ZERO POV:)
Maingat na binuksan ko ang pinto ng office ni Mr. Andrew Sy. Bago pa man pumasok sa loob, sumilip pa ako sa paligid para makasiguro na walang taong makakakita sa kanya. Nang ma-check na walang katao-tao, tahimik na pumasok siya sa loob.
Pagkasarado, maingat na tumalikod siya at pinagmasdan ang paligid ng office. Nang ma-confirm niyang wala ngayon si Mr. Andrew, maingat na naglakad siya papunta sa table nito para makahanap ng ibedensya na magbubunyag sa ginawa nitong pagtangkang pagpatay sa pamangkin nitong si Jayson Clive, ang anak ng kanyang kapatid na si Cedric Sy.
Narinig ko na lamang ang isang boses na nagsasalita sa labas ng pinto. Mabilis na naghanap siya ng pagtataguan nang may paparating na tao. Mabilis siyang nagtago sa likod ng sofa at siniksik ang sarili doon para hindi siya nito mahuli.
"Nagawa mo na ang pinapagawa ko? Nakuhanan mo na na siya ng buhok?" Boses palang nito na alam kong si Mr. Andrew iyon. Naglakad ito papunta sa table nito.
"Nagawa ko na po," tila boses iyon ng assistant nito.
"Good." Sagot nito sabay upo."Pumunta kana sa kinaroroonan nila Johnser. Kunin mo rin ang hibla ng buhok ng janitress na 'yon..." Utos nito na may ngiting nakakaloko.
"Masusunod po." Nag-bow muna ito bago umalis.
Pupunta siya sa Bicol kung nasaan ang kinaroroonan ni Sir Dylan. Makikita ng assistant ni Mr. Andrew na buhay si Clive at mabubuking na kami. Kailangan kong pigilan at sundan siya para hindi nito makita na buhay pa si Clive.
Nakarinig na lamang ako ng vibrate at alam kong hindi iyon sa akin. Narinig ko namang sinagot iyon ni Mr. Andrew.
"Bakit?"
"Sir, nakita na po namin kung saan kinaroroonan ng kapatid ni Tomas." Naka-loudspeaker na narinig ko.
Nanlaki mata naman ako sa narinig.
Paanong natagpuan nila ang kinaroroon ni Ryan? Sino ba talaga si Andrew Sy? Bakit ang lawak ng koneksyon niya at nahanap niya kaagad ang kapatid ni Ryan? May tinatago ba ito?
Napatayo naman sa kinauupuan si Mr. Andrew sa nalaman.
"Ano gagawin namin sa kanya, boss?" Tanong pa nito habang nasa kabilang linya.
Napangiti naman ng nakakaloko ito."Dukutin n'yo at dalhin n'yo sa hideout," utos niya sa tauhan niya.
"Masusunod, boss!"
Mas lalong nanlaki ang mata ko sa narinig.
****
Mabilis na sumakay kaagad ako ng kotse at pinaharurot ito. Bago ko sundan papuntang bicol ang assistant ni Mr. Andrew, ililigtas ko muna ang kapatid ni Tomas, si Ryan. Tumungo kaagad ako sa bahay nila Elizabeth, natagpuan kong wala sila doon.
Pumasok na lamang sa isip ko ang lugar na maaring pinagtatambayan nila ng mga kaibigan niya at maaring nandodoon sila ngayon. Tarantang pinaharurot ko ulit ang sasaktan at pinuntahan ang lugar na iyon.
Nakita ko namang sinakay ng mga armadong lalaki si Ryan sa loob ng van. Hinabol naman ito ng mga kaibigan nito. Pinaharurot ko ang sasakyan para habulin ito. Nang mahabol ko ito, lakas loob na marahas na binangga ko ang sinasakyan nito.
Nawalan ng balanse ang van kaya tumama ito sa poste.
"Maraming salamat po." Sabay-sabay na pasalamat ng kaibigan ni Ros at Ryan sa akin halos nagbow-bow pa ang mga ito.
Nandito na ang mga pulis at inaresto ang mga lalaking tumangkang kumidnap kay Ryan. Wala ito ng malay at idadala ito sa hospital.
"Wala 'yon. Sige, mauuna na ako. May pupuntahan pa ako." Pagmamadaling paalam ko.
Tatalikod na sana ako nang pigilan ako ng mga ito.
"Sandali, Sir! Itatanong ko po sana kung anong pangalan ninyo?" Sabi ng lalaking leader sa kanila. Sa pagkakaalala ko, bossbrad ang tawag nila dito.
"Zero." Sagot ko.
Bago paman tumalikod ulit, ngumiti muna ako sa kanila.
Naglakad na ako papunta sa kinaroroonan ng kotse ko at pumasok na roon. Bago paman pa-andarin, tinawag ko pa ang mga ito.
"Kunin n'yo 'to," tawag ko. Lumapit naman ang isa sa kanila. Binigay ko naman dito ang card."Tawagan n'yo ko kung may kailangan kayo." Sabi ko sa kanila.
"S-salamat po." Pasalamat ng lalaki na pagkakatanda ko na ang pangalan nito ay Jero. Nagbow-bow ito bilang pagpapasalamat sa akin.
Sinarado ko na nga ang bintana at pinaharurot na ang kotse.
*****
Mabilis na hininto ko ang kotse pagkarating sa lugar. Nakita ko kaagad ang naka-paradang kotse ng assistant ni Mr. Andrew. Dali-daling bumaba kaagad ako at tumakbo para hanapin ang kinaroroonan nila.
"Na-late ako!" Sambit ko sabay kagat labi. Pumasok kaagad ako ng court at hinanap ang maaring kinaroroonan ni Sir Dylan o ni Ros.
Kailangan kong mapigilang makita ng assistant ni Mr. Andrew si Ros. Kailangang hindi malaman nito na buhay pa ang pinapatay niyang pamangkin niya.
Nakita ko na lamang di kalayuan si Sir Dylan. Tatakbo na sana ako papunta sa kinaroroonan nito nang makita rin di kalayuan ang kinaroroonan ni Ros kasama si Sir Johnser. Mas lalo akong nanlaki mata na makita rin di kalayuan ang assistant ni Mr. Andrew na patungo kung saan ang pwesto nila Ros at Sir Johnser.
Hindi ko alam kung sino uunahin kong puntahan o pipigilan.
DYLAN LORENZO POV:)
Dala ang box na naglalaman ng mga gamot na napahinto ako sa paglalakad. Bahagyang nagulat ako nang makita si Zero na nandito.
"Ano ginagawa niya dito?" Kunot-noong sambit ko sa pagtataka.
May tinuro naman siyang direksyon. Sa pagtataka, mabilis na nilingon ko ang direksyon na tinuturo nito. Nanlaki mata na lamang ako sa gulat nang makita si...
"D*mn! Bakit andito 'to?!" Sa loob-loob kong sabi.
Kasama nito si Lemuel para idala ito sa kinaroroonan ni Johnser. Bago paman bumaling ang tingin nito kila Johnser, mabilis na tinawag ko dito. Tagumpay namang sa akin ang atensyon nito.
"Dylan." Sambit nito sa pangalan ko nang makita ako.
Di pinahalatang may tinatago na lumapit ako sa kinaroroonan nito.
"Nandito din ba si Sir Andrew?" Tanong ko. Palihim na tumingin ako sa gilid at nakita ko naman lumapit si Zero sa kinaroroonan nila Johnser.
"Sir." Sabi ni Zero.
Napatingin naman ang mga ito.
"Yes?" Tanong ni Ros dito.
"May darating po ngayong supply ng gamot. Kailangan daw po ang pirma ninyo." Palusot niya.
"P-pirma ko?" Nautal na turan ni Ros sabay turo sa sarili.
"Opo. Galing po iyon kay Mr. Kailes." Mahinahong sabi niya.
"Sige, guys! Maya nalang." Paalam ni Ros sa mga kaibigan.
Sumama na nga si Ros kay Zero. Nakahinga namang ako ng maluwag. Nagulat na lamang ako nang may humawak sa braso ko. Nakita kong kanina pa pala tawag ng tawag sa akin ang assistant ni Sir Andrew.
"Sorry. Anyway, nandito si Johnser." Sa halip sabi ko.
Sumunod naman ito sa akin. Habang naglalakad patungo sa kinaroroonan nila Johnser, nakita ko pa sa kabilang dako si Zero kasama si Ros paalis sa court.
THIRD PERSON POV:)
Kanina pa nakatayo si Ros habang hinihintay ang padating na van dala ang mga gamot galing kay Mr. Kailes. Napaupo na siya sa gilid ng kalsada sa sobrang bagot na kakahintay iyon.
"Sir?"
Lumapit ang lalaki sa kinaroroonan niya. Tumayo siya sa pagkakaupo.
"Nasaan na raw?" Tanong ni Ros dito. Ito ang nagsabi sa kanya kanina na may paparating ngayon na supply ng gamot galing kay Mr. Kailes. Ten minutes na siyang naghihintay wala pa rin.
"Sir, sorry po. Nagkamali po ako. Akala ko po bagong message yung natanggap ko kay Mr. Kailes. Kahapon pa pala iyon. Pasensya na po." Hinging patawad nito halos yumuko pa ito.
"Gano'n ba? Okay lang." Sabi ko sabay ngiti ng malaki. Tinaptaptap niya ang balikat para ipa-intindi dito na huwag ito matakot sa kanya at hindi big deal iyon."Sandali, magsi-CR lang ako."
Tumango lamang ang lalaki sa kanya.
Tumalikod na si Ros para pumunta ng barangay hall para roon ulit magsi-CR nang may maalala siya. Itatanong sana niyacsa lalaki kung ano pangalan nito at kanino itong empleyado. Napag-desisyunan na ipagsawalang-bahala na lamang. Napahinto na lamang siya sa paghakbang nang may napansin. Mabilis na bumalik siya sa pinaglakaran nito kanina. Bumungad na lamang sa kanya ang totoong papel na isang daan.
Masayang pinulot niya iyon at tinaas pa niya para makasiguro na totoong isang daan nga iyon.
"Pinapunta lang ako dito ng uncle mo para kamustahin kayo dito." Narinig na lamang niya.
Napakunot-noo siya nang marinig ang boses na iyon. Parang pamilyar iyon sa kanya at hindi niya alam kung kilala ba niya ang pagmamay-ari ng boses na iyon.
Sa pagtataka, tumalikod siya at tiningnan ang taong nagmamay-ari ng boses na iyon. Nakita na lamang niya si Johnser at may kasama itong lalaki na sa palagay niya nasa edad 46+ na ito.
"Johnser---" tawag niya. Hindi niya napatuloy pagtawag dito nang may misteryoso na lamang na tumama sa likod ng leeg niya na dahilan mawalan ng malay.
ANDREW'S ASSISTANT POV:)
"Johnser---"
Napalingon na lamang ako nang makarinig ng boses na tumawag. Tumingin ako sa paligid at wala naman akong nakitang tao kundi mga nakaparada lamang na mga sasakyan sa kalsada. Napakunot-noo na lamang ako sa sobrang pagtataka.
"Bakit?" Takang tanong ni Johnser halos napahinto ito sa paghakbang.
"W-wala," sabi ko."Malayo pa ba ang Barangay Hall dito?" Tanong ko na lamang dito at pinagpatuloy ang paglalakad.
Siguro inaantok lang ako kung ano-ano na naririnig ko. Wala pa ko tulog ngayon dahil sa ten hours na byahe papunta dito.
Sinamahan na nga ako ni Johnser para ipakilala sa kapitan ng barangay na ito.
DYLAN LORENZO POV:)
Lumapit ako sa kotse na pinahiram ko kay Zero. Bago paman buksan ang pinto, chineck ko muna ang paligid para makasiguro na walang tao. Nang ma-confiem kong walang katao-tao sa lugar na iyon, pumasok na ako sa loob.
"Nasaan si Clive?" Tanong ko kaagad pagkapasok, pareho kami nasa front seat.
"Nasa likod po," sagot nito habang nakahawak sa manibela.
Tumingin naman ako sa backseat at nakita ko naman si Clive na tulog. Kailangan muna siya nandito habang nandito pa ngayon ang assistant ni Mr. Andrew. Hindi kailangan kami mabuking dahil malilintikan kami nito.
Mapapahamak ulit ang buhay ni Clive pag malaman nila na buhay pa siya.
"Ano nangyari? Bakit hindi mo ako tinext o tinawagan na pupunta dito ang assistant ni Mr. Andrew?" Baling ko dito.
"Nahanap na po nila kung saan kinaroroonan ni Ryan." Imbes sagot nito.
"Ano?!" Bulalas ko sa gulat.
"Muntikan na pong ma-kidnap ng mga tauhan ni Mr. Andrew si Ryan pero 'wag kayong mag-alala. Nasa mabuti na po si Ryan." Pahayag nito.
Napakagat labi naman ako sabay napahawak sa baba."Mapanganip na ngayon ang buhay ni Ryan lalo na alam na nila kung saan kinaroroonan nila. Mas lalong mabubuking pa tayo pag malaman ng mga kalaban na buhay si Clive at magkasama sila." Problemadong turan ko."Kailangan ko mag-isip ng plano kaagad."
Napubuntong-hininga na lamang ako sa lalim ng iniisip.
"May problema pa po tayo..." Dagdag ni Zero.
"Ano 'yon?" Sabay tingin dito.
"Kaya po nandito ang assistant ni Mr. Andrew dahil sa personal na janitress ni Sir Johnser," aniya.
"Ah? Ano atraso ni Elizabeth sa kanya?" Napa-kunot ang noong tanong ko. Mas lalo akong kinabahan sa sinabi nito.
"Kailangan nila ng hibla ng buhok nito."
Mas lalong kumunot ang noo ko sa narinig."Ah?!" Hindi makapaniwala na bulalas ko.
"Hindi ko alam, sir. Basta iyon narinig kong usapan nila ng assistant niya. Kailangan nila makakuha ng hibla ng buhok ni Elizabeth," paliwanag nito.
Mas lalo akong nagka-problema. Napakagat-labi ulit ako habang nakahawal sa baba. Mukhang mas madadagdagan pa ang problema ko ngayon. Kailangan ko makahanap ng paglilipatan ng ng bahay nila Clive para hindi sila matunton ng kalaban. Pero...
Ano kailangan nila sa buhok ni Elizabeth?
To be continued...
Waaahh! Malapit na tayo umuwi sa Maynila.
Malapit na tayo sa exciting part.
Mukhang mag-iibang bahay sila Ros at Beth.
HAHAHA!
Papatirahin ko sila dito sa bahay. Joke!
HAHAHAHA!