CHAPTER 3
“You’re fired!”
Atlas angrily shouted at his secretary. Ito ang ikalawang beses na sumisante siya ng sekretarya simula ng bumalik siya galing ibang bansa. Dalawang linggo pa lang siya sa pilipinas ngunit naging abala kaagad siya sa pag-aasikaso ng kompanya niya.
Nagmamadaling lumabas sa opisina niya ang umiiyak at takot na sekretarya. He didn’t care. Hindi na bago sa kanya ang reaksiyong iyon. Sumandal siya sa kanyang upuan at hinilot ang sintido. He need a new secretary, it should be a man next time.
“What the hell, man. What did you do to your secretary? She’s crying outside.” Zamiel curiously asked while entering his office.
“Fired her.” Walang ganang sagot niya. Napailing-iling na napangisi si Zamiel sa kanya at umupo sa visitor chair.
“He liked you and tried to seduce you, am I right?”
He didn’t say a word, his brother know it too well. It wasn’t new to him that many woman like him, want him in bed and reach heaven in his finger. He never fuck a woman, his finger fuck them.
Maganda at makurba ang katawan ng mga naging sekretarya niya at pasok iyon sa panlasa niya pero ayaw niyang hinahaluan ng makamundong pagnanasa ang trabaho. He’s very professional when it comes to work. A ruthless business man that will crash them down if they block his way. An evil man in the business world.
“What are you doing here?” He asked Zamiel while looking at the papers in his hand.
“I miss you. Don’t you miss me?”
He disgustingly looked at Zamiel, “Fuck man! If you come here because of that just get out and don’t disturb me.”
Zamiel laughed at Atlas reaction, “ Oh come on. Stop working and have drink with me, I know you miss me too.”
Naiinis na tumayo si Atlas at lumapit kay Zamiel. Walang babala na hinila niya ang kwelyo nito at kiladlad papuntang pintuan.
“ Hey! What are you doing?” Natatawang tanong ni Zamiel sa kanya ngunit hindi niya ito pinansin. His brother is so annoying and he can’t focus on his work.
“Come home tomorrow night, mom throw a welcome party for you. “ Iyon ang huling narinig niya kay Zamiel ng tinulak niya ito palabas ng opisina niya at pinagsarhan ng pinto.
Nakahinga siya ng maluwag dahil sa katahimikan.
Napahilot siya sa kanyang noo sa isiping kailangan niyang dumalo sa welcome party. Sometimes her mom is pain in the ass, he already told her that he don’t want that kind of party. It’s a waste of time!
He don’t want to attend but knowing his mother, he know that she’ll make a way for him to forcefully come. He sighed heavily. He don’t have a fucking choice.
Naglakad siya pabalik sa upuan para sana ipagpatuloy ang trabaho ng biglang may kumatok sa pintuan.
"What!" Malakas na singhal niya matapos buksan ang pinto.
"Chill, man. " May naglalarong ngiti sa labi ni Zamiel habang pinakita nito ang maliit na kulay pulang box na hawak.
"The fuck!" Kaagad na hinablot ni Atlas ang box at binuksan iyon. Napahilot siya sa noo ng makita ang laman. It was his picture with his secretary and a letter threatening him to stay away to that bitch or else his secretary will die.
"Where did you fucking get this?"
Hindi ito ang unang beses na makatanggap si Atlas ng gano'n. Sa katunayan ay nagsimula iyon apat na taon na ang nakararaan. Tuwing may babaeng umaaligid sa kanya ay palagi siyang nakakatanggap ng gano'n . Noong una akala niya ay simpleng threats lamang iyon ngunit ilang taon na ang lumipas ay hindi pa rin ito tumitigil. Atlas even paid someone to track who was the sender but they couldn't find out.
And now, hanggang dito sa pilipinas ay sinusundan pa rin siya.
AMARA sighed heavily while looking at the invitation letter she received from Chavez family. Pagkakataon na niya ito para makausap si Atlas. Ito na siguro ang tamang panahon para magkaharap silang dalawa. Kailangan na niyang ihanda ang sarili para sa muling pagkikita nila.
“Sana napatawad mo na ako sa nagawa kong kasalanan sa’yo.” Mahinang bulong niya.
Bumuga siya ng malalim na hininga at tinago sa bag ang invitation letter na hawak at nagmamadaling naglakad palabas ng kompanya.
Kailangan niyang bumili ng damit na susuotin para sa party. Habang nasa daan papuntang mall ay tinawagan niya ang Bestfriend na si Sienna. Ang alam niya’y isa rin ito sa mga imbitado.
Pagkarating sa mall ay kaagad na sinalubong siya ni Sienna at hinila sa isang sikat na boutique.
“The dress here are so pretty. Just choose what you like then will see if it suit you.” Tinulak siya ni Sienna sa mga damit na nakahilera.
Ilang minuto ang ginugol niya sa paghahanap ng damit na babagay sa kanya ng makuha ng atensiyon niya ang kulay itim na gown na suot ng mannequin. It was a black tulle dress.
“May napili ka na ba?” Biglang sulpot ni Sienna sa likod niya. Hinarap niya ito at nakita niyang may hawak itong kulay violet na gown.
Tumango siya at tinuro ang damit na natipuhan. Kinuha iyon ng sales lady at tinungo nila ang dressing room.
“You look pretty, Amara. That dress suit you well.” Namamanghang turan ni Sienna ng lumabas siya mula sa dressing room. Tumingin siya sa salamin na naroon. Lumilitaw ang maputing balat niya dahil sa kulay ng dress. She look simple yet elegant.
Hinubad niya ang damit at si Sienna naman ang pumalit sa kanya sa loob. Sienna’s gown suit her well too and she looks so beautiful wearing it. Binili nila iyon at kumain muna sa restaurant bago umuwi.
Pagpasok niya sa bahay ay nadatnan niyang nasa sala si Lorenzo habang naglalaro kasama ang anak niyang si Renzo.
“Hon, how’s your day?” Nakangiting tanong ni Lorenzo ng makita siya at tumayo ito para salubungin siya ng yakap.
“It’s good.”
Humiwalay si Lorenzo sa kanya kaya bumaling ang tingin niya sa anak.
“Mommy, hug!” sigaw ni Renzo at tumakbo papalapit sa kanya. Natatawang niyakap niya ito.
“How’s my baby? Did you behave?” masuyong tanong niya rito. Binilin niya ito kaninang umaga kay Mariel Hermidilla.
“ Yes, mom.” Tumango-tango pa ito sa kanya at humiwalay sa yakap.
“ Good boy.” Ginulo ni Amara ang buhok ng anak. Her son really look like his father. His gray eyes, pointed nose, and those lips.
Muling bumalik ang anak niya sa paglalaro kaya bumaling ang tingin niya kay Lorenzo na nakatitig sa kanya.
“Where’s Tita Mariel?” tanong niya rito.
“Umalis. May kikitain daw.” Tugon nito. Tumango siya at naglakad paakyat sa kwarto niya. Sumunod si Lorenzo sa kanya.
“Handa ka na bang harapin siya?Hindi mo naman kailangan pilitin ang sarili mo kung hindi mo pa kaya.” May pag aalalang turan ni Lorenzo nang umupo ito sa kama niya. Binuksan niya ang cabinet at kumuha ng pambahay na damit.
“Matagal ko na ‘tong hinihintay ‘tsaka ilang taon kong pinaghandaan ang paghaharap naming dalawa. Don’t worry okay?” Ngumiti siya at lumapit dito. Hinaplos niya ang pisngi nito na ikinapikit ng mata ni Lorenzo.
“Trust me, hon. I will never disappoint you.” Hinalikan niya ang noo nito, “Gusto kong itama ang lahat. I want us to be happy.”
Lorenzo opened his eyes and pulled her for a hug.
“We’re already happy, hon.” Mahinang turan nito.
“I know but we can’t live like this forever.” Sapat na ang anim na taon, gusto niyang itama lahat ng pagkakamali niya. Hindi habang buhay ay mamumuhay na lamang siya sa kasinungalingan. Gusto na niyang mamuhay ng tahimik at payapa.
Narinig niya ang mahinang buntong hininga ni Lorenzo bago ito tumayo.
“I’m always here for you, always remember that, hon. I love you.” Malambing na sambit nito at niyakap siyang muli bago lumabas ng kwarto niya.
She’s smiled. He love Lorenzo and she don’t want to lose him. Ito nalang ang naniniwala sa kanya at ayaw niyang pati ito ay mawala sa kanya. Lorenzo was always there for her, protecting and supporting her.
Sa sumunod na araw ay naging abala si Amara sa kanyang opisina dagdagan pa na hindi siya mapakali sa kakaisip sa pwedeng mangyari mamayang gabi.
“Just light make up, Brie” Imporma ni Amara sa make up artist na kakilala. Kasama niya si Lorenzo na pupunta sa party, mas napanatag ang loob niya sa isiping naroon ito. Sa ilang taon na lumipas ay naging dependent siya kay Lorenzo. Siguro’y ito lang kasi ang nanatili sa kanya at may tiwala siya rito.
“Hija, Nasa baba na si Lorenzo at hinihintay ka.” Napalingon si Amara kay Mariel Hermedilla ng pumasok ito sa loob ng kwarto niya. Sakto naman na kakatapos lang din siyang ayusan.
“ You looks so beautiful. Bagay talaga kayo ng anak ko .” Hindi mapigilan ni Amara na mapangiti sa turan ng ginang.May kislap sa mga mata nito habang pinagmamasdan siya. Mariel Hermedilla really like her for Lorenzo. Ito yata ang pinakamasaya ng malamang magpapakasal siya kay Lorenzo.
“Thank you, tita.”
Excited na giniya siya ng ginang pababa sa sala kung nasaan sina Lorenzo at anak niyang si Renzo na masayang nagkukulitan. Tumigil ang mga ito ng makita siya. Nagpaalam siya sa anak at binilin ito sa pangangalaga ni Mariel Hermedilla.
Napangiti siya ng makitang mariing nakatitig sa kanya si Lorenzo.
“What?” Taas kilay na tanong niya rito.
“Huwag nalang kaya tayong pumunta ng party. Sa ganda mong ‘yan pakiramdam ko’y maagaw ka ng iba sa’kin.” Nakanguso nitong wika na kinatawa ni Amara.
“Ang OA mo!” Hinampas niya ito sa braso. Natatawang umiwas ito 'tsaka pinulupot ang kamay sa kanyang bewang at naglakad palabas ng bahay.
Habang nasa daan papuntang Mansion ng Chavez family kung saan gaganapin ang party ay walang tigil na kinukulit siya ni Lorenzo na huwag na lamang tumuloy. Hindi niya ito pinansin dahil ito na ang pagkakataon na hinihintay niya. Ngunit naging malaking tulong ang pangungulit nito upang mabawasan ang kabang kanina pa niya nararamdaman.
Napatingin siya sa malaking mansion na nasa harapan niya. Isang buwan din pala ang nakalipas ng huli siyang nakapunta rito sa mansiyon ng mga Chavez. May malaking parte sa buhay ni Amara ang mansiyong ito.
Mabilis na pinilig ni Amara ang ulo para pigilan ang isip niyang maalala ang mga alaala ng nakaraan nila Atlas sa mansiyon ng mga Chavez.
“Let’s go inside.”
Nilagay ni Lorenzo ang kamay niya sa braso nito at giniya siya papasok ng mansyon. Nilibot niya ang mata, maraming bisita ang naroon at lahat ay mga kilalang tao sa lipunan, negosyante, artista, at politiko. Lahat ng mga suot nila’y sumisigaw ng karangyaan at kapangyarihan.
“Amara…”
Natigilan siya sa paglibot ng tingin at halos matulos siya sa kinatatayuan ng marinig ang boses ng tumawag sa kanya.
__________________
Ambivert Girl Note: Open your eyes and mind baby 'cause the real adventures is cumming...