Nang gabing iyon ay tumawag din sa'kin si Akio, it was just a small conversation. Hanggang ngayon, di mawala sa isip ko ang nangyari kahapon. also the dream.
Dali dali akong bumangon, mag bibihis pa sana ako nang mamalayan kong sabado pala ngayon. anong gagawin ko? ang boring naman dito. Alas otso pa nang umaga, kaya wala akong nagawa kundi ang mag mokmok.
"Kumain kana ba, bel? maya na yang pag mok mok jan." saad ni mama sa kusina.
Kumain ako after niyako tawagin, bumalik din ako sa kwarto after non. wala akong ibang magawa kaya i read some wattpad stories, i read Lears stories. She loves to write pero dahil beginner pa sya ay may errors ang stories niya, but that doesn't make it less interesting.
Pagkatapos kung mag basa ay napag desisiyonan kung kumain sa labas, gusto ko nang may kasama. baka naman ay mapaaway pako don.
I was typing, I chose to text leslie kase siya ang available nang mga gantong araw. Dali dali akong nag scroll, nakalimutan ko palang lagyan ng pangalan ang contact ni leslie.
To: Unknown.
Gala tayo ngayon, amboring sa bahay. gusto ko umalis wala akong magagawang tama dito. coffee shop us.
Agad agad ko namang sinend iyon sa kanya at kasunod non ay nag bihis ako. I just wore blue faded mum jeans and a white over size t shirt, i just like white.
Papunta na ako sa coffee shop, naglakad lang ako kase malapit lang naman sa bahay. bago ako makabas ay nag paalam ako kay mama.
Naka abot naman ako sa coffee shop na matiwasay, pag ka punta ko doon ay wala pa si leslie. Ilang minuto ako naghintay, wala pa din. after 10 may pamilyar na lalaki ang pumasok sa coffee shop.
Pa linga linga pa siya na parang may hinahanap. Nag tama ang tingin namin ay napangiti siya, ewan ko ba kung bakit siya andito. may pa ngiti pa. Nag lakad siya patungo sa pwesto ko.
"Sorry for making you wait for so long. May inasikaso lang sa bahay" he said at umupo siya sa harapan ko.
Hindi ako nakapagsalita, hindi ko na alala na niyaya ko siya kanina? he's acting weird. Hindi ako nakasagot sa labis na pagtataka, si leslie yung inaya ko bat siya umaasta na parang siya yon.
Nakatingin lang din siya sa'kin may halong pag tataka. "Kanina kapa ba?" saad niya at bumaling sa cellphone. wow may bago ng phone, ang bilis.
"Anong ginagawa mo rito?" i asked him right away, diko mapigilan.
I see pain pass through his eyes. "You...invited me para pumuntang coffee shop diba? kase boring sainyo..." saad niya habang nakatingin sakin ng malalim.
"H-huh? wait...what? wala akong na alala na minessage kita." i said while scrolling through my phone
"You texted me around 11:0pm, kaya andito ako." saad niya, may bigo sa boses niya.
Gusto ko naman makita ang lalaki, siyempre. ih kaso hindi ko talaga maalala na i texted him. Bumalik ako sa message box at kinal kal ang sent messages ko, I tapped the message i messaged kay leslie. Tatawagan ko ngayon para makumpirma.
Tinawagan ko at nag ring, kasabay non ay ang pag ring ng cellphone ni akio. putragis naman....katangahan na naman sam. nasabunot ko ang sarili ko sa labis na hiya.
"Hala....sorry, ikaw pala yung na sendan ng text ko. sorry talaga, kay leslie ko sana to ih sesend kaso parehas pala kayong Unknown yung nasa contact ko.
He chuckled a bit "So....I can go home now, i thought it was me." patalikod niyang sabi.
Kinuha ko ang kamay niya at hinarap siya sa'kin.
"Pwede namang ano...labas tayo." i said na nakayuko, pero hawak ang kamay niya.
Sabay kaming lumabas sa coffee shop para doon mag usap.
He sat on the bricks, sumunod naman ako.
"Do you want to go to my favorite place?" saad niya habang tumitingin sakin.
"Ah sge, kahit saan. basta maganda yung lugar, i want to rest, mentally." saad ko at tumayo.
He then smiled, sumunod lang ako sa kanya ng sumunod. naglalakad na kami, pamilyar ang daan na tinahak namin pero di na ako nag sabi. pa punta kami ngayon sa tindahan nong bata na lalaki na nakilala ko dati. parang may kirot na dumaan sa dibdib ko. hindi ko alam pero i still hope he will be back.
Matapos namin daanan ang tindahan ay pumunta kami sa likuran, may madami palang nakatira doon, diko alam na may maliit na baryo dito.
"Oh, kio. San ka pupunta?" sabi ng ginang nang madaanan namin.
"Mano po nay." saad ng lalaki "dumaan lang kami, may pupuntahan sa tabing dagat." sabi at bumaling ang lalaki sa akin.
"Mano po nay." sabi ko naman at nagmano sa matanda, may tanda na ito at laylay na din ang balat. mukhang nasa mid 70 na ang edad nito.
"Oh siya, ay mag ingat kayo roon kio." the old lady said, bago paman kami makaalis ay nagsalita ulit siya. "Napakagandang bata ang kasama mo kio, parang diwata." she smiled at me. I smiled at her also.
After that, pumunta na kami sa may tabing dagat at napaupo. kay gandang tanawin ang bumungad sa pananaw ko, may malalaking acacia na puno na nakapalibot sa maliit na tubig galing sa dagat, mukhang naging tabay ito dahil sa liit pero ang ganda tignan.
He then sat, umupo lang din ako sa buhangin. Tumingala ako after i sat down, makulimlim ang panahon ngayon, ang sinag ng araw ay natatapakan sa maitim na panahon.
Bumaling ako sa lalaki, nataranta kaming dalawa nang mag tama ang mata namin. Diko naman kase alam na nakatingin pala siya kanina pa.
My phone rang.
Thank god at mababawasan ang kaba ko, kailangan ko muna kunin ang tawag nato para mabawsan ang tension naming dalawa.
"I'll just pick up the phone" I mouthed habang tinuturo ang screen ko.
"Where the hell are you, bel? char." wow may pa english pa tong isang to.
"Kalma les, ang oa muna. I'm just here sa tabing dagat? i guess..." saad ko.
"Bakit ka naman andiyan? sinong kasama mo?" sabi niya sa kabilang linya.
I then explain to her everything na nangyari, including the accident of texting Kio, imbis na kay leslie yon. natawa lang siya, tumawag siya sakin kase nag text si mama sa kanya na kasama ko daw siya. Buti naman she understood the assignment, and sort it all.
After dropping the call, bumalik ako sa puwesto ko. ngayon pag baling ko sa lalaki ay may binabasa na siya sa cellphone niya.
"Anong title niyan?" saad ko habang naglalakad.
"Theories of personality" he shortly said.
That book contains all about our personality, malalaman natin na every behaviour has its Antecedent. May ABC kase na steps sa personality ng tao, Antecedent, Behaviour, and Consequences.
I suddenly remember all the people who mistreated me, i was in my pure intention. diko alam kung bakit nila nagagawa sakin yon, naalala ko kung pano ako ipahiya sa mga kaklase ko, sa simbahan, at sa labas. I know it has all antecedent on how we act, kaya gusto ko din mag basa ng about psychology, to know why people act this way.
"What are you thinking?" tanong nang lalaki, ngayon ay nakabaling na sakin.
"Ah wala. napagtanto ko lang na nakakapagod palang huminga." He chuckled about what i said, totoo naman kase. nakatitig pa din siya sakin, hudyat na gusto niya pa akong magsalita. "Dati parang gusto ko nalang sumuko, gusto ko na nga tumigil sa pag aaral dati. puro kasi kutiya ang natatanggap ko." paiyak kong sabi, he was still listening to me. "May isang araw din na nagsimba kami non, masaya pakong pumasok sa simbahan, kase andon sila mama at papa. pagkapasok ko ay may kausap si mama, parang kapatid niya yon sa hugis ng mukha." I heaved sighed
I continued "B-bigla...akong tumabi kay mama at bumaling sa kausap niya, she look disgusted by m-my... presence. umuwi akong nag tataka, hanggang sa i receive some gossips na i was a f-foster child, kasi si mama maputi ako hindi. pero parehas kami ng balat ni papa, wala kasi siya that time kase iniw-wan niya din kami. pero bumawi naman siya n-ngayon..." naiyak nako sa mga nasabi ko.
"Pero hindi ako sumuko, a-alam mo kung bakit?" tanong ko sa kanya at bumaling. "May hinihintay kase akong bumalik, yung b-batang l-lalaki na nakilala ko dati. he was the first stranger i saw smiling at me, as if i w-was not different." saad ko at mapait na ngumiti sa kalangitan.
Nang bitawan ko ang mga salitang iyon, bumaling ako sa lalaki at nakitang nakatingin na siya sa kalangitan. may isang patak ng luha ang tumulo, hindi ko alam kong may ambon ba umiiyak talaga siya.
"You were not different. you are unique, and i love that." he said firmly, with a tone of affirmation.
Napangiti ako bigla, para bang gumaan ang loob ko. masungit siya minsan pero naiintindihan niya naman ako.
Akmang tatayo na siya nang tumayo din ako, di ako nag dalawang isip na yakapin siya. nagulat siya sa ginawa ko, I even felt he stiffed.
"Ah...U-uwi na tayo." saad niya dahilan para maka kalas ako sa yakap.
"Thankyou, kio. kahit ganto ako you understand me." saad ko na nakangiti sa kanya, pinupunasan ko ang mga luha kanina. "Also, thankyou for watching me when i passed out. di ako naka pag thankyou sayo agad kase nahiya ako sa nangyari nang gabing yon." I chuckled a little.
He nodded. "It's nothing. Us humans it is our responsibility to understand one another, physical is not the only thing that is diverse, also our minds." saad niya at naglakad na.
Hindi ko man na intindihan ang english niya, humanga parin ako sa sinabi niya. joke. I understand it, It's true that even our mindsets were diverse.
Palakad na kami pauwi ngayon sa bahay, hinatid niya ako kase sabi niya kahapon babayaran ko siya sa pagpapahatid ko sa kanya. Anong klaseng bayad yon? siya pa yong na aabala.
As i stood in the gate, nakita ko ang guwapo niyang mukha. parang nabara ang lalamunan ko.
"B-baka g-gusto mo dito ka mag hahaponan?" I invited him.
Umiling siya "Hindi na i'm sure mom is waiting for me." saad niya bago tumalikod.
Akmang tatalikod na din ako nang hinablot niya ang kamay ko.
Binalingan ko siya. "A-ano?" tanong ko.
Nakatitig lang siya sakin habang hawak nang marahan ang kamay ko. "I....Ano....I-i" pag sasalita niya, para siyang nauobusan nang hangin sa ginagawa niya.
"Ano nga?" irita kong sabi.
"I.....w-want to be your f-friend." saad niya at bigla akong hinalikan sa noo. naiwan akong nakatunganga sa nangyari. wala akong masabi kaya tumalikod na siya at naglakad.
My heart is throbbing, as those words lingered in my head. hindi naman sa galit ako pero I want more than friends. Alam ko din na hindi niya ako magugustohan pero, bakit naman niya sinabi agad? nasaktan ako, cause I expected more.
Hindi ko binalingan ang mga nasa lamesa, dali dali akong pumasok sa kwarto at umiyak.
Masakit kase sa puwesto ko, he gave me signs, he cared for me na parang hindi friends. kaya nasaktan ako. he even kissed my forehead!
"Bakit ka ganon ha? friends lang tapos ganon? ano ba meaning non?" mahina kong saad, nakiki pag away sa sariling utak.
Dali dali kong napag desisiyonan na ih search sa google ang meaning ng kiss niya sakin.
Dali dali akong nag punta sa chrome at tinipa doon ang "What is the meaning of a kiss to a persons forehead."
Aba sinearch ko pa talaga para malamang may chance, kaibigan na nga sinabi niya may pa search pako dito? bobo ba ako? oo naman.
Dinaga ang puso ko nang lumabas ang mga resulta.
A forehead kiss is a social kissing gesture to indicate friendship and/or to denote comforting someone. A forehead kiss is a sign of adoration and affection. In some Arabic cultures, the forehead kiss is a gesture of apology as well as a sign of acknowledgment of grievance on the part of the person being kissed.
Nag dabog ako lalo, sana pala di ko nalang sinearch, nadagdagan pa sama ng loob ko. di ko na kaya to.
"Hinding hindi ko siya papansin." mahinang saad ko habang naka tingin sa ceiling, I even cross my heart.
Hindi ko na siya papansin pagdating ng lunes, walang saysay ang pakikipag usap ko sa kanya. I know it's being selfish pero, nasaktan ako. I need to distance my self to thorns.
Gumising ako na mabigat ang pakiramdam, It was sunday now. wala akong magawa kundi ang damdamin ang sakit, hanggang ngayon nag e echo ang sinabi ni Kio kahapon. Di na ako kumain ng lunch, sapat na yung breakfast. Ganon ang naging cycle nang araw na yon, nanood ng tv, kain tsaka tulog.
Lunes ngayon at kailangan ko nang gumising ng maaga, parang wala sa sarili kong bumangon at naligo, dali dali din akong kumain. Di naman ako tinanong nila mama kung ano nangyayari wala lang talaga ako sa mood.
Pati sa school hindi ko pinansin si kio, buti naman at lumipat na siya ng upoan doon kila ethan. para mas malayo na siya sakin.
"Bel, may problema ba? parang malimitan ko kayong nakikita ni Kio na magkasama, okay lang ba kayo?" Tanong ni leslie.
Nasa canteen kami ngayon at ako lang ang hindi kumakain sakanila.
"Ah wala, drained lang talaga ako." I lied.
Hindi nadin sila nagtanong tungkol doon, they knows how to respect my privacy. Naramdaman kong may nakatitig sakin at agad akong umayos ng tayo, si kio.
"Les? pwede bang punta kayo sa laro namin maya?" baling samin ni ethan.
Tumango naman ang gaga. "Ah sge, pero mukhang di sasama si sam ngayon." binalingan pako ng babae.
Inismiran ko siya sa inis, bakit pako nadamay sa kalandian niya, ha-
"Did you not eat?" Kio's voice. nasa likuran ko pala siya, so annoying.
"Hindi. Pake mo?" matigas na saad ko.
"What's the matter? kanina kapa sakin ganyan" he said in a small voice para di kami marinig.
Hindi ako umimik, hindi nagtagal umalis naman ang mga lalaki. sumunod din kami.
Napagod ako sa kaka solve sa math, sinong si mapapagod ih kasama ko sa grupo si kio? laging naka titig, hindi ako mapakali sa ginagawa niya.
Bago kami makauwi ay naglinis muna kami ng classroom, kaming apat. reklamo nang reklamo si Leslie, gusto niya daw maaga siyang andun sa court. ang landi lang.
Matapos kami mag linis ay dumiretso naman ang tatlo sa court, Pinilit nila akong sumama, hinatak pa nila ako na parang bata. wala silang nagawa dahil di ako nag papigil.
Di na ako sumama. lalong sasama ang pakiramdam ko don. He was acting so innocent, as if he didn't do anything bad. Or baka ako lang ang nag address non as negative? Ay bahala siya.
Nasa tapat na ako nang gate, akmang lalabas sana nang may humigit sa papulsahan ko.
"Oh come on, bel. Why are you ignoring me?" he said with confusion in his eyes, nakatingala ako sa kanya ngayon. he look so hot, his sweat was falling. Galing siguro sa laro.
"H-huh? hindi a-ah, pagod lang talaga ako" Sabi ko akmang aalis.
He held my hand again and push me through the guard house wall, dinagan ang puso ko sa kaba. ano bang ginagawa niya? Ang lapit nang mukha namin, I can see how irritated he was. buti walang tao ngayon dito.
"Yesterday you just became dismissive about my texts, you were not like that before." he said with a bit of frustration on his voice. "And now? we were in the same room but you can't even lay your gaze to me, you can't even talk to me or greet. Are you torturing me, bel?"
Anong torture ang sinasabi nito? wala nga akong ginagawa torture agad?
"Baka ikaw yon" I fought back in his stares. Di mo ako matitinag Akio David.
"What? did i did something hurt you? wala akong natandaan na ganon, Bel." he firmly said.
"Wala kang makukuhang sagot sakin, bumalik kana sa laro mo. bat mo iniwan yon? kailangan ka don" iwawakli ko sana siya ngunit di na tinag. Iwakli ko kaya siya ulit pero sa tiyan nyako hahawak. chos.
"I know, you need me more now." the side of his lips arched. na para bang nang aakit.
I heaved sighed "Kio i said wala kang maririnig na sagot sakin." he chuckled as i say that. "Hindi ako galit o n-nasaktan, Pagod lang ako. Okay?"
He amusedly smiled "You know i can offer you myself as a resting place, anytime.
Ano bang pinagsasabi niya? is he out of his mind? this is not the deeds of being a friend, walang friend na ganito.
"Why do you always act like you care?" panimula ko sa kanya. "Kahapon sinabi mo pa sakin, you want to be my friend, Tapos ano to? ha? Akio? wala ka bang common sense, It will be possible that i'll expect something bigger than you."paos na saad ko, paiyak nako ngunit nakikinig lang ang lalaki sa akin.
I continued. "Alam mo ba? nasaktan ako when you said y-you want to be my friend" nasabunot ko ang sarili ko. "Hindi ko alam kong bakit, I don't even know why i expected something from you where in fact, alam kong dimo ako magugustuhan."
He smiled. "You're telling lies now, i should give you advice that using the word Fact is referring to something that is concluded that is was true. Where in fact" he emphasized that word. "I liked you, so stop thinking other monologues bel. You said something credulous, that's not a fact." he hissed at binitawan ako.
Para akong tanga nakatulala, wala akong masabi. Ano daw???? he likes me?? tapos sabi niya friends lang gusto niya, grabe naman mag sinungaling, mas magaling pako sa kanya mag pa lusot kay mama eh.
"You liked me?" I replied. "Ih sabi mo nong sabad-" tinakpan nang lalaki ang bunganga ko.
"As the moment i laid my eyes on you, it brought me deja vu. a memory that maybe buried a long time ago, a nostalgic one. Yes i liked you bel. Wala kanang magagawa don" kinuha niya ang kamay niyang nakatakip sakin, at biglang tumingala. "And also, what i said back in saturday, it means. i want to court you bel. you just didn't guess the logic, you think i'll act like this for nothing?" tanong niya sakin at bumaling. "You gotta be kidding me, I'm planning to court you silently, but i guess i have to vocal it for now. My baby is overthinking things" after what he said he patted my head
Naiwan ako sa guard house na nag tataka, di lahat promoseso sa utak ko. pero may mga bagay na tumatak sa isipan ko.
When he said he likes me, and also my dream about that one guy na kapareho niya nang mukha. He even said he also feels deja vu, so do i. Unang una ay yong pagtingin namin ng sunset, nangyari din yon sa panaginip ko. Yung pinrotektahan niya ako sa coffee shop, and lastly, our argument today. It was all similar, in a different places, time, and person. Hindi kase siya ang batang lalaki na nakilala ko dati, that's why he's different.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
------------------------------
Author's note:
Akio And Carl ay iisa, i just revised it kase parang common yung carl na name. Sana hindi kayo naguluhan, Thankyou Readers!!! Mwa!!!