Uni
အတိတ်တို့သည် ဝေဝါးပါသလား ။ ကံ့ကော်လှိုင်အတွက်တော့ အတိတ်တို့က မဝေဝါးပါချေ ။
ကျောင်းတတ်ခေါင်းလောင်းက မထိုးသေးပေ ။
အတန်းထဲတွင် ခုံပေါ်မှောက်အိပ်နေသော ကောင်မလေးတစ်ယောက်ရှိပေသည် ။ ထိုကလေးက အမှန်တကယ်အိပ်ပျော်နေခြင်းတော့မဟုတ်ပါချေ ။ ထိုကလေးကို ကြည့်ကာ တီးတိုးပြောဆိုနေသော ကျောင်းသူနှစ်ယောက်လည်းရှိပေသည် ။
" သူ့အဖေက အဖေအရင်းမဟုတ်ဘူးတဲ့ "
" ဟုတ်လား ။ တကယ်လား "
" ဟုတ်တယ် ။ မနေ့ညနေက အမေနဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းတွေပြောတာကြားခဲ့တာ ။ သူ့အဖေအရင်းက အခုအဖေတော်ထားတဲ့သူရဲ့အစ်ကိုတဲ့လေ ။ သူ့အဖေတို့မိသားစုက ငွေလည်းတော်တော်မက်တယ်ဆိုပဲ ။ သူ့အဖေအရင်းဆို မိန်းမတအားပွေတာတဲ့ ။ ဒေါက်တာဦးလေးကြီးက သူ့အမေကိုတာဝန်ယူပေးတာကလည်း ငွေကြောင့်တဲ့ ။
အိပ်ပျော်ဟန်ဆောင်နေသောကလေးက ထိုစကားတို့ကိုကြားနေရသည် ။ ကြားရုံမက မည်သူ့ကိုပြောနေကြောင်းပါသိပေသည် ။ နှုတ်ခမ်းကိုတင်းတင်းစေ့ကာ စိတ်ကိုလည်းတင်းထားသည် ။
ထိုကလေး၏ ဒေါသနောက်တွင် ဝမ်းနည်းစိတ်ကလည်းကပ်လျက်ပါလာသည် ။
" အဲ့ဒီဒေါက်တာဦးလေးကြီးကလည်း အခု ဖောက်ပြန်နေတယ်ဆိုလားပဲ "
" ဟုတ်လား ။ အဲ့ဒါဆို သူက အဲ့ဒီဘက်ကသွေးပါတာဖြစ်ရမယ် "
ကျောင်းသူနှစ်ယောက်က ခပ်တိုးတိုးလေးရယ်လိုက်သည် ။
" အမေ့သွေးရော ၊ အဖေ့သွေးရော အကုန်ပါတယ်ဟေ့ ။ သူ့အမေကလည်း အိမ်ထောင်မကျခင်တုန်းက ခပ်ရှုပ်ရှုပ်တဲ့ "
ရုတ်တရက် ဆတ်ခနဲထလိုက်တဲ့ကျောင်းသူလေးကြောင့် စကားဝိုင်းကရပ်သွားသည် ။
" ငါ့အမေက ဘာဖြစ်နေလို့လဲ ။ နင်တို့မိဘတွေက အလုပ်မရှိကြဘူးလား ။ သူများမကောင်းကြောင်းပဲပြောနေရအောင်အထိ အောက်တန်းစားဆန်ကြတာလား "
သူ့မကောင်းကြောင်းပြောခဲ့သော ကလေးနှစ်ယောက်ကို ထိုကျောင်းသူက စာအုပ်အထူတစ်အုပ်နှင့် ခေါင်းကိုရိုက်ချလိုက်သည် ။
" ကံ့ကော်လှိုင် "
အခန်းကိုဝင်ဝင်ချင်း မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် ဆရာမတစ်ယောက်ကအော်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည် ။
" အဲ့ဒီနားကသုံးယောက် ဒီကိုလာခဲ့ "
ဆရာမဖြစ်သူသည် အတန်းရှေ့ကခုံတွင်ထိုင်ကာ ပြောလိုက်သည် ။
ကံ့ကော်လှိုင်နှင့်အတူ ကျောင်းသူနှစ်ယောက်က ဆရာမရှိရာသို့ သွားလိုက်သည် ။
" ဘာလို့ရန်ဖြစ်နေကြတာလဲ ။ ဆရာမကို ပြောစမ်း "
ကျောင်းသူသုံးယောက်လုံးက ဘာမှပြန်မဖြေပါချေ ။
" ကံ့ကော်လှိုင် ၊ စာတော်တဲ့ကျောင်းသူတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ဘာလို့ ခဏခဏရန်ဖြစ်နေရတာလဲ ။ ဘာဖြစ်ကြတာလဲ ။ မပြောရင် မိဘခေါ်ခံရမယ်နော် "
မိဘခေါ်ခံရမယ်ဆိုသောစကားကြောင့် ကံ့ကော်လှိုင် လန့်သွားရသည် ။
" သူတို့နှစ်ယောက်က လှိုင်တို့မိသားစုကို မကောင်းပြောတယ် "
" ဒါဆို ဆရာမကို လာတိုင်ပေါ့ ။ ဒီလိုမျိုးရန်မဖြစ်နဲ့လေ ။ သမီးတို့နှစ်ယောက်ကလည်း ဘာလို့မဟုတ်တာတွေပြောတာလဲ ။ နောက်ဒီလိုမလုပ်ကြနဲ့ ။ ကံ့ကော်လှိုင် ၊ သမီးလည်း လက်မပါနဲ့ ကြားလား "
" ဟုတ် "
ကံ့ကော်လှိုင်လည်း လက်မပါချင်ပေ ။ မျက်လုံးအတွက်မျက်လုံး ၊ အသက်အတွက် အသက်ဆိုတာမျိုးကိုပဲ လှိုင်ကြိုက်သည် ။ အသားနာအောင်လုပ်သူကို အသားနာအောင်ပြန်လုပ်ချင်သည် ။ စိတ်နာအောင်လုပ်တဲ့သူကို စိတ်နာအောင်ပဲပြန်လုပ်ချင်သည် ။
မှိုင်းပျပျကောင်းကောင်ကိုကြည့်ကာ လှိုင် သက်ပြင်းလေးတစ်ချက်ချလိုက်သည် ။
" အတိတ်တွေ... အတိတ်တွေ ။ အရေးမပါတဲ့အတိတ်တွေအကြောင်း ဘာလို့များတွေးနေမိပါလိမ့် "
လှိုင် အိပ်ယာပေါ်ကိုသွားလိုက်သည် ။
" တို့မှာလေ အပြစ်တွေရှိတယ်ကလေးရယ် ။ မင်းသိမှာကြောက်တဲ့အပြစ်တွေရှိတယ် ။မင်း ခွင့်လွှတ်မပေးနိုင်မှာလည်း ကြောက်တယ် "
အိပ်ပျော်နေပြီဖြစ်တဲ့ ခင်ထွေးမွန်ရဲ့ပါးနုနုကို လှိုင်ဖွဖွနမ်းလိုက်သည် ။
*****
" ထွေးငယ်လေး "
" ရှင့် "
" ဘာတွေလုပ်မလို့လဲ "
စျေးခြင်းကိုင်ထားတဲ့ ထွေးလက်ဆီသို့ လှိုင့်အကြည့်တို့ကရောက်သွားသည် ။
" အန်တီမော်နဲ့စျေးသွားမလို့လေ ။ မမလှိုင် ဘာစားချင်လဲ "
" အို...မသွားရပါဘူး ။ မင်းကို ခေါ်လာတာက အဲ့သလိုတွေလုပ်ခိုင်းဖို့မှ မဟုတ်ဘဲ "
လှိုင် သူ့ရဲ့ရေလှိုင်းပုံစံတွေကို လက်နဲပွတ်သပ်ရင်းပြောလိုက်သည် ။
" ထွေးက မမလှိုင်ကို ထမင်းတွေ၊ဟင်းတွေချက်ကျွေးချင်လို့ပါ "
" မရဘူးဆို ။ မင်းကို အလှကြည့်ဖို့ တို့ဘေးခေါ်ထားတာ "
" မမလှိုင်က ကလေးဆိုကြီးလုပ်ပြီ "
ထွေး လှိုင့်ကို နှုတ်ခမ်းလေးစူကာပြောလိုက်သည် ။
" ကဲပါ ၊ မင်း အပြင်သွားချင်နေတာမဟုတ်လား ။ သွားပါ ။ ဟင်းချက်တာတော့ ကူမနေနဲ့ ။ ဒေါ်မြမော်နဲ့ ဒေါ်ကြီးအိပုံလုပ်လိမ့်မယ် "
" ဟုတ် "
ထွေး ပြုံးစိစိဖြစ်သွားသည် ။
" ထွေး ဘာဝယ်ခဲ့ပေးရမလဲ "
" မင်းလိုချင်တာ၊မင်းစားချင်တာကိုပဲ ဝယ်ခဲ့ ။ ခဏလေးနေဦး "
" ဘာလုပ်မလို့လဲ မမလှိုင် "
လှိုင်က ထွေးစကားကိုပင် နားမထောင်လိုက် ။ အိမ်အပေါ်ထပ်ကိုဇွတ်တတ်သွားလေသည် ။
လှိုင် အောက်ထပ်ကိုပြန်ဆင်းလာတော့ လှိုင့်လက်ထဲတွင် ပိုက်ဆံအိတ်တစ်အိတ်ပါလာသည် ။
" ရော့ ၊ ဒါယူသွား ။ စားချင်တာတွေ့ရင် အကုန်ဝယ်ခဲ့ "
" မမလှိုင်က ချစ်စရာအကောင်းဆုံးပဲ "
ပြုံးပျော်နေတဲ့ကလေးကိုကြည့်ကာ လှိုင်ပြုံးမိသွားသည် ။
ခဏကြာတော့ ဒေါ်မြမော်နှင့်လှိုင်တို့ စျေးကိုအတူသွားကြသည် ။
" မမလှိုင်က ဘာတွေကြိုက်တတ်လဲ အန်တီ "
" လှိုင်လေးက အကုန်စားပါတယ် ။ သိပ်ပြီးအစားမရွေးဘူး "
" ဟုတ်ကဲ့ ။ လုံးဝမစားတဲ့ဟာတွေရောရှိလား "
" ပဲရှိတယ် ။ ပဲအမျိုးမျိုးတော့ လှိုင်ကမကြိုက်ဘူး ။ ဘာပဲမှမကြိုက်ဘူး ။ လုံးဝမစားတာမျိုးမဟုတ်ပေမယ့် တော်တော်လေးမကြိုက်ဘူး "
ခင်ထွေးမွန် ဒေါ်မြမော်ကိုကြည့်ကာ ပြုံးမိသွားသည် ။ ဒေါ်မြမော်က လှိုင့်ကို အတော်လေးချစ်သည်မှာ သိသာလှသည် ။
****
ညနေအတော်စောင်းနေပြီဖြစ်သည် ။ လှိုင်က ရေချိုးပြီး ခေါင်းလျှော်ထားတာမို့ ဆံပင်ခြောက်အောင် ထွေးကူညီပေးနေသည် ။
" မမလှိုင်က လှလွန်းတယ် "
မှန်ပေါ်တွင်ပေါ်နေသည့် လှိုင့်မျက်နှာလေးကိုကြည့်ကာ ထွေး ပြောမိသွားသည် ။ လှိုင့်ရဲ့ရေစိုနေတဲ့ဆံပင်တွေကို တဘက်စောင်နဲ့သုတ်ပေးနေရင်း ထွေးပြုံးနေမိသည် ။ ဆံပင်တို့က ခြောက်လုနီးနီးဖြစ်နေလေပြီ ။
ရုတ်တရက်ဖုန်းမြည်သံကြားရတာကြောင့် လှိုင် ဖုန်းကိုထကိုင်လိုက်သည် ။
" ဟလို ၊ အန်တီနု "
" သမီး ၊ ကံ့ကော် "
အန်တီနုအသံက တုန်ရီနေသည် ။
" သမီး ၊ အိမ်ကို အခုချက်ချင်းလာခဲ့နိုင်မလား "
" ဘာလို့လဲ ၊အန်တီနု "
" လာခဲ့လိုက်ပါသမီးရယ် ။ အန်တီနု သမီးကို ဘယ်လိုရှင်းပြရမှန်းတောင်မသိတော့ဘူးကွယ် "
" ဟုတ် ။ လှိုင် အခုပဲ လာခဲ့မယ်နော် "
လှိုင် ဖုန်းချကာ အံ့ဆွဲထဲက ကားသော့ကိုယူလိုက်သည် ။
" တို့ အပြင်သွားလိုက်ဦးမယ်နော် ထွေးငယ် "
" ဟုတ်ကဲ့ မမလှိုင် "
လှိုင် အန်တီနုတို့အိမ်သို့ ကိုယ်တိုင်ကားမောင်းပြီးသွားလိုက်သည် ။ အန်တီနုတို့ခြံရှေ့ရောက်တော့ ခြံစောင့်ဦးလေးကြီးက လှိုင့်ကို တံခါးလာဖွင့်ပေးသည် ။
လှိုင် အိမ်ထဲကိုဝင်တော့မည်အလုပ်မှာ အသံတစ်ခုကိုကြားလိုက်ရသည် ။
" ကျွန်တော့ကတော့ ရအောင်ယူရမှာပဲ "
ကြားလိုက်ရတဲ့ အသံကြောင့် လှိုင့်ခြေလှမ်းများကရပ်တန့်သွားသည် ။ ထိုအမျိုးသား၏အသံကို လှိုင် မမှတ်မိစရာအကြောင်းမရှိပေ ။ လှိုင့်နှလုံးသားကို ကြေမွသွားအောင်ဖျက်စီးခဲ့တဲ့သူရဲ့အသံကို လှိုင် ဘယ်လိုမေ့နိုင်ပါ့မလဲ ။
လှိုင် ဧည့်ခန်းဆီသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်းလှမ်းလာလိုက်သည် ။
" သမီး ၊ ကံ့ကော် "
ငိုနေတဲ့အန်တီနုကိုကြည့်ပြီး လှိုင် စိတ်ပူသွားရသည် ။
" အန်တီနု ၊ ဘာဖြစ်တာလဲ ။ သူ အန်တီနုကို ဘာလုပ်လိုက်တာလဲ "
လှိုင် ရွံမုန်းဖွယ်ကောင်းသောအမျိုးသားကို စူးစူးရဲရဲပင်ကြည့်လိုက်သည် ။ ထိုအမျိုးသားက အန်တီနုရဲ့သမီးကလေးကိုချီထားသည် ။ အန်တီနုက ထိုကလေးကိုသိပ်ချစ်သည် ။ သားသမီးမထွန်းကားတာမို့ ထိုကလေးလေးကို မိဘမဲ့ဂေဟာတစ်ခုမှမွေးစားထားခြင်းဖြစ်သည် ။
" ကိုပြည့်စုံ ၊ ကလေးကို အောက်ချလိုက်ပါ ။ ရှင် ကျွန်မတို့နဲ့ ပတ်သတ်ဖို့မလိုတော့ဘူးထင်တယ် ။ ကျွန်မကို ဒုက္ခပေးရတာမလုံလောက်လို့ ကျွန်မချစ်တဲ့သူတွေကိုပါ လိုက်ဒုက္ခပေးနေတာလား "
လှိုင့်စကားဆုံးတော့ ပြည့်စုံက ခနဲ့သလိုရယ်လိုက်သည် ။
" ငါ့သမီးကိုငါချီတာ ဘာဖြစ်လဲ "
ပြည့်စုံစကားကြောင့် လှိုင် ဆွံ့အသွားရသည် ။
" နင် ...နင် ဘာပြောလိုက်တယ် "
" ငါစုံစမ်းကြည့်ပြီးသွားပြီ ။ ဒီကလေးက ငါနဲ့နင့်ရဲ့ကလေး ။ မွေးပေးတဲ့ဆရာဝန်ကို နင်သေချာမေးကြည့်ပါဦး "
မင်းလွင်စကားကြောင့် လှိုင် ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံးထူပူသွားသည် ။
" အန်တီနု ၊ သူပြောနေတာတွေက အမှန်ပဲလား "
အန်တီနုက လှိုင့်ကို ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည် ။ စကားနှင့်အဖြေပေးဖို့ပင် ပင်ပန်းလွန်းသည်မဟုတ်လား ။
လှိုင် အန်တီနုကိုတစ်လှည့် ၊ ကလေးကိုတစ်လှည့်ကြည့်လိုက်သည် ။ ကြည်လိုက်သော်ငြား မြင်ကွင်းတို့က တဖြည်းဖြည်းဝေဝါးလာသည် ။ အသွေးအသားတွေထဲကပင် အားမရှိတော့သလို လှိုင် ခံစားလိုက်ရသည် ။ ထို့နောက်တွင် လှိုင့်ခန္ဓာကိုယ်က အရုပ်ကြိုးပြတ်သလို လဲကျသွားတော့သည် ။
******
အခန်းတံခါးခေါက်သံကြောင့် ခင်ထွေးမွန် တံခကိုသွားဖွင့်ပေးလိုက်သည် ။
" သမီး ၊ လှိုင်လေးက ဒီည ပြန်မလာဘူးတဲ့ "
" ဘာလို့တဲ့ ၊ အန်တီမော် "
" သူ့အန်တီနုက အရမ်းနေမကောင်းဖြစ်နေလို့တဲ့ ။ သမီး တစ်ယောက်တည်းအိပ်ရဲလား "
" ဟုတ် ။ ထွေး တစ်ယောက်တည်းအိပ်ရဲပါတယ် "
" အေးအေး သမီး ။ တစ်ခုခုလိုရင် အန်တီ့ကိုပြောနော် "
" ဟုတ် "
အခန်းထဲတွင် တစ်ယောက်တည်းမို့ ထွေးပျင်းနေမိသည် ။ စာအုပ်စင်ပေါ်က စာအုပ်တွေကို တစ်အုပ်ပြီးတစ်အုပ်ထုတ်ကြည့်မိနေသည် ။ ထိုစာအုပ်တွေထဲမှ တစ်အုပ်ကြားတွင် ပုံလေးတစ်ပုံကညှပ်ပါလာသည် ။ ထွေး ထိုပုံလေးကိုယူကြည့်လိုက်သည် ။ ထိုပုံက အမျိုးသားတစ်ယောက်၏ပုံဖြစ်သည် ။ ခဲသားတို့နှင့်ခြစ်ထားသည်မို့ မျက်နှာကိုသဲကွဲစွာမမြင်ရပါချေ ။ ထွေး ထိုပုံရဲ့နောက်ကျောဘက်ကိုလှန်ကြည့်မိသည် ။ ထိုနောက်ကျောဘက်မှ စာကြောင့် ထွေးလက်တွေကတုန်ရီသွားရသည် ။ ထွေး ထိုစာကို စိတ်ထဲမှ အကြိမ်ကြိမ်ဖတ်မိလိုက်သည် ။
ထိုနောက်ကျောဘက်တွင်ရှိသည့်စာကား
" ကံ့ကော်တစ်ပွင့်ရဲ့ ချစ်သောမောင် " ဟူ၍ပင် ဖြစ်ချေသည် ။
*****
တစ်ပိုင်းလေးရဖို့ကို အတော်အားယူပြီးရေးလိုက်ရတယ် ။ ကြာသွားတဲ့အတွက် တကယ်အားနာမိပါတယ် ။
Zg
အတိတ္တို႔သည္ ေဝဝါးပါသလား ။ ကံ့ေကာ္လွိုင္အတြက္ေတာ့ အတိတ္တို႔က မေဝဝါးပါေခ် ။
ေက်ာင္းတတ္ေခါင္းေလာင္းက မထိုးေသးေပ ။
အတန္းထဲတြင္ ခုံေပၚေမွာက္အိပ္ေနေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရွိေပသည္ ။ ထိုကေလးက အမွန္တကယ္အိပ္ေပ်ာ္ေနျခင္းေတာ့မဟုတ္ပါေခ် ။ ထိုကေလးကို ၾကည့္ကာ တီးတိုးေျပာဆိုေနေသာ ေက်ာင္းသူႏွစ္ေယာက္လည္းရွိေပသည္ ။
" သူ႕အေဖက အေဖအရင္းမဟုတ္ဘူးတဲ့ "
" ဟုတ္လား ။ တကယ္လား "
" ဟုတ္တယ္ ။ မေန႕ညေနက အေမနဲ႕ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြေျပာတာၾကားခဲ့တာ ။ သူ႕အေဖအရင္းက အခုအေဖေတာ္ထားတဲ့သူရဲ႕အစ္ကိုတဲ့ေလ ။ သူ႕အေဖတို႔မိသားစုက ေငြလည္းေတာ္ေတာ္မက္တယ္ဆိုပဲ ။ သူ႕အေဖအရင္းဆို မိန္းမတအားေပြတာတဲ့ ။ ေဒါက္တာဦးေလးႀကီးက သူ႕အေမကိုတာဝန္ယူေပးတာကလည္း ေငြေၾကာင့္တဲ့ ။
အိပ္ေပ်ာ္ဟန္ေဆာင္ေနေသာကေလးက ထိုစကားတို႔ကိုၾကားေနရသည္ ။ ၾကား႐ုံမက မည္သူ႕ကိုေျပာေနေၾကာင္းပါသိေပသည္ ။ ႏႈတ္ခမ္းကိုတင္းတင္းေစ့ကာ စိတ္ကိုလည္းတင္းထားသည္ ။
ထိုကေလး၏ ေဒါသေနာက္တြင္ ဝမ္းနည္းစိတ္ကလည္းကပ္လ်က္ပါလာသည္ ။
" အဲ့ဒီေဒါက္တာဦးေလးႀကီးကလည္း အခု ေဖာက္ျပန္ေနတယ္ဆိုလားပဲ "
" ဟုတ္လား ။ အဲ့ဒါဆို သူက အဲ့ဒီဘက္ကေသြးပါတာျဖစ္ရမယ္ "
ေက်ာင္းသူႏွစ္ေယာက္က ခပ္တိုးတိုးေလးရယ္လိုက္သည္ ။
" အေမ့ေသြးေရာ ၊ အေဖ့ေသြးေရာ အကုန္ပါတယ္ေဟ့ ။ သူ႕အေမကလည္း အိမ္ေထာင္မက်ခင္တုန္းက ခပ္ရႈပ္ရႈပ္တဲ့ "
႐ုတ္တရက္ ဆတ္ခနဲထလိုက္တဲ့ေက်ာင္းသူေလးေၾကာင့္ စကားဝိုင္းကရပ္သြားသည္ ။
" ငါ့အေမက ဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ ။ နင္တို႔မိဘေတြက အလုပ္မရွိၾကဘူးလား ။ သူမ်ားမေကာင္းေၾကာင္းပဲေျပာေနရေအာင္အထိ ေအာက္တန္းစားဆန္ၾကတာလား "
သူ႕မေကာင္းေၾကာင္းေျပာခဲ့ေသာ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို ထိုေက်ာင္းသူက စာအုပ္အထူတစ္အုပ္ႏွင့္ ေခါင္းကိုရိုက္ခ်လိဳက္သည္ ။
" ကံ့ေကာ္လွိုင္ "
အခန္းကိုဝင္ဝင္ခ်င္း ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ဆရာမတစ္ေယာက္ကေအာ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္ ။
" အဲ့ဒီနားကသုံးေယာက္ ဒီကိုလာခဲ့ "
ဆရာမျဖစ္သူသည္ အတန္းေရွ႕ကခုံတြင္ထိုင္ကာ ေျပာလိုက္သည္ ။
ကံ့ေကာ္လွိုင္ႏွင့္အတူ ေက်ာင္းသူႏွစ္ေယာက္က ဆရာမရွိရာသို႔ သြားလိုက္သည္ ။
" ဘာလို႔ရန္ျဖစ္ေနၾကတာလဲ ။ ဆရာမကို ေျပာစမ္း "
ေက်ာင္းသူသုံးေယာက္လုံးက ဘာမွျပန္မေျဖပါေခ် ။
" ကံ့ေကာ္လွိုင္ ၊ စာေတာ္တဲ့ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ဘာလို႔ ခဏခဏရန္ျဖစ္ေနရတာလဲ ။ ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ ။ မေျပာရင္ မိဘေခၚခံရမယ္ေနာ္ "
မိဘေခၚခံရမယ္ဆိုေသာစကားေၾကာင့္ ကံ့ေကာ္လွိုင္ လန့္သြားရသည္ ။
" သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က လွိုင္တို႔မိသားစုကို မေကာင္းေျပာတယ္ "
" ဒါဆို ဆရာမကို လာတိုင္ေပါ့ ။ ဒီလိုမ်ိဳးရန္မျဖစ္နဲ႕ေလ ။ သမီးတို႔ႏွစ္ေယာက္ကလည္း ဘာလို႔မဟုတ္တာေတြေျပာတာလဲ ။ ေနာက္ဒီလိုမလုပ္ၾကနဲ႕ ။ ကံ့ေကာ္လွိုင္ ၊ သမီးလည္း လက္မပါနဲ႕ ၾကားလား "
" ဟုတ္ "
ကံ့ေကာ္လွိုင္လည္း လက္မပါခ်င္ေပ ။ မ်က္လုံးအတြက္မ်က္လုံး ၊ အသက္အတြက္ အသက္ဆိုတာမ်ိဳးကိုပဲ လွိုင္ႀကိဳက္သည္ ။ အသားနာေအာင္လုပ္သူကို အသားနာေအာင္ျပန္လုပ္ခ်င္သည္ ။ စိတ္နာေအာင္လုပ္တဲ့သူကို စိတ္နာေအာင္ပဲျပန္လုပ္ခ်င္သည္ ။
မွိုင္းပ်ပ်ေကာင္းေကာင္ကိုၾကည့္ကာ လွိုင္ သက္ျပင္းေလးတစ္ခ်က္ခ်လိဳက္သည္ ။
" အတိတ္ေတြ... အတိတ္ေတြ ။ အေရးမပါတဲ့အတိတ္ေတြအေၾကာင္း ဘာလို႔မ်ားေတြးေနမိပါလိမ့္ "
လွိုင္ အိပ္ယာေပၚကိုသြားလိုက္သည္ ။
" တို႔မွာေလ အျပစ္ေတြရွိတယ္ကေလးရယ္ ။ မင္းသိမွာေၾကာက္တဲ့အျပစ္ေတြရွိတယ္ ။မင္း ခြင့္လႊတ္မေပးနိုင္မွာလည္း ေၾကာက္တယ္ "
အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ခင္ေထြးမြန္ရဲ႕ပါးႏုႏုကို လွိုင္ဖြဖြနမ္းလိုက္သည္ ။
*****
" ေထြးငယ္ေလး "
" ရွင့္ "
" ဘာေတြလုပ္မလို႔လဲ "
ေစ်းျခင္းကိုင္ထားတဲ့ ေထြးလက္ဆီသို႔ လွိုင့္အၾကည့္တို႔ကေရာက္သြားသည္ ။
" အန္တီေမာ္နဲ႕ေစ်းသြားမလို႔ေလ ။ မမလွိုင္ ဘာစားခ်င္လဲ "
" အို...မသြားရပါဘူး ။ မင္းကို ေခၚလာတာက အဲ့သလိုေတြလုပ္ခိုင္းဖို႔မွ မဟုတ္ဘဲ "
လွိုင္ သူ႕ရဲ႕ေရလွိုင္းပုံစံေတြကို လက္နဲပြတ္သပ္ရင္းေျပာလိုက္သည္ ။
" ေထြးက မမလွိုင္ကို ထမင္းေတြ၊ဟင္းေတြခ်က္ေကြၽးခ်င္လို႔ပါ "
" မရဘူးဆို ။ မင္းကို အလွၾကည့္ဖို႔ တို႔ေဘးေခၚထားတာ "
" မမလွိုင္က ကေလးဆိုႀကီးလုပ္ၿပီ "
ေထြး လွိုင့္ကို ႏႈတ္ခမ္းေလးစူကာေျပာလိုက္သည္ ။
" ကဲပါ ၊ မင္း အျပင္သြားခ်င္ေနတာမဟုတ္လား ။ သြားပါ ။ ဟင္းခ်က္တာေတာ့ ကူမေနနဲ႕ ။ ေဒၚျမေမာ္နဲ႕ ေဒၚႀကီးအိပုံလုပ္လိမ့္မယ္ "
" ဟုတ္ "
ေထြး ၿပဳံးစိစိျဖစ္သြားသည္ ။
" ေထြး ဘာဝယ္ခဲ့ေပးရမလဲ "
" မင္းလိုခ်င္တာ၊မင္းစားခ်င္တာကိုပဲ ဝယ္ခဲ့ ။ ခဏေလးေနဦး "
" ဘာလုပ္မလို႔လဲ မမလွိုင္ "
လွိုင္က ေထြးစကားကိုပင္ နားမေထာင္လိုက္ ။ အိမ္အေပၚထပ္ကိုဇြတ္တတ္သြားေလသည္ ။
လွိုင္ ေအာက္ထပ္ကိုျပန္ဆင္းလာေတာ့ လွိုင့္လက္ထဲတြင္ ပိုက္ဆံအိတ္တစ္အိတ္ပါလာသည္ ။
" ေရာ့ ၊ ဒါယူသြား ။ စားခ်င္တာေတြ႕ရင္ အကုန္ဝယ္ခဲ့ "
" မမလွိုင္က ခ်စ္စရာအေကာင္းဆုံးပဲ "
ၿပဳံးေပ်ာ္ေနတဲ့ကေလးကိုၾကည့္ကာ လွိုင္ၿပဳံးမိသြားသည္ ။
ခဏၾကာေတာ့ ေဒၚျမေမာ္ႏွင့္လွိုင္တို႔ ေစ်းကိုအတူသြားၾကသည္ ။
" မမလွိုင္က ဘာေတြႀကိဳက္တတ္လဲ အန္တီ "
" လွိုင္ေလးက အကုန္စားပါတယ္ ။ သိပ္ၿပီးအစားမေ႐ြးဘူး "
" ဟုတ္ကဲ့ ။ လုံးဝမစားတဲ့ဟာေတြေရာရွိလား "
" ပဲရွိတယ္ ။ ပဲအမ်ိဳးမ်ိဳးေတာ့ လွိုင္ကမႀကိဳက္ဘူး ။ ဘာပဲမွမႀကိဳက္ဘူး ။ လုံးဝမစားတာမ်ိဳးမဟုတ္ေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ေလးမႀကိဳက္ဘူး "
ခင္ေထြးမြန္ ေဒၚျမေမာ္ကိုၾကည့္ကာ ၿပဳံးမိသြားသည္ ။ ေဒၚျမေမာ္က လွိုင့္ကို အေတာ္ေလးခ်စ္သည္မွာ သိသာလွသည္ ။
****
ညေနအေတာ္ေစာင္းေနၿပီျဖစ္သည္ ။ လွိုင္က ေရခ်ိဳးၿပီး ေခါင္းေလွ်ာ္ထားတာမို႔ ဆံပင္ေျခာက္ေအာင္ ေထြးကူညီေပးေနသည္ ။
" မမလွိုင္က လွလြန္းတယ္ "
မွန္ေပၚတြင္ေပၚေနသည့္ လွိုင့္မ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္ကာ ေထြး ေျပာမိသြားသည္ ။ လွိုင့္ရဲ႕ေရစိုေနတဲ့ဆံပင္ေတြကို တဘက္ေစာင္နဲ႕သုတ္ေပးေနရင္း ေထြးၿပဳံးေနမိသည္ ။ ဆံပင္တို႔က ေျခာက္လုနီးနီးျဖစ္ေနေလၿပီ ။
႐ုတ္တရက္ဖုန္းျမည္သံၾကားရတာေၾကာင့္ လွိုင္ ဖုန္းကိုထကိုင္လိုက္သည္ ။
" ဟလို ၊ အန္တီႏု "
" သမီး ၊ ကံ့ေကာ္ "
အန္တီႏုအသံက တုန္ရီေနသည္ ။
" သမီး ၊ အိမ္ကို အခုခ်က္ခ်င္းလာခဲ့နိုင္မလား "
" ဘာလို႔လဲ ၊အန္တီႏု "
" လာခဲ့လိုက္ပါသမီးရယ္ ။ အန္တီႏု သမီးကို ဘယ္လိုရွင္းျပရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူးကြယ္ "
" ဟုတ္ ။ လွိုင္ အခုပဲ လာခဲ့မယ္ေနာ္ "
လွိုင္ ဖုန္းခ်ကာ အံ့ဆြဲထဲက ကားေသာ့ကိုယူလိုက္သည္ ။
" တို႔ အျပင္သြားလိုက္ဦးမယ္ေနာ္ ေထြးငယ္ "
" ဟုတ္ကဲ့ မမလွိုင္ "
လွိုင္ အန္တီႏုတို႔အိမ္သို႔ ကိုယ္တိုင္ကားေမာင္းၿပီးသြားလိုက္သည္ ။ အန္တီႏုတို႔ၿခံေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ၿခံေစာင့္ဦးေလးႀကီးက လွိုင့္ကို တံခါးလာဖြင့္ေပးသည္ ။
လွိုင္ အိမ္ထဲကိုဝင္ေတာ့မည္အလုပ္မွာ အသံတစ္ခုကိုၾကားလိုက္ရသည္ ။
" ကြၽန္ေတာ့ကေတာ့ ရေအာင္ယူရမွာပဲ "
ၾကားလိုက္ရတဲ့ အသံေၾကာင့္ လွိုင့္ေျခလွမ္းမ်ားကရပ္တန့္သြားသည္ ။ ထိုအမ်ိဳးသား၏အသံကို လွိုင္ မမွတ္မိစရာအေၾကာင္းမရွိေပ ။ လွိုင့္ႏွလုံးသားကို ေၾကမြသြားေအာင္ဖ်က္စီးခဲ့တဲ့သူရဲ႕အသံကို လွိုင္ ဘယ္လိုေမ့နိုင္ပါ့မလဲ ။
လွိုင္ ဧည့္ခန္းဆီသို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလွမ္းလာလိုက္သည္ ။
" သမီး ၊ ကံ့ေကာ္ "
ငိုေနတဲ့အန္တီႏုကိုၾကည့္ၿပီး လွိုင္ စိတ္ပူသြားရသည္ ။
" အန္တီႏု ၊ ဘာျဖစ္တာလဲ ။ သူ အန္တီႏုကို ဘာလုပ္လိုက္တာလဲ "
လွိုင္ ႐ြံမုန္းဖြယ္ေကာင္းေသာအမ်ိဳးသားကို စူးစူးရဲရဲပင္ၾကည့္လိုက္သည္ ။ ထိုအမ်ိဳးသားက အန္တီႏုရဲ႕သမီးကေလးကိုခ်ီထားသည္ ။ အန္တီႏုက ထိုကေလးကိုသိပ္ခ်စ္သည္ ။ သားသမီးမထြန္းကားတာမို႔ ထိုကေလးေလးကို မိဘမဲ့ေဂဟာတစ္ခုမွေမြးစားထားျခင္းျဖစ္သည္ ။
" ကိုျပည့္စုံ ၊ ကေလးကို ေအာက္ခ်လိဳက္ပါ ။ ရွင္ ကြၽန္မတို႔နဲ႕ ပတ္သတ္ဖို႔မလိုေတာ့ဘူးထင္တယ္ ။ ကြၽန္မကို ဒုကၡေပးရတာမလုံေလာက္လို႔ ကြၽန္မခ်စ္တဲ့သူေတြကိုပါ လိုက္ဒုကၡေပးေနတာလား "
လွိုင့္စကားဆုံးေတာ့ ျပည့္စုံက ခနဲ႕သလိုရယ္လိုက္သည္ ။
" ငါ့သမီးကိုငါခ်ီတာ ဘာျဖစ္လဲ "
ျပည့္စုံစကားေၾကာင့္ လွိုင္ ဆြံ႕အသြားရသည္ ။
" နင္ ...နင္ ဘာေျပာလိုက္တယ္ "
" ငါစုံစမ္းၾကည့္ၿပီးသြားၿပီ ။ ဒီကေလးက ငါနဲ႕နင့္ရဲ႕ကေလး ။ ေမြးေပးတဲ့ဆရာဝန္ကို နင္ေသခ်ာေမးၾကည့္ပါဦး "
မင္းလြင္စကားေၾကာင့္ လွိုင္ ရင္ဘတ္တစ္ခုလုံးထူပူသြားသည္ ။
" အန္တီႏု ၊ သူေျပာေနတာေတြက အမွန္ပဲလား "
အန္တီႏုက လွိုင့္ကို ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္ ။ စကားႏွင့္အေျဖေပးဖို႔ပင္ ပင္ပန္းလြန္းသည္မဟုတ္လား ။
လွိုင္ အန္တီႏုကိုတစ္လွည့္ ၊ ကေလးကိုတစ္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္ ။ ၾကည္လိုက္ေသာ္ျငား ျမင္ကြင္းတို႔က တျဖည္းျဖည္းေဝဝါးလာသည္ ။ အေသြးအသားေတြထဲကပင္ အားမရွိေတာ့သလို လွိုင္ ခံစားလိုက္ရသည္ ။ ထို႔ေနာက္တြင္ လွိုင့္ခႏၶာကိုယ္က အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္သလို လဲက်သြားေတာ့သည္ ။
******
အခန္းတံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ ခင္ေထြးမြန္ တံခကိုသြားဖြင့္ေပးလိုက္သည္ ။
" သမီး ၊ လွိုင္ေလးက ဒီည ျပန္မလာဘူးတဲ့ "
" ဘာလို႔တဲ့ ၊ အန္တီေမာ္ "
" သူ႕အန္တီႏုက အရမ္းေနမေကာင္းျဖစ္ေနလို႔တဲ့ ။ သမီး တစ္ေယာက္တည္းအိပ္ရဲလား "
" ဟုတ္ ။ ေထြး တစ္ေယာက္တည္းအိပ္ရဲပါတယ္ "
" ေအးေအး သမီး ။ တစ္ခုခုလိုရင္ အန္တီ့ကိုေျပာေနာ္ "
" ဟုတ္ "
အခန္းထဲတြင္ တစ္ေယာက္တည္းမို႔ ေထြးပ်င္းေနမိသည္ ။ စာအုပ္စင္ေပၚက စာအုပ္ေတြကို တစ္အုပ္ၿပီးတစ္အုပ္ထုတ္ၾကည့္မိေနသည္ ။ ထိုစာအုပ္ေတြထဲမွ တစ္အုပ္ၾကားတြင္ ပုံေလးတစ္ပုံကညွပ္ပါလာသည္ ။ ေထြး ထိုပုံေလးကိုယူၾကည့္လိုက္သည္ ။ ထိုပုံက အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္၏ပုံျဖစ္သည္ ။ ခဲသားတို႔ႏွင့္ျခစ္ထားသည္မို႔ မ်က္ႏွာကိုသဲကြဲစြာမျမင္ရပါေခ် ။ ေထြး ထိုပုံရဲ႕ေနာက္ေက်ာဘက္ကိုလွန္ၾကည့္မိသည္ ။ ထိုေနာက္ေက်ာဘက္မွ စာေၾကာင့္ ေထြးလက္ေတြကတုန္ရီသြားရသည္ ။ ေထြး ထိုစာကို စိတ္ထဲမွ အႀကိမ္ႀကိမ္ဖတ္မိလိုက္သည္ ။
ထိုေနာက္ေက်ာဘက္တြင္ရွိသည့္စာကား
" ကံ့ေကာ္တစ္ပြင့္ရဲ႕ ခ်စ္ေသာေမာင္ " ဟူ၍ပင္ ျဖစ္ေခ်သည္ ။
*****
တစ္ပိုင္းေလးရဖို႔ကို အေတာ္အားယူၿပီးေရးလိုက္ရတယ္ ။ ၾကာသြားတဲ့အတြက္ တကယ္အားနာမိပါတယ္ ။