2
I woke up feeling nothing, tinignan ko ang paligid at nandito pa din ako sa loob kung saan ako nagising.
May naka-upong lalaki na nakatulog sa may sofa. Napapikit ako ng biglang sumakit ulit ang ulo ko.
Naramdaman kong may humawak saakin at nagsalita, "Tatawagin ko lang si Doc."
Ipinaayos niya muna ako ng upo bago lumabas upang tawagin ang Doctora.
Ilang minuto bago an lumipas pumasok si Doc. Railey at ang lalaki.
"You're awake," Saad nito.
"May naalala ka ba bago ka mawalan ng malay?"
Pagkasabi niya biglang bumalik ang pagtayo at pagtingin ko sa bintana ngunit wala akong maalala na sumunod na nangyari.
"K-kalalabas lang no'ng babaeng nakaputi...."
"Si nurse Lia?", banggit niya.
Tumango ako, "T-tapos tumayo ako at dahan-dahan na naglakad patungo sa bintana.....a-and I can't remember what happened next.", saad ko.
"Hindi mo na ba maalala ang mga susunod na nagyari? Try to remember if you can pero kapag hindi mo kaya 'wag na nating ipilit."
Inalala ko ang mga sumunod na nangyari at naalala ko ang paghawak ko sa dibdib at buhok habang may naririnig na mga boses.
"Ah!", I shout ng mas lalong sumakit ang aking ulo.
"Do you hear voice? In...your head?", lumapit siya sa akin and she tried to comfort me while asking questions.
Tumango ako, iniinda ang sakit ng ulo.
"What do you hear? Something terrible or good? What is it?"
"I-i don't know....a-ang sakit ng ulo ko."
"D-doc 'wag niyo po muna siya pilitin, nasasaktan na po siya." Sabi ng lalaki.
The doctor looked at him at bumuntong hininga.
"Can you still handle the pain?", she asked.
Tumango ako ng dahan-dahan.
"Do you wanna talk?"
Tumango ulit ako.
"Do you want me to help you?"
Tumango ulit ako.
Tumango siya, "Inumin mo muna ito para matanggal ang sakit and we'll talk, hmm?"
Ininom ko ang tabletang ibinigay niya at sinunod ang tubig.
Kinuha niya ang upuan sa tabi at umupo do'n.
"Are you ready?"
I'm not sure but I wanna know so I nod.
"So, let's start?"
I nod again.
"If it hurts tell me, ha?. . .Ok so you are Addielle Celine Valeste a 26 years old . . ."
Tinignan niya ako kung may masakit ba saakin ngunit pinapakinggan ko lang siya.
"You became a Veterinary Doctor at the age of 20 and you we-"
Napatigil siya ng pumikit ako, and a memory showed.
"Congratulations, Ms. Addielle Celine Thomas Valeste! You had just passed your boarding exam!", sigaw ng lalaki sa tabi ko masayang-masaya.
"Are you ok?"
Tumingin ako kay sa doctora, "I remember passing my board exam . . . A-and . . ."
"And?", nanghihikayat si Doc.
"A-and the one who read is h-him . . .", tinuro ko ang lalaki sa tabi niya but I didn't look at him.
Tinignan niya ang tinuro ko at ngumiti, "Good, so you remember him reading it right?"
Tumango ako.
"So, do you remember who he is?"
Slowly, I shooked my head.
Tumingin ulit sakaniya ang Doctora at nagsalita siya.
"O-ok lang, Doc.", he said those words and my head hurt even more.
"Ouch!"
Lumapit sa akin ang Doctora, "It's ok . . . it's ok, relax. Inhale . . Exhale . . ." ensuring me while tapping my back at hinihikayat akong sundan siya.
Sinunod ko ang sinabi niya hanggang sa kumalma ako.
"Do you want him to stay here or gusto mo tayo lang?"
"T-tayo nalang po muna."
Tinignan muna ako ng babae bago lumapit sa lalaki at may sinabing hindi ko narinig, tumango ang lalaki at dumiretso palabas.
"Wala na siya. Does your head still hurt?"
Umiling ako.
"Ipagpatuloy natin. You are a Veterinary Doctor and lives here in Baguio. You are only child of Mrs. Andelana Valeste and Mr. Cessar Valeste. Remember when a woman hugged you and called you 'anak'?"
I nod. Siya 'yong yumakap sa akin na babae noon at tinawag akong 'anak'.
"And the man beside her?"
Tumango ulit ako, "Siya po ba si Mr. Cessar?"
"Yes, your father."
"F-father..", yumuko ako at nagsimulang mamuo ang aking mga luha. "Pa...", bigkas ko bago unti-unting bumuhos ang mga luha.
"Naalala mo na? Ang papa mo?"
Tumingin ako sakaniya at tumango.
"S-si mama po? Siya po ba 'yong yumakap saakin?"
She nod, "Yes, siya naman ang mama mo."
Mas lalo akong umiyak dahil bakit hindi ko siya naalala no'ng nagising ako? Sinabi kong hindi ko siya kilala at baka nagkamali siya na hindi ako ang hinahanap niya.
Umiiyak ako nang biglang abutan ako ni Doc. Railey ng tissue, "It's ok, hon'. Naiintindihan nila."
Tumango ako ngunit hindi ko tanggap, dahil imbes na maalala ko sila dahil sila ang nagpalaki sa'kin pero tinaboy ko sila.
After ilang minutes, I hold myself at nagpatuloy ang pagtatanong sa akin.
"Naaalala mo ba ang sarili mo?" She asked.
"A-ang alam ko ako po si Celine?"
Ngumiti siya at tumango, "Celine is your second name do you know your first name?"
I tried to think pero wala akong matandaan.
Umiling ako.
She just nod, "Do you remember anything in yourself?"
Umiling ulit ako. "Hindi po ba sabi niyo na Doctor po ako ng animals?"
"Yes, Miss Celine. You are.", at ngumiti sa akin.
"Other than that, what else do you remember?"
"W-wala na po akong matandaan."
"That's fine. You will heal, not now but it will. That's it for today Celine. I'll be back again tomorrow. Gusto mo bang papasukin 'yong lalaki kanina?"
Bigla kong naalala ang lalaki, bakit siya ang nagbasa sa pagpasa ko sa board exam at masaya pa?
My curiosity can kill me if I didn't ask who and what he is doing in my life.
"Doc. . ."
"Yes?"
"Sino po 'yong lalaki? B-bakit siya po ang nagbasa sa pagpasa ko?"
Nginitian niya ako at hinaplos ang ulo ko bago sumagot, "Dahil siya ang rason,"
"Rason po sa?"
Ngunit hindi niya ako sinagot at nginitian bago nagpaalam sa akin.
Lumabas na ang babae at pagkalipas ng ilang minuto pumasok ang lalaki.
He walked slowly to me and I was expecting my head to hurt again but all I could feel is my heart was beating faster than its normal!
Nginitian niya ako and he said my name!
"Celine..."
______
Puro ending name ni Celine🤭🤭