“Tsk.”
I flicked my tongue when I saw her lit a cigarette for the third time. Her curly hair was tied in bun and her shirt was messy even her baggy pants. Tahimik ko siyang pinagmamasdan habang nakaupo sa loob ng café.
“Kristana, I never thought you're this pretty,” I whispered under my breath while watching her.
Mag-iisang oras na simula ng sinundan ko ang pinsan ni Aliyah ngunit kanina pa siya nasa iisang pwesto lamang at nagsisigarilyo.
I was in their town and I can say that she isn't fit in here. Everyone looks alive, the houses was colorful, there are several cafeteria around that looks so pretty. Plants and flowers were scattered around. Halos lahat rin ng nakikita kong mamamayan rito ay naka-bike, ang karamihan rin sa kababaihan ay naka-dress o naka-jumper.
While Kristana looks like the villain in this peaceful town. She was wearing a dark and baggy clothes, her eyes were hodded and she was smoking since earlier, sitting outside her house.
I sighed and shaked my head and stared at the ice coffee in front of me. Isinandal ko ang aking mukha sa lamesa ng makaramdam ng irita. Kanina pa akong umaga nagaantay sa kaniya ngunit wala namang nangyayari. Magdidilim na lamang at wala pa rin siyang ginagawa kun‘di magsigarilyo.
Habang nakasandal ang aking mukha sa lamesa ay onti-onting napapapikit ang aking mata hanggang sa magdilim ang lahat.
“Ma'am?”
Ramdam ko ang dahan-dahang pag-alog ng aking katawan. I suddenly sat straight and rub my eyes. I was welcomed by a girl who was waving in front of me.
“It’s already dark po, you fell asleep,” aniya.
Dali-dali akong napalingon sa labas at halos mapamura matapos makitang wala na roon sa pwesto si Kristana. I immediately grab my things and leave the caféteria. Dumiretso ako sa tapat ng bahay niya at nag-iisip kung bubuksan ang gate o hindi.
I was facing back and forth thinking of how I'll find that girl. Napatigil lamang ako sa paglalakad ng makaramdam ng hininga sa aking harapan. It was Kristana, inches away from me.
Nakaramdam ako ng matinfing gutom nang makita ang kaniyang galit na mata. Her eyes were glowing with rage. Mas pinaangat pa ng eyeliner ang kaniyang mata.
“Move. Bitch,” aniya sa isang matigas na boses.
Tinignan ko ang aming gilid at hindi napigilan ang pagngiti matapos makitang malawak sa aming gilid. I licked my lower lips and smirked at her. Mariin ang naging pagtitig ko sa kaniyang labi na mayroong lipstick na itim.
Ngunit bago pa ako makasalita ay naramdaman ko na ang kaniyang labi sa akin. Nanlaki ang aking mga mata ngunit dahan-dahan ring napapikit nang maramdaman ang kaniyang dila. She grabbed my jaw and angle my face before started devouring my lips again. I was attacking her back when she suddenly distance her self with a mocking smile.
“Move now,” aniya matapos bitawan ang aking mukha.
She rolled her eyes and pushed me a bit before turning her back to me. Doon ko lamang napansin ang kaniyang suot. She was wearing a black tube, maong skirt and her hair was tied in a bun.
I was completely frozen in my feet while watching her walked out of my sight. Nang matauhan ay doon ko lamang napansin na wala na siya. I quickly went into my car and drove away.
Sinimulan kong dahan-dahan magmaneho sa dinaanan niya at pilit na sinisilip kung nasaan siya. I smirked when I saw her walking confidently even though she's wearing a stilettos. I was about to called her when she went inside a white van.
I was quiet for a minute waiting for the van to move. Nang nagsimulang umalis ang van ay sinundan ko ito. Halos abutin kami ng ilang minuto bago tumigil ang sasakyan. Tumigil ito sa harap ng isang bar.
An idea popped inside my mind when I saw few girls went out the van wearing almost same clothes, tubes, mini-skirts and stilettos.
Nang pumasok na sila sa loob ay bumaba na rin ako ng sasakyan. I surveyed my self and luckily my clothes are fine in here. Sando top, mini skirt and mini boots. Dumiretso ako sa pila sa entrance ng bar habang sinusuot ang hoop earrings ko.
“ID,” ani ng bouncer na aking kaharap.
I opened my purse and looked for my ID before handling it to him. I was looking around while walking inside the bar. Nang makapasok ako ay halos marindi ang aking tainga sa ingay na sumalubong sa akin.
I sat on the stool and ordered a drinks while busy observing everyone. Lahat ay mayroong sariling mundo, nag-iinom, kumakain, sumasayaw at ang iba ay halos mag make-out na sa gitna. I clenched my fist tightly as I remembered how I met Candice, my first meat.
“Here’s your drink, beautiful lady.” Napatingin ako sa barista ng inabot nito ang aking inumin, inirapan ko siya.
Binaba ko ang aking baso nang marinig ang malakas na hiyawan ng lahat. They were all staring at the mini stage with a pole in the center. Lumabas ang mga kababaihan na mayroong suot na halos bra at panty na lamang at mayroong bunny ears. Isa na doon si Kristana.
They started dancing. Kasabay ng pagsigaw ng madla ay ang pitik ng kanilang balakang. Sunod-sunod, sabay-sabay ang kanilang pagindayog at pilit na inaakit ang lahat. Kada kembot nila ay sunod-sunod ang mga lalaking nagkakandarapang hawakan ang kanilang binti at abutan ng lilibuhin, sinisingit sa kanilang mga damit o di kaya’y inaabot sa kanila.
Inabot halos ng isang oras na ganon lamang ang nangyayari sa loob nitong bar, at nang matapos ay hindi pa rin sila naubusan ng enerhiya at kaniya-kaniyang sayaw sa entablado. Wala na roon sila Kristana ngunit malakas ang aking pakiramdam na makikita ko pa siya ngayong gabi.
“The usual.”
Napangiti ako matapos marinig ang boses na iyon. Tumingin ako sa aking tabi at nakita ang mukha ni Kristana. She was now wearing a black tube and leggings. Napagawi ang tingin niya sa akin ngunit inirapan ako.
“Why are you following me?” aniya sa isang iritableng boses.
“Aliyah’s friend. I know about your book,” sambit ko dahilan upang mapatingin siya sa akin ng masama.
Mariin ang kaniyang tingin sa akin na tila ba binabasa ng paulit-ulit ang aking intensyon. Her lips pursued and I can see her eyes started watering. She started chuckling without humour while looking straight into my eyes.
“You know about my book? Aling libro? Eh tangina sa kaniya nakapangalan iyon,” sambit niya. Rinig ang halo-halong emosyon sa kaniyang boses.
Galit, poot, lungkot at simpatya. I smiled. This is what I want for my meat. Ang mga taong halo-halo at negatibong emosyon ang dala.
“I know what she did, that's why I'm here to console you,” ani ko, “Naiintindihan kita, Kristana. Kinuha niya rin ang matagal kong pinaghirapan, Kasikatan.”
Mabilis siyang napabalik ng tingin sa akin at ngayon kita na ang luhang dumadaloy sa kaniyang mga mata. She licked her lips and grabbed her drink and finished it. I can heard her loud breathing.
“Nakita mo naman ata akong sumayaw kanina, ‘di ba?” aniya. “Writing was my favourite ever since I was a child. I started writing things based on my experiences but I knew that was all lame…”
She started sobbing, she covered her mouth with the back of her palm. Tumungga ulit siya ng inumin at ngayon palang ay nakikita ko na ang kalasingan sa kaniyang mukha.
“That book. Cry awake was the first book I really worked hard for the manuscript. Halos ilang buwan akong walang tulog kakasulat no’n pero alam mo ang sabi ng pamilya ko? Na hayaan kay Aliyah ‘yon dahil mas marami siyang mambabasa,” sambit niya.
Sunod-sunod ang luhang pumapatak sa kaniyang mata at kasabay noon ang pagtungan niya sa alak. Sinenyasan ko ang barista na maglapag lamang ng alak sa harapan namin at huwag kaming pansinin.
“I once dreamt of being a writer, going into book events, signing my books, but that damn bitch stole it away from me! All of it!” she cried, “Pagsusulat ang gusto ko, pero heto ako ngayon at sumasayaw para sa pera.”
Rinig na rinig sa pwesto namin ang hagulgol niya. Ang iyak na tila ba handa siyang maghiganti dahil sa mga ginawa ni Aliyah sa kaniya.
“We have the same want that she took away, Kristana,” pang-aalo ko sa kaniya.
Halos inabot rin kami ng oras habang pinaguusapan si Aliyah. Until we both decided to dance. Hinila niya ako patungo sa gitna kung saan marami ang nagsasayawan.
Magkahawak ang aming mga kamay habang sumasayaw sa ritmo ng tugtugin. We dance, drink, laugh and cried that night. Hanggang sa natagpuan nalang namin ang isa’t-isang magkasama sa dilim.
Nakaupo kami sa labas ng bar sa madilim na parte at parehas na tumatawa. She was all smiles at me, she was different from what I've wtinessed earlier. She looks happy and free right now.
Nilingon niya ako at ngumiti. Tuwing ngumingiti siya ay ramdam ko ang tawag ng aking kalamnan lalo na at gumaganda ang kaniyang mata at nakikita ko rito ang liwanag ng buwan.
“Are you happy?” I asked and she nodded. Buntonghininga siya habang nakangiti bago dahan-dahang lumingon ulit sa akin.
I can see longing in her eyes.
“Maraming salamat, Shaina. I've never been this free for my whole life since Aliyah ruined me. Thank you so much, I'll help you destroy her no matter what. I hope we can be friends and closer,” aniya at mabilis akong hinalikan sa pisngi bago ako tinalikuran.
I smirked.
Lahat ng kaibigan ko ay walang natirang buhay. Maraming salamat sa kahilingang maging kaibigan ako, Kristana.