Minty's (pov)
“Kat?” tawag ko sa kasama ko outside of comfort room.
We're here sa restaurant dahil may biglaang appointment ako sa isang ceo rin, we decided na dito nalang mag-usap and obviously about business.
Hula ko makikipag-partnership lang din 'to, just like sa mga ibang nakausap ko rin. Okay naman 'yung state ng company niya and he said na dalawang taon palang ang business niya so hindi pa masyadong nakikilala.
Muntik ko na ngang mapahiya siya dahil sa sudden question ko.
‘so, you want our company just for your company to be well known? ’
Mabilis akong nakatanggap ng reaction mula sakaniya, para siyang nakakain ng paminta dahil sa sobrang pakla ng mukha niya.
I smirked secretly dahil nahuli ko rin ang gusto niya.
User, indeed.
“hey, what's taking you so long??” i blurted out again when i didn't receive any answer from her.
what is she doing ba sa loob ng cr? i thought she's gonna pee only.
“w-wait!” a few minutes before ako makatanggap ng respond mula sakaniya.
Gusto ko nang makauwi at mukhang uulan pa yata, medyo napatagal rin ang pakikipag-usap ko sa lalaking 'yon kanina. I sticked with my franked question and he managed to answer that.
‘that's how business works! ’ kibit balikat na pagkakasabi ng mid-50 na lalaki, dinismiss ko agad ang meeting namin dahil ayoko siyang makatrabaho.
Magiging problema lang siya sa company namin.
“why are..y-you still here?” nagulat ako sa biglang pagsulpot ni Katrina sa harapan ko, she's sweating.
kanina pa siya ganiyan, as i was noticing. She looks bothered.
“I'm w-waiting for you, obvious ba?” i rolled my eyes after uttered that.
“d-dapat hinintay mo nalang ako o-outside..” sagot niya at kanina ko pa rin napapansin na parang naiilang siya na kausapin ako, also. How she stuttered.
“you're sweating.” sabi ko, she quickly wiped some water droplets lalo na sa noo niya. “are you okay?”
“yes..” she nodded and i sighed nalang tsaka walang sabi na tinalikuran siya.
Hanggang ngayon ay nandito parin kami sa resto dahil nga sa tinagal ng pamamalagi niya sa cr, she's sweating hard nang lumabas.
Nauna akong pumasok sa loob ng kotse and i saw her na papalapit na rin sa pwesto ko, may pag-aalinlangan siyang pumasok sa driver's seat.
I'm gazing her actions, medyo napakunot pa ang noo ko nang hawakan niya ang manibela nang mahigpit.
“are you really okay? you look pale.” she seems off simula pa kanina habang nakikipag-usap ako sa guest.
“y-yes.” sabi niya at parang iniiwasang makatingin sa 'kin, yumuko ako nang bahagya just to see her face.
I've waited for her to start the engine ng sasakyan pero until now ay nakatungo lang siya sa harapan, hindi na ako nakatiis at mabilis na dumampi ang palad ko sa noo niya.
she looks stunned because of what i did, i immediately raised my eyebrow dahil sobrang init ng balat niya. Nailayo ko kaagad ang kamay ko sa noo niya dahil parang masusunog ang palad ko sa sobrang init niya.
“you're sick!” i said at parang hindi ko malaman kung anong gagawin ko.
Umikot ang mata ko sa loob ng kotse at sakto naman nakita kong may bottled water na nasa ilalim, halos kalahati nalang 'yon dahil hindi ko naubos kanina.
Pinulot ko 'yon at kaagad na binigay sakaniya.
“drink this! Wala akong gamot dito!”
“i-i'm fine..” parang nahihilong sagot niya, hindi ko napigilan ang mag-alala.
Nag-flashback ulit sa 'kin ang itsura niya nang datnan ko siya sa unit niya na walang malay, that was 2 weeks ago.
“you're not, hindi ka pwedeng mag-drive so let's exchange seats!” I exclaimed at mabilis na lumabas ng sasakyan, marami nang nagsisi-uwian after nilang kumain nang lumabas ako dahil late narin.
Binuksan ko ang pinto ng driver's seat, inakay ko siya palabas ng sasakyan hanggang sa maipasok siya sa kabilang pinto kung saan ako lumabas kanina.
When we both settled na sa pwesto, i examined her face nang mabilis and she's holding her head right now.
“drink some water muna, i'll drive you to the nearest hospital--”
“no, don't!” pigil niya sa 'kin, tinignan ko siya nang may pagtataka
“why? look at yourself, namumutla ka!”
“n-nahihilo lang ako, i'll be fine later.” ang tigas talaga ng ulo niya, as ever! kaya ata 'to nagkakasakit e!
“no--”
“just drive me home, p-please.” ayaw niyang papilit so i just shrugged irritatingly at mabilis na pinaandar ang sasakyan
“Ms. Minty” I arched my brow when she called me, prente na siyang nakasandal ngayon sa couch niya.
I decided to brought her sa unit niya since dito na rin naman siya nags-stay while me, just standing infront of her.
“what?” medyo mataray na baling ko sakaniya
“p-pwedeng..pakitawagan si Nadia?” I nodded and i quickly contact her friend.
Nakailang tawag na 'ko pero hindi pa rin sinasagot ni Luigi Nadia ang phone niya at medyo nairita ako, i looked at my secretary who's now peacefully sleeping and until now ay parang pinagpapawisan pa rin siya.
is she really that tired?
should i give her some rest? Lately, napapansin ko talagang lagi siyang mukhang exchausted dahil medyo marami rin akong pinapagawa sakaniya at kung anong pinapakuha ko sa ground floor ng building namin.
Hinanap ng mga mata ko kung saan ang room niya dito, medyo may kalakihan 'tong condo that i bought for her.
yeah, i'm the one who bought this condo unit but i don't want her to know na ako ang may idea nito so pinilit ko si mom na sabihing siya ang bumili nito.
Mabilis ko rin namang nahanap ang room niya, i give her a last shot before leading my way to her room..
When i entered her room i wandered my eyes with amusement, malinis pala 'tong sekretarya ko sa gamit, sobrang organized at kapag nagkataon na hindi ganito kalinis ang kwarto niya ay papagalitan ko talaga siya.
For me, i want a clean and almost perfect fixed and organized things around me. Glad that she's like me pagdating sa mga gamit.
Ilang beses akong tumango habang naglilibot sa kwarto niyang medyo hindi naman kalakihan pero nagmukhang maluwag dahil nga sa sobrang linis nito, maganda rin ang ambiance.
Sunod na nakuha ng atensyon ko ang tatlong frames na nasa side table niya.
on the first picture was Katrina and her mom, napangiti ako agad dahil naalala ko rin si mommy dahil sa pose nilang dalawa, may ganiyan rin kaming picture.
nalipat ang tingin ko sa nasa gitnang picture, siya parin pero kasama niya si Luigi roon. Her bestfriend
I think she's really that important to her life, i wonder kung may iba pa ba siyang friend besides kay Luna?
Dumapo naman ang tingin ko sa last picture, tatlo ang taong nando'n at kasama parin siya pati ang mom niya and i think ang nasa kabilang side is dad niya. Mayroon silang pagkakahawig lalo na sa mata.
Ilang minuto ko pang pinagmasdan ang kabuuan ng kwarto niya bago pa napagdesisyunang balikan siya na nasa living room.
until now she's peacefully sleeping, i'm also hearing her snoring but not that loud. Siguro pagod talaga siya.
Nahiya naman akong ceo..? whatever.
Now, what should i do? tinitigan ko nalang ba 'tong nasa harapan ko?
Sakto namang may naisipan akong gawin nang tumunog ang tiyan ko, i'm starving. Magluto kaya 'ko?
“oh, nice.” mahinang sabi ko pagkatapos malaman na may stock siya rito sa fridge kaya makakapagluto ako.
Kaagad akong napasimangot nang maisip kung ano bang lulutuin ko?
how about chicken pastel?
I remember mom taught me on how to cook that and that was also one of her specialty lalo na kapag pinaglulutuan niya kami ni dad, right!
I didn't waste my time at sinimulan nang magluto, mamaya pa naman ata siya magigising--
Medyo nagulat ako dahil parang may kung ano nalang na nahulog and it came from living room kaya mabilis akong pumunta ro'n, just to see my secretary is now lying on the floor.
“ouch.” pinagmasdan ko siyang ingat na ingat sa pagtayo, i guess naalimpungatan siya kaya nahulog sa couch.
Why is she so cute while pouting!?
Naka-sideview siya kaya siguro hindi niya napapansin ang presence ko but i can clearly see her face, she looks beautiful kahit kakagising lang.
damn!
Why am i even fantasizing her!?
Maagap akong nakalapit sa pwesto niya para alalayan siya dahil sa bigla niyang pagtumba bahagya, nahihilo pa rin ba siya?
She instantly flinched because of my sudden contact, nahawakan ko pala ang bewang niya.
“how are you feeling?” hindi ko na pinansin ang binibigay niyang tingin sa 'kin at tinanong lang siya after niyang makaupo na sa couch nang comfortable.
“I-I'm okay now, Ms. Minty, s-sorry for disturbing you..” mahinang sabi niya pero sapat na para marinig ko pa rin 'yon, she also bites her lower lip na kaagad kong kinailang. I don't know why.
And she called me, Ms. Minty again?
The heck! I hate it, she should be calling me Min, psh!
I raised my eyebrow then spatted her gaze “you're really that..dumb? Stop apologizing unless you did something wrong, dimwit!”
nakita kong napadiin ang pagkagat niya sa labi niya at pati ang emosyon sa mukha niya ay nag-iba.
Late ko nang narealized na naging harsh na naman ang trait ko towards her, napansin kong parang bigla nalang lumambot ang tingin niya and she's almost crying..?
what did you do, Minty!
She's not looking at me but i know anytime na iiyak na siya dahil sa sobrang gloomy ng mata niya, she's biting her lips again just to suppress her feelings.
bigla akong na-guilty kaya dahan dahan akong tumabi sa kaniya ng upo, parang may kung anong tumusok sa dibdib ko nang marinig ko siyang mahinang humikbi.
but, why does it feel that i can't stand seeing her crying infront of me?
Para akong sinasakal, what the hell's happening to me!
“i-i'm sorry, just hmm..just forget what i have said.” she's still looking sa baba but i know na narinig niya ang sinabi ko
Hindi niya ako nagawang lingunin so i have this urged to pull her for a hug, that i literally did.
Ramdam ko ang pagkagulat niya pero hindi ko pinansin 'yon, parang may kung ano akong naramdaman nang mayakap ko siya, it feels like i want to hug her forever. Scratch that!
Now, i'm confused.
“stop crying, Kat, baka mas mahilo ka pa.” ako naman ang nagulat ngayon dahil naramdaman ko ang mga kamay niyang nasa bewang ko na ngayon, she hugged me back.
Biglang bumigat ang paghinga niya and i knew that she fell asleep again, ganito ba talaga siya kapag may sakit?
-----
na-miss kong mag-update dito! ≧∇≦