Imee's POV
Nang tinignan ko ang litrato nagulat ako nang makita ko na si Rodrigo iyon, nakita ko ang punit na gilid ng litrato at napansin kong alam ko karugtong nito, kinuha ko agad ang libro na may naka ipit na picture saaking kwarto, Nang makababa ako agad akong umupo ng sofa at pinag dugtong ko ang litrato, nang makita kong magkadikit na, napaluha nalang ako habang hawak ito, siya pala ang katabi ko sa litrato
Ahhhh! Attorney maiwan kona kayo - pulis
Tumango ako habang lumuluha at hanggang maka alis ang pulis nanatili akong umiiyak, agad kong naisip na baka may alam dito si mom kaya sumakay ako ng kotse ko at pumunta kila mom
Mabilis akong lumakad papasok ng bahay binuksan ko ang pinto ng pag ka lakas at narinig naman ito ni irene at Mom
Ate? Why did you slammed the door? - Irene
"Asan si Mom? I want to talk to mom right now" sabi kong pagalit
Ate! Why are you furious? Akala koba nag ka ayos na kayo ni mom? - Irene
Imee! What is it all about? - Mom
Tanong niya sakin at bumaba siya ng hagdan
"Sabihin niyo saakin ang totoo mom? May kinalaman ba kayo sa pag ka aksidente namin ni Rod?" Galit kong sabi
Aksidente? Kasama si Rodrigo?- Mom
"Mom! Wag niyo na i-deny alam ko na alam niyo na may kasama ako sa aksidente years ago and it's Rodrigo!" Sabi ko
Ate! It's not like that na tinago--- - irene
Hindi niya natapos ang kaniyang sasabihin dahil agad akong nag salita
"Pati ikaw Irene? Alam mo?" Galit kong sabi
Ate! I don't want to lie anymore lalo na't alam mona ang totoo! - Irene
Saan mo nalaman yan? Kay Rodrigo ba? - Mom
Pataka na tanong ni mom
"Walang sinasabi saakin si Rodrigo dahil nakakulong na siya, ipinangako ko kay Rodrigo na kahit ano mangyari bibigyan kong hustisya ang pag ka aksidente ko, but it turns out nabigyan ko din ng justice ang pag ka aksidente niya, bakit niyo tinago saakin?" Galit kong sabi
Ate! Pls don't br furious, pag usapan natin ng maayos - Irene
No wonder na hindi niyo tinuloy ang pag iimbistiga sa insidente, inabuso niyo ang kondisyon ko na walang maalala, and now i know the truth, may kinalaman ba kayo sa pag ka aksidente namin gabing nag tanan kami noon?" Tanong ko
Wala! Wala kaming kinalaman doon bakit naman namin gagawin yon? - Mom
"Then who? Mom who?" Taas ng aking boses at sabay iyak
I don't know Imee! I don't know - Mom
Mahinahon niyang sabi sabay hawak saaking kamay
Imee! Tinago lang namin ang totoo dahil hindi namin alam kung ano mangyayari sayo sa buhay mo kapag nakasama mo si Rodrigo ng mga panahon na yon, because for all we know ang father ni Rodrigo ay isang drug lord kaya i don't want you to be together ayaw namin na mapahamak ka sana maintindihan mo - Mom
Nasabi ba sayo ni Rodrigo? Ate! Na naaksidente ka at siya ang kasama mo sa aksidente! - Irene
"Paano sasabihin saakin ni Rodrigo na nangyari yon? Ehh mismo nga siya ay di rin makaalala sa nangyari, at dahil inabuso din ng kaniyang ina ang kundisyon niya noon napa oo nalang siya na ipag patuloy ang legacy ng kaniyang ama, you see? dahil sa aksidente pinilit siya na ipag patuloy yon and here is he being in jail" sabi ko
Lumakad na ako paalis at binuksan ko ang pinto
Ate! - Irene
Rinig kong sabi ni irene pagkatapos subukang habulin ako
Nag drive na ako at pumunta ako sa presinto para kausapin si Rodrigo, pinigilan ako ng pulis nang makapunta ako sa loob ng visiting room
Attorney! Wala napo kayo makakausap na Rodrigo dito inilipat na po siya sa ibang kulungan - Pulis
"Hah? I think you're lying hindi niyo pwede ilipat si Rodrigo ng hindi ko alam! I'm his lawyer! Saan siya nilipat?" Sabi ko
Hindi kopo alam ma'am, pero nanghiram siya saakin ng ballpen at papel para mag sulat ng letter at ibigay sainyo ulit - Pulis
Inabot niya ang letter saakin at sabi...
Siguro attorney huling letter niya na yan para sainyo since hindi rin po namin alam kung san siya inilipat - pulis
Hinablot ko ang letter at naisipang sa kotse ko nalang ito basahin, nang makapasok na ako ng kotse binasa kona ang letter
______________________________________
Dear imee,
Ayoko sana gawin ito pero kailangan, namaalam man ako sa huling letter na ibinigay ko pero hindi pa ako nangangako noon na ako ay mawawala ng tuluyan, pero ngayon naisipan kong lumayo na ng tuluyan sana maintindihan mo, hindi ako nangangako na mag papakita pa uli, may ipag tatapat na sana ako na hindi ko nasabi sayo noon pa, na may mga anak at asawa ako sa new york pero hindi ko sila makakasama dahil ako ay nakakulong, i'm sorry hindi ko sinasadyang mag sinungaling sayo.
- Rodrigo
______________________________________
Naiyak ako ng lubusan at hindi ko napigilang lukutin ang papel
"HAYOP KA RODRIGO!!! SANA HINDI KO NALANG NALAMAN ANG LAHAT, ANG T*NGA T*NGA KO!!" sabi ko habang lumuluha sa galit
Umuwi ako ng bahay ng nanghihina pumunta ako ng kusina at kinuha ko ang naka tagong alak sa aparador ng Kitchen, nang hawak kona ang bote napaupo nalang akong umiiyak sa lapag ng kitchen at nakasandal sa oven, ininom ko ang isang bote ng alak, ilang oras ang nakalipas hilong hilo na ako kaya napapikit nalang ako na naka sandal sa oven
Rodrigo's POV
Naka upo ako sa office chair ng opisina ng aking Ate amelia sa NEW YORK at nakatalikod sa lamesa inikot ko ang office chair ng mag salita ang aking ate
I know Rodrigo you're upset dahil kailangan kong itakas ka sa kulungan at ilayo ka kay Imee, pero brother kailangan mong lumayo and i know you understand that - Amelia
Nakinig lang ako kay ate at hindi kumibo sapagkat wala akong magagawa kung may sabihin man ako dahil hindi ako papayagan ni ate na Umuwi ng pilipinas dahil makukulong lang din ako at makikita si Imee
About sa kaso mo sa pilipinas bawal man piyansahan ang kaso mo pero nag bigay ako ng malaking halaga mapawala kalang, kaya kung sakaling uuwi ako ng pilipinas hindi ka pwedeng umuwi, intindihin mo iyon Rodrigo - Amelia
Iniwan ako ni ate sakaniyang opisina, napaisip nalang ako at umiyak, hinampas ko ang lamesa
Imee's POV
Hapon noon ng ako ay makatulog, nagising ako ng umaga na naka higa sa sofa, nag taka ako dahil hindi ko alam kung san ako nakatulog, sabay hawak ko saaking nuo dahil sa sakit
Manang! Muntik mona makalahati ang bote - Bong bong
Napatingin ako sa likod nang makita kong naka upo si Bong bong sa tabi ko, lumingon ako at nagulat
"Umaano ka dito?" Tanong ko
I came to visit you because nalaman mo na raw ang totoo? Kakausapin sana kita, tapos nakita kong nakabukas ang pinto at gate mo, buti di ka pinasukan ng mag nanakaw dito, kaninang umaga nakita nalang kitang nakahiga sa sahig ng kitchen - Bong Bong
"Bonget! Please go home i want to be alone" - sabi ko
Hindi ako uuwi hanggat di maayos ung pakiramdam mo - Bong bong
"Go ahead mag bantay ka kung gusto mo pero wag kana mag paliwanag tungkol doon sa aksidente ko alam ko naman ang sasabihin mo na kailangan niyo lang ako protectahan" sabi ko
Imee! Totoo naman na iyon ang sasabihin ko dahil nag aalala lang kami noon, manang! 24 years old ka nung birthday mo noon naisipan mong mag tanan kasama ni Rodrigo! Naka amba ang panganib sainyo non! Ung (pinoprotektahan kalang namin) na gusto mo marinig saakin hindi namin nagawa dahil naaksidente kana ehh, ngayon na makasama mo man yung Rodrigo na yun mapapahamak ka nanaman kaya ngayon we will protect you again at ilalayo sakaniya, hindi sa ayaw ko kay Rodrigo para sayo pero kailangan mong mahiwalay sakaniya dahil delikado - Bong bong
"Katulad nga ng sabi mo hindi kona kailangan ng paliwanag mo dahil hindi kona hahabulin si Rodrigo" sabi ko sakaniya at lumuha nalang ako, napayuko ako at sabing...
"Nag sinungaling saakin si Rodrigo, binigyan niya ako ng sulat at inilipat siya ng ibang kulungan ng hindi ko alam, nag sinungaling saakin si Rodrigo ang sabi niya wala na siyang pamilya, nung una hindi niya sinabi saakin na he had a sister ngayon naman he's telling me that he had a children and wife in New york" sabi ko habang umiiyak
I'm sorry Manang! - bong bong
Niyakap ko si bonget habang umiiyak, napag tanto ko na bandang huli sila din pala ang kakampi ko
Makalipas ang isang araw pumunta ako sa bahay ni Mom para kausapin sila, pinag isipan ko ng mabuti ang desisyon na ito, nakatingin saakin si Mom, Irene, Greggy, at bong bong.
"Mom! Pumapayag na ako ikasal kay Tommy!" Sabi ko habang nakatayo at pinipigilan ang aking luha ngunit tumulo sa aking kanang mata
Abangan ang susunod na kabanata...