" မမၿမိဳင္ ။ "
စံအိမ္ေတာ္အေပၚထပ္ရိွ ျပတင္းေပါက္အနား၌ လႈပ္ထိုင္ခံုေလးနဲ႔ ထိုင္ေနတဲ့ မမၿမိဳင္အနားသို႔ ညိဳေလး ေရာက္လာခဲ့သည္ ။ ေဆြးတေျမ့ေျမ့ ခံစားခ်က္မ်ား ရွင္သန္ေနတဲ့ မမၿမိဳင္ရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြဟာ ညိဳေလးေရာက္လာစဥ္အတြင္းမွာပဲ ကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ့ရသည္ ။ လြမ္းရတယ္ ။ ေဆြးရတယ္ ။ အလြမ္းတမ္းခ်င္းေတြ လႈိင္းထန္ေနခဲ့သည့္အခ်ိန္ ကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ့ရသည္ ။
မမၿမိဳင္ဟာ ညိဳေလးအား ေခါင္းေလးအနည္းငယ္မ်ွ ေစာင္းလို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့သည္ ။ ၿပီးေနာက္ မူလေနရာအတုိုင္း ျပတင္းေပါက္ဘက္ကို ေငးရင္း ေနမင္းႀကီးနဲ႔အတူတူ လွပေနေသာ အျပာေရာင္ ေကာင္းကင္ႀကီးကို ၾကည့္ရင္း ထင္းရွဴးပင္တို႔ဆီမယ္ ခိုနားေနၾကေသာ ငွက္ကေလးမ်ားရဲ႕အသံကို နားစြင့္မိသည္ ။
ညိဳေလးဟာ မမၿမိဳင္ ထိုင္ေနေသာ လႈပ္ထိုင္ခံုအနားက ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့သည္ ။ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ က်ေရာက္ေနေသာ မမၿမိဳင္ရဲ႕ ျဖဴေဖြးေဖြးေျခေခ်ာင္းေလးမ်ားကို ငံု႔ၾကည့္မိသည္ ။ လံုခ်ည္စေလး ရစ္ဝဲေနေသာ ျပည့္ေဖာင္းေဖာင္းေျခေခ်ာင္းေလးေတြဟာ ျမတ္နိုးခ်င္စရာ အစဥ္ပါပင္ ။
ကိုကိုျမင့္ နမ္းခဲ့မယ့္ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြပဲ ။ အို ။ သိပ္လွတာပဲ ကြယ္ ။
" ကိုျမင့္ေမာင္ ဆံေတာ္ဂါ့ဒ္ကို သြားၿပီလား ။ "
" ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ မမၿမိဳင္ ။ အေစာကပဲ ထြက္သြားပါတယ္ ။ "
" ေၾသာ္ ။ "
ဟုသာ ေျပာၿပီး ေနာက္တစ္ခ်ီထပ္ေဆြးမိျပန္ၿပီ ။ မမၿမိဳင္ကေတာ့ သိနိုင္ပါ့မလား ။ အေဆြးဓာတ္ေတြ လႊမ္းမိုးေနတဲ့ မမၿမိဳင္ရဲ႕မ်က္နွာေလးကို ညိဳေလးမွာ ေမာ့ကာေငးေနမိသည္ ဆိုတာကိုေပါ့ ။
" မမၿမိဳင္အတြက္ စံပယ္ပန္းေတြသီလာတယ္ ။ "
မမၿမိဳင္ဟာ ညိဳေလးအား လွည့္ၾကည့္မိသည္ ။ ညိဳေလးလက္ထဲမွာ လက္တစ္ထြာခန္႔ရွည္ေသာ စံပယ္ပန္းကုန္းေလး ၃ ကုန္းကို ေတြ႕လိုက္ေတာ့သည္ ။ အေဆြးဓာတ္ခံေတြ ျပည့္လ်ွံေနခ်ိန္ စံပယ္ပန္းရနံ႔ကို ၿမိဳင္ မရရိွခဲ့ေပမယ့္ ယခုမွာမူ အသိတရားနဲ႔အတူ သင္းပ်ံ႕ပ်ံ႕စံပယ္ပန္းေလးေတြရဲ႕ ရနံ႔ေလးပါ ရရိွလာခဲ့ေတာ့သည္ ။
အဆိပ္သင့္ေစခဲ့တဲ့ ေဆာင္းအိပ္မက္ထဲမွ ၿမိဳင္ နိုးထလာခဲ့သလိုပါပဲ ။ အလြမ္းေတြျပည့္ေနတဲ့ ၿမိဳင္ ၊ အသက္ရွဴၾကပ္ကာျဖင့္ မြန္းၾကပ္ေနခဲ့တဲ့ ၿမိဳင့္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္သလိုပါပဲ ။
ဒီ သီရိၿမိဳင္ ၿခံဝန္းႀကီးရိွ အိမ္ေတာ္အေနာက္ဘက္မွာရိွေသာ သစ္ပင္အႀကီးႀကီးနားမွာ ကိုျမင့္ေမာင္သီလာခဲ့ေသာ စံပယ္ပန္းကုန္းေတြကို အလင္းရဲ႕အလ်ွင္ကဲ့သို႔ သတိရမိေတာ့သည္ ။
" လွတယ္ မဟုတ္လား မမၿမိဳင္ ။ "
ၿပံဳးကာေျပာလိုက္တဲ့ ညိဳေလးရဲ႕ မ်က္နွာမွာ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈဆိုေသာ ဓာတ္ေလးကို မမၿမိဳင္ ခံစားမိသည္ ။ ခံစားေနရသည္ ။ ခံစားေနဆဲပါပင္ ။
" ပန္လိုက္ေနာ္ မမၿမိဳင္ ။ "
" တို႔ဆံပင္ၾကားထဲမွာ ပန္ရတာထက္ သူ႔အပင္မွာ ထားတာက ပိုလွတာေလ ။ "
" မမၿမိဳင္က စံပယ္ပန္း ပန္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္တိုင္း မွန္မၾကည့္ဖူးဘူး ထင္ပါရဲ႕ ။ ဘယ္သူေျပာတာလဲ ။
ဒီစံပယ္ေတြကေလ ။ မမၿမိဳင္ပန္ထားမွ ပိုလွတာ ။ ပိုၿပီး အသက္ဝင္တာ ။ ၿပီးေတာ့ မမၿမိဳင္ရဲ႕ လည္တိုင္နားေလးမွာ စံပယ္ပန္းရနံ႔ေတြ ရစ္ဝဲေနမွာ ။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခမ္းနားလိုက္မလဲ ။ ကိုကိုျမင့္ နမ္းရင္ စံပယ္ပန္းရနံ႔ေတြ ရေနမွာ က်ိန္းေသတယ္ ။ "
ညိဳေလးမွာ ဒီစကားကို ၿပံဳးကာေျပာေနေပမယ့္ မွန္ကိုပစ္ေပါက္လိုက္တဲ့ တူလိုပါပဲ ။ သူမရင္ထဲမယ္ တစ္စစီကြဲေၾကေနရတယ္လို႔ေလ ။
" ဒီစံပယ္ေတြ မမၿမိဳင္ကို ေစာင့္ေနၾကၿပီ ။ "
" ပန္ေပး ။ "
" ရွင္ ။ "
" မင္းကိုယ္တိုင္ ပန္ေပး ။ "
ႀကီးႀကီးတို႔ စံအိမ္ေတာ္မွာ မမၿမိဳင္ကို စံပယ္ပန္းခက္ေလး တစ္ခါမ်ွပန္ေပးဖူးေပမယ့္ ဒီတစ္ခါ ပန္ေပးဖို႔အတြက္ ရင္တုန္ေနမိသည္ ။
ညိဳေလးဟာ မမၿမိဳင္ရဲ႕အနားသို႔ မဝံ့မရဲေလးတိုးကပ္လာၿပီး ေဘးတစ္ဖက္သို႔ခ်ထားေသာ ဆံႏြယ္ေတြၾကားထဲမွာ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးစံပယ္ကုန္းေလးမ်ားအား ပန္ဆင္ေပးလိုက္မိေတာ့သည္ ။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ထိသြားမိေသာ မမၿမိဳင္ရဲ႕ လည္တိုင္ေလးမွာ ပိုးသားေလးလို႔ ႏူးညံ့လွသည္ ။
" လွလား ။ "
" ရွင္ ။ "
" မင္းမွာလည္း နားကန္းေနသလားပဲ ။ တို႔ လွလားလို႔ ေမးေနတာေလ ။ "
" လွတာေပါ့ မမၿမိဳင္ရယ္ ။ မမၿမိဳင္ အလွကို ဒီစံပယ္ေတြေတာင္ အရႈံးေပးရပါတယ္ဆို ။ မမၿမိဳင္က အဲ့သေလာက္အထိကို လွတာ ။ "
" တို႔ေတာ့ ရူးေနၿပီ ထင္တယ္ ။ "
" ဘာလို႔လဲ မမၿမိဳင္ ။ "
" မင္းကို မမုန္းမိလို႔ေလ ။ တကယ္ဆို မင္းကို အမုန္းႀကီး မုန္းရမွာ ။ ငါ့ေယာက္်ားကို လုယူေနတဲ့ မင္းကို မုန္းသင့္တာေပါ့ ။
ဒါေပမယ့္ မင္းနဲ႔ရိွေနတဲ့အခ်ိန္ေတြက တို႔ရဲ႕ငယ္႐ြယ္မႈကို ႏုိးထလာေစခဲ့တယ္ ။ "
" မမုန္းပါနဲ႔ ။ မမၿမိဳင္ရဲ႕အမုန္းေတြက ကြၽန္မ အပ်ဳိရည္ပ်က္တာထက္ နာရတယ္ ။ မမၿမိဳင္ မမုန္းဖို႔အတြက္ အသက္လည္း မနွေျမာဘူး ။ ေပးရဲတယ္ ။ "
" ဒီလို စကားေတြ မေျပာဖို႔ ေျပာထားတယ္ေလ ။ မင္း ေမ့ေနၿပီလား ။ "
" မေမ့ပါဘူး ။ မမၿမိဳင္ ေျပာတဲ့စကားေတြကို ကြၽန္မ ဦးေနွာက္ထဲမွာ အၿမဲသိမ္းထားပါတယ္ ။ "
မၾကာခင္ဆို နွလံုးသားထဲကိုပါ စီးဝင္ေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ႕ အခ်စ္ကေလးရယ္ ။
X X X X X
" ျမဴေတြကလည္း ထူလိုက္တာကြယ္ ။ ေအးစက္ေနတဲ့ ရာသီဥတုကလည္း အနာကို ဆားနဲ႔ပက္ေနသလိုပဲ ။ "
ညေနခင္းရဲ႕ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ျမဴမႈန္ေတြေၾကာင့္ သီရိၿမိဳင္ၿခံဝန္းထဲရိွ စံပယ္ရံုေလးကိုေတာင္ မမၿမိဳင္ မျမင္ရခဲ့ ။ မနက္ခင္းတိုင္းမွာ စံပယ္ရံုေလးနား လိပ္ျပာေလးလိုဝဲေနရွာတဲ့ ညိဳေလးကို အၿမဲၾကည့္ေနတတ္ၿပီး ညေနပိုင္းဆိုရင္ေတာ့ စံပယ္ရံု ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေလးကိုသာ ေငးၾကည့္ေနတတ္သည္မွာ မမၿမိဳင္ရဲ႕ အလုပ္လိုပါပင္ ။ သူမကိုယ္တိုင္ေတာင္ သတိမထားမိတဲ့ အလုပ္တစ္ခုေပါ့ ။ ေနညိဳခ်ိန္ျမဴခိုးမ်ားေၾကာင့္ ဒီေန႔မွာေတာ့ စံပယ္ရံုျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေလးဟာ ျမဴမႈန္ေတြနဲ႔ ေရာယွက္ေနရွာသည္ ။
နွာဖ်ားမွ ရွဴသြင္းမိတဲ့ ေလေတြကလည္း ေအးစိမ့္ေနေပလို႔ ။ ေႏြးေထြးေအာင္ဝတ္ထားတဲ့ အက်ႌေတြကိုေတာင္ ထိုးေဖာက္နိုင္စြမ္းရိွတဲ့ ေမၿမိဳ႕ရဲ႕ ေဆာင္းဦးညေနခင္းေလးပါပဲလား ။ ဘယ္အခ်ိန္ ေနျပန္ပြင့္မလဲ မသိနိုင္တဲ့ ေမၿမိဳ႕ရဲ႕ ရာသီဥတုေလးေပါ့ ။ ျပတင္းေပါက္ေလးကိုသာမွီၿပီး ေတြးလို႔ ေဆြးလို႔ ။
" မမၿမိဳင္ ။ "
ခပ္ေဆြးေဆြးအသံေလးကို ၾကားလိုက္ရသည္ ။ သိုးေပါက္ေလးရဲ႕ အသံေလးျဖစ္မယ္ဆိုတာ မလြဲဧကန္ပဲေလ ။
" ဘာလဲ ။ သိုးေပါက္ ။ "
သိမ္ဝင္သြားေသာ ' သိုးေပါက္ ' ဆိုေသာ စကားလံုးေလးကို ညိဳေလး မၾကားမိလိုက္ပါ ။ သို႔ေပတည္း အရင္လိုသာ ေႏြးေထြးတဲ့အၿပံဳးေလးနဲ႔ ၿပံဳးျပေနေတာ့သည္ ။
" ရာသီဥတုေအးေအးေလးမွာ အေႏြးဓာတ္ေလး ဝင္သြားေအာင္ ႏြားနို႔ပူပူေလး ေသာက္လိုက္ပါလား မမၿမိဳင္ ။ ကြၽန္မ မမၿမိဳင္အတြက္ ေသခ်ာေလးကို က်ိဳလာတာ ။ "
" စံအိမ္မွာ ႏြားနို႔ကုန္ေနတယ္ဆို ။ သြားဝယ္လာတာလား ။ "
" ဟို ။ မဟုတ္ဘူး ။ ႀကီးႀကီးဆီက ကြၽန္မ သြားေတာင္းလာတာ ။ "
" ႀကီးႀကီးဆီက ။ "
" ဟုတ္တယ္ မမၿမိဳင္ ။ ႀကီးႀကီးဆီက သြားေတာင္းလာတာ ။ ႀကီးႀကီးကေလ မမၿမိဳင္အတြက္ ေကာ္ဖီေစ့ေတြ ၊ စေတာ္ဘယ္ရီ ၊ ခ်ယ္ရီေတြ ေပးလိုက္တယ္ ။ မမၿမိဳင္ကို ေသခ်ာဂရုစိုက္ ျပဳစုဖို႔ဆိုတာပါ မွာလိုက္ေသးတယ္ ။ "
" အို႔ ။ ဘာလို႔ ဂရုစိုက္ ျပဳစုဖို႔ မွာေနရတာလဲ ။ ဒီက ဒုကၡိတလည္း မဟုတ္ ။ "
" ဒုကၡိတ ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ပါ ။ ကြၽန္မကိုယ္တိုင္ကလည္း မမၿမိဳင္ကို ဂရုစိုက္ေပးေစခ်င္တာေလ ။ ႀကီးႀကီး ခြင့္ျပဳခ်က္ရေတာ့ ကြၽန္မ ေပ်ာ္ရတာေပါ့ ။ "
ညိဳေလးဟာ ပုခံုးေလးကိုတြန္႔လို႔ ေခါင္းေလးလႈပ္ၿပီး ရယ္ေနေလရဲ႕ ။ သူမစကားကို သူမကိုယ္တိုင္ သေဘာက်ေနတယ္ ထင္ပါရဲ႕ ။
ညိဳေလးမျမင္ေအာင္ မမၿမိဳင္ ရယ္လိုက္မိသည္ ။ သေဘာက်မိပါသည္ ။ ၾကည္ႏူးမိပါသည္ ။
" ေရာ႕ ေရာ႕ ။ မမၿမိဳင္ ေသာက္လိုက္ ။ "
ဟု ေျပာၿပီ ႏြားနို႔ပူပူေလာေလာႀကီးကို မမၿမိဳင္ရဲ႕နႈတ္ခမ္း၌ ေတ့လိုက္ေတာ့ မမၿမိဳင္လည္း အေယာင္ေယာင္အမွားမွားနွင့္ နႈတ္ခမ္းဟေပးမိသည္ ။ ပူပူေလာင္ေလာင္ ႏြားနို႔ဟာ မမၿမိဳင္ရဲ႕ ပါးစပ္ဖ်ားထဲဝင္သြားၿပီး လ်ွာကိုၾကတ္သြားေတာ့သည္ ။
" အမေလး ။ အမေလး ။ ငါေတာ့ ေသေတာ့မွာပဲ ။ "
နေမာနမဲ့နိုင္မိသြားတဲ့ ညိဳေလးေၾကာင့္ မမၿမိဳင္ လ်ွာအပူေလာင္သြားရၿပီ ။ ညိဳေလးလည္း အလန္႔တၾကားနွင့္ ႏြားနို႔ခြက္ကို ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာခ်လိုက္ၿပီး လ်ွာအပူေလာင္သြားတဲ့ မမၿမိဳင္ကို ကူညီေပးမိေတာ့သည္ ။
" မမၿမိဳင္ မမၿမိဳင္ ။ "
" နတ္႐ြာစံေတာ့မယ္ ႏြားမရဲ႕ ။ "
အပူေလာင္ေနေပမယ့္လည္း ညိဳေလးအား ဆဲနိုင္ပါေသးသည္ ။ မ်က္ရည္ေတြေဝ့ကာျဖစ္ေနတဲ့ မမၿမိဳင္ဟာ လ်ွာဖ်ားေလးကို တလစ္တလစ္ လုပ္ေနလို႔ပါပဲ ။ ဒါကို ညိဳေလးဟာ မမၿမိဳင္ရဲ႕ပါးျပင္နွစ္ဖက္ကို လက္နွင့္အုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ထြက္ေနတဲ့လ်ွာဖ်ားေလးကို ေလမႈတ္ေပးေနေတာ့သည္ ။ သူမရဲ႕နႈတ္ခမ္းေလးကို စူထားလ်က္ တဖူးဖူး နွင့္ေပါ့ ။
" ဖူး ဖူး ။ "
" နတ္႐ြာစံေတာ့မယ္ ။ "
မပီကလာ ပီကလာနဲ႔ ေျပာေနတဲ့ မမၿမိဳင္ဟာ သူမရဲ႕လ်ွာေလးကိုပါ လႈပ္ရွားေနမိသည္ ။ ညိဳေလးကေတာ့ ဆက္၍ တဖူးဖူးေနဆဲ ။
" ဖူး ဖူး ။ သက္သာလား မမၿမိဳင္ ။ ဖူး ။ "
လႈပ္ရွားေနတဲ့ မမၿမိဳင္ရဲ႕ လ်ွာေလးဟာ ၿငိမ္သက္သြားရသည္ ။ သူမရဲ႕လက္ေတြဟာလည္း သူမရဲ႕ပါးျပင္ဆီက်ေရာက္ေနတဲ့ ညိဳေလးရဲ႕ လက္ဆစ္မ်ားကို ဆုပ္ကိုင္ထားမိေသးသည္ ။
အသက္ရွဴသံေတြ ရပ္သြားသလိုမ်ိဳး သူမတို႔နွစ္ဦးၾကားမွာ မ်က္ဝန္းညိဳမ်ားသာ အသက္ဝင္ေနခဲ့ပါေတာ့သည္ ။ မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းညိဳေတြအျပင္ သူမတို႔နွစ္ဦးၾကားထဲမွာ မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေနေသာ ခံစားခ်က္ေလးမ်ားပါ ရိွေနပါေတာ့သည္ ။ ခံစားေနရသည္ ။ ခံစားေနဆဲပင္ ။
ေအာင့္ထားတဲ့ အသက္ရွဴနႈန္းမ်ားကို ဖြင့္ဟလိုက္ခဲ့ရသလိုမ်ိဳး အၾကည့္စံုေနေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားကို မမၿမိဳင္ဟာ ခ်က္ခ်င္းလႊဲခ်လိုက္ေတာ့သည္ ။ ၿပီးေနာက္ သူမပါးျပင္ေပၚက်ေရာက္ေနတဲ့ ညိဳေလးရဲ႕ လက္ကို ဖယ္ခ်ပစ္လိုက္ေတာ့သည္ ။
" အာ ။ ဟို ။ ေတာင္းပန္ပါတယ္ မမၿမိဳင္ ။ ကြၽန္မ အရမ္းစိတ္ပူမိသြားလို႔ပါ ။ "
" အြန္း ။ "
" အဆင္ေျပရဲ႕လား ဟင္ ။ "
" အြန္း ။ "
" တကယ္လား ဟင္ ။ "
" အြန္း ။ "
" ေသခ်ာပါတယ္ေနာ္ မမၿမိဳင္ ။ "
" အိုကြယ္ ။ တကယ္ပါဆိုမွ ။ ေတာ္ေတာ္ရွည္တာပဲ မိေက်ာင္းမရယ္ ။ "
" ဟူး ေတာ္ေသးတာေပါ့ ရန္ျပန္ေတြ႕နိုင္လို႔ ။ တအြန္းအြန္းနဲ႔ ဆိုေတာ့ ဒီကလူကျဖင့္ မမၿမိဳင္ လ်ွာတိုသြားတယ္ ထင္လို႔ ။ "
" မတိုဘူး မတိုဘူး ။ ဒီမွာၾကည့္ ။ "
မမၿမိဳင္ဟာ သူ၏ လ်ွာဖ်ားေလးကို ညိဳေလးျမင္ေအာင္ ထုတ္ျပေတာ့သည္ ။ ညိဳေလးမွာ မမၿမိဳင္ရဲ႕ ကေလးဆန္ဆန္ထိုအျပဳအမူေလးကို သေဘာက်လြန္းလို႔ မခ်ိဳမခ်ဥ္ၿပံဳးမိသည္ ။ ရင္ထဲအသည္းထဲကပါ ၿပံဳးမိပါသည္ ။
" အဟီးဟီး ။ "
" မရယ္ပါနဲ႔ေနာ္ ။ ရယ္စရာမပါဘူး ။ ဟြန္႔ ။ "
စိမ္းမမၿမိဳင္တို႔ရဲ႕ မ်က္ေစာင္းလက္နက္သည္ ညိဳေလးရဲ႕ အရိႈက္တည့္တည့္သို႔ ထိမွန္သြားခဲ့ရၿပီ ။
" မ်က္ေစာင္းေတြ အရမ္းထိုးတာပဲ ။ "
" ဒီမယ္ ။ "
" ဟုတ္ ။ "
" ေတာက္တဲ့လို လိုက္ကပ္ေနတာေတြ ေလ်ာ့စမ္းပါ ။ ဒီလို ဆက္ကပ္ေနဦးမယ္ဆို မင္းနဲ႔တို႔နဲ႔ နမ္းမိေတာ့မယ္ ။ "
" ရွင္ ။ နမ္း နမ္းမိမယ္ ။ "
" ဟုတ္တယ္ေလ ။ နမ္းမိမွာေပါ့ ။ "
စကားသည္ လစ္ခနဲထြက္သြားသည္ေၾကာင့္ မမၿမိဳင္ဟာ မ်က္နွာေလးလႊဲလို႔ စြံ႕အမိေနေတာ့သည္ ။ ပူေႏြးလာတဲ့ သူမရဲ႕ပါးျပင္နွစ္ဖက္ကို ညိဳေလးမျမင္ေစဖို႔အတြက္ ညိဳေလးအေရွ႕မွ ထြက္သြားမိေတာ့သည္ ။
အို ။ ဘာေတြေျပာေနမိသလဲ ၿမိဳင္ရယ္ ။
က်န္ခဲ့ေသာ ညိဳေလးမွာေတာ့ သူမရဲ႕ဘယ္ဘက္ရင္အံုကို အသာဖိရင္း ေအးစက္ေနေသာ ေက်ာက္ရုပ္ပမာသာ ျဖစ္ေနေတာ့သည္ ။ တဒုတ္ဒုတ္ ရင္ခုန္သံေလးကေတာ့ လႈပ္ရွားေနလို႔ပါပဲ ။
" ဘာႀကီးလဲ ။ ဘယ္လိုႀကီးလဲ ။ "
ကိုယ့္ရင္ခုန္သံဟာ တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ နက္ရႈိင္းလာသည္ဆိုတာကို သူမ သတိထားမိေနသည္ ။ မမၿမိဳင္နဲ႔ ပထမဆံုး နီးစပ္သည့္အခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ကိုျမင့္ေမာင္ထက္ပိုတဲ့ ရင္ခုန္သံ ခံစားခ်က္မ်ိဳး ရခဲ့တာမွန္ေပမယ့္ ။ ယခုမ်ားမူ အဆေပါင္းမ်ားစြာေသာ နက္ရႈိင္းသည့္ခံစားခ်က္ကို ညိဳေလး ခံစားမိေနသည္ ။ သိေနသည္ ။ သို႔ေပတည္း ။ မည့္သည့္အေၾကာင္းအရာကို ေခါင္းစဥ္တပ္ရမွန္းမသိတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳး ျဖစ္ေနရွာသည္ ။
" ဟူး ။ "
သက္ျပင္းအသာခ်လို႔ ေအာက္ကိုငံု႔ၾကည့္မိခ်ိန္၌ ၾကမ္းျပင္မွာခ်ထားေသာ ႏြားနို႔ခြက္ကို ေတြ႕မိေတာ့သည္ ။ ထိုအခါမွ အသိတရားမ်ားဝင္လာၿပီး ခြက္ကိုယူကာ မမၿမိဳင္အေနာက္ကို အေျပးလိုက္ပါေတာ့သည္ ။
" မမၿမိဳင္ မမၿမိဳင္ ။ ဒီမွာ ႏြားႏုိ႔ပူပူေလးေလ ။ "
မမၿမိဳင္ကေတာ့ သူ႔ကိုအပူေလာင္ေစခဲ့တဲ့ ညိဳေလးကို ဒီတစ္ခါေတာ့ က်ိန္ဆဲေတာ့မွာ က်ိန္းေသပါရဲ႕ ။
X X X X X
ေဆာင္းရဲ႕အေငြ႕အသက္ေတြ ပ်ံ႕နွံ႔ေနတဲ့ ေမၿမိဳ႕တစ္ခြင္မွာ ညဘက္ေကာင္းကင္ထက္၌ ျမဴခိုးေတြစိုင္းေနပါေတာ့သည္ ။ တိမ္လႊာမ်ား ေျမႀကီးေပၚက်ေရာက္ေနသလိုမ်ိဳး သီရိၿမိဳင္စံအိမ္ဝန္းထဲမွာ ျမဴခိုးမ်ားဟာ အေမွာင္ထုသဖြယ္ အျပည့္ျဖစ္ေနပါေပသည္ ။ နီယြန္မီးသီးႀကီးမ်ား ထြန္းထားေသာ သီရိၿမိဳင္စံအိမ္ကေတာ့ နန္းေတာ္ႀကီးသဖြယ္ပါပင္ ။
ဆြယ္တာေႏြးေႏြးေထြးေထြးဝတ္ထားတဲ့ မမၿမိဳင္ကေတာ့ မွန္တင္ခံုအေရွ႕မွာ ထိုင္ရင္း သူမရဲ႕ဆံႏြယ္ေတြအား ရွင္းလင္းလို႔ေနပါသည္ ။ မွန္ထဲက သူမပံုရိပ္ေလးကိုၾကည့္ရင္း မသိမသာၿပံဳးမိသည္ ။
အေတြးအာရံုထဲမယ္ ညိဳေလးရဲ႕ပံုရိပ္မ်ား ထင္ဟပ္လာသည္ ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ပါးေလးမို႔တဲ့အထိ ၿပံဳးမိသည္ ။ ရင္ထဲမယ္ ေႏြးေထြးသြားတာပဲ ။
အေတြးေတြမ်ားလာရင္း လ်ွာအပူေလာင္ခဲ့တဲ့ ညေနကကိစၥေလးကို ေတြးမိခဲ့သည္ ။ ၿပံဳးေနရင္းမွ ရုတ္တရက္ ရွက္သြားမိသည္ ။
" အို ။ "
ရွက္ေသြးျဖာမႈေၾကာင့္ နႈတ္ခမ္းေလးကို ဝိုင္းသြားခဲ့သည္ ။ လ်ွာအပူေလာင္ခဲ့စဥ္က သူမရဲ႕ပါးျပင္နွစ္ဖက္ကို ကိုင္ထားခဲ့တဲ့ ညိဳေလးရဲ႕ လက္ဖဝါးပူပူေႏြးေႏြးေလးကို ခံစားမိလို႔ ။ ခံတြင္းထဲက ထြက္လာတဲ့ ေလေအးေအးေလးကို ခံစားမိလို႔ ။ ညိဳေလးကို ေငးၾကည့္မိခဲ့တဲ့ သူမရဲ႕ပံုရိပ္ဟာ ညိဳေလးရဲ႕မ်က္ဝန္းညိဳညိဳေတြထဲမွာ ထင္ဟပ္ေနခဲ့တာကို ျပန္ေတြးၾကည့္ကာ ရွက္ေနပါေတာ့သည္ ။
" ငါ့အေတြးထဲ အာရံုထဲေတြပါ သင္းက ဘာ့ေၾကာင့္ ခဏခဏအလည္လာေနရတာလဲ ။ တစ္ခ်ိန္လံုး ေတာက္တဲ့လုပ္ထားရင္ လံုေလာက္ၿပီေလ ။ ေတာ္ေရာေပါ့ ။ ဘယ္လိုဝံပုေလြမ မွန္းကို မသိပါဘူး ေနာ္ ။ "
အေတြးအာရံုထဲမွာ ညိဳေလးေရာက္ရိွေနသည္ကို မမၿမိဳင္ မေက်နပ္နိုင္ ။ သို႔ေပမယ့္လည္း သူမရဲ႕ ဝမ္းနည္းျခင္း ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းေတြပါဝင္တဲ့ သူမရဲ႕အေတြးေတြထဲမွာ ညိဳေလးပါဝင္ပတ္သက္ေနသည္ကိုေတာ့ မမၿမိဳင္ သတိထားမိပံုမေပၚပါ ။ လူအနားမွာမရိွေပမယ့္ အေတြးနယ္ပယ္ထဲကို လိုက္ေနွာက္ယွက္ေနသည္ဟာ ထက္ေနမိသည္ ။
၅ျပားေစ့ေလး ထည့္သိမ္းထားေသာ မွန္တင္ခံုေပၚက သစ္သားဗူးေသးေသးေလးကို လွမ္းၾကည့္မိခဲ့သည္ ။ ေဘာ္လီၾကားထဲက ၅ျပားေစ့ေလးကို ေတြးမိရင္း ေနာက္ထပ္တစ္ခ်ီ ၿပံဳးမိခဲ့သည္ ။
ဒီလိုပါပဲ ။ မမၿမိဳင္ရဲ႕ အေတြးနယ္ပယ္ထဲမွာ ညိဳေလးဟာ ႏြယ္ပင္လို ရစ္တြယ္ထားေတာ့သည္ ။
" မမၿမိဳင္ ။ မမၿမိဳင္ အိပ္ၿပီလား ။ "
" အခ်ိန္မွန္ပဲေဟ့ ။ "
ထံုးစံအတိုင္းပဲ ။ ညိဳေလးတစ္ေယာက္ မမၿမိဳင္ကို နံရံေပါက္ေလးကတစ္ဆင့္ လွမ္းေခၚျပန္ၿပီ ။ နံရံေပါက္ေလးက ၾကားရတဲ့အသံေၾကာင့္ စိတ္ထဲၾကည္လင္လာရၿပီး ပို၍ေပ်ာ္႐ႊင္လာသည္ ။
ပိတုန္းေရာင္လို နက္ေမွာင္လွတဲ့ ဆံႏြယ္ရွည္ရွည္ေတြအား ၿဖီးေနသည့္ ဘီးကို မွန္တင္ခံုမွာ ျပန္တင္လိုက္ၿပီး ဆံႏြယ္မ်ားအား ေဘးတစ္ဖက္သို႔ သိမ္းယူလိုက္ၿပီး ညိဳေလးရိွရာ နံရံေပါက္ေလးနားသို႔ သြားကာ ထိုင္လိုက္ပါေတာ့သည္ ။
ၿပီးေနာက္ ေလသံမာမာျဖင့္ ။
" ဘာလဲ ။ ဘာလဲ ။ မင္းမွာ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ေတာက္တဲ့လုပ္ရတာနဲ႔ အားမရေသးဘူးလား ။ သူမ်ား နားခ်ိန္ကိုေတာင္ သိပ္အေနွာက္အယွက္ေပးတာပဲေတာ္ ။ "
" အဟက္ဟက္ ။ ေျပာစရာရိွလို႔ပါ မမၿမိဳင္ရဲ႕ ။ "
" ေျပာစရာေရာ ေမးစရာေရာ မင္းမွာေတာ္ေတာ္မ်ားေနတာပဲ ။ ေျပာဟယ္ ။ ေျပာ ေျပာ ။ "
တစ္ဖက္အခန္းက ညိဳေလးဟာ သေဘာေတြက်ကာျဖင့္ ရယ္မိပါေတာ့သည္ ။ မမၿမိဳင္ကေတာ့ စိတ္မရွည္တဲ့မ်က္နွာေပးေလး ျဖစ္ေနေပမယ့္လို႔ ညိဳေလး ေျပာလာမယ့္စကားေတြကို နားစြင့္ေနမိပါေတာ့သည္ ။
ညိဳေလးဟာ နံရံကို ေခါင္းေလးမွီလိုက္ၿပီး သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ရႈိက္လိုက္သည္ ။ ထြက္ေလ ဝင္ေလ တို႔မွာ ေဆာင္းေငြ႕မ်ား ပါဝင္ေနသည္ေၾကာင့္ နွာဖ်ားေလးဟာ ေအးစက္ေနေပသည္ ။
မမၿမိဳင္သည္လည္း နံရံကို မွီလိုက္မိေတာ့သည္ ။ ညိဳေလးေျပာလာမယ့္ စကားေတြကိုလည္း နံရံေပါက္ေလးမွ ေမ်ွာ္ေနမိပါသည္ ။
ေက်ာခ်င္းကပ္ထားတဲ့ သူမတို႔နွစ္ဦးၾကားမွာ နံရံေလးဟာ ျခားပါေတာ့သည္ ။
" ကြၽန္မေလ ။ အခုရက္ပိုင္း ခံစားခ်က္ေတြ တစ္မ်ိဳးႀကီး ျဖစ္ေနတယ္ ထင္ပါရဲ႕ ။ "
" ေဟ ။ ဘယ္လိုခံစားခ်က္လဲ ။ "
" ဘယ္လိုခံစားခ်က္ကို အမည္ေပးရမလဲေတာ့ ကြၽန္မ မသိဘူး ။ ဒါေပမယ့္ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္းႀကီးကို ျဖစ္ေနတယ္ ။ "
" မင္း အရမ္းပင္ပန္းေနလို႔္မ်ားလား ။ စိတ္ပင္ပန္းေနတာလား ။ "
" စိတ္ပင္ပန္းတာထက္ ပိုဆိုးတယ္ မမၿမိဳင္ ။ ကြၽန္မေလ ။ "
" ဘာျဖစ္သလဲ ။ ဆက္ေျပာေလကြယ္ ။ "
" မမၿမိဳင္နဲ႔အေဝးဆံုးေနရာမွာ ကြၽန္မ မေနနိုင္ဘူး ထင္ပါရဲ႕ ။ ခဏေလးေဝးသြားရင္ေတာင္ မမၿမိဳင္အနားကို အေျပးလာခ်င္မိေနတယ္ ။
ၿပီးေတာ့ေလ မမၿမိဳင္ရဲ႕အၿပံဳးကို မျမင္ဖူးလို႔ပဲလား ။ ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ လွပေနမလဲဆိုတဲ့ အၿပံဳးေတြကို ျမင္ခ်င္ေနတယ္ ။
ေနာက္ၿပီး မမၿမိဳင္အနားမွာေနရတာ ကြၽန္မ ေပ်ာ္ေနမိတယ္ ။ ဒီေပ်ာ္႐ႊင္မႈကိုလည္း ကြၽန္မ နွစ္သက္ေနမိတယ္ ။
ဒီခံစားခ်က္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို ကြၽန္မ နားမလည္နိုင္ေသးဘူး ။ ဒီပုစာၦရဲ႕အေျဖက ခက္တယ္ ။ နက္တယ္ ဆိုတာေတာ့ ကြၽန္မ သိတယ္ ။ နားလည္တယ္ ။
ဒါဟာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္တည္းကို ယူထားတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခံစားခ်က္မဟုတ္ဘူးလို႔ ကြၽန္မ ထင္တယ္ ။
ကြၽန္မရဲ႕ အေတြးထဲမွာ မမၿမိဳင္ ပါဝင္ေနတယ္ ။ ညစဥ္အိပ္မက္ေတြထဲအထိပါ မမၿမိဳင္က ပါဝင္ပတ္သက္ေနတယ္ ။ "
အေတြး ။
ငါ့အေတြးေတြထဲမွာလည္း သူပါေနတာပဲ ။
ဒါဆို ငါကေရာ ။
သူေျပာေနတဲ့ ခံစားခ်က္ႀကီး ျဖစ္ေနတာလား ။
အို ။ မဟုတ္ေသးပါဘူး ။
" တကယ္မဟာတံတိုင္းႀကီးလိုပဲ မမၿမိဳင္ရယ္ ။ ကြၽန္မမရိွတဲ့ တစ္ျခားတစ္ဖက္မွာ ဘာမ်ားရိွေနမလဲဆိုတာ ။ ကြၽန္မ သိခ်င္တယ္ ။
မမၿမိဳင္ နားေထာင္ေနရဲ႕လား ။ "
" အင္း ။ အင္း နားေထာင္ေနတယ္ ။ "
" မမၿမိဳင္ေရာ ဘယ္လိုျမင္လဲ ဟင္ ။ ကြၽန္မရဲ႕ ဘာမွန္းမသိတဲ့ ခံစားခ်က္ႀကီးကို ။ "
" တို႔က ဘယ္သိမလဲ ။ မင္း သိခ်င္ရင္ အဲ့မဟာတံတိုင္းႀကီးကို ၿဖိဳၾကည့္ေပါ့ ။ ဒါဆို မင္းလိုခ်င္တဲ့ ပုစာၦရဲ႕အေျဖ ထြက္လာမွာပဲေလ ။ "
" ဟုတ္မယ္ေနာ္ ။ ဒီမဟာတံတိုင္းႀကီးက ၿဖိဳရမွာေပါ့ ။ ဒါနဲ႔ ဘယ္လိုၿဖိဳရမလဲ ။ "
" ဘယ္သိမလဲ ။ မင္းဘာသာမင္း ၿဖိဳခ်င္သလိုၿဖိဳကြယ္ ။ တို႔ေတာ့ အိပ္ေတာ့မယ္ ။ "
" ခဏေလး ခဏေလး ။ "
" ကဲ ။ ဘာျဖစ္ျပန္ၿပီလဲ ။ "
" မနက္ျဖန္ အျပင္လိုက္ပို႔ေပးေလ ။ ဘိုင္စကုပ္လိုက္ျပပါ ။ ကြၽန္မနဲ႔အတူတူ ေမၿမိဳ႕ကို ေလ်ွာက္လည္မယ္ဆိုၿပီး ကတိေပးထားၿပီးေတာ့ ။ အဲ့ကတိဖ်က္ရင္ သြားက်ိဳးမွာေနာ္ ။ "
" အမေလး ။ လိုက္လည္းလိုက္ပို႔ရဦးမယ္ ။ သြားက်ိဳးမယ္လို႔လည္း က်ိန္ခံေနရပါလား ။ ငါ့နွယ္ ။ ရယ္ေတာင္ မရယ္နိုင္ေတာ့ဘူးေနာ္ ။ "
" ေဟ ။ ရယ္မွာလား ။ ခဏေလး ။ ကြၽန္မ လာၾကည့္မယ္ မမၿမိဳင္ ။ "
" ဟဲ့ ။ ဒီမိန္းမ ။ မလာနဲ႔ ။ ညည္းအခန္းမွာ ညည္းေန ။ မနက္ျဖန္သြားမယ္ ။ ဒါပဲ ။ "
ဟု ေျပာၿပီး မမၿမိဳင္ကေတာ့ ကုတင္ဆီသို႔ လွမ္းေလ်ွာက္သြားပါေတာ့သည္ ။ တစ္ဖက္ခန္းက ညိဳေလးကေတာ့ နံရံအေပါက္ေလးေတြမွ ေခ်ာင္းၾကည့္မိေနၿပီး ၿပံဳးရယ္ေနမိခဲ့ေတာ့သည္ ။
မမၿမိဳင္သည္ ကုတင္ေပၚမွာထိုင္ကာ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးရိွေသာ ေစာင္ထဲသို႔ဝင္ကာျဖင့္ လွဲလိုက္ၿပီး နံရံေပါက္ေလးရိွရာသို႔ ၾကည့္ရင္း ၿပံဳးေနမိေတာ့သည္ ။
ၿပီးေနာက္ ညိဳေလးေျပာခဲ့ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို စဥ္းစားရင္း မမၿမိဳင္ရဲ႕မ်က္နွာတစ္ခြင္မွာ ေလးနက္မႈေတြ ဖံုးလႊမ္းေနခဲ့ေတာ့သည္ ။ ခုန္ေနေသာ ဘယ္ဘက္ရင္အံုကို အသာဖိလို႔ မမၿမိဳင္ သက္ျပင္းခ်လိုက္ေတာ့သည္ ။
ညိဳေလးသည္ ထိုနံရံေပါက္ေလးေဘးက ၾကမ္းျပင္ေလးမွာသာ ထိုင္ေနခဲ့ၿပီး အေတြးနယ္ပယ္ေတြ ျပန္႔က်ဲေနခဲ့ေတာ့သည္ ။ သက္ျပင္းေလးအသာ ရိႈက္ၿပီး ေအးစိမ့္ေနတဲ့ ေဆာင္းဦးရဲ႕ဒါဏ္ကို အေတြးမ်ားနဲ႔ တိုက္ခုိက္ေနေပေတာ့သည္ ။
ဒီညအဖို႔ေတာ့ အိပ္စက္လို႔မရနိုင္ပါ ။
X X X X X
ခ်စ္မိျပန္ၿပီ မမၿမိဳင္
morA_nyein
12.8.2022
credit 🖤
" မမမြိုင် ။ "
စံအိမ်တော်အပေါ်ထပ်ရှိ ပြတင်းပေါက်အနား၌ လှုပ်ထိုင်ခုံလေးနဲ့ ထိုင်နေတဲ့ မမမြိုင်အနားသို့ ညိုလေး ရောက်လာခဲ့သည် ။ ဆွေးတမြေ့မြေ့ ခံစားချက်များ ရှင်သန်နေတဲ့ မမမြိုင်ရဲ့ ခံစားချက်တွေဟာ ညိုလေးရောက်လာစဉ်အတွင်းမှာပဲ ကွယ်ပျောက်သွားခဲ့ရသည် ။ လွမ်းရတယ် ။ ဆွေးရတယ် ။ အလွမ်းတမ်းချင်းတွေ လှိုင်းထန်နေခဲ့သည့်အချိန် ကွယ်ပျောက်သွားခဲ့ရသည် ။
မမမြိုင်ဟာ ညိုလေးအား ခေါင်းလေးအနည်းငယ်မျှ စောင်းလို့ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့သည် ။ ပြီးနောက် မူလနေရာအတိုင်း ပြတင်းပေါက်ဘက်ကို ငေးရင်း နေမင်းကြီးနဲ့အတူတူ လှပနေသော အပြာရောင် ကောင်းကင်ကြီးကို ကြည့်ရင်း ထင်းရှူးပင်တို့ဆီမယ် ခိုနားနေကြသော ငှက်ကလေးများရဲ့အသံကို နားစွင့်မိသည် ။
ညိုလေးဟာ မမမြိုင် ထိုင်နေသော လှုပ်ထိုင်ခုံအနားက ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ထိုင်ချလိုက်တော့သည် ။ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ကျရောက်နေသော မမမြိုင်ရဲ့ ဖြူဖွေးဖွေးခြေချောင်းလေးများကို ငုံ့ကြည့်မိသည် ။ လုံချည်စလေး ရစ်ဝဲနေသော ပြည့်ဖောင်းဖောင်းခြေချောင်းလေးတွေဟာ မြတ်နိုးချင်စရာ အစဉ်ပါပင် ။
ကိုကိုမြင့် နမ်းခဲ့မယ့် ခြေချောင်းလေးတွေပဲ ။ အို ။ သိပ်လှတာပဲ ကွယ် ။
" ကိုမြင့်မောင် ဆံတော်ဂါ့ဒ်ကို သွားပြီလား ။ "
" ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ မမမြိုင် ။ အစောကပဲ ထွက်သွားပါတယ် ။ "
" သြော် ။ "
ဟုသာ ပြောပြီး နောက်တစ်ချီထပ်ဆွေးမိပြန်ပြီ ။ မမမြိုင်ကတော့ သိနိုင်ပါ့မလား ။ အဆွေးဓာတ်တွေ လွှမ်းမိုးနေတဲ့ မမမြိုင်ရဲ့မျက်နှာလေးကို ညိုလေးမှာ မော့ကာငေးနေမိသည် ဆိုတာကိုပေါ့ ။
" မမမြိုင်အတွက် စံပယ်ပန်းတွေသီလာတယ် ။ "
မမမြိုင်ဟာ ညိုလေးအား လှည့်ကြည့်မိသည် ။ ညိုလေးလက်ထဲမှာ လက်တစ်ထွာခန့်ရှည်သော စံပယ်ပန်းကုန်းလေး ၃ ကုန်းကို တွေ့လိုက်တော့သည် ။ အဆွေးဓာတ်ခံတွေ ပြည့်လျှံနေချိန် စံပယ်ပန်းရနံ့ကို မြိုင် မရရှိခဲ့ပေမယ့် ယခုမှာမူ အသိတရားနဲ့အတူ သင်းပျံ့ပျံ့စံပယ်ပန်းလေးတွေရဲ့ ရနံ့လေးပါ ရရှိလာခဲ့တော့သည် ။
အဆိပ်သင့်စေခဲ့တဲ့ ဆောင်းအိပ်မက်ထဲမှ မြိုင် နိုးထလာခဲ့သလိုပါပဲ ။ အလွမ်းတွေပြည့်နေတဲ့ မြိုင် ၊ အသက်ရှူကြပ်ကာဖြင့် မွန်းကြပ်နေခဲ့တဲ့ မြိုင့်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်သလိုပါပဲ ။
ဒီ သီရိမြိုင် ခြံဝန်းကြီးရှိ အိမ်တော်အနောက်ဘက်မှာရှိသော သစ်ပင်အကြီးကြီးနားမှာ ကိုမြင့်မောင်သီလာခဲ့သော စံပယ်ပန်းကုန်းတွေကို အလင်းရဲ့အလျှင်ကဲ့သို့ သတိရမိတော့သည် ။
" လှတယ် မဟုတ်လား မမမြိုင် ။ "
ပြုံးကာပြောလိုက်တဲ့ ညိုလေးရဲ့ မျက်နှာမှာ ပျော်ရွှင်မှုဆိုသော ဓာတ်လေးကို မမမြိုင် ခံစားမိသည် ။ ခံစားနေရသည် ။ ခံစားနေဆဲပါပင် ။
" ပန်လိုက်နော် မမမြိုင် ။ "
" တို့ဆံပင်ကြားထဲမှာ ပန်ရတာထက် သူ့အပင်မှာ ထားတာက ပိုလှတာလေ ။ "
" မမမြိုင်က စံပယ်ပန်း ပန်ပြီးတဲ့အချိန်တိုင်း မှန်မကြည့်ဖူးဘူး ထင်ပါရဲ့ ။ ဘယ်သူပြောတာလဲ ။
ဒီစံပယ်တွေကလေ ။ မမမြိုင်ပန်ထားမှ ပိုလှတာ ။ ပိုပြီး အသက်ဝင်တာ ။ ပြီးတော့ မမမြိုင်ရဲ့ လည်တိုင်နားလေးမှာ စံပယ်ပန်းရနံ့တွေ ရစ်ဝဲနေမှာ ။ ဘယ်လောက်တောင် ခမ်းနားလိုက်မလဲ ။ ကိုကိုမြင့် နမ်းရင် စံပယ်ပန်းရနံ့တွေ ရနေမှာ ကျိန်းသေတယ် ။ "
ညိုလေးမှာ ဒီစကားကို ပြုံးကာပြောနေပေမယ့် မှန်ကိုပစ်ပေါက်လိုက်တဲ့ တူလိုပါပဲ ။ သူမရင်ထဲမယ် တစ်စစီကွဲကြေနေရတယ်လို့လေ ။
" ဒီစံပယ်တွေ မမမြိုင်ကို စောင့်နေကြပြီ ။ "
" ပန်ပေး ။ "
" ရှင် ။ "
" မင်းကိုယ်တိုင် ပန်ပေး ။ "
ကြီးကြီးတို့ စံအိမ်တော်မှာ မမမြိုင်ကို စံပယ်ပန်းခက်လေး တစ်ခါမျှပန်ပေးဖူးပေမယ့် ဒီတစ်ခါ ပန်ပေးဖို့အတွက် ရင်တုန်နေမိသည် ။
ညိုလေးဟာ မမမြိုင်ရဲ့အနားသို့ မဝံ့မရဲလေးတိုးကပ်လာပြီး ဘေးတစ်ဖက်သို့ချထားသော ဆံနွယ်တွေကြားထဲမှာ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးစံပယ်ကုန်းလေးများအား ပန်ဆင်ပေးလိုက်မိတော့သည် ။ တစ်ချက်တစ်ချက် ထိသွားမိသော မမမြိုင်ရဲ့ လည်တိုင်လေးမှာ ပိုးသားလေးလို့ နူးညံ့လှသည် ။
" လှလား ။ "
" ရှင် ။ "
" မင်းမှာလည်း နားကန်းနေသလားပဲ ။ တို့ လှလားလို့ မေးနေတာလေ ။ "
" လှတာပေါ့ မမမြိုင်ရယ် ။ မမမြိုင် အလှကို ဒီစံပယ်တွေတောင် အရှုံးပေးရပါတယ်ဆို ။ မမမြိုင်က အဲ့သလောက်အထိကို လှတာ ။ "
" တို့တော့ ရူးနေပြီ ထင်တယ် ။ "
" ဘာလို့လဲ မမမြိုင် ။ "
" မင်းကို မမုန်းမိလို့လေ ။ တကယ်ဆို မင်းကို အမုန်းကြီး မုန်းရမှာ ။ ငါ့ယောက်ျားကို လုယူနေတဲ့ မင်းကို မုန်းသင့်တာပေါ့ ။
ဒါပေမယ့် မင်းနဲ့ရှိနေတဲ့အချိန်တွေက တို့ရဲ့ငယ်ရွယ်မှုကို နိုးထလာစေခဲ့တယ် ။ "
" မမုန်းပါနဲ့ ။ မမမြိုင်ရဲ့အမုန်းတွေက ကျွန်မ အပျိုရည်ပျက်တာထက် နာရတယ် ။ မမမြိုင် မမုန်းဖို့အတွက် အသက်လည်း မနှမြောဘူး ။ ပေးရဲတယ် ။ "
" ဒီလို စကားတွေ မပြောဖို့ ပြောထားတယ်လေ ။ မင်း မေ့နေပြီလား ။ "
" မမေ့ပါဘူး ။ မမမြိုင် ပြောတဲ့စကားတွေကို ကျွန်မ ဦးနှောက်ထဲမှာ အမြဲသိမ်းထားပါတယ် ။ "
မကြာခင်ဆို နှလုံးသားထဲကိုပါ စီးဝင်တော့မယ် ထင်ပါရဲ့ အချစ်ကလေးရယ် ။
X X X X X
" မြူတွေကလည်း ထူလိုက်တာကွယ် ။ အေးစက်နေတဲ့ ရာသီဥတုကလည်း အနာကို ဆားနဲ့ပက်နေသလိုပဲ ။ "
ညနေခင်းရဲ့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး မြူမှုန်တွေကြောင့် သီရိမြိုင်ခြံဝန်းထဲရှိ စံပယ်ရုံလေးကိုတောင် မမမြိုင် မမြင်ရခဲ့ ။ မနက်ခင်းတိုင်းမှာ စံပယ်ရုံလေးနား လိပ်ပြာလေးလိုဝဲနေရှာတဲ့ ညိုလေးကို အမြဲကြည့်နေတတ်ပြီး ညနေပိုင်းဆိုရင်တော့ စံပယ်ရုံ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေးကိုသာ ငေးကြည့်နေတတ်သည်မှာ မမမြိုင်ရဲ့ အလုပ်လိုပါပင် ။ သူမကိုယ်တိုင်တောင် သတိမထားမိတဲ့ အလုပ်တစ်ခုပေါ့ ။ နေညိုချိန်မြူခိုးများကြောင့် ဒီနေ့မှာတော့ စံပယ်ရုံဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေးဟာ မြူမှုန်တွေနဲ့ ရောယှက်နေရှာသည် ။
နှာဖျားမှ ရှူသွင်းမိတဲ့ လေတွေကလည်း အေးစိမ့်နေပေလို့ ။ နွေးထွေးအောင်ဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီတွေကိုတောင် ထိုးဖောက်နိုင်စွမ်းရှိတဲ့ မေမြို့ရဲ့ ဆောင်းဦးညနေခင်းလေးပါပဲလား ။ ဘယ်အချိန် နေပြန်ပွင့်မလဲ မသိနိုင်တဲ့ မေမြို့ရဲ့ ရာသီဥတုလေးပေါ့ ။ ပြတင်းပေါက်လေးကိုသာမှီပြီး တွေးလို့ ဆွေးလို့ ။
" မမမြိုင် ။ "
ခပ်ဆွေးဆွေးအသံလေးကို ကြားလိုက်ရသည် ။ သိုးပေါက်လေးရဲ့ အသံလေးဖြစ်မယ်ဆိုတာ မလွဲဧကန်ပဲလေ ။
" ဘာလဲ ။ သိုးပေါက် ။ "
သိမ်ဝင်သွားသော ' သိုးပေါက် ' ဆိုသော စကားလုံးလေးကို ညိုလေး မကြားမိလိုက်ပါ ။ သို့ပေတည်း အရင်လိုသာ နွေးထွေးတဲ့အပြုံးလေးနဲ့ ပြုံးပြနေတော့သည် ။
" ရာသီဥတုအေးအေးလေးမှာ အနွေးဓာတ်လေး ဝင်သွားအောင် နွားနို့ပူပူလေး သောက်လိုက်ပါလား မမမြိုင် ။ ကျွန်မ မမမြိုင်အတွက် သေချာလေးကို ကျိုလာတာ ။ "
" စံအိမ်မှာ နွားနို့ကုန်နေတယ်ဆို ။ သွားဝယ်လာတာလား ။ "
" ဟို ။ မဟုတ်ဘူး ။ ကြီးကြီးဆီက ကျွန်မ သွားတောင်းလာတာ ။ "
" ကြီးကြီးဆီက ။ "
" ဟုတ်တယ် မမမြိုင် ။ ကြီးကြီးဆီက သွားတောင်းလာတာ ။ ကြီးကြီးကလေ မမမြိုင်အတွက် ကော်ဖီစေ့တွေ ၊ စတော်ဘယ်ရီ ၊ ချယ်ရီတွေ ပေးလိုက်တယ် ။ မမမြိုင်ကို သေချာဂရုစိုက် ပြုစုဖို့ဆိုတာပါ မှာလိုက်သေးတယ် ။ "
" အို့ ။ ဘာလို့ ဂရုစိုက် ပြုစုဖို့ မှာနေရတာလဲ ။ ဒီက ဒုက္ခိတလည်း မဟုတ် ။ "
" ဒုက္ခိတ ဟုတ်ဟုတ် မဟုတ်ဟုတ်ပါ ။ ကျွန်မကိုယ်တိုင်ကလည်း မမမြိုင်ကို ဂရုစိုက်ပေးစေချင်တာလေ ။ ကြီးကြီး ခွင့်ပြုချက်ရတော့ ကျွန်မ ပျော်ရတာပေါ့ ။ "
ညိုလေးဟာ ပုခုံးလေးကိုတွန့်လို့ ခေါင်းလေးလှုပ်ပြီး ရယ်နေလေရဲ့ ။ သူမစကားကို သူမကိုယ်တိုင် သဘောကျနေတယ် ထင်ပါရဲ့ ။
ညိုလေးမမြင်အောင် မမမြိုင် ရယ်လိုက်မိသည် ။ သဘောကျမိပါသည် ။ ကြည်နူးမိပါသည် ။
" ရော့ ရော့ ။ မမမြိုင် သောက်လိုက် ။ "
ဟု ပြောပြီ နွားနို့ပူပူလောလောကြီးကို မမမြိုင်ရဲ့နှုတ်ခမ်း၌ တေ့လိုက်တော့ မမမြိုင်လည်း အယောင်ယောင်အမှားမှားနှင့် နှုတ်ခမ်းဟပေးမိသည် ။ ပူပူလောင်လောင် နွားနို့ဟာ မမမြိုင်ရဲ့ ပါးစပ်ဖျားထဲဝင်သွားပြီး လျှာကိုကြတ်သွားတော့သည် ။
" အမလေး ။ အမလေး ။ ငါတော့ သေတော့မှာပဲ ။ "
နမောနမဲ့နိုင်မိသွားတဲ့ ညိုလေးကြောင့် မမမြိုင် လျှာအပူလောင်သွားရပြီ ။ ညိုလေးလည်း အလန့်တကြားနှင့် နွားနို့ခွက်ကို ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာချလိုက်ပြီး လျှာအပူလောင်သွားတဲ့ မမမြိုင်ကို ကူညီပေးမိတော့သည် ။
" မမမြိုင် မမမြိုင် ။ "
" နတ်ရွာစံတော့မယ် နွားမရဲ့ ။ "
အပူလောင်နေပေမယ့်လည်း ညိုလေးအား ဆဲနိုင်ပါသေးသည် ။ မျက်ရည်တွေဝေ့ကာဖြစ်နေတဲ့ မမမြိုင်ဟာ လျှာဖျားလေးကို တလစ်တလစ် လုပ်နေလို့ပါပဲ ။ ဒါကို ညိုလေးဟာ မမမြိုင်ရဲ့ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို လက်နှင့်အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ထွက်နေတဲ့လျှာဖျားလေးကို လေမှုတ်ပေးနေတော့သည် ။ သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကို စူထားလျက် တဖူးဖူး နှင့်ပေါ့ ။
" ဖူး ဖူး ။ "
" နတ်ရွာစံတော့မယ် ။ "
မပီကလာ ပီကလာနဲ့ ပြောနေတဲ့ မမမြိုင်ဟာ သူမရဲ့လျှာလေးကိုပါ လှုပ်ရှားနေမိသည် ။ ညိုလေးကတော့ ဆက်၍ တဖူးဖူးနေဆဲ ။
" ဖူး ဖူး ။ သက်သာလား မမမြိုင် ။ ဖူး ။ "
လှုပ်ရှားနေတဲ့ မမမြိုင်ရဲ့ လျှာလေးဟာ ငြိမ်သက်သွားရသည် ။ သူမရဲ့လက်တွေဟာလည်း သူမရဲ့ပါးပြင်ဆီကျရောက်နေတဲ့ ညိုလေးရဲ့ လက်ဆစ်များကို ဆုပ်ကိုင်ထားမိသေးသည် ။
အသက်ရှူသံတွေ ရပ်သွားသလိုမျိုး သူမတို့နှစ်ဦးကြားမှာ မျက်ဝန်းညိုများသာ အသက်ဝင်နေခဲ့ပါတော့သည် ။ မငြိမ်မသက်ဖြစ်နေတဲ့ မျက်ဝန်းညိုတွေအပြင် သူမတို့နှစ်ဦးကြားထဲမှာ မငြိမ်မသက်ဖြစ်နေသော ခံစားချက်လေးများပါ ရှိနေပါတော့သည် ။ ခံစားနေရသည် ။ ခံစားနေဆဲပင် ။
အောင့်ထားတဲ့ အသက်ရှူနှုန်းများကို ဖွင့်ဟလိုက်ခဲ့ရသလိုမျိုး အကြည့်စုံနေသော မျက်ဝန်းများကို မမမြိုင်ဟာ ချက်ချင်းလွှဲချလိုက်တော့သည် ။ ပြီးနောက် သူမပါးပြင်ပေါ်ကျရောက်နေတဲ့ ညိုလေးရဲ့ လက်ကို ဖယ်ချပစ်လိုက်တော့သည် ။
" အာ ။ ဟို ။ တောင်းပန်ပါတယ် မမမြိုင် ။ ကျွန်မ အရမ်းစိတ်ပူမိသွားလို့ပါ ။ "
" အွန်း ။ "
" အဆင်ပြေရဲ့လား ဟင် ။ "
" အွန်း ။ "
" တကယ်လား ဟင် ။ "
" အွန်း ။ "
" သေချာပါတယ်နော် မမမြိုင် ။ "
" အိုကွယ် ။ တကယ်ပါဆိုမှ ။ တော်တော်ရှည်တာပဲ မိကျောင်းမရယ် ။ "
" ဟူး တော်သေးတာပေါ့ ရန်ပြန်တွေ့နိုင်လို့ ။ တအွန်းအွန်းနဲ့ ဆိုတော့ ဒီကလူကဖြင့် မမမြိုင် လျှာတိုသွားတယ် ထင်လို့ ။ "
" မတိုဘူး မတိုဘူး ။ ဒီမှာကြည့် ။ "
မမမြိုင်ဟာ သူ၏ လျှာဖျားလေးကို ညိုလေးမြင်အောင် ထုတ်ပြတော့သည် ။ ညိုလေးမှာ မမမြိုင်ရဲ့ ကလေးဆန်ဆန်ထိုအပြုအမူလေးကို သဘောကျလွန်းလို့ မချိုမချဉ်ပြုံးမိသည် ။ ရင်ထဲအသည်းထဲကပါ ပြုံးမိပါသည် ။
" အဟီးဟီး ။ "
" မရယ်ပါနဲ့နော် ။ ရယ်စရာမပါဘူး ။ ဟွန့် ။ "
စိမ်းမမမြိုင်တို့ရဲ့ မျက်စောင်းလက်နက်သည် ညိုလေးရဲ့ အရှိုက်တည့်တည့်သို့ ထိမှန်သွားခဲ့ရပြီ ။
" မျက်စောင်းတွေ အရမ်းထိုးတာပဲ ။ "
" ဒီမယ် ။ "
" ဟုတ် ။ "
" တောက်တဲ့လို လိုက်ကပ်နေတာတွေ လျော့စမ်းပါ ။ ဒီလို ဆက်ကပ်နေဦးမယ်ဆို မင်းနဲ့တို့နဲ့ နမ်းမိတော့မယ် ။ "
" ရှင် ။ နမ်း နမ်းမိမယ် ။ "
" ဟုတ်တယ်လေ ။ နမ်းမိမှာပေါ့ ။ "
စကားသည် လစ်ခနဲထွက်သွားသည်ကြောင့် မမမြိုင်ဟာ မျက်နှာလေးလွှဲလို့ စွံ့အမိနေတော့သည် ။ ပူနွေးလာတဲ့ သူမရဲ့ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို ညိုလေးမမြင်စေဖို့အတွက် ညိုလေးအရှေ့မှ ထွက်သွားမိတော့သည် ။
အို ။ ဘာတွေပြောနေမိသလဲ မြိုင်ရယ် ။
ကျန်ခဲ့သော ညိုလေးမှာတော့ သူမရဲ့ဘယ်ဘက်ရင်အုံကို အသာဖိရင်း အေးစက်နေသော ကျောက်ရုပ်ပမာသာ ဖြစ်နေတော့သည် ။ တဒုတ်ဒုတ် ရင်ခုန်သံလေးကတော့ လှုပ်ရှားနေလို့ပါပဲ ။
" ဘာကြီးလဲ ။ ဘယ်လိုကြီးလဲ ။ "
ကိုယ့်ရင်ခုန်သံဟာ တစ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့ နက်ရှိုင်းလာသည်ဆိုတာကို သူမ သတိထားမိနေသည် ။ မမမြိုင်နဲ့ ပထမဆုံး နီးစပ်သည့်အချိန်တုန်းကတော့ ကိုမြင့်မောင်ထက်ပိုတဲ့ ရင်ခုန်သံ ခံစားချက်မျိုး ရခဲ့တာမှန်ပေမယ့် ။ ယခုများမူ အဆပေါင်းများစွာသော နက်ရှိုင်းသည့်ခံစားချက်ကို ညိုလေး ခံစားမိနေသည် ။ သိနေသည် ။ သို့ပေတည်း ။ မည့်သည့်အကြောင်းအရာကို ခေါင်းစဉ်တပ်ရမှန်းမသိတဲ့ ခံစားချက်မျိုး ဖြစ်နေရှာသည် ။
" ဟူး ။ "
သက်ပြင်းအသာချလို့ အောက်ကိုငုံ့ကြည့်မိချိန်၌ ကြမ်းပြင်မှာချထားသော နွားနို့ခွက်ကို တွေ့မိတော့သည် ။ ထိုအခါမှ အသိတရားများဝင်လာပြီး ခွက်ကိုယူကာ မမမြိုင်အနောက်ကို အပြေးလိုက်ပါတော့သည် ။
" မမမြိုင် မမမြိုင် ။ ဒီမှာ နွားနို့ပူပူလေးလေ ။ "
မမမြိုင်ကတော့ သူ့ကိုအပူလောင်စေခဲ့တဲ့ ညိုလေးကို ဒီတစ်ခါတော့ ကျိန်ဆဲတော့မှာ ကျိန်းသေပါရဲ့ ။
X X X X X
ဆောင်းရဲ့အငွေ့အသက်တွေ ပျံ့နှံ့နေတဲ့ မေမြို့တစ်ခွင်မှာ ညဘက်ကောင်းကင်ထက်၌ မြူခိုးတွေစိုင်းနေပါတော့သည် ။ တိမ်လွှာများ မြေကြီးပေါ်ကျရောက်နေသလိုမျိုး သီရိမြိုင်စံအိမ်ဝန်းထဲမှာ မြူခိုးများဟာ အမှောင်ထုသဖွယ် အပြည့်ဖြစ်နေပါပေသည် ။ နီယွန်မီးသီးကြီးများ ထွန်းထားသော သီရိမြိုင်စံအိမ်ကတော့ နန်းတော်ကြီးသဖွယ်ပါပင် ။
ဆွယ်တာနွေးနွေးထွေးထွေးဝတ်ထားတဲ့ မမမြိုင်ကတော့ မှန်တင်ခုံအရှေ့မှာ ထိုင်ရင်း သူမရဲ့ဆံနွယ်တွေအား ရှင်းလင်းလို့နေပါသည် ။ မှန်ထဲက သူမပုံရိပ်လေးကိုကြည့်ရင်း မသိမသာပြုံးမိသည် ။
အတွေးအာရုံထဲမယ် ညိုလေးရဲ့ပုံရိပ်များ ထင်ဟပ်လာသည် ။ ဒီတစ်ခါတော့ ပါးလေးမို့တဲ့အထိ ပြုံးမိသည် ။ ရင်ထဲမယ် နွေးထွေးသွားတာပဲ ။
အတွေးတွေများလာရင်း လျှာအပူလောင်ခဲ့တဲ့ ညနေကကိစ္စလေးကို တွေးမိခဲ့သည် ။ ပြုံးနေရင်းမှ ရုတ်တရက် ရှက်သွားမိသည် ။
" အို ။ "
ရှက်သွေးဖြာမှုကြောင့် နှုတ်ခမ်းလေးကို ဝိုင်းသွားခဲ့သည် ။ လျှာအပူလောင်ခဲ့စဉ်က သူမရဲ့ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို ကိုင်ထားခဲ့တဲ့ ညိုလေးရဲ့ လက်ဖဝါးပူပူနွေးနွေးလေးကို ခံစားမိလို့ ။ ခံတွင်းထဲက ထွက်လာတဲ့ လေအေးအေးလေးကို ခံစားမိလို့ ။ ညိုလေးကို ငေးကြည့်မိခဲ့တဲ့ သူမရဲ့ပုံရိပ်ဟာ ညိုလေးရဲ့မျက်ဝန်းညိုညိုတွေထဲမှာ ထင်ဟပ်နေခဲ့တာကို ပြန်တွေးကြည့်ကာ ရှက်နေပါတော့သည် ။
" ငါ့အတွေးထဲ အာရုံထဲတွေပါ သင်းက ဘာ့ကြောင့် ခဏခဏအလည်လာနေရတာလဲ ။ တစ်ချိန်လုံး တောက်တဲ့လုပ်ထားရင် လုံလောက်ပြီလေ ။ တော်ရောပေါ့ ။ ဘယ်လိုဝံပုလွေမ မှန်းကို မသိပါဘူး နော် ။ "
အတွေးအာရုံထဲမှာ ညိုလေးရောက်ရှိနေသည်ကို မမမြိုင် မကျေနပ်နိုင် ။ သို့ပေမယ့်လည်း သူမရဲ့ ဝမ်းနည်းခြင်း ပျော်ရွှင်ခြင်းတွေပါဝင်တဲ့ သူမရဲ့အတွေးတွေထဲမှာ ညိုလေးပါဝင်ပတ်သက်နေသည်ကိုတော့ မမမြိုင် သတိထားမိပုံမပေါ်ပါ ။ လူအနားမှာမရှိပေမယ့် အတွေးနယ်ပယ်ထဲကို လိုက်နှောက်ယှက်နေသည်ဟာ ထက်နေမိသည် ။
၅ပြားစေ့လေး ထည့်သိမ်းထားသော မှန်တင်ခုံပေါ်က သစ်သားဗူးသေးသေးလေးကို လှမ်းကြည့်မိခဲ့သည် ။ ဘော်လီကြားထဲက ၅ပြားစေ့လေးကို တွေးမိရင်း နောက်ထပ်တစ်ချီ ပြုံးမိခဲ့သည် ။
ဒီလိုပါပဲ ။ မမမြိုင်ရဲ့ အတွေးနယ်ပယ်ထဲမှာ ညိုလေးဟာ နွယ်ပင်လို ရစ်တွယ်ထားတော့သည် ။
" မမမြိုင် ။ မမမြိုင် အိပ်ပြီလား ။ "
" အချိန်မှန်ပဲဟေ့ ။ "
ထုံးစံအတိုင်းပဲ ။ ညိုလေးတစ်ယောက် မမမြိုင်ကို နံရံပေါက်လေးကတစ်ဆင့် လှမ်းခေါ်ပြန်ပြီ ။ နံရံပေါက်လေးက ကြားရတဲ့အသံကြောင့် စိတ်ထဲကြည်လင်လာရပြီး ပို၍ပျော်ရွှင်လာသည် ။
ပိတုန်းရောင်လို နက်မှောင်လှတဲ့ ဆံနွယ်ရှည်ရှည်တွေအား ဖြီးနေသည့် ဘီးကို မှန်တင်ခုံမှာ ပြန်တင်လိုက်ပြီး ဆံနွယ်များအား ဘေးတစ်ဖက်သို့ သိမ်းယူလိုက်ပြီး ညိုလေးရှိရာ နံရံပေါက်လေးနားသို့ သွားကာ ထိုင်လိုက်ပါတော့သည် ။
ပြီးနောက် လေသံမာမာဖြင့် ။
" ဘာလဲ ။ ဘာလဲ ။ မင်းမှာ တစ်နေ့တစ်နေ့ တောက်တဲ့လုပ်ရတာနဲ့ အားမရသေးဘူးလား ။ သူများ နားချိန်ကိုတောင် သိပ်အနှောက်အယှက်ပေးတာပဲတော် ။ "
" အဟက်ဟက် ။ ပြောစရာရှိလို့ပါ မမမြိုင်ရဲ့ ။ "
" ပြောစရာရော မေးစရာရော မင်းမှာတော်တော်များနေတာပဲ ။ ပြောဟယ် ။ ပြော ပြော ။ "
တစ်ဖက်အခန်းက ညိုလေးဟာ သဘောတွေကျကာဖြင့် ရယ်မိပါတော့သည် ။ မမမြိုင်ကတော့ စိတ်မရှည်တဲ့မျက်နှာပေးလေး ဖြစ်နေပေမယ့်လို့ ညိုလေး ပြောလာမယ့်စကားတွေကို နားစွင့်နေမိပါတော့သည် ။
ညိုလေးဟာ နံရံကို ခေါင်းလေးမှီလိုက်ပြီး သက်ပြင်းတစ်ချက်ရှိုက်လိုက်သည် ။ ထွက်လေ ဝင်လေ တို့မှာ ဆောင်းငွေ့များ ပါဝင်နေသည်ကြောင့် နှာဖျားလေးဟာ အေးစက်နေပေသည် ။
မမမြိုင်သည်လည်း နံရံကို မှီလိုက်မိတော့သည် ။ ညိုလေးပြောလာမယ့် စကားတွေကိုလည်း နံရံပေါက်လေးမှ မျှော်နေမိပါသည် ။
ကျောချင်းကပ်ထားတဲ့ သူမတို့နှစ်ဦးကြားမှာ နံရံလေးဟာ ခြားပါတော့သည် ။
" ကျွန်မလေ ။ အခုရက်ပိုင်း ခံစားချက်တွေ တစ်မျိုးကြီး ဖြစ်နေတယ် ထင်ပါရဲ့ ။ "
" ဟေ ။ ဘယ်လိုခံစားချက်လဲ ။ "
" ဘယ်လိုခံစားချက်ကို အမည်ပေးရမလဲတော့ ကျွန်မ မသိဘူး ။ ဒါပေမယ့် နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းကြီးကို ဖြစ်နေတယ် ။ "
" မင်း အရမ်းပင်ပန်းနေလို့်များလား ။ စိတ်ပင်ပန်းနေတာလား ။ "
" စိတ်ပင်ပန်းတာထက် ပိုဆိုးတယ် မမမြိုင် ။ ကျွန်မလေ ။ "
" ဘာဖြစ်သလဲ ။ ဆက်ပြောလေကွယ် ။ "
" မမမြိုင်နဲ့အဝေးဆုံးနေရာမှာ ကျွန်မ မနေနိုင်ဘူး ထင်ပါရဲ့ ။ ခဏလေးဝေးသွားရင်တောင် မမမြိုင်အနားကို အပြေးလာချင်မိနေတယ် ။
ပြီးတော့လေ မမမြိုင်ရဲ့အပြုံးကို မမြင်ဖူးလို့ပဲလား ။ ဘယ်လိုပုံစံနဲ့ လှပနေမလဲဆိုတဲ့ အပြုံးတွေကို မြင်ချင်နေတယ် ။
နောက်ပြီး မမမြိုင်အနားမှာနေရတာ ကျွန်မ ပျော်နေမိတယ် ။ ဒီပျော်ရွှင်မှုကိုလည်း ကျွန်မ နှစ်သက်နေမိတယ် ။
ဒီခံစားချက်ရဲ့ အဓိပ္ပါယ်ကို ကျွန်မ နားမလည်နိုင်သေးဘူး ။ ဒီပုစ္ဆာရဲ့အဖြေက ခက်တယ် ။ နက်တယ် ဆိုတာတော့ ကျွန်မ သိတယ် ။ နားလည်တယ် ။
ဒါဟာ ယောက်ျားတစ်ယောက်တည်းကို ယူထားတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ခံစားချက်မဟုတ်ဘူးလို့ ကျွန်မ ထင်တယ် ။
ကျွန်မရဲ့ အတွေးထဲမှာ မမမြိုင် ပါဝင်နေတယ် ။ ညစဉ်အိပ်မက်တွေထဲအထိပါ မမမြိုင်က ပါဝင်ပတ်သက်နေတယ် ။ "
အတွေး ။
ငါ့အတွေးတွေထဲမှာလည်း သူပါနေတာပဲ ။
ဒါဆို ငါကရော ။
သူပြောနေတဲ့ ခံစားချက်ကြီး ဖြစ်နေတာလား ။
အို ။ မဟုတ်သေးပါဘူး ။
" တကယ်မဟာတံတိုင်းကြီးလိုပဲ မမမြိုင်ရယ် ။ ကျွန်မမရှိတဲ့ တစ်ခြားတစ်ဖက်မှာ ဘာများရှိနေမလဲဆိုတာ ။ ကျွန်မ သိချင်တယ် ။
မမမြိုင် နားထောင်နေရဲ့လား ။ "
" အင်း ။ အင်း နားထောင်နေတယ် ။ "
" မမမြိုင်ရော ဘယ်လိုမြင်လဲ ဟင် ။ ကျွန်မရဲ့ ဘာမှန်းမသိတဲ့ ခံစားချက်ကြီးကို ။ "
" တို့က ဘယ်သိမလဲ ။ မင်း သိချင်ရင် အဲ့မဟာတံတိုင်းကြီးကို ဖြိုကြည့်ပေါ့ ။ ဒါဆို မင်းလိုချင်တဲ့ ပုစ္ဆာရဲ့အဖြေ ထွက်လာမှာပဲလေ ။ "
" ဟုတ်မယ်နော် ။ ဒီမဟာတံတိုင်းကြီးက ဖြိုရမှာပေါ့ ။ ဒါနဲ့ ဘယ်လိုဖြိုရမလဲ ။ "
" ဘယ်သိမလဲ ။ မင်းဘာသာမင်း ဖြိုချင်သလိုဖြိုကွယ် ။ တို့တော့ အိပ်တော့မယ် ။ "
" ခဏလေး ခဏလေး ။ "
" ကဲ ။ ဘာဖြစ်ပြန်ပြီလဲ ။ "
" မနက်ဖြန် အပြင်လိုက်ပို့ပေးလေ ။ ဘိုင်စကုပ်လိုက်ပြပါ ။ ကျွန်မနဲ့အတူတူ မေမြို့ကို လျှောက်လည်မယ်ဆိုပြီး ကတိပေးထားပြီးတော့ ။ အဲ့ကတိဖျက်ရင် သွားကျိုးမှာနော် ။ "
" အမလေး ။ လိုက်လည်းလိုက်ပို့ရဦးမယ် ။ သွားကျိုးမယ်လို့လည်း ကျိန်ခံနေရပါလား ။ ငါ့နှယ် ။ ရယ်တောင် မရယ်နိုင်တော့ဘူးနော် ။ "
" ဟေ ။ ရယ်မှာလား ။ ခဏလေး ။ ကျွန်မ လာကြည့်မယ် မမမြိုင် ။ "
" ဟဲ့ ။ ဒီမိန်းမ ။ မလာနဲ့ ။ ညည်းအခန်းမှာ ညည်းနေ ။ မနက်ဖြန်သွားမယ် ။ ဒါပဲ ။ "
ဟု ပြောပြီး မမမြိုင်ကတော့ ကုတင်ဆီသို့ လှမ်းလျှောက်သွားပါတော့သည် ။ တစ်ဖက်ခန်းက ညိုလေးကတော့ နံရံအပေါက်လေးတွေမှ ချောင်းကြည့်မိနေပြီး ပြုံးရယ်နေမိခဲ့တော့သည် ။
မမမြိုင်သည် ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်ကာ နွေးနွေးထွေးထွေးရှိသော စောင်ထဲသို့ဝင်ကာဖြင့် လှဲလိုက်ပြီး နံရံပေါက်လေးရှိရာသို့ ကြည့်ရင်း ပြုံးနေမိတော့သည် ။
ပြီးနောက် ညိုလေးပြောခဲ့သော အကြောင်းအရာများကို စဉ်းစားရင်း မမမြိုင်ရဲ့မျက်နှာတစ်ခွင်မှာ လေးနက်မှုတွေ ဖုံးလွှမ်းနေခဲ့တော့သည် ။ ခုန်နေသော ဘယ်ဘက်ရင်အုံကို အသာဖိလို့ မမမြိုင် သက်ပြင်းချလိုက်တော့သည် ။
ညိုလေးသည် ထိုနံရံပေါက်လေးဘေးက ကြမ်းပြင်လေးမှာသာ ထိုင်နေခဲ့ပြီး အတွေးနယ်ပယ်တွေ ပြန့်ကျဲနေခဲ့တော့သည် ။ သက်ပြင်းလေးအသာ ရှိုက်ပြီး အေးစိမ့်နေတဲ့ ဆောင်းဦးရဲ့ဒါဏ်ကို အတွေးများနဲ့ တိုက်ခိုက်နေပေတော့သည် ။
ဒီညအဖို့တော့ အိပ်စက်လို့မရနိုင်ပါ ။
X X X X X
ချစ်မိပြန်ပြီ မမမြိုင်
morA_nyein
12.8.2022
credit 🖤