Nasılsınız millet?
Size iyi okumalar canlarım 😘
Şarkı => Hey Mama // David Guetta
14.Bölüm : Örtbas Edilenler
💧🔥💧
Her an gülümse, boş ver ne düşündüğünü bilmesinler. Ve her şeye rağmen patlat bir kahkaha, bırak neden güldüğünü merak etsinler.
Gabriel García Marquez
🔥💧🔥
•••
Onlara arkadaşım demiştim çünkü kaderlerimiz aynıydı ama şimdi fark ediyorum onlar birdi onlar kaynaktan gelenlerdi.
Ben ise normal bir Doğumla gelmiştim kaynaktan bile değildim omlardan farklıydım ve bizim kaderlerimiz aynı değildi olmazdı!
Bir adım daha attığında içimdeki küçük çocuk avaz avaz bağırmaya başladı.
Gözlerim dolmaya müsaitti ve ben içimdeki küçük kızı tekrardan incitenlere karşı gardımı alacaktım ve dik duracaktım.
Beni bu kadar kolay yıkmazlardı.
•••
"Öğrenmeyecek!" diye kükredi adam tüm öfkesiyle. Karşısında duran onunla boy ölçebileceğini sanan muhafıza öfkeli gözlerle baktı.
Muhafızın umrunda bile değildi. İstediğini aldıktan sonra zaten onunla uğraşmayacaktı.
"Sizin sözlerinizin benim katımda hiçbir önemi yok."
Adam ise öfkeden deliye dönmüştü. Odada bulunan on kişi ise korkuyla izliyorlardı ikilinin tartışmasını, bir kişi hariç.
"Eğer böyle bir şey yaparsan o savunmasız muhafızı öldürürüm."
Muhafız alayla sırıttı adama. Savunmasız dediği muhafızdan ölümüne korkuyordu adam.
"Korkudan altına kaçırmazsan öldürmeyi denersin." dediğinde gök gürlemişti.
"Yeter bu kadar saygısızlık yaptığın sen kim oluyorsunda onunla böyle konuşabiliyorsun." diye çıkıştı adamın eşi.
"Sizin yok oluşunuzun kapısını açacak kişiyim."
Hâlâ alay ediyordu muhafız.
"Bu kadar saçmalık yeter eğer ona tek kelime bile edersen yeminim olsun buraya ayak basmasına izin vermem."
Muhafız alayla kıvrılan dudakları düz bir hal almış sertçe adama baktı. Adamın gözlerindeki kararlılıkla arkasına döndü.
Adam ise boyun eğdirmenin zaferini yaşıyordu içinden. Az önce bozulan morali yerine gelmişti.
Muhafız ise tam gidecekken sadece başını çevirip adama üstten bir bakış attı.
"Hiçbir gerçek gizli kalmaz. Eninde sonunda öğrenecek ve ben o gün sizin yok oluşunuzu keyifle izleyeceğim."
Son sözlerinden sonra son defa olayı arkadan keyifle izleyen adam söndürüp yandan bir bakış atıp gitti.
Onlarda biliyordu gerçeğin bir gün ortaya çıkacağını koca bir savaşın başlayacağını ama ne kadar geç o kadar iyiydi.
•••
Arkamdaki adama yavaşça başımı dik tutarak döndüm.
"Git buradan Dean."sesim kararlı bir şekilde çıkmıştı, bu da istediğim şeydi. Ona karşı yenilmeyi istemiyordum.
"Konuşmamız gerek Amaris."
"Konuşacak bir şey yok!" dedim kendimden ödün vermeksizin.
"Amaris karanlık muhafız ormanda sana ne dedi, ne yaptı sana?"
Sinir bozukluğuyla kahkaha attığımda bana değişik bir varlık gibi bakmasını önemsemedim.
Kendimi dizginleyip dudaklarıma alaylı bir sırıtış kondurdum.
' Tadın güzelmiş yazık olacak. '
'Biliyor musun ateşçi şu an Ateş Saray'ında ve sen bunu bilmiyorsun. Yazık!'
Söyledikleri beynimin içinde dönüp duruyordu, yaşadıklarım bir bir zihnimde belirirken destek almak amacıyla avucumu cama yasladım.
Onun yanında güçlü olmalıydım kendimi toparlamalıydım.
Gözlerimi yerden çekip onun gece mavisi gözlerinde birleştirdim. Dikkatle hareketlerimi izliyordu. Ruhumu okuyormuş gibiydi. Tüylerim ürpermişti.
Gözlerine ne nefretle baktım ne de başka bir duyguyla bakışlarım bomboştu. Ona karşı hissettiğim şey bomboşluk hissiydi.
"Git."
"Konuşalım." diyerek bana bir adım daha attığında gözlerini kocaman açıp durdu. Arkama bakıyordu direk.
Başımı çevirdiğimde gördüğüm şeyle yüzümde belli belirsiz gülümseme peyda oldu.
Tüm okyanus buradaydı, küçüğünden büyüğüne hepsi.
Ve hepsinin tek hedefi Dean'dı.
Ne hissettiğimi anlıyorlardı ve ona göre karşılık veriyorlardı.
Daha cesurca baktım gözlerine.
"Dean, Su Saray'ına girişini yasaklıyorum." dedim.
Dudaklarımdan dökülen kelimlerle bana son kez baktı pişmanlık mıydı gözlerinde gördüğüm yoksa hüzün müydü bilmiyorum ama Saray emrimi yerine getirmişti.
Artık buraya ben istemediğim sürece giremezdi.
Derin nefes alarak az önceki olayı atlatmak istedim ama zihnim aynı şeyi tekrarlıyordu. Odama gidip biraz dinlensem hiç fena olmazdı doğrusu.
Kapıya doğru başımı çevirdiğimde kaşlarımı çattım, sağ taraftan geldiğime eminim ama kapı sol taraftaydı.
Ya da ben karıştırıyorumdur. Adımlarımı kapıya doğru attım, önüne geldiğimde içimde belli belirsiz bir his vardı.
Kapıya dokunmamla odanın içinde olmam bir oldu. Şaşkınlıkla etrafına bakındım. Gördüğüm şeyle ağzım açık kaldı.
Odanın tam ortasında kalp şeklinde mavi bir kristal bulunuyordu. Kristalden yükselen enerji o kadar büyüktü ki kendimi daha da güçlü hatta yenilmez hissetmeme yol açıyordu.
Yavaş adamlarla kristalin önüne geldi. İçim dokunma hissiyatıyla döküp taşmıştı. Elimi yavaşça öne doğru uzattım. Dokunduğun şey ne yumuşak ne sertti.
' Ruhunda yaran var küçüğüm bırak da yaranı sarayım. '
Duyduğum ses bu o gecedeki kadının sesiydi. Elimi kristalden çekip etrafıma bakındım ama bir şey göremedim.
"Sen de kimsin?"
O gece sormak istediği soruydu bu soru.
' Yaranla yara saramazsın, yaranla intikam almazsın.'
Kadının kim olduğunu söylemek gibi bir niyeti yoktu anlaşılan. Titrek bir nefes verdim.
" Ruhumdaki yaramı kaldırırsan ben aynı hatayı tekerrür ederim. "
' Yaranın acısını kapatacağım benliğini ele geçirmesine izin vermeyeceğim. Sen de sana yapılanın bedelini ödeteceksin. '
"Al o zaman bu acıyı."
Birden sardı mavi ışık ruhumu kristalden yükselen mavi ışık demeti ruhumun acıyan kısmını sardı bir kabuk misali.
Bu kabuk deşilmediği sürece acımı unutturacaktı , bu kabuk sayesinde de kiminle nasıl olmam gerektiğini hatırlayacaktım.
Mavi ışık demetiyle ortaya çıkan melodi ruhumu, zihnimi, kalbimi temizlediğinde yeniden doğmuş hissine kapıldım.
Ne ara yumduğumu bilmediğim gözlerimi açtığımda kendimi odamda buldum. Az önce yaşananlar bir bir gözümün önünden geçince yüzümde gülümseme peyda oldu.
Yeniden ama güçlü...
Yeniden daha istikrarlı...
Yeniden daha özgüvenli...
Yeniden daha cesur...
Yeniden daha emin adımlarla bu yola devam edecektim.
Ben Amaris Richard su muhafızı benden alınları almayı geliyorum.
•••
"Bana bir cevap ver, geldi mi gelmedi mi ?"
Küçük perim önümde titreyerek duruyordu ama hak etmişti ne demek ben uyuduğumda onun buraya gelmesi.
Buna izin vermemeliydi ama benim küçük perim şeytanın aklına uymuştu.
"Geldi, hemde her gün. "
Sesli bir nefes bıraktığımda başını daha da eğdi. Onun için benim olana kızmamalıydım ama biri bu periye başına buyruk hareket etmemesi gerektiğini öğretmeliydi.
"Ella kaldır kafanı bana bak."
Mavi gözleriyle bana baktığında gözündeki pişmanlığı görmüştüm. Küçük bir tebessüm sunup avucumu açtım oturması için.
Gözlerim kırpıştırarak yerleşti avucuma narin bir şekilde.
" Ella bir daha asla Ateş ırkından herhangi birisi değil benim odama Saray'ıma bile benden izinsiz adım atamaz, anladın mı beni?"
"Anladım." dediğinde kapı çalındı. İçeri girmesi için komut verdiğimde Holly içeri girdi.
" Tüm su halkı toplandı, sizi bekliyorlar kraliçem."
Başımı sallayıp kapıya yöneldiğimde Holly kapıyı hemen kapanmıştı. Tek kaşım havada ona baktığımda şirince sırıttı Ella'yla.
İkisi de benim bir şey dememe bile izin vermeden elbise çıkarıp elime tutuşturmuşlardı. Kraliçeymişim, kendime dikkat etmeliymişim de...
Oflayarak üstümdeki elbiseyi çıkarıp verdiklerini giydim.
Aynadan kendimi şöyle bir süzdüğümde aslında elbisenin fena durmadığını gördüm. Yakışmıştı. Memnun bir şekilde çıktım banyodan ve odada beni bekleyen ikiliye döndüm.
Holly yanıma gelerek beni kendi etrafımda döndürdü. "Harika olmuşsun, hadi saçına ve yüzüne bir az şekil verelim."
" Gerek yok." desemde kendimi aynanın önünde bulmuştum. Holly'e saçımı açık bırakacağımı söylediğimde o da dalga yapalım madem demişti.
Ella ise yüzüme bir kaç bir şey sürüyordu. İşleri bittiğinde memnun bir şekilde bana baktılar. Ayağa kalkarken Ella bir dakika diyip gitmişti, geldiğinde ise elimde tacım vardı.
Başıma koyduğunda ikisi de ellerini birbirine tokuşturmuşlardı. Onların bu haline göz devirdim ve ayağa kalkıp kendimi süzdüm.
Pürüzsüz bir eyeliner, yanaklarımda pembe allıklar dudağımda ise şeftali renginde parlak bir ruj vardı.
Elbisem ise kadife ipekten idi, göğüs dekoltesi ve yırtmaç içerirken üzerimde ise gayet güzel durmuştu.
" Hadi daha fazla bekletmeyelim. " dediğimde ikisi de başını onayladı. Koridordan çıkıp toplantının yapılacağı odaya vardığımda elimle yelledim kendimi.
Azıcık heyecanlıydım, doğal olarak gireceğim ilk toplantı ilk resmî görevimdi. Kapının açılmasıyla içeriyi hızlı bir şekilde süzdüm.
Herkes tam kadro buradaydı. Başımı dik tutup odanın içine adımımı attığımda herkesin gözünün benim üzerimde olduğunu hissediyordum.
Bana ayrılan baş köşeye oturduğumda gelenleri süzdüm. Holly anne ve babasının yanına geçerken Ella ise ona ayrılan yerde oturmuştu.
İlk geldiğim gibi hilal şekildeki masanın ortasında göl vardı ve orada da dört taht bulunuyordu. Havada sessizlik ama aynı zamanda da gerginlik vardı.
İlk konuşan Alfa'ydı. Gerçi ben hala onun ismini bilmiyordum.
"Okul git gide tehlikeli oldu ne kadar civarda dolaşsak da içine giriş yapamıyoruz. Diğer üç muhafıza da güvenmeyiz."
Masadan mırıltılar yükselirken sözü bu sefer Daphne aldı.
"Step'e katılıyorum. Amaris okulun içinde yalnız ve benim kanımca Amaris'in yanında birileri daha gitmeli."
Masada tartışılıp görüşülen karara göre benimle birlikte Astrid ve Tim gelecekti. Tim melek ırkından savaşçı olarak eğitilen askerlerden biri idi.
Onun dışında da ateş yağmurunda hasar alan evler tamir edilmeye başlandığını hasar gören evlerde yaşayan kurtların sığınma alanlarında kaldığını öğrenmiştim.
İlerleyen saatlerde biten toplantıyla kendimi kütüphaneye atmıştım, kayda değer bir şeyler öğrenmek için.
Elimdeki kitabı açıp ilk sayfasına göz gezdirdim. İlk muhafızla ilgili bir çok şey öğrenmiştim benimle kıyaslandıklarında kadın sanmıştım ama erkekmiş.
Gerçekten yetenekliydi ve kaynaktan doğmaydı. Ölmesinin sebebi ise Su Saray'ının kalbine hayat vermek içinmiş. Yüz yıl boyunca yaşamış biri olarak ona hayran kalmıştım.
Elimdeki kitabın diğer sayfasına geçtiğimde gördüğüm resimle kalakaldım.
İlk sayfada resmî olan kadının beyaz saçları altlara doğru koyulaşıp siyah rengini alıyordu ve teni ile göz önüne çıkarken gözleri zaten zümrüt yeşiliydi .
Giydiği kırmızı elbiseyle de hayran kalınırcasına bir kadın idi.
Kadının duruşunda asalet vardı gözleri bile ben hükmetiyorum diyordu . Kaşlarım havalandı ve satırları okumak istedim ama yazıldığı dili bilmiyordum.
Aurora, kendisi element tanrıçasıdır.
Nerelerdeydiniz Bayım.
Yoğundum kusura bakma. Sana saldıran karanlık muhafız oyalanmam için kendi ruh hayvanını göndermiş.
Sorun değil. Ee, anlat.
Aurora element tanrıçasıydı ve tüm halkların düzeninden sorunluydu. Düzeni o sağlardı diyarı da o yönetirdi ta ki o güne kadar. Devamı bir sonraki zamana.
Ne! Ligero gel buraya!
Şaka yaptım geldim işte.
Sen şaka yapma çünkü beceremiyorsun.
Hıh, sen ne anlarsın buz yığını.
Ligero!
Huysuz, anlatıyorum dinle. O gün dediğim gün sıradan bir gündü işte. Savaş çıkmadan önceden kaybolmuştu kimse nereye gittiğini ne olduğunu bilmiyordu. Savaşı kaybetmemizin sebeplerinden biri de bu zaten.
Anladım. Peki bu mücevherde neyin nesi?
Yüzük. Çok tehlikeli.
Neden?
Kaybolmadan önce yüzüğü Ateş Saray'ında bıraktığı biliniyor, yüzüğün koruyucusu Ateş Muhafızı yani.
Hmmm ne işe yarıyor bu yüzük?
Aklının alamadığı şeyleri gerçekleştirebiliyor örnek vermek gerekirse birinin ruhunu geçici bir süreliğine ya da kalıcı süreliğine fark etmezsiniz birinin bedeninde yaşamasını sağlamak yani bir bedende olması gerekenden fazla ruh taşımasını sağlar. Beden güçlü değilse ruhlar sıkışır ve dengesizlikler olur. En sonunda ise beden de ruhlar da acı içinde ölür.
Gözlerim irileşti kaşlarım havalandı. Bu yüzük bu kadar güçlü ise yanlış ellere geçememesi gerekirdi. Umarım şapşal Ateş muhafızı iyi korumuştur.
•••
"Anlamıyorsun " dedi adam. Gece karası gözleri ve tüm heybetiyle döndü karşısındakine doğru.
Elinde tuttuğu şampanya kadehini tek parmak şıklatmasıyla gönderdi.
"Ondan bunu saklamak git gide zor oluyor onu da geçtim güçleri yavaş yavaş açığa çıkıyor."
"Çıksın."
Bu kadar vurdumduymaz olmasının sebebi içerdeki ajanın iyi olmasıydı. Onu koruyacağını ve güçlerini gizlemesinde yardımcı olacağını biliyordu.
Dik başlıydı ama zamanı geldiğinde işine çok yarayacaktı adamın.
Onu buraya hapseden kardeşlerinden intikamını kendi kanından biri alacaktı, gerçeği şimdilik bilemeyecekti zamanı geldiğinde küllerinden uyanıp istediğini gerçekleştirecekti.
Dudakları kenara kıvrıldı adamın bakışları kendisine sertçe bakana döndü.
"Rahatla, Priroda iyi günlerini geçiriyor, şimdilik. Sende keyfini çıkar. Açığa çıkan her sırda gezegen yerinden sarsılacak zaten."
Bölüm sonu 🔥💧
Bölüm gecikti farkındayım ama netleştirmem gereken bazı yerler vardı onları hallettim.
🌟 basıverin şuna. Birde bol bol yorum yapın.
Ee nasıl buldunuz ?
Ne gerçeğinden bahsediliyor? Bunun sonuçları ?
Saray'ın kalbindeki ses kime aitti sizce?
Aurora hakkında ne düşünüyorsunuz Peki? Bir de yüzük var tabi?