Mara:
"Marie.." Nag-aalalang mata ni Gabriel ang nakita niya paglingon niya dito. Nakatingin siya sa kaliwa kong braso, "Y-you have a wound." unti-unti kong binaba ang tingin ko sa aking braso. Nakita kong may dugo kaya agad kong tinakpan sa palad ko. Hindi ko napansin nadaplisan ako ng kutsilyo kanina. Tila ngayon ko pa lang naramdaman ang sakit na dulot niyon.
"Ah, wala lang tu, daplis la-"
Malutong na nagmura si Gabriel dahilan para mapatigil akong magsalita, may binulong siya na di ko narinig. Mabilis siyang lumapit sakin at tiningnan ang sugat ko.
"I'm sorry." Nagtataka ako sa sinabi niya, bakit siya humihingi ng tawad?
Hinawakan niya ang palad ko sabay hila niya sakin pabalik sa bahay-hacienda. Pagpasok pa lang namin ay napatingin si Lenlen sa magkahawak naming kamay, na agad nagulat ng may nakitang dugo sa braso ko at sa hawak kong kutsilyo. Hinay-hinay kong tinagu ang kutsilyo sa likud ko.
"Marie, napano ka ga? Bakit gay may hawak kang kutsilyo?" Napatakip sa bibig si Lenlen, sa takot sa nakita.
Huminto sandali sa paglakad si Gabriel at napatingin siya sa kamay kong tinagu ko, na napabaling agad ang tingin kay Lenlen.
"Kunin mo ang medicine kit. Bring it to my room." Napatango agad si Lenlen sa sinabi ni Gabriel sa kanya, na nagmadali ng tumalikud sa amin.
Hinila niya ako ulit paakyat sa hagdan papuntang kwarto nito.
"G-gabriel, daplis lang ito." Tila walang narinig na sinabi ko, at patuloy akong hinila papasok sa kwarto niya. Dinala niya ako sa banyo na ikinaasiwa ko.
"Hindi naman 'tu malalim ang su-" He hit the sink which surprised me for his sudden outburst.
"D*mnit! You could have killed yourself. I'm so-" He stopped talking and ruffled his hair in anger. Inihilamus niya ang mga palad sa mukha na parang nagagalit siya sa sarili niya. "Stay there." Ani nito ng mahimasmasan.
Nalilitong napasunod ako ng tingin sa kanya. Nagtataka ako sa ikinikilos ni Gabriel. Kanina humingi siya ng tawad, para saan? Hindi naman niya alam na may kutsilyong papadating sa likud niya? Dapat nga magalit siya sa pagtulak ko sa kanya kanina, pero hindi. Siya pa ang nag sorry sakin. Sa pagbunot ko ng kutsilyo sa puno at sa inasta ko kanina, hindi siya nagtanong.
Napatigil ako sa pag-iisip ko ng bumalik si Gabriel. Itinaas niya ang tela sa braso ng maid uniform ko. Nilagay niya ang dala niyang malinis at malambot na tela sa parte kung saan ako natamaan. He directly apply firm pressure into my wound and elevate my arm to stop bleeding. Nakatitig lang ako sa kanya.
"Bakit ka nagalit kanina?" Nangunot ang noo niya sa tanong ko, na parang di siya makapaniwala sa tinanong ko.
"Malapit ka ng mamatay kanina. Dapat di mo na yun ginawa."
"So alam mo?" Panghuhuli ko, sa mga mata niya na di makatingin ng diretso sakin.
"Sympre. Ang kutsilyo tumama sa kahoy diba." Sabay tingin niya sa kamay kong tinagu ko sa aking likud na may hawak na kutsilyo.
Sa sinabi niya ay napatag-tagpi kong may alam siya na hindi niya sinasabi. Magsasalita pa sana ako ng kumatok na si Lenlen pintuan ng kwarto ni Gabriel. Paglabas niya sa banyo ay agad kong tinagu ang kutsilyo sa gilid ng panloob kong damit. Nilinis ko ang sugat ko at nakitang malalim ang hiwa sa aking braso. Nangunot ang aking ilong sa sakit ng dumampi ang tubig sa aking sugat.
Sa pagpasok ni Gabriel sa CR ay lumapit siya agad at kumuha ng mild soap. "Let me." Agap niya sa kamay ko ng kukunin ko sana ang sabon.
Pinabayaan ko na lang siya na hugasan at nilagyan niya ito ng sabon. Nang natapos na siya sa pagbanlaw ay kumuha siya ng malinis na towel at maingat niyang pinunasan ang gilid ng sugat ko.
Nang hinawakan niya ang kamay ko ay nagkakatitigan kami. Pero saglit lang ng binuksan niya ang pintuan at hinila niya na ako papunta sa kama at pinaupo. Kumuha siya ng antibiotic ointment at pinahid sa may sugat ko.
"A-aray!" Napaigik ako sa hapdi.
"Sorry. I'll try to be gentle." Hinipan niya ang sugat ko na di humihiwalay ng tingin sakin. Sa ginawa niya ay uminit ang pakiramdam ko. Biglang nanuyo ang lalamunan ko at napalunok ako. Malapit lang ang mukha namin sa isa't-isa, na kung may mag initiate ng halik ay paniguradong magkakahalikan kami. Gusto kong mapapikit at mapamura.
Ano ba itong nararamdaman ko? Ginagamot niya ang sugat ko pero heto ako kung anu-ano ang iniisip.
"Is it still painful?" Sabi nito ng pinahid niya ulit ang ointment sa sugat ko. Hindi ako ngasalita at umiling na lang.
Napakagat ako sa labi ko na parang doon nakadepende ang pagpipigil ko. Sumusulyap siya sakin habang marahan niyang hinihipan at pinapahid ulit.
I heard him swear. "Don't look at me like that, Marie. Baka di ko matapos 'tu." He huskily said with passion in his eyes. Pinamulahan ako sa sinabi niya at napahiyang umiwas ako ng tingin.
"Bakit ano bang ginawa ko? Tumingin lang naman ako sayo ah." Sabi ko para matakpan ang pagkapahiya ko.
"Just don't bite your lips." Parang nahihirapang sabi niya.
"Eh, sa kung masakit eh." Napapikit ako sa sinabi ko, sa kawalang masabi. Umiiling pa ako kanina ng tinanong niya ako kung mahapdi pa, tapos ngayon may pa sakit-sakit pa ako.
Amused siyang napatawa ng mahina sa akin. "Hihipan ko ulit."
God! This is complete turture.
"Bakit di pa ba tapos nalagyan iyan?"
"Malapit na. Sobra bang mahapdi?" Napapikit ako ulit sa pagtitimpi. Sinasadya niya ba 'tu?
"Are you seducing me Gabriel?" Di ko natiis na saad. Nabigla siya sa sinabi ko.
"Shouldn't I be the one to say that?" Di ako nakaapuhap ng sasabihin sa kanya. Itinikum ko na lang ang bibig ko para matapos na siya agad sa ginagawa niya.
Mga ilang minuto lang ay natapos na din siya sa paglagay. He sealed the wound then he looked at me affectionately. Gabriel raised his hand and gently touched my cheek. My heart started pounding loudly again.
"I want to kiss you right now. Pero hindi pwede."
"Bakit hindi pwede?" Good Lord, did I say it? Bakit ba hindi matigil itong bibig ko sa pagsasalita?
He grinned seductively. "Nasa kwarto tayo baka di ako makapagpigil. May sugat ka pa baka mabinat ka." Napalaki ang mata ko sa sinabi niya. "Tara na, doon tayo sa labas." Hinawakan niya ang palad ko at marahan niya akong hinila.
Pagbaba namin ni Gabriel ay sumalubong agad si manang na may pag-alalang mukha."Napaano ka ga, Marie? Eh Sabi ni Lenlen na nasugatan ka. Ang dami daw dugo umagos sa iyong braso kanina?"
"Daplis lang po manang. Di naman malalim." Sabi ko para di na siya mag-alala.
"Ah gay-on ba? Mag-ingat ka at delikado magdala ng kutsilyo ngay-on. Eh may hawak ka daw kanina- ay kamay." Nagulat niyang bigkas ng nakita ang kamay namin ni Gabriel na magkawak.
Kukunin ko sana ang kamay ko ng hinigpitan pa lalo ni Gabriel ang pagkakahawak.
"Manang tapos niyo na po bang nabili?" Tanong ni Gabriel kay manang para mawala ang paningin nito sa kamay namin.
"Ayy tapos na senyorito. Nandoon laang sa kotse mo nilagay ko. Pagpumunta ka na doon ngay-on gay diretso na laang." Sabi ni manang, na ang mga mata ay may pagdududang napatingin sa aming dalawa.
"Salamat manang. Doon muna kami sa veranda. Wala namang sigurong gagawin si Marie ngayon manang diba?" Nakangiting saad niya kay manang.
"Ala eh, Wala senyorito."
Di ako nakapagsalita at hinila na ako ni Gabriel papuntang veranda. Nagtatakang napasunod ng tingin si manang Solly sa amin. "Mga kabataan nga naman ngay-on." Napailing siya at napangiti na lang.
***
Mga ilang oras din kami sa veranda na wala kaming ginagawa. Sinabi niya sakin na bukas na lang kami pupunta sa anak ni manong Idong. Kahit pinilit ko sa kanyang na ngayon na lang kami pumunta, ayaw niya. Baka daw mabinat ako kahit di naman gaano kalalim ang hiwa ng kutsilyo sa braso ko. Kahit nagpilit akong may gagawin ayaw niya din kaya wala akong nagawa buong araw kundi umupo kasama siya.
Nang gumabi na ay kinuha ko ang dagger na nilagay ko sa gilid ko. Tulog na si Lenlen kaya pinagmasdan ko ang patalim na may ukit sa hawakan. Hinawakan ko ang guhit, Mara B. Hindi ako maaring magkamali, sa kanya ito. Siya lang ang nag-uukit sa pangalan ko sa mga gamit niya.
Anong ginagawa niya dito? Bakit niya papatayin si Gabriel? Kung di ko pa nakita malamang patay na si Gabriel ngayon.
Napahigpit ang hawak ko sa kotsilyo. Panigurado sa tinagal ko dito hinahanap na ako ni papa. Kaya ba nakasunod ka ngayon Boris? Dahil na naman kay papa, sumusunod ka sa kanya.
Andress Buenaventura:
May diin na kumatok sa pintuan si Betina sa opisina ko. Maya-maya ay pumasok siya na halatang di maitagu ang pangamba. Tiningnan ko lang siya habang nakikinig sa kausap ko sa cellphone.
"Ano po bang item ng droga ang dadalhin namin boss?" Ani ng tauhan ko sa kabilang linya.
"Ang dalhin niyo ay yung good item natin. Pag-ibigay na nila ang pinagkasunduan, alam niyo na ang gagawin. Walang ititira sa kanila."
"Yes, boss areglado."
Pinatay ko na ang tawag at tumingin na kay Betina.
"Bakit Betina?"
"Alam mo na ba ngayon kung asan si Mara? Ilang araw na siyang di pa umuuwi. Di kaya hinahanap niya na si Gustav?"
"Calm down Betina! Ano naman ngayon kung mahanap niya yung lintik na yun!"
"Palagay koy may alam si Gustav sa-"
"Bakit nakita ka ba niya?" Pagtitigil ko sa sasabihin niya.
"H-hindi ko alam." Napahawak si Betina sa noo niya sa sobrang pangamba. Napasandig ako sa kinauupuan ko sa sinabi niya. Malaking gulo nga ang kinakaharap ngayon ni Betina. Napalingon siya kaagad sa akin. "Si Boris? May balita ba?"
"Sumunod siya kay Mara. Hindi pa siya tumatawag sakin." Kalmado ko lang sabi sa kanya.
"Di kaya sumasalungat na si Boris sayo?" Lalong nangamba si Betina.
"Hindi niya magagawa yun sakin. Kung anu-ano ang iniisip mo Betina. All we need to do now, na dapat di sila magkita ni Mara sa hayop na Gustav na yun!"
Hanggang ngayon di pa siya tumatawag kung asan sila ni Mara. Nakapatay pareho ang location device nila pati cellphone changed disconnected, di ko lang masabi kay Betina. Malaki ang utang na loob ng bata na yun sakin. Hindi magagawang magtraidor sakin si Boris.
Gabriel:
I got up from my bed and looked at the time. It's 11 pm and I still can't sleep from what happened earlier. I know the moment Marie pushed me, may inasintang matalim na bagay ang lalaking nakatagu kanina. Noon, akala ko may masama siyang pakay kay Marie, ng binato niya kami sa swimming pool ng naghalikan kami. Marami siyang araw na pwede niya gawan ng masama si Marie pero hindi niya ginagawa.
Tumatagal ay napansin kong binabantayan niya lang siya. Kaya mas nagtaka ako kung bakit niya kami binato noon sa pool? Sa bawat titig niya nahalata kong galit siya pagmalapit si Marie sakin. Ang sama niyang makatitig sakin kanina, na kaya niyang pumatay ng tao. Di nga ako nagkamali. The man could kill. If Marie hadn't pushed me, I wouldn't have been hit in the back for sure.
I know it's a reckless plan but that's the way to confirm it if the man really likes her. Para mapanatag ako na di niya kayang saktan si Marie, but that man was so obsessed that he could assassinate.
May palagay ako na ang lalaking iyon ay may connection kay Marie. Sa pagtingin niya pa lang sa kutsilyo na hawak niya kanina, I saw recognition in her eyes.
Kukunin ko sana ang kutsilyong tiningnan niya kanina pero napahinto ako ng nakita kong may dugo sa braso niya. Bumulong ako ng "d*mn! look what you've done to her." Nang nakita kong may tama siya ng kutsilyo sa braso. Kasalanan ko, kung di ko 'yun ginawa hindi sana siya nadaplisan sa braso niya.
Galit ako sa sarili ko sa padalos dalos na plano. Naihilamus ko ang palad sa mukha ng katangahang ginawa ko.
Kinuha ko ang cellphone ko and message Arnel. His our senior in college and because our family are friends, I treat him as my older brother.
Mga ilang minuto akong naghintay at nag reply siya kaagad. I smirk, malalaman ko din kung anong sekteto mo Marie.