Nerdesin şimdi sevgilim?
Ben burdayım bıraktığın yerde çiçeklerinin arasında ama bir fark var.
Bu çiçeklerde şimdi aynı senin gibiler sevgilim
Ölü.
Bahçemize yeni bir ad verdim sevgilim biliyor musun?ölü çiçekler bahçesi.Biliyorum sevmiyorsun bu kelimeyi ama çiçeklerde aynı senin gibi ebedi uykudayken bile o kadar güzeller ki,
Nasıl anlatabilirim onların güzelliklerini sana anlatabilsem keşke çiçeklerin güzelliklerini.En acısı bu anlatamamak sevgilim.Şu an bahçenin tepesinde oturuyorum Senin en sevdiğin yer sevgilim hep buranın çok güzel olduğunu söylerdin burda kalmak isterdin hep.Öylede oldu bu bahçe bu tepe seni benden aldı.
Burası ölü çiçekler bahçesi sevgilim burda notalar susar,Yıldızlar parlamaz,Güneş batmaz Burda sevgilim sadece senin sesin duyulur senin gülüşün süsler her yeri,senin güzelliklerin var her zerresinde bahçenin ama bu bahçe öldü artık sevgilim.Bende öldüm sevgilim sanki.
Doyamadım ben sevgilim ne bu bahçedeki çiçeklerin ölmeden güzelliklerine,güzel kokularına ne de sana doyabildim.Doyamadım ben belki bu açgözlülük belki sevgilim ama doyamadım ben.Bir ömür yetmez ki sana doymaya sevgilim.Çok güzeldin Sevgilim ben seni her şeyden herkesten korumak isterken adeta bir kelebek gibi gittin kollarımdan.Kelebek demişken Artık buraya kelebekler bile gelmiyor sevgilim.
Hatırlar mısın sevgilim kelebekleri yakalamaya çalışırdın onları ne kadar sevdiğini anlatırdın saatlerce ve bende seni dinlerdim.Her şey yasta bu bahçedeki sevgilim Herkes seni bekliyor adeta.Belki bana kızıyordursun bahçene bakamadığım için ama benim çiçeğim kurumuş sevgilim daha nasıl bakayım bu bahçeye ben?
Hep Dilek tutardın yıldızlar kayarken sevgilim ve bende hep bunun saçma olduğunu söylerdim ama şimdi anlıyorum o zaman ölen bir şeyin arkasından Dilek tutmak saçma geliyordu ama şimdi bende tutuyorum Sevgilim.Senin için dilekler tutuyorum sevgilim.Yalvarıyorum Tanrıya beni senin yanına alması için.
Her yerde sen varsın her baktığım dokunduğum her yerdesin sevgilim sen.Yine güneş batıyor.Benim güneşim batalı çok oldu.ama yinede seni görmeye daha çok yaklaşıyorum güneş her batığında sevgilim.
Sen ebedi uykundasın sevgilim ben ise ebedi yanlızlıktayım,Ebedi özlemindeyim sevgilim.
Burası ölü çiçekler bahçesi sevgilim Yanlızların tapınağı ölülerin sığınağı.Çiçekler acı çeker burda,Yıldızlar korkar burdan,kelebekler yas tutar burda,burda nameler acıyla inler, Notalar ağlar burda,Güneş açmaya korkar burdan,Yağmur yağmaya çekinir buraya,Rüzgar buraya bağırarak eser adeta.
Eskiden senin cennet bahçendi burası şimdi benim cehennemim oldu sevgilim.Ateş gibi yakıcıyıdı gidişin sevgilim sen gittin ben yandım ve yandım yandıkça vücutum uyuştu ve artık hiç bir şey hissetmiyorum.Tek hissettiğim kalbimin keskin acısı.
Merhamet istedim Tanrıdan,Bana acımasını merhamet etmesini acıma son vermesini istedim.İnan sevgilim ben bile kendime acıdım.Ama Tanrı acımadı beni daha çok cezalandırdı adeta daha çok yüreğime özlem yükledi sanki.Yüreğim eziliyor bu acının bu özlemin altında.Bağırıyor adeta kalbim ağlıyor tüm nefeslerim.
Aldığım nefes senin kokunken hala burda nasıl ağlamasın nefesim.Beynim Parçalamak istiyor artık tüm bedenimi Hak etmiyorum sensiz bir şekilde kalmayı.
Peki sen sevgilim alıştın mı bensizliğe?Ben alışmayı kabul etmiyorum bil ki sevgilim kabul ettiğim gün Ebedi yanlızlığım Ebedi uyku olmuştur bana.
Keşke bu çiçekler konuşabilseydi bu kelebekler,bu gök,deniz,güneş,yıldızlar bu evren anlatabilseydi sana senin güzelliğini Anlata bilseydi senin acını Anlatabilseydi sana benim halimi.
Ne gözümde bir yaş kaldı ne yaş akıtmaya gücüm.Korkuyorum sevgilim.Kokunu unutmaktan korkuyorum,Yüzünü unutmaktan korkuyorum,Korkuyorum ben Felix Korkuyorum işte ama neye yarar?Seni kaybetmekten de korkardım hala korkuyorum biliyor musun.Ama komik olanı sevgilim Ben seni kaybettim,Ben kendimi kaybettim,Ben çiçeklerimizi kaybettim,Güneşimi kaybettim,Ben her şeyimi kaybettim.
Şimdi ağlıyorum her şeye biliyor musun sevgilim en fazla neye ağlıyorum biliyormusun?
Yaşanmamış yıllarımıza.Çok pişmanım Seninle olan her bir günümü Sana bakmakla geçirmediğime.Senin kokunu içime çekmediğime,Senin yanında olmadığım her güne her saniyeye pişmanım.Pişman olsam ne fayda sevgilim?Yalvarsam her şey için ne fayda? Senin için yalvarsam ağlasam ne fayda?
Acımı anlatmaya ne gücüm var ne kelimelerim.Dedim ya kaybettim her şeyimi Kelimeleri bile kaybettim.En çok anılarımızı kaybetmekten korkuyorum sevgilim.Bu acıyı nasıl kaybedicem peki ben sevgilim?
Orda mutlu musun?yoksa sende çok acı çekiyormusun? Melekler güzelliğini kıskanıyor mu?Söylesene alıştın mı oraya?Ben alışamadım hiç bir şeye alışamadım.Deliriyorum yavaşça..
Bitti mi her şey senin için Sevgilim ben bittimi senin için?Sonsuzluktasın sevgilim ama bensiz.Ben de sonsuzluktayım sevgilim ama sensiz.Hep dediğin gibi sevgimiz de sonsuzlukta mı?
Tanrının bana kızmayacağını bilsem burda bir saniye durmam sevgilim.Ama kızarsa bana Tanrı beni cezalandırır O zaman seni daha göremem sevgilim.
Sen gideli tam bir hafta oldu yaram çok taze sevgilim.Nasıl sızlıyor o yara her senin cennet kokunun duyunca.Nasıl sızlıyor her senin özleminde.Nasıl sızlıyor senin sesin beynimde yankılanınca.Söylesene sevgilim ben bu yarayı nasıl kapatacağım?
Bir hafta 7 gün 168 saat 10 080 dakika 604 800 saniye sensiz sevgilim.Ve bu beni delirtiyor.
Gitmiyor gözümün önünden sevgilim.Melek gibi beyaz teninin kırmızıya boyanmış hali o soğuk tenin gitmiyor gözüm önünde adeta yanımda yaşıyor o an.
Ama sen yaşamıyorsun.
Kendime sorup durdum neden ben değildim neden ben ölmedim?Ama anladım ki Kollarım arasında acı çekişini izlemek benim için ölümden betterdi sevgilim.
Ben bu acıyla ne kadar yaşabilirim bilmiyorum sevgilim.Şu an yaşıyor muyum onu bile bilmiyorum.
Ben senin ebedi sevgilin yemin ederim ki sana hiç bir zaman veda etmeyeceğim sevgilim.Bu Kalp atmaya devam etiği sürece senin için atacak.Bu beyin bilincini kaybedene kadar seni düşünecek.bu ruh bedenden çıksa bile seni sevecek Bizim hiç bir zaman bir sonumuz olmayacak bu sonsuzlukta.
Seni her zaman seven ve sevecek olan sevgilin.
Söyle kaç bahar oldu?
Penceremde Gül soldu,
Belki de zaman doldu,
Sevdiğim dönmüyor.
Prensin Hwang Hyunjin.
.
.
.
.
.
.
.
.
Yazarın ağzından:
Felixin ölümünden sonra delirmeye başlayan Hwang.Felixin ölümünden 6 ay sonra hayata gözlerini yumdu.Dediği gibi kalbi dayanmadı.Cesedini eve gelen Felix'in abisi Lee Minho buldu.Ve son isteği olan Felix'in deyişi ile Cennet bahçesi Hwangın deyişi ile ise Ölü çiçekler bahçesindeki Felix'in mezarına yanına gömüldü.
Hwangın mutlu olduğunu umuyoruz artık ve Sevgilisine kavuştuğuna inanıyoruz,Lee Minhonun dediğine göre Hwang öldükten bir süre sonra kuruyan çiçeklerin çoğunun yeniden bir anda açmıştı.Lee Minho gibi bizde umuyoruz ki Kardeşi, Prensi Hwang'a ve çiçeklerine kavuşmuştur.
Hwang'ın yeminini tutuğuna ve sonsuza kadar Çiçekler kadar güzel sevgilisinden ayrılmadığına
Felix'in ise gözlerini ebediyete kapattığı anda bile yanında olan Prensine kavuştuğuna inanıyoruz...
Fic için dinlediğim ve ilham aldığım şarkılar:
Zakkum-hatıran yeter
Müslüm Gürses-bir ömür yetmez
Sezen aksu -yaşanmamış yıllar
Aşkın Nur yenge - yalancı bahar
Sezen aksu-yalnızca sitem
Barış diri - derinden
This I love Gun N roses
Caddelerde rüzgar
It's snowing like it's the end of the world
Antonio vivaldi-Stabat Mater Doloresa
Sara Naeini- jane maryam
<3
~