"ဒါက ဘယ် လဲ..."
"အလုပ်သွားမလို့လေ မေမေ..."
"သား ထယ်ယောင်းနဲ့ ဆက်မပတ်သက်ရင်တော့ မေမေ ခွင့်ပြုတယ်"
"မေမေကလဲ...ကျွန်တော် သူနဲ့မပတ်သက်တော့ပါဘူးဗျာ အမေစကားနားထောင်ပါမယ် ဆယ်နာကိုလက်ထပ်မှာပါ သွားတော့မယ်အမေ နောက်ကျနေပီ..."
ဂျောင်ဂုကျောခိုင်းကာ မဲ့ပြုံးတစ်ချက်ပြုံးရင်း ထွက်လာခဲ့သည်။ ဂျွန်ကတော်က နှစ်ရက်လောက်သူ့ကိုအလုပ်မသွားခိုင်းပဲ့အိမ်မှာပဲ့နေစေသည်။ကုမ္ပဏီကိစ္စကိုတော့ ထယ်ယောင်းနဲ့မန်နေဂျာကို ကြည့်ထားခိုင်းလိုက်သည်။ဂျောင်ဂု ထယ်ယောင်းမျက်နှာလေးတွေ့ချင်လွန်းလို့ ကုမ္ပဏီသွားဖို့ ဆင်းလာတာ ဧည့်ခန်းထဲသတင်းစာဖတ်ကာ ထိုင်နေသော အမေတွေ့လို့ မေးတာဖြစ်သည်။ဂျောင်ဂု ခပ်မြန်မြန်ကားမောင်းကာ ထွက်လာခဲ့သည်။
ရုံးခန်းထဲ ရောက်တော့ ထယ်ယောင်းကိုခေါ်လိုက်သည်။
"အတွင်းရေးမှူး ကင်မ်ထယ်ယောင်း...."
ခနကြာတော့ ထယ်ယောင်းအချိန်ဇယားစာရင်းကိုင်ရင်း၀င်လာသည်။
"ဒီနေ့အတွက်အချိန်ဇယားတွေပါ စီအီးအို..."
ပြောကာ ထယ်ယောင်း စာရင်းလှမ်းပေးလိုက်သည်။
"ကိုယ့်ကိုမလွမ်းဘူးလား..."
".........."
"ဘာမှမှာစရာရှိရင် ကျွန်တော်သွားတော့မယ်"
"နေပါအုံး...ထယ်..."
လှည့်ထွက်မည်အလုပ် ဂျောင်ဂု ထယ့်လက်ကိုဆွဲလိုက်သည်။
"သားရေ...မေမေ ၀င်လာမယ်နော်"
ဂျွန်ကတော့် အသံကြားတော့ ထယ်ယောင်းလက်ပြန်ရုတ်ကာ စာအုပ်လေးပိုက်ရင်း ရပ်နေသည်။
"သား ဒီကို ...ဘယ်သူ လာလဲ ကြည့်ပါအုံး"
"ဂျွန်....."
"အော်....ဆယ်နာ..."
"ကျွန်တော့ကို သွားခွင့်ပြုပါအူး"
ထယ်ယောင်း အရိုအသေပေးကာ အခန်းထဲက ထွက်ခဲ့သည်။စီးကျလာမယ့်မျက်ရည်တွေ ထိန်းရင်းနဲ့ပေါ့။
"သား ကြည့်ပါအုံး.....ဆယ်နာလေးမလှလာဘူးလား"
"အင်း ကြည့်ကောင်းပါတယ်"
စိတ်ထဲတွင်တော့ ထယ်လောက်မလှပါဘူး...ဟန်ဆောင်မိတ်ကပ်တွေနဲ့ ကြည့်ရဆိုးတယ်။
"ဂျွန်....ဆယ်နာ ကခုမှရောက်တာ ဘာမှမစားရသေးလို့ ဗိုက်ဆာနေတယ် ဆယ်နာကို မနက်စာလိုက်ကျွေးပါလားဟင်"
ချွဲနွဲကာ ရုံးပတေသီးလေသံနဲ့ပြောသည်။
"သားရေ ...ဆယ်နာ နဲ့လိုက်ခဲ့ပေးလိုက်အုံး မေမေ မန်နေဂျာလီကို ကုမ္ပဏီ ကိစ္စကြည့်ခိုင်းထားလိုက်မယ်"
"လာပါဂျွန်ရေ ...ဆယ်နာ ဗိုက်ဆာနေပီ"
ဂျောင်ဂု လက်မောင်းကိုင်ကာ အတင်းဆွဲခေါ်တော့ ဂျောင်ဂု ပါသွားတော့သည်။
"အော်...မနက်ဖြန် သားတို့စေ့စပ်ပွဲရှိတယ်နော်.."
.
ဂျွန်ကေတာ်အော်ပြောရင်းပြံုးကာကျန်ခဲ့လေသည်။တစ်ဖက်ခြမ်းတံခါးေနာက်ကွယ်မှာ ကောင်လေးတစ်ယောက်ကြိတ်ငိုနေတာကို တော့ဘယ်သူသိမှာလဲ။သည်းခံပေးပါ ထယ် ကို့ကို ခနတော့အချိန်ပေးပါ ကိုယ်ထယ့်ကို လာခေါ်ပါမယ်....
နောက်တစ်နေ့ မနက်ခင်း....
"ဟယ်လို ...စီနီယာ ဟိုဆော့ ကျွန်တော်တို့ ခနနေရောက်မယ်နော် စောင့်နေပေး"
"အင်း...ဂျောင်ဂု ငါစောင့်နေမယ်"
အဲတုန်းက ဂျောင်ဟိုဆော့ ကျောင်းတုန်းက ဂျောင်ဂုတို့ ရဲ့ စီနီယာအစ်ကိုဖြစ်သည်။
"သား ဒီနေ့ စောစောအလုပ်ဆင်းနော် ဆယ်နာတို့အိမ်သွားရမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ မေမေ"
"လက်ထဲက အထုပ်က ဘာကြီးလဲ"
"အော် ..ဒါက ကုမ္ပဏီပစ္စည်းတွေပါ"
"အင်းအင်း စောစောပြန်ခဲ့"
ဂျောင်ဂု အထုပ်ဆွဲကာ ကားဆီသို့ထွက်လာသည်။
ဒီနေ့မှ ထယ်ကိုမပိုင်ဆိုင်ရရင်လဲ ကိုယ့်ပျော်ရွှင်မှုဆိုတာ မရှိတော့ပြီထယ်...
ကားပေါ်တက် ကားမောင်းထွက်လာသည်။
"ကင်မ်ထယ်ယောင်း ...ဒီနေ့သွားစရာရှိတယ် ငါနဲ့တစ်နေရာ လိုက်ခဲ့..."
"ဟင်...CEO...ဒီနေ့ သွားဖို့ ဘာအချိန်ဇယားမှ မရှိဘူးလေ"
"လျှာမရှည်နဲ့ ငါက မင်း ရဲ့ CEO ..ငါခေါ်တာ လိုက်ခဲ့ရမယ် လာ...အနောက်က လိုက်ခဲ့"
ပြောရင်း ရှေ့က သွားသည်။ ထယ်ယောင်းလဲ ကုပ်ကုပ်လေး ပါလာသည်။
"ကားပေါ်တက်"
"ဟုတ်ကဲ့"
ဂျောင်ဂု တစ်လမ်းပြီးတစ်လမ်း မောင်းနေသည်။
"ဂျောင်ဂု ..ထယ်တို့ဘယ်သွားနေတာလဲ ...ဒီလမ်းတွေက"
"ငြိမ်ငြိမ်လေးထိုင်နေပါထယ်...ဟိုရောက်ရင် သိမှာပါ.."
ဆိုးလ်မြို့ တရားရုံးရှေ့ ရောက်တော့ ကားရပ်လိုက်သည်။
"ဂျောင်ဂု ....ဒါက ..."
"အင်း...တရားရုံးရောက်နေတာ....အစ်ကို ဟိုဆော့ ကျွန်တော်တို့ ဒီမှာ...🙋"
ကားပေါ်ကဆင်းကာ တရားရုံးရှေ့ ရပ်စောင့်နေသော ဟိုဆော့ကို လှမ်းေပြာသည်။
"ဝါး...မင်းအမျိုးသားလောင်းလေးက တော်တော်ချောတာပဲ့..."
"ဒါပဲ့လေ ...😉"
"ဂျောင်ဂု ဒါက ဘာတွေလဲ..."
"လာ...ထယ်...ကိုယ်တို့အထဲ၀င်ရအောင်.."
ထယ့်လက်ဆွဲကာ အထဲ၀င်လိုက်သည်။ နားမလည်လို့ ပြောနေသော ထယ်အမေးကို ဂျောင်ဂု ပြန်မဖြေခဲ့။အထဲရောက်တော့ ရှေ့နေရယ် လူကြီးနှစ်ယောက်သုံးယောက်ထိုင်နေသည်။ဂျောင်ဂုတို့ ထိုင်ခုံမှာ ၀င်ထိုင်တော့ လက်ထပ်စာချုပ်လေး နှစ်ခု ချပေးသည်။
"ဂျောင်ဂု ...ဒါက..."
"အင်း...ကိုယ်ထယ့်ကို ခိုးလာတာ...ထယ့်ကို အဆုံးရှုံးမခံနိုင်ဘူး...ဒါကြောင့်လဲ ကို အစ်ကိုဟိုဆော့နဲ့တိုင်ပင်ပီး ထယ်နဲ့ အတူနေဖို့ လက်မှတ်ထိုးဖို့ ခေါ်လာတာ....ကိုယ့်ကို လက်ခံတယ်မလားဟင်"
ဂျောင်ဂု ထိုသို့ပြောလိုက်တော့ ထယ်ယောင်း ငိုပါတော့သည်။
"အင့်.....ဟင့်....ဟင့်...."
"ထယ် ဘာလို့ ငိုတာလဲ ကိုယ်နဲ့လက်မထပ်ချင်လို့လား လက်မခံချင်လို့လား"
ဂျောင်ဂု စိုးရိမ်တကြီးပြောတော့
"အရူး....လက်မခံပဲနေမလား...ဂျောင်ဂုကို ဆုံးရှုံးရမယ် ထင်ထားတာ ထယ့်ကိုထားပီးဟိုမိန်းကလေးနဲ့လက်ထပ်မယ်ထင်ထားတာ ဒီလိုတွေဖြစ်လာတော့လဲ ပျော်လွန်းလို့ ငိုတာပေါ့....အီးဟီး...."
အာပြဲကြီးနဲ့ ကလေးတစ်ယောက်လိုငိုနေသော ထယ်ယောင်းကို ဂျောင်ဂု အသဲယားကာ မျက်ရည်များသုတ်ကာ ရင်ခွင်ထဲထည့်ချော့နေတော့သည်။ရှေ့က လူကြီးတွေကိုမှ အားမနာ 😂။ခနကြာတော့ စာချုပ်ထဲလက်မှတ်ထိုးကြသည်။ဟိုဆော့က အသိသက်သေ နေရာမှာ ထိုးသည်။
"ကဲ ....လက်မှတ်လဲ ထိုးပီးပီဆိုတော့ သားတို့နှစ်ယောက် တရား၀င် ဇနီးမောင်နှံ အယ့်..မှားလို့ တရား၀င် လင်လင်တွေ ဖြစ်ကြပါပီကွယ်.."
နှစ်ယောက်လုံးတစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ကာ ပြုံးနေကြတော့သည်။
"ဂျောင်ဂု ...ငါ လေယာဉ်လက်မှတ် လုပ်ထားပီးပီ ဒီညနေသွားလိုက်နော် ...ရော့...ဒီမှာ ငါ့အိမ်သော့...အိမ်လိပ်စာ မှတ်မိတယ်မလား..."
"ဟုတ် မှတ်မိတယ် အစ်ကို ...ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်အစ်ကို အစ်ကို့ကျေးဇူး မမေ့ပါဘူး"
"အင်း..ရတယ် ဂျောင်ဂု ..ဒါဆို ငါသွားပီနော်...ထယ်ယောင်း အစ်ကိုသွားလိုက်အုံးမယ်နော်"
"ဟုတ်ကဲ့.."
ဟိုဆော့ ထွက်သွားတော့သည်။
"ဂျောင်ဂု ...ထယ်တို့ဘယ်သွားကြမလဲ"
"ဘန်ကောက်သွားမလို့ထယ်....ဟိုမှာ အစ်ကိုဟိုဆော့အိမ်ရှိတယ် ခနလောက်တော့ ကိုတို့နေရအောင် ..."
"အင်း ဂျောင်ဂု"
"မောင်လို့ ခေါ် ...ကို့ကို မောင်လို့ခေါ်"
"ဟာ မခေါ်ချင်ပါဘူး အဲနာမ်စားက မိန်းကလေးတွေပဲ့ခေါ်လို့ေကာင်းတာ ငါကယောက်ျားလေး မခေါ်ချင်ပါဘူး"
"မောင် ကြိုက်တယ်လေ ထယ်ရယ်...ခေါ်ပါနော် မခေါ်ရင် ငိုမှာနော်"
"ဟော....ကလေးလဲ မဟုတ်ပဲ...အင်းပါ ခေါ်မယ်"
"ခေါ်ကြည့် ကြားချင်လို့"
"......"
"ထယ် မောင်လို့ ခေါ်လို့....မောင်စိတ်သိပ်ရှည်တာ မဟုတ်ဘူးနော်...."
နှုတ်ခမ်းထော် ခြေ နှစ်ဖက်ဆောင့်ကာ ပြောနေသော ဂျောင်ဂုကို ထယ်ေယာင်းအသဲယားလာသည်။
"မောင်...."
"ဗျာ ...အာ ...နားေထာင်လို့ ကောင်းလိုက်တာ ထပ်ခေါ်ပါအုံး"
"မောင်......မောင်...မောင် "
"အား.....နှလုံးတွေ ဇောက်ထိုးဖြစ် အရည်တွေ ပျော်ကုန်ပီ....နောက်တစ်ခေါက်လောက်"
"ဟာ...အရူးကြီး...."
"ဖြန်း
"အား...နာတယ်....ထယ်....."
ထယ်ယောင်း အမြင်ကပ်လာပီးမျက်စောင်းခဲရင်း ဂျောင်ဂုလက်မောင်းကိုပြင်းပြင်းလေးရိုက်ကာ ကားထဲ၀င်ထိုင်နေလိုက်သည်။ဂျောင်ဂုလဲ ပြုံးဖြီးကာလက်မောင်းလေးပွတ်ရင်း ကားထဲ၀င် လေဆိပ်ဆီ မောင်းတော့သည်။
တစ်ဖက်က ယွန်းဆယ်နာတို့ကတော့ အကြီးအကျယ် ပေါက်ကွဲလျက်...
ထယ်မှာ မောင် ရှိတယ် အားကျနေပီမလား 😂
ေမာင့္မူပိုင္ 💜 Part 8
"ဒါက ဘယ္ လဲ..."
"အလုပ္သြားမလို႔ေလ ေမေမ..."
"သား ထယ္ေယာင္းနဲ႔ ဆက္မပတ္သက္ရင္ေတာ့ ေမေမ ခြင့္ျပဳတယ္"
"ေမေမကလဲ...ကြၽန္ေတာ္ သူနဲ႔မပတ္သက္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ အေမစကားနားေထာင္ပါမယ္ ဆယ္နာကိုလက္ထပ္မွာပါ သြားေတာ့မယ္အေမ ေနာက္က်ေနပီ..."
ေဂ်ာင္ဂုေက်ာခိုင္းကာ မဲ့ၿပဳံးတစ္ခ်က္ၿပဳံးရင္း ထြက္လာခဲ့သည္။ ဂြၽန္ကေတာ္က ႏွစ္ရက္ေလာက္သူ႔ကိုအလုပ္မသြားခိုင္းပဲ့အိမ္မွာပဲ့ေနေစသည္။ကုမၸဏီကိစၥကိုေတာ့ ထယ္ေယာင္းနဲ႔မန္ေနဂ်ာကို ၾကည့္ထားခိုင္းလိုက္သည္။ေဂ်ာင္ဂု ထယ္ေယာင္းမ်က္ႏွာေလးေတြ႕ခ်င္လြန္းလို႔ ကုမၸဏီသြားဖို႔ ဆင္းလာတာ ဧည့္ခန္းထဲသတင္းစာဖတ္ကာ ထိုင္ေနေသာ အေမေတြ႕လို႔ ေမးတာျဖစ္သည္။ေဂ်ာင္ဂု ခပ္ျမန္ျမန္ကားေမာင္းကာ ထြက္လာခဲ့သည္။
႐ုံးခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းကိုေခၚလိုက္သည္။
"အတြင္းေရးမႉး ကင္မ္ထယ္ေယာင္း...."
ခနၾကာေတာ့ ထယ္ေယာင္းအခ်ိန္ဇယားစာရင္းကိုင္ရင္း၀င္လာသည္။
"ဒီေန႔အတြက္အခ်ိန္ဇယားေတြပါ စီအီးအို..."
ေျပာကာ ထယ္ေယာင္း စာရင္းလွမ္းေပးလိုက္သည္။
"ကိုယ့္ကိုမလြမ္းဘူးလား..."
".........."
"ဘာမွမွာစရာရွိရင္ ကြၽန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္"
"ေနပါအုံး...ထယ္..."
လွည့္ထြက္မည္အလုပ္ ေဂ်ာင္ဂု ထယ့္လက္ကိုဆြဲလိုက္သည္။
"သားေရ...ေမေမ ၀င္လာမယ္ေနာ္"
ဂြၽန္ကေတာ့္ အသံၾကားေတာ့ ထယ္ေယာင္းလက္ျပန္႐ုတ္ကာ စာအုပ္ေလးပိုက္ရင္း ရပ္ေနသည္။
"သား ဒီကို ...ဘယ္သူ လာလဲ ၾကည့္ပါအုံး"
"ဂြၽန္....."
"ေအာ္....ဆယ္နာ..."
"ကြၽန္ေတာ့ကို သြားခြင့္ျပဳပါအူး"
ထယ္ေယာင္း အ႐ိုအေသေပးကာ အခန္းထဲက ထြက္ခဲ့သည္။စီးက်လာမယ့္မ်က္ရည္ေတြ ထိန္းရင္းနဲ႔ေပါ့။
"သား ၾကည့္ပါအုံး.....ဆယ္နာေလးမလွလာဘူးလား"
"အင္း ၾကည့္ေကာင္းပါတယ္"
စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ထယ္ေလာက္မလွပါဘူး...ဟန္ေဆာင္မိတ္ကပ္ေတြနဲ႔ ၾကည့္ရဆိုးတယ္။
"ဂြၽန္....ဆယ္နာ ကခုမွေရာက္တာ ဘာမွမစားရေသးလို႔ ဗိုက္ဆာေနတယ္ ဆယ္နာကို မနက္စာလိုက္ေကြၽးပါလားဟင္"
ခြၽဲႏြဲကာ ႐ုံးပေတသီးေလသံနဲ႔ေျပာသည္။
"သားေရ ...ဆယ္နာ နဲ႔လိုက္ခဲ့ေပးလိုက္အုံး ေမေမ မန္ေနဂ်ာလီကို ကုမၸဏီ ကိစၥၾကည့္ခိုင္းထားလိုက္မယ္"
"လာပါဂြၽန္ေရ ...ဆယ္နာ ဗိုက္ဆာေနပီ"
ေဂ်ာင္ဂု လက္ေမာင္းကိုင္ကာ အတင္းဆြဲေခၚေတာ့ ေဂ်ာင္ဂု ပါသြားေတာ့သည္။
"ေအာ္...မနက္ျဖန္ သားတို႔ေစ့စပ္ပြဲရွိတယ္ေနာ္.."
.
ဂြၽန္ကေတာ္ေအာ္ေျပာရင္းၿပံဳးကာက်န္ခဲ့ေလသည္။တစ္ဖက္ျခမ္းတံခါးေနာက္ကြယ္မွာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ႀကိတ္ငိုေနတာကို ေတာ့ဘယ္သူသိမွာလဲ။သည္းခံေပးပါ ထယ္ ကို႔ကို ခနေတာ့အခ်ိန္ေပးပါ ကိုယ္ထယ့္ကို လာေခၚပါမယ္....
ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ခင္း....
"ဟယ္လို ...စီနီယာ ဟိုေဆာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခနေနေရာက္မယ္ေနာ္ ေစာင့္ေနေပး"
"အင္း...ေဂ်ာင္ဂု ငါေစာင့္ေနမယ္"
အဲတုန္းက ေဂ်ာင္ဟိုေဆာ့ ေက်ာင္းတုန္းက ေဂ်ာင္ဂုတို႔ ရဲ႕ စီနီယာအစ္ကိုျဖစ္သည္။
"သား ဒီေန႔ ေစာေစာအလုပ္ဆင္းေနာ္ ဆယ္နာတို႔အိမ္သြားရမယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ေမေမ"
"လက္ထဲက အထုပ္က ဘာႀကီးလဲ"
"ေအာ္ ..ဒါက ကုမၸဏီပစၥည္းေတြပါ"
"အင္းအင္း ေစာေစာျပန္ခဲ့"
ေဂ်ာင္ဂု အထုပ္ဆြဲကာ ကားဆီသို႔ထြက္လာသည္။
ဒီေန႔မွ ထယ္ကိုမပိုင္ဆိုင္ရရင္လဲ ကိုယ့္ေပ်ာ္႐ႊင္မႈဆိုတာ မရွိေတာ့ၿပီထယ္...
ကားေပၚတက္ ကားေမာင္းထြက္လာသည္။
"ကင္မ္ထယ္ေယာင္း ...ဒီေန႔သြားစရာရွိတယ္ ငါနဲ႔တစ္ေနရာ လိုက္ခဲ့..."
"ဟင္...CEO...ဒီေန႔ သြားဖို႔ ဘာအခ်ိန္ဇယားမွ မရွိဘူးေလ"
"လွ်ာမရွည္နဲ႔ ငါက မင္း ရဲ႕ CEO ..ငါေခၚတာ လိုက္ခဲ့ရမယ္ လာ...အေနာက္က လိုက္ခဲ့"
ေျပာရင္း ေရွ႕က သြားသည္။ ထယ္ေယာင္းလဲ ကုပ္ကုပ္ေလး ပါလာသည္။
"ကားေပၚတက္"
"ဟုတ္ကဲ့"
ေဂ်ာင္ဂု တစ္လမ္းၿပီးတစ္လမ္း ေမာင္းေနသည္။
"ေဂ်ာင္ဂု ..ထယ္တို႔ဘယ္သြားေနတာလဲ ...ဒီလမ္းေတြက"
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ေနပါထယ္...ဟိုေရာက္ရင္ သိမွာပါ.."
ဆိုးလ္ၿမိဳ႕ တရား႐ုံးေရွ႕ ေရာက္ေတာ့ ကားရပ္လိုက္သည္။
"ေဂ်ာင္ဂု ....ဒါက ..."
"အင္း...တရား႐ုံးေရာက္ေနတာ....အစ္ကို ဟိုေဆာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဒီမွာ...🙋"
ကားေပၚကဆင္းကာ တရား႐ုံးေရွ႕ ရပ္ေစာင့္ေနေသာ ဟိုေဆာ့ကို လွမ္းေျပာသည္။
"ဝါး...မင္းအမ်ိဳးသားေလာင္းေလးက ေတာ္ေတာ္ေခ်ာတာပဲ့..."
"ဒါပဲ့ေလ ...😉"
"ေဂ်ာင္ဂု ဒါက ဘာေတြလဲ..."
"လာ...ထယ္...ကိုယ္တို႔အထဲ၀င္ရေအာင္.."
ထယ့္လက္ဆြဲကာ အထဲ၀င္လိုက္သည္။ နားမလည္လို႔ ေျပာေနေသာ ထယ္အေမးကို ေဂ်ာင္ဂု ျပန္မေျဖခဲ့။အထဲေရာက္ေတာ့ ေရွ႕ေနရယ္ လူႀကီးႏွစ္ေယာက္သုံးေယာက္ထိုင္ေနသည္။ေဂ်ာင္ဂုတို႔ ထိုင္ခုံမွာ ၀င္ထိုင္ေတာ့ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ေလး ႏွစ္ခု ခ်ေပးသည္။
"ေဂ်ာင္ဂု ...ဒါက..."
"အင္း...ကိုယ္ထယ့္ကို ခိုးလာတာ...ထယ့္ကို အဆုံးရႈံးမခံႏိုင္ဘူး...ဒါေၾကာင့္လဲ ကို အစ္ကိုဟိုေဆာ့နဲ႔တိုင္ပင္ပီး ထယ္နဲ႔ အတူေနဖို႔ လက္မွတ္ထိုးဖို႔ ေခၚလာတာ....ကိုယ့္ကို လက္ခံတယ္မလားဟင္"
ေဂ်ာင္ဂု ထိုသို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ထယ္ေယာင္း ငိုပါေတာ့သည္။
"အင့္.....ဟင့္....ဟင့္...."
"ထယ္ ဘာလို႔ ငိုတာလဲ ကိုယ္နဲ႔လက္မထပ္ခ်င္လို႔လား လက္မခံခ်င္လို႔လား"
ေဂ်ာင္ဂု စိုးရိမ္တႀကီးေျပာေတာ့
"အ႐ူး....လက္မခံပဲေနမလား...ေဂ်ာင္ဂုကို ဆုံးရႈံးရမယ္ ထင္ထားတာ ထယ့္ကိုထားပီးဟိုမိန္းကေလးနဲ႔လက္ထပ္မယ္ထင္ထားတာ ဒီလိုေတြျဖစ္လာေတာ့လဲ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ ငိုတာေပါ့....အီးဟီး...."
အာၿပဲႀကီးနဲ႔ ကေလးတစ္ေယာက္လိုငိုေနေသာ ထယ္ေယာင္းကို ေဂ်ာင္ဂု အသဲယားကာ မ်က္ရည္မ်ားသုတ္ကာ ရင္ခြင္ထဲထည့္ေခ်ာ့ေနေတာ့သည္။ေရွ႕က လူႀကီးေတြကိုမွ အားမနာ 😂။ခနၾကာေတာ့ စာခ်ဳပ္ထဲလက္မွတ္ထိုးၾကသည္။ဟိုေဆာ့က အသိသက္ေသ ေနရာမွာ ထိုးသည္။
"ကဲ ....လက္မွတ္လဲ ထိုးပီးပီဆိုေတာ့ သားတို႔ႏွစ္ေယာက္ တရား၀င္ ဇနီးေမာင္ႏွံ အယ့္..မွားလို႔ တရား၀င္ လင္လင္ေတြ ျဖစ္ၾကပါပီကြယ္.."
ႏွစ္ေယာက္လုံးတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ ၿပဳံးေနၾကေတာ့သည္။
"ေဂ်ာင္ဂု ...ငါ ေလယာဥ္လက္မွတ္ လုပ္ထားပီးပီ ဒီညေနသြားလိုက္ေနာ္ ...ေရာ့...ဒီမွာ ငါ့အိမ္ေသာ့...အိမ္လိပ္စာ မွတ္မိတယ္မလား..."
"ဟုတ္ မွတ္မိတယ္ အစ္ကို ...ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္အစ္ကို အစ္ကို႔ေက်းဇူး မေမ့ပါဘူး"
"အင္း..ရတယ္ ေဂ်ာင္ဂု ..ဒါဆို ငါသြားပီေနာ္...ထယ္ေယာင္း အစ္ကိုသြားလိုက္အုံးမယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့.."
ဟိုေဆာ့ ထြက္သြားေတာ့သည္။
"ေဂ်ာင္ဂု ...ထယ္တို႔ဘယ္သြားၾကမလဲ"
"ဘန္ေကာက္သြားမလို႔ထယ္....ဟိုမွာ အစ္ကိုဟိုေဆာ့အိမ္ရွိတယ္ ခနေလာက္ေတာ့ ကိုတို႔ေနရေအာင္ ..."
"အင္း ေဂ်ာင္ဂု"
"ေမာင္လို႔ ေခၚ ...ကို႔ကို ေမာင္လို႔ေခၚ"
"ဟာ မေခၚခ်င္ပါဘူး အဲနာမ္စားက မိန္းကေလးေတြပဲ့ေခၚလို႔ေကာင္းတာ ငါကေယာက္်ားေလး မေခၚခ်င္ပါဘူး"
"ေမာင္ ႀကိဳက္တယ္ေလ ထယ္ရယ္...ေခၚပါေနာ္ မေခၚရင္ ငိုမွာေနာ္"
"ေဟာ....ကေလးလဲ မဟုတ္ပဲ...အင္းပါ ေခၚမယ္"
"ေခၚၾကည့္ ၾကားခ်င္လို႔"
"......"
"ထယ္ ေမာင္လို႔ ေခၚလို႔....ေမာင္စိတ္သိပ္ရွည္တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္...."
ႏႈတ္ခမ္းေထာ္ ေျခ ႏွစ္ဖက္ေဆာင့္ကာ ေျပာေနေသာ ေဂ်ာင္ဂုကို ထယ္ေယာင္းအသဲယားလာသည္။
"ေမာင္...."
"ဗ်ာ ...အာ ...နားေထာင္လို႔ ေကာင္းလိုက္တာ ထပ္ေခၚပါအုံး"
"ေမာင္......ေမာင္...ေမာင္ "
"အား.....ႏွလုံးေတြ ေဇာက္ထိုးျဖစ္ အရည္ေတြ ေပ်ာ္ကုန္ပီ....ေနာက္တစ္ေခါက္ေလာက္"
"ဟာ...အ႐ူးႀကီး...."
"ျဖန္း
"အား...နာတယ္....ထယ္....."
ထယ္ေယာင္း အျမင္ကပ္လာပီးမ်က္ေစာင္းခဲရင္း ေဂ်ာင္ဂုလက္ေမာင္းကိုျပင္းျပင္းေလး႐ိုက္ကာ ကားထဲ၀င္ထိုင္ေနလိုက္သည္။ေဂ်ာင္ဂုလဲ ၿပဳံးၿဖီးကာလက္ေမာင္းေလးပြတ္ရင္း ကားထဲ၀င္ ေလဆိပ္ဆီ ေမာင္းေတာ့သည္။
တစ္ဖက္က ယြန္းဆယ္နာတို႔ကေတာ့ အႀကီးအက်ယ္ ေပါက္ကြဲလ်က္...
ထယ္မွာ ေမာင္ ရွိတယ္ အားက်ေနပီမလား 😂