Hindi ko namalan ay nakalayo na pala ang lalaki, dahila ito sa pag iisip ko kanina. Nakita ko siya'ng papunta na nang parking lot, agad ko namang sinundan doon.
"Di kaba babalik sa court?" pag babasag ko sa katahimikan, na habol ko siya pero di niya pa din ako binabalingan.
"Hoy? may laro ka pa, puwede naman akong umuwi mag isa." saad ko habang inaayos ang bag sa likuran ko, andaming pawis na namoo sa noo ko, sino namang di papawisan kanina.
"Wala. I ditched the game so...." he said, pero hindi talaga siya bumaling.
Hindi ko siya kinulit. baka kase ay pagod lang sa laro at di na kayang maki pag usap, pero ba't parang namumula ang mga tenga niya? nilalagnat ba siya?
"Mainit kaba?" akmang sasapoin ko sana ang noo niya nang pinigilan niya ako, gamit ang kanang kamay.
"No i'm not. just walk, and do not talk anymore." saad niya na may halong irita sa boses.
Ano bang nangyari sa kanya? kanina ay parang proud na proud pa siya sa mga sinasabi niya, ngayon ay parang nag sisisi sa ginawang pagsalita kanina. Diko nalang tinanong ulit, hanggang sa dumating kami sa tapat ng coffee shop.
"I'll gonna buy, if you want to enter the coffee shop, don't mind the people around you. But it seems, mediyo walang tao." baling niya sa'kin.
Naglakad na kami papasok sa coffee shop, as usual nag intay na naman ako sa upoan.
My phone beeped.
Agad ko namang binalingan ang cellphone ko, at binasa ang message ni Lear.
From: Lear.
Nakauwi ka ba nang maayos? sabi sa'kin ni shane nong nag cr siya ay nakita niya kayo ni akio, cinorner ka daw. wow mala wattpad kana teh.
Napairap ako sa message ni Lear, diko namalayan na may nakatingin pala samin, sana naman ay di nila ako asarin nang todo.
Bumaling ako sa lalaki at ngayon ay pabalik na sa kina uupoan ko.
"What?" irita niyang saad.
Nakatitig ako sa kanya habang nakaupo, namumula pati ang mukha niya. baka inuuhaw?
Umiling ako. "Wala, namumula ka kase." pairap kong sabi.
Hinawakan naman ng lalaki ang mukha niya, even grabbed his phone and watch his face on the screen.
"A-ano mainit kase..." saad niya na may kunting panick.
Bigla naman ang dating ng order namin at isa isang nilapag ang mga cappuccino na inorder ng lalaki.
"Enjoy your order ma'am, sir" saad nang waiter bago umalis sa harapan namin.
Ngumiti naman ako sa kanya.
Hindi ko alam kung bakit pero pa linga linga siya sa paligid habang umiinom sa kape niya, di ko na siya tinanong. baka may hinahanap lang.
"Uh...Inomin muna yung kape" saad niya habang nakatingin sa cashier. para bang may inaabangan siya.
Agad ko namang ininom ang kape, medjo mainit pa naman kase pero ang sarap talaga nang cappuccino, parang may extra sa timpla nila ngayon.
"Ubusin mo..." he said habang pa linga linga sa cashier pa balik sakin.
Inubos ko ang kape, i followed him. kaya naman nang maubos ko nag kape ay may naiwan na parang papel sa loob ng cup ko.
"Bakit may papel to? nainom ko pa naman" reklamong saad ko baka kasi madumi yung papel.
"Open it." he's staring at me now as if any minute i'll vanish.
Dinaga ang dibdib ko, hindi ko alam kong bakit, agad ko namang binuksan ang papel, pagbukas ko noon ay nakita ko ang nakasulat. "Can i court you, bel?" sa baba non ay from Akio.
Napatingin ako sa kanya na may taka sa mukha, nakatitig lang siya sa akin at biglang tumayo, kasaby non ay ang pag luhod nang isang tuhod niya. na para bang nag popropose.
Sabay non ay dinaga ang dibdib ko, hindi ko alam anong ginagawa nang lalaki at nagkaganyan siya.
"Bel? can i court you?" he said in a serious tone, walang halong biro. "Oo nasabi ko kanina na i'll court you silently, pero nang masabi ko yon ay napagtanto kong kailangan kitang tanongin in a formal way. I don't want to court you na para lang wala, you were a treasure to me. You deserve a memories were you can treasure to." saad nang lalaki habang naka ganong posisyon paren.
Naiyak akong nakatingin sa kanya, wala pang nakagawa sakin non. this was my first time experiencing something like this, may nag kaka crush sakin pero di ganto ka effort.
Tumango tango ako, niyakap ko siya at don humikbi, wala akong masabi sa nangyayari ngayon, masyadong masaya ang araw nato para sa'kin, para sa'kin na ma proseso agad nang utak ko.
He hugged me back and he caressed my back, pinapatahan niya pa ako.
"I was already planning this lately, hindi ako maka pag salita oh bumaling man lang sayo. Iniisip ko kase baka mabadayun ka sa gagawin ko, masyado pa tayong bata para nito pero, alam ko na ang ginagawa ko." saad niya habang ganon ang posisyon namin.
"S-sira. you don't even need to surprise me like this, baka hahanap hanapin k-kita." I chuckled.
Binalingan niya ako at ngumiti, "You're unique bel, you're like a dusk where i'm addicted to. I always watch the sun sets, it was like you. Tuwing ihahatid kita, tuwing nakikipag usap ka sakin, para akong nanonood nang pag lubog ng araw, your aura was like a sun slowly setting down, your eyes glimmers as you watch me, And do love that." saad niya na nag paiyak lalo saakin.
Ganon kami nang mga ilang minuto, agad naman kaming humiwalay sa isa't isa at napagtantong uuwi na. nag thankyou sya sa waiter, yung waiter kase yung naglagay ng papel, kaya pala ay lumilinga linga sya doon sa counter.
I questioned my worth after that scene, nanibago ako na may nakakakita saki as attractive, i was like hallucinating all this time, di pa din ako makapaniwala.
Nakauwi nako sa bahay, hinatid din ako ni akio sa'min. niyaya ko siyang kumain pero busy daw siya, diko na pinilit.
When i was about to enter our house, i heard loud noises, even voices. si mama ang sumisigaw.
Dali dali akong pumunta sa kusina kong san nang galing ang boses ni mama. Pag dating ko doon ay nakita ko si mama at papa, si papa ay parang pinipigilan niya sa ginagawa sa kusina. habang si mama naman ay umiiyak at umiiling. Deja vu. nangyari na to.
"M-ma? anong nangyayari?" i said while watching the utensilis na nakahilera sa sahig.
Binalingan nila akong dalawa, dali dali namang humiwalay si mama sa mga kamay ni papa, she even looked at him once. parang binabantaan.
"A-ah wala anak...may problema lang si mama tsaka papa, tungkol sa pera nak." saad ni mama habang nag pupunas ng kamay sa damit niya.
"Mag usap tayo mamaya." saad ni mama kay papa bago umalis at pinuntahan ako.
Bago pako makapagtanong ay hinatak nako ni mama papasok sa kwarto ko, ngayon ko lang sila nakitang nagka ganto. hindi man lang sinabi na mama sa'kin.
My mom smiled at me. "Anak...sasabihin ko sayo lahat pag magaan na ang loob ko, ha? pakatatag ka, kase magpapatakatatag din ako." those lines hit me. parang may ibang nangyari sa kanila, this was serious.
"Matulog kana, may pasok kapa bukas." sabi niya at naglakad palabas, she once gaze into my side and smiled.
This is the first time i saw them had a big fight, dati ay tampuhan lang, pero ngayon? It was a big deal. Hindi ako mapakali, I have so many thoughts right now na hindi ko alam kong ano ang uunahin, baka pwede nalang mamatay saglit?
I was in the midst of brainstorming when someone called me, my phone rang in the side table. agad kong dinampot iyon at tinignan kung sino ito, It was a group video call. sure akong sina Lear to.
I answered it, umupo ako nang maayos para mailawan ang mukha ko sa lamp, na tanging ilaw ko sa kwarto.
Pagkapasok ko palang sa call ang ingay na ni Lear, kahit gabi na panay chismisan pa din. Nang mabatid nilang napasok ako sa call ay, agad silang nagtanong sa'kin.
"Oh kamusta, ha? di ka agad nag sabi samin ha. kanina kapa namin inaantay, busy ka kase sa date mo." saad ni Lear habang may sinusulat sa table niya, tawa tawa naman tong si Leslie.
"It wasn't a date okay? uminom lang ng kape, date agad." irap kong sabi sa kanila.
Napabaling si Leslie sa camera, "Oh? hindi date? eh ano yung nakita ni shane?" she said while staring at the camera.
Ang sarap sapakin ng mukha "Hindi date yon, nagkataon lang na ganon ang posisyon namin habang nakatigin si shane, natapilok ako non." pag sisinungaling ko, kailangan kong di sabihin lahat na nangyari sami kanina. baka ay asar asarin nila ako lage, naiirita ako.
"Iba naman matapilok si samantha, kino corner." saad ni Lear na ngayon ay nakabaling na sa camera at tumatawa.
Ganyan naman talaga kami mag usap, puro asaran tawanan. minsan lang seryoso. Speaking of seryoso, bigla kong nasabi ang tungkol sa pag aaway nila mama at papa, maasahan ko sila dito. Sinabi ko sa kanila ang mga nangyari at naging seryoso ang mga mukha neto.
"I don't remember anything na nag away dati sila tito nang ganto" Lear said, habang nakatingala. parang may iniisip.
"Ako din. I don't expect na ganyang balita ang ihahain mo sa'min." saad ni leslie.
"I didn't even also expected this, umuwi nalang ako na ganon ang nadatnan." sabi ko habang umiiling.
Sabi naman ni Lear na hayaan ko muna humopa ang galit nilang dalawa, bago ako mag tanong sa detalye nang pagaaway nila mama.
Pagkatapos non ay napag desisyonan kong umalis sa call, at pumayag naman sila. gusto daw nila magpahinga muna ako.
I really need rest right now, I feel mixed emotions, Akio courted me is so coincidence until now as i think about it, umuwi pa ako sa bahay na ganto ang nadatnan. I don't know what to do, I'm sure hindi ako makakapag focus sa school na ganto araw araw ang iniisip.
I sat on the bed and think of him, tawagan ko kaya siya? he's the one that could make me calm now. Pero baka tulog na iyon? I watch the wall clock and sighed, Tulog na talaga yon. It's already 11:36 PM.
Hihiga na sana ako nang biglang tumunog ang cellphone ko, the ringtone is someone is calling, hindi sa messenger. nagdalawang isip pa akong sagutin yon, baka si Lear lang kasi.
I gasped. Si akio ang tumatawag. I immediately answered the call.
"H-hello?" pangunguna ko.
I can hear his breathing, ang sexy naman pakinggan. gantong ringtone ang gusto ko.
"You called. Why?" tanong niya na parang may ginagawa.
"Ah w-wala lang...." hiyang saad ko, hindi ko nga din alam kung bakit. pero gustong gusto ko siya makausap.
"What are you doing? i'm studying for the exams tomorrow." he said and i heard he turn the page of a paper, nag aaral nga.
Nabigla ako sa nalaman ko, hala bukas pala exams namin, di ako naka pag study pero alam ko na may natutunan ako sa mga klase pero di sapat yun, I want a high score.
He heaved sighed. "You should sleep now, may exams pa tayo bukas." pagsasalita niya ulit. "Don't worry, magkikita tayo bukas bel. you missed me that much, huh?" he chuckled a little.
Aba kumakapal ang mukha, kaya ayoko magpahalata na baliw na baliw ako sa kanya eh, kinacareer ng isang to.
"Wow ha? gusto ko lang may kausap, missed me that much ka jan" irap kong sabi kahit di niya ako nakikita.
"Alright....alright" tumatawa pa siya konti.
Nagkwentuhan pa kami ng madami, tungkol sa school at sa future career namin. Ngayon ko lang nalaman na gusto niya pala maging doctor, he want to heal people.
Bago ko na desisyonan na matulog, I re read all my notes. Kailangan ready ako bukas, and I pray regarding the exams tomorrow. I don't want to disappoint my self as a competitive one.
.....
Diko namalayang nakatulog na pala ako sa mesa namin, kakabasa ko sa notes ko para sa exams. I watched the wall clock at maaga pa naman pala, It was 7:20AM. 8:30AM ang exams namin.
Babangon na sana ako pero biglang sunakit ang ulo ko, kumirot ito. It was like migraine, Kaya napaupo muna ako at kumalma.
Dali dali akong bumangon nang maklama ang sarili, pero nahihilo pa din ako konti. To prepare anything bago pumunta sa school, kinuha ko muna ang uniform namin na dark blue, lagpas tuhod ang lower and sa upper ay polo at may necktie ito.
Pagkatapos kung mag ayos ng kagamitan ay agad naman akong naligo, kumain, at nag bihis. Wala sila mama at papa kase may transaction daw sa farm namin.
Naglakad lang ako papasok ng school, mediyo magaan na ang pakiramdam ko kahit ako lang mag isa mag lakad, it all started when I met akio.
Hingal hingal akong pumasok sa school, ang init kase sa labas lalong sumakit ang ulo ko sa ginawa kong pag lakad.
"Bel? okay ka lang? maputla ka ah." pag alalang tanong ni Leslie.
Agad namang bumaling sakin si Lear at shane, nag aalala rin.
Umiiling ako. "Okay lang, medjo masakit ang ulo, kulang kase ako sa tulog kagabi." I lied, hindi ako okay pero I need to pretend, exams namin ngayon.
"Punta ka muna sa clinic, habang wala pa si ma'am dito" saad ni Shane at napatingin sa labas ng room.
Umiling ako ng marami "Wag na nga, kulit niyo. Mawawala din to agad agad, para kayong sira." I chuckled a little to assure them.
"If you feel anything bad, wag kang tatahimik. talent mo naman kase yan" irap na saad ni lear.
I nodded as reply.
Bumaling ako kung sa'n si Akio, I saw him sitting with ken and ethan. He was staring at me, may halong pagtataka sa titig niya.
I smiled to him, para di na siya mag taka kong ano man yon. Masyado sigurong visible yung pale lips ko.
Hindi nag tagal ay pumasok na si ma'am, dala dala ang mga test papers. Agad si ma'am nag bigay ng instructions bago niya dinstribute.
Pagkatapos niya kaming bigyan lahat ng test papers, naglakad si kio sa puwesto ko, bumalik siya sa bakanteng upoan sa left side ko.
Binalingan ko siya nang maupo ito, nakatitig lang siya sakin.
I started read the questions carefully bago nag answer, hindi ko na iintindihan ang mga binabasa ko, parang lumulutang ko sa sakit nito.
Napahawak ako ng marahan sa ulo ko dahilan para bumaling ulit ang lalaki sa'kin.
"Are you okay? huh?" saad niya na may pag aalala sa boses, he caressed my hand.
"W-wala to....I need to do the exam." paos na saad ko kase sumasakit na talaga ulo ko.
Bigla niyang sinapo ang noo ko, at nang malahad niya ang palad niya doon, kita ko ang pag daan nang galit sa mga mata niya.
"Bel? you have a really high fever. bakit di ka nag sabi?" malakas ang pagkasabi ng lalaki kaya napatingin sa'kin ang mga kaibigan ko.
Umiling nalang si shane. "I know there something wrong with you kanina, nag pumilit kapang okay lang. bel, you need to set aside the exam, for your health." may halong dismaya sa boses niya.
"Ms. Calign? go to the clinic now, pwede mong dalhin ang test paper mo at dun sumagot." saad ni ma'am sa'kin. "You need to be vocal sometimes, bel. baka mahimatay kana naman." may dismaya sa boses ni ma'am.
Kaya wala akong nagawa kundi sumunod sa kanila, hinatid ako doon ni akio sa clinic. At siya ang nag asikaso lahat, pag hingi ng medication, pag excuse sa'kin sa klase. I'm so thankful na andito siya.
Maiyak iyak akong humiga sa bed "P-pano yung test mo? pwede kanang umalis, magpapahinga naman ako." saad ko para makaalis na siya.
"I also brought my test paper para dito sumagot, I talked to ma'am Ann already." saad niya bago tumingin si bintana.
Tumingala din ako don, "Baka mapagalitan ka dahil s-sakin, kio. You need to go back sa room." saad ko habang di siya binabalingan.
"If focusing on my studies means putting you in danger, I would gladly set aside those." saad niya na nakatitig sa side profile ko. "I don't have the motivation to study, when you were in danger. That's useless." saad niya na nagpaiyak sa'kin lalo.
I'm so thankful to have him, I will chase you Akio, if you'll try to runaway.
Sinabihan niya akong matulog na at humiga din ako, siya nadaw ang bahala sa test namin. siya na mag sasagot, gusto ko sana bumalik siya sa silid pag makatulog na ako, ayaw niya din kase hihintayin niya akong magising, hindi nako nag reklamo.
Diko namalayan sa gitnan ng pagiisip ay nakatulog ako, huling nakita ng mga mata ko ay ang mapupungay na mata ni kio.
-----------------------------------------------------------
"You waited." saad nang lalaking pamilyar sa paningin ko pero di ko masyadong maaninag, it was blurry.
Hindi ko alam kong sa'n kami ngayon pero, parang nasa dating tindahan ako nang batang nakilala ko dati. The store I used to wait for him.
Bigla kong napagtanto na tignan ang lalaki, akmang lalapit nako sa kanya nang binalingan niya din ako.
"Did you already forgotten me, bel?" he said with a pain in his eyes. "I know you waited for years, pero I want you to recognize me kung sino ako. Ang lapit lapit mo sa'kin ngayon pero parang ang layo naman ng loob mo sa'kin." saad niya na naka uko.
May kinuha siya sa bulsa niya, ipinakita niya sa'kin yon at bigla akong nagulat.
I gasped.
"W-where did you get that?" pagturo ko sa loom bands na nag bigay sa'kin nang gulat, na alala ko ang batang binigyan ko non. I made it with a pattern of pink and yellow. The same sa hawak nang lalaki.
"You made this for me." saad niya at tumingala sa langit.
Napakurap ako, nag flashback sakin ang panaginip ko noon. It was like this also.
Tatanungin ko na sana ang pangalan niya. "A-anong pangalan mo?" bago pa niya marinig yon ay bigla siyang tumakbo, na parang walang narinig.
Kaya nalungkot akong tumalikod, hindi ko man lang nalaman ang pangalan niya, gusto ko na siyang makilala. Alam kong siya yung batang nakilala ko dati, wala ng iba. wala nakong ibang binigyan nang loom bands na yon.
Akmang aalis na sana ako nang may tunog na malakas, na para bang may nasagasaan.
Tumingin ako sa bandang iyon, kung saan tumakbo si kio.
Bigla akong namutla sa nakita ko, lahat ng balhibo ko ay tumindig. Walang luha ang pumatak, puso ay parang nalalaglag. Hindi ako maka galaw.
Tinignan ko ang kotse na nakabunggo, hindi ako makahinga sa nakita. It was-
-----------------------------------------------------------
"Bel??" rinig ko ang boses nang lalaki.
"Bel?? wake up!" saad nang lalaki habang niyoyogyog ang katawan.
I woked up panting.
"Are you having a bad dreams, do you?" saad niya habang nag aalala sa'kin. "You were panting all the time, as if someone is following you." saad niya.
Wala akong masabi, ang panaginip na yon. hindi ko alam kung sino ang mga yon, nag aalala nako sa sarili ko. wala akong dapat pag sabihan nito.
"W-wala...hinihingal lang" I lied. diko gustong dagdagan ang pag aalala niya sakin.
Hindi ko alam kong bakit nagkataon ganon ang panaginip ko, gustong gusto ko malaman sino ang mga 'yon.
He suddenly hugged me.
I felt relief, parang nabunotan ako ng tinik. "If something is bothering you, don't be shy to call help, okay? I'm willing to set aside anything and focus on your rants." saad niya habang nakatingin sakin.
Nakatitig lang ako sa kanya, I memorized his face, his height is 5'6, his nose bridge was so perfect, and his lips were pinkish. Nakita ko pa ang pag kagat niya nang babang labi.
Binalingan ko siya, na ngayon ay nakatitig sa labi ko. Dali dali kong kinagat ang labi para sana tigilan niya ang kakatitig don.
Lumapit siya ng lumapit sa akin, Our faces were 2 inches away.
Napaatras ako sa ginawa niya, I know this is coming but.....
He suddenly kissed me. His lips is so soft, It tasted sweet. It was like 5 seconds kiss.
Bumitaw siya sa halik, he stared at me for a second.
"Your lips tasted like coffee, it's so addicting. wish i could taste that flavor of coffee again." saad niya na may liit na ngiti sa labi.
Wala akong masabi, nabingi ako sa ginawa niya. It was my first kiss, wala na akong first kiss. Pano nato? charot, si kio na yan mag rereklamo pa ba ako?
Minor moments.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------