-გამარჯობა კიმ ნაიონ - ეს ხმა საიდანღაც მეცნობა , ეს ..ეს ხომ
ჯანდაბა
-ხმას რატომ არ იღებ
-გისმენთ , ჩემი ნომერი საიდან გაქვთ
-ნუთუ ვერ მიცანი, ჩვენ გუშინ შევხვდით ერთმანეთს, პალატა აგერია
-პალატა ? ბოდიში მაგრამ, ახლა არაფერი მახსენდება -თავი მოვიკატუნე თითქოს ვერ ვიცანი
-კარგი რა ნაიონ
-ახლა გამახსენდა , ჯიმინ ესეიგი თქვენ ხართ მაგრამ, ვერ გამიგია ჩემი ნომერი საიდან
-ნამდვილად გინდა ამაზე საუბარი ტელეფონით ? მოდი ერთმანეთს შევხვდეთ
-საავადმყოფოში ?
-არა დღეს გამომწერეს , მისამართს მოგწერ
-შევთანხმდით
-მოიცა ეხლა ეს რა იყო , ჩემი ტელეფონის ნომერი საიდან აქვს ან რატომ მთხოვა შეხვედრა , რას გადამეკიდა, ღმერთო მგონი ჭკუიდან ვიშლები
***
-აქ რატომ დამიბარე , ან ჩემი ტელეფონის ნომერი საიდან გაქვთ?!
-იქნებ ჯერ მომესალმო
-მაპატიეთ , ისეთი დაბნეული ვარ , გამარჯობა ჯიმინ , იმედია ახლა თავს კარგად გრძნობთ
-ეგ უკვე წარსულს ჩაბარდა
- რაზე გინდოდათ საუბარი და აქ რატომ დამიბარეთ
-ჯერ ეს ერთი, შეგიძლია ფორმალურად აღარ მესაუბრო თორე მგონია რომ ასაკში ვარ ,მერე მეორე აქ იმიტომ დაგიბარე რომ ამაზე უკეთესი ადგილი სასაუბროდ არ მეგულება და მესამე თუ საიდან მაქვს შენი ნომერი , გახსოვს როცა გითხარი შენი სახე მეცნობა თქო...ახლა გამახსენდა, რომ ერთმანეთს ჩვენი საერთო მეგობრის ჯიჰოს დაბადებისდღეზე შევხვდით - გოგონა კი ვერაფერს იხსენებდა , უბრალოდ იდგა და უსმენდა - შენი ნომერი კი თვითონ ჩაწერე ჩემს მობილურში-ჯიმინი კი ტყუოდა, ის ისე კარგად ირგებდა თავის როლს რომ ალბათ ჰოლივუდში მიიწვევდნენ მთავარი გმირის როლზე ...გოგონამ კი როგორღაც შეძლო ხმის ამოღება
- მართლა არაფერი მახსენდება ,იმ დღეს მართლა ძალიან დავთვერი და ბევრი არაფერი მახსოვს , გამორიცხული არ არის რომ იქ შეგხვედროდი , მაგრამ უსამართლობას აქვს ადგილი
-ვერ გავიგე
-შენ ჩემზე ყველაფერი გახსოვს , ჩემი ნომერიც კი გაქვს მე კი არაფერი ვიცი შენს შესახებ გარდა იმისა რომ პაკ ჯიმინი ხარ და მშობლები ადრეულ ასაკში გარდაგეცვალა
-ხო მამაჩემი მატარებელმა გაიტანა , დედაჩემმა კი სტრესს ვერ გაუძლო და გული გაუსკდა
-მშობლების სიკვდილი შენ თვითონ იხილე ? ალბათ რა მარტოსული ხარ მათ გარეშე .... ძალიან გენატრება ისინი ? - პაკმა კი სიცილი დაიწყო , გოგონას გაუკვირდა მისი ასეთი საქციელი მშობლების ხსენებისას, მას ეგონა რომ ბიჭი დაღონდებოდა მაგრამ , მან სიცილი დაიწყო
-რა გაცინებს , მეგონა შენთვის მტკივნეულ თემას შევეხე , თავს ცუდად ვგრძნობდი უკვე
-არაუშავს ,შევეჩვიე მათ გარეშე ცხოვრებას , რათქმაუნდა მენატრება, ორივე მენატრება- ისევ აგრძელებდა ცრუ ისტორიების გამოგონებას , არ ჩერდებოდა... ტყუილს კი საზღვარი არ ჰქონდა
-აი მოვედით - ნახევარსაათიანი სეირნობის შემდეგ ძველ შენობასთან მივიდნენ
-ეს რა ადგილია , აქაურობა ძალიან ლამაზია ჯიმინ მაგრამ, როგორც ჩანს აქ უკვე აღარავინ ცხოვრობს , ნეტა ვისი იყო ეს სახლი აქამდე - გოგონა აგრძელებდა სახლის დათვალიერებას, ჯიმინი კი უბრალოდ მას დაყვება და უსმენდა, იქაურობა ისეთი ლამაზია ... შეუძლებელია თვალი მოწყვიტო ხავსებითა და სხვადასხვა მცენარეებით დამშვენებულ სახლის კედლებს , ეს სახლზე მეტია , შეიძლება ითქვას რომ სასახლეა , ულამაზესი სასახლე სადაც დიდი ხანია ბედნიერება აღარ არის , თითქოს სიბნელე დაისადგურა , სიჩუმე კი ჯიმინმა დაარღვია
- აქაურობა მართლაც ძალიან ლამაზია , მოდი მეორე სართულზე ავიდეთ და დავათვალიეროთ
-კი ძალიან მაინტერესებს - გოგონა სირბილით ავიდა ზევით მაგრამ, არ იცოდა იქ რა ელოდებოდა
-ცოტა ფრთხილად , ძველი სახლია მაინც - როცა ზევით მეორე სართულს მიადგნენ ერთი ლამაზი ოთახი იპოვეს საიდანაც შესანიშნავი ხედი იყო , ვიდრე გოგონა ხედით ტკბებოდა , პაკმა დრო იხელთა და მიეპარა
-რას აკეთებ - გოგონას ცოტა არ იყოს შეეშინდა მისი მოულოდნელი საქციელის
-არაფერს , უბრალოდ მომინდა რომ ჩაგეხუტო - სიყალბე , ისევ და ისევ სიყალბე , ეს არ სრულდებოდა , პაკს მხოლოდ ნაიონის ნდობა უნდოდა მეტი არაფერი , მან ხომ მასზე ყველაფერი იცოდა , ისიც კი , რომ დედამისი იკვლევდა იმ გოგონების გვამებს რომელებიც ამ ფსიქოპატის მსხვერპლნი გახდნენ .... ბიჭი ნელი ნაბიჯებით უახლოვდება გოგონას და თან თვალს არ აშორებდა , გოგონას თვალებში შიშს კითხულობდა .
უკვე ძალიან ახლოს იყო , მისი პატარა სახე ხელებს შორის მოათავსა ცოტა ხანს თვალებში უყურა და მის ტუჩებს ვნებიანად დაეწაფა
*ჯიმინის pov*
ნელა ვუახოვდებოდი ნაიონს როცა მან უკან სვლა დაიწყო , მე კი არ ვჩერდებოდი, მის თვალებში შიშს ვხედავ მაგრამ, ეს არ მადარდებს
როცა ძალიან ახლოს მივედი მას კი წასასვლელი არ ჰქონდა უბრალოდ მისი სახე ჩემს ხელებში მოვათავსე, ცოტა ხანს მის თვალებს შევცქეროდი შემდეგ კი მის მარწყვის ტუჩებს დავეწაფე , ის კი არ შემეწინააღმდეგა , უბრალოდ ამყვა , ღმერთო მისი ტუჩები ისეთი ტკბილია
*ნაიონის pov*
ის უკვე ძალიან ახლოს არის, ღმერთო რა გავაკეთო , ჩემკენ მოიწევდა , მან უბრალოდ მაკოცა, მე კი უბრალოდ ავყევი , კი ნამდვილად ავყევი არ შევწინააღმდეგებივარ , უცნაურია არა ...
-გოგონამ კოცნაში აყვა , ჯიმინს კი ეს სიამოვნებდა , უკვე ხვდებოდა , რომ ნაიონის ნდობას ისაკუთრებდა და ეს ასეც მოხდა , გოგონა ხელში აიყვანა და იქვე მდგომ მაგიდაზე შემოსვა , ისიც არ შეეწინააღმდეგა ,ფეხები წელზე შემოხვია და კოცნა გააგრძელა , როგორც ნაიონი ამბობს
პაკის ტუჩები მართლაც ტკბილია , ჯიმინის ყურადრება კი სხვა რაღაცამ მიიქცია , ეს არც გოგონასთვის ყოფილა შეუმჩნეველი
-ჯიმინ რა ხდება , რატომ გაჩერდი
-არაფერია პატარავ, ახლა ჩვენ აქედან უნდა წავიდეთ , მიზეზს ახლა ნუ მკითხავ კარგი ?
-მაგრამ ჯიმინ ... კარგი- გოგონა უსიტყვოდ დაემორჩილა და მას გაყვა , არ იცოდა სად მიყავდა პაკს მაგრამ უბრალოდ მას უსმენდა და ენდობოდა ... ბიჭი მოულოდნელად გოგონას აჩერებს , თვალებში უყურებს და ეუბნება
-მოდი გავიქცეთ -პაკი ასეთი არასდროს ყოფილა , ეს მისთვის აუწერელი რამ არის,
-ჯჯიმინ რას გულისხმობ
-მე შენ მიყვარხარ კიმ ნაიონ - გოგონა კი მას უბრალოდ მოეხვია
-პოლიცია არ გაინძრეთ , ალყაში ხართ , ვერსად გაგვექცევი პაკ ჯიმინ
- ამის გაგონებაზე ჯიმინს არ შეშინებია რადგან , მან იცოდა ,რომ ნაიონი უკვე მას ეკუთვნის და მას ვეღარავინ წაართმევს მან ის იპოვა , ვისაც წლებია ეძებს და პაკს ახლა პოლიცია საერთოდ არ ადარდებდა
-რა ხდება
- არაფერია პრინცესა , დავბრუნდები გპირდები ...
აბა აბა რა ამბებიაოო აქქქ , ნეტა რა მოხდება როცა ნაიონი ყველაფერს შეიტყობს ჯიმინის ნამდვილი სახის შესახებ , მიატოვებს თუ ისევ ბრმა დაიჯერებს ყველაფერს ?? ველოდები თქვენს მოსაზრებებს 💅😙♥
Vote and comment ☑ <33