Unicode
သူ့ဘေးမှာ ကွေးကွေးလေး အိပ်နေသော
ဆိုင့်အား အဏ္ဏဝါ ကြည့်နေမိသည်မှာ တစ်ညလုံး ပင် ဖြစ်သည် ။
ဆိုင့် နှလုံးသားက အေးစက်စက် သူ့အပေါ်မှာ နေရောင်ကြည်လို ခပ်နွေးနွေးလေးရယ် ။ သူများတွေနဲ့ မတူဘူး သူကြုံသလာရသမျှလူတွေထဲ ဆိုင်က အရိုးရှင်းဆုံး နဲ့ အစစ်မှန်ဆုံး သူ ။ သူ့အတွက် တော့ နေကြည်အလင်းဆိုင် က နှစ်ယောက်မရှိတဲ့သူ ။
နေကြည်အလင်းဆိုင် နဲ့ ခဏလောက် ခွဲရမည်ဆိုသည့် စိတ်က အဏ္ဏဝါ့ အတွက် အဆင်တော့ မပြေ။ ဒါပေမယ့် ဖွားဖွား ခေါ်တာ ဖြစ်၍ မသွားလို့လည်း မရ ။
" သဲငယ် "
" အင်း "
အင်းလို့သာ ထူးတာ နိုးလာဆိုတော့ နိုးလည်း မနိုးဘူး ။
" နှုတ်မဆက်ဘဲ ကိုယ် သွားမှာမို့ သဲငယ်က စိတ်မဆိုးနဲ့နော် "
နဖူးလေးကို ခပ်ဖွဖွနမ်းတော့ ဆိုင် က မျက်ခုံးလေးတွေ တွန့်သွားသေးတာ ။
မရည်ရွယ်ဘဲ လုပ်လိုက်တဲ့ အပြုအမူ တစ်ခုချင်းစီ တိုင်း က မြတ်နိုးစရာ အတိ ။
နေကြည်အလင်းဆိုင် က ထောင်ချောက်ကလေး တစ်ခု ။
ပင်လယ်ပြာလေး ကိုယ်တိုင် နစ်ဝင်ပြီး ရုန်းထွက်မရတော့တဲ့ ထောင်ချောက်ကလေး
ပါ တဲ့ကွယ် ။
" ကိုယ်ပြန်လာတာနဲ့ အရင်ဆုံး ချစ်တဲ့အကြောင်း တွေ ဝန်ခံပါ့မယ် သဲငယ် "
စောင်သေချာခြုံပေး ခဲ့ကာ အဏ္ဏဝါ အခန်းထဲ ကနေ ထွက်လာခဲ့သည် ။
ဦးလေးနဲ့ ဆိုင့်မေမေကို နှုတ်ဆက်ပြီး ညီမလေး ကိုလည်း လိမ်လိမ်မာမာ နေဖို့ သူမှာပြီးမှ ဖွားဖွား လွှတ်ပေးလိုက်တဲ့ ကားပေါ် တက်လာခဲ့လိုက်တယ် ။
ဘာလို့မှန်း မသိပေမဲ့ ဆိုင် တင် မဟုတ်ဘူး သူပါ စိတ်ထဲ လေးနေတာ ။
_________
" အဏ္ဏဝါ "
မျက်လုံးမဖွင့်ရသေးဘူး ဘေးကို အရင်ဆုံး ဆိုင် စမ်းကြည့်တော့ ဘာမှ မရှိ ။
" ထွက်သွားပြီလား "
ဒီလူဆိုးကောင်ကတော့ သူ့ကို တောင် မပြောသွားဘူး ။
နှုတ်ဆက်မသွားဘူးဆိုတဲ့ အသိနဲ့ အလိုလိုနေရင်းကို စိတ်က မကြည်တော့ ။
" နိုးပြီလား ဆိုင် "
" နိုးပြီ မေကြီး အဏ္ဏဝါ သွားတာ ကြာပြီမလား "
" နည်းနည်းတော့ ကြာပြီ ဆိုင် ဘာဖြစ်လို့လဲ "
" ဘာမှမဖြစ်ဘူး မေကြီး ဒီအတိုင်း ဆိုင် မေးကြည့်တာ "
" ရေချိုးပြီး ထွက်လာခဲ့ သွန်းသွန်း နဲ့ မေကြီးကို အပြင်ခဏသွားပေးဦး "
" ဟုတ်ကဲ့ မေကြီး "
ဒါဆို အဏ္ဏဝါ့ အဖေနဲ့ သွန်းသုသုသာ က ဒီမှာ နေဦးမှာပေါ့ ။
" ခိုင် "
" ရှင် "
ဟင်းချက်နေတုန်း အနောက်မှာ လာရပ်သူကြောင့် ခိုင် ကြည့်တော့ အဏ္ဏဝါ့ အဖေဖြစ်နေသည် ။
" ခိုင့် အတွက် ကိုယ် လက်ဆောင် ပေးစရာ ရှိလို့ "
တဖြည်းဖြည်း အနားကပ်လာတာမို့ ခိုင် ဓားတစ်ချောင်းကိုသာ ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်တယ် ။
အိမ်မှာ မမရယ် သူရယ် ဒီလူရယ် သုံးယောက် ထဲ ကျန်ခဲ့တာ ။ ထမင်းဝိုင်းမှာ ထဲက သူ့ကို မျက်စိပေါက်ထွက်မတတ် စိုက်ကြည့်နေတဲ့ ဒီလူကို သူရွံလိုက်တာ ။
အဏ္ဏဝါ နဲ့ သွန်းသွန်း မျက်နှာကြောင့်သာ သူသည်းခံနေတာ ။
ဆိုင့် ဖေဖေလည်း မရှိသောကြောင့် အတင့်ရဲလာသလားပဲ ။
" ရပါတယ် ကျွန်မ အတွက် မလိုပါဘူး ကျေးဇူးပါရှင့် "
" မဟုတ်တာ ခိုင်လေး အတွက် အကိုကြီး က စေတနာနဲ့ ပေးချင်လို့ပါ "
ဗူးနီလေးကို ဖွင့်ပြလိုက်တော့ စိန်ချည်းပဲ သီးသန့် လုပ်ထားတဲ့ လည်ဆွဲလေးတစ်ခု ။
" မလိုပါဘူး ကျွန်မ ဒါတွေ သဘောမကျဘူး "
" ခိုင်လေး "
" ထွက်သွား မဟုတ်လို့ ကတော့ ကျွန်မ လက်ထဲက ဓားက ရှင့်အတွက်ပဲ "
" ကောင်းပြီ ကိုယ် နောက်ဆုတ်မှာ မဟုတ်ဘူး ခိုင် "
" တောက်စ် "
ရွံစရာ ကောင်းလိုက်တာ သူက အိမ်ထောင်သည် ဆိုတာ သိသိရက်နဲ့ ။
ခိုင် ဒေါသထွက်လွန်းလို့ အသားများတဆတ်ဆတ်တုန်ကာ မျက်ရည်ပါ ကျလာသည် ။
မဖြစ်ဘူး ဆိုင့်ဖေဖေကို သူအမြန်ပြောရမယ် ပြီးရင် ဒီအိမ်ကနေ အမြန်ထွက်သွားခိုင်းရမယ် ။
အခန်းထဲ ဝင်ကာ ဆိုင့်ဖေဖေ အိမ်ကို မြန်မြန်ပြန်လာဖို့ သူဖုန်းဆက်အကြောင်းကြားလိုက်သည် ။
ဆိုင်နဲ့ သွန်းသွန်း ကလည်း ကော်ဖီမှုန့်တွေ သွားယူခိုင်းထားတာမို့ ခဏနေပြန်ရောက်တော့မှာပါ ။
ခဏလေးပဲ သည်းခံရမှာ ဟုတ်တယ် ခဏလေးပဲ ခိုင် မကြာခင် ဖေကြီးရော ဆိုင်ရောပြန်လာတော့မှာ ။
နေ့လည်ဘက်ရောက်နေပြီမို့ မမအခန်းထဲ သူထမင်းသွားပို့ဖို့ ပြင်လိုက်တယ် ။
မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းက သွေးပျက်မတတ်ပင် ။
" မမ !!!!!! "
မမကို ကြည့်တော့ ကုတင်ပေါ်ကနေ ပြုတ်ကျနေပြီး ခေါင်းမှာလည်း သွေးတွေ မတရားထွက်နေသည် ။
" မမ သတိထားပါဦး မမ "
" မမ ။ ကယ်ကြပါဦး လာကြပါဦး မမ သတိထားပါဦး မမရယ် "
ကုတင်က မြင့်ပြီး အောက်က တမံသလင်းကိုမှ ကြွေပြားခင်းထားတာမို့ ပြုတ်ကျတဲ့အရှိန်က မနည်း ။
" ဘာဖြစ်တာလဲ ခိုင် "
ကုတင်ပေါ်က တမင်ပြုတ်ကျအောင် သူလုပ်လိုက်တာလေ ဒါပေမယ့် လည်း မသိချင်ယောင်ဟန်ဆောင်က ဦးထက်သာ မေးလိုက်ခြင်းပင်။
ခိုင့်မမ အိပ်နေတုန်း အခန်းထဲ ဝင်ကာ အလွယ်တကူ လှမ်းယူလို့ရအောင် အနီးနားမှာ ထားပေးထားတဲ့ ရေဗူးနဲ့ဆေး ကိုခပ်ဝေးဝေးကိုရွှေ့ကာသူထားထားလိုက်ခြင်းပင် ။
လမ်းကောင်းကောင်းမလျှောက်နိုင်တဲ့ ရောဂါသည်မို့ လှမ်းယူတာနဲ့ အရှိန်လွန်ပြီး သူ့မျက်စိရှေ့တင် ပြုတ်ကျသွားတာ အဟက် ။
သူပြောဖူးပါတယ် သူလိုချင်ရင် မရရအောင် ယူတတ်ပါတယ်ဆို ။ ဒါက အစပဲ ရှိသေးတာ ။
ပြန်လာမဲ့သူတွေအတွက် လည်း လက်ဆောင် တစ်ခုခုစီစဥ်ပေးထားပါသေးတယ် ။
" ဆေးရုံ ကို အမြန် ပို့ကြရအောင် မမ ကုတင်ပေါ် က ပြုတ်ကျလို့ "
" ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ လာလာ ကိုယ် မ မယ် ခိုင် ဖယ်ပေး "
ဘယ်သူမှလည်း မရှိတာမို့ ဒီလူ့ကိုပဲ သူအကူအညီတောင်းရတော့မှာ ။
" ကျေးဇူးပါပဲ "
" မလိုပါဘူး ခိုင်ရယ် သွားကြရအောင် "
ဘယ်လို ဖြစ်လို့ မမက ပြုတ်ကျသွားရတာလဲ ခါတိုင်း ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး ။
အတွေးများနေသော သူ့ကို ကားမှန်ထဲကနေ တစ်ယောက် ယောက် စိုက်ကြည့်နေတာတော့ မသိရှာ ။
ခိုင်တို့ ထွက်သွားတာနဲ့ ဘယ်လောက်မှမကြာ ဦးနေသူ ပြန်ရောက်လာတယ် ။
" ဘယ်သွားနေကြတာလဲ ဆိုင်တို့လည်း ပြန်မရောက်သေးဘူး လား ခိုင် ။ ခိုင် ရေ မေကြီး ရေ "
လူမတွေ့ရပေမဲ့ စားပွဲပေါ်မှာ တင်ထားတဲ့ အချိုရည်ခွက်လေး ကြောင့် ပြုံးမိသွားသည် ။
အလိုက်သိလွန်းတဲ့ သူ့အမျိုးသမီးလေးပါပဲ ။ အချိုရည်ခွက်ကို တစ်ကျိုက်ထဲ မော့ချပြီးတာနဲ့ အခန်းထဲ တစ်ရေးအိပ်ဖို့ ဝင်လာလိုက်တယ် ။
နေကြည်အလင်းဆိုင် အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ မေကြီးကို ရှာတော့ မတွေ့ ။ သွန်းသုသုသာ ကတော့ သူ့အခန်းထဲ သူဝင်သွားပြီ ဖြစ်၍ ဆိုင်သာ တစ်ယောက် ထဲကျန်ခဲ့သည် ။
သေချာ စကားပြောကြည့်မှ သွန်းသုသုသာ က ခင်ဖို့ ကောင်းတဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက် မှန်း ဆိုင်သိတယ် ။
" မေကြီး ရေ ဖေကြီး အခန်းထဲ မှာလား "
ပြန်ထူးသံ မကြားရ တစ်ကယ် ပဲ အိမ်မှာ တစ်ယောက် မှ မရှိကြဘူး လား ။
သူဗိုက်ဆာပါတယ်ဆို ဘယ်တွေသွားနေကြတာလဲ ။
" ကြီးကြီး အခန်းထဲမှာလား ဟာ ဖေကြီး အခန်းထဲ အရင် ဝင်သွားကြည့်မယ် "
နေကြည်အလင်းဆိုင် ဖေကြီး အခန်းထဲ ဝင်လာတော့ ဘေးဘက်ကို စောင်းအိပ်နေသည့် ဖေကြီး ။
နေပါဦး အိပ်နေတာ လေ ချွေးတွေ ဘာလို့ ထွက်နေတာလဲ ။ ရာသီဥတုက အိုက်စပ်မနေပါဘူး ။
တဖြည်းဖြည်း ခန္ဓာကိုယ် က အတုန်တုန်အရီရီ ဖြစ်လာတာ မို့ ဆိုင် ဖေကြီးကို ဆွဲထူလိုက်ရသည် ။
" ဖေကြီး ဆိုင်လေ "
" ထွက်သွား !!!! "
" အာ့ "
သူ့ဘက်လှည့်ပြီး တွန်းထုတ်လိုက်တဲ့ ဖေကြီး အပြုအမူ က ကြောက်စရာ ပင် ။
လက်က အကြောကြီးတွေ ထောင်နေကာ မျက်နှာကြီး ကလည်း ရဲတွတ်နေသေးသည် ။
" ဖေကြီး ဆိုင်ဆိုင် လေ ကျွန်တော် ပါ "
" ထွက်သွား လို့ နေကြည်အလင်းဆိုင် !!!!!! "
သူ့ကို တစ်ခါမှ မအော်ဖူးတဲ့ ဖေကြီး ကအော်လိုက်တာမို့ နောက်ကို ဆိုင် ခြေတစ်လှမ်း ဆုတ်လိုက်မိတယ် ။
ဟင့်အင်း ထွက်မသွားနိုင်ပါဘူး ဖေကြီးကို တစ်ယောက် ထဲ ထားပြီး တော့ ။
" ဘာဖြစ်နေတာလဲ ဖေကြီး "
" မထိနဲ့ ငါ့အသား "
ခလွမ်း ဒုန်း
ပစ္စည်းတွေ ရိုက်ခွဲပြစ်ကာ နံရံကို လက်သီးနဲ့ ထိုးနေတဲ့ ဖေကြီး ကြောင့် ဆိုင် အရဲစွန့်ပြီး ဖေကြီး ခါးကို သွားဖက်တော့ ဖေကြီး က သူ့အင်္ကျီကို ဆွဲဖြဲပြစ်လာသည် ။
" ဟင့်အင်း မလုပ်ပါနဲ့ ဆိုင်လေ ဆိုင်ပါ ဖေကြီး အီးးးးးးး "
သူငိုနေပေမဲ့ ဖေကြီး က သူ့အင်္ကျီ တွေကို ဆက်ဖြဲနေဆဲ ။
" ဆိုင် ကြောက်တယ် ဖေကြီး အီးးးးးး တောင်းပန်ပါတယ် ဆိုင် ကြောက်လို့ပါ "
" သား "
ဦးနေသူ ခိုင်ထားခဲ့တဲ့ အချိုရည်သောက်ပြီးထဲက ခန္ဓာကိုယ် က ပုံမှန် မဟုတ်တာ ကို သတိပြုမိလာတယ် ။
တစ်ကိုယ်လုံး ပူထူလာပြီး စိတ်တွေ ကြွလာတာ ။ အာသာပြင်းပြလာပြီး သူထိန်းနေရင်း နဲ့ကို စိတ်တွေလွတ်ထွက်ကုန်တာ ။
အခုလည်း သူ့သားကို သူ အားးးးးးးး ဘာတွေလုပ်မိတာလဲ ။
သူ့သားလေး သူ့သားလေးက မျက်ရည်တွေ ကျနေတယ် ။
ဆွဲထားတဲ့ သားလက်ကို သူချက်ချင်း လွှတ်ပေးလိုက်တော့ သားက ရှိုက်ကြီးတငင် ကို ငိုချလာသည် ။
စောက်သုံးမကျတဲ့ ကောင်ကွာ မင်းသေရမှာ မင်းသေသွားရမှာ ။
ခွပ် ခွပ် ခွပ်
" မလုပ်ပါနဲ့ မလုပ်ပါနဲ့ ဖေကြီး ဖေကြီး ဆိုင်ပါ ဖေကြီး ဘာဖြစ်နေတာလဲ ဟင် ပြောပါဦး ဖေကြီး ရဲ့ "
နံရံကို ခေါင်းနဲ့ ပြေးဆောင့်နေတဲ့ ဖေကြီး ။ ဘာတွေ ဖြစ်ကုန်တာလဲ ။ သူတို့ မိသားစု လေးက ဘယ်သူ့ကို မှ ဒုက္ခမပေးဖူးပါဘူး ။ ဘာလို့ ဖေကြီး ကို ဒီလိုလုပ်ရတာလဲ ။
" ထွက်သွားစမ်း "
" ဦး "
" သွန်းသွန်း "
အခန်းထဲ ကို ဝင်လာတဲ့ သွန်းသွန်း ကြောင့် ဆိုင် အမြန်ဆုံး ထကွယ်ကာ အပြင်ကို တွန်းထုတ်ရသည် ။
" ဦးက ဘာဖြစ်တာလဲ "
" သွန်းသွန်း ညီမလေး ထွက်သွား သွားလို့ ဖေကြီး က ပုံမှန် မဟုတ်ဘူး "
" ဘာကို ပုံမှန် မဟုတ်တာလဲ နေကြည်အလင်းဆိုင် ဖယ် ပေး သွန်းသွန်း ကြည့်မယ် "
" ဦး "
ပုံမှန် မဟုတ်တဲ့ ဦးကို သွန်းသုသုသာ ကြည့်နေရင်း ဒယ်ဒီ က ဒယ်ဒီ လိုချင်ရင် သမီး မကူညီလည်း ရအောင် ယူလို့ ရတယ် နော် လို့ ပြောခဲ့တဲ့ ဒယ်ဒီ့စကားသံများ ပြန်ကြားယောင်လာသည် ။
ဒါ ဒါက အပြင်းဆုံး လိင်စိတ်ကြွဆေး တွေ ဦး သုံးမိသွားတာမလား ။
စိတ်ကြွနေတဲ့ အချိန်အတွင်း တစ်ခုခုမှ မလုပ်ရရင် ကိုယ့်ကိုကိုယ် ထိခိုက်အောင် လုပ်တတ်ကြတာ သူသိတယ် ။
သူသာဝင်မလာခဲ့ရင် ဦး အသိစိတ်လွတ်တဲ့ တစ်ချက်မှာ နေကြည်အလင်းဆိုင် ကို တစ်ခုခုလုပ်မိသွားမှာ ။
ဒယ်ဒီက သူ့အပေါ် ကို သိပ်ရက်စက်တာပဲ ။
" ထွက်သွားကြ !!!!! "
" နေကြည်အလင်းဆိုင် အပြင်ထွက် "
" သွန်းသွန်း နင်ဘာလုပ်မလို့လဲ "
ဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီ ကြယ်သီး တွေကို သွန်းသုသုသာ ကြောင့် ဆိုင် လှမ်းတားရပြန်သည် ။
" ဦးကို ဘာမှ မဖြစ်စေချင်ရင် နင်အပြင်ထွက်ပေး နေကြည်အလင်းဆိုင် "
" ဟင့်အင်း "
သူသိပြီ ဖေကြီး ဘာလို့ ဒီလို ဖြစ်နေလဲ ဆိုတာ သူသိပြီ ။ အစောတုန်းက သူ့ကို အင်္ကျီ ဆွဲဖြဲလိုက်တာရယ် အခု သွန်းသွန်း က ကြယ်သီး တွေ ချွတ်နေတာ ဘာလုပ်မို့လဲ ဆိုတာ ကို ။
" မရဘူး သွန်းသုသုသာ "
ဖေကြီး ကို ပြန်ကြည့်တော့လည်း အခန်းထောင့်မှာ ထိုင်နေကာ ရီဝေဝေ နဲ့ ပါးစပ်က ပြောချင်တာ ပြောနေသည် ။
" နင် သိလား ဒီအတိုင်း ဆက်လွှတ်ထားရင် ဦး တစ်ခုခုဖြစ်သွားလိမ့်မယ် "
" အဲ့လို ဆိုရင်တောင် နင်တော့ မဖြစ်ဘူး သွန်းသုသုသာ "
" ဒါဆို နင်လား "
" သွန်းသုသုသာ !!!!! "
နှစ်ယောက် လုံး မျက်ရည်တွေနဲ့ တစ်ယောက် ကို တစ်ယောက် ပြန်ကြည့်နေမိတယ် ။
" ငါ ဦးကို ချစ်တယ် နေကြည်အလင်းဆိုင် မြင်မြင်ချင်း ကို ချစ်တာ ။ နင်စိတ်ချပါ ဒီနေ့ပြီးတာနဲ့ ငါလုံးဝ ပျောက်ကွယ်သွားမှာပါ "
" မဖြစ်ဘူး လေ ညီမလေး ရယ် "
ဆိုင် ရင်တွေလည်း နာလှပါပြီ ။ တစ်ဖက်က ကိုယ့်အဖေ တစ်ယောက် က ကိုယ့်ညီမအရွယ်သာရှိသည့် သွန်းသွန်း ။
" တောင်းပန်ပါတယ် ငါ တောင်းပန်ပါတယ် နေကြည်အလင်းဆိုင် ရယ် "
" အဲ့လိုဆိုရင် တောင် မဖြစ်ဘူး သွန်းသွန်း လာခဲ့ "
သူ သွန်းသွန်း လက်ကို ဆောင့်ဆွဲလိုက်တော့ ဟိုက အတင်းရုန်းကာ ပြန်တွန်းထုတ်လာသည် ။
" သွန်းသွန်း "
ဒုန်း
သွန်းသုသုသာ မီးအိမ်ယူကာ နေကြည်အလင်းဆိုင် ခေါင်းကို ရိုက်ချလိုက်တယ် ။
" ငါ တောင်းပန်ပါတယ် ငါ့ကြောင့် "
အမြင်တွေ ဝေဝါးလာကာ ပစ်လဲကျသွားတာမို့ ဆိုင် သွန်းသွန်း ခြေထောက် တွေကို ဖက်တွယ်ထားမိသည် ။
" မ လုပ် ရ ဘူး သွန်း သု သု သာ "
မေ့သွားသူကို သွန်းသွန်း အပြင်ထုတ်ကာ ဦးရှေ့ထိုင်ချလိုက်တယ် ။
" ဦး "
" ထွက်သွား "
ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲထည့်ကာ ဦးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားမိသည် ။
" မသွားဘူး "
" ငါ့ကို မထိနဲ့ "
" ဦးကို ချစ်တယ် "
နာကျင်နေသော နှလုံးသားနုနုလေးက ကွဲအက်ပျက်စီးသွားခဲ့ပါပြီ ။
သွန်းသုသုသာ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ဖျက်စီးခဲ့တာပါ ။
GarlicBoom
Tue/July5
4:44PM
Zawgyi
သူ႕ေဘးမွာ ေကြးေကြးေလး အိပ္ေနေသာ
ဆိုင့္အား အဏၰဝါ ၾကည့္ေနမိသည္မွာ တစ္ညလုံး ပင္ ျဖစ္သည္ ။
ဆိုင့္ ႏွလုံးသားက ေအးစက္စက္ သူ႕အေပၚမွာ ေနေရာင္ၾကည္လို ခပ္ႏြေးႏြေးေလးရယ္ ။ သူမ်ားေတြနဲ႕ မတူဘူး သူႀကဳံသလာရသမွ်လူေတြထဲ ဆိုင္က အရိုးရွင္းဆုံး နဲ႕ အစစ္မွန္ဆုံး သူ ။ သူ႕အတြက္ ေတာ့ ေနၾကည္အလင္းဆိုင္ က ႏွစ္ေယာက္မရွိတဲ့သူ ။
ေနၾကည္အလင္းဆိုင္ နဲ႕ ခဏေလာက္ ခြဲရမည္ဆိုသည့္ စိတ္က အဏၰဝါ့ အတြက္ အဆင္ေတာ့ မေျပ။ ဒါေပမယ့္ ဖြားဖြား ေခၚတာ ျဖစ္၍ မသြားလို႔လည္း မရ ။
" သဲငယ္ "
" အင္း "
အင္းလို႔သာ ထူးတာ နိုးလာဆိုေတာ့ နိုးလည္း မနိုးဘူး ။
" ႏႈတ္မဆက္ဘဲ ကိုယ္ သြားမွာမို႔ သဲငယ္က စိတ္မဆိုးနဲ႕ေနာ္ "
နဖူးေလးကို ခပ္ဖြဖြနမ္းေတာ့ ဆိုင္ က မ်က္ခုံးေလးေတြ တြန့္သြားေသးတာ ။
မရည္႐ြယ္ဘဲ လုပ္လိုက္တဲ့ အျပဳအမူ တစ္ခုခ်င္းစီ တိုင္း က ျမတ္နိုးစရာ အတိ ။
ေနၾကည္အလင္းဆိုင္ က ေထာင္ေခ်ာက္ကေလး တစ္ခု ။
ပင္လယ္ျပာေလး ကိုယ္တိုင္ နစ္ဝင္ၿပီး ႐ုန္းထြက္မရေတာ့တဲ့ ေထာင္ေခ်ာက္ကေလး
ပါ တဲ့ကြယ္ ။
" ကိုယ္ျပန္လာတာနဲ႕ အရင္ဆုံး ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း ေတြ ဝန္ခံပါ့မယ္ သဲငယ္ "
ေစာင္ေသခ်ာၿခဳံေပး ခဲ့ကာ အဏၰဝါ အခန္းထဲ ကေန ထြက္လာခဲ့သည္ ။
ဦးေလးနဲ႕ ဆိုင့္ေမေမကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ညီမေလး ကိုလည္း လိမ္လိမ္မာမာ ေနဖို႔ သူမွာၿပီးမွ ဖြားဖြား လႊတ္ေပးလိုက္တဲ့ ကားေပၚ တက္လာခဲ့လိုက္တယ္ ။
ဘာလို႔မွန္း မသိေပမဲ့ ဆိုင္ တင္ မဟုတ္ဘူး သူပါ စိတ္ထဲ ေလးေနတာ ။
_________
" အဏၰဝါ "
မ်က္လုံးမဖြင့္ရေသးဘူး ေဘးကို အရင္ဆုံး ဆိုင္ စမ္းၾကည့္ေတာ့ ဘာမွ မရွိ ။
" ထြက္သြားၿပီလား "
ဒီလူဆိုးေကာင္ကေတာ့ သူ႕ကို ေတာင္ မေျပာသြားဘူး ။
ႏႈတ္ဆက္မသြားဘူးဆိုတဲ့ အသိနဲ႕ အလိုလိုေနရင္းကို စိတ္က မၾကည္ေတာ့ ။
" နိုးၿပီလား ဆိုင္ "
" နိုးၿပီ ေမႀကီး အဏၰဝါ သြားတာ ၾကာၿပီမလား "
" နည္းနည္းေတာ့ ၾကာၿပီ ဆိုင္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ "
" ဘာမွမျဖစ္ဘူး ေမႀကီး ဒီအတိုင္း ဆိုင္ ေမးၾကည့္တာ "
" ေရခ်ိဳးၿပီး ထြက္လာခဲ့ သြန္းသြန္း နဲ႕ ေမႀကီးကို အျပင္ခဏသြားေပးဦး "
" ဟုတ္ကဲ့ ေမႀကီး "
ဒါဆို အဏၰဝါ့ အေဖနဲ႕ သြန္းသုသုသာ က ဒီမွာ ေနဦးမွာေပါ့ ။
" ခိုင္ "
" ရွင္ "
ဟင္းခ်က္ေနတုန္း အေနာက္မွာ လာရပ္သူေၾကာင့္ ခိုင္ ၾကည့္ေတာ့ အဏၰဝါ့ အေဖျဖစ္ေနသည္ ။
" ခိုင့္ အတြက္ ကိုယ္ လက္ေဆာင္ ေပးစရာ ရွိလို႔ "
တျဖည္းျဖည္း အနားကပ္လာတာမို႔ ခိုင္ ဓားတစ္ေခ်ာင္းကိုသာ ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္တယ္ ။
အိမ္မွာ မမရယ္ သူရယ္ ဒီလူရယ္ သုံးေယာက္ ထဲ က်န္ခဲ့တာ ။ ထမင္းဝိုင္းမွာ ထဲက သူ႕ကို မ်က္စိေပါက္ထြက္မတတ္ စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ ဒီလူကို သူ႐ြံလိုက္တာ ။
အဏၰဝါ နဲ႕ သြန္းသြန္း မ်က္ႏွာေၾကာင့္သာ သူသည္းခံေနတာ ။
ဆိုင့္ ေဖေဖလည္း မရွိေသာေၾကာင့္ အတင့္ရဲလာသလားပဲ ။
" ရပါတယ္ ကြၽန္မ အတြက္ မလိုပါဘူး ေက်းဇူးပါရွင့္ "
" မဟုတ္တာ ခိုင္ေလး အတြက္ အကိုႀကီး က ေစတနာနဲ႕ ေပးခ်င္လို႔ပါ "
ဗူးနီေလးကို ဖြင့္ျပလိုက္ေတာ့ စိန္ခ်ည္းပဲ သီးသန႔္ လုပ္ထားတဲ့ လည္ဆြဲေလးတစ္ခု ။
" မလိုပါဘူး ကြၽန္မ ဒါေတြ သေဘာမက်ဘဴး "
" ခိုင္ေလး "
" ထြက္သြား မဟုတ္လို႔ ကေတာ့ ကြၽန္မ လက္ထဲက ဓားက ရွင့္အတြက္ပဲ "
" ေကာင္းၿပီ ကိုယ္ ေနာက္ဆုတ္မွာ မဟုတ္ဘူး ခိုင္ "
" ေတာက္စ္ "
႐ြံစရာ ေကာင္းလိုက္တာ သူက အိမ္ေထာင္သည္ ဆိုတာ သိသိရက္နဲ႕ ။
ခိုင္ ေဒါသထြက္လြန္းလို႔ အသားမ်ားတဆတ္ဆတ္တုန္ကာ မ်က္ရည္ပါ က်လာသည္ ။
မျဖစ္ဘူး ဆိုင့္ေဖေဖကို သူအျမန္ေျပာရမယ္ ၿပီးရင္ ဒီအိမ္ကေန အျမန္ထြက္သြားခိုင္းရမယ္ ။
အခန္းထဲ ဝင္ကာ ဆိုင့္ေဖေဖ အိမ္ကို ျမန္ျမန္ျပန္လာဖို႔ သူဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားလိုက္သည္ ။
ဆိုင္နဲ႕ သြန္းသြန္း ကလည္း ေကာ္ဖီမႈန့္ေတြ သြားယူခိုင္းထားတာမို႔ ခဏေနျပန္ေရာက္ေတာ့မွာပါ ။
ခဏေလးပဲ သည္းခံရမွာ ဟုတ္တယ္ ခဏေလးပဲ ခိုင္ မၾကာခင္ ေဖႀကီးေရာ ဆိုင္ေရာျပန္လာေတာ့မွာ ။
ေန႕လည္ဘက္ေရာက္ေနၿပီမို႔ မမအခန္းထဲ သူထမင္းသြားပို႔ဖို႔ ျပင္လိုက္တယ္ ။
ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းက ေသြးပ်က္မတတ္ပင္ ။
" မမ !!!!!! "
မမကို ၾကည့္ေတာ့ ကုတင္ေပၚကေန ျပဳတ္က်ေနၿပီး ေခါင္းမွာလည္း ေသြးေတြ မတရားထြက္ေနသည္ ။
" မမ သတိထားပါဦး မမ "
" မမ ။ ကယ္ၾကပါဦး လာၾကပါဦး မမ သတိထားပါဦး မမရယ္ "
ကုတင္က ျမင့္ၿပီး ေအာက္က တမံသလင္းကိုမွ ေႂကြျပားခင္းထားတာမို႔ ျပဳတ္က်တဲ့အရွိန္က မနည္း ။
" ဘာျဖစ္တာလဲ ခိုင္ "
ကုတင္ေပၚက တမင္ျပဳတ္က်ေအာင္ သူလုပ္လိုက္တာေလ ဒါေပမယ့္ လည္း မသိခ်င္ေယာင္ဟန္ေဆာင္က ဦးထက္သာ ေမးလိုက္ျခင္းပင္။
ခိုင့္မမ အိပ္ေနတုန္း အခန္းထဲ ဝင္ကာ အလြယ္တကူ လွမ္းယူလို႔ရေအာင္ အနီးနားမွာ ထားေပးထားတဲ့ ေရဗူးနဲ႕ေဆး ကိုခပ္ေဝးေဝးကိုေ႐ႊ႕ကာသူထားထားလိုက္ျခင္းပင္ ။
လမ္းေကာင္းေကာင္းမေလွ်ာက္နိုင္တဲ့ ေရာဂါသည္မို႔ လွမ္းယူတာနဲ႕ အရွိန္လြန္ၿပီး သူ႕မ်က္စိေရွ႕တင္ ျပဳတ္က်သြားတာ အဟက္ ။
သူေျပာဖူးပါတယ္ သူလိုခ်င္ရင္ မရရေအာင္ ယူတတ္ပါတယ္ဆို ။ ဒါက အစပဲ ရွိေသးတာ ။
ျပန္လာမဲ့သူေတြအတြက္ လည္း လက္ေဆာင္ တစ္ခုခုစီစဥ္ေပးထားပါေသးတယ္ ။
" ေဆး႐ုံ ကို အျမန္ ပို႔ၾကရေအာင္ မမ ကုတင္ေပၚ က ျပဳတ္က်လိဳ႕ "
" ဟုတ္ၿပီ ဟုတ္ၿပီ လာလာ ကိုယ္ မ မယ္ ခိုင္ ဖယ္ေပး "
ဘယ္သူမွလည္း မရွိတာမို႔ ဒီလူ႕ကိုပဲ သူအကူအညီေတာင္းရေတာ့မွာ ။
" ေက်းဇူးပါပဲ "
" မလိုပါဘူး ခိုင္ရယ္ သြားၾကရေအာင္ "
ဘယ္လို ျဖစ္လို႔ မမက ျပဳတ္က်သြားရတာလဲ ခါတိုင္း ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ။
အေတြးမ်ားေနေသာ သူ႕ကို ကားမွန္ထဲကေန တစ္ေယာက္ ေယာက္ စိုက္ၾကည့္ေနတာေတာ့ မသိရွာ ။
ခိုင္တို႔ ထြက္သြားတာနဲ႕ ဘယ္ေလာက္မွမၾကာ ဦးေနသူ ျပန္ေရာက္လာတယ္ ။
" ဘယ္သြားေနၾကတာလဲ ဆိုင္တို႔လည္း ျပန္မေရာက္ေသးဘူး လား ခိုင္ ။ ခိုင္ ေရ ေမႀကီး ေရ "
လူမေတြ႕ရေပမဲ့ စားပြဲေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ အခ်ိဳရည္ခြက္ေလး ေၾကာင့္ ၿပဳံးမိသြားသည္ ။
အလိုက္သိလြန္းတဲ့ သူ႕အမ်ိဳးသမီးေလးပါပဲ ။ အခ်ိဳရည္ခြက္ကို တစ္က်ိဳက္ထဲ ေမာ့ခ်ၿပီးတာနဲ႕ အခန္းထဲ တစ္ေရးအိပ္ဖို႔ ဝင္လာလိုက္တယ္ ။
ေနၾကည္အလင္းဆိုင္ အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႕ ေမႀကီးကို ရွာေတာ့ မေတြ႕ ။ သြန္းသုသုသာ ကေတာ့ သူ႕အခန္းထဲ သူဝင္သြားၿပီ ျဖစ္၍ ဆိုင္သာ တစ္ေယာက္ ထဲက်န္ခဲ့သည္ ။
ေသခ်ာ စကားေျပာၾကည့္မွ သြန္းသုသုသာ က ခင္ဖို႔ ေကာင္းတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ မွန္း ဆိုင္သိတယ္ ။
" ေမႀကီး ေရ ေဖႀကီး အခန္းထဲ မွာလား "
ျပန္ထူးသံ မၾကားရ တစ္ကယ္ ပဲ အိမ္မွာ တစ္ေယာက္ မွ မရွိၾကဘူး လား ။
သူဗိုက္ဆာပါတယ္ဆို ဘယ္ေတြသြားေနၾကတာလဲ ။
" ႀကီးႀကီး အခန္းထဲမွာလား ဟာ ေဖႀကီး အခန္းထဲ အရင္ ဝင္သြားၾကည့္မယ္ "
ေနၾကည္အလင္းဆိုင္ ေဖႀကီး အခန္းထဲ ဝင္လာေတာ့ ေဘးဘက္ကို ေစာင္းအိပ္ေနသည့္ ေဖႀကီး ။
ေနပါဦး အိပ္ေနတာ ေလ ေခြၽးေတြ ဘာလို႔ ထြက္ေနတာလဲ ။ ရာသီဥတုက အိုက္စပ္မေနပါဘူး ။
တျဖည္းျဖည္း ခႏၶာကိုယ္ က အတုန္တုန္အရီရီ ျဖစ္လာတာ မို႔ ဆိုင္ ေဖႀကီးကို ဆြဲထူလိုက္ရသည္ ။
" ေဖႀကီး ဆိုင္ေလ "
" ထြက္သြား !!!! "
" အာ့ "
သူ႕ဘက္လွည့္ၿပီး တြန္းထုတ္လိုက္တဲ့ ေဖႀကီး အျပဳအမူ က ေၾကာက္စရာ ပင္ ။
လက္က အေၾကာႀကီးေတြ ေထာင္ေနကာ မ်က္ႏွာႀကီး ကလည္း ရဲတြတ္ေနေသးသည္ ။
" ေဖႀကီး ဆိုင္ဆိုင္ ေလ ကြၽန္ေတာ္ ပါ "
" ထြက္သြား လို႔ ေနၾကည္အလင္းဆိုင္ !!!!!! "
သူ႕ကို တစ္ခါမွ မေအာ္ဖူးတဲ့ ေဖႀကီး ကေအာ္လိုက္တာမို႔ ေနာက္ကို ဆိုင္ ေျခတစ္လွမ္း ဆုတ္လိုက္မိတယ္ ။
ဟင့္အင္း ထြက္မသြားနိုင္ပါဘူး ေဖႀကီးကို တစ္ေယာက္ ထဲ ထားၿပီး ေတာ့ ။
" ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ေဖႀကီး "
" မထိနဲ႕ ငါ့အသား "
ခလြမ္း ဒုန္း
ပစၥည္းေတြ ရိုက္ခြဲျပစ္ကာ နံရံကို လက္သီးနဲ႕ ထိုးေနတဲ့ ေဖႀကီး ေၾကာင့္ ဆိုင္ အရဲစြန့္ၿပီး ေဖႀကီး ခါးကို သြားဖက္ေတာ့ ေဖႀကီး က သူ႕အကၤ်ီကို ဆြဲၿဖဲျပစ္လာသည္ ။
" ဟင့္အင္း မလုပ္ပါနဲ႕ ဆိုင္ေလ ဆိုင္ပါ ေဖႀကီး အီးးးးးးး "
သူငိုေနေပမဲ့ ေဖႀကီး က သူ႕အကၤ်ီ ေတြကို ဆက္ၿဖဲေနဆဲ ။
" ဆိုင္ ေၾကာက္တယ္ ေဖႀကီး အီးးးးးး ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဆိုင္ ေၾကာက္လို႔ပါ "
" သား "
ဦးေနသူ ခိုင္ထားခဲ့တဲ့ အခ်ိဳရည္ေသာက္ၿပီးထဲက ခႏၶာကိုယ္ က ပုံမွန္ မဟုတ္တာ ကို သတိျပဳမိလာတယ္ ။
တစ္ကိုယ္လုံး ပူထူလာၿပီး စိတ္ေတြ ႂကြလာတာ ။ အာသာျပင္းျပလာၿပီး သူထိန္းေနရင္း နဲ႕ကို စိတ္ေတြလြတ္ထြက္ကုန္တာ ။
အခုလည္း သူ႕သားကို သူ အားးးးးးးး ဘာေတြလုပ္မိတာလဲ ။
သူ႕သားေလး သူ႕သားေလးက မ်က္ရည္ေတြ က်ေနတယ္ ။
ဆြဲထားတဲ့ သားလက္ကို သူခ်က္ခ်င္း လႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့ သားက ရွိုက္ႀကီးတငင္ ကို ငိုခ်လာသည္ ။
ေစာက္သုံးမက်တဲ့ ေကာင္ကြာ မင္းေသရမွာ မင္းေသသြားရမွာ ။
ခြပ္ ခြပ္ ခြပ္
" မလုပ္ပါနဲ႕ မလုပ္ပါနဲ႕ ေဖႀကီး ေဖႀကီး ဆိုင္ပါ ေဖႀကီး ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ဟင္ ေျပာပါဦး ေဖႀကီး ရဲ႕ "
နံရံကို ေခါင္းနဲ႕ ေျပးေဆာင့္ေနတဲ့ ေဖႀကီး ။ ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္တာလဲ ။ သူတို႔ မိသားစု ေလးက ဘယ္သူ႕ကို မွ ဒုကၡမေပးဖူးပါဘူး ။ ဘာလို႔ ေဖႀကီး ကို ဒီလိုလုပ္ရတာလဲ ။
" ထြက္သြားစမ္း "
" ဦး "
" သြန္းသြန္း "
အခန္းထဲ ကို ဝင္လာတဲ့ သြန္းသြန္း ေၾကာင့္ ဆိုင္ အျမန္ဆုံး ထကြယ္ကာ အျပင္ကို တြန္းထုတ္ရသည္ ။
" ဦးက ဘာျဖစ္တာလဲ "
" သြန္းသြန္း ညီမေလး ထြက္သြား သြားလို႔ ေဖႀကီး က ပုံမွန္ မဟုတ္ဘူး "
" ဘာကို ပုံမွန္ မဟုတ္တာလဲ ေနၾကည္အလင္းဆိုင္ ဖယ္ ေပး သြန္းသြန္း ၾကည့္မယ္ "
" ဦး "
ပုံမွန္ မဟုတ္တဲ့ ဦးကို သြန္းသုသုသာ ၾကည့္ေနရင္း ဒယ္ဒီ က ဒယ္ဒီ လိုခ်င္ရင္ သမီး မကူညီလည္း ရေအာင္ ယူလို႔ ရတယ္ ေနာ္ လို႔ ေျပာခဲ့တဲ့ ဒယ္ဒီ့စကားသံမ်ား ျပန္ၾကားေယာင္လာသည္ ။
ဒါ ဒါက အျပင္းဆုံး လိင္စိတ္ႂကြေဆး ေတြ ဦး သုံးမိသြားတာမလား ။
စိတ္ႂကြေနတဲ့ အခ်ိန္အတြင္း တစ္ခုခုမွ မလုပ္ရရင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ထိခိုက္ေအာင္ လုပ္တတ္ၾကတာ သူသိတယ္ ။
သူသာဝင္မလာခဲ့ရင္ ဦး အသိစိတ္လြတ္တဲ့ တစ္ခ်က္မွာ ေနၾကည္အလင္းဆိုင္ ကို တစ္ခုခုလုပ္မိသြားမွာ ။
ဒယ္ဒီက သူ႕အေပၚ ကို သိပ္ရက္စက္တာပဲ ။
" ထြက္သြားၾက !!!!! "
" ေနၾကည္အလင္းဆိုင္ အျပင္ထြက္ "
" သြန္းသြန္း နင္ဘာလုပ္မလို႔လဲ "
ဝတ္ထားတဲ့ အကၤ်ီ ၾကယ္သီး ေတြကို သြန္းသုသုသာ ေၾကာင့္ ဆိုင္ လွမ္းတားရျပန္သည္ ။
" ဦးကို ဘာမွ မျဖစ္ေစခ်င္ရင္ နင္အျပင္ထြက္ေပး ေနၾကည္အလင္းဆိုင္ "
" ဟင့္အင္း "
သူသိၿပီ ေဖႀကီး ဘာလို႔ ဒီလို ျဖစ္ေနလဲ ဆိုတာ သူသိၿပီ ။ အေစာတုန္းက သူ႕ကို အကၤ်ီ ဆြဲၿဖဲလိုက္တာရယ္ အခု သြန္းသြန္း က ၾကယ္သီး ေတြ ခြၽတ္ေနတာ ဘာလုပ္မို႔လဲ ဆိုတာ ကို ။
" မရဘူး သြန္းသုသုသာ "
ေဖႀကီး ကို ျပန္ၾကည့္ေတာ့လည္း အခန္းေထာင့္မွာ ထိုင္ေနကာ ရီေဝေဝ နဲ႕ ပါးစပ္က ေျပာခ်င္တာ ေျပာေနသည္ ။
" နင္ သိလား ဒီအတိုင္း ဆက္လႊတ္ထားရင္ ဦး တစ္ခုခုျဖစ္သြားလိမ့္မယ္ "
" အဲ့လို ဆိုရင္ေတာင္ နင္ေတာ့ မျဖစ္ဘူး သြန္းသုသုသာ "
" ဒါဆို နင္လား "
" သြန္းသုသုသာ !!!!! "
ႏွစ္ေယာက္ လုံး မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ တစ္ေယာက္ ကို တစ္ေယာက္ ျပန္ၾကည့္ေနမိတယ္ ။
" ငါ ဦးကို ခ်စ္တယ္ ေနၾကည္အလင္းဆိုင္ ျမင္ျမင္ခ်င္း ကို ခ်စ္တာ ။ နင္စိတ္ခ်ပါ ဒီေန႕ၿပီးတာနဲ႕ ငါလုံးဝ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာပါ "
" မျဖစ္ဘူး ေလ ညီမေလး ရယ္ "
ဆိုင္ ရင္ေတြလည္း နာလွပါၿပီ ။ တစ္ဖက္က ကိုယ့္အေဖ တစ္ေယာက္ က ကိုယ့္ညီမအ႐ြယ္သာရွိသည့္ သြန္းသြန္း ။
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ ငါ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေနၾကည္အလင္းဆိုင္ ရယ္ "
" အဲ့လိုဆိုရင္ ေတာင္ မျဖစ္ဘူး သြန္းသြန္း လာခဲ့ "
သူ သြန္းသြန္း လက္ကို ေဆာင့္ဆြဲလိုက္ေတာ့ ဟိုက အတင္း႐ုန္းကာ ျပန္တြန္းထုတ္လာသည္ ။
" သြန္းသြန္း "
ဒုန္း
သြန္းသုသုသာ မီးအိမ္ယူကာ ေနၾကည္အလင္းဆိုင္ ေခါင္းကို ရိုက္ခ်လိဳက္တယ္ ။
" ငါ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ငါ့ေၾကာင့္ "
အျမင္ေတြ ေဝဝါးလာကာ ပစ္လဲက်သြားတာမို႔ ဆိုင္ သြန္းသြန္း ေျခေထာက္ ေတြကို ဖက္တြယ္ထားမိသည္ ။
" မ လုပ္ ရ ဘူး သြန္း သု သု သာ "
ေမ့သြားသူကို သြန္းသြန္း အျပင္ထုတ္ကာ ဦးေရွ႕ထိုင္ခ်လိဳက္တယ္ ။
" ဦး "
" ထြက္သြား "
ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲထည့္ကာ ဦးကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဖက္ထားမိသည္ ။
" မသြားဘူး "
" ငါ့ကို မထိနဲ႕ "
" ဦးကို ခ်စ္တယ္ "
နာက်င္ေနေသာ ႏွလုံးသားႏုႏုေလးက ကြဲအက္ပ်က္စီးသြားခဲ့ပါၿပီ ။
သြန္းသုသုသာ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ဖ်က္စီးခဲ့တာပါ ။
GarlicBoom
Tue/July5
4:44PM