PROLOGUE
"Happy seventh anniversary, my love!", Fifth said, smiling.
"Happy anniversary, love!"
"Blow na natin dali!", ipinalapit niya ako tabi sakaniya. We were about to blow when he halt me, "Wait!!! Hindi pa tayo nagwiwish! Close your eyes, sige na!"
I closed my eyes and wish that we will get old happy together, and when I open it I saw him looking while smiling at me.
"Anong winish mo?"
"I wished na ikaw ang maghugas ng pinggan ngayong gabi." I said habang may mapaglarong ngiti sa labi.
"Ako na nga araw-araw halos masira na ang makinis kong mga kamay dahil sa kahuhugas!" Sabi niya, kahit ako naman talaga.
"Ay...ay kawawa naman ang kamay ng lolove ko, akin na." Kiniss ko ang likod ng kamay niya.
"Dito pa..", itinuro niya ang palm niya at kiniss ko rin doon.
"Pati dito...kawawa na 'to." Tinuro niya ang pisngi.
"At bakit naman kawawa 'yan?" I asked first bago patakan ng halik.
"Nagkaka-wrinkles na, 'di ba ayaw mo 'yon?.......pati rin dito." He said, at tinuro niya ang sentido ng ilong.
"Pati ilong?", I asked. "Aba, nakakarami ka na ha?!"
"Ouch..ouch, sumakit dito." Kunwaring sakit niya at hinawakan pa nga ang ilong!
"Last na, akin na...", pinatakan ko ng halik at nakita ko naman ang pasimpleng pag-ngiti niya.
"Hala! Sumakit labi ko....ara-"
Pabiro ko siyang pinalo at pinigilan ang susunod niya pang sasabihin. "Ang landi mo!", I said.
"Gusto mo naman!"
"Duh!"
He just chuckled.
"I love you, my Addie.", he said.
"Mas mahal kita," I also said before blowing the candle in our cake. Ibinaba niya ang cake at pinatakan ng halik ang aking labi.
"Mas mahal na mahal kita." Ngumiti siya at pinisil ang ilong ko, ayaw patalo ha!
"Mas mahal na mahal na mahal kita." I said, aba kung mas mahal niya ako mas sobrang mahal ko siya!
"Mas maha-"
"Shh," pinigilan ko ang pagsasalita niya, "Oo na, alam ko sino ba namang hindi magmamahal sa katulad ko 'di ba?" Nginitian ko siya ng malambing.
"'Wag mo akong ginaganiyan, love."
"Ano ba'ng ginagawa ko?" I smiled again.
"Ang cute...", pinisil niya ang magkabilang pisngi ko gamit ang dalawa niyang kamay,"Cute...cute ng bebe ko, sobra!", mas hinigpitan niya pa ang pagpisil saakin kaya tinanggal ko na iyon habang masama ang tingin sakaniya.
He chuckled! Kaya mas lalo kong sinamaan ang tingin sa kaniya.
"Che! Kumain na nga tayo!"
Tinawanan niya lang ulit ako bago nagsimulang kumain. Nandito kami sa Garden of Picnic ngayong gabi kung saan nagppicnic ang mga tao at may simpleng coffee shop sa tabi dito sa Baguio.
Ngayon ang pang-pitong taon namin ni Fifth at sa bawat Anniversary namin dito kami palaging pumupunta dahil dito kami unang nagkita at dito ko siya sinagot. It's like it's our own place yet with sentimental value kaya rito namin napagkasunduan na every our Monthsary and Anniversary na magcelebrate.
Habang kumakain may inilabas si Fifth na itim na kahon.
"My gift,", iniabot niya saakin habang nakangiti.
"Aww, may gift ka?.....Thank you love.", kinuha ko din ang regalo ko sakaniya at binigay, it's a crochet white sweater that I knotted with his favorite drink, chuckie, and a letter.
He opened it, "Wow....gawa mo 'to?", tumango ako. "Ang ganda....May chuckie rin? Hala andami....ano to? Letter? Papaiyakin mo ba ako ulit?" Tumawa siya, "T-thank you love." Niyakap niya ako ng mahigpit. "Thank you!"
Niyakap ko siya pabalik at nginitian, "I'm glad you like it."
"Siyempre naman, kung galing ba naman kay Addielle Celine Valeste why not?", at kinindatan ako't inismiran.
Tinawanan ko nalang siya at saka binuksan ang regalo niya, bago ko pa mabukas may tumunog na music ng banda sa may stage and it's my favorite music! Pinapakinggan ko ito habang binubuksan ko ang kaniyang regalo. Mayroon ang mga litrato namin last year every month at may isang maliit pa na box na nando'n. And when I open it the chorus of the song was sung as my eyes got teary.
"So promise you'll never change
And I'll always be the same
We'll be dancing the same groove
When we're ninety-two, the same as seventeen:
It's a ring!
And I'll never lie to you
Just don't you hold back on me
I wanna love you as strong
When we're ninety-two, the same as seventeen
I looked at him and he smiled at me, "You are my strength when I am weak, you are my motivation when I am uninterested, you bring me hope everytime I fall apart, you gave me light when darkness arise, you are my coffee everytime I wake up and my milk everytime I fall sleep. Addielle Celine Valeste, will you marry, Fifth Leander Jallerano, me?"
Slowly, with teary eyes, I hugged him and I nod," Y-yes Fifth...yes I will marry you." Kinuha niya ang singsing at sinuot iyon ng dahan-dahan saakin.
Tinignan ko iyon at bumaling ulit sakaniya, "Thank you,"
"No, thank you. Because of you I have strength everyday. You are the source of my living, thank you Celine, thank you my love."
Niyakap ko ulit siya habang umiiyak.
"Mahal na mahal kita Fifth Leander. This is the best gift I've ever had!"
"Mahal na mahal din kita Celine higit pa sa sarili ko." Nginitian niya ako.
"Ikakasal na tayo?" I asked.
"Soon, malapit na love, malapit na."
Nginitian ko siya at ipinagpatuloy namin ang kinakain. Paminsan-minsan sinusubuan niya ako na parang bata habang malaki ang ngiting pinapanood ako. Kaya nagtatawanan ang ginawa namin habang kumakain.
I am contented with this kind of celebration with him, basta kung kasama siya masaya na ako.
Pagkatapos namin kumain inayos namin ang mga dala at saka inilagay sa loob ng aming sasakyan.
Napag-isipan muna naming maglakad-lakad bago umuwi. Malamig ngayon sa Baguio kaya doble-doble ang sweater namin.
Habang naglalakad nakangiti lang ako. Hawak niya ang kamay ko sa loob ng bulsa sa kaniyang coat.
"Are you happy?" He asked, smiling.
"Sobra, Fifth. I'm so thankful to have you." I smiled with so much emotion I am feeling right now.
He kissed the top of my hair and he smiled at me again, "I love you."
Three words.
Just three words will make me love him so much harder.
"I love you,"
Nagpatuloy kami sa paglalakad, "Saan mo gusto tumira pag naikasal na tayo?", he asked.
"Gusto ko dito pero mas gusto ko sa tabi ng dagat, I want to live in Ilocos. Gusto ko mamuhay do'n."
"Mag-iipon ako para ro'n, bibili tayo ng lupa at sarili nating isla na tayo lang ang nakakaalam. Para sa atin, mahal."
"No, hindi lang ikaw. Mag-iipon tayo, tayong dalawa para sa atin, para sa future natin." I said, and smile at him.
"Oo tayo...ang ganda pakinggan, kahit palagi mong sinasabi."
I smiled at what he said, he's right kahit ilang taon na kami wala pa ring magbabago sa salitang 'tayo' dahil palagi kang kasama kapag gano'n.
"At saka ipapatayo natin ang bahay na ginuhit mo..."
"Gusto mo 'yon?" He asked me.
"Oo...basta gawa mo gusto ko. With garden at may fifty five inches na TV. May malambot na mga sofa na pagpapahingaan natin pagkatapos ng nakakapagod na trabaho. May pinakamalamig na degree ng aircon para feel natin na nasa Baguio pa din at balcony kung saan mag-sstar gazing tayo tuwing gabi, panonoodin ang dagat, ang sunrise at ang sunset kasama ka."
Ngumiti siya at tumingin sa langit na puno ng mga tala, "Basta kasama ka.."
Kumuha muna kami ng mga litrato bago namin na pag-isipang umuwi na.
"Tara na, ang lamig na dito hatid na kita" Saad niya, tumango ako.
Bumalik na kami sa sasakyan at nagbyahe pauwi, halos isang oras ang layo ng bahay namin dito kaya imbes na matulog muna tinignan ko ang singsing sa aking kamay.
Nakita 'yon ni Fifth at hinawakan ang kamay ko at pinatakan niya ng halik.
Tumingin ulit siya sa daan, habang tinititigan ko biglang nag-ring ang cellphone ko. Tumatawag si Mama.
["Anak, nasaan na kayo?"] Salubong niya, paos ang boses.
["Pauwi na po Ma, kakaalis lang namin. Bakit po?"] Kinakabahan na sabi ko.
["Ang p-papa mo...anak h-hindi makahinga, naubusan ng inhaler. Walang stocks dito, wala di-"]
["Tumawag na kayo ng ambulance Ma! h-hindi t-to pwede tum-]
["Tumawag na ako anak p-pero 30 m-minutes na ang makalipas w-wala pa ring dumadating. W-wala din ang mga kapit-bahay natin. Tinatawagan ko sila tita mo k-kaso hindi ko m-mareach. A-anak d-dalian niyo, please!"]
Takang nakatingin sa akin si Fifth, ngunit sinenyasan kong bilisan ang pagpapatakbo papunta sa bahay. Naintindihan niya naman ito at binilisan ang pagpatatakbo.
["Ma...konting tiis nalang, bigyan niyo muna siya ng paper bag or plastic at painumin niyo ng tubig-"]
["Kanina ko pa ginagawa anak, k-kaso hindi umuubra....anak bilisan niyo...anak nagmamakaawa ako bilisan niyo."] iyak ni mama.
["Bibili kami ng inhaler dito Ma, pauwi na kami onting tiis nalang bibilisan namin."]
["Anak...please, ayoko mawala ang papa mo...anak"] iyak lalo ni mama.
["Oo, Ma. Malapit na kami pakalmahin mo muna si papa."]
Hindi ko kayang marinig na umiiyak si mama kaya pinatay ko muna.
Ipinaliwanag ko kay Fifth lahat kaya mas lalo niya pang binilisan kahit hindi na makita halos ang daan.
Tumunog ulit ang cellphone but this time it was Fifth's phone, my mom's calling at him kukunin ko na sana ito ng biglang mahulog sa may paanan niya kaya siya ang pumulot nang makuha ay ibinigay saakin ngunit nung saktong pag-harap niya. Malaking sasakyan ang nasa harapan namin and the world stopped a second before even I could think. Nasa harap namin ang isang malaking 12 wheeler na sasakyan, at nagbanggaan kami.
Napahawak ako sa ulo ko at nakitang may dugo ang aking mga kamay. tinignan ko si Fifth ngunit hinihila ako ng kadiliman at unti-unti, nasa kadiliman na ako.
___
Song Title:
17 by Pink Sweats
(Thanks To Charise, she recommended me this music)