"I am the least difficult of men.
All I want is boundless love."
-Frank O'Hara
Trigger Warning - Vermelding van zelfdoding (en een klaagzang waar ik me nu al voor verontschuldig)
Met het einde van het verhaal, volgt ook het einde van een bewijs. "Quod erat demonstrandum", hetgeen wat bewezen moest worden. Zij het de definitie van liefde – die niet bestaat – zij het iets helemaal anders. Voor mij is het iets duister.
Want ieder die beseft wat liefde is, en het bijkomende hartzeer als een trouwe vriend kent, kan niet ontkennen hoe tragisch het is voor de mensen die vastzitten in een eeuwige puzzel van gevoelens.
Alan wist dat als geen ander. Hoewel het soms pijnlijk was te zien hoezeer onze levens op elkaar gelijken – buiten het feit dat hij een genie was en ik een palaverende reïncarnatie van een wombat ben – heb ik een hele hoop van hem geleerd.
Alan Turing werd op 7 juni 1954 dood teruggevonden in Hollymeade, zijn huis te Manchester.
De 41-jarige man heeft zich bij Chris gevoegd in zijn slaap, met op het tafeltje naast zijn bed een half opgegeten appel, zoals hij er elke avond één at. De doodsoorzaak werd al snel vastgesteld, namelijk cyanide.
Ik ging er zelf vanuit dat hij, zoals wel vaker, in een onhandige beweging een te grote hoeveelheid had toegevoegd aan zijn borrelend experiment. (Rede nummer één waarom ik niet in een lab werk.) Dit is ook wat zijn moeder geloofde.
Of mogelijks was dat wat hij wilde dat je geloofde.
De politie nam onmiddellijk aan dat het om zelfmoord ging. Dat hij sneeuwwitjegewijs de appel in het venijn gedoopt had.
Een echt onderzoek was er niet. In het verslag stond dat de mentale processen van iemand van zijn "soort" nooit te voorspellen waren. (Het professor-soort weliswaar, al ben ik daar sceptisch over.) Dus luidde het vonnis zelfmoord omdat zijn geestelijk evenwicht verstoord was.
Einde verhaal. We leven nog steeds in een wereld waar liefde voor hetzelfde geslacht wordt aanzien als een misdaad. Waar genderdiscriminatie dagelijkse kost is en iemand als Arnold nog steeds zou worden uitgescholden op straat. QED.
Maar we nemen kleine stapjes vooruit. Ik geloof dat hoe meer we iconen zoals Alan bespreekbaar maken, hoe sneller we een wereld kunnen creëren waar hij zo naar verlangde.
Dankzij de Turing-Welchman bombes zijn er twintig miljoen levens gered tijdens de Tweede Wereldoorlog, en werd deze met zo'n drie jaar ingekort.
De ACE staat nu bekend als de Universele Turingmachine – vaak met een Duitse ü uitgesproken, tot grote frustratie van Alan. Deze computer is nog steeds de basis voor de machine waarop ik nu deze woorden typ. Elke computerwetenschapper heeft er al van gehoord, waaronder ikzelf. Toch is dit niet algemene kennis die in de geschiedenisboeken staat.
Ook zijn de labo's – nee, niet de computerlokalen – in Sherborne naar hem vernoemd.
In 1967 werd in Engeland een nieuwe wet afgekondigd, waardoor overleden mensen veroordeeld voor "grove onzedelijkheid" niet meer werden aanschouwd als een crimineel. Deze wet staat bekend als de Turingwet. Pas in 2013 werd het geheime werk dat Alan verrichte tijdens de oorlog bekendgemaakt en kreeg hij koninklijke gratie. Samen voor de andere duizenden homoseksuele mannen kwam dit te laat.
Sinds 2021 kunnen we echter niet naast Alan kijken, gezien zijn afbeelding op de £50 biljetten staat.
Kleine stappen, ik ben ongelofelijk trots op wat we al bereikt hebben. Omdat Alan het niet kan zien, wil ik je toch iets vragen.
Mocht je ooit de persoon vinden die ieder ander zo gewoon laat lijken, en wanneer je hele wereld in een kleurrijk canvas transformeert, ga dan naar die persoon toe en fluister tezamen naar de sterren. "Quod erat demonstrandum."