Bölüm mavi'den...
Karşısındaydım ne garip yıllarca istediğim andı yaşadığım ama mutlu değildim. Oturdum karşısına
"tanışalım mı barut kılıç" dedim öylece bana bakıyordu. Şaşırdığı her halinden belliydi.
"tanışalım mavi yılmaz gerçi sen beni zaten tanıyorsun bence seni tanıyalım kimsin sen ufaklık" dedi
Önündeki dosyaya baktım. "yetmemiş öğrendiklerin galiba daha fazlası istiyorsun"
"kim olduğunu öğrenmek İstiyorum"dedi
"peki ne merak ediyorsun sor" dedim
"söylediklerini nereden öğrendin" diye sordu
"tesadüfen gördüm seni aslında evinizin önünde ağlarken sonra takıntı oldun sürekli evinizin önünden geçip durdum seni görmek için"
"bu yani bukadar yani öyle mi peki seni nasıl bulamadık baban sayesinde mi" dedi
"hayır tabi babamın hiçbir şeyden haberi yok iyi bir hacker'ım diyelim."
"inanıp inanmamak sana kalmış bide annenle bir kadının konuşmalarını duydum bir gün diğer şeyleri de öğle öğrendim kader de şans de ne istesen de adı her ne ise sürekli seni karşıma çıkardı" dedim
"ne kadere ne de şansa inanmam küçük kız"
"bu senin sorunun"
"nerede karşılaştık ta konuştuk" diye sordu
"sizin evinizin oradaki parkta ben ağlıyordum sende yanıma oturdun niye ağlıyorsun ufaklık diye sordun bende canım yanıyor dedim bukadar"
"niye bukadar olduğuna inanmıyorum acaba küçük kız" dedi
Haklısın barut bukadar değil keşke anlatsam sana döksem içimdeki her şeyi babanın adamları desem kardeşimi katletti on yaşında ki çocuk yok ketti desem. Baban benden kardeşimi aldı diye bağırsam keşke
Gözleri sana benziyor desem be barut.
"bukadar barut bey sadece bir takıntıydı ama"
"ama ne ama" diye sordu
"benim gördüğüm o masum çoçuk yok artık dolayısıyla seninle işim olmaz merak etme bildiklerimi kimseye söylemiycem" dedim
"bittiyse bana müsaade" dedim ayağa kalktım kolumdan tutup durdurdu beni
"bukadar basit bir hikaye değil bu küçük kız ve ben gerçeği öğrenicem"dedi
"bir insan kaçkere ölür barut" dedim ama kendimi iyi hissetmiyordum neden bilmiyorum ama atak geçiricektim.
"Mavi iyim isin niye bu kadar terliyosun" diye sordu
"barut ben hava almam lazım nefes nefes alamıyorum" dedim
"tamam sakin ol çıkarıcam seni sakin"dedi elimi tutup çıkışa doğru götürdü
Mekandan çıkmıştık nefes almaya çalışıyordum barut tam karşımdaydı adamları bize doğru gelince eli kaldırdı durdurdu hepsini.
"Mavi daha iyimisin" diye sordu başımı evet der gibi salladım.
"panik atak mı" dedi "evet arada oluyor" dedim
"istersen hastane" dedi sözünü kestim "hayır hastane falan istemiyorum iyim eve gitmek istiyorum sadece" dedim
"tamam ben bırakırım seni"
"gerek yok arabam var kendim giderim korkma artık seninle ilgili kimseye bişey söylemem barut hoşçakal" dedim
"ufaklık" diye seslendi arkamdan yanşma geldi
"bir insan kaç kere ölür diye neden sordun" dedi gözlerine baktım.
"ben ölmekten çok yoruldum çünkü kaybetmekten çok yoruldum ölme barut artık seni öldürmelerine izin verme.
arabaya binip uzaklaştım.