Başlama Tarihi
31.07.2022
18.38
*******
25 ARALIK, 1972
James Potter, Gwen'e, Lily Evans'ın yeşil gözlerinin ne kadar rüya gibi olduğundan bahsediyordu. Hafta sonu Hogsmeade gezilerinde ona çıkma teklifi etmek için üçüncü sınıfa gelene kadar beklemeliydi.
"Evet Jamie, bana 7 milyar kez Lily'nin güzel yeşil gözleri olduğunu ve gelecek yıl ona Hogsmeade'de çıkma teklifi etmek istediğini söyledin." Gwen gözlerini devirdi.
"Sadece güzel değil. Nefes kesici Gwen!" Bu Gwen'in alay etmesine neden oldu.
"Pekâlâ şampiyon, şimdi Remus'la tüylü küçük sorunu hakkında nasıl konuşacağımızı tartışmaya devam edelim."
Sirius ve Peter, iki en yakın arkadaşın davranışına kıkırdadılar.
"Onu köşeye sıkıştırmaya ne dersiniz?" diye önerdi Peter.
"Kötü bir fikir. Muhtemelen endişeli olacak, bu onu köşeye sıkıştıracak." diye yanıtladı Gwen. Peter başını salladı ve parşömeninin üstünü çizdi.
James homurdandı. "Onunla bu gece konuşamaz mıyız? Sadece bir pijama partisi için daha kal Gwen."
"İyi. Senin yatakhanende uyuyacağım çünkü bana yalvardın-"
"Sana kim yalvardı be? Seni yurttan atabilirim."
"Sanki buna cüret edecekmişsin gibi, Jameson." Gwen ona meydan okudu.
"Dürüst olmak gerekirse siz çocuklar bütün komşuluk kalıplarını yıkmış en tuhaf arkadaşlarsınız. Çok fazla gerilim var." Sirius başını salladı.
"Doğru." diye homurdandı Peter.
James ve Gwen gözlerini devirdi. "Birbirimizi ne kadar sevdiğimizi gösterme yolumuz bu." diye yanıtladı Gwen. Çocuklar ona tuhaf tuhaf baktılar.
"Ne?"
"Sevdiğimizi?" James kaşlarından birini kaldırdı, "Benden hoşlanıyor musun? Ne kadar harika olduğumu düşününce çok da şaşırtıcı değil tabii."
"Ah lütfen, Gilderoy Lockhart'la çıkmayı tercih ederim, bu aptal platonik bir budala olabilir."
"Bu sadece James'e hakaret!" Sirius, James'i destekledi.
"Ve buradaki kısa boylu çocuğa aşık olduğumu söylemek de bana hakarettir."
"Tamam şimdi, şu an benden uzun olman sonsuza kadar senden kısa olacağım anlamına gelmiyor."
"Her neyse. Hadi Remmy'ye gidelim." diye önerdi Gwen ve kütüphaneden ayrıldı.
"O bir kaçık, size söylüyorum." James sırıttı.
"Ama, o bizim kaçığımız." diye cevapladı Sirius. Peter güldü ve başını salladı.
Hepsi endişeyle Remus'un odaya girmesini bekliyordu. Dün gece ayın son dolunayıydı. Gwen, Sirius'un yanında yatakta oturuyordu. Başını onun omzuna koydu. Arkadaşlarının etrafında kazandığı bir alışkanlıktı.
James kısılmış gözlerle onlara baktı. Sirius'tan hoşlanıyor falan mı? Dalga geçti.
"Noldu?" diye sordu Peter.
"Hiçbir şey, sadece bir şey düşünüyordum."
Remus, dün gecenin sonucu olarak son derece yorgun ve solgun görünerek yatakhaneye girdi. Arkadaşlarının hâlâ uyanık olduklarını ve onu beklediklerini görünce şok oldu.
"Neden hâlâ uyanıksınız çocuklar?" Remus yorgunca sordu.
"Remmy, senin... bir kurt adam olduğunu biliyoruz." Bu kesinlikle Remus'u uyandırdı.
"Sizin tiksinmenizi ve benimle arkadaş olamayacak kadar iğrenmenizi tamamen anlıyorum. Ben- sadece bunu bir sır olarak tutacağınıza söz vermenizi istiyorum. Lütfen hepinize yalvarıyorum." Remus diz çökerek Gwen'in kalbini kırdı.
Hemen ona koştu. Onu sıcacık kucakladı. "Nasıl böyle düşünmeye cüret edersin. Her şeyden önce, senin küçük tüylü problemin umrumuzda değil. İkincisi, seviliyorsun Remus Lupin, hepimiz seni seviyoruz. Son olarak, asla güvenini kırıp kimseye söylemeyiz."
Diğer çocuklar da kucaklaşmaya katıldı.
"Siz benden nefret etmiyor musunuz? Ama- ama ben- ben bir canavarım." Remus hıçkırdı.
"Senden nefret etmemizin imkanı yok Rems." diye yanıtladı James.
"Sen bir kurt adam değilsin çünkü diğer insanları incitmemeyi seçtin. Harikasın Rems." diye güvence verdi Sirius.
"Merlin aşkına çoraplarını katlıyorsun, kitaplarından biri kırışsa yaşayamazsın. Tanıdığım en düzenli insansın ve cebinde sürekli çikolata zulası var. Eğer bunlar canavar olmadığını kanıtlamıyorsa, ne kanıtlar bilmiyorum." diye ekledi Peter.
"Evet Remmy. Canavar olduğunu düşünüyorsan kalbim kırılır. Yani, eğer kalp kırıklığından ölmemi istemiyorsan, kendini asla böyle düşünme." Gwen gözyaşlarını silerken kıkırdadı.
James ona baktı. O an kalbi ağrıdı, Gwen'i bir daha asla ağlarken görmek istemedi. Özellikle yanaklarından süzülen gözyaşlarının sebebi olmak. Bilinçsizce bir elini onun elinin üzerine geçirdi.
Sirius bunu yakaladı ve sırıtmasını saklamaya çalıştı. Boğazını temizledi ve "Sen bizim en iyi arkadaşımızsın Remus, lütfen asla böyle düşünme." dedi.
Remus üzgünce gülümsedi ve başını salladı. Yerde daire şeklinde oturdular. Tüm geceyi Remus'u rahatlatmak için çabalayarak geçirdiler. Remus'un 5 yaşındayken kurt adam olma hikayesine en çok Gwen ağladı. Hıçkıra hıçkıra ağlayarak James'in kucağında uyuyakaldı. Yüzü gözyaşı lekeleriyle doluydu.
"Şuna bak, uyuyan koca bir bebek." Remus kıkırdadı, "Kurt adam olma hikayeme benden daha çok üzüldü."
James, üç arkadaşının bilmiş bir bakışla sırıtmasına neden olarak onun gözyaşı lekeli yanaklarına dokundu.
"Eeee, James," James durdu ve yukarı baktı, iğrenç bir şekilde sırıtan arkadaşlarını gördü.
"Ne?" Üç çocuk dramatik bir şekilde gözlerini devirdi.
"Her neyse. Sıra kimde?" diye sordu Peter. "Geçen hafta Remus'ta uyudu, bu da bu gece Sirius'un sırası demek oluyor."
James, Gwen'in kolunu sımsıkı sararken hemen ona baktı. "Benimkinde uyuyabilir."
"Ama-"
"Şu koca bebeğe bakın. Onu sizinkine götürürsek delirir. Uyanır ve biz onu uyandırana kadar uykusunun ne kadar güzel olduğu hakkında sızlanır." James işaret etti. Neden bu kadar umursadığını bilmiyordu.
"Tamam." Sirius, dırdır eden bir Gwen'in uyanmasını istemediği için kabul etti.
James, Gwen'i kollarına aldı ve onu yatağına yerleştirdi. Aşağıdaki şekil değiştirmiş şiltede uyumak üzereyken Gwen'in ellerini itemiyordu.
"Bu kız. Bu kadar güçlüyse, vurucu olarak oynamalı." Bu Remus ve Sirius'u güldürdü.
"Sanırım bu gece onunla yatmalısın. Bu gece kollarını bırakmayacak gibi görünüyor." Remus araya girdi. Peter çoktan uykuya dalmıştı.
"Bu, evde kaldığımız gecelerde bile onun alışkanlığıydı. Hâlâ sahip olduğunu bilmiyordum." James içini çekti ve yanına yattı.
"İyi geceler çocuklar." dedi Sirius.
"Herkese iyi geceler." James sadece mırıldanırken Remus normal tonla söyledi.
Sadece James'in ışığı yanıyordu, Gwen'in karanlıktan nefret ettiğini biliyordu, bu yüzden açık bıraktı. Uyuyan bedene baktı. Dudakları düzenli bir nefesle aralanmıştı. Yüzündeki saç tutamını alıp kulağının arkasına koydu. Çocuk onun saçını okşadı ve sonunda uykuya daldı.
En iyi iki arkadaş o gece huzur içinde uyudular.
*******
Kelime Sayısı: 874