TW: Abuse, Suicide.
Wala na kaming naging malaking away sa relasyon namin, kaya naging smooth ang takbo ng relationship and it was so healthy.
We celebrate our moving up, sa tagaytay, We enjoyed it, it was one of my core memory. Ako padin ang naging class valedictorian sa Grade 10 school year ko, iwan ko ba ang dali lang nang panahon. The world spins so quickly for the both of us.
Also, in my grade 11 days ganon padin, we usually visit the coffee shop, kakain and uuwi. that was our routine everyday. Napagdesisyonan ko na ngayong G12 na ako na ipakilala si Akio kila mama, i'm ready now. And so he.
Hiwalay kami ng room ng mga kaibigan ko, Humss kasi si lear, TVL si Anya Elyse or Leslie, Tapos si Shane naman ay GAS at STEM ako. Sumunod lang ako kay Akio Hahaha...Charot, gusto ko din naman mag STEM.
It was all smooth and fast, we're now in our 2nd semester as G12.
From: Akio mahal ko<3
Meet me in the parking lot, bel. I'll wait there until you finish working on your research. :)
Akio texted me kase nasa library ako ngayon, I was with Shania Jille, partner ko siya sa research namin. We look for sources and factual evidences sa books, para sa research namin.
"How about we do a research paper about climate change? I do believe that's timely Worldwide." saad ni Shania.
I nodded "That's a good idea, the topic was so broad but if you really want that I do not have complaints." I smiled.
Tinapos namin ang pag decision sa research, may research title na kami which is "How did the climate change, in the past 10 years?" We intentionally put the 10 years for the topic avoiding to be so broad, mahirap kase pag masyadong broad ang topic, mahihirapan kang mag defend.
After 10 minutes we decided to go home na, kapagod talaga ang research no lies.
"Una nako sayo shania, may pupuntahan pa ako." saad ko at lumabas na sa library.
Tumakbo ako palabas nang library, nagmamadali ako baka kase mag hihintay na ang lalaki kanina pa.
Wala namang limang minuto ay naabot ko ang parking lot na hinihingal.
Nakita ko agad ang lalaki nang libutin ng mata ko ang buong parking lot, naka sandal siya sa wall.
"Akio!" tawag ko.
Binalingan niya ako, at naglakad patungo sa'kin.
"Why are you panting?" saad niya namay pagtataka sa tono ng boses.
"Tumakbo kasi ako...baka kasi kanina kapa nag aantay." saad ko at pinunasan ang mga pawis sa noo.
May kinuha siya sa bulsa niya at I saw it was a face towel. Dali dali niya namang pinunasan ang mukha ko.
Habang ginagawa niya yon ay bigla siyang ngumiti. "Ang ganda mo" he mouthed.
Naginit ang mukha ko dahil sa sinabi niya, hindi man lang nagsabi na bubuwelo pala ang lalaki. kinilig tuloy ako.
"Let's go. we have to buy some street foods first." saad niya at agad naman kaming nagtungo.
He was wearing a White polo and 2 buttons were opened, and a black short. he look so sexy on that kind of drip!
"Stop staring, baka matunaw ako." saad ng lalaki na nakatingin lang sa daan.
Uminit yung pisngi ko sa sinabi niya, hindi ko alam ay nakatitig na pala ako sa kanya. Nakakahiya tuloy lumalaki na naman ulo ng isang to.
Nagpatuloy lang kami sa paglalakad hanggang sa naka abot na kami sa palengke, we decided to buy sea foods here kase malapit lang din sa Village namin, para makapunta agad sa tabing dagat.
"Magkano po ito, ate?" tanong ni Akio sa tindera.
"Sa tempura, lima bente, kwek kwek ten pesos, at tsaka yung fish ball piso isa." saad ni ate na nakangiti sa lalaki.
Akio nodded. Binili na namin yung mga street foods at nagtungo na sa village namin, malapit lang din kase bahay nila doon.
Nakaabot naman kami sa tabing dagat nang matiwasay, nag dala kami ng kumot para lagayan sa mga pagkain at higaan na rin, mag pipicnic lang ho kami wag kayong echoss diyan.
Nilapag na namin ang kumot para ilagay ang mga pagkain, agad naman kaming humiga nang matapos ang lalaki sa pag lapag ng kumot.
"I know your birthday is coming." saad niya habang nakatingala sa karagatan.
The breeze of the sea and the scent of the ocean embraced my skin and nose. Makes me want to rest of my days here with him.
Sumandal ako sa braso niya.
"May gift ka ba?" tanong ko sa kanya habang ganon ang posisyon namin.
I heard he chuckled a little "Yeah. Pero baka di mo magustuhan, It's not material."
"Ano kaba hindi ako mapili, kahit ano kahit message lang yan oh confession alam ko namang gusto moko, no worries ako din." we laughed.
"Okay. I decided now what to give to you." saad niya sinuboan ako ng kwek kwek.
We eat, until I remember hindi ko pa pala alam ang birthday niya, tanongin ko siya ngayon.
"When is your, birthday? I forgot to ask for years Hahaha puro kase tayo landi...." I chuckled.
"August 17. I know you remember something." saad niya.
Nabigla ako sa sinabi niya, August 17 Is the date where I saw my first love, yung bata yung binigyan ko ng loom bands. Also, August 17 is the time I met my second love si Akio. So birthday niya pala yung nag collapsed ako?
"Birthday mo pala nong binantayan mo ako sa clinic? when we first met?" tanong ko sa kanya.
"Uhuh, my birthday is the most memorable day yet the most painful." he said in a low voice, nalungkot ako sa kanya.
"Why? you can vent it to me." I said him to assure him that i'm here.
He let out a deep sighed. "Back when I was in my 4th grade, it was my birthday that time. Galing ako sa school non at umuwi" pagpapatuloy niya.
"Una na ako sainyo, Ken at Roy. Bye!" umuwi na ako, kakatapos lang namin mag laro ng basketball.
"Happy birthday again, bro!" saad ni Ken.
"Bukas na yong gift!" pahabol naman ni Roy sa'kin.
They were my friends since I was in Grade 1, nagkakilala kami dahil pareho kami ng story sa buhay, painful, and torturing. We vent our sides, nong bata pa kami masyado. We became best buddies until now, I don't know what to do without them.
Malapit na ako sa bahay, nang mamataan kong lock ang pinto. It was quiet and peaceful, walang away at kung ano ano. Dati kasi pag umuuwi ako ang dinadatnan ko lage ay si mama at papa na nagaaway, kaya yung dalawa kong kapatid pinapaalis ko muna para di nila marinig ang mga masasakit na salita ng mga magulang ko.
They should be the one teaching the right things, but the way they parents us is tiring. I was the breed winner of the family, minsan ay nag lalako ako ng saging pag sabado, pag Weekdays naman sa tindahan ako pag hapon. Hindi ako nag rereklamo, naawa ako sa mga kapatid ko nadadamay sa kagagohan ng mga magulang ko.
Lumapit ako sa door knob, and I try to open it. Lock nga. Asan kaya ang mga kapatid ko ngayon? baka nakayla Jamiel. Jamiel, is my cousin. My only close cousin, palagi niya akong tinutulungan pag may problema sa bahay, lalo na pag nag aaway sila mama.
Pumunta ako sa bintana para tignan kong may tao ba sa loob, when I saw the window agad akong sumilip. I gulped when I saw the two affairs doing make out. Mama is cheating. hindi ko alam ito. why?
"Bilisan mo baka ma abotan tayo nang anak ko...." my mom said in a moan.
"Ito na..." saad nang lalaki.
It was so traumatizing, para akong namamatay sa nakikita ko. My tears starts to pooled in my eyes. What will my siblings feel if they'll grow up knowing this kind of shits of their own parents?
I need to make a way to stop this.
"M-maa...." saad ko sa pintuan, I'll pretend that I didn't know a thing.
I heard some gasped inside, alam kong naghahanap na si mama ng matataguan sa lalaki. Matagal tagal iyon bago si mama sumagot sa'kin.
"Oh-oh....anak? sorry na lock ko yung pinto nakatulog kase ako. Kunin mo muna yung mga kapatid mo kela Jamiel, baka nagugutom na yon." lier.
I nodded and faked a smile, kinuha ko ang mga kapatid ko kila jamiel. I have two siblings, Babae at Lalaki. kawawa sila, they went through a lot in a young age.
"Thankyou jamiel for taking care of my siblings" I said.
"Don't you worry about that, we're cousins." he chucled.
I nodded and kinarga ang si Cassandrah, the younger among us. Nasa isang kamay ko naman si Joshua.
Pumasok na kami sa bahay at I acted nothing happened, umakyat naman ako agad sa baba ng sala para magluto.
Pagdating ko sa kusina ay andon pa pala ang lalaki, nagulat ako sa nakita ko.
"Shhh...." he said.
I cried in front of him, but I nodded. wala akong magawa.
Nakita ni mama ang posisyon ko at hinatak ako sa kwarto na para bang nag mamadali siya at kinakabahan.
"Wag kang magsasalita tungkol dito ha!? pag nalaman to nang papa mo patay ka sa'kin....manahimik ka, wala kang alam dito. bobo ka." saad ni mama sa'kin.
Para akong nabingi oh ano....wala akong nagawa kundi kag mokmok sa kwarto, hanggang sa mag haponan kami hindi ako lumabas sa kwarto. hindi ko kayang maki pag salo sa kanila na ganon ang nangyayari, I feel guilty for my family for not saying anything.
I felt so selfish and useless, wala na nga akong alam di pa ako nag salita. baka naman kasi idamay ni mama mga kapatid ko, I can't afford seeing my siblings get beaten.
Iyak ako ng iyak sa kwarto, tinawag pako ni papa para mag haponan but I declined.
"Hayaan na natin yan, baka busog at ayaw kumain." saad ni mama sa kusina, alam ko namang ayaw niya din akong pababain para di siya mailang sa table. wala siyang konsensya.
I blame myself for all of this dirt that is not yet cleaned, I felt so useless ngayon.
I tried not to breath until I die, pero ayaw. ayaw gumana.
I want to rest now, I want to rest with this kind of existence. ayaw ko nito.
As I tried to look for anything that I can use to commit suicide, may nakita akong lubid. Galing iyon sa duyan ni Cassandrah.
I cut the rope, and tied it in the ceiling. kumuha ako ng upoan para maka patong ako doon at isabit ang liig sa lubid.
Isasabit ko na yung liig ko nang sumigaw si Cassandrah na....
"Kuya wala nako duyan...." She cried....
Wala akong nagawa kundi bumalik sa isip ko, tinanggal ko ang lubid at binalik sa duyan. Badtrip nag alala sa duyan yong kapatid ko pero sa'kin hindi.
"Bakit naman kase ganon! natawa tuloy ako kunti..." saad ko habang nakikinig sa kuwento ni Akio, natawa ako kunti sa last.
"Ganon naman talaga yung nangyari, bel. Kung hindi nag alala sa duyan si Cassandrah edi sana nasa lupa na ako ngayon nag papahinga."
I stopped crying, and hugged him. Hindi ko pala alam mas mabigat ang dinadaanan niyang landas kesa sa'kin, i'm so thankful i'm aware now, so i could pour the love he deserves.
"Please, don't leave me. I'll rather die than not marrying you." saad niya at hinaikan ang buhok ko.
"I will never, ever, walk without you. I was able to walk without insecurity when everytime you're with me. Thankyou." saad ko.
I stared at his face, nakatitig lang din siya sa'kin. I stared down to his lips, and kiss it. I feel his stiffened but he countered my kisses.
We stopped both panting.
"We will reserve this on your birthday." saad niya sa'kin.
I smiled. Kinain muna namin ang mga pagkaing natira, at napagdesisyonan na umuwi na.
Naglakad na kami patungo sa bahay nila para isuli muna ang kumot.
"Ano na ang nagawa niyo sa research? malapit na ba kayo?" tanong ko sa kanya, si Roy kasi ka team niya.
"May RRL na kami, pero madami pa kulang don." sabi niya.
His phone rang.
"Wait i'll just pick up this call" saad niya.
Tumango naman ako, agad siyang umatras konti para kausapin ang tumawag. Tinignan ko lang siya habang may kausap, bumabaling naman siya sa'kin minsan.
Biglang kumunot ang noo ko nang mag panic siya, para siyang kinalibutan oh ano.
"Bel? okay lang ba for now you'll walk alone?" parang double meaning yon pero binalewala ko.
I nodded. "Oo naman, bakit anong nangyari?" tanong ko.
"Kasi si mama at papa nag aaway na naman daw, my siblings were there, kailangan ko lang pigilan bel." saad niya na parang nagmamadali.
"Oo sge sge, I can manage myself. Just text me if okay na." I assured him with a smile.
"Are you sure?" tanong niya pa. "Babawi ako bukas at sa birthday mo promise ito bel." saad niya.
I just nodded and smiled. Pagkatapos non ay tumakbo naman siya, I just stared in his back until nawala na siya sa paningin ko.
Hindi naman bigdeal sakin na i'll walk alone for now, may emergency yung tao eh. Nagalala lang ako sa mga kapatid niya, baka masali sa away at ma pano pa.
Nagsimula na akong maglakad pauwi sa'min, gabi na ngayon kaya naglakad nalang din ako. hindi naman ako takot maglakad pag gabi, wala kasi mediyong tao sa paligid at walang mang lalait sa'kin.
Nasa convenience store na ako at may nakita akong apat na lalaki na nag iinuman, hindi ko sila pinansin. di ko naman kilala mga yon.
I can see in my vision na may tumititig sa'kin, natakot na'ko. Madilim pa naman dito na parti. pero mediyo malapit naman na ako.
I pretend i was texting to someone, malapit na akong makalagpas doon sa mga lalaki nang sinundan nila ako.
"Hi miss. Hihingi daw si gerald ng number sayo." saad nang isang lalaki.
Hindi ko sila napansin, bagkos naglakad lang ako na walang baling baling kahit saan.
"Miss? snobbera mo naman." he continued talking. "Hihingi lang ng numero sungit mo." mas dumikit sila lalo sa'kin.
"W-wala po akong sim...." pag sisinungaling ko.
"Eh, bat naka on data mo?" saad ng isang lalaki sa likuran ko na ngayon ay nakatingin pala sa cellphone ko.
Agad ko itong inerplane mode.
"Ay hala wala p-po...."
Biglang may humipo sa pwetan ko.
"Ano b-ba kuya! bastos!" pag pigil ko sa pag hawak niya.
"Magkano kaba, ha?" saad ng isa sa kanila.
"Hindi kaya ng anong halaga ng pera ang katawan ko!" I fought back, wala na akong ibang paraan para maka alis. ang dilim dito.
Tulongan mo po ako Lord, gabayan mo po ako ngayon.
Akmang kukunin na sana ako ng dalawang lalaki nang may dumating na naka kotse. Alam kong hindi ito si Akio, wala siyang BMW.
Lumabas ito sa kotse niya at nan laban sa mga manyakis.
Agad niyang napa tumba ang dalawa at tumakbo ang isa sa kanila.
Pagkatapos non ay binalingan niya ako, at pinatayo. It was Griffin. Hell yeah.
"Tara na." Saad niya na may konting galit sa boses.
"S-salamat." I thanked him, kase kung hindi siya dumating hindi ko na alam kong anong gagawin ko.
Pinasakay niya ako sa kotse niya at hinatid ako sa'min.
"Bat ka pala naglalakad mag isa? where's your suitor?" tanong niya.
"He's having an emergency, kaya umuwi nalang ako na mag isa." pagsagot ko sa tanong.
"He should've let you stay in his home, gabi na." baling niya sa'kin.
I smiled. "Basta thankyou. Ah....Bat ka pala andito?" tanong ko, hindi naman siya pumupunta sa village namin ng walang dahilan, imposible namang nadaanan niya lang ako.
"Your dad called me to have a dinner in your house, hindi naman ako tumanggi."
Tumango tango lang ako.
Pagka abot namin sa bahay ay naabotan kami ni papa na sabay lumabas sa kotse, malawak ang ngiti niya.
"Oh, anak? bakit kayo nagsabay?" saad ni papa sa'kin na nakangiti
I don't want to break his mood sa katangahan ko kanina, I need to tell some lies para di siya mag alala sa'kin ng sobra. baka maya maya pa ay ipahanap pa yong mga manyak.
"I saw her walking on the convenience store buying coffee, kaya nagsabay nalang din kami." Thank god matalino si Griffin mag sinungaling.
Tango tango naman ako sa sinabi ng lalaki. "Oo pa, antok kase ako." saad ko at napakamot sa batok.
"Ah ganon ba. pasok na kayo kain na tayo." sabi ni papa at pumasok sa loob.
Naiwan kaming dalawa ni Griffin sa labas, gusto kong mag thankyou sa lahat ng ginawa niya ngayon omg.
"Thankyou talaga sa pag ligtas kanina pati sa pag papa lusot kay papa. ayoko kaseng mag alala siya." saa ko sa kanya.
He winked at me. "I gotchu."
I smiled. Pumasok na kami sa loob at nakita ko namang nakahand na pala ang lamesa, andon na din si mama sa lamesa nag aantay.
"Bagay kayong tignan, maganda at guwapo." nakangiting saad ni mama.
"Plano ko ngang ih fix marriage itong si Bel kay Grffin kaso, may manliligaw ang anak natin." saad ni mama kay papa at bumaling agad saming dalawa.
Para akong nabuhusan ng malamig na tubig sa sinabi ni papa, wala akong gusto sa lalaki na ito. sana naman hindi nila ako pilitin.
"Upo na kayo at kakain na tayo." saad ni papa sa'min
Di mawala sa isip ko ang sinabi sa'kin ni papa kanina, pano pag tinuloy niya? anong gagawin ko? kailangan ko na talaga ipakilala si Akio, sa kanila bukas. I'm so ready for this.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------