"İYİKİ DOĞDUN MELEK. İYİ DOĞDUN İYİKİ DOĞDUN. MUTLU YILLAR MELEK!!" Sonra büyük bir konfeti.
Ağlamam şiddetlendi. Çok korkmuştum. Elimi kalbime atıp kendime gelmeye çalıştım. Kendime bir kaç saniye izin verdikten sonra kafamı kaldırıp gülümsedim.
Gözlerim dolu doluydu.
"Sürpriz!"
Pastayı Bora tutuyordu. (Medya pasta.)
"İyiki doğdun ikizim."dedi Bora.
"Sende iyiki doğdun Bora'm."
Yüzündeki gülümseme iyice büyüdü.
Pastayı aynı anda üfledik.
"Bak ben yaptım."dedi Bora gururlana gururlana.
"Ellerine sağlık. Çok güzel duruyor. İştah açıcı."
Gülümsedi. Karşılık verdim.
"İyiki doğdun abla."dedi Arslan.
"Teşekkür ederim."diyip sıkıca sarıldım.
Sonra abilerimin hepsine sarıldım. Annem geldi önüme.
"İyi doğdun benim güzel kızım. İyiki doğurmuşum seni."dedi annem.
"İyiki anne."diyip inada sıkıca sarıldım.
Babama baktım dolu dolu.
"İyi doğdun küçük hanım."diyip gülümsedi.
"Teşekkür ederim kahramanım."
Babamı kahramanım olarak görüyordum. Beni o evden almıştı. O benim iyiki babamdı.
Onunlada sıkıca sarıldık.
"Çok kırıldım size."dedim yapmacık bir üzüntüyle.
"Fark ettik."dedi Bora.
"O zaman niye böyle yaptınız!"diye çıkıştım.
"Sürpriz!"dedi Arslan.
"Sizi çok seviyorum ben yaa."dedim eriyerek.
"Bizde seni yaaa."diye dalga geçti Umut abim.
"Abi yaa."diyip köküne vurdum.
"Ah acıdı kızım ya."yapmacık bir üzüntüyle abim.
"Tamam tamam."diyip yanağını öptüm. Kocaman.
"Hadi hadi yiyelim. Sen zaten sabahtan beridir bir şeyler yemiyorsun."diye kızdı annem.
Bakışlarımı babama çevirdim.
Mutluydu. Mutluyduk.
Yanına ilerledim. Kollarımı boynuma doladım.
"Seni seviyorum baba. Hemde çok."
"Bende seni seviyorum minik kızım. Hemde çok."
Yanağına büyük bir öpücük kondurdum.
"Bu arada yarın size trip atmayacağımı düşünüyorsanız yanılıyorsunuz."dedim.
Güldü Kağan abim.
Saçlarımın arasına öpücük kondurdu.
"At güzelim at."dedi Kağan abim.
Hep beraber pasta yemiştik. Annem ne kadar kızsa da bir şey dememişti. Sabahtan beridir bir şey yemediğim için.
"Çok kırıldım size. Bir sabah öyle mutlu görünce. Gerçekten unuttunuz sandım."
"Şapşik seni unutmak mı?"dedi Barış abim.
Beraber pastayı yemiştik. Sohbet ederek. Mutfaktaki tabakaları annemle birlikte makineye yerleştirdik.
"Hadi yatalım. Saat 12 olacak."dedi annem.
Herkes odasına çekildi.
Odamın kapısını açtım.
Kurt: Melek, camı açar mısın?"
Ne!
Ne demişti. Camı açtım. Sonra geri gittim. Kurt buraya mı tırmanmıştı?
İçeri girdi.
Yıkılmaz duran sert çehresi karşımda dimdik duruyordu.
O çok iri yapılı bir insandı benim aksime.
Sesi bile çok sertti. Bazen gözüme çok şirin geliyordu. Nasıl oluyorsa artık.
"Saat gece yarını geçmeden gelmek istedim. Hediyeni vermek için."dedi. Gülümsemişti bile. Sonra cebinden çıkartıp bana uzattı.
"Gerek yoktu aslında."dedim. Elim saçlarıma gitmişti.
"Olsun."diyip omuz silkti.
Elinden alıp açmaya başladım. Bu benim hayatımda aldığım ilk hediyeydi.
"Bu benim ilk hediyem."dedim kısıkca.
Paketi açıp kutunun kapağını açtım.
"Bu çok güzel."diyip kafamı kaldırdım. Büyülenmiş gibi bana bakıyordu.
"Senin kadar olamaz."diye mırıldandı.
Yanaklarım kızardı.
Kolyeyi elime aldım.
"Bunu görünce sen geldin aklıma Melek."
"Çok teşekkür ederim Kurt. Abi mi demeliyim?"
Ona abi demek kalbimi tekletirdi her seferinde.
"Bence gerek yok. Sence?"
"Bencede yok."diyip gülümsedim.
"Takayım mı ben?"diye sordu.
"Lütfen."
Yanıma adımladı.
Yanında küçük kardeşi gibi durduğuma yemin edebilirdim.
Arkama geçti. Elini saçlarıma attı. Gözlerimi kapatıp titrek bir nefes aldım. Sonra yavaşça sağ yanıma doğru bıraktı.
Kolyeyi boynumdan aşağıya doğru saldı. Yine titrek bir nefes aldım.
Kolyeyi kapattıktan sonra saçlarımı alıp arkaya yerleştirdi. Orada uzun süre oyalandı. Derin nefes aldığını duydum.
Beni mi kokluyordu bu adam?
İyice utanmıştım. Bir kaç adım atıp ona doğru döndüm.
Gözlerine baktım. Masmaviydi. Okyanus gibi. Orada kaybolmaktan hiç çekinmeden.
"Melek..."
"Hım?"
"Çok güzelsin. Dokunmaya bakmaya kıyamıyorum."
Dedikleriyle gözlerim kocaman oldu.
"Sana nasıl kıydılar güzelim?"merakla bana bakıyordu.
"Bilmem."anlamında omuz silktim.
"Seni seviyorum güzelim. Bu arkadaşımın kardeşi olduğun için değil. Veya arkadaşça değil. Seni yanımda sevgilim olarak istiyorum güzelim. Meleğim, güzelim benimle çıkar mısın?"
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
BEN YAZARKEN ERİDİM ARKADAŞLAR.
ÇOK İYİYDİİİİ.
SONDA BÜYÜK BİR BOMBA BIRAKACAKTIM FAKAT SİZE ÜZÜLDÜM. KALPTEN GİDERDİNİZ.
Salı günü doğum günüm. Bir yaş daha yaşlanmak benlik değil. O yüzden ağlıyorum.
Görüşmek üzere 💞