Tinatahak ni khairo ang madilim na daan patungo sa isang lokasyon na ibingay ng isa nya pang tauhan, mabuti nalang at wala ito sa opisina noong gabing ng yari ang malagim na patayan, nanlulumo parin ang binata sa tuwing na iisip nya kong ano ano ang nasaksihan kani-kanina lang.
Ang mga tauhan niya ay kayang lumaban kahit sa isang daang armadong lalake pa ngunit hindi nya mawari kong bakit sa iisang tao ay para silang mga tupang hindi manlang nakalaban ng sila'y katayin ng mistulang lion.
habang abalang nag mamaneho ang binata na ramdaman nito ang cellphone na nag vivibrate hudyat na may tumatawag.
Agaran kong sinagot ito ng makita kong si agent fred ang tumawag "fred anong balita??" Tanong ko rito.
"K-khai w-wag kang lalapit kay Nicholas n-na tuklasan ko na ang sikreto nya at kong saang pamilya sya na b-bibilang" sambit ng binata at mahahalata sa boses neto ang matinding takot.
"Nasaan ka?pupuntahan kita" sambit nya sa binata, ng makuha niya ang address ay agaran nyang pinuntaha ito.
༺༻
Chloe's pov.
Tahimik lamang ako sa silid na pinag kulungan sakin ni Nicholas, hindi ko alam kong bakit nya patuloy na ginagawa to.
"argh Nicholas bakit ba ginagawa mo to!!" sigaw ko nalang bigla sa mala Impyernong lugar na to, "kay langan kong makatakas pero pano" sambit ko saking isipan habang paikot-ikot sa loob ng kwarto.
Ang tanging labasan lang ay ang nag iisang pintuan pero lagi itong naka lock ag may bantay sa labas, maginv ang kwarto ay may cctv na nag huhudyat na binabantayan sya ng dating nobyo.
Ng bumukas ang pintuan ay napatingin ako agad "elisa anjaan ka pala" naka ngiti nitong sambit, si elisa ay isang kasambahay sa bahay ni Nicholas na nag aalaga sa kanya, mabait ito at magalang ubod rin ito ng ganda, ito rin ang nag sabi na hindi na wawalan ng bantay ang pintuan niya dahil mahigpit daw na ipinag babawal ang may makapasok sa loob kahit ang babaeng amo na si sera.
Nilapag ni elisa ang pag kain sa side table at umupo sa kama kong saan ako naka upo "alam mo ba ate Chloe naawa ako sayo kase naman harap-harapan niloloko ka na ni sir Nicholas" malungkot na sambit ng dalaga, si elisa ay 18 years old palang at kasalukuyang huminto sa pag aaral para tulungan ang pamilyang nasa probinsya.
Sumandal ako sa balikat ni elisa bago mag salita "kahit anong mangyari wala kang gagawing ikakasama mo elisa naiintindihan mo ba?" sambit ko dito habang naka tingin sa inosente nitong mata "para na kitang kapatid kaya please wag kang gagawa ng ikakapahamak mo" pag mamakaawa ko dito.
Hinawakan ni elisa ang kamay ko at huminga ng malalim "opo ate Chloe pero ikaw rin mag iingat kayo ni baby okay?" sabi nito.
Parehas naman kaming napalingon sa gawi ng pintuan kong saan naka tayo ang isnag bodyguard "elisa pinapatawag ka ni manang ising" mautoridad na sabi ng guard, walang magawa si elisa kong hindi bitawan ang kamay ko at tahakin ang pintuan "kumain ka ate Chloe babalikan ko ang pinggan mamaya" sambit nito bago tuluyang lumabas ng silid.
Na pahinga nalang ako ng malalim at tinignan ang pag kain, ayaw ko man kainin ngunit kaylangan dahil para ito sa anak ko.
Dahan-dahan tumayo ako at tinignan ang sariling tyan na may kaumbukan na samadaling sakita ay baby bump, hinimas ko ang aking tyan at muling nag pakawala ng malalim na hininga bago kuhanin ang pag kain at kainin ito,madalas ay nay cravings ako ngunit hindi ko nakakain dahil nga nakakulong ako, hindi rin ako nakakapag pacheck up dahil sa parehong rason.
Ng matapos ko ang pag kain agad kong inilapag ito sa lamesa at pumunta ng cr para maligo, ang kwartong ito ay parang isang apartment pero walang bintana at bawal lumabas, natawa nalang ako saking isipan dahil ito na siguro ang pinaka garbong kulungan.
Hinubad ko isa-isa ang damit ko at hinayaang bumuhos saaking katawan ang malamig na tubig, pinipigilan kong bumuhos ang mga luha saking mata ngunit bigo ako, napa upo nalang ako sa malamig na sahig ng cr at hinawakan ang binti at doon hinayaan kong tumulo ang mga luha ko, hanggang ngayon ay hindi ko sukat akalain na mararanasan ko ang ganto dahil lang sa minahal ko ang step brother ko, natatawa at na aawa ako sa aking sarili dahil nag padala ako sa mabulaklak nitong salita at pangako.
༺༻
KHAIRO POV.
ng makarating ako sa lokasyon ni agent fred ay agad kong pinarada ang sasakyan at agarang bumaba sa aking sasakyan.
Pag ka baba ay agad akong nag doorbell sa labas ng bahay na puti, may kalakihan ito at ito ay sa isang tagong lugar, pinag buksan ako ng isang kasambahay at itinuro saakin kong nasaan ang kasamahan kong si fred, nakita ko itong balisa at hindi mapakali ang mata nito.
"fred..." tawag ko sa pansin nito, hindi naman ako nabigo dahil tumingin ito sa dereksyon ko at doon itinuro ang upuan sa harap nya hudyat na pinapaupo ako nito.
"khairo, si Nicholas, si Nicholas ang mangangatay na hindi natin mahuli-huli tangina all this time si Nicholas lang pala" hindi makapaniwalang bulalas nito ngunit bakas ang takot sa mga mata nito.
Napakuyom nalang ako ng kamay dahil sa balitang nakuha ko, hindi man makapaniwala pero ito na siguro ang katotohanan "pano mo Nalaman na si Nicholas ang mangangatay?" tanong ko ng may pag tataka.
Tinignan ko ng maigi si agent fred at nagulat nalang ako ng mag simulang humagolgol ito sa aking harapan.
"khairo patawarin mo ko, andoon ako.... Andoon ako habang kinakatay sila... Nasaksihan ko ang lahat" sambit nito habang patuloy sa pag hagulgol.
Napatulala nalang ako sa mga narinig kong salita mula sa kanya "Teka kong nandoon ka bakit hindi mo sila tinulungan?" sambit ko dito, ang boses ko ay bahagyang tumaas dahil narin siguro sa gulat at pag kalito.
Tumayo ito at pinunasan ang mga luhang tumulo sa kanyang pisnge "hindi kase ikaw ang nandoon khiaro! Tangina lumaban silang lahat! Pero wala silang na gawa noong nahawakan na sila ng tanginang Nicholas na yon! Khairo isang magaling na killer si Nicholas anong laban ko sa putanginang mamatay tao na yon?!" sigaw nitong sabi sakin habang na ngingilid ang mga luha sa kanyang mata.
Napayuko nalang ako dahil lahat ng sinabi nya ay totoo, si Nicholas ay dati pang tinatarget ng pulisyang hulihin ngunit hindi ito mahuli-huli, wala ring makitang ibedensya, ang biktima nyang nakaligtas ay nag karon ng trauma kayat hindi rin nito mailarawan ang mukha ng mangangatay.
Napatingin naman ako kay fred at alam ko sa sarili kong hindi siya mag lalakas loob na mag testified, alam ng kaybigan ko na kapag nalaman ni Nicholas na may nakapanood papatayin nya ito.
Muli kong ikinuyom ang aking mga palad dahil sa naisip, ngunit ang mas ikinakagalit ko ay ang kaybigan kong babae ay nasa kamay nya, "napaka walang puso mo Nicholas tinuring pa naman kitang kaybigan" sambit ko saking isipan.