çağırmaya başladı. Bırakması için debelenmesi adamı daha da zorluyordu.
" Bırak beni !"
" Sus küçük şeytan. Debelenmeyi bırak ikimizde zevk alalım."
Çırpınışları, göz yaşları birbirine karışırken yardım dileyen sesi bile gitmişti. Acı tüm bedenine işlerken ruhunda da kara bir leke bırakmıştı.
Zangır zangır titreyen bedeni adamın dokunuşlarını ve zevk alan haline tezattı. Küçük kollarıyla ittirmeye çalışması bir işe yaramıyordu.
Titriyordu.
Soğuk kış zamanı çıkarılan kıyafetleri ve şu an bulunduğu durum onu kendinden tiksinmesene neden oluyordu.
Adam geri çekildiğinde kaçacak dermanı da yoktu ki . Adam pantolonunu indirdiğinde bitti sandığı şey daha da korkunç hal almıştı. Gözlerini sıkıca kapattı .
Adam ona yaklaştığında beyni ve algıları artık pes etmişti. Kapalı gözleri açılmadı ve bedeni yere yığıldı. Hala titreyen küçük beden adamın umrunda değildi.
Baygını kız yaklaştığında acı bir haykırış döküldü ağzından ,bedeni ateşle sarılmıştı ve cayır cayır yanıyordu. Zorlukla kafasını çeviren adam kapkara gözlerle karşılaştı.
Ruhu bedeninden ayrıldığında son gördüğüydü kara gözler. O ruh ebediyete kadar Tartarusa hapsedilmişti.
Kara gözlü adam küçük bedeni kucağına alıp yetimhanenin odasına getirmişti. Uyuyan çocuklara dikkat ederek yatırdı ranzanın en tepesine küçük kızı.
Yırtık kıyafetlerini ateşiyle değiştirip pijamalarını giydirmişti. Bedenindeki morluklara hiç bir şey yapamazdı ama ruhunun acısını dindirebilirdi nitekim öyle de yaptı.
Ruhunun kararan yerini bağladı. Bir daha yaşanmadığı sürece unutmasını sağlayacaktı.
Sonra yavaşça ayrılacakken parmağını tutan küçüğün elini yavaşça çekti. Gideceği sırada duyduğu cılız sesin ' baba ' demesi keşke yanıma alabilseydim dedirtti adama.
Küçükken yaşadıklarımız unutulsa da geleceğimizde karşımıza çıktığında hatırlıyoruz.
Çocuklar unutmazlar her şeyi görür ve bilirler. Buna bizzat ben tanık olmuştum. Sadece eğelenmek ve etraflarında dolaşan kasvetli havayı gidermek için safa yatarlar.
Anlamadıkları için değil , biraz mutlu olabilmek için çünkü büyüdüklerinde ister istemez kendilerini hayatın karmaşası içinde bulacaklardı. Mükemmel olmak ve güçlü olmak istediklerinde yıpranacaklar işte bu yüzden çocukluğumuz önemlidir bizim için.
Çünkü tek mutlu olduğumuz dönemdir.
Bazıları için istisnadır bu durum ve bende ne yazık ki onların içindeydim.
Böyle olmak zorunda değildi ama olmuştu birinin intikamının kurbanıydım ben , birinin acısının kurbanıydım .
Ama kimin ?
Bir bebeğin ruhunu kendi bedenine hapsetmek çok canice ve bir o kadar da vicdansızlık. Kendi çıkarları için kullanmak adiliktir.
Ama tanrılar ve tanrıçalar arasında bu durum söz konusu bile değildir. O yüzden bu halde değil miydim ben ?
Onlar ceza almazlar verirler.
Onlar bizden üstünler bu yüzden her istediklerini yapabilirler.
Onlar düzeni koruduklarını söylerler ama asıl korudukları kendilerinin yeridir, onlardan güçlü olanları engellerler .
Benim ruhumu da bu yüzden cezalandırdın Tanrıça Aurora çünkü ben yer altının hükümdarının kızıyım.
Ruhları , ateşi , suyu ve kanı kontrol edebiliyorum. Benden korkuyorsun ve bir gün yüz yüze karşılaşacağız o zamanı iple çekiyor olacağım.
Ona bu haldeyken söz vermek akıl karı değildi ama su elementerleri böyledir.
Karanlık ensemde ama bu sefer ne yaparsa yapsın benim ruhumu etkileyemeyecek çünkü beden bana ait değil Aurora.
Yavaşça başımı çevirdim ve buz mavisi - bana ait olmayan - gözlerimle baktım. Morun en koyu tonuna sahipliği yapan gözlerinde acıyı ve intikam hırsını görmüştüm.
Etrafındaki sis dağıldığında elini kaldırdı ben daha ne olduğunu anlamdan bedenim cama sertçe çarptı. Ağzımdan inleme döküldüğünde yere düştüm. Avuç içlerimle yerden destek alıp Kara Muhafız'a baktım.
Yanıma gelip bana fırsat tanımadan boğazıma yapıştı. Sertçe sıktığında nefesim kesildi. İki elimle koca elini ayırmaya çalışıyordum ama pek başarılı olduğum söylenemez.
Nefesim kesilirken elini biraz gevşetmişti. Nefretle gözlerime baktı.
" Onu öldürdün! Aklından ne geçiyordu Amaris söylesene onu neden öldürdün !"
Elini neden gevşettiğini anlamıştım benim konuşmam içindi.
" Cadılar ve sen bize ihanet ettiniz. Halkım ve annemin burda olmamasının sebebisiniz."
Ağzından kahkaha döküldüğünde bu kahkahanın samimi olmadığı açıktı. Boğazımı sertçe sıktı ve konuşmaya başladı.
" Savaş senin yüzünden çıktı. Melezlerin Priroda'da yeri yoktur. O zaman sen neden hayattasın."
" Söylediğin cadıların ve senin elementlerleri yok etmeye yardım ettiğiniz gerçeğini değiştirmez."
" Sevdiğimi aldın ve bunun bir bedeli olacak."
Sözlerini söyledikten sonra boğazımdan elini çekti. Elimin tekini boğazıma götürdüm ve deli gibi öksürmeye başladım.
Nefesim normale döndüğünde gözlerimi Kara Muhafıza çevirdim. Bakışlarımız kesiştiğinde başını iki yana salladı.
" En sevdiğini alıcam senden Amaris."
" Babam ölüler tanrısı iken senin öldürdüğün kişiyi yaşatmaz mıyım."
Gözlerindeki şaşkınlığı yakalamıştım. Demek ki bilmiyordu babamın Hades olduğunu. Bakışları donuk hal alırken dudakları kıvrıldı.
" Perilerin ruhları yoktur Amaris. Su perileri ise okyanusun derinlerinde yaşayan çiçeğin ışığından oluşur. Kendine yeni bir tane yardımcı peri bul."
Gözlerimi hırsla Kara Muhafızdan alıp savrulmanın etkisiyle koltukta yatan perime çevirdim.
Güçleri olmadığı için kaçamıyordu ve bana endişeli bir şekilde bakıyordu. Ben Kara Muhafıza engel olamadan Ella'yı karanlık bir kürenin içine aldı.
Durdurmak için ayağa kalkacakken diğer elinden çıkan karanlık sarmaşıklarına bağlandım. Gözlerimden akan damlalar çeneme süzülürken acı içinde haykırdım.
" ELLA."
Gözlerimin önünde Ellayı yok ederken cama dayanana ellerimin avuç içini cama bastırdım.
Bana yardım etmen lazım su .
Bir perinin ışığının sönmesini istemezsin.
Yardım et su .
Gözlerimi Elladan çekmeden içimden söylediğim sözleri defalarca kez tekrar ettim.
Camdan gelen çıtırdamayla beraber büyük bir gürültü koptu. Koca camın tuzla buz olmuş parçaları üzerime düştüğünde karanlık sarmaşıklar da yok olmuşu.
Ellerimle siper ettim başımı. Bir kaç kesik oluşmuştu ama umurumda değildi. Başımı kaldırdığımda Kara Muhafızı görmedim.
Okyanus odayı doldurduğunda ayağa kalktım ve küçük perimi gözlerimle aradım. Kenarda kıpırdamadan yatan perime ilerleyip avuç içime aldım.
Gözlerimden akan damlayı alıp alnına damlattım ama işe yaramamıştı.
' Periler bizden çok farklı varlıklardır. Kutsaldırlar.'
Seninle şu an uğraşamam !
Başımı kaldırıp çevreme baktığımda bir yunusun bana doğru geldiğini gördüm. Gözleriyle işaret etti açık suları.
Başımla onaylayıp yüzgecine sıkıca tutundum. Kuyruklarını hızlıca çırpıp beni Su Altı Sarayına götürmüştü.
İçeri girip bir deniz kızını durdurdum.
" Daphne nerde ?"
" Revirde Kraliçem."
Kızı orda bırakıp hızlı ve seri adımlarla vardım revire. Kaybetme korkusu benliğimi yavaşça ele geçirirken inatla reddettim bu düşünceleri.
İçeri girdiğimde gözüm direk Daphne'yi buldu. Benim halimi gördüğünde endişeli bir şekilde yanıma geldi.
" Amaris neler oldu ?"
" Perim onu kurtar . Karanlığa maruz kaldı. Ölemez Daphne !"
" Tamam sakin ol önce." diyip perimin nabzını kontrol etti ilk. Sonra bana döndü.
" Çok tehlikeli olan bir göle gitmen gerek."
" Tehlikeli falan umrumda değil."
" Sihrini orda kullanamazsın . Göldeki kadının göz yaşını almalısın ve kendi göz yaşınla birleştirmelisin ama vereceğini sanmıyorum. İnsanlardan hiç hoşlanmaz."
" Ben de insan değilim. Beni oraya gönder."
Beni vazgeçerimeceğini anlamış olacak ki başını salladı ve bir kaç sözcük fısıldamaya başladı. Bedenim ışınlanmasın etkisiyle sarsılmıştı sadece.
Geldiğim yere baktığımda karanlık ormanın kasvetli havası bana hiç iyi şeyler çağrıştırmıyordu.
Gözüm avucumdaki örtme kayınca derin bir nefes aldım ve ormanda ilerlemeye başladım. Gölün nerde olduğunu bilmeden ilerlerlerken izlenme hissine kapıldım.
Gözlerimle etrafa hızlıca göz gezdirdim ve arkamda çalıların arasında bulunan bir çift kırmızı gözle göz göze gelmemle yutkundum.
Ya arkama bakmadan koşacaktım ya da yem olacaktım. Ayaklarım geri geri giderken kırmızı gözlerim sahibi de ortaya çıkıyordu.
Birden önüme dönüp koşmaya başlamamla arkamdan kükremeye benzer bir ses duydum. Daha da hızlanmaya başladım ama arkamdan ormanı yara yara gelen yaratıktan ne kadar kaçabileceğim ise muammaydı.
Bedenim koşmaktan bitap düşmeye başladığında yaratıkta bana yaklaşmakta başlamıştı. Arkamı dönüp yavaşlamaktansa onu görmememin bir sorun teşkil etmeyeceğine karar vermiştim.
Birden bedenimin savrulmasıyla çığlık attım. Sırtım bugün ikinci kez sertçe çarptığında ağzımdan inlemeye benzer bir ses döküldü.
Yere düşen bedenimi avuç içlerimden destek alarak kaldırdığımda kırmızı gözlerle kesişti gözlerim. Köpeğe benzer hayvanın sivri dik kulakları dev ağzından akan salayalarıyla gözlerinin kırmızı oluşu , iki üç metre boyu ve deri kısmının pullarla kaplı olması onu köpekten farklı kılıyordu.
Muhtemelen hiç yıkanmamıştı çünkü berbat kokuyordu.
Yüzümü buruşturduğumda dev şey beni koklamaya başladı. Sonra yavru köpek gibi sesler çıkartıp geri çekildi.
Yerden kalkıp yüzüme gelen saçlarımı arkaya attığımda dev şeyin hedefinin Ella olmasıyla hızlıca ayağa kalktım. Sırtım acısını belli ederken dişlerimi sıkıp Ella'nın yanına vardım ve avucuma aldım.
Bunun üzerin dev şeyden hırlamaya benzer sesler dökülmeye başladı.
" Senin o koca mideni bu Peri doyurmaz. Git kendine başka bir yemek bul !"
Tabi ki yaratık beni anlamadı ve hırlamalarını arttırdı. Ayağa dikkatlice kalktım ve dev şeye parmağımı salladım.
Beni yiyemezdi çünkü muhafızları öldürmek lanetlenmek ve onunla beraber ölmek demekti. Haliyle dev yaratık kokumu alıp uzaklaşmıştı benden. Ama küçük perim Ella için aynı şey geçerli değildi.
Dev şey üzerime atlamaya hazırlanır gibi davranışlar sergilemeye başlayınca sırtımın çarptığı kayaya ilerledim. Bunun üzerine koşarak üstüme atladığında eğilerek kayaya çarpmasını sağladım.
Ağzından mırıltılar dökülürken saçlarımı savurarak dev şeye baktım.
Güçlerim olamayabilir ama beynim beni henüz terk etmiş değil.
" Acıtıyormuş değil mi ." diyerek dev şeyin kendini toparlamasına izin vermeden koşmaya başladım.
İlerde gördüğüm zayıf ışıkla o tarafa doğru sakince yürüdüm ama sırtımın acısı kendini her adım attığımda belli diyordu.
Zorlukla göle yaklaştım. Duru olan gölün üzerinde hiç bir şey uçmuyordu. En azından ben göremiyordum.
Dikkatlicene baktığımda gölün üstünde gezen küçük böceği birden gölün içinden çıkan sivri dişli dev balığın yutmasıyla anında geri çekildim.
Korkuyla geri çekildiğimde arkamdan hırıltı sesi duymamla yüzüm düşmüştü.
Dev şeye yüzümü döndüğümde bana hiç de hoş bakmadığını gördüm.
" Ben senden kurtulamayacak mıyım ya !"
Kırmızı gözler perimin üstünde dolaşıyordu. Çatık kaşlarla dev şeye baktım ama beni umursamıyordu.
Yavaşça üzerime gelirken bende gölün yanına geri adımladım.
Ayaklarıma çarpan suyla bir dev şeye bir Ella'ya bir de suya baktım.
Su muhafızıydım su benim dostumdu içindeki canlılarda öyle olmalıydı. Gölün için geri geri ilerlerken dev şeyde durmuştu .
Su dizlerime kadar gelirken dev köpek ise geri çekilip arkasına bile bakmadan koşmuştu.
Benden mi korkmuştu ?
Yok canım korksaydı en başından beri beni takip etmezdi.
Arkamda duyduğum sesle hızlıca arkama döndüm ama bir şey görmedim.
Suda oluşan baloncuklar dışında.
Yutkunup kendime geldim. Suyun içine girsem o kadını görür müydüm? Gerçi kıyıda olacağını sanmıyordum .
Başka iyi seçeceğim olmadığından yavaşça gölde yürüdüm. Zemini artık hissedemediğimde nefes almaya gerek duymadan göle indim.
Gölün içine bir şey görme umuduyla bakınırken nefes almamla burnuma dolan suyla hemen yüzeye çıktım.
Burnuma giren su canımı yakmıştı. Suda nefes alamıyordum . Bu iyi değildi şimdi ben o kadını basıl bulacaktım ?
Ella'nın zamanı da daralıyordu. Gözlerim buğulanırken göle bir damla göz yaşım düştü. Umutsuzca seslenmek için ağzımı açtım ama ağzıma tıkıldı sesim.
Ayağımdan tutulup çekilmemle nefesimi bile tutamamıştım. Ayağımdan kim çekiyorsa hızlıydı ve ben artık nefes alamıyordum.
Gözlerim kararırken bir avucumda tuttuğum küçük perimi yavaşça gölde süzülmeye başladı.
Daha fazla dayanamadan benimde başım döndü ve gözlerim kapandı.
Bölüm sonu.
Bölümü nasıl buldunuz ?
Amaris ve Ella'ya ne olacak ?
Göldeki kadının sırrı ve dev şeyin birden kaçması peki ?
Bu arada burcunuz ne ve siz hangi elementsiniz ?
Ben sulu göz Balık burcu ve su elementiyim bu arada.
Bir sonraki bölüme kadar kendinize iyi bakım tatlı çöreklerim 🍩🍩🍩