Był niedzielny poranek. Mikami szykował śniadanie w kuchni, a Light jeszcze spał.
- Hmmm, może pójdę go obudzić? - pomyślał. - Tak mi jakoś smutno bez niego i w dodatku nie mam się do kogo poprzytulać.
Jak pomyślał tak zrobił. Poszedł do ich sypialni, w której zastał śpiącego Light'a. Wyglądał tak słodko i spokojnie, że aż przez chwilę było mu żal go budzić.
- Kochanie, pora wstawać! - powiedział całując szatyna w policzek.
- Ughh jeszcze chwila... - wymamrotał Light przewracając się na drugi bok. - Nie czuję się najlepiej...
- Ale co się stało? - zaniepokoił się brunet. - Niedobrze ci?
- Nie, nie! Jakoś tak kręci mi się w głowie i jest mi zimno... - odpowiedział słabym głosem.
- Jesteś cały rozpalony... - przeraził się Teru dotykając jego czoła. - Poczekaj, przyniosę ci termometr!
Mikami udał się do kuchni. Po chwili wrócił z termometrem w ręku.
- Proszę. - powiedział podając młodszemu termometr. - Zmierz sobie temperaturę.
Light włożył termometr do ust i odczekał chwilę.
- I co? - zapytał nerwowo Mikami.
- 38,4°C...
- Boże, przecież ty masz gorączkę! - przeraził się. - Nie ruszaj się stąd! Zaraz ci przyniosę leki!
Brunet znów pognał do kuchni. Chwilę później wrócił do sypialni z całą masą leków.
- Masz! - powiedział podając mu syrop przeciwgorączkowy.
- Ale to jest niedobre! - Light marudził jak dziecko. - Nie chcę tego brać!
- Skarbie, wiesz, że dla twojego zdrowia zrobię wszystko. - odparł Mikami. - Nawet jeśli będę musiał podać ci to siłą.
- No dobrze, już dobrze... - przewracał oczami Light nalewając syrop na łyżkę. - Fuj! Jakie gorzkie! - skrzywił się gdy już przełknął lekarstwo.
- Grzeczny chłopiec. - szepnął Teru głaszcząc go po głowie.
[Time skip]
Potem chłopaki zjedli razem śniadanie i zaczęli oglądać serial. Ale w połowie serialu młodszy zasnął, więc skończyło się na tym, że Mikami musiał oglądać sam.
- Echh, co ja z tobą mam... - pomyślał patrząc na Light'a.