" យើងមិនអីទេ!!ហើយពេលណាទើបយើងអាចត្រឡប់ទៅផ្ទះបាន " ជុងហ្គុកសួរចឹងដឹងមូលហេតុនាយហើយ តាមពិតទៅនាយមិនចេះដេកពេទ្យយូរទេហើយណាមួយក្លិនថ្នាំវាធ្វើឲ្យនាយឈឺលើសដើមចឹងសម្រេចសម្រួលត្រឡប់ទៅផ្ទះល្អជាង ។
"លោកទើបដឹងខ្លួនគួរសម្រាកនៅពេទ្យសិនទៅ ជុង!! " សូវ៉ាលីជ្រួញចិញ្ចើមមិនពេញចិត្ដនិងសម្ដីរបស់នាយម៉េចក៏ប្រញាប់ប្រញាល់យ៉ាងនឹង ។
"នាងក៏ដឹងដែរថាយើងមិនចេះនៅពេទ្យឡើយ " ជុងហ្គុកឧទានមកដោយក្ដីតឹនទ្រូងមនុស្សគេស្អប់ក្លិនមន្ទីរពេទ្យបំផុត ។
" យ៉ាងណារង់ចាំម្ចាស់ធំត្រឡប់មកវិញសិន ជុង!!ព្រោះម្ចាស់ធំជាអ្នកសម្រេចចំពោះរឿងនឹង " សូវ៉ាលីគ្រវីក្បាលនាងមិនធ្វើអ្វីឲ្យសមបំណងនាយបានទេព្រោះគ្រប់យ៉ាងស្ថិតលើណាមជូនជាអ្នកសម្រេចចិត្ដហើយ ។
" ហ៊ឹម " ជុងហ្គុកលឺចឹងហើយបានត្រឹមដកដង្ហើមធំនាយដឹងហើយច្បាស់ទៀតផងវាគ្មានថ្ងៃដែលគេអាចចាកចេញបានទេ ដរាបស្ថិតការសង្កេតមើលរបស់ណាមជូន ។
" លោកគួរសម្រាកសិនទៅជុង!! " សូវ៉ាលីដេញឲ្យនាយសម្រាកបន្ដ នាយទើបក្រោកពីការសន្លប់ចឹងយ៉ាងណាសម្រាកប្រមូលកម្លាំង ។
" ក៏បាន!!នាងដូចគ្នា " ជុងហ្គុកគ្រាន់មើលនាងមួយភ្លែត ដឹងបាត់ហើយថានាងហត់ប៉ុណ្ណាទម្រាំបានគេងយប់ជ្រៅដោយមិនចង់រំខាននាងច្រើនដេញឲ្យនាងចូលគេងដែរ ។
" ចា!! " នាងតូចទាញភួយមកដណ្ដប់លើកាយនាយហើយទៅសម្រាកនៅសាឡុងប៉ុន្ដែនាងរកឈានជើងចេញទៅហើយជុងហ្គុកចាប់ដៃរបស់នាង ។
" នាងចង់ទៅណា " ជុងហ្គុកចងចិញ្ចើមពេលឃើញនាងដើរចេញចឹង ទាំងមុននឹងនាយរំពឹងថានាងឡើងមកគ្រែគេងជាមួយខ្លួនទេតើ ប៉ុន្ដែវាខុសឆ្ងាយពីការរំពឹងនាយ ។
" ទៅគេងលើសាឡុង " រាងស្ដើងងាកមុខមកសម្លឹងនាយ ។
" សម្រាកជាមួយយើងមក " ជុងហ្គុកទះពូកឲ្យនាងចូូលមកគេងជាមួយខ្លួនហើយម្យ៉ាងសាឡុងវាតូចណាស់ ប្រសិននាងគេងវាធ្វើឲ្យចុកឆ្អឹងឆ្អែងមិនខានទេ ។
" មិនសមទេ!! " សូវ៉ាលីគ្រវីក្បាលនាងម៉េចអាចនឹងដណ្ដើមកន្លែងគេងរបស់អ្នកជំងឺបាន ។
" ហេតុអ្វីមិនសម??ក្រែងគ្រែនេះធំណាស់មិនចឹង ចូលគេងមក " នាយក្រាស់ទាញដៃនាងតូចមួយទំហឹងធ្វើឲ្យនាយដួលលើទ្រូងរបស់នាយ ក្រសែភ្នែករបស់ពួកគេបាញ់សម្លាក់គ្នាទៅវិញទៅមកពោរពេញទៅដោយមនោសព្ចោតនារៀងគ្នា ។
" ជុង!! " រាងស្ដើងខ្ទប់មុខនឹងដើមទ្រូងរបស់នាយទាំងអឹមអៀន ពុទ្ធោម៉េចប្រើកែវភ្នែករបៀបនេះសម្លឹងមកកាន់នាង ។
" នាងអៀនឬ " ជុងហ្គុកឃើញថ្ពាស់ក្រហមព្រើងៗតិចៗរបស់នាងហើយអស់សំណើចដើមក នាយញីសក់ក្បាលនាងថ្នមៗខ្លាចដាច់សរសៃសក់ទន់រលោងរបស់នាង ។
" គ្មានទេ!! " សូវ៉ាលីងើយមុខចេញទាំងគ្រវីក្បាល មានបានអៀនណាកុំចេះមកចោទនាងចឹង ។
" មិនអៀនមែនឬ " នាយក្រាស់ចងចិញ្ចើមសួរបញ្ជាក់នាង សប្បាយដែលគេងពេទ្យមានមនុស្សឲ្យនាយញ៉ោះលេងចឹង ។
" ពិតប្រាកដហើយ " នាងតូចឆ្លើយម៉ាត់ដើម្បីកុំឲ្យនាយពិនចាប់ពិរុទ្ធពេក ។
" តើគួរជឿដែរទេ?? " ជុងហ្គុកអង្អែលចង្កាតិចៗសញ្ជឹងគិតតើនាយគួរជឿសម្ដីរបស់នាងទេហើយតែណ្ហើយ!!ខ្លាចក្មេងអន់ចិត្ដខឹងខ្លួនច្រឡោតពេញនឹងឥឡូវហើយ ។
" ហ៊ឹម!!យើងឈប់ញ៉ោះនាងហើយ ឆាប់ឡើងគេងឲ្យស្រួលមក " នាយក្រាស់រំកិលខ្លួនទៅម្ខាងដោយទុកមួយចំហៀងទៀតឲ្យនាងសម្រាក ហើយនាយឃើញទឹកមុខរបស់នាងមិនសូវស្រស់ទៀតចឹងបញ្ឈប់ការលេងសើចត្រឹមនឹងទៅចុះ ។
" ចាអរគុណហើយជុង!! " សូវ៉ាលីឡើងមកគេងក្បែរនាយ គ្រាន់ទម្លាក់ខ្លួនដល់ពូកភ្លាមភ្នែករបស់នាងទន់ភ្លាមៗ ។
" ក្មេងរឹង " ជុងហ្គុកអស់សំណើចដែលឃើញនាងធ្វើឬកពារចឹងដាក់ខ្លួនមកចុះគ្រាន់បានគេងភ្លាមលក់លឿនដល់ហើយនាយទាញចង្កេះកាយតូចមកជិតដោយឲ្យផ្ទៃមុខរបស់នាងផ្អឹបនឹងដើមទ្រូងរបស់ខ្លួន បន្ទាប់មកនាយបិទភ្នែកគេងតាមក្រោយ ។
ស៊ីនូលួចសម្លឹងតាមរយះកញ្ចប់ឃើញម្ចាស់តូចនិងសូវ៉ាលីគេងក្បែរគ្នាចឹងនាយសប្បាយចិត្ដណាស់ហើយម្យ៉ាងរឿងកិច្ចសន្យារបស់នាយនិងសូវ៉ាលីក៏ជិតសម្រេចហើយ នាយសង្ឈឹមថាសូវ៉ាលីស្វែងយល់ចិត្ដជុងហ្គុក ហេតុអ្វីនាយស្អប់មនុស្សស្រីខ្លាំងដូច្នេះ តើមូលហេតុអ្វី??នាយសង្ឈឹមថានឹងបានតម្រុយពីបញ្ហាមួយនឹង ។
" សង្ឈឹមថាអ្វីៗនឹងល្អប្រសើរទៅចុះ " ស៊ីនូរំពឹងថាអាចកែប្រែនាយក្រាស់ក្លាយជាធម្មតាវិញ ហើយនឹងជុំជ្រុះភាពស្អប់ខ្ពើមនោះចោលឲ្យអស់ ។
" លោកម្ចាស់ស៊ីនូ!! " អង្គរក្សបោះជំហានដើរមករកនាយជំនិតកំពុងឈរមុខបន្ទប់សម្រាករបស់នាយក្រាស់ដោយស្រដីខ្សឹបៗខ្លាចរំខានដំណេកអ្នកខាងក្នុង ។
" មានការអ្វី ហាន់ដុក!! "
" គឺមនុស្សរបស់លោកម្ចាស់ថេហ្យុងមកលុកលុយកន្លែងពួកយើងទាន " ហាន់ដុកប្រាប់នាយជំនិតដោយរបួសជាប់ខ្លួនទម្រាំគេចខ្លួនបានផុត ម្យ៉ាងនាយត្រូវរាយការណ៍នេះដើម្បីឲ្យចៅហ្វាយមានវិធាការកម្ចាត់សត្រូវហើយ ។
" ហ៊ឹម!!ពេលនេះចៅហ្វាយកំពុងត្រូវរបួសទុកឲ្យយើងចាប់ការវាដោយខ្លួនឯង " ស៊ីនូមិនចង់រំខាននាយក្រាស់ទេណាមួយនាយឈឺផងរឿងតិចតួចចឹងនាយអាចចាប់ការបានហើយ ។
" មិនបាច់ទេយើងអាចធ្វើបាន " នាយក្រាស់វាចាប្រឆាំងនឹងនាយជំនិត គិតឬអម្បាញ់មិញនាយសម្រាកទេគ្រាន់លឺសម្លេងសម្រិតជើងមនុស្សដើរមកក្បែរបន្ទប់នាយងើបចេញទៅលួចស្ដាប់ កុំសំខាន់ថាហាមនាយបានឲ្យសោះ ។
" ម្ចាស់តូច " ស៊ីនូភ្ញាក់ព្រើតពេលឃើញជុងហ្គុកមកកាត់សម្ដីពួកគេចឹង ហើយមកតាំងពីពេលណា??
" រៀបចំខោអាវឲ្យយើងមក!!ស៊ីនូ " ជុងហ្គុកស្រដីយ៉ាងត្រជាក់ស្រេបគេមិនបណ្ដោយឲ្យសត្រូវមកបំផ្លាញកន្លែងខ្លួនដោយងាយៗឡើយ ។
" ប៉ុន្ដែ... " នាយជំនិតស្ទាក់ស្ទើរចិត្ដក្នុងការធ្វើតាមបញ្ជានាយ ។
" ឲ្យលឿន " ជុងហ្គុកសម្លុតនាយម៉េចប្រកែកនិងបញ្ជាគេចឹង ចង់ឲ្យគេខឹងឬ ។
" បាទម្ចាស់តូច " នាយជំនិតព្រមតាមដោយទៅទិញសម្លៀកបំពាក់ ឯជុងហ្គុកទៅសម្អាតខ្លួនឲ្យស្អាតរង់ចាំខោអាវមកដល់នាយទទួលដោយអាវគ្រ័រហ្សេពណ៍ខ្មៅ នឹងខោជើងវែងមកស្លៀក ។
" ស៊ីនូឯងនៅទីនេះហើយ " ជុងហ្គុកសម្លឹងរាងកាយស្ដើងកំពុងគេងលើគ្រែយ៉ាងស្កប់ស្កល់ នាយឲ្យស៊ីនូការពារសុវត្ថិភាពរបស់នាង ឯនាយទៅចាប់ចែងរឿងថេហ្យុងសិន ។
" បាទម្ចាស់តូច "
" ឆាប់ទៅហាន់ដុក " ជុងហ្គុកបោះជំហានចេញយ៉ាងលឿនទៅតាមផ្លូវសម្ងាត់នៃមន្ទីរពេទ្យ ប្រសិននាយចេញទៅតាមផ្លូវមុខដឹងរឿងហើយចឹងខ្ជិលមានរឿងរញ៉ែរញ៉ៃដោះស្រាយតាមច្រកក្រោយល្អបំផុត ។
" បាទម្ចាស់តូច "
ស៊ីនូអង្គុយនៅលើសាឡុងដោយចិត្ដអន្ទះអន្ទែងចិត្ដមិនដឹងគិតរបៀបណាទេជុងហ្គុកចាកចេញទៅទាំងឈឺចឹងនាយត្រូវរាយការណ៍ទៅអង្គម្ចាស់របៀបណា ហ៊ើយតឹនចិត្ដដល់ហើយ ។
" ហ៊ើយ!! " ស៊ីនូដកដង្ហើមធំងើយសម្លឹងពិដានទាំងតប់ប្រមល់ អារម្មណ៍វីវិលពិបាកបែកចែក ។
នាយក្រាស់បានឡើងឡានដោយចិត្ដក្ដៅក្រហាយដែលកូនចៅរបស់ថេហ្យុងមកអុកឡុកចឹង នាយមិនដែលទៅប៉ះពាល់គេម្ដងណាទេ ហេតុអ្វីមករញ៉ែរញ៉ៃគេម្ល៉េះ ។
" ឲ្យលឿនទៅហាន់ដុក " ជុងហ្គុកតឿនឲ្យហាន់ដុកបន្ថែមល្បឿន នាយយកកាំភ្លើងស្នៀតនឹងចង្កេះ ទាញដាវមកជូតហាន់ដុកព្រឺសម្បុរ ។
" បាទទាន " ហាន់ដុកខ្លាចរអានឹងនាយហើយ មើលចុះក្បាលជាប់រុំបង់ក៏ដោយមិនអាចកាត់បន្ថយភាពកំណាចរបស់នាយទេ ។
នាយធ្វើដំណើរបានមកដល់កន្លែងដោយដាវនាយកាន់ជាប់បោះជំហានយ៉ាងស្វាហាប់មានអង្គរក្សតាមពីក្រោយមិនក្រោមដប់នាក់ទេ នាយធាក់ទ្វាមួយទំហឹងបង្ហាញឲ្យឃើញទិន្នភាពក្នុងកន្លែងរបស់នាយបែកបាក់ខ្ទេចអស់គ្មានសល់វាបណ្ដាលឲ្យនាយគ្រឺតធ្មេញខឹងភ្លាមៗដោយមានឈាមដាបពេញនឹង នាយក្រាស់សម្លក់មុខកូនចៅថេហ្យុងដែលអង្គុយចាំគេជាស្រេចហាក់ដូចរង់ចាំឌឺដងនាយចឹង ។
" មេពួកវាមកហើយ!!ពួកឯង " ពួកគេស្រែកប្រាប់គ្នីគ្នាឲ្យបានដឹងពីវត្ដមានរបស់នាយក្រាស់ ។
" ហ៊ឹម!!គិតឬថាធ្វើចឹងដាក់កន្លែងយើងហើយ!!រួចផុតជីវិតនោះ " នាយក្រាស់សើចដើមកដោយបញ្ចេញស្នាមញញឹមចុងមាត់ ប៉ុណ្នឹងហើយនាយបណ្ដោយឲ្យសត្រូវរួចផុតជីវិតកុំហៅនាយថាម្ចាស់តូចឲ្យសោះ ។
" ថ្វើយ!!កុំពិនសម្ដីឆាប់ចូលមក " ពួកគេមិនញញើតនឹងសម្ដីនាយឡើុយ ត្រឹមសម្បត្ដិក្មេងប្រឡុកក្នុងសង្គមងងឹតថ្មីថ្មើងសោះម៉េចក៏សម្ដីក្អេងក្អោងម្ល៉េះ ប្រដៅក្មេងមិនទាន់បាត់ធុំក្លិនទឹកដោះចេញម្ដងឲ្យដឹងថាអ្នកខ្ពស់អ្នកណាទាបផង ។
" ឆើស!!ចង់ប្រដៅយើងផង " ជុងហ្គុកអស់សំណើចដែលហ៊ានមាក់ងាយនាយចឹង មិនទាន់ស្គាល់នាយច្បាស់ថាហ៊ានវាយតម្លៃត្រឹមសំបកក្រៅទៅហើយ ចឹងកុំបន្ទោសថានាយដៃធ្ងន់ឲ្យសោះ ។
" ចឹងឆាប់មកប្រដៅយើងមក " នាយក្រាស់ញញឹមញញែម វាចាឌឺដង ហៃយ៉ាខានកម្ដៅសាច់ដុំយូរហើយត្រូវប្រលះពួកឥតប្រយោជន៍ឲ្យអស់ ។
" ចូល " ពួកវាចិត្ដក្ដៅសម្រុកចូលភ្លាមៗ រាងក្រាស់កាន់ដៃរត់ចូលកាប់គ្មានប្រណៃដៃ ត្រឹមមួយរំពេចភ្នែកសោះពួកនោះអស់ជីវិតបាត់ រាងកាយពួកវាដួលលើដីឈាមស្រោចពេញដី សកម្មភាពមួយនេះធ្វើឲ្យហាន់ដុកចំហរមាត់បើកភ្នែកធំៗនាយមិនដែលឃើញម្ចាស់តូចចិត្ដឆៅហើយព្រៃផ្សៃចឹងទេ ។
" ឈាមរបស់ពួកឯងវាគគ្រិចគួរឲ្យចង់ក្អួត " ជុងហ្គុកបោះស្រដីដោយក្រសែភ្នែកសម្លក់ទៅសាកសពទាំងចងអាឃាត ។
" បងប្រុស " វិញ្ញាណរបស់ជុងហ្គុកឧទានហៅនាយមើលចុះម៉េចបានសម្លាប់មនុស្សចឹង វាបាបប៉ុណ្ណាហើយគេមិននឹកស្មានថានាយក្រាស់ជាមនុស្សឈាមត្រជាក់ចឹងសោះ ។
" បងដឹងថាឯងចង់និយាយអ្វីហើយ " នាយវាចាមកខ្សឹបៗមិនបាច់ឃាត់នាយទេអ្វីដែលពួកអស់នោះទទួលគឺវាសាកសមហើយម្យ៉ាងវាជាការប្រមាថ ប្រសិនហ៊ានមកបំពានកន្លែងនាយម្ដងទៀត គេនឹងប្រកាសសង្រ្គាមជាមួយដោយផ្លូវការហើយ ។
" ហ៊ឹម!! "
" កុំមានអារម្មណ៍ថាខុស បងប្រុសរបស់ឯងចួបទុក្ខដោយសារមនុស្សអស់នេះច្រើនណាស់ " យមទូតលេចវត្ដមានមកឈរក្បែរវិញ្ញាណរបស់ជុងហ្គុកដោយប្រមូលប្រលឹងដែលបានស្លាប់មុននេះទាំងអស់ដោយនិយាយប្រាប់គេ ។
" ប៉ុន្ដែ... "
" បានហើយថ្ងៃក្រោយទៀតឯងនឹងឃើញសភាពរបស់គេជាងនេះទៅទៀតដូច្នេះ ត្រៀមចិត្ដឲ្យហើយទៅ " ខ្សែជីវិតរបស់រាងកាយមួយនេះគឺអនាគតទៅឃៅឃៅហ៊ានធ្វើគ្រាន់យ៉ាង មិនខ្លាចរអានឹងពពួកសង្គមងងឹតទេហើយគេមានអំណាចបំផុត ។
" បាទ " នាយសម្លឹងកាយក្រាស់កំពុងបោះជំហានដើរចេញដោយអូសដាវបែកផ្កាភ្លើងហើយ អង្គរក្សនាំគ្នាញញើតនឹងនាយគ្រប់គ្នាថាពីមុននាយកំណាច ប៉ុន្ដែបច្ចុប្បន្នហាក់គុណទ្វេចឹង ។
" សម្អាតកន្លែងឲ្យស្អាតហើយយកសាកសពទៅទម្លាក់មុខផ្ទះរបស់មេវាទៅ កុំភ្លេចសរសេរសំបុត្រទុកផង " នាយក្រាស់បោះមួយប្រយោគនឹងហើយឡើងឡានបាត់ដោយខោអាវប្រឡាក់ឈាមផ្ទៃមុខដូចគ្នា នាយឲ្យហាន់ដុកបើកទៅវិមានទៅនាយមិនត្រឡប់ទៅមន្ទីរពេទ្យទេ ។
" ចំណែកសូវ៉ាលីប្រាប់ឲ្យស៊ីនូនាំនាងមកវិមានមក "
" បាទម្ចាស់តូច "
ហាន់ដុករៀបចំតាមបញ្ជារបស់ម្ចាស់តូច ស៊ីនូលឺហើយប្រញាប់នាំកាយស្ដើងត្រឡប់ទៅវិមានជាបន្ទាប់ស្ដាប់សម្ដីរបស់ហាន់ដុកនិយាយមកធ្វើឲ្យនាយមិនស្រណុកចិត្ដសោះ ។
" ឯណាជុងហ្គុកនោះ!!ស៊ីនូ " រាងស្ដើងព្រួយបារម្ភនឹងជុងហ្គុកណាស់ព្រោះមិនងាយវត្ដមានរបស់នាយតាំងពីក្នុងបន្ទប់សម្រាករហូតដល់ពាក់កណ្ដាលផ្លូវ តើនាយទៅណា ??
" ម្ចាស់តូចនៅវិមានអ្នកនាង "
" មានរឿងអ្វីទៅស៊ីនូ!! " ហ្អា!!ក្រែងមុននឹងនាយកំពុងគេងជិតនាងតើ ម៉េចទៅដល់វិមានលឿនម្ល៉េះ ??
" ខ្ញុំមិនអាចប្រាប់នាងបានទេ!!ទៅដល់វិមាននាងអាចសួរម្ចាស់តូចដោយខ្លួនឯងបានណា " ស៊ីនូបធិសេធមិនប្រាប់រឿងនេះដោយគ្មានការអនុញ្ញាតពីជុងហ្គុកបានទេ ក្រៅពីនាយគ្មាននរណាអាចប្រាប់នាងឡើយ ។
" ចា " នាងម៉េចអាចសួរដេញដោលស៊ីនូបាននោះ មានតែនាយក្រាស់ទេដែលអាចផ្ដល់ចម្លើយជ្រាបច្បាស់ ។
ឡានរបស់ពួកគេបានមកដល់វិមាន អ្វីដែលនាងឃើញដំបូងគេគឺស្នាមញញឹមរបស់នាយក្រាស់កំពុងឈររង់ចាំនៅមុខខ្លោងទ្វាគ្រាន់ឡានឈប់ភ្លាម នាងបើកទ្វារត់សម្ដៅទៅរកនាយក្រាស់ដោយអោបនាយស្រូបយកភាពកក់ក្ដៅពីនាយ ។
" មិនអីទេណា " នាយក្រាស់អង្អែលសក់ក្បាលនាងថ្នមៗ នាយដឹងថានាងភ័យប៉ុណ្ណាដែលក្រោកមកបាត់ខ្លួនមុននឹងចួបនាងគេសម្អាតរួចស្រេចដើម្បីកុំឲ្យនាងតក់ស្លុត ។
" លោកទៅណា "
" កន្លែងមានបញ្ហា "
" ចា " នាងតូចមិនសួរដេញដោលនាយឡើយ ឱបចង្កេះនាយឲ្យល្អិតដូចស្រមោចរោមស្ករចឹង ។
" អាហែម!!ល្មមលែងហើយ " ណាមជូនដើរមកឃើញទិន្នភាពគូរស្នេហ៍មួយគូរនេះក្អកក្រហែមបន្ដិច ដើម្បីកាត់ចង្វាក់ពួកគេមើលចុះផ្អែមល្ហែមកណ្ដាលផ្ទះតែម្ដងហើយណ៎ ។
" អូរ!!បងប្រុស " សូវ៉ាលីលឺចឹងប្រញាប់រុញកាយក្រាស់ចេញដោយរៀបឬក
ពារទាំងមុខនាងក្រហមព្រើងៗ វាគួរឲ្យអាម៉ាស់ណាស់ដែលត្រូវអ្នកដទៃ
ឃើញចឹង ។
" អួយ!!ដូចឈឺកដល់ហើយ ស៊ីនូសុំទឹកមួយកែវមក " ណាមជូនដើរចូលក្នុង
ធ្វើមិនដឹង ថែមបន្លំហាក់មិនបានឃើញហេតុការណ៍មុននឹងទេ ។
" បាទៗម្ចាស់ធំ " កុំឡើយណាមជូនសូប្បីស៊ីនូក៏ឃើញដែរ នាយរហ័សទៅ
ផ្ទះបាយបើកទូរយកដបទឹកមកឲ្យណាមជូនផឹកឲ្យត្រជាក់ចិត្ដ ។
" ខ្ញុំទៅសិនហើយ " សូវ៉ាលីរៀងអាម៉ាស់តិចដែលត្រូវគេចាប់បានស្រស់ៗ
ចឹងនាងប្រញាប់រត់ទៅបន្ទប់បាត់ទុកឲ្យនាយក្រាស់ឈរឡឹងឡង់ម្នាក់ឯង ។
" ចុះឯងប្រុសជុងមិនទៅតាមនាងទៅឈរថ្មឹងដល់កាលទៀត " ណាមជូនបកមកស្ដីឲ្យនាយ ម៉េចខាងស្រីគេរត់ទៅហើយខាងប្រុសនៅចាំកាល ។
" ហេតុអ្វីត្រូវទៅតាម " នាយក្រាស់សម្លក់មុខបងប្រុស ប្រញាប់ទៅបន្ទប់របស់ខ្លួនបាត់មិនឲ្យណាមជូនញ៉ោះខ្លួនទាន់ទេសូមប្រាប់។
" យី!!អាល្អិតនេះវើយ " ណាមជូនគ្រវីក្បាលមិនយល់និងនាយក្រាស់ បន្ទាប់មកនាយទាក់ទងទៅជីមីនឲ្យបញ្ជូលគ្រូពេទ្យមើលតាមដានអាការះរបស់ជុងហ្គុក នាយមិនទុកចិត្ដទេទោះឃើញគេមិនអីក៏ដោយ យ៉ាងណាត្រូវពិនិត្យឲ្យបានលំអិតទើបប្រសើរជាង ។
" ហាយឡូ!!ជីមីន " ណាមជូននិយាយទូរស័ព្ទដោយខ្លួនផ្អែកនិងជញ្ជាំង ។
" ហាយឡូ!!ណាមជូន " ជីមីនទាញទូរស័ព្ទមកចុចទទួលរួចនាយបន្ដមើលឯកសារទៀតម៉េចអាចចោលពេលបានទៅ ពេលវេលារបស់នាយមានតម្លៃណាស់ ប្រហែសបន្ដិចអាចធ្វើឲ្យអ្នកជំងឺស្លាប់បានដែរ ។
" បញ្ជូលមនុស្សឲ្យមកតាមដានសុខភាពរបស់ជុងហ្គុកផង!!ជីមីន " ណាមជូនវាចាយ៉ាងលឿនព្រោះនាយមិនអាចរំខានការងាររបស់គេយូរជាងហ្នឹងទេ ។
" បានយើងនិងឲ្យមនុស្សទៅវិមាន!!ថ្ងៃបន្ដិចប្រហែលទៅដល់ហើយ " ជីមីនលឺចឹងហើយដឹងច្បាស់ជាងថ្ងៃថានរណាជាអ្នកជំងឺ!!ម្នាក់នោះគ្មាននរណាឆ្ងាយពីនាយក្រាស់ទេ ។
" អឹម!!ចឹងប៉ុណ្នឹងហើយជីមីន យើងលែងរំខានឯងហើយ "
" ហ៊ឹម!! " ជីមីនក្រហឹមដើមកបន្ដិចហើយចុចទូរស័ព្ទបិទ នាយបន្ដកិច្ចការទៀតស្រាប់ពេលនោះមានមនុស្សចូលក្នុងបន្ទប់ការិយាល័យរបស់នាយគ្មានការអនុញ្ញាត ។
" អ្នកណា!! "
" ជីមីន!!ហាយឡូ " រាងស្ដើងគ្រវីដៃដាក់នាយហើយបិទទ្វាវិញដើរមកជិតនាយ ។
" អូន!!មកទីនេះធ្វើអ្វី?? "
" យកបាយមកឲ្យបងញុំាណា!!ប្រុសសម្អុយ " នាងដើរមកជិតហើយក្ដិចខ្ទង់ច្រមុះរបស់គេតិចៗទាំងខ្នាញ់ ។
" អូរ!!ចឹងចាំបន្ដិចបងរួចដៃឥឡូវហើយ " ជីមីនលឺចឹងញញឹមញញែមហើយប្រញាប់ធ្វើការងារឲ្យរួចអស់និងឆាប់បានញុំាបាយជាមួយនាង ។
ក្រឡេកមកមើលបន្ទប់នាយក្រាស់វិញ ពេលនេះអ្វីដែលនាយត្រូវធ្វើគឺត្រួតពិនិត្យឯកសារដែលបុគ្គលិកបញ្ជូលមកតាមរយះអ៊ីម៉ែលនាយចុចមើលយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់អ្វីដែលនាយចួបប្រទះអ្វីខុសពីធម្មតាហើយ ។
" ហ្អា!!ស្អីគេម៉េចបាត់អស់ច្រើនម្ល៉េះ " ជុងហ្គុកលាន់មាត់ពេលឃើញតួលេខបាត់អស់រាប់លានត្រឹមរយះពេលមួយសប្ដាហ៍សោះហើយ។
" មិនបានទេ " ជុងហ្គុកមិនអាចអង្គុយស្ងៀមរង់ចាំឲ្យជនល្មើសបំផ្លាញក្រុមហ៊ុនដែលនាយសាងមកទេ ជុងហ្គុកទាញអាវគ្រ័រហ្សេយកមកពាក់ហើយប្រញាប់ទៅក្រុមហ៊ុនជាបន្ទាន់ ។
" ជុង!!ចង់ទៅណា " សូវ៉ាលីឃើញនាយក្រាស់បម្រុងចេញទៅណាខ្លួនរហ័សរត់តាមពីក្រោយសួរនាំនាយ ។
" ទៅក្រុមហ៊ុន " ជុងហ្គុកបោះជំហានវែងៗដោយដៃកាន់កុំព្យូទ័រទៅជាមួយ សង្កេតទឹកមុខនាយហាក់ដូចកំពុងកម្រោលចូលចឹង ។
" ខ្ញុំសុំទៅដែរ "
" មិនបាច់ទេ!!វ៉ាលី " ជុងហ្គុកមិននាំនាងទៅជាមួយទេ ខ្លាចក្រែងគ្រោះថ្នាក់បណ្ដោយឲ្យនាយទៅម្នាក់ឯងចុះ ។
" ទេយ៉ាងណាត្រូវទៅជាមួយគ្នាដែរ " សូវ៉ាលីបធិសេធនាងម៉េចនិងអាចឲ្យនាយទៅម្នាក់ឯងនោះ មិនអាចជួយនាយប៉ុន្ដែឃាត់មិនឲ្យជុងហ្គុកធ្វើអ្វីមួយឆេវឆាវដែរ ។
" ចឹងតោះ!! " ជូងហ្គុកហាមនាងលែងឈ្នះហើយបណ្ដោយនាង នាយចាប់ដៃរាងស្ដើងដើរទៅមុខដោយបើកទ្វាឲ្យនាងឡើងឡានហើយគេចូលតាមពីក្រោយ ។
" ទៅក្រុមហ៊ុន!!ចឹងអាចឈានចូលផ្សារទំនើបបន្ដិចទៅជុង "
" នាងត្រូវការអ្វី??ប្រាប់យើងមក យើងឲ្យកូនចៅទិញឲ្យដើម្បីកុំឲ្យនាងពិបាក "
" មិនពិបាកទេ!!ទិញរបស់ខ្លួនឯងខ្ញុំអាចទៅទិញបានណា " សូវ៉ាលីតវ៉ាភ្លាមៗវាជាសម្ភារះខ្លួនផ្ទាល់នាងម៉េចអាចប្រើអ្នកដទៃទៅទិញជំនួសបាននោះ នាងខ្មាស់អៀនមាត់ណាស់ ។
" វាជាអ្វី?? " ជុងហ្គុកមិនអស់ចិត្ដសួរជីកឬសជីកគល់នាង តើវាជាស្អីទើបមិនអាចឲ្យអ្នកផ្សេងទិញជំនួសនោះ ។
" Skincare និងសម្លៀកបំពាក់ខ្ញុំម៉េចនិងអាចឲ្យអ្នកផ្សេងទិញជំនួសបានទៅជុង!! " សូវ៉ាលីមុខជូរ ឲ្យគេទិញមកវាទើសចិត្ដហើយម្យ៉ាងវាអាចធ្វើឲ្យនាងមិនពេញចិត្ដ ចឹងជម្រើសល្អទិញខ្លួនឯង ។
" ហ៊ឹម!!ចាំថ្ងៃពេលចេញយើងជូននាងទៅចុះ " ជុងហ្គុកលែងហាមហើយ ទម្រាំនាយដោះស្រាយហើយថ្ងៃល្មមសំខាន់ស៊ីនូនាំកូនចៅមកការពារចឹងទៅណាមកណានាយត្រជាក់ចិត្ដខ្លះ ។
" ជុង!! "
" ហ៊ឹម!! "
" ថ្នាំពេទ្យបានយកមកទេ?? " សូវ៉ាលីស្រាប់នឹកឃើញថាថ្នាំពេទ្យនិងថ្នាំលាបរបួសរបស់នាយនៅផ្ទះទាំងអស់ នេះនាយចង់ចេញទៅសខាងក្រៅដោយគ្មានពួកវាឬ?? ម៉េចមិនបារម្ភពីសុខភាពខ្លួនចឹង ។
" យើងភ្លេចបាត់ហើយ " នាយក្រាស់លឺចឹងភាំង ហ្អាថ្នាំពេទ្យដែលស៊ីនូយកមកឲ្យអាលូវចេញក្រៅនាយភ្លេចបាត់ហើយ ។
" យ៉ាប់ណាស់លោក " នាងគ្រវីក្បាលហួសចិត្ដរឿងសុខភាពសោះចេះភ្លេចកើត នាងទាញទូរស័ព្ទទាក់ទងទៅស៊ីនូពឹងគេឲ្យយកថ្នាំមកក្រុមហ៊ុន ។
" ហាយឡូ!!វ៉ាលី "
" ស៊ីនូពេលលោកមកក្រុមហ៊ុនចូលយកថ្នាំក្នុងបន្ទប់ជុងហ្គុកមកផងណា គេភ្លេចយកមកហើយ " នាងតូចសម្លក់មុខជុងហ្គុក ។
" បាទខ្ញុំនិងយកឲ្យនាងកុំបារម្ភអី "
" ចាអរគុណលោកហើយ "
" អូរ!!ថ្ងៃបន្ដិចមានពេទ្យទៅក្រុមហ៊ុនតែម្ដងដើម្បីលាងរបួសឲ្យម្ចាស់តូច " ស៊ីនូឃើញនាយក្រាស់ស្ទុះចេញយ៉ាងប្រញាប់ចឹងដឹងមានរឿងក្នុងក្រុងហ៊ុនហើយ យប់មិញទើបដោះស្រាយរឿងនៅក្លឹបរួចឥឡូវចូលក្រុមហ៊ុនទៀត ។
" ចាខ្ញុំនិងជម្រាបប្រាប់គាត់ "
" បាទ " ស៊ីនូចុចបិទទូរស័ព្ទរួចដើរទៅបន្ទប់របស់នាយក្រាស់ដោយយកថ្នាំនិងរង់ចាំពេទ្យដែលជីមីនបញ្ជូលមក ។
" សូមទោសដែលឲ្យលោករង់ចាំយូរ " ពួកគេទើបមកដល់ដោយសាររវល់រៀបចំសម្ភារះមួយចំនួនដើម្បីទុកត្រៀមទម្រាំមកដល់ជិតម៉ោង១១ហើយ ។
" មិនអីទេចឹងឆាប់ទៅ " ស៊ីនូដឹងច្បាស់ចឹងនាយមិនយកទោសពៃអ្វីទេ ។
" ម្ចាស់តូចនៅឯណា!!លោកស៊ីនូ "
" គាត់នៅក្រុមហ៊ុន "
" ម៉េចក៏ប្រញាប់ទៅធ្វើការម្ល៉េះ ?? " នាយឆ្ងល់និងនាយក្រាស់ម៉ង់មិនចេះនៅស្ងៀមសោះយប់មិញចេញពីមន្ទីរពេទ្យទាំងយប់ឥឡូវទៅធ្វើការធ្វើមិនដឹងហាក់គ្មានរបួសសោះ ។
" ក្រុមហ៊ុនមានបញ្ហា "
" ហ៊ឹម!!ចឹងឆាប់ទៅ "
ក្រុមហ៊ុនកំពុងមានការប្រជុំចួបជុំគ្នាជាមួយបុគ្គលិក នាយក្រាស់សម្លឹងទៅបុគ្គលិកដោយកែវភ្នែកមុតស្រួចធ្វើឲ្យពួកគេមិនហ៊ានកម្រើកខ្លួនទេម្នាក់ៗភ័យបែកញើសជោគពេញថ្ងាស់ ។
" មាននរណាចេញមុខមកបកស្រាយ " នាយក្រាស់កាន់ក្រដាសមួយដុំហើយវៃលើតុមួយទំហឹងទាំងកំហឹង ត្រឹមប៉ុន្មានថ្ងៃសោះក្រុមហ៊ុនបាត់បង់ទឹកប្រាក់អស់ច្រើនស្ទើរឲ្យក្រុមហ៊ុនដួលរំលំបានម៉េចក៏ហ៊ានម្ល៉េះ ។
" .... " ពួកគេគ្រប់គ្នាស្ងាត់មាត់មិនហ៊ានស្រដីចេញមកឡើយ ។
" ស្ងាត់!!ហាសហា យើងខាតអស់រាប់លានប៉ុន្ដែពួកអ្នកស្ងាត់ចឹងឬ " ជុងហ្គុកអស់សំណើចកាលឃើញបុគ្គលិកម្នាក់ៗស្ងាត់មិនមាត់នាយចំណាយប៉ុណ្ណាសម្រាប់ប្រាក់ខែម្នាក់ៗប៉ុន្ដែតបស្នងឲ្យនាយវិញដោយបាត់លុយរាប់លានចឹងមែន ។
" ... "
" បាន ពួកអ្នកត្រៀមនិងទទួលវាទៅ " នាយក្រាស់សម្លឹងគ្រប់គ្នាហើយនាយយល់ហើយមិនព្រមចេញមុខបកស្រាយទេទុកឲ្យនាយធ្វើឲ្យដឹងគេទើបឡើងតំណែងមកថ្មីក៏ដោយ កុំសង្ឈឹមថារឿងប៉ុណ្នឹងនាយអសមត្ថភាពបកស្រាយឲ្យសោះ ។
" ប្រមូលឯកសារមកឲ្យយើងហើយថ្ងៃនេះគ្មាននរណាចេញទៅផ្ទះឡើយ ដរាបណាសាររើមិនឃើញជនបង្ក "
" បាទ/ចា អគ្គនាយក "
" ជុង!!កុំដាក់សម្ពាធខ្លួនឯងពេកណាដោះស្រាយទៅតាមស្រួលណា "
សូវ៉ាលីទះស្មារបស់នាយក្រាស់តិចៗដោះស្រាយទៅតាមដំណាក់កាល កុំបង្ខំពេកវានិងបរាជ័យហើយជនបង្កវាមិនទៅណាឆ្ងាយទេនៅជិតៗដៃនឹងហើយ ។
" បាទអរគុណហើយដែលនាងនៅក្បែរយើង " ជុងហ្គុកងើយមុខសម្លឹងនាងដោយក្រសែភ្នែកស្រទន់ នាយសំណាងហើយដែលមាននាងនៅពីក្រោយខ្នង រង់ចាំលើកទឹកចិត្ដនាង ប្រសិនគ្មាននាងទេម្ល៉េះនាយមិនដឹងទៅជាបែបណា ។
" ចាស៊ូៗណាជុង!! " សូវ៉ាលីនាងមិនឈរស្ងៀមសម្លឹងមើលនាយក្រាស់ធ្វើការយ៉ាងមមាញឹកម្នាក់ឯងទេ នាងចូលខ្លួនមកជួយដោះស្រាយជាមួយនាយ ដោយពិនិត្យមើលទិន្នន័យដែលមានចន្លោះប្រហោងអាចវាយប្រហារជនបង្កនិងធ្វើជាភស្ដុតាងចាប់ចូលគុកបានយ៉ាងងាយ ។
ស៊ីនូបាននាំគ្រូពេទ្យមកក្រុមហ៊ុនធ្វើឲ្យបុគ្គលិកដែលកំពុងឈ្ងោកនិងការងារនាំគ្នាផ្អើលមើលគ្រប់គ្នា តើនរណាកើតអ្វីទៅទើបមានគ្រូពេទ្យមកដល់ក្រុមហ៊ុនដូច្នេះ ។
" នរណាគេកើតអ្វីហ្នឹង "
" មែនហើយៗនរណាទៅ " ប្រធានបទមួយនេះក្ដៅគគុកក្នុងក្រុមហ៊ុននរណាកើតអ្វី ស្រាប់ពួកគេនឹកឃើញមុនគេគឺអគ្គនាយក ។
" ឯងមិនឃើញបង់រុំក្បាលអគ្គនាយកទេកាលក្នុងប្រជុំ " នារីម្នាក់កេះមិត្ដមកជជែកវែកញែកព្រោះអំឡុងប្រជុំនាងបានងើយមុខសម្លឹងមុខអគ្គនាយកហើយឃើញបង់រុំពណ៍សរុំក្បាលនិងមានស្នាមឈាមជ្រាបចេញតិចៗលើបង់ នាងប្រាកដចិត្ដហើយម្នាក់នោះគឺអគ្គនាយក ។
" ឯងមើលច្រឡំទេដឹង " នាងមិនសូវជឿសម្ដីមិត្ដនាងប៉ុន្មានទេ អគ្គនាយកណាមានរបួសនោះចេះថាហើយ ។
" មិនច្រឡំទេឯង!!ពិតប្រាកដណាស់ " នាងជឿជាក់និងភ្នែកទាំងគូរបស់នាង ។
" ចឹងមានន័យថាអគ្គនាយកមកធ្វើការទាំងឈឺ!! " នាងនិយាយលឺៗធ្វើឲ្យគ្រប់គ្នាសម្លឹងមុខ ពួកគេលឺចឹងនាំគ្នាដុតដៃដុតជើងធ្វើការយ៉ាងស្វាហាប់ រកឯណាបានដែលកំពុងឈឺប្រឹងក្រោកមកដោះស្រាយការងារទៀតពិតជាអគ្គនាយកគំរូសបំផុតហើយ ។
" ពួកយើងមិនត្រូវធ្វើឲ្យគាត់ខកចិត្ដទេ ស៊ូៗឡើងគ្នាយើង "
សកម្មភាពរបស់ពួកគេធ្វើឲ្យស៊ីនូញញឹមដែលឃើញបុគ្គលិកនាំគ្នាសាមគ្គីគ្នាស្វែងរកជនល្មើសដែលហ៊ានធ្វើអំពើពុករលួយលួចប្រាក់នោះមកធ្វើតាមផ្លូវច្បាប់ដើម្បីសងជំងឺចិត្ដឲ្យនាយក្រាស់ ។
ស៊ីនូនាំពេទ្យដើរទៅជណ្ដើរយន្ដហើយចុចទៅជាន់នៃការិយាល័យរបស់នាយក្រាស់តែម្ដង ពួកគេឈរចាំប្រហែលប៉ុន្មាននាទីទៅមកដល់ហើយជំហានសម្ដៅទៅបន្ទប់ធ្វើការរបស់ជុងហ្គុក ។
តុក តុក សម្លេងគោះទ្វាបន្លឺឡើងដាស់អារម្មណ៍ពួកគេទាំងពីរនាក់ដែលកំពុងផ្ដោតលើការងារនោះងាកមកសម្លឹងខ្លោងទ្វាបន្ទប់តើអ្នកណាមករក សូវ៉ាលីប្រញាប់ដើរទៅបើកទ្វានាងដឹងថាម្នាក់នោះប្រាកដជាស៊ីនូហើយ ។
" ស៊ីនូ!!លោកមកចំពេលល្អណាស់ឆាប់ចូលមក " សូវ៉ាលីជៀសផ្លូវឲ្យស៊ីនូនិងគ្រូពេទ្យចូលទៅខាងក្នុង នាងបិទទ្វាហើយដើរតាមក្រោយទៅជិតនាយក្រាស់ ។
" ស៊ីនូ!!ឯណាថ្នាំរបស់យើង " នាយក្រាស់សួររកថ្នាំភ្លាមព្រោះមិនចង់អំពុលទុក្ខដល់សូវ៉ាលីពេកទេ នាងហត់ច្រើនហើយ ។
" នេះចៅហ្វាយ " ស៊ីនូដាក់ថ្នាំលើតុធ្វើការងាររបស់នាយនិងប្រអប់បាយដែលណាមជូនផ្ញើមកឲ្យនាយ ។
" ហ៊ឹម!!អរគុណហើយ ចុះគ្រូពេទ្យមកទីនេះធ្វើអ្វីស៊ីនូ?? " ជុងហ្គុកឲ្យនាយយកថ្នាំតើមិនមែននាំពេទ្យមកឯណា??ហើយនាយមិនបានឈឺអ្វីផង ។
" មកលាងរបួសឲ្យម្ចាស់តូច " ស៊ីនូលឺចឹងក្រឡេកមើលគ្រូពេទ្យជិតខ្លួនហើយងាកមកបកស្រាយប្រាប់គេ ។
" លាងរបួស!!មិនបាច់ទេយើងមានសូវ៉ាលីជាអ្នកលាងជំនួសហើយ " ជុងហ្គុកលឺចឹងក្រញ៉ែញខ្លួនឲ្យពេទ្យលាងគឺដៃធ្ងន់ណាស់ឲ្យនាងតូចលាងវិញវាមិនសូវឈឺ ។
" នរណាប្រាប់លោកថាខ្ញុំព្រមលាងឲ្យ " រាងស្ដើងចេញមុខមកប្រកែកគេភ្លាមៗ នាងមិនបាននិយាយទេថាលាងឲ្យនោះទុករបួសនេះឲ្យគ្រូពេទ្យជំនាញជាអ្នកធ្វើចុះ នាងវិញសូមបធិសេធហើយ ។
" ក្រែងមុននិងនាងយល់ព្រមហើយមិនចឹង!! " ជុងហ្គុកភ្នែកឡឹងឡង់រកលេសធ្វើរបៀបណាឲ្យនាងលាងឲ្យខ្លួន ប្រាប់ចុះរបួសជើងដៃពេទ្យលាងឲ្យអាចទ្រាំបាន ប៉ុន្ដែក្បាលកើតទេឈឺណាស់ ។
" ទេ!!ខ្ញុំមិនបាននិយាយឯណា លោកកុំចេះតែថា "
" សូវ៉ាលី " នាយធ្វើស្អីមិនកើតបានក្រៅពីសម្លក់មុខនាងទាំងគ្រឺត ។
" គ្រូពេទ្យចាប់ការទៅចា!! " សូវ៉ាលីញញឹមកំហូចហើយវៃចិញ្ចើមដាក់នាយរួច ឲ្យគ្រូពេទ្យចាប់ផ្ដើមលាងរបួសឲ្យនាយទៅដើម្បីកុំឲ្យខាតពេលយូរ ។
" ហ៊ើយ " នាយអស់អ្វីនិងវាចា បានត្រឹមអង្គុយស្ងៀមឲ្យពេទ្យលាងរបួសឲ្យ បបូរមាត់នាយខាំបន្លំភាពឈឺចាប់ ។
" ខិខិ " សូវ៉ាលីធ្វើការបណ្ដើរសើចបណ្ដើរ នាងមិនដែលឃើញនរណាដូចជុងហ្គុកទេគ្រាន់លាងរបួសសោះដូចម្ដាយចែកទ្រព្យមិនស្មើ ។
" នាង សឺត!!ឈឺថ្នមដៃៗ " ជុងហ្គុកខឹងនិងនាងដែលហ៊ានសើចខ្លួន ហើយសាំត្រង់គ្រូពេទ្យដៃធ្ងន់ទៀតលាងបណ្ដើរឈឺបណ្ដើរក្នុងចិត្ដបន់ឲ្យឆាប់រួចទេ ។
ទម្រាំលាងរបួសរួចរាល់នាយដើមកក្រហឹមរហូតធ្វើឲ្យគ្រពេទ្យព្រឺសម្បុរប្រសិនឲ្យទាយលេងៗពិតប្រាកដណាស់ថានាយកំពុងខឹងហើយ ។
" សូមរាជទានទោសម្ចាស់តូច!!ដែលទូលបង្គំធ្វើការធ្ងន់ដៃពេកទើបធ្វើឲ្យទ្រង់ឈឺចាប់មុខរបួស " គ្រូពេទ្យប្រញាប់មកឱនលំទោនសូមទោសដែល
បង្កការឈឺចាប់ដល់នាយ គេប្រឹងប្រែងក្នុងការលាងរបួសយ៉ាងល្អិតល្អន់នៅ
មានកំហុសកើតឡើងទៀត ។
" មិនអីទេ " ជុងហ្គុកឃើញគ្រូពេទ្យភ័យឡើងស្លេកមុខចឹងកំហឹងរបស់នាយ
រំសាយទៅអស់ គេពិតជាមិនឃើញអ្នកអាយុបងមកឱនលំទោនដាក់ខ្លួនទេ
បាបស្លាប់ហើយ ។
" ព្រះពរ!!ម្ចាស់តូច ទួលបង្គំអរព្រះគុណក្រាបទូល " លឺចឹងហើយនាយធូរទ្រូងវិញកាលដែលឃើញជុងហ្គុកមិនប្រកែប្រកាន់ចឹង កម្រឃើញខ្សែ
រាជវង្សណាដូចត្រកូលចនវ៉ារីហ្វាទេគឺផ្ដល់តម្លៃនិងគោរពឱនលំទោនចំពោះ
អ្នកអាយុបង សូប្បីរាជទាយាទ ។
" បាទអរគុណលោកហើយ " រាងក្រាស់ក្រោកឈរដោយឱនលំទោនដាក់
គ្រូពេទ្យវិញព្រោះដោយសាររបួសនាយទើបរំខានគ្រូពេទ្យមកលាងដល់
ក្រុមហ៊ុនចឹង ។
" អួយព្រះជួយ!!ម្ចាស់តូចកុំធ្វើចឹងអីក្រាបទូល "
" មិនអីទេលោកគ្រូពេទ្យ!!ស៊ីនូជូនគាត់ឲ្យដល់វិមានផង " ជុងហ្គុកឃើញទឹក
មុខស្លក់របស់គ្រូពេទ្យដឹងថានាយប្រាកដជាគេងមិនបានគ្រប់គ្រាន់ដោយ
សារត្រូវពិនិត្យនិងវះកាត់ទាំងយប់មិនខានទេ ចឹងហើយនាយអនុញ្ញាតឲ្យគ្រូ
ពេទ្យសម្រាកនៅវិមាន ។
" បាទម្ចាស់តូច លោកគ្រូពេទ្យអញ្ជើញ " ស៊ីនូលឺចឹងប្រញាប់នាំគ្រូពេទ្យ
ចេញហើយរហ័សនិងបានត្រឡប់មកជួយសម្រាលការងារជុងហ្គុកខ្លះមើល
ចុះនាយប្រឹងប្រែងវែកមុខជនបង្កប៉ុណ្ណា ។
" បាទ ទូលបង្គំសូមលាក្រាបទូល " គ្រូពេទ្យឱនលំទោនហើយប្រញាប់ដើរ
ទោតាមស៊ីនូ ។
" នាង " ជុងហ្គុកឃើញនាយជំនិតនិងគ្រូពេទ្យចេញទៅផុតហើយគេងាកមុខមកសម្លក់នាងតូចទាំងខឹង ដែលហ៊ានសើចចំអកខ្លួនពេលកំពុងលាងរបួសផង ។
" លោកហៅខ្ញុំធ្វើអ្វី?? " នាងតូចរៀងភ័យខ្លួនដែលកាលឃើញជុងហ្គុកហៅខ្លួនដូច្នេះ ។
" អម្បាញ់មិញនាងសើចចំអកខ្ញុំ "
" តាំងពីពេលណា?? " សូវ៉ាលីធ្វើភ្នែកឡឹងឡង់មិនដឹងអី តើពិតទេដែលបានឃើញនាងសើចចំអកខ្លួននោះ?? ហើយឯណាភស្ដុតាង?
" ហ៊ើយ!!បំភ្លេចវាចោលទៅនាងធ្វើការបន្ដចុះ " នាយដេញឲ្យនាងប្រញាប់ទៅធ្វើការវិញចុះ ឯខ្លួនបន្ដការងារដូចគ្នា ។
To be continue
សុំទោសសម្រាប់ការខុសឆ្គងមួយចំនួន
ដោយ៖ម៉ូ