- Jesteśmy na miejscu! - powiedział Mikami otwierając Light'owi drzwi od mieszkania.
- Wow! - westchnął z zachwytu Light rozglądając się po mieszkaniu.
- Podoba ci się? - uśmiechnął się brunet.
- Jeszcze pytasz... - odpowiedział rozmarzony.
Mikami tylko się roześmiał.
- Jesteś może głodny? - zapytał starszy. - Zrobię nam kolację.
- Nie, dziękuję! Nie jestem głodny. - kiedy Light wypowiedział te słowa właśnie zaczęło mu burczeć w brzuchu.
- Skarbie, nie okłamuj mnie. - spojrzał na niego Mikami. - Przecież słyszę, że jesteś głodny.
- Przepraszam, po prostu nie chciałem ci robić problemu. - spuścił głowę młodszy.
- Chyba chory jesteś... - powiedział Teru całując go w czoło. - Przecież to żaden problem.
[Time skip]
Po kolacji Light poszedł się umyć, a Mikami szukał dla niego jakichś ubrań do spania.
- Może być coś takiego? - zapytał wyjmując z szafy szarą bluzę z kapturem i czarne bokserki.
- Jasne, dziękuję! - odpowiedział Light zakładając na siebie ciuchy.
Bokserki pasowały na niego jak ulał, za to bluza sięgała mu do połowy uda.
- Uroczo wyglądasz w tej bluzie. - uśmiechał się Mikami patrząc na niego. - Możesz ją sobie wziąć i tak już jej nie noszę.
- Dziękuję ci bardzo! - odpowiedział szatyn przeglądając się w lustrze.
- Tak w ogóle, zmieniając temat. Mama do ciebie dzwoniła... - powiedział brunet podając Light'owi jego telefon.
- Dobrze, że mówisz. - odpowiedział Light biorąc telefon do ręki. - Muszę zablokować jej numer.
- Dlaczego? - zapytał starszy. - W końcu to twoja mama...
- Gdyby naprawdę mnie kochała nigdy, by do tego wszystkiego nie dopuściła. - powiedział. - I mojego ojca też przy okazji zablokuję, chociaż nie sądzę, żeby jeszcze kiedykolwiek do mnie dzwonił.
- Rozumiem.
- Dobra, nie mówmy już o tym, zmęczony jestem. - ziewnął. - Lepiej idźmy spać.
- Racja, zresztą też już jestem śpiący. - odparł Mikami kładąc się na łóżku.
Light zrobił to samo.
- Dobranoc kochanie! - powiedział Teru całując młodszego.
- Dobranoc. - odpowiedział Light.
Chwilę później zasnęli razem wtuleni w siebie.