Sidney's POV
We're already on our way to our new home. Ivler is busy driving. While Sandler is enjoying the view from the window. Hindi ko pa nakikita ang bahay. Ang alam ko lang ay sa Tagaytay ito at isang exclusive subdivision na isa sa mga properties ni Caleb.
We haven't talk about our arrangements. Sabi niya pag dating ko na lang sa bagong bahay. Knowing that his wife doesn't know about it, medyo gumaan ang loob ko dahil hindi ko parin siya laging makaka-encounter. I looked at my son and saw how excited he is. Hinaplos ko ang buhok niya at niyakap ng mahigpit, syaka ko pinanggigilan itong halikan.
"Are you excited baby?" I asked him. And he excitedly nodded. Lahat ng worries ko ay nawawala pag nakikita kong masaya ang anak ko. It has been five days since I last talked with his Dad. Sana lang talaga tama ang desisyon ko at hindi ako mag sisi nanaman sa huli.
I held him and let Sandler sit at my lap. We both watch the beautiful view of Tagaytay. It looks so peaceful. I'll just focus to my son, then nothing else. Hindi ko kailangan mag paapekto sa mga kalokohan ni Caleb. Or else i'll definitely lose his game.
We finally stopped in front of an elegant gate. I think nasa subdivision na kami. We passed some houses at di tulad ng iba na halos dikit dikit ang mga bahay. Dito puro mansion ang nakikita ko at kokonti pa lang ang mga nakatira. This is going to be our hiding place. Tanaw sa subdivision na ito ang ganda ng taal volcano.
And then we stopped in front of a big house in which automatically na nag bukas ang gate para makapasok ang kotse namin. He's insane. Masyadong malaki ang bahay na ito para sa amin na mag ina. Hindi ko napigilan mamangha sa ganda ng bahay.. or should I say mansion na nasa harap ko. This is our new home. Napaka ganda ng structure at halata mong mahal ang mga ginamait na materyales.
"Let's go, Miss Ashworth?" Bungad ni Ivler ng pag buksan ako nito ng pinto. Mabilis na kinuha ng mga kasam bahay ang mga maleta at gamit namin. I carried my son ng bumaba kami sa kotse. The house is full of glasses with a combination of white, gray and blue. Malawak ang garden na bumungad samin and I can see the long infinity pool. Maaliwalas ang bahay kaya naman pumapasok ang liwanag mula sa araw.
He's really a king. Hindi ko inaasahan na ganito ang bahay na ibibigay niya sa anak ko. I think it's too much. Hindi ko naman kailangan humingi ng kahit ano sa kanya dahil kaya kong palakihin at buhayin si Sandler. But since dinaan niya ako sa mga blackmail nya, kaya hinayaan ko siyang gawin ang mga obligasyon niya bilang ama.
"This way Ma'am." Then Ivler lead us to the living area. Hinayan ko namang mag lakad si Sandler habang hawak hawak ko ito sa kamay.
I immediately noticed the big spiral shaped staircase. A wide flat screen TV na hindi matantsa kung anong sukat. Hindi nag tagal at kumawala sa kamay ko si Sandler. Mabilis siya tumakbo papunta sa sofa at doon nag tatalon. I smiled, I love watching him this happy.
"Do you like it Ms. Ashworth? Kung may gusto kang baguhin, I can immediately contact the interior designer."
I shook my head. Sobra sobra na ang lahat ng ito. Hindi rin naman namin kailangan ng ganito kalaking bahay dahil kami lang naman mag ina ang titira dito. Well including the maids na hindi rin naman kadamihan. Kung tutuusin isang katulong lang naman ang kailangan ko. Pwede na nga kami sa isang simpleng condo.
"No, Everything is fine. You can leave us, We're okay here." I politely said. But he doesn't looked like he's leaving. Mukhang nag aalangan parin itong umalis. I think it's enough that he take us here.
"But it's my boss instruction. I still need to show the bed room and Sandler's play house." Bakit ba kailangan niyang sundin lahat ng utos ng boss nya? Kung sabagay, simula ngayon susundin ko nandin ang mga gusto nya. I'm under his control remember.
"We're about to go there na rin. C'mon, alam ko marami ka pa rin kailangan gawin." Ngumiti lang ito ng matipid. Ivler is not that old. Iilang taon lang siguro ang tanda niya kay Caleb. Bigla naman nag ring ang telepono nito kaya nilapitan ko muna ang anak ko sa sofa.
"Do you like our new house? It's big right?" Hindi mawala ang ngiti niya at pansin ko din na namangha siya sa ganda ng bahay.
"Yes, beautiful." And he giggled. I kissed his cheek at saka naman tumunog ang telepono ko. It's my Mom. I know she's worried.
"Ma." Hindi niya alam ang tungkol sa usapan namin ni Caleb. Ang alam ni Mama ay hindi lang ako pwedeng umalis ng Pilipinas at kailangan kong lumipat ng bahay para makasama ang anak ko. Ang alam din niya ay tuloy ang kaso.
"So how was your new house? I'm really worried hija." A part of me was guilty dahil nag sinungaling ako.
"Kadadating lang namin dito. Everything is fine. Maganda ang bahay. I can handle it, wag ka masyado mag alala Mama."
I heard her heavy sigh. "How about my apo? Okay ba siya bilang ama ni Sandler? Magkasundo na ba sila?" I smiled secretly.
"He loves my son. And as long as he loves Sandler, I'm fine. Sa anak ko lang siya may obligasyon at tuloy parin ang kaso." Nauubusan na ko ng excuses. Pero naiintindihan naman niya na hindi ako makakaalis ng wala ang apo nila.
"Miss na miss ko na kayo. Hindi pa ba kayo babalik dito?" And now she's crying. Pati ako maiiyak yata.
"Konting tiis pa. I miss you more Mama. Alam mo namang wala akong problema na hindi ko nalalampasan. I would love to be there. Siguro pag napatawad na niya ko."
I looked up to stop my tears from falling. Yon at kung mapapatawad pa nga niya ko. Sana lang hindi mas malaking gulo ang magawa ko dahil sa naging desisyon ko.
"I can't stop thinking about the two of you. Vixen should know about this! Malaki ang tiwala kong ma-poprotektahan ka niya. Wag mo akuin lahat Sidney. Nandito kami."
I sighed heavily and wiped my tears. Sa ngayon okay pa naman ang lahat. I just don't know what will happen in the future. Kung anong klaseng pag papahirap at parusa ang gagawin sa akin ni Caleb.
"Please don't do that. Ayokong madamay pa siya dito. He's actually facing a lot of problems in his company. Please.."
I heard my mother sighed in defeat. Sana lang talaga makayanan niyang hindi sabihin ito kay Vixen.
Napansin ko naman ang ingay ng dumating na kotse. I tried to looked at the garage and I'm right. I think that's Caleb.
"I'll call you later. I love you." And I just hanged up. We still need to talked. Gusto ko yung malinaw na arrangement. Baka mamaya ang plano niya talaga ay ang kulungin kaming mag ina dito habang buhay.
He finally went inside. Binati siya ni Ivler at ng mga kasambahay na abalang abala sa bahay. He straightly went to Sandler para buhatin at nilagpasan lang niya ko na parang hangin.
"How are you my big boy? Daddy is here. Did you miss me too." My son nodded then he hugged his father. Sandali kong naappreciate ang moment nilang mag ama. They are both happy and excited to see each other. Nawala ang pangamba ko at takot. Sandler is so happy because he finally met his Dad.
"I miss you Daddy." He kissed Caleb's cheeks and I smiled secretly. Hindi ko maiiwasang hindi mag selos dahil nakikita kong malapit siya sa Ama niya. Dati sakin lang siya ganyan. But it's okay. What important is..
..He has a Mom and Dad.
Kahit komplikado at hindi mo talaga masasabi na isa kaming pamilya, because he's married with Margaux.
Bigla akong tinapunan ng tingin ni Caleb and he raised his eyebrow. Nawala ang ngiti ko at patay malisya na tumingin sa labas. Pansin kong binaba muna niya si Sandler.
"Yaya, pakidala muna siya sa playroom niya." Mula sa maaliwalas at masaya ning mukha, ay bumalik nanaman siya sa malamig niyang aura. Nakapamulsa niya kong nilapitan.
I got startled when he held my hand. Hinila niya ko paakyat sa hagdanan na mas lalo kong ipinag taka.
"Teka, where are we going?" Nakarating kami sa second floor at nakita ko pa ang anak ko na excited pumasok sa play room niya. He didn't answer back.
"Bitiwan mo nga ang kamay ko. Nasasaktan ako!" The more I tried to remove my hand, lalo lang niya itong hinihigpitan. Hawak hawak niya ang kamay ko hanggang sa tumigil kami sa tapat ng isang kwarto. Pinihit niya ang door knob and it was already open.
I think we're in the masters bedroom. Saglit kong binalewala ang ganda ng kwarto lalo na ang view nito sa terrace.
"Ano nanaman ba to Caleb?" He finally let go of my hand. Hinimas ko ito para mawala ang sakit.
"Let's talk about my rules." Then he cross his arms and made a side evil smile. Napataas ako ng kilay at umiwas na lang sa mga titig nya. I sighed heavily.
"Ok.. Your rules." I said with sarcasm. There's no point of arguing. Hindi naman talaga ko mananalo sa kanya.
"First and foremorst.. Wala dapat ibang makaalam ng agreement natin. Most especially my wife." I just sighed in defeat at tumango na lang. Wala din naman talaga akong balak sabihin ito kahit kanino.
"Second you will take care of our son.. Which is I know na hindi naman mahirap sayo."
Tinapunan ko ito ng masamang tingin. Ano ba sa tingin nya? Na hindi ako ang nag aalaga at nag palaki sa anak ko?
"Hindi mo na kailangan isama yan sa mga rules mo. He's my son okay? I know what to do." I rolled my eyes and he smirked annoyingly. Nag lakad pa ito paikot sa paligid ko.
"You're not allowed to leave this house without my permission." I totally dropped my jaw. WTF?! Talagang tinatanggal niya ang kalayaan ko na mabuhay ng normal.
"No! That's not fair. Hindi mo ko pwedeng basta na lang ikulong sa pamamahay mo." Naka pamewang kong sinabi yon sa kanya. Mabilis na nag salubong ang kilay niya. Pero hindi ako nag patalo at tinapunan ko din siya ng masamang tingin.
"Your role is to look after my son and take care of him. I know you since then Sidney. You love partying and bitchin' around. Hindi naman ako makakapayag na pabayaan mo ang anak ko."
I seriously got mad and clenched my jaw. Really? Bitching around? Ganun pala ang tingin niya sakin. All this time. He's unbelievable! Sa tingin ba niya ay uunahin ko ang pag lalakwatsa kesa sa anak namin? Hindi naman maiiwasan na umalis ako ng bahay paminsan minsan. At hindi ko na dapat ipag paalam yon sa kanya!
"Damn it Caleb! Wag mo naman ako gawing bilanggo sa pamamahay na to! I still want live a normal life. When I was in London, I'm mother and a career woman. At ni minsan hindi ko na pabayaan ang anak natin!"
His face became angrier at alam kong hindi niya nagustuhan ang mga sinabi ko. Gusto niya talaga akong gawin robot at literal na pakielaman ang buhay ko?
"Do you think I will still believe in your lies? I can't trust you Sidney! At hindi ko kailangan ang approval mo. Tandaan mo, nakatira ka sa pamamahay ko!"
Oo, sa pamamahay mo na napilitan lang naman akong tumira. Pinapalabas pa niya masama at pabaya akong ina? At the first place hindi ko kailangan ang mga binibigay niya.
"But still I have my own life!!!!" Yon na lamang ang tanging lumabas sa bibig ko. Hindi na dapat ako nag rereklamo dahil alam kong hindi ako mananalo.
"Your life.. That is under my control." His lips formed an evil smile. At sa mga tingin niya alam kong talo na agad ako. I sighed heavily at lumingon na lang sa bintana.
"I'll still think about it. What's next?" Iritable kong sagot. Bahala na. Basta hindi ko lahat susundin ang mga kalokohan nya. I just focused sa magandang view ng terrace.
"We'll have at least once or twice 'family day' in a week. And it's a must. Dahil gusto kong maramdaman ng anak ko na may pamilya siya."
It made me looked at him and this time siya naman ang umiwas. Family? We can be a family. Kahit hindi literal na pamilya because he's already married. But I know that it won't help me. Mas masasaktan ako at baka isang araw magising na lang ako na hindi ko nanaman kaya ng wala siya. Even though I hate him for his evilness, still I can't hide the fact that I'm still in love with him.
"F-Fine. Do I have a choice? Wala naman akong karapatan tumanggi diba? And besides.. It's for my son."
Then he chuckled sexily. My cheeks burned in red. Ang mga mapanubok niyang tingin at pilyong ngiti. No doubt, he became more handsome and manly compared before. Tila nanuyo ang lalamunan ko because I wet my lips with my tounge. Hindi ko nanaman natagalan ang mga tingin nya 'cause I looked away at tumalikod sa kanya.
I heard his footsteps walking near my back. Unti unti akong nanigas sa kinatatayuan ko. I felt him at my back. At tumindig lahat ang mga balahibo ko when he leaned down to whisper in my ear. His warm breath. Damn it! Is he seducing me?
"I'll try to visit here frequently. So you won't miss me.. And by the way.. I forgot to say welcome..
.
.
.
.
To my life again Sidney."
My heart totally beats fast. Alam ko ang ibig sabihin niya. It really sounds like a treath. More like "welcome to hell Sidney." You're doing this for Sandler and he's married remember? Sinubukan kong mag lakad palayo sa kanya. I chin up and looked again to face him.
"May sasabihin ka pa? Because I still need to rest. Marami pa kong gagawin at nakaka pagod ang biyahe."
Tinaasan niya ko ng kilay then he crossed his arms. "For the meantime yan muna. Don't you dare break my rules. Baka magising kna lang isang araw na hindi mo na kasama ang anak mo."
Parang trauma na yata sakin ang mga salitang yon. Ayoko. Hindi na pwedeng malayo sa akin si Claud Sandler. Those weeks without my son is like a nightmare. Kahit gaano kahirap basta kasama ko siya okay lang. Tinanggap ko ang gusto niya para sa kabutihan ng lahat at para pag sisisihan ko na din ang kasalanan ko kay Caleb.
Caleb went out of the room. Now I was helplessly sitting at corner of the bed. Just go with the flow Sidney. You know your limits.
Margaux's POV
It's late but still there's no sign of Caleb. Sarado na ang shop ko at may usapan kaming susunduin niya ko para sabay na kaming pupunta sa airpor. It's already eight in the evening. I'm just wondering because hindi naman siya ganyan before. Sumasagot siya sa mga text at calls ko even if he's busy.
I'm excited when I heard my phone ringing. I hope it's my husband.
But to my disappointment...
It's not him. Still I need to pick this up.
"Hello Mom." She sound very excited. It's been a long time and I miss her.
"How are you my lovely daughter? Are you with my son?" I bit my lips. I really need to go. Kinuha ko na ang susi ng kotse. My mother-in-law is back at kami dapat ang susundo ni Caleb sa kanya.
"Mom. I'm already on my way. Sorry for being late." Halos takbuhin ko na ang parking area and I immediately jump in para paandarin na ito.
"No.. No.. It's okay Margaux. Where's Caleb?" Pagagalitan nanaman siya ng Mom niya pag nalaman niyang hindi kami mag kasama. Where the hell is he? Damn it.
"I'll explain later." Something is wrong with Caleb lately. I just hope that I'm wrong and just over reacting.
• • • • • • • •
A/N: Waaaaaa! My apologies for not updating in a month. 😭 Gustuhin ko man na ilaan lahat ng oras ko sa pag susulat, It's not possible.
For the meantime.. Enjoy reading then vote and leave your reactions. ❤️