Μελίνα POV
"Και για πες Μελίνα"αφήνει κάτω το πιρούνι και με κοιτάζει
"Πώς πάει η ερωτική σου ζωή"με ειρωνευεται και τον κοιτάζω κισοκλείνοντας τα μάτια μου
Δεν θα τα πάμε καλά Ντε λα Ρόσας
"Χάλια από τότε που εσύ και ο αδερφός σου τη καταστρέψατε"του απαντάω και αυτός αφήνει ένα γελακι
"Θες να μου πεις ότι είχες ερωτική ζωή?"με ρωτάει με ένα διαβολικό χαμόγελο στο πρόσωπο του κάνοντας με να δαγκώσω δυνατά τη γλώσσα μου
Αυτός ο άντρας πάντα πρέπει να μο προκαλεί είτε εκνευρισμό είτε σύγχυση
"Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν είχα"σηκώνω επιδεικτικά το φρύδι μου κοιτώντας τον επίμονα
"Έχεις αυτοπεποίθηση,μου αρέσει αυτό"πίνει από το καφέ του
Που να πνιγείς άχρηστε
"Δεν σε ρώτησα αυτό Κριστιάνο"του λέω με την υπομονή έτοιμη να εξαντληθεί
"Δεν με απασχολεί"ανασηκώνει αδιάφορα τους ώμους του
Ούτε και εμένα θα με απασχολεί αν ψωφίσεις μπροστά μου
"Η ώρα είναι 12:30 δεν ξεκινάμε για το ξενοδοχείο?"ρωτάει,παίρνω τη τσάντα μου και αποδικτικά φεύγω από το μπροστά του για έξω καθώς τον ακούω να γελάει
Σιγά μη σου μιλήσω κιόλας,μαλάκα
Μπαίνω στη θέση του συνοδηγού περιμένοντας τον να μπει να ξεκινήσει
Με το που μπαίνει μέσα βάζει μπρος και ξεκινάμε χωρίς κανένας από τους δύο μας να μιλήσει
Είμαστε στο κεντρικό όταν ξαφνικά παρατηρώ να ανεβάζει υπερβολικά ταχύτητα
"Γιατί τρέχεις?"
"Κάποιος μας ακολουθεί"κοιτάζει μια το κάθρευτη και μια το δρόμο μπροστά του
Στρίβει σε ένα στενό για να τον αποφύγει και ξαφνικά ένα άλλο εμφανίζεται μπροστά μας κάνοντας το Κριστιάνο να πατήσει απότομα φρένο και να πεταχτούμε μπροστά
"Μελίνα πέσε κάτω"λέει τρομακτικά ήρεμα καθώς κοιτάζει το απέναντι αυτοκίνητο και τον κοιτάζω περίεργα
Από το απέναντι αυτοκίνητο βγαίνουν αρκετοί άντρες σημαζεύοντας μας
"ΠΕΣΕ ΚΑΤΩ ΕΙΠΑ!"φωνάζει κάνοντας με να ανατιναχθώ από τη θέση μου και να κάνω ότι μου λέει
Οπλίσει το όπλο του και κατεβαίνει αργά σημαδεύοντας τους
"Μην διανοηθείς και βγεις έξω"μου λέει αυστηρά πριν κλείσει τη πόρτα
Κριστιάνο POV
Κατεβαίνω κάτω σημαδεύοντας τους,όταν ξαφνικά άκουω μια φωνή από πίσω μου
"Βρε βρε ποιον έχουμε εδώ!"
Γυρνάω πίσω και αντικρίζω τον Μάρκο
"Εσύ?"τον κοιτάζει με μισόκλειστα μάτια
"Αυτοπροσώπως,τι νόμιζες ότι επειδή μου έριξες δύο σφαλιαριτσες θα πέθενα?"με ειρωνευεται κάνοντας όλα τα χαρακτηριστικά του προσώπου μου να σκληρύνουν
"Είμαι ανίκητος Κριστιάνο Ντε λα Ροσας πάρτο απόφαση μην τα βάζεις μαζί μου"συνεχίζει μέχρι που φτάνει στη πόρτα της,την ανοίγει βγάζοντας την με το ζόρι έξω και κατευθείαν τον σημαδεύω
"Άσε κάτω το όπλο Κριστιάνο δεν βλέπεις ότι είσαι ένας και είμαστε παραπάνω"με κοιτάζει μα δεν πτοούμαι
"ΕΙΠΑ ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΟΠΛΟ ΚΡΙΣΤΙΑΝΟ!!!"μου φωνάζει,μα συνεχίζω και τον σημαδεύω
Τότε με γρήγορες κινήσεις αυτός βγάζει το όπλο του και σημαδεύει στο κεφάλι της Μελίνας κάνοντας τη να τρομάξει καθώς με κοιτάει παρακλητικά
Όλα καθορίζονται από εσένα,ή εσύ η αυτή
"Άν δεν αφήσεις κάτω το όπλο...νομίζω κατάλαβες τι θα κάνω"οπλίζει κάνοντας τη Μελίνα να σφίξει δυνατά τα μάτια της
Όχι όχι δεν μπορώ να το ρισκάρω
Με αργές κινήσεις είμαι έτοιμος να αφήσω κάτω το όπλο μου όταν ξαφνικά πυροβολισμός ακούγεται ο οποίος πετυχαίνει το Μάρκο στη κοιλιά κάνοντας τον πέσει κάτω αναίσθητος
Ταυτόχρονα σφαίρες κατευθύνονται προς τους μπράβους που με σημαδεύουν κάνοντας τους να πέσουν κάτω νεκροί
Τρέχω γρήγορα προς τη Μελίνα και τη βάζω προσεχτικά στην αγκαλιά μου καλύπτοντας το σώμα της για να μη τραυματιστεί
Μόλις επιτέλους σταματήσουν οι πυροβολισμοί,σηκώνω το κεφάλι στο σημείο από όπου προέρχονταν οι πυροβολισμοί να δω τον αδερφό μου με
Γιατί είναι μαζι του και η ψιψινα
Τους κοιτάζω με ένα πονηρό χαμόγελο και μετά στρέφομαι προς τη Μελίνα η οποία τόση ώρα δεν είχα καταλάβει ότι έκλαιγε στο στέρνο μου
"Σσσσσ ηρεμίσε όλα είναι εντάξει"της χαϊδεύω τα μαλλιά προσπαθώντας να την ηρεμίσω
"Υποτίθεται θα μας προστάτευες παλιοηλήθιε"ψιθυρίζει πάνω στο στέρνο μου κάνοντας με ένα αφήσω ένα γελακι
Σε άλλη περίπτωση τα νεύρα μου θα είχαν χτυπήσει κόκκινο που με έβρισε, αλλά τώρα δεν μπορώ
"Μελίναα"τρέχει προς εμάς η Κατερίνα όταν η Μελίνα απομακρύνεται από εμένα και τρέχει προς αυτήν πέφτοντας με φορά στην αγκαλιά της
"Είσαι καλά δεν έπαθες τίποτα?"την κοιτάζει εξεταστικά
"Είσαι εντάξει?"με πλησιάζει ο αδερφός μου και γυρίζω να το κοιτάξω
"Ευχαριστώ που ήρθατε τόσο γρήγορα"του λέω καθώς τον αγκαλιάζω
"Πας καλά ρε,είχατε αργήσει ήδη αρκετά το φαντάστηκα ότι κακό θα είχε συμβεί"
"Τι γίνεται με την ψιψινα?"τον ρωτάω σιγανα στο αυτί
"Θα σου πω μετά"μου απαντάει κοιτώντας το έδαφος
"Μπορούμε να φύγουμε από εδώ?"ρωτάει η Κατερίνα
"Ναι μπείτε στο αμάξι"λέει ο Πάμπλο και γυρνάει πάλι σε εμένα
Κατευθύνομαι πάνω από το πτώμα του Μάρκο
"Гори в аду"φτύνω το πτώμα του με τόση απέχθεια και φεύγουμε από εκεί (να καείς στη κόλαση)
[...]
Πάμπλο POV
Αφού ήρθαμε στο ξενοδοχείο τα κορίτσια πήγαν να ξεκουραστούν και ο Κριστιάνο έφυγε να κανονίσει κάτι δουλειές
Και εγώ
Α εγώ κάθομαι απλά στο κρεβάτι και χαζεύω το ταβάνι και την σκέφτομαι
"Ότι έγινε ήταν λάθος"
Αυτά ήταν τα λόγια της
Δεν ξέρω γιατί αλλά όταν τα έλεγε ήταν αλήθεια σαν μαχαίρια στη καρδιά
Τίποτα δεν ένιωσε δηλαδή
Ξανφικα ακούω τη πόρτα να χτυπάει και ανασηκώνω τη πλάτη μου
"Να μπω?"ανοίγει ελάχιστα η πορτα και εμφανίζεται η Κατερίνα
"Ναι φυσικά μπες"της λέω και αυτή κλείνει τη πόρτα πίσω της
"Τι συμβαίνει?"την ρωτάω καθώς την πλησιάζω
"Μου είπες το πρωί οπότε θέλω να περάσω από εδώ"μου λέει παίζοντας αμήχανα με τα δάχτυλα της
"Ναι,και?"τη παροτρύνω να συνεχίσει
Αφήνει μισάνοιχτο το στόμα της προσπαθώντας να μιλήσει,μα κοιτάζει πάλι το πάτωμα
Κάτι μου λέει πως αυτό θα βγει σε καλό
Κατερίνα POV
Τον θέλω
Και τον θέλω τώρα
Ποτέ δεν περίμενα να έχω συναισθήματα για έναν μαφιόζο
Μα ο Πάμπλο έχει κάτι διαφορετικό
Κάτι που δεν μπορώ να το εξηγήσω
Ο τρόπος που με κοιτάζει ώρες ώρες με κάνει να λιώνω,το τρόπος που μου μιλάει είναι ξεχωριστός, το πώς με διεκδικούσε τις προάλλες στο κρεβάτι
"Σχετικά με εχθές το βράδυ"παίρνω την απόφαση επιτέλους να μιλήσω και αυτός αφήνει ένα πνιχτό γελακι ίσα που ακούστηκε
Το γελάκια που αφήνει πολλές φορές...
"Μετάνιωσες Ιωάννου?"κάνει ένα βήμα πιο κοντά μου μειώνοντας την απόσταση μεταξύ μας,σηκώνω και άλλο το κεφάλι μου για να το κοιτάξω καθώς δαγκώνω τα χείλη μου
Ο τρόπος που αφήνει το όνομα μου...
"Ίσως"αναφωνω γέρνοντας ελάχιστα το κεφάλι μου,τα μέλι του μάτια έλαμψαν
Ο τρόπος που γυαλίζουν τα μελί του μάτια
"Το ήξερα"λέει λίγο πριν πιάσει το κεφάλι μου και ενώσει τα χείλη μας
🔞🔞🔞🔞🔞
Τυλίγει τα χέρια του γύρω από τη λεπτή μου μέση,με σπρώχνει πιο κοντά στο σώμα του κάνοντας τα να κολλήσουν μεταξύ τους καθώς τυλίγω και τα δικά μου χέρια γύρω από το λαιμό του και εμβαθίνω το φιλί
Με ρίχνει στο κρεβάτι και καθώς ανεβαίνει από πάνω μου ξεκινάει να πιπιλάει και να δαγκώνει το λαιμό μου κάνοντας με να βγάζω πνιχτούς αναστεναγμούς
Κατεβάζει τις τιράντες από το τοπάκι μου,κατεβαίνει και άλλο φιλόντας το ακάλυπτο στήθος μου
Με γρήγορες κινήσεις μου αφαιρεί το τοπάκι καθώς και εγώ του αφαιρώ τη μπλούζα,αφήνοντας τους κοιλιακούς του σε κοινή θέα
Τυλίγω τα πόδια μου γύρω από τη μέση του καθώς νιώθω τον σκληρό ανδρισμό του να ακουμπάει τη περιοχή μου βγάζοντας έναν αναστεναγμό
Κατευθύνεται προς τη κοιλιά μου αφήνοντας υγρά φιλιά παντού μέχρι που φτάνει ακριβώς πάνω από το σημείο μου
Μου ρίχνει μια ματιά απολαμβάνοντας τις άστατες μου ανάσες που ευθύνεται αυτός και αφαιρεί το σορτσάκι μου
Παραμερίζει το εσώρουχο μου και απροειδοποίητα η γλώσσα του αγγίζει τη περιοχή μου κάνοντας τη πλάτη μου να γίνει τόξο
Τυλίγω τα δάχτυλα μου γύρω από τα μαλλιά του καθώς οι αναστεναγμοί μου γεμίζουν το δωμάτιο μου
Με τα χέρια του πιάνει τα μπούτια μου πιέζοντας τα και γέρνω το κεφάλι μου προς τα πίσω
Αφαιρεί τη φόρμα του και το εσώρουχο του και μπαίνει μέσα μου απότομα κάνοντας με να βογκήξω δυνατά
Όσο οι ωθήσεις του γίνονται γρηγορότερες,έρχεται στο ύψος μου και ενώνει με πίεση τα χείλη μας,τα χέρια μου κινούνται πάνω στη πλάτη του γεμίζοντας την γρατζουνιές
Τον γυρνάω πλευρό με αποτέλεσμα να είμαι εγώ από πάνω του,κάτι που ελάχιστα τον ξάφνιασε
Ξεκινάω να κουνάω τους γοφούς μου γύρω από το μόριο του όσο δαγκώνω το λαιμό του
"Γαμώτο σου Κατερίνα"βρίζει κάτω από την ανάσα του,αφήνει ένα βογκιτό και αφήνει ένα δυνατό χαστούκι στο γοφό μου
Ενώνω τα χείλη μας βίαια,τυλίγω τα χέρια μου γύρω από τα μαλλιά του και αυτός τα βάζει γύρω από τη μέση μου πιέζοντας με πάνω στον ανδρισμό του κάνοντας με να βογκήξω δυνατά
Μένω ακίνητη μέσα του και αυτός μου αφαιρεί γρήγορα το σουτιέν βλέποντας το πρησμένο μου στήθος
Με ανασηκώνει και τυλίγω τα πόδια μου γύρω του καθώς βάζει στο στόμα του το πρησμένο μου στήθος
Όσο νιώθω τη γλώσσα του πάνω στη πρισμένη μου ρόγα νιώθω να χάνω το μυαλό μου
Μου ζουλάει του γοφούς μου κάνοντας μικρές οθήσεις μέσα μου οι οποίες είναι ένα βήμα πριν τελειώσω γύρω του
"Θα-τελειώσω"του λέω κάτω από την ανάσα μου στο αυτί του καθώς έχω τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του,οι ωθήσεις του γίνονται γρηγορότερες και σε δευτερόλεπτα τελειώνω γύρω του με μια κραυγή ηδονής και αυτός μέσα μου
Ρίχνω το κεφάλι μου στον ώμο του προσπαθώντας να βρω τις ανάσες μου όπως και αυτός
"Κατερίνα το χάπι"μου χαϊδεύει τη πλάτη και σηκώνω το κεφάλι μου από το ώμο τουζτο κοιτάζω τρομαγμένη
Αφήνει ένα γελακι βλέποντας το βλέμμα μου
"Μην ανησυχείς έχω στο συρτάρι"με βγάζει από μέσα του με απαλές κινήσεις και κατευθύνεται προς το συρτάρι
Με τα δάχτυλα του φέρνει κοντά στα χείλη μου το χάπι το οποίο γλύφω με τη γλώσσα μου γύρω του κοιτώντας τον έντονα στα μάτια
"Με τρελαίνεις γαμώτο"γρυλίζει πάνω στα χείλη μου, τα ενώνει με τέτοια πίεση που πέφτουμε πάλι στα παπλώματα
[...]
Έχει φτάσει σχεδόν βράδυ και μόλις πριν λίγο ηρεμήσαμε
Ούτε εγώ δεν ξέρω πόσες φορές με έκανε να φωνάζω το όνομα του από κάτω του
Με κάνει να χάνω το μυαλό μου,κάτι που μου αρέσει αρκετά,μα ανάθεμα και αν δεν είναι λάθος
"Θες να με κάνεις να κοιμηθώ?"μουρμουρίζω όσο έχω το κεφάλι μου ξαπλωμένο στο στέρνο του και αυτός μου χαϊδεύει τη πλάτη
"Ίσως"αφήνει ένα πνιχτό γελάκι,χαμηλώνει το κεφάλι του να με κοιτάει καθώς σηκώνω το δικό μου
"Πάμπλο"σηκώνομαι από πάνω του με το σεντόνι να καλύπτει το σώμα μου από το στήθος και κάτω,κάθομαι δίπλα του
"Κάποια στιγμή όλο αυτό θα τελειώσει"τον κοιτάζω έντονα στα απορημένα μελλί μάτια του
"Τι εννοείς?"
"Ο Βασίλης,σίγουρα θα με ψάξει,δεν θα με αφήσει έτσι απλά,έγινα γυναίκα του"στα λόγια μου σφίγκει το σαγόνι του
"Πόσες φορές θα στο πω κατερίνα"η φωνή του βγαίνει σαν ψύθιρος από τα χείλη του καθώς ανασηκώνεται
"Όσο είσαι μαζί μου,κάνεις δεν θα σε πάρει μακριά μου"τυλίγει στα χέρια του το πρόσωπο μου,αγκίζω τα χέρια του κοιτώντας τον παρακλητικά
"Γιατί με κοιτάς έτσι?"πλησιάζει και άλλο το πρόσωπο του στο δικό μου κάνοντας τις ματιές μας να ενωθούν
"Μη παίζεις μαζί μου Πάμπλο ξέρω πολύ καλά ότι δεν τρέφεις συναισθήματα για εμένα και πως απλά είμαι μια επιλογή για εσένα τώρα που βρίσκεσαι μακριά από το σπίτι σου"του λέω και αυτός αφήνει ένα χαμόγελο στα χείλη του,σμίγω τα φρύδια μου κοιτώντας τον
"Θα ήθελα πάρα πολύ μια μέρα να μπω στα αυτό το μυαλουδάκι να δω τι πραγματικά σκέφτεται"με πειράζει και αφήνω μια κουρασμένη ανάσα
"Πάμπλο μιλάω σοβαρά"τον κοιτάζω έντονα στα μάτια όπως και αυτός
"Άφησε με να σου δείξω το τι νιώθω για εσένα Κατερίνα και άσε στην άκρη τους φόβους σου"πιάνει τα χέρια μου και έρχεται ακόμα πιο κοντά μου
"Και αν...δεν βγει πουθενά?"αναφωνω τις τελευταίες λέξεις ψυθιριστα κάνοντας τον να μισοκλείσει τα μάτια του
"Αν δεν βγει πουθενά τότε,δεν θα βγει πουθενά"ανασηκώνει τους ώμους του
"Ωραία,ας το προσπαθήσουμε"του χαμογελάω και είδα το πρόσωπο του να φωτίζεται,αρπάζει το πρόσωπο μου και ενώνει τα χείλη μας με πίεση καθώς χαμογελάμε και οι δύο
[...]
"Μελίνα?"τη φωνάζω μόλις μπω στο δωμάτιο
Είδα τη μπαλκονόπορτα ανοιχτή οπότε υπέθεσα ότι θα είναι έξω
"Μελίνα?"τη ξαναφωναζω με το που βγω και τα μάτια μου ενωθούν με τα δικά της
"Τι κάνεις εδώ?"την ρωτάω αφού μου κάνει χώρο να κάτσω δίπλα της στο καναπέ
"Διάβαζα ένα βιβλίο"μου λέει καθώς το κλείνει,γέρνει το σώμα της προς το μικρό γυάλινο τραπεζάκι και το αφήνει
"Θέλω να σου πω κάτι"με όσο θάρρος έχω της λέω και αυτή βολεύεται καλύτερα στο καναπέ και με κοιτάζει έντονα
"Εγώ και ο Πάμπλο"διστάζω να συνεχίσω και βλέπω στο πρόσωπο της να σχηματίζεται ένα πονηρό χαμόγελο
"Το κάναμε δύο φορές"τη κοιτάζω νιώθωντας άβολα όσο αυτή με κοιτάζει με ανοιχτό το στόμα
"Δεν μου λες αλήθεια"αφήνει ένα γελακι όσο με κοιτάζει,μα κάνοντας της αρνητικό νεύμα με το κεφάλι μου ξεκινάει να γελάει παρασίροντας και εμένα
"Μα καλά ποτέ προλάβατε?"πιανει από το τραπεζάκι τη κούπα με το τσάι της και αφήνω ένα γελακι
"Αποφασίσαμε να μένουμε στο ίδιο δωμάτιο"της λέω διστακτικά μα αυτή χαμογελάει
"Πιτσουνάκιαα"αναφωνεί κοροϊδευτικά αφήνοντας πάλι τη κούπα της στο τραπεζάκι
"Άρα,δεν έχεις κανένα πρόβλημα?"την ρωτάω κοιτώντας με σηκωμένο φρύδι
"Όχι βέβαια,μα γιατί να έχω"απαντάει χαλαρά όσο κάνει κυκλικές κινήσεις στο σβέρκο της
"Λέω γιατί θα είσαι με το Κριστιάνο"ανασηκώνω τους ώμους μου και εκείνη κοκαλώνει κοιτώντας με άναυδη
"Τι με κοιτάς έτσι?"την ρωτάω κοιτώντας τη περίεργα
"Όπα όπα όπα δεν μου τα λες καλά"σηκώνεται από το καναπέ ξεκινάει να πηγαίνει πέρα δώθε
"Δεν συννενοηθήκαμε να είμαι εγώ μαζί με το Κριστιάνο"μου απαντάει κατηγορηματικά και ξεφισάω αγανακτισμένη
"Μα Μελίνα δεν υπάρχει άλλο δωμάτιο που να κοιμηθεί στη πισίνα?"
"Ναι!"απαντάει καθώς σταματάει να κινείται πέρα δώθε και με κοιτάει
"Ο Κριστιάνο θα έρθει εδώ πέρα πάρτο απόφαση,και εσύ,αν θες να κοιμάσαι στο καναπέ"της απαντάω εκνευρισμένη πλέον και φεύγω από το μπαλκόνι
{~}
Heyyyyy
Τι κανετεεεε
αυτό το κεφάλαιο για να ανέβει έπρεπε να η πίεση μου να φτάσει 100
Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ είμαι πολύ excited στην ιδέα του να μείνουν μαζί αυτοί οι δύο
Γνώμη για την απρόσμενη επίθεση?
Ήταν κάτι έτσι για να κάνει τους δύο πρωταγωνιστές να έρθουν πιο κοντά
Όχι ότι θα γίνει κιόλας αλλά λέμε who cares
Next chapter θα έχουμε πολύ σύντομα όπου θα γίνεται Ο ΧΑΜΟΣ
Και αυτά!
Μάκιαα 💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋