Yemek bitmişti emine teyze ve eşi Sinan amca evlerine gitmişlerdi. Emine teyze ne gelininden bahsetmişti? Daha fazla düşünmeyip babama sormaya karar verdim.
"Neyin gelininden bahsediyor bunlar!?" sesim olması gerekenden daha yüksek çıkmıştı.
Normalde bu ses tonunda ailemle konuşmam ama bu konu beni çok sinirlendirmişti. Başta şaka yaptıklarını düşünmüştüm ama Sinan amcanın sözlerinden sonra durumun ciddiliğini fark ettim.
"Kızım sakin ol. Bak sana herşeyi anlatıcam." babam çok endişeli gözüküyordu. Durumun ne kadar kötü olduğunu babamın yüz ifadesinden anlayabiliyordum.
Hemen bir açıklama yapmalarını istiyordum. Yemek masasına tekrar oturdum ve elimle oturmalarını işaret ettim.
Babam karşıma oturdu "Kızım, şirketin durumu gittikçe kötüleşiyor yakında iflas edicez... " babam bir süre gözlerimin içine baktı tepkimi ölçmeye çalışıyordu. Ama büyük bir tepki göstermeden önce onu dinlemek istiyordum.
Az çok devamını tahmin edebiliyorum."Devam et baba!" dediğimde babam irkildi ve konuşmaya devam etti.
"Şirketimiz için, ailen için bu fedakarlığı yapabileceğini düşündük." Babam bunları ne kadar rahat söylemişti sanki bir eşyaymışım gibi bahsediyordu benden.
Halbuki az önce ne kadar şanslı bir kız olduğumu ailemle ne kadar mutlu olduğumu düşünüyordum.
Sinirle ayağa kalktım. Sandalye yere düşmüştü. Ağzımı açmak istedim bağırmak istedim onlardan hesap sormak istedim ama sanki boğazımda bir düğüm vardı.
O düğüm konuşmama izin vermiyordu. Güçlü durmaya çalışıyordum ağlamamaya çalışıyordum. Ama eğer konuşursam ağlayacağımıda biliyordum.
Daha fazla kendimi tutamadım ve gözlerimden yaşlar dökülmeye başladı.
"Bu kadar basit mi? Şirket iflas ediyor diye tanımadığım bir adamlamı evleneceğim? Abim ne güne duruyor? Neden ben evlenmek zorunda kalıyorum?" bir yandan ağlayıp bir yandan konuşmaya çalışıyordum.
Çok yorulmuştum bu kadar şey benim için fazlaydı. Arkama bile bakmadan evden çıkıp buradan uzaklaşmak istiyordum ama şuan o kadar güçlü değildim. Hızlı adımlarla odama çıktım ve kapıyı üstüme kitledim.
Aşağıdan bağırma sesleri geliyordu büyük ihtimalle annem ve babam kavga ediyordu. Bana yaptıkları büyük haksızlıktı. Kafamı bir şekilde dağıtmam gerekiyordu. Telefonu elime aldım. Mafya beyden mesaj gelmişti. Onu tamamen unutmuştum.
Mafya bey: Hey sakın bana şantaj yapıyım deme çünkü sonuçları kötü olur küçük hanım.
Mafya bey:Ve çabuk şu telefonu eski haline getir!
Mafya bey: Şakamısın sen? Hem bana mesaj atıyorsun hemde ortadan kayboluyorsun?
Siz: Merak etmeyin bu değerli fotoğraflarınız benle güvende :)
Mafya bey: iyi şimdi hemen şu telefonu düzelt!
Siz: 'düzelt' derken? Lütfen dersen düzeltirim ;)
Mafya bey: Bak çok olmaya başladın sana düzelt dedim.
Siz: Telefonunda bulunan tüm hesapların şifresini kırmamı istemiyorsan lütfen de! Lütfen:)
Mafya bey: Delimisin sen! Zaten tüm hesapların şifresini kırmadı mı?
Siz:Aaaa bune sen arkadaş bulma programlarınamı giriyorsun bu işlere bu kadar meraklı olduğunu bilmiyordum. Dur ben şunun bir şifresini kırayım.. :)
Mafya bey: Dur tamam
Siz: Efendim bir şey mi söyleyeceksin?
Mafya bey: Telefonumu düzelt
Mafya bey:Lütfen
Siz: sanki bi yumuşadım gibi tamam düzeltiyorum. Bak ne kadar kolaymış gördünmü. :)
Siz: Düzelttim aslanım ;)
Mafya bey: Bana aslanım filan deme!
Siz: Ne diyem gülümmü diyem :)
Mafya bey: Mesela en azından ismimi kullansan daha iyi olur Asya. Bak benim kullandığım gibi ne dersin?
Siz: Sanki birsey unuttun gibi
Mafya bey: Lütfen
Mafya bey: Bunu dediğim için kendime inanamıyorum. Bunun hesabını vericeksin asya
Siz: Görüşürüz barış ;)
Barış: Görüşücez Asya en kısa zamanda hemde. Hatta belkide intikamımı almaya baslamisimdir ;)
Yastığıma gömüldüm. Kafamı başka şeylerle meşgul etmek iyi gelmişti. O kadar yorgundumki hemen uykuya daldım.
Uyandigimda saat 09.00 du abim kapıyı tekmeliyordu. "Asya uyan." uyanmadan önce dün gece yaşananların hepsinin kötü bir kabus olmasını diledim ama kafamı kaldırdığımda üstümdeki elbiseyi gördüm.
Dün gece o kadar yorgundum ki pijamalarımı giymeye bile halim yoktu. Bu yüzden kıyafetlerimle uyumuştum.
"Uyandım abi. Kapımı tekmelemeyi bırak yoksa kırılacak!" abim uyandığımı anlayınca kapıdan uzaklaştı. Abime sinirli değildim. Zaten ona sinirlenmemi gerektiren bir sebep yoktu.
Tüm suç babamdaydı bana fikrimi bile sormadan şirket iflas edicek diye beni evlendirmeye çalışıyordu.
Üstümü giydim ve telefonu elime aldım mertten mesaj gelmişti. Mert benim en yakın arkadaşımdı. Kahverengi saçları ve kahverengi gözleri vardı. Abim gibi kaslıydı ama kızlar bu kaslara düşmüyordu. Oda mertin bahtsız olmasıyla alakalı bir durum.
Mert: Asya günaydın :)
Siz: Günaydın mert
Mert:Bu gün planın yoksa bir şeyler yapalımmı diyecektim.
Siz: Bakarız ya yeni uyandım ben. Sonra sana yazarım
Mert: Tamam asyam senden haber bekliyorum.
Odamdan çıkmadan önce son kez aynaya baktım. Hızlı adımlarla merdivenden indim. Herkes masada beni bekliyordu. Yine ne olmuştu artık sıkıldım ya. Son basamağıda indiğimde son bir kez şansımı denemek istedim ve dış kapıya doğru yürüdüm ama babam beni durdurdu.
Ah baba artık rahat bırak beni "Asya kızım gel otur kahvaltını yap sonra dışarı çıkarsın."
"Aç değilim!"
"Kahve içersin o zaman buraya gel." dedi.
İtiraz edemiyecegimi anlamıştım. Babamın sadece bir bakışı yeterli böyle konularda. "Tamam baba" dedim ve abimin yanına oturdum.
"Asya kızım beni dinle" babam çok sakin bir ses tonuyla söylemişti bunu şaşırmıştım. Babamda bunu fark edince biraz sinirli gözükmeye çalıştı ve kaşlarını çattı. Çatalımı zeytine batırdım.
"Evet baba konuş dinliyorum." babam şaşırmıştım oda benim bu kadar sakin olmamı beklememisti sanırım.
"Öncelikle Asya bu konu sandığın kadar kolay bir konu değil. İstemiyorsun diye ben sözümden dönemem. Sen Sinan beyi tanımıyorsun kızım yapabileceklerini bilmiyorsun." babamın sözünü kestim ve sinirli bir şekilde konuşmaya başladım.
"O zaman baba tanımıyorsam anlat bana nasıl biri bu Sinan bey anlatta ona göre hareket edeyim değilmi. "
Babam iç çekti ve başını yere eğdi. "Sana şu an anlatamam başka Bir konumuz var. " daha önemli bir konu ne olabilir? gerçekten çok merak ediyordum. Artık bunalmıştım. Hem bana birsey anlamıyorlar hemde evleneceksin diyorlar. Çok saçma hiç mantıklı değil bunlar.
Babam tekrar konuşmaya başladı. "Sinan beyin oğlu seni almaya gelicek kızım sorun çıkarma gidip üstünü giy en azından tanışmış olursun belki fikrin değişir."
Babam sakin kalmaya çalışıyordu ve bu babamın sabrının son damlalarıydı. Bunu görebiliyorum. Ama ne olursa olsun o adamla evlenmiyecektim. "NE!? Asla ama asla onunlan bir yere gitmem baba bu son sözüm. "
Babam birden ayağa kalktı ve hemen yanımdaki sandalyeye oturdu. Dişlerini sıkarak konuşuyordu."SANA ÇIK ODANA VE HAZIRLAN DEDİM! FİKRİNİ SORAN OLMADI ASYA! " Çok çok fazla sinirliydi ilk kez onu bu şekilde görüyordum.
Ve bu kadar basit bir konuda bu kadar sinirlenmesi normal değildi. Abimin sevdiği bir kız vardı zaten ve kızın babasıda çok ünlü iş adamlarındandı. İkisi evlenirse yine kurtulabilirdik. Bu ısrar neden?
Gözlerim dolmuştu sessiz bir şekilde sandalyemden kalktım ve odama çıktım. Yatağımın üstüne oturup hıçkırarak ağlamaya başladım. Birden abim içeri girdi.
"Asya konusabilirmiyiz." başımı olumlu anlamda salladığımda içeriye girdi ve kapıyı kitledi. Yanıma oturdu "Ben dayanamıyorum Asya seni böyle görmeye, dayanamıyorum
Sana herseyi anlatıcam."
İkinci bölüm bitti
Nasil buldunuz bu bölümü?
Sizce Asyanin bu tepkisi abartılımı?
Kitaba oy verirseniz çok mutlu olurum :)