Unicode
နားထဲ အုံးအုံးဒိုင်းဒိုင်းနဲ့ ထုရိုက်နေသံတွေကြောင့် ဟွာရန်း မျက်လုံးအလိုလိုပွင့်သွားသည်။
ထူးဆန်းတာက ညက အိမ်ထဲမှာအိပ်တာပါ
အခု ဘာလို့ သစ်ပင်အောက်က ခုံတန်းပေါ် လာအိပ်ပျော်နေရတာလဲ။
ကမန်းကတမ်းကုန်းထ၍ အိမ်ဘက်ကိုလှမ်းကြည့်မိတော့ အိမ်ခေါင်မိုးပြင်နေကြသော
စစ်သားတစ်ချို့နဲ့ အဖွားနှင့် စကားပြောနေသော ကပ္ပတိန်ဂျောင်ဂု။
"ဂျောင်ဂု! ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ"
"ဟဲ့ ကလေးမ အထက်လူကြီးကို ရိုင်းလှချီလား အဖွားတောင်းပန်ပါတယ် လူလေးရယ်"
"မလိုပါဘူး ရပါတယ်"
"ကပ္ပတိန်က အဖွားတို့ကို အိမ်သစ်ရှာပေးမလို့တဲ့ အားနာတာနဲ့ ဒီအိမ်လေးဘဲပြင်ပေးဖို့
တောင်းဆိုလိုက်တာပါကွယ်"
ဟွာရန်းသည် ဒေါသဖျင်းကနဲ့ဖြင့် သူမမျက်နှာလေး ရဲသွားသည်။ ကပ္ပတိန်က သူမကို ပစ်ပယ်ဖယ်ခွာနေခြင်းကို အဆင့်မတူ
ေတာ့လို့ဘဲလို့ သူမတဖက်သတ်ကောက်ယူတွေးထားတာကြောင့်ဖြစ်မည်။
"ဒီမယ် ကပ္ပတိန် ရှင်က ကျွန်မတို့နဲ့ အဆင့်အတန်းမတူတော့ဘူးလို့ သတ်မှတ်ထားတယ်မို့လား ဘာလို့ဒါတွေလုပ်ပေးနေတာလဲ"
"...."
"ခုချက်ချင်း ရှင့်လူတွေကိုခေါ်ပြီးပြန်ပါတော့"
"အိုက်ဂူးးဒီကလေးမနဲ့တော့ သေတော့မှာဘဲ"
"ရဲဘော်တို့ လက်စသတ်ပြီးဆင်းခဲ့!"
"ပြန်ခွင့်ပြုပါအုံး အဖွား"
"အားနာလိုက်တာကွယ်..မျက်နှာမပြဝံ့ပါဘူး"
ကပ္ပတိန်ဆိုတဲ့ရာထူးနဲ့ မျက်နှာကြောတင်းတင်း သူ့ကို ပြောရဲဆိုရဲသူသည် သေချာပေါက် ဟွာရန်း တယောက်သာရှိသည်။
"အဖွားက ဘာကိုကြောက်တာလဲ သမီးကလေ ဒီကောင့်ကို အသာလေးနိုင်တယ် ကြည့်နေ"
ရဲဘော်တစ်စုနဲ့ ရှေ့ဆုံးက ကပ္ပတိန်ဆီပြေးကာ..
"ရားးအရူးကောင်"
--------။
"ဟီးးဟီးးးခ်ခ်"
"ဘာရီတာလဲ ဟျောင့်"
"မရီပါဘူး ဗိုလ်ကြီး"
"တာဝန်ကျေပီ တန်းဖြုတ်"
"အလေးပြု!"
တသက်လုံးထိန်းသိမ်းလာတဲ့ ဂုဏ်ပုဏ်တွေလဲ ဟွာရန်းရဲ့ လက်သံပြောင်ပြောင်ရိုက်ချက်မှာ အကုန်ခွီစရာဖြစ်ကုန်သည်။
တကယ့်မလွယ်ကြောလေး ၊ ချစ်စရာ ဗိုလ်ကြီးရဲ့ ရှင်မလေး။
"အဟမ်း ကပ္ပတိန်"
"အော"
"ရားးငါ့ကောင် အချစ်မှာကျရှုံးကုန်တာလား"
"Cha Eun Woo..မင်းး"
"အလေးပြု! ဗိုလ်ကြီးရဲ့တပ်မှာ ဆေးသူနာပြုအဖြစ် တာဝန်ယူထားတဲ့ Cha Eun Wooဖြစ်ပါတယ်"
"ဘာလာလုပ်တာလဲ"
"အော်ဟော ရှာနေတဲ့ ငယ်ချစ်ဦးနဲ့တွေ့ပီလားလို့ လာမေးတာပါကွာ မဟုတ်မှပြန်တွေ့နေပီလား"
"အဟမ်း အင်း.."
"Congratulations Captain Jeon"
"နေပါဦး မင်းကအခု တိုင်းပြောင်းလိုက်တာလား"
"ဟုတ်တယ် မင်းဒီရောက်နေတယ်ဆိုလို့
ငါလဲ လိုက်ပြောင်းလာတာ"
မွေးဖွားသောခုနှစ်သက္ကရ်တူ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်၊ သုံ့ပန်းတွေအဖြစ်ဖန်းဆီးခံရတုန်းကစ၍ တွေ့စုံခဲ့ကြကာ စစ်တက္ကသိုလ်ရောက်ပီးလို့ တာဝန်တွေအသီးသီး နေရာကျသည်အထိ တပူးပူးတတွဲတွဲရှိကြသေးသည်။
နောက်ပိုင်းမှာတော့ တိုင်းဒေသတွေကွဲသွား၍
ကြေးနန်းဖြင့်သာ ဆက်သွယ်ဖြစ်ကြသည်။
"ဂျောင်ဂု မင်းပြောဖူးတဲ့ကိစ္စ ငါစုံစမ်းထားပီးပီ သူတို့နဲ့တွေ့ချင်လား"
"အင်း..ငါ.."
"ဟျောင့် မင်းရောငါရော တနေ့အင်အားကြီးတဲ့သူတွေဖြစ်လာတဲ့အခါ ကိုယ့်တိုင်းပြည့်ကိုယ် အဖတ်ပြန်ဆယ်မယ်လို့
ကတိပေးခဲ့ကြတယ်မလား"
"အင်း..."
ကပ္ပတိန်ရဲ့အဖြေ တုံ့ဆိုင်းဆိုင်းကြောင့်
အွန်ဝူး မကျေမနပ်ဖြင့်သာ ရုံးခန်းတွင်းမှထွက်သွားတော့သည်။
"တပ်သား!"
"ရှိ!"
"ငါ့ကိုမြင်းအသင့်ပြင်ပေးထား"
နက်ကြော့နေသော မြင်းနက်ကိုစီး၍ ကပ္ပတိန်သဘေင်္ာဆိပ်သို့ ထွက်ခဲ့ကာ အင်္ဂလန်မှတင်ပို့လိုက်သည့် လက်နက်ခဲယမ်းများကို
စစ်ဆေးရင်း မှာယူထားသည့် ပစ္စည်းလှလှလေးအားလဲ ပဝါလေးဖြင့်ထုပ်၍ အိတ်ကပ်ထဲသို့ပြောင်းထည့်ခဲ့သည်။
ဒီလထဲ သူမမွေးနေ့ရှိသည်။
--------။
"ဟွာရန်း..ရော အဖွား"
"သူအိမ်မှာမရှိဘူး သားလေး"
" ဒါဆိုခွင့်ပြုပါဦး.."
"သား...မှားလို့ ကပ္ပတိန် ကျွန်မဘာမှာပေးရမလဲ"
"ထားပါဗျာ သွားလိုက်ပါအုံးမယ်"
သေနတ်ကိုဘေးလွယ်၍ အိမ်ရိပ်ကနေ တရွေ့ရွေ့ထွက်သွားသော ကျောပြင်ကို
ဟာအွန်း ခြံထဲမှာပုန်းနေရာမှ ကြည့်နေမိသည်။ ဒီနေ့ သူပုန်နှိမ်နင်းဖို့အတွက် သူတို့စစ်တိုက်ထွက်မဲ့ ညလို့ နားစွန်နားဖျားကြားထားပီးသားမို့ သူလာနှုတ်ဆက်တာဘဲဖြစ်လိမ့်မည်။
ဟင့်အင်း နှုတ်မဆက်ချင်ဘူး အဲ့လိုပြန်မတွေ့ရတော့မယ့် ပုံစံမျိုးနဲ့ မရေရာတဲ့မနက်ဖြန်တွေကို ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ စစ်သားဂျောင်ကို သူလွမ်းနေရတော့မှာဘဲ။
"ခဏလေး.."
"အွန်း"
"ဘယ်လောက်ကြာမှာလဲ"
"မပြောတတ်ဘူး"
"ကျိန်းသေပြန်လာရမယ်နော်"
"...."
"ပြောလေ ပြန်လာပါ့မယ်လို့"
"နင်စောင့်နေတယ်ဆိုရင် ငါကပြန်လာမှာပါ"
"အင်းး စောင့်နေမှာမလို့ အများကြီးထိခိုက်မလာနဲ့"
"အင်း နင်လဲဂရုစိုက်"
"ချစ်တယ် ဂျောင်ဂု"
ကျောနောက်မှသိုင်းဖက်ထားသော လက်နွေးနွေးလေးတွေနဲ့အတူ သူမရဲ့ဖွင့်ပြောစကားကြောင့် ကပ္ပတိန့်မျက်နှာထက် အပြုံးလှလှတခုချိတ်ဆွဲသွားကာ ဘယ်ဘက်နှလုံးသားက ခုန်ပေါက်နေခဲ့သည်။
နှစ်တွေအကြားကြီးစောင့်ခဲ့ပြီးမှ မထင်မှတ်တဲ့အချိန်မှာ ကြားရတဲ့ချစ်စကား။
ဒီပွဲမှာ မသေမျိုးက ကျုပ်ဘဲဗျို့။
ပျော်ပျော်ကြီးစစ်တိုက်ထွက်ပစ်မယ်။
"အဟမ်း ငါသွားပီ"
"မာနကကြီးလိုက်တာ..အုန်းသီးခေါင်း"
"ရားးဂျွန်ဟွာရန်း"
"ဘာလဲ"
မျက်လုံးက ပေကလပ် ပေကလပ်နဲ့ ပြောမဲ့စကားမပြောဘဲ တိတ်နေသော ကပ္ပတိန်ကို ဟွာရန်းစိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ရိုက်ထည့်လိုက်ဖို့ရွယ်လိုက်သော လက်ကို ဖမ်းဆုပ်ခံလိုက်ကာ။
"ချစ်တယ် ဂျွန်ဟွာရန်း"
ပထမဆုံးအနမ်း၊ ပထမဆုံးရင်ခုန်သံနဲ့ ငါ့ရဲ့ ပထမဆုံး အားလုံးကို မင်းကိုပေးပါတယ်
ပြန်လာခဲ့မယ် ကောင်းကောင်းမွန်မွန်နေရစ်ပါ"
ဒီစာလေး သုံးကြောင်းပြောဖို့အရေး ခုနှစ်ပြည်ထောင်နဲ့စစ်ခင်းရရင်တောင် ဒီလောက်စိတ်လှုပ်ရှားဖို့ကောင်းမှာမဟုတ်။ ငယ်တုန်းကအာသွက်လျှာသွက်စွမ်းရည်တွေ ဗိုလ်ဖြစ်ခါမှဘဲအကုန်ပျောက်ကုန်တော့တာဘဲ။
မျက်နှာပူပူဖြင့်သာ လှည့်ထွက်လာခဲ့သည်။
ကျန်ခဲ့သူကတော့ ကပ္ပတိန်ဘေးကင်းကင်းနဲ့ပြန်ရောက်လာ ဖို့ရာဆန္ဒပြုရင်း လက်ပြနှုတ်ဆက်ခဲ့လေသည်။
__________________________________
များကြီးကြာနေလို့ တောင်းပန်ပါတယ်🤍
TigerLily507
Zawgyi code
နားထဲ အုံးအုံးဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔ ထု႐ိုက္ေနသံေတြေၾကာင့္ ဟြာရန္း မ်က္လုံးအလိုလိုပြင့္သြားသည္။
ထူးဆန္းတာက ညက အိမ္ထဲမွာအိပ္တာပါ
အခု ဘာလို႔ သစ္ပင္ေအာက္က ခုံတန္းေပၚ လာအိပ္ေပ်ာ္ေနရတာလဲ။
ကမန္းကတမ္းကုန္းထ၍ အိမ္ဘက္ကိုလွမ္းၾကည့္မိေတာ့ အိမ္ေခါင္မိုးျပင္ေနၾကေသာ
စစ္သားတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ အဖြားႏွင့္ စကားေျပာေနေသာ ကပၸတိန္ေဂ်ာင္ဂု။
"ေဂ်ာင္ဂု! ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ"
"ဟဲ့ ကေလးမ အထက္လူႀကီးကို ႐ိုင္းလွခ်ီလား အဖြားေတာင္းပန္ပါတယ္ လူေလးရယ္"
"မလိုပါဘူး ရပါတယ္"
"ကပၸတိန္က အဖြားတို႔ကို အိမ္သစ္ရွာေပးမလို႔တဲ့ အားနာတာနဲ႔ ဒီအိမ္ေလးဘဲျပင္ေပးဖို႔
ေတာင္းဆိုလိုက္တာပါကြယ္"
ဟြာရန္းသည္ ေဒါသဖ်င္းကနဲ႔ျဖင့္ သူမမ်က္ႏွာေလး ရဲသြားသည္။ ကပၸတိန္က သူမကို ပစ္ပယ္ဖယ္ခြာေနျခင္းကို အဆင့္မတူ
ေတာ့လို႔ဘဲလို႔ သူမတဖက္သတ္ေကာက္ယူေတြးထားတာေၾကာင့္ျဖစ္မည္။
"ဒီမယ္ ကပၸတိန္ ရွင္က ကြၽန္မတို႔နဲ႔ အဆင့္အတန္းမတူေတာ့ဘူးလို႔ သတ္မွတ္ထားတယ္မို႔လား ဘာလို႔ဒါေတြလုပ္ေပးေနတာလဲ"
"...."
"ခုခ်က္ခ်င္း ရွင့္လူေတြကိုေခၚၿပီးျပန္ပါေတာ့"
"အိုက္ဂူးးဒီကေလးမနဲ႔ေတာ့ ေသေတာ့မွာဘဲ"
"ရဲေဘာ္တို႔ လက္စသတ္ၿပီးဆင္းခဲ့!"
"ျပန္ခြင့္ျပဳပါအုံး အဖြား"
"အားနာလိုက္တာကြယ္..မ်က္ႏွာမျပဝံ့ပါဘူး"
ကပၸတိန္ဆိုတဲ့ရာထူးနဲ႔ မ်က္ႏွာေၾကာတင္းတင္း သူ႔ကို ေျပာရဲဆိုရဲသူသည္ ေသခ်ာေပါက္ ဟြာရန္း တေယာက္သာရွိသည္။
"အဖြားက ဘာကိုေၾကာက္တာလဲ သမီးကေလ ဒီေကာင့္ကို အသာေလးႏိုင္တယ္ ၾကည့္ေန"
ရဲေဘာ္တစ္စုနဲ႔ ေရွ႕ဆုံးက ကပၸတိန္ဆီေျပးကာ..
"ရားးအ႐ူးေကာင္"
--------။
"ဟီးးဟီးးးခ္ခ္"
"ဘာရီတာလဲ ေဟ်ာင့္"
"မရီပါဘူး ဗိုလ္ႀကီး"
"တာဝန္ေက်ပီ တန္းျဖဳတ္"
"အေလးျပဳ!"
တသက္လုံးထိန္းသိမ္းလာတဲ့ ဂုဏ္ပုဏ္ေတြလဲ ဟြာရန္းရဲ႕ လက္သံေျပာင္ေျပာင္႐ိုက္ခ်က္မွာ အကုန္ခြီစရာျဖစ္ကုန္သည္။
တကယ့္မလြယ္ေၾကာေလး ၊ ခ်စ္စရာ ဗိုလ္ႀကီးရဲ႕ ရွင္မေလး။
"အဟမ္း ကပၸတိန္"
"ေအာ"
"ရားးငါ့ေကာင္ အခ်စ္မွာက်ရႈံးကုန္တာလား"
"Cha Eun Woo..မင္းး"
"အေလးျပဳ! ဗိုလ္ႀကီးရဲ႕တပ္မွာ ေဆးသူနာျပဳအျဖစ္ တာဝန္ယူထားတဲ့ Cha Eun Wooျဖစ္ပါတယ္"
"ဘာလာလုပ္တာလဲ"
"ေအာ္ေဟာ ရွာေနတဲ့ ငယ္ခ်စ္ဦးနဲ႔ေတြ႕ပီလားလို႔ လာေမးတာပါကြာ မဟုတ္မွျပန္ေတြ႕ေနပီလား"
"အဟမ္း အင္း.."
"Congratulations Captain Jeon"
"ေနပါဦး မင္းကအခု တိုင္းေျပာင္းလိုက္တာလား"
"ဟုတ္တယ္ မင္းဒီေရာက္ေနတယ္ဆိုလို႔
ငါလဲ လိုက္ေျပာင္းလာတာ"
ေမြးဖြားေသာခုႏွစ္သကၠရ္တူ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္၊ သုံ႔ပန္းေတြအျဖစ္ဖန္းဆီးခံရတုန္းကစ၍ ေတြ႕စုံခဲ့ၾကကာ စစ္တကၠသိုလ္ေရာက္ပီးလို႔ တာဝန္ေတြအသီးသီး ေနရာက်သည္အထိ တပူးပူးတတြဲတြဲရွိၾကေသးသည္။
ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ တိုင္းေဒသေတြကြဲသြား၍
ေၾကးနန္းျဖင့္သာ ဆက္သြယ္ျဖစ္ၾကသည္။
"ေဂ်ာင္ဂု မင္းေျပာဖူးတဲ့ကိစၥ ငါစုံစမ္းထားပီးပီ သူတို႔နဲ႔ေတြ႕ခ်င္လား"
"အင္း..ငါ.."
"ေဟ်ာင့္ မင္းေရာငါေရာ တေန႔အင္အားႀကီးတဲ့သူေတြျဖစ္လာတဲ့အခါ ကိုယ့္တိုင္းျပည့္ကိုယ္ အဖတ္ျပန္ဆယ္မယ္လို႔
ကတိေပးခဲ့ၾကတယ္မလား"
"အင္း..."
ကပၸတိန္ရဲ႕အေျဖ တုံ႔ဆိုင္းဆိုင္းေၾကာင့္
အြန္ဝူး မေက်မနပ္ျဖင့္သာ ႐ုံးခန္းတြင္းမွထြက္သြားေတာ့သည္။
"တပ္သား!"
"ရွိ!"
"ငါ့ကိုျမင္းအသင့္ျပင္ေပးထား"
နက္ေၾကာ့ေနေသာ ျမင္းနက္ကိုစီး၍ ကပၸတိန္သေဘၤာဆိပ္သို႔ ထြက္ခဲ့ကာ အဂၤလန္မွတင္ပို႔လိုက္သည့္ လက္နက္ခဲယမ္းမ်ားကို
စစ္ေဆးရင္း မွာယူထားသည့္ ပစၥည္းလွလွေလးအားလဲ ပဝါေလးျဖင့္ထုပ္၍ အိတ္ကပ္ထဲသို႔ေျပာင္းထည့္ခဲ့သည္။
ဒီလထဲ သူမေမြးေန႔ရွိသည္။
--------။
"ဟြာရန္း..ေရာ အဖြား"
"သူအိမ္မွာမရွိဘူး သားေလး"
" ဒါဆိုခြင့္ျပဳပါဦး.."
"သား...မွားလို႔ ကပၸတိန္ ကြၽန္မဘာမွာေပးရမလဲ"
"ထားပါဗ်ာ သြားလိုက္ပါအုံးမယ္"
ေသနတ္ကိုေဘးလြယ္၍ အိမ္ရိပ္ကေန တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ထြက္သြားေသာ ေက်ာျပင္ကို
ဟာအြန္း ၿခံထဲမွာပုန္းေနရာမွ ၾကည့္ေနမိသည္။ ဒီေန႔ သူပုန္ႏွိမ္နင္းဖို႔အတြက္ သူတို႔စစ္တိုက္ထြက္မဲ့ ညလို႔ နားစြန္နားဖ်ားၾကားထားပီးသားမို႔ သူလာႏႈတ္ဆက္တာဘဲျဖစ္လိမ့္မည္။
ဟင့္အင္း ႏႈတ္မဆက္ခ်င္ဘူး အဲ့လိုျပန္မေတြ႕ရေတာ့မယ့္ ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ မေရရာတဲ့မနက္ျဖန္ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ စစ္သားေဂ်ာင္ကို သူလြမ္းေနရေတာ့မွာဘဲ။
"ခဏေလး.."
"အြန္း"
"ဘယ္ေလာက္ၾကာမွာလဲ"
"မေျပာတတ္ဘူး"
"က်ိန္းေသျပန္လာရမယ္ေနာ္"
"...."
"ေျပာေလ ျပန္လာပါ့မယ္လို႔"
"နင္ေစာင့္ေနတယ္ဆိုရင္ ငါကျပန္လာမွာပါ"
"အင္းး ေစာင့္ေနမွာမလို႔ အမ်ားႀကီးထိခိုက္မလာနဲ႔"
"အင္း နင္လဲဂ႐ုစိုက္"
"ခ်စ္တယ္ ေဂ်ာင္ဂု"
ေက်ာေနာက္မွသိုင္းဖက္ထားေသာ လက္ေႏြးေႏြးေလးေတြနဲ႔အတူ သူမရဲ႕ဖြင့္ေျပာစကားေၾကာင့္ ကပၸတိန႔္မ်က္ႏွာထက္ အၿပဳံးလွလွတခုခ်ိတ္ဆြဲသြားကာ ဘယ္ဘက္ႏွလုံးသားက ခုန္ေပါက္ေနခဲ့သည္။
ႏွစ္ေတြအၾကားႀကီးေစာင့္ခဲ့ၿပီးမွ မထင္မွတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ၾကားရတဲ့ခ်စ္စကား။
ဒီပြဲမွာ မေသမ်ိဳးက က်ဳပ္ဘဲဗ်ိဳ႕။
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးစစ္တိုက္ထြက္ပစ္မယ္။
"အဟမ္း ငါသြားပီ"
"မာနကႀကီးလိုက္တာ..အုန္းသီးေခါင္း"
"ရားးဂြၽန္ဟြာရန္း"
"ဘာလဲ"
မ်က္လုံးက ေပကလပ္ ေပကလပ္နဲ႔ ေျပာမဲ့စကားမေျပာဘဲ တိတ္ေနေသာ ကပၸတိန္ကို ဟြာရန္းစိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ႐ိုက္ထည့္လိုက္ဖို႔႐ြယ္လိုက္ေသာ လက္ကို ဖမ္းဆုပ္ခံလိုက္ကာ။
"ခ်စ္တယ္ ဂြၽန္ဟြာရန္း"
ပထမဆုံးအနမ္း၊ ပထမဆုံးရင္ခုန္သံနဲ႔ ငါ့ရဲ႕ ပထမဆုံး အားလုံးကို မင္းကိုေပးပါတယ္
ျပန္လာခဲ့မယ္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေနရစ္ပါ"
ဒီစာေလး သုံးေၾကာင္းေျပာဖို႔အေရး ခုႏွစ္ျပည္ေထာင္နဲ႔စစ္ခင္းရရင္ေတာင္ ဒီေလာက္စိတ္လႈပ္ရွားဖို႔ေကာင္းမွာမဟုတ္။ ငယ္တုန္းကအာသြက္လွ်ာသြက္စြမ္းရည္ေတြ ဗိုလ္ျဖစ္ခါမွဘဲအကုန္ေပ်ာက္ကုန္ေတာ့တာဘဲ။
မ်က္ႏွာပူပူျဖင့္သာ လွည့္ထြက္လာခဲ့သည္။
က်န္ခဲ့သူကေတာ့ ကပၸတိန္ေဘးကင္းကင္းနဲ႔ျပန္ေရာက္လာ ဖို႔ရာဆႏၵျပဳရင္း လက္ျပႏႈတ္ဆက္ခဲ့ေလသည္။
TigerLily507