"Isang oras ako nandoon tapos nandito ka na pala?!" Bumungad si Rigel.
Kumakain na kaming lahat at katabi ko si Leon na bagong ligo.
"Sorry." Pang-iinis ko sa kanya.
"Nakalimutan kitang sabihan. Sinayang mo lang ang gasolina mo." Dagdag ko at tinaasan niya ako ng kilay.
Ngayon magagalit ka?! Ha!
Nag handa sila ng tanghalian at ulam namin ay afritada, kaldereta, minudo, giniling.
Ano ba 'yan, iisa lang ang kulay nila. Tinitignan ko pa lang, nalilito na ako.
Tatayo pa lang sana ako na bigla akong pinaghandaan ni Leon ng kanin at ulam.
Naupo na lang ulit ako pero hindi niya ako pinansin.
"Salamat?"
Nginitian niya lang ako at tinulungan niya sila Mommy ihain ang mga pagkain.
Talagang lumabas pa siya para bigyan ng tanghalian ang mga farmers namin dito sa labas.
Napansin ko din na kanina pa nakangiti si Kuya habang tinitignan si Leon at may binubulong ito.
Abnormal amp.
Ayaw nila ako pakilusin, edi 'wag. Nag mamagandang loob na nga ako.
Kumain na lang ako habang busy pa sila.
"Ano? Kakain ba kayo?" Iritadong tanong ko dahil nahihilo ako sa kakaikot nila.
"Kumain ka lang diyan." asik ni Leon at nanahimik agad ako.
Lahat sila ay kumain na, nauna na kami ni Forest kumain ng dessert.
Pag tapos namin kumain, lumabas silang lahat at kaming dalawa lang ni Leon ang nandito sa kusina. At ako naman ay nakasandal sa pader.
Tahimik itong naghuhugas ng mga plato habang nakatingin naman ako sa kanya.
"Stop staring at me, or I'll melt."
Habang naghuhugas siya, may naalala ako.
"You look like my husband who do the chores." I smirk, and he stops washing the dishes.
Leon is probably thinking that sentence is quite familiar to him.
"And you look like my wife that needs to take care of."
I was even more surprised when he remembered the day I was sick and he looked after me.
Okay, ayoko na. Baka paghinalaan na ako.
"Ano bang ginagawa mo dito at hindi ka mag pahinga sa kwarto mo?"
"Hindi naman ako pagod, tsk."
"Tapusin ko lang 'to, papagudin kita." At binilisan niya nga hugasan ang mga plato.
"H-hoy! Anong papagudin?! Sapakin kaya kita?" Hamon ko pero hindi siya natinag.
"Yeah, your reddish face said so." Ngumisi na naman ito.
Sa wakas ay natapos na din itong nag hugas at bigla niya akong hinarang sa pader.
Gusto ko pa sana umatras pero wala, na corner ako.
"To me, the way you're speaking right now sounds completely different. Why? Did you imagine something that I'm not aware of?"
My eyes widened as he spoke. No, I'm thinking exactly the opposite of what he's thinking. No way!
"Huwag mo ako itulad sa 'yo." Inirapan ko siya.
"We shall see." At kumalas na siya.
Tuluyan akong naiwan sa loob, nanghihina ang mga tuhod ko. That man...
Tanghaling tapat, nandito lang ako sa dati kong kwarto, nagpapalamig habang may hinahanap sa computer ko.
Sinuot ko ang earpiece ko habang kumakain ako ng minatamis na saging na madaming yelo at evaporada.
"Corvus, do you hear me?" tanong ko habang ina-adjust ko ang earpiece.
"Yes, Miss."
"It's been a while, though. Okay... Let's start!"
"As you wish."
Sinigurado ko muna na walang tao sa labas dahil may gagawin akong hindi nila maaaring malaman.
I've already checked that person's location, and I'm going to take action.
"Hmph. Mukhang walang balak bumalik sa pinas 'to?"
When I press enter, my computer displays the dialing number.
While my computer continues to dial that person's number, I thoroughly check my nails.
"Who is this?" He finally answers the call.
"An old friend, Mr. Han."
Hindi naman niya malalaman na ako ang kausap niya, may distortion button ang mic ko. He will never know.
Malalaman din naman na ako ang kausap niya, hindi naman tanga 'yan. Minsan.
"I have so many friends that I don't remember you. Mind telling your name?"
"Let's ignore the pleasantries and just get right to business." I said while spinning my body using the swivel chair.
"Interesting. Ask me any questions you want, and I'll gladly answer them truthfully." I bet he's smirking.
I get up from the swivel chair and walk to the balcony, leaning against the railings and gazing up at the clear skies.
"Let's see... Hmmm... What is your connection to Ms. Aileen Rentuza?" I adjusted the microphone.
"Ha! Is that your question? Fine! I'll respond to you!" Bigla itong humalakhak.
"Despite the fact that you are my friend, I need to talk to someone. And I have a feeling that I know who you are."
"You know... Someone asked me the same question. I'm beginning to suspect something. Are you working together against me?"
"I'm not sure who the hell asked, but let's get right to the point." Napailing ako dahil dumadaldal na ito.
Since my incident, I've been feeling strange, I can't sleep well, and I'm worried that something is wrong.
Or am I just being paranoid?
Bigla din akong napaisip kung sino nagtanong tungkol sa relasyon nila Aileen at Han Sung Min.
Could it be Leon?
Han Sung Min told me everything, and it was exactly what Aileen had told me before.
"There. And I do hope it meets your expectations—" I ended the call and take my earpiece out of irritation.
AJ was right. I shouldn't meddle in their affairs.
Those two are my enemies, and it is inconsequential whether they attempted to murder each other out of love or not.
Napaupo na lang ako sa gilid ng kama ko, at ginalaw-galaw ko ang balikat ko bago ko tanggalin ang t-shirt ko.
Ano ba 'yan, lagi na lang akong sugatan.
Nilagyan ko ng cream ang sugat ko sa balikat kung saan bumaon ang salamin sa sasakyan ni Aileen. I don't want to leave any scars to my body.
Habang nilalagay ko ang cream at pinalitan ko ng panibagong adhesive pad.
Next day, inagahan ko ang gising ko para mag trabaho, as usual taking things seriously.
"Okay, let's be productive today!"
Habang kausap ko si Rio sa phone ko, natigil ako sa pag tapik ng keyboard.
"Taho! Taho!" Rinig kong sigaw ng mag tataho galing sa labas.
"Rio, tawagan kita ulit may gagawin lang ako." Nagmamadali kong tugon.
"No problem, Miss Caelum."
Pinatay ko ang tawag at kumaripas ako ng takbo papunta sa balcony.
Nakita ko si Daddy na nagkakape kasama si Mommy pati ang mag-asawang Lozano.
"Dad, pasabi sandali lang!" Sigaw ko at napatingin sa gawi ko ang tatay ko.
"Kuya, stop ka muna!" Tumakbo si Daddy papunta sa gate at natigil naman si manong sa paglalakad.
Yes!
Kinuha ko ang wallet ko, pagkabukas ko sa pinto, bumukas din ang pinto sa harap ko at halatang bagong gising si Kuya.
Bumukas din ang pinto sa tabi ng kwarto ni Kuya at nandoon naman si Miahri.
"Narinig kong may naglalako ng taho, ah?" tanong ni Kuya.
Napatingin siya sa wallet ko at tinignan din ako ni Miahri.
Tinakbuhan ko ang dalawa at hinabol nila ako.
"Rus, you cheater!" Rinig na rinig ko ang sigaw ni Kuya sa buong hallway.
Binilisan ko ang takbo ko hanggang sa makita ko na ang hagdan.
"Ow! Mia!" Kuya grunts.
Napatingin ako sa likod at nakita ko na sinabunutan ni Miahri si Kuya at ginamitan niya pa ng self defense at nasubsob ang mukha ni Rigel sa sahig.
Umupo ako sa wooden railings and allowing myself to slide off the way to the living room.
"Ate! Ang daya mo!" Sigaw ni Miahri.
Nakababa na ako at kumaripas ako ng takbo sa kusina.
Kinuha ko ang pinakamalaking baso saka ko sila tinakasan at pumunta na ako sa labas para bumili.
"Nanalo ka na naman?" Hirit ni Daddy habang tumatawa ito.
"Bakit? Ayaw mo ba?"
May rules kasi kaming tatlo, sa aming tatlo lang.
Kapag may narinig kaming naglalako ng taho, one of us shall declare the war.
Kung sino manalo, sa kanya na ang malaking baso. Sa pangalawa naman ay ang average na baso at sa talo naman, sa kanya ang shot glass.
"Manong, padamihan ng arnibal." Sabi ko at tumango naman si manong.
Pangalawa si Miahri na dala-dala ang baso habang si Kuya ay magulo ang buhok at puro kalmot sa mukha dahil kay Miahri.
"Strawberry syrup sa 'kin, manong hehe." At inabot niya ang baso kay manong.
Ngiting tagumpay ako na makita ko si Kuya na hawak niya ang shot glass.
Miahri and I clink our glasses as we watch Rigel frown in defeat.
"Cheaters. Hmph." Pagtatampo niya at tinungga niya ang shot glass.
"Says the man who has been cheated on."
Binara ni Miahri si Kuya na kinagulat ko.
"Hey! Stop including my ex-girlfriend!" Depensa ni Kuya.
"Huh? I didn't bring up your ex-girlfriend. While we were running down the hall, I was mentioning what had happened earlier." Miahri rolled her eyes.
Ako ang nasa gitna habang nanonood sa bangayan nila habang nag e-enjoy ako sa taho. I'm a good sister after all.
"Miss mo na siguro ex mo, 'no?" Panunukso niya.
"Hindi kaya!"
"Hindi, hindi ko kayang umibig muli..." Biglang kumanta si Miahri.
"Habang-buhay na lang kitang hihintayin." Patuloy niya at lumakad na siya palayo sa amin habang inaasar si Kuya.
"Miahri, huwag mo akong umpisahan— even so, I've already moved on!"
Tinignan ako ni Kuya, bigla siyang nag taray sa harap ko as he stormed off.
Bukas pa kami uuwi at busy silang lahat, gusto ko silang tulungan— kahit wala akong intensyon para exempted ako kasi kagagaling ko lang sa ospital hihi.
"May gusto kang gawin, hindi ba? Gisingin mo na lang si Leon." Tinulak ako ni Kuya sa loob.
"Bakit? May nangyari ba?"
"Wala naman nangyari. Nag inuman lang kami kagabi— teka! May itatanong lang ako."
Nahinto ako sa paglalakad at hinarap ko si Rigel.
"Kaibigan mo ba 'yung nasa party no'n?" tanong niya at napaisip naman ako.
Kaibigan... Kaibigan...
"Sino? Si Quintessa?" tanong ko.
"O-oo?" Biglang nautal ang kapatid ko.
"Bakit? Type mo ba?"
"Hindi ba puwedeng na love at first sight lang?"
"Hindi ko siya maalala pero mukhang pamilyar siya sa 'kin." Pagsisinungaling ko.
"Isama mo ako kapag magkikita kayo, ha? Ano ba gusto mo, Rus? May gusto ka ba? Ibibili ni Kuya para sa 'yo."
Nang suhol pa nga.
Sinunod ko na lang ang sinabi niya at umakyat ako para gisingin si Leon.
Katabi ng kwarto ko ang kung saan natutulog si Leon ngayon.
Ilang beses ako kumakatok pero wala akong narinig na sumasagot.
Hindi naka-lock and kwarto niya kaya dahan-dahan ko pinihit ang doorknob saka ako pumasok sa loob.
"Leon?" Tawag ko pero walang sumasagot.
Someone suddenly grabs my wrist with both hands and pushes me against the wall.
"Ow."
"It's called trespassing when someone enters my room without my permission." I felt shivers down to my spine.
"Mr. Lozano..." Muntikan na akong mautal.
"Yes? Mrs. Lozano?"
Napatingin ako sa kanya— tanging tuwalya lang ako nakatapis sa katawan niya, halatang bagong ligo ito. Wrong timing!
This is the third time he has addressed me as Mrs. Lozano.
Napansin ko din na tinawag niya ako ng gano'n kapag kaming dalawa lang.
At naalala ko ang papeles na nakita ko noon galing sa kwarto ko noon.
When will I tell him?
"Hinahanap ka ni Rigel. May gagawin daw kayo."
"Alam ko." Tipid niyang saad.
Aalis na sana ako na tinulak na naman ako ni Leon sa pader at nainis ako.
"Ano?" Naiinis kong tanong.
"By the way, I keep forgetting to thank you for the last time." And this time, he corners me with both hands.
"Huh?"
"Thank you very much for the funeral flowers." Punong-puno ng sarcasm ang boses niya.
"Iniisip mo siguro na mambababae ako? Don't worry, I'm all yours."
Hindi ako makapaniwala sa kanya at ramdam kong umiinit ang mukha ko! This bastard!
"Huh? Ano ba? Hindi mo ba ako papakawalan—"
Leon leans in and gives Mirus a quick kiss on the lips.
"A-anong ginagawa mo?" I covered my mouth with the back of my hand, but Leon takes it away.
"I was simply covering your mouth with my mouth in a seductive manner." He even stares at me.
Jusko, ano ba ang gagawin ko sa lalaking 'to? Help!
"Bakit ba ang kulit mo—"
Leon leans in again to kiss her, this time for a longer period of time than before.
Mirus blinks a few times and pretends the kiss never happened.
"Dalian mo, hinahanap ka na." tugon ko at lumabas na ako sa kwarto niya.
Pagkasara ko mismo sa pinto, tumakbo ako papasok sa kwarto ko, sinubsob ko ang mukha ko sa unan at doon ako sumigaw.
Napasabunot ko ang ulo ko sa inis at hiya, gusto ko magpalamon sa lupa, ngayon na mismo!
Umayos ako ng upo at kinuha ko ang cellphone ko sa bulsa.
"What?" sagot ko sa caller.
"What is your decision?"
"It's been weeks, and your ostensibly amnesia has lasted no more than a day since you were admitted."
"I know. I'm still looking for an opportunity." I sigh, still looking for a chance to make an announcement.
"Please notify me as soon as possible so that Dr. Manalo and I can handle the rest."
"Right. Thanks, AJ." sagot ko at ibinaba ko na ang tawag.
Bored na bored ako ngayon kaya naglalaro kami ni Miahri ng volleyball sa likod ng mansion.
"Dapat sakto ang timing mo kapag hinampas mo ang bola. Sige, subukan mo."
Tinuturuan ko si Miahri kung paano mag service ng bola.
Hinagis ni Miahri ang bola at pinanood ko siya kung paano ang gagawin niya.
Bago siya tumapak sa linya ay tumalon na siya saka niya hinampas ang bola gamit ang kanang kamay niya.
"Oh, ayan nagagawa mo na. Pero mas ayos kung tataasan mo pa talon mo."
Nag paalam na ako baka mahalata ako na wala talaga akong sakit. Gotta stay low.
Habang naglalakad ako pabalik sa mansion, may tumamang bola sa ulo ko.
Sumama ako sa bola, nahulog din ako sa sahig.
"Goodness, anak!" Rinig kong sigaw ni Daddy.
"Miss Caelum!" sigaw din ni Leon.
Dahan-dahan akong tumayo habang hawak ko ang ulo ko sa sakit.
"Hala, sorry! Are you alright?!" Nag panic bigla si Daddy at tinignan naman ni Leon ang kabuoan ko at bakas sa mukha nila ang pag-aalala.
"Ayos lang ako. Mukhang natauhan ako."
"Natauhan? May naalala ka na ba?!"
"Dad? Katabi mo lang ako, 'wag mo akong sigawan." Reklamo ko at natigil siya.
"Na out of bounds 'yung bola habang naglalaro kami. Masakit ba ulo mo?" Nangunot ang ulo ni Leon.
"Hindi naman." sagot ko at umiwas ako sa tingin ni Leon dahil naalala ko na naman ang nangyari kanina.
"Ano ba kasi ginagawa mo dito?"
"Uh? Gumagapang?" Pamimilosopo ko.
Obvious ba? Duh— like, duh! Whatevs.
Sinamaan ako ng tingin ni Leon pero hindi ko siya pinansin. Baka may gagawin na naman ito sa 'kin. Masasapak ko talaga ang lalaking 'to.
"Kakain na daw!" Rinig kong sigaw ni Logan at Forest papunta sa gawi namin.
"Tara na, ate!" At bigla akong hinila ni Forest pabalik sa mansion.
Magkatabi kami ni Leon at pareho kaming tahimik habang kumakain.
Kung kanina ay makulit siya, ngayon akala mo namatayan ang lalaking 'to.
"Bakit ang tahimik niyo? Did you know that chicken or what?" Pareho kami napatingin kay Rigel.
"I was wondering if it was your long-lost friend because you two have been staring at it with such sad eyes."
I've already left them after we ate, and I'm going to rest in my room right now.
I sigh and sigh as I reach for my phone. I'm about to call AJ when someone grabs my hand.
"Leon?"
"Hey. Can I talk to you? It is important."
Umakyat kami sa rooftop para sa privacy naming dalawa.
Malamig ang simoy ng hangin dito sa taas, at umupo ako sa may gilid.
"Ano pag-uusapan natin?"
"Regarding him."
"Huh?" I slightly tilted my head in confusion.
"Han Sung Min."
"Ahhh... Ano meron sa kanya?" Walang interes kong tanong.
"He was spotted at Incheon Airport last night on his way to Los Angeles."
Okay, murderer spotted!
"He is looking for members to recruit for his organization, according to their sources."
Malamang, ako umubos sa mga bata niya noong na-kidnapped ako.
May bahay din ako sa Los Angeles dahil doon ako pumupunta lagi noon— may bahay din siya doon at magkalapit lang kami.
But what exactly is he doing there? He is also wanted all over the country.
Yeah, whatevs. Anong pakialam ko sa kanya? Idadamay ko pa sarili ko sa mga kalokohan niya. 'wag na lang!
Gosh, this brings back memories.
Besides—
"Hindi ako interesado." Pagpatuloy ko.
"What did you say? Miss Caelum, he's moving already—" Tinignan ko siya pero nilalabanan niya ang mga tingin ko.
"Hindi niya ako gagalawin. At sigurado akong alam mo'yan." Kampante at sigurado ako.
"Nandiyan ka at alam ko na hindi mo ako hahayaan." Dahil pinangako mo noon na ikaw ang poprotekta sa 'kin.
If you haven't experience it, then let me protect you.
I've known not to get my hopes up since Leon said that line. But the way Leon said it, I could tell he was sincere, but he chose not to show it.
I can't read Leon's mind or predict his movements. It sometimes surprises me that Leon can act like such a stupid jerk.
Or, more often than not, being mysterious and intimidating.
I have a habit of observing people, and I've been paying close attention to those around me.
Leon is the type of man who stares back when someone is staring at him.
He plays with his cards to relieve stress and any negative emotions he may be experiencing. That's the way to calm himself down.
And Leon makes no promises once he drops his line, but he will do it in an unpredictable manner.
People have different habits and reactions to various situations.
I'm observing people's actions and categorizing them.
For example, si Kuya. Madali lang siya intindihin kasi napakasimple niya.
Kapag nakakakita siya ng babae, ang una niyang tinitignan ang dibdib nito. O kaya ngingiti o matutulala kapag type niya ang babae.
"Sigurado akong hindi siya makakalapit sa akin. Nandiyan ba naman kayo, malamang hindi kayo papayag na saktan niya ulit ako."
"Mirus..."
Napahawak ako sa balikat ko, okay na din ang paa ko dahil sprained lang naman. Sanay na ako ma-sprained dahil lagi akong na gaganyan noong volleyball player pa ako.
Kailangan ko din muna gumaling ng bongga so I can throw punches again.
When I'm fully recovered, I'll deal with Han Sung Min and the rest. Kung hindi pa din kaya, sige, bawi na lang next time.
Madami pa naman akong oras para diyan. I should step aside for a while at unahin ko muna ang sarili ko habang may amnesia pa ako.
Gosh, this is so complicated.