-Τι συμβαίνει κορίτσι μου; Γιατί έχασες το χρώμα σου;
-Τιποτα. Δηλαδή... πρέπει να γυρίσουμε στην Αθήνα. Σε πειράζει, αγάπη μου;
Έτρεμε συγκορμη, το πρόσωπο της μεμιάς θαρρείς και χλωμιασε.
-Οπου θέλεις θα πάμε καρδιά μου, αλλά γιατί; Τι σου είπε η Χριστιάνα; Έπαθε κάτι κάποιος; Η μάνα σου;
-Όχι, όχι. Θα σου εξηγήσω. Την τελευταία φορά που μίλησα με το "Γάλλο" μου είπε ότι θα έρθει στα γενέθλιά μου για να με δει. Είχα σκοπό να του κάνω μια κουβέντα για τη σχέση μας, να βάλω ένα τέλος. Όμως, το ξέχασα τελείως. Έκλεισε και το κινητό μου από μπαταρία και δεν είδα τις κλήσεις του. Πήγε στο σπίτι και με έψαχνε, έξαλλος. Εκεί πέτυχε και τη Χριστιάνα με τα κορίτσια που είχαν πάει για να μου κάνουν έκπληξη.
-Ενταξει, καρδούλα μου, ηρέμησε. Θα του εξηγήσεις πως προέκυψε αυτό με την Ελένη, ήρθες και μέσα στην αναμπουμπουλα ξεχάστηκες. Θα του πεις την αλήθεια και θα καταλάβει.
-Δεν έχεις ιδέα Αλέξανδρε. Δε θα καταλάβει. Και τι να καταλάβει δηλαδή; Ότι είμαι τόσο ανεκδιηγητη που δε σκέφτηκα ούτε να τον ενημερώσω;
-Μωρακι μου, συμβαίνουν αυτά. Δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου. Και στο μεσοδιάστημα δε μιλήσατε καθόλου για να επιβεβαιώσετε το ραντεβού. Δε φταις μόνο εσύ.
-Δεν καταλαβαίνεις Άλεξ, άστο.
Την τράβηξε από το μπράτσο και την έκλεισε στην αγκαλιά του.
-Ολα τα καταλαβαίνω Τερέζα. Και τον πανικό στα μάτια σου βλέπω και βάζω με το νου μου άλλα πράγματα.
-Τι;
-Γιατι τον φοβάσαι τόσο; Και η Χριστιάνα για να σε ψάχνει μέσα στη νύχτα, σημαίνει πως ξέρει. Τι συμβαίνει μάτια μου; Γιατί τόσος πανικός; Σε έχει πειράξει ποτέ; Σου έχει κάνει κακό;
-Όχι, ποτέ. Στο ορκίζομαι. Δε μου έχει ασκήσει ποτέ βία.
-Τότε γιατί;
-Θελω να μαι εντάξει απέναντι του, ειδικά τώρα που θα του ζητήσω να το ληξουμε. Δε θέλω να τον φτάσω στα άκρα. Έχουμε και μια συνεργασία να φέρουμε εις πέρας σε λίγους μήνες.
Το πρόσωπο της χωμένο στον κόρφο του. Το σώμα της μόλις άρχισε να ηρεμεί από το τρέμουλο. Το απαλό χάδι του στα μαλλιά και τους ώμους της, ήταν το καλύτερο φάρμακο.
Δεν πίστεψε τις εξηγήσεις της. Κάτι μέσα του, του έλεγε πως υπήρχε παρασκήνιο πίσω από αυτή την αντίδραση της. Πως κάτι δεν πήγαινε καλά με αυτόν το μυστηριώδη τύπο.
-Θέλεις να φύγουμε απόψε, μάτια μου; Να μαζέψω τα πράγματα μας;
-Όχι, αύριο. Δε θέλω να πάμε πουθενά τώρα. Θέλω όλη τη νύχτα να με έχεις στην αγκαλιά σου. Μια τελευταία νύχτα οι δύο μας, αγάπη μου.
Τα μάτια της τον κοιτούσαν ικετευτικά. Δε μπόρεσε να της αρνηθεί. Ούτε και ήθελε, βέβαια.
Πλαγιασαν αγκαλιά. Όλο το βράδυ τα κορμιά τους δεν αποχωρίστηκαν το ένα το άλλο. Έγιναν ένα ξανά και ξανά. Ένιωθε στον έρωτα της την απελπισία και την απόγνωση. Σα να προσπαθούσε από την επαφή τους να αντλήσει δύναμη και κουράγιο.
Το επόμενο πρωί ξεκίνησαν το ταξίδι της επιστροφής. Στην επικοινωνία της με το "Γάλλο", του ζήτησε συγγνώμη για την απουσία και την απερισκεψία της και κανόνισαν ένα νέο ραντεβού στο σπίτι της.
-Θα έρθω μαζί σου, δε σε αφήνω μόνη με αυτόν.
-Αλεξανδρε τι λες; Έχεις τρελαθεί; Υποτίθεται πως έχουμε σχέση, λείπει τόσο καιρό, εχτές τον έστησα και σήμερα θα εμφανιστω με τον αντικαταστάτη του;
-Κορίτσι μου, ανησυχώ, το καταλαβαίνεις; Νιώθω την απελπισία σου και ότι κι αν μου λένε τα χείλη σου δεν το πιστεύω.
-Ξεχνα το. Θα πας στο σπίτι σου και θα βρεθούμε το επόμενο πρωί που θα πάμε στο γύρισμα.
-Είσαι τρελή; Θες να πεθάνω απ'την αγωνία μου;
-Όχι ψυχή μου, σου υπόσχομαι ότι μόλις φύγει θα σε πάρω τηλέφωνο και θα σου πω τι έγινε. Μη με πιέζεις άλλο, σε παρακαλώ.
-Δε θέλω να σε αφήσω από τα χέρια μου.
-Πώς θα κοιμηθώ χώρια σου απόψε; είπε παραπονιαρικα και του χάρισε ένα τελευταίο φιλί πριν μπει στο σπίτι της.
Έμεινε εκεί να τη χαζεύει. Κάτι μέσα του, του έλεγε πως δεν έπρεπε να την αφήσει μόνη.
Μπήκε στο όμορφο νεοκλασικό της οδού Σέλλεϋ. Η ζεστασιά του σπιτιού της την τύλιξε μεμιας. Αν και χωρίς την παρουσία εκείνου το σπίτι της φαίνονταν άδειο.
Βυθίστηκε στη μπανιέρα και άφησε το δροσερό νερό να διατρέξει κάθε κύτταρο της. Φόρεσε τη φόρμα της και ένα μπεζ t-shirt του Αλέξανδρου που βρήκε στην κρεβατοκάμαρα. Το άρωμα του κορμιού του πάνω στο ύφασμα τη χαλάρωνε. Το έσφιξε πάνω στο κορμί της και ένιωσε αμέσως καλύτερα.
Γέμισε ένα ποτήρι κρασί και μισοξαπλωμενη στον καναπέ περίμενε εκείνον. Στο μυαλό της τριγυρνούσαν σκόρπιες στιγμές της κοινής τους ζωής.
Η γνωριμία τους, οι πρώτες διακοπές, η πρώτη παράσταση στην Επίδαυρο, ένα ταξίδι στη Γαλλία, θεατρικές επιτυχίες, η Αντιγόνη τους, η πρώτη φορά που ήρθε αντιμέτωπη με τη ζήλια και την εκδικητικότητα του.
Αναμνήσεις γεμάτες επαγγελματική επιτυχία και καταξίωση αλλά άδειες από πάθος και έρωτα. Εκτός από την πρώτη περίοδο της σχέσης τους που ο μέντοράς της, της είχε κλέψει την καρδιά, όλη η υπόλοιπη στερούνταν πόθου και ηδονής.
Νόμιζε πως έτσι ήταν το φυσιολογικό, πως οι άνθρωποι μεγαλώνοντας πρέπει να αρκούνται σε αυτό. Στα χέρια του Αλέξανδρου ένιωσε ξανά γυναίκα, επιθυμητή, γεμάτη ορμές και ένστικτα που ζητούσαν διακαώς εκπλήρωση.
Ο "Γάλλος" κατά κόσμον Μάξιμος Λύτρας ήταν ένας γνωστός σκηνοθέτης, φημισμένος για τις καινοτόμες ιδέες του και τις εντυπωσιακές παραγωγές.
Διαζευγμένος με μια κόρη που σπούδαζε στο εξωτερικό δεν έδινε αφορμές για κουτσομπολιά. Τα φώτα της δημοσιότητας είχαν δει ελάχιστες σχέσεις του, κυρίως με καταξιωμένα πρόσωπα του καλλιτεχνικού χώρου.
Οι σπουδές του στη Γαλλία ήταν εμφανείς τόσο στο έργο του όσο και στη φινέτσα που απεπνεε. Ένας bon viveur του θεάτρου.
Γνώρισε την Τερέζα πριν 7 χρόνια στα θεατρικά βραβεία. Τον εντυπωσίασε το αέρινο κορίτσι που φαίνονταν να μην ανήκει στο σιναφι τους. Γελούσε δυνατά, έκανε πλάκα με την παρέα της, έκλαψε όταν πήρε το βραβείο της και δεν έμοιαζε σε τίποτα με τις συναδέλφους της.
Συστήθηκαν, συναντήθηκαν ξανά με δική του πρωτοβουλία και δεν άργησαν να γίνουν ζευγάρι. Δύο άνθρωποι κοινωνικά αταίριαστοι με μόνο κοινό σημείο επαφής την αγάπη για το θέατρο.
Έβγαιναν και οι δύο από άλλες σχέσεις οπότε στην αρχή προσπάθησαν να είναι διακριτικοι. Ο βήχας και ο έρωτας, όμως, δεν κρύβονται.
Η νεαρή ενζενί Τερέζα Αλεξίου έγινε η πρωταγωνίστρια της πολλά υποσχόμενης παράστασης που ανέβασε ο Λύτρας σε κεντρικό θέατρο των Αθηνών. Μεμιάς το κοινό που τη γνώριζε διευρύνθηκε. Τα σκανδαλοθηρικά άρχισαν να μιλούν για το νέο θεατρικό έρωτα.
Ο Μάξιμος της έδωσε τις ευκαιρίες, τις γνωριμίες και την καλλιτεχνική στήριξη για να πραγματοποιήσει τα όνειρα της στο θεατρικό σανίδι. Η Τερέζα με το ταλέντο και την εργατικότητα της του έδωσε τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες.
Ποτέ δε μπλέχτηκαν με τον κόσμο της τηλεόρασης. Ο Μάξιμος τη θεωρούσε υποδεέστερη και είχε περάσει αυτή την άποψη και στην Τερέζα.
Τον τελευταίο χρόνο η σχέση τους ήταν σε τέλμα. Το ερωτικό πάθος είχε εκλείψει πρό πολλού. Οι ζηλιες και η εκδικητικότητα του την είχαν απομακρύνει.
Πλέον, όμως, δεν τα έβρισκαν ούτε σε καλλιτεχνικό επίπεδο. Εκείνη δέχτηκε με χαρά να συμμετάσχει στο μεγάλο τηλεοπτικό εγχείρημα που ήταν βασισμένο επάνω της. Εκείνος το σνομπαρε. Την ήθελε διακαώς στο ρόλο της Μήδειας στη θερινή περιοδεία, οι υποχρεώσεις της στη σειρά την έκαναν να αρνηθεί προκαλώντας την οργή του. Βαθμιαία, κατέληξαν δύο ξένοι.
Έκανε πρόβα τα λόγια της. Ήθελε να είναι προετοιμασμένη για κάθε αντίδραση του. Όταν άκουσε το κλειδί στην πόρτα ένιωσε την ταραχή να κυριεύει το κορμί της.
-Καλησπέρα, ψελισσε δειλά.
-Και συ εδώ; την ειρωνεύτηκε αμέσως.
-Μαξιμε, μην ξεκινάς έτσι. Σου ζήτησα τόσες φορές συγγνώμη. Η κατάσταση ήταν δύσκολη. Δεν είχα μυαλό να θυμηθώ και να σκεφτώ τίποτα.
-Ναι γλυκιά μου, ήταν πολύ σημαντικό να δεις μια γριά που πεθαίνει και να κάνεις γενέθλια μαζί της λες και την ήξερες και από χτες.
-Με ειρωνεύεσαι. Δε μπορείς να καταλάβεις τι νιώθω για αυτή τη γυναίκα. Άστο..
-Δε μπορώ έχεις δίκιο. Επίσης δε μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει με εμάς., όσο μιλούσε γέμισε ένα ποτήρι με ουίσκι και κάθισε στον καναπέ απέναντι της.
-Δε θα ρίξεις και αυτό το φταίξιμο πάνω μου. Είσαι εξαφανισμένος. Λείπεις δύο μήνες και δε νοιάζεσαι αν ζω ή αν πέθανα.
-Μην τα κάνεις να ακούγονται τόσο τραγικά. Δε δίνεις συνέντευξη, σε μενα μιλάς. Εγώ σε ξέρω.
-Ψέματα λέω; Δύο μήνες τώρα η μόνη μας επαφή είναι μια φωτογραφία από τη γαμάτη περιοδεία με τους εξαιρετικούς συναδέλφους σου. Μια φορά δεν ήρθες να με δεις; Μια φορά δε ρώτησες πως τα πηγαίνω στη νέα μου δουλειά.
-Στη σαπουνόπερα; Δεν έχω αμφιβολίες γλυκιά μου, θα είσαι πολύ καλή. Ξέρεις να προσαρμόζεσαι σε όλες τις συνθήκες σα χαμαιλέων.
-Θέλω να χωρίσουμε, είπε αιφνιδιαστικά. Ούτε κατάλαβε πως οι λέξεις έγιναν πρόταση και βγήκαν απ'το στόμα της.
Ο χώρος πάγωσε ξαφνικά. Ακούγονταν μόνο οι ανάσες τους. Άφησε το ποτήρι στο τραπέζι με κρότο και κινήθηκε προς το μέρος της. Κάθισε στον καναπέ, ακριβώς μπροστά σε εκείνη. Ασυναίσθητα κουλουριασε τα πόδια της κι άλλο. Σαν άμυνα.
-Τι είπες; Δεν άκουσα καλά.
-Ειπα ότι θέλω να χωρίσουμε, είπε όσο πιο σθεναρά μπορούσε. Και εσύ το θέλεις. Δε μπορεί να μη βλέπεις πως φτάσαμε σε αδιέξοδο.
Άρχισε να γελάει δυνατά. Με ένα γέλιο απόκοσμο, σαρδονιο που την τρόμαζε. Πλησίαζε διαρκώς κοντά της. Έφτασε σε απόσταση αναπνοής από το πρόσωπο της.
-Ξ Ε Χ Ν Α Τ Ο, είπε τονίζοντας κάθε γράμμα χωριστά. Η αναπνοή του έκαιγε το πρόσωπο της. Η μυρωδιά του αλκοόλ τη ζαλιζε.
-Και τι θα κάνεις; Θα με κρατήσεις με το ζόρι σε μια σχέση που τελείωσε;
Έχασε την ψυχραιμία του, την άρπαξε με δύναμη από το μπράτσο και την τράνταξε.
-Παρτο απόφαση. Μέχρι να ανέβει η παράσταση μας και όσο θα διαρκεί θα είσαι η γκόμενα μου. ΤΕΛΟΣ.
-Είσαι γελοίος. Το μόνο που σε νοιάζει είναι η ηλίθια παράσταση σου και τι θα γράψουν οι σαχλοι φίλοι σου στις φυλλάδες τους.
Τα μάτια της έβγαζαν σπίθες. Ξεπέρασε τον εαυτό της. Όρθωσε το ανάστημα της και είπε χωρίς περιστροφές αυτό που ένιωθε.
-Οι ηλίθιες παραστάσεις μου και οι σαχλοι φίλοι μου σε έκαναν αυτό που είσαι. Ένα τίποτα θα ήσουν χωρίς εμένα. Μια σταρλετα που παίζει σε θεατράκια της πλάκας για 20 καμένους.
-Πολυ μεγάλη ιδέα έχεις για τον εαυτό σου. Ας μην είχες τόσες οικογενειακές γνωριμίες και θα σου λεγα τι θα ήσουν. Εγώ τουλάχιστον ότι έγινα το οφείλω στο ταλέντο μου.
-Μμμμ ταλέντο, ναι, πες το και έτσι. Λεγε ότι θες. Επειδή δεν έχω χρόνο για χάσιμο, το συμπέρασμα είναι ένα και βάλτο καλά στο μυαλό σου. Μέχρι να κατέβει η παράσταση μας θα είσαι η γκόμενα μου. Θα φωτογραφιζεσαι πλάι μου, θα μιλάς για τη σχέση μας στις συνεντεύξεις, θα κάνεις στορυ γεμάτα ευγνωμοσύνη και έρωτα για μενα. Μετά πάνε όπου στο διάολο θες.
-Δε μπορείς να με εγκλωβίσεις. Δεν είμαι αντικείμενο. Ούτε μπορείς να εκβιάσεις τα συναισθήματα και την αγάπη μου.
-Χεστηκα για την αγάπη σου. Πάντα ξεφτιλισμενη και αχάριστη ήσουν. Όπως τότε στην Αντιγόνη που κάτω απ'τη μύτη μου γκομενιζες με εκείνον τον τιποτένιο.
-Αυτο είναι ψέμα, στο χω πει εκατό φορές. Ποτέ δεν έκανα τίποτα με τον άνθρωπο.
-Δε με νοιάζει. Καρφακι δε μου καίγεται τι κάνεις στο κρεβάτι σου. Στο σπίτι σου βγάλε τα μάτια σου με όποιον αλήτη θες. Έξω από αυτή την πόρτα θα είσαι η γκόμενα μου, πίστη, ερωτευμένη και υποδειγματική. Το νου σου μη διαρρεύσουν στα social media και στα περιοδικά τα ρεζιλικια σου, θα με δεις όπως δε με έχεις ξαναδεί. Έγινα κατανοητός; γρυλλισε πάνω στο πρόσωπο της.
Δεν του απάντησε τίποτα. Έμεινε μετέωρη να τον κοιτάει. Με κόπο συγκράτησε τα δάκρυα πριν ξεχυθούν απ'τα θολά μάτια της.
Έφυγε οργισμένος. Πριν βγει απ' την πόρτα πέταξε με δύναμη τα κλειδιά της. Προσγειώθηκαν στο τραπεζάκι του σαλονιού κάνοντας κομμάτια ένα κρυστάλλινο μπολ που είχε επάνω. Το σαλόνι γέμισε θραύσματα. Γονάτισε στο τραπεζάκι, πήρε στα χέρια της τα σπασμένα γυαλιά και έκλαψε με λυγμούς.
Μπήκε στο σπίτι του και έκανε στα γρήγορα ένα ντουζ να χαλαρώσει. Κάτι μέσα του, του έλεγε πως τον είχε ανάγκη, πως απόψε έπρεπε να ναι πλάι της. Ντύθηκε βιαστικά και έφυγε από το σπίτι αλαφιασμένος.
Έφτασε έξω από το σπίτι της. Το μεγάλο τζιπ του Λύτρα παρκαρισμένο στην είσοδο της. Τα φώτα του σαλονιού ανοιχτά.
Η ανησυχία με τη ζήλια πάλευαν μέσα στο μυαλό του. Έμεινε κρυμμένος πάνω στη μηχανή σε μια εσοχή του πεζοδρομίου να παρακολουθεί το σπίτι. Κάπνιζε το ένα τσιγάρο μετά το άλλο. Το άγχος είχε παραλύσει το σώμα του.
Μετά από αρκετή ώρα τον είδε να βγαίνει. Κοπανησε με δύναμη την πόρτα της εισόδου και επιβιβάστηκε στο αμάξι του. Οι κινήσεις του πρόδιδαν τη νευρικότητα του. Ξεπαρκαρε ατσαλα και εξαφανίστηκε από το στενό με μεγάλη ταχύτητα.
Πανικοβλήθηκε. Όρμηξε στο σπίτι της σαν τρελός. Δεν κατάλαβε πότε έφτασε επάνω. Ξεκλείδωσε με τρεμάμενα χέρια. Το βλέμμα του την αναζήτησε στο χώρο. Την είδε γονατιστή μπροστά στο τραπεζάκι να κρατάει τα γυαλιά και να κλαίει με λυγμούς.
-Κορίτσι μου, φώναξε με απόγνωση και γονατιστός πλάι της την πήρε στην αγκαλιά του.
-Πώς ήρθες; Πώς ήξερες...;
-Ήμουν κρυμμένος κάτω, μάτια μου, δε μπορούσα να σε αφήσω μόνη ότι και αν μου έλεγες.
-Σε ευχαριστώ, είπε ανάμεσα στους λυγμούς της και τυλίχτηκε στην αγκαλιά του.
-Τερέζα τι σου έκανε; Σε χτύπησε; Τι γυαλιά είναι αυτά;
-Όχι καρδιά μου, στο ορκίζομαι. Δε με άγγιξε. Πέταξε τα κλειδιά του με φόρα και έσπασε το κρυστάλλινο μπολ που είχα εδώ.
Τα χέρια της χάιδευαν στοργικά τα θραύσματα σα να ήταν άνθρωπος. Νέοι λυγμοι έπνιξαν τα μάτια της.
-Δεν πειραζει μάτια μου, θα πάρουμε άλλο, μη μου κλαις.
-Ηταν το μόνο κειμήλιο που είχα απ'τη γιαγιά μου. Το είχε φέρει από τη Μικρά Ασία στον ξεριζωμό. Είχε μεγάλη συναισθηματική αξία για μένα.
-Για να δω, κάτι θα μπορέσουμε να κάνουμε, της είπε καθησυχαστικα και μάζεψε όλα τα μεγάλα κομμάτια.
Καθάρισε το σαλόνι και τον καναπέ από τα γυαλιά και τη βοήθησε να καθίσει επάνω. Τον κοιτούσε αμίλητη να πηγαινοέρχεται στο χώρο. Κάθισε μπροστά στα πόδια της, ακριβώς όπως και ο Μάξιμος λίγο πριν. Τώρα δε φοβόταν, ένιωθε ασφαλής και ήρεμη.
Τράβηξε τα πόδια της επάνω στα δικά του και τη βοήθησε να καθίσει πιο αναπαυτικά. Το απαλό του χάδι στα πόδια της, την ηρεμησε. Τα μάτια της στέγνωσαν απ'τα δάκρυα και το κορμί της μαλάκωσε.
-Πώς μπορείς και με ηρεμείς; Πώς το κάνεις αυτό; Πριν μια ώρα ήμουν σε απόγνωση και τώρα νιώθω ήσυχη και ανακουφισμένη.
Χάιδεψε μαλακά τα μαλλιά της και τη φίλησε στο μέτωπο.
-Η αγάπη κάνει θαύματα, ψυχή μου. Θα μου πεις τώρα τι έγινε; Μπόρεσες να του μιλήσεις;
-Ναι. Δε θέλει επ' ουδενί λόγω να ακούσει για χωρισμό. Θέλει όσο θα διαρκεί η παράσταση να μην καταλάβει κανείς ότι χωρίσαμε. Να εμφανιζομαστε κανονικά μαζί αν χρειαστεί σε κοινωνικές υποχρεώσεις και σε καμία περίπτωση να μη με δουν με άλλον άντρα. Πιστεύει πως η λεζάντα "ο Λύτρας σκηνοθετεί την ερωμένη του" θα του γεμίσει τα ταμεία.
-Μαλιστα, είπε ήρεμα και ένιωσε το κορμί του να συνοφρυωνεται.
-Με εμάς δε θα αλλάξει τίποτα, ψυχή μου. Θα είμαστε κανονικά μαζί αλλά θα το κρατήσουμε κρυφό όσο μπορούμε. Θα το αντέξεις;
-Αν θα το αντέξω; Όλο τον κόσμο θα γύριζα ανάποδα καρδιά μου για να είμαστε μαζί. Μη με προσβάλεις. Δεν είσαι τρόπαιο για να σε επιδεικνύω στον κόσμο, είσαι η ζωή μου, η ανάσα μου, η αγάπη μου. Την Τερέζα ερωτεύτηκα, όχι την ηθοποιό κυρία Αλεξίου. Δε θέλω να σε κρεμάσω στα περιοδικά, θέλω να κοιμάμαι και να ξυπνάω πλάι σου.
Τα λόγια του γαληνεψαν την ψυχή της. Λύγισε το σώμα της για να τον φτάνει καλύτερα και του πρόσφερε γλυκά τα χείλη της. Ανταποκρίθηκε στο φιλί της με ζέση. Το φιλί τους, κάθε φιλί τους, δεν ήταν απλώς η επαφή δύο επιδερμίδων, μα η συγχώνευση δύο φαντασιώσεων. Ήταν το σήμα που έδιναν ο ένας στον άλλον για το είδος και τη σφοδρότητα της επαφής που επιθυμούσαν.
Απομακρύνθηκε λίγα εκατοστά από το πρόσωπο της και την κοίταξε εξεταστικα. Ήταν ακόμα υπό την επιρροή του φιλιού του, η γλώσσα της άγγιζε νοσταλγικά τα σημεία που πριν είχε αγγίξει αυτός.
-Συγγνώμη, κυρία μου, αυτή η μπλούζα μου ανήκει;
-Ετσι νομίζω.
-Να τη βγάλετε πάραυτα, είπε δήθεν αυστηρά.
Έβγαλε το μπλουζάκι γελώντας πονηρά και με μια κίνηση το πέταξε πίσω από τον καναπέ.
-Χμμμ, πολύ καλύτερα έτσι, τον άκουσε να λέει πριν πέσει με ορμή επάνω της.
Κράτησε γερά στα χέρια του τη μέση της και γεύτηκε αχόρταγα το λαιμό και το στερνο της. Έβγαλε μόνη το στηθοδεσμο της και τον έριξε στο πάτωμα.
-Τωρα; τον ρώτησε προκλητικά.
-Τωρα είναι ακόμα καλύτερα.
Τα στήθη της στριμωχθηκαν στις χούφτες του. Τα εγλυφε και τα δάγκωνε με μανία. Κάτω από την πίεση του, πρηστηκαν και σκληρυναν αισθητά κάνοντας τον να μη μπορεί να τα αποχωριστεί.
Αφού τα "χόρτασε" κατέβηκε στην απαλή επιδερμίδα της κοιλιάς της. Τα δόντια του εγδερναν το δέρμα της ενώ η γλώσσα του έπαιζε με τον αφαλό της.
Στάθηκε από πάνω της και την κοιτούσε χωρίς να την αγγίζει. Ένιωθε την προσμονή του να παραλύει το σώμα της. Η αναπνοή της έγινε γρήγορη, η καρδιά της χτυπούσε σαν τρελή κάνοντας το στήθος της να χοροπηδά.
Τη σήκωσε από τη μέση και την τοποθέτησε, με την πλάτη σε αυτόν, στο κύρτωμα που έκανε στη γωνία ο μεγάλος γωνιακός καναπές. Βολεύτηκε εκεί, γονατιστή, με τα χέρια στα μαξιλάρια για να ισορροπεί.
Κόλλησε πίσω της , γονατιστός κι αυτός, και ρουφηξε άγρια τη ράχη της. Η σπονδυλική της στήλη παραδόθηκε στη γλώσσα του κάνοντας όλο το κορμί της να αναρριγει. Τα χέρια του έσφιγγαν με δύναμη τα στήθη της.
Έσπρωξε το σώμα της προς τα μαξιλάρια και κατέβασε μεμιάς τη φόρμα και το εσώρουχο της λίγα εκατοστά. Ομοίως και τη δική του φόρμα και το εσώρουχο.
Το ένα χέρι του γλίστρησε μπροστά της ενώ το άλλο έσφιγγε απαλά το λαιμό της ανεβάζοντας τους παλμούς της.
Με μια δυνατή ώθηση έφτασε στα βάθη του κορμιού της. Έχασε την ισορροπία της και βρέθηκε πεσμένη με το κεφάλι στην πλάτη του καναπέ. Έμπαινε μέσα της με ένταση και διαρκή επιτάχυνση.
Η Τερέζα βογγουσε δυνατά ψελιζοντας του λέξεις ηδονής και απόλαυσης. Όταν ένιωσε το κορμί της να σπαρταραει και το κάτω μέρος της κοιλιάς της να πάλλεται, τραβήχτηκε από μέσα της και τη σήκωσε στην αγκαλιά του.
Κάθισε κανονικά στον καναπέ και την έφερε επάνω του σε καθιστή θέση. Τα πόδια της λυγισμένα, με τις πατούσες της να στηρίζονται στα γόνατα του. Όλο το βάρος της επάνω στο σώμα του.
Την κράτησε σφιχτά από το στήθος αφήνοντας την να δώσει αυτή ρυθμο και ένταση στην επαφή τους. Χόρευε επάνω του με δύναμη μέχρι που ένιωσε τα πόδια της να τρέμουν. Τον άφησε να βουλιάξει ολοκληρωτικά στο σώμα της και με κυκλικές κινήσεις τριφτηκε πάνω του επιτρέποντας του να αγγίξει κάθε χιλιοστό της.
Όταν ένιωσε το τέλος να πλησιάζει, την κράτησε σφιχτά από τη μέση και την ανεβοκατεβασε άγρια πάνω στο σώμα του. Τρεις, τέσσερις φορές πριν η ηδονή πλημμυρίσει τα κορμιά τους. "Μη βγεις" μουρμουρηξε ασθμαινοντας, δίνοντας του το πράσινο φως για να ολοκληρώσει μέσα της.
Ξάπλωσε πάνω του ξεπνοη ενώ το κορμί της δονουνταν από έντονους σπασμούς. Τα δάχτυλα του γλίστρησαν στο στόμα της ενώ τα χείλη του συνέχισαν να γεύονται το λαιμό της.
-Τρέμω ακόμα, του ψιθύρισε γλυκά λίγα λεπτά μετά.
Τη φίλησε τρυφερά στο μάγουλο,βόλεψε τα κορμιά τους στον καναπέ και τα σκέπασε επιπόλαια με ένα κουβερτακι. Αποκοιμήθηκε στα χέρια του σα μικρό παιδί.
Ξύπνησε απ'την ευωδία του καφέ με γεύση φουντούκι που πλανιοταν στο χώρο. Ακόμα και το καλοκαίρι, ήθελε τον πρώτο της καφέ, ζεστό. Η γεύση φουντούκι ήταν η αγαπημένη της, δεν έλειπε ποτέ από τα ντουλάπια της.
Ρουθουνιζοντας με κλειστά μάτια ένιωσε και τη λατρεμένη μυρωδιά του ζεστού, φρεσκοψημενου κρουασάν. Άνοιξε τα μάτια και τον είδε να κάθεται μπροστά της.
-Αν μου κάνεις τέτοια, φοβάμαι πως θα σε ερωτευτώ με όλες μου τις αισθήσεις και θα χουμε πρόβλημα, τον πείραξε πριν γευτεί το πρώτο φιλί του.
-Σου χω και άλλη μια έκπληξη,για να δούμε αν θα σου αρέσει.
Έφερε μπροστά της ένα μεγάλο, διάφανο, γυάλινο βάζο που βρήκε στην αποθήκη. Μέσα είχε τοποθετήσει σε ακανόνιστη σειρά τα σπασμένα κρύσταλλα και στο ενδιάμεσο μικροσκοπικά λαμπιόνια. Οι αντανακλάσεις του φωτός το έκαναν να μοιάζει με σπάνιο έργο τέχνης.
-Ειναι ότι καλύτερο μπορούσα να κάνω με τα κομμάτια που μάζεψα χθες. Δυστυχώς, μάτια μου, ήταν πολύ μικρά για να τα ξανακολλησω.
Το πήρε στα χέρια της με θαυμασμό και άγγιξε στοργικά το εσωτερικό του.
-Ψυχη μου, είναι πανέμορφο. Είναι το ωραιότερο διακοσμητικό του σπιτιού μου. Σε ευχαριστώ, σε ευχαριστώ, είπε με δυνατή φωνή και τα χέρια της τύλιξαν το λαιμό του. Το φιλί της τον αποζημίωσε και με το παραπάνω για την πρωινή εργασία.
-Το επόμενο σαββατοκύριακο θα μεταβούμε στη Λάρισα. Πρέπει να γυρίσουμε κάποιες σκηνές σε φυσικό χώρο. Τα τρία κορίτσια, ο Κώστας και ο Αλέξανδρος θα πάρετε και τις σκηνές της επόμενης εβδομάδας μήπως χρειαστείτε κάποια συμβουλή ή οδηγία από τα φυσικά πρόσωπα.
Γέμισαν τις βαλίτσες τους με τα απαραίτητα και ξεκίνησαν ενθουσιασμένοι για ένα διήμερο στους αγαπημένους τους. Στην αγκαλιά της κρατούσε ένα μεγάλο κουτί από φελιζόλ που μέσα φυλάσσονταν η διάσημη τούρτα - Μερέντα του γνωστού Παγκρατιωτικου ζαχαροπλαστείου της Ριζάρη. Σε μια κουβέντα της με την Ελένη της είχε αναφέρει αυτή τη λιχουδια, είδε τον ενθουσιασμό στα μάτια της και ήταν αδύνατον να μην της την πάρει.
Μέσα στο πούλμαν,ο νους της ήταν διαρκώς μη βγει καμία φωτογραφία με τον Αλέξανδρο που θα της δημιουργούσε μπελάδες αν έπεφτε στα χέρια του "Γάλλου". Σε όλη τη διαδρομή είχε εκνευρισμό και δε μπόρεσε να απολαύσει το ταξίδι στην αγκαλιά του.
Όσο οι συντελεστές έψαχναν τα κατάλληλα σημεία και τακτοποιούσαν τα συνεργεία το ζευγάρι βρήκε την ευκαιρία να επισκεφτεί την Ελένη και το Λάμπρο.
Το ηλικιωμένο ζευγάρι χάρηκε πολύ που τους ξαναείδε τόσο σύντομα. Η Λενιώ άνοιξε με ενθουσιασμό την τούρτα και γεύτηκε λαίμαργα τη νέα γεύση. Ο Λάμπρος, βράχος πλάι της, την καμαρωνε για την παιδικοτητα που απεπνεε παρά την ηλικία της. Σκούπισε απαλά το πηγούνι της που γέμισε Μερέντα και τη φίλησε γλυκά στο μάγουλο.
-Μου την έφερε η Τερέζα μου, δε γινόταν να μη φάω, είπε δήθεν απολογητικά.
-Καλα έκανες μάτια μου, τη γλύκα της να χεις.
Η τρυφερότητα μεταξύ τους εξακολουθούσε να μαγνητίζει την Τερέζα.
-Λαμπρο μου, δεν πας να δείξεις στον Αλέξανδρο το μποστάνι σου που γέμισε ζαρζαβατικά. Όταν είναι να φύγετε θα σας γεμίσω μια τσάντα με όλα τα καλουδια.
-Ευχαριστούμε, δεν είναι ανάγκη.
-Χαρα μας λεβέντη μου. Να τα φάτε και να μας θυμάστε. Άλλη γεύση έχουν τα δώρα της φύσης εδώ στο χωριό και άλλη στην Αθήνα. Έλα να πάμε μια βόλτα να στα δείξω. Αν δε βαριέσαι.
-Ξέρετε πόσο απολαμβάνω τις βόλτες μου μαζί σας ε;
-Τον πληθυντικό όμως ακόμα δε λες να τον αποβάλλεις. Στο τέλος θα με κάνεις να πιστέψω ότι είμαι κανένας γέρος.
Γελώντας βγήκαν στην αυλή οι δύο άντρες. Η Λενιώ τράβηξε την καρέκλα της πιο κοντά στην κοπέλα και τη ρώτησε συνωμοτικά "Για πες μου, καρδούλα μου, όλα καλά; Το παλικάρι είναι όπως πρέπει;"
-Καλύτερα κι από καλά Ελένη μου. Είναι υπέροχος.
-Μπραβο κορίτσι μου, πολύ σας χαίρομαι. Ήταν κρίμα εσείς οι δύο να μην είστε μαζί. Και από τα άλλα, καθάρισες;;
-Ναι, του έκανα μια κουβέντα και το τελειώσαμε.
-Μπραβο μάτια μου, τώρα να χαρείτε τη ζωή σας και να την απολαύσετε όπως της πρέπει. Γιατί νιώθω τα ματάκια σου λίγο σκοτεινά;
Δεν ήθελε να της φορτώσει την ιστορία με το Γάλλο. Προτίμησε να της πει πως είναι αγχωμενη για τη δουλειά. Η Ελένη, φυσικά και δεν το πίστεψε αλλά προσπάθησε να τη βοηθήσει με τις σκηνές που ίσως τη δυσκόλευαν.
-Ξέρεις, μόλις γυρίσουμε πίσω, θα γυρίσουμε τη σκηνή της πρώτης σας φοράς. Θέλω να βγει με σεβασμό και αγάπη, να μη σας θίξω ούτε στιγμή.
-Δε θα μας θίξεις μάτια μου, σου έχω εμπιστοσύνη. Να θυμάσαι πως εκείνη η πρώτη φορά έκρυβε πάθος καταπιεσμένο, απελπισία, έρωτα, ανάγκη και την αίσθηση ότι θα ναι η τελευταία.
-Αλήθεια; Δεν ένιωθες πως δεν τελειώσατε; Πως δε μπορεί να ήταν μόνο για μια φορά;
-Μεσα μου ήξερα πως δεν είχαμε κάνει ακόμα τον κύκλο μας. Αλλά ήταν τόσο σφιχτά τα κοινωνικά πλαίσια που δεν πίστευα ότι θα τα καταφέρναμε. Μου ήταν και παντρεμένος βλέπεις.
-Και συ όμως, φλέρταρες με εκείνον τον Κυπραίο. Και μετά τον έβαλες στη ζωή σου κανονικά. Ακόμα δε μπορώ να καταλάβω το γιατί; Είχες ανάγκη εσύ η αγέρωχη Λενιώ από την παρουσία ενός άντρα; Και συμβιβάστηκες με κάτι λιγότερο από το απόλυτο;
-Αχ κορίτσι μου, τα λάθη φτιάχνουν τις ζωές μας. Αυτά μας έκαναν αυτό που είμαστε σήμερα.
-Ηταν λάθος δηλαδή;
-Τωρα θα σου πω ναι. Τότε όμως ήταν η λύση ανάγκης. Έπρεπε να πιαστώ από κάποιον για να μην τρελαθώ. Έτσι παντρεύτηκα και το Σέργιο, έτσι έκανα και σχέση με το Θωμά. Να κρατηθώ από κάποιον για να μη χάσω το μυαλό μου σε έναν έρωτα χωρίς ανταπόκριση. Ένα δεκανικι έψαχνα. Κακώς, αν με ρωτάς τώρα. Αλλά, αλλά μυαλά κουβαλούσα τότε.
-Αχ βρε Ελένη. Και δεν υπήρχε κάποιος άλλος; Αυτόν βρήκες που ήταν μπλεγμένος σε τόσα;
-Ε αυτόν. Δεν ήταν κακός άνθρωπος, μου πρόσφερε ζεστασιά και ανοχή. Κανένας άντρας δε θα δεχόταν πλάι του μια γυναίκα που έλιωνε από πόθο για κάποιον άλλον. Τα άλλα τα χαΐρια του με την Κατοχή, δεν τα ήξερα.
-Ήξερε πως η καρδιά σου ανήκε στο Λάμπρο ε;
-Το ξέρε ο καημένος. Όπως και η Θεοδοσία. Δεν υπάρχει πιο σκληρό πράγμα από αυτό. Να προσπαθείς διαρκώς να κερδίσεις έναν αγώνα χαμένο απ'τα αποδυτήρια.
-Και ο Ζάχος;
-Δυστυχώς, άλλο ένα δεκανικι. Προσπάθησα να τον αγαπήσω αλλά δεν τα κατάφερα. Ότι και να έκανα, όσο και να με είχε πληγώσει ο Λάμπρος είχε πάντα πρωταγωνιστική θέση στην καρδιά μου.
-Σου έχω πει πως δεν υπάρχει πιο μεγάλη ιστορία αγάπης από τη δική σας ε; Καμία δε με έχει συγκινήσει τόσο.
-Λογικο, είπε πονηρά και ξέσπασαν και οι δύο σε γέλια.
Έξω στην αυλή ο Λάμπρος έδειχνε με ενθουσιασμό στον Αλέξανδρο το νέο του δημιούργημα. Τη γιορτή της φύσης όπως το ονόμαζε.
-Ξερεις ότι αυτή η πονηρή η δικιά μου μας έστειλε επίτηδες έξω για να κουτσομπολεψουν με τη δικιά σου ε;
-Κατι καταλαβα, απάντησε γελώντας.
-Γυναίκες αγόρι μου, παράξενα πλάσματα. Μας πουλάνε και μας αγοράζουν. Είναι ικανές να μας στείλουν στον παράδεισο και το άλλο λεπτό να μας πετάξουν δίχως έλεος στην κόλαση.
-Τέτοια σου έκανε το Λενιώ σου;
-Αν μου έκανε λέει;; Ειδικά τα πρώτα χρόνια, μόνο τέτοια.
-Μεταξύ μας, καλά σου έκανε. Αυτά τα δέκα χρόνια δεν καταπίνονται με τίποτα. Όσο και να προσπαθώ να τα δικαιολογήσω και να τα ταιριάξω με το χαρακτήρα σου, δεν τα καταφέρνω.
-Αυτο είναι το αγκάθι μου, γιε μου. Δε συγχώρεσα ποτέ τον εαυτό μου για αυτό. Πώς να σε συμβουλέψω; Σκέψου, ότι ήμουν ο ίδιος άνθρωπος αλλά άβουλος, αδύναμος. Δεν τολμούσα να τα βάλω με τον πατέρα της, με τον δικό μου, με κανέναν. Από τέτοια υλικά ήμουν φτιαγμένος, να μη σηκώνω ποτέ ανάστημα σε κανέναν. Να σκύβω το κεφάλι. Ευτυχώς μετά άλλαξα, δυνάμωσα, θα τα έβαζα και με θηρία για χάρη της.
-Το ξέρω, για αυτό σε αγαπώ. Γι αυτό και εκείνη πεθαίνει για σένα.
Γύρισαν τις σκηνές που επιθυμούσαν, πέρασαν όμορφες στιγμές με τους αγαπημένους τους και την Κυριακή το απόγευμα πήραν το δρόμο της επιστροφής. Γεμάτοι δημιουργικότητα και αγάπη.
Τα μάτια όλων ήταν στραμμένα στην επόμενη Κυριακή. Η πρώτη προβολή του επεισοδίου ήταν γεγονός. Όλη η Ελλάδα θα γνώριζε για τον συνταρακτικό έρωτα της Λενιώς και του Λάμπρου και μέσω αυτών θα συστήνονταν στο ευρύ κοινό η Τερέζα και ο Αλέξανδρος. Η αγωνία ήταν στο κατακόρυφο.