Do I deserve this kind of pain? Did i do something wrong to deserve this?
This is the reason why i dont want to be in a relationship. Going to this phase over again. A pain and situation I don't want to experience again, but here I am.
I'm here, sitting on the clinic room thinking maybe it's my fault.
Maybe I am the problem.
Clarece told that Ivan's here, in the SSG office.
How can I face him? Maybe I'll just ignore my shouting brain and approach him.
Bigla kaming napa tingin sa pinto nang may pumasok.
Once again, hindi ko magawang sigawan siya. Okay lang ba na ginaganito ka Jane?
"What happened?" Tanong nito kay Clarece.
Nilapitan niya ako at hinawakan ang kamay ko.
"Your eyes are swollen, wife" Saad nito.
Tinignan ko siya sa mata.
How can you be this okay, when you cheated and lied to the person who's Infront of you right now.
Gusto ko sana iyang sabihin pero bakit walang lumabasa sa bibig ko, natatakot ba ako?
"Iwan ko muna kayo" Saad ni Clarece.
Hindi ko alam kung saan mag uumpisa. Tumingin nalang ako sa labas na umuulan. Kanina pa ata kami rito. Binigyan na ako nila Clarece ng lunch kanina. Anong oras na ba.
"It's 4 pm" Saad nito.
Halata ata sa mukha ko na naka tanaw sa labas.
"Is everything okay, wife?" Tanong nito.
Tinignan ko siya, Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko. Sa subrang daming sakit ang pumapasok sa sarili ko ay nag halo halo na 'to na hindi ko na alam kung ano ba ang dapat gawin at sabihin.
"Why?" Tanong ko sa kaniya.
"Why's what?" Tanong nito.
Bigla kaming nagulat nang pumasok si Prince at sinuntok si Ivan.
"Oh my god, Prince!" Sigaw ko at inaawat siya.
Kakarating lang din ng mga pinsan ko at biglang inawat ang dalawa.
"What the fuck is wrong with you?" Sigaw ko sa pinsan ko at tinulungan si Ivan maka tayo.
"Do you even want to help him after you see him with someone else?" Sigaw ni Prince.
"Prince!" Sigaw ko sa kaniya para tumigil siya.
"He's not wrong naman ate" Saad ni Trixcy na hindi naka tingin sa akin.
"Iwan n'yo muna kami please" Saad ko sa kanila.
Inaawat na nina King at Paul si Prince. Kinuha naman agad ni Trixcy ang mga naiwang gamit ni Prince bago umalis na rin.
"Wife" Saad nito at hahawakan na sana ako.
"Don't" Saad ko at tumingin sa mata niya.
"Don't touch me"
"Wife, what's the problem?"
"This time, you're the problem." Saad ko.
Hindi ko man alam kung saan mag uumpisa pero ayaw ko rin makulong sa sitwasyon na ganito.
"I saw you" pag uumpisa ko.
Hindi siya nagsalita. Tama ba ang desisyon.
I'm tired of this, pretending, crying and overthinking.
I thought our relationship is different. I really thought so.
"I saw you with someone else Ivan, h'wag mo akong ma tanong na anong problema ko!" Sigaw ko sa kaniya.
Muli, ay tumulo na naman ang luha ko. Kailan ba ako mauubos ng luha? Hindi pa rin ako makapaniwala. Totoo na ba 'to? Papatawarin ko nalang ba siya? O tatapusin ko nalang?
Ang daming pumapasok sa isip ko, isa na rin ang pagsisinungaling niya.
"I told you! I told you that i don't like cheaters!" Saad ko sa kaniya.
It's still cheating right? Or I am just over reacting.
"I'm not with someone else, Wife. We're having a family dinner" Saad nito.
"Family dinner with Faith's parents?" Saad ko.
Hindi siya naka sagot sa tanong ko, na gulat ko ba siya? Mas'yado bang malalim ang tanong sa puntong hindi siya maka sagot.
Nang ilang minuto ay hindi pa rin siya sumagot, lumabas nalang ako sa clinic.
Damn, umuulan pala at mukhang mag gagabi na.
Hindi ko nalang pinansin ang ulan at dumaretso ako sa gate, nag lalakad ako papuntang parking area.
Nang makita kong wala pa pala si kuya Jacob ay lumabas ako sa parking area at mag papara na sana ng sasakyan nang may yumakap sa akin sa likod.
"Please, I can't do this without you" he said while hugging me from behind.
"You shouldn't have lie" sagot ko sakan'ya.
Hindi siya umimik at halatang umiiyak dahil sa luhang pumapatak sa balikat ko kasabay ang pag patak ng mga ulan.
"Ang mas masakit pa, sa iba ko pa naman imbis na sayo mismo." My voice cracked as I said those words.
"Mahal mo ako diba? Diba dapat sinabi mo sa akin nang mapag usapan?!" Saad ko.
Total ayaw niyang sagutin ang mga tanong ko, pakinggan niya nalang ang mga sakit na ipapalabas ko, hindi ko na rin kasi kaya.
"I will fucking understand if you just told me! Bakit kailangan ko pang mapag taguan?"
"Mahal mo ako diba?" Saad ko at tumgin sa mata niya.
Hindi siya sumagot.
Ang sakit.
This whole fucking relationship is literally screaming tiredness. I'm at my limit and I had enough. I tried to avoid the things that might ruin our relationship but still.
Diba dapat siya ang pahinga ko? But why does he still seem to be the reason why I'm tired from this shits right now.
"Feeling like I'm not good enough and ruin everything" He suddenly speak.
"How can you fucking not enough and ruin everything when you are my everything" I yelled at him.
Mga yakap niya, mga halik niya doon ko naramdaman ang pahinga.
"Let us grow in separate ways, if it's destined for us to meet again and If the love was still there let's have our story continue." I said. Knowing what's the consequence after this.
Where did we go wrong? Sa mga nakikita ko ba, sa mga naririnig? O sa hindi niya pag explain kung bakit ganito kami.
"No please, I'm at fault but please listen to me first" his now kneeling Infront of me, crying.
Siguro hindi sa amin ang mali, pero makakayanan ba namin kung mismong magulang na niya ang gumagawa ng paraan.
I look at him in pain, we both don't want this but I don't want you to suffer knowing that your future marriage was your family's idea.
I don't want to ruin their relationship with his parents even if it means we need to fall apart, that's how I love him. It's okay for me to suffer h'wag lang silang magkagalit ng magulang niya.
"I'm afraid Jane, please." Pag mamakaawa nito sa akin.
"You don't deserve none of this pain baby. And the pain that you are going through means you're on the right path." Saad ko.
Yes, masasaktan ka man ngayon Ivan pero I'm sure pasasalamatan mo rin ako sa decision na 'to. I'm giving you the right ways right now babe.
"Kaya ko namang ipaglaban ka, h'wag mo lang akong bitawan" Saad nito sa akin.
If this relationship continues there's a higher chance na makakalaban niya ang magulang niya and I don't want that.
Ayaw ko siyang makitang masasaktan dahil lang sa pinaglaban niya ako.
Ang sakit makita siyang umiiyak sa harapan ko, baka hindi ko kayang lumayo pag nanatili pa ako rito kaya iniwan ko siyang naka luhod at sumakay na sa taxi.
It hurts so much, please let this pain go away.
Our destiny is so against to us Ivan, Love is not just enough,maybe when we're grown up we can be together without anyone's decision.
PAG dating ko sa bahay ay agad akong nilapitan ay niyakap ni ate.
Siguro alam na niya dahil narito na rin ang mga pinsan ko.
"Tita's not here, let it out, love." Saad ni ate.
Hindi na nakayanan at binuhos ko na ang lahat.
"Ang sakit" Saad ko.
"Ate" Saad ni Trixcy na naiiyak na rin.
"Always remember that everything has a reason" Saad ni King.
Pero bakit ang aga? Ang aga naman ata para magka ganito kaming dalawa. Hindi pa namin mas'yadong na enjoy ang relasyon namin tapos na agad.
I didn’t want to let him go but I had to.
Andito ngayon ako sa kwarto ko, tumitingin sa ceiling walang iniisip kung hindi ang mukha niya.
Umiingay ang cellphone ko, alam kong marami ang nag chachat sa akin at nag d-dm sa twitter. Pumasok sa isipan ko ang mag hinga muna sa mga ganito.
Kinuha ko ito at inopen ang Twitter ko, hindi ko i dedeact mga social media ko, iiwan ko nalang itong hiatus. Bago ko ito iiwan ay nag tweet pa ako.
@itsmegarciajaneai
"The sunset is beautiful isn't it?"
Pagkatapos ko mag tweet at denelete ko na ang apps na kailangan kong iwasan.
Binitawan ko ang cellphone ko at muling umiyak. Just how much do I need to suffer? It's killing me.
__________________
Hindi naman siguro nakakatrauma no? Light lang naman 'to.