Long update. :)
~*~
June 12, 20xx Friday
4:45am
Ugh! Ang aga kong nagising at di katulad ng dati na mabigat ang mga pilikmata ko pag nagigising. Parang normal lang sa'kin ang ganito.
Ah, sabagay, a one day rest is enough for me to gain my energy back. And now, i'm ready to go back to school again!
Sabi kasi ni Papa kahapon, wag muna daw akong pumasok at saka nalang daw muna namin pag-uusapan yung naputol naming conversation kaya pumayag na din ako.
Miss ko na din si Marley eh. Hihi!
Time to move! Ligo na ako sa bathroom and back to my daily routine...
[ A/N ]
Annyeong! Mr. Stranger muna ang gagamitin ko para sa Point of view ni Brylle kasi po, hindi pa siya kilala ni Sarah. Saka ko nalang po ilalagay na Brylle Zamora's POV pag kilala na siya ni Sarah.
[ Mr. Stranger's POV ]
"Hey Brylle, are you ready?" Pasigaw na tanong sakin ni daddy.
Aish! Kainis! Ang ingay, nakakabulabog na.
Sa inis ko, di nalang ako sumagot at nagbihis ng school uniform ko.
Bumaba na ako ng may halong inis showing my grumpy face again.
"Oh, bakit naman ganyan yang mukha mo? Parang hindi maipinta ah! Haha!" Natatawang tanong ni daddy.
"Ugh, nothing!" Inis na sabi ko at kumain na ako ng breakfast.
"Uh, by the way son. Ako ang maghahatid sa'yo sa school ngayon." Sabi ni dad habang punas punas niya ang labi niya.
"And why? May sarili naman akong kotse eh. Bakit kailangan mo pa akong ihatid? And besides, kaya ko na ang sarili ko Pa." Taas kilay kong sabi.
"Nasiraan ako ng ca-"
"So, your going to use my own car?! No way!" Pagaarte kong sagot at nagdabog.
"Don't be so rude to your Daddy Mr. Brylle Zamora! Kahit anong gawin mo, tatay mo parin ako at ako parin ang masusunod sating dalawa!"
Opps, galit na si dad. Natahimik naman ako sa sinabi niya at no choice mag-co-commute nalang muna ako.
Aish, Kainis talaga si Dad!
*Redwood Academy*
Pagkapasok ko, may nakita akong isang familiar na babae. Mahaba ang buhok niya at nerd siya. Parang familiar pero, who cares!
Wala naman akong pake sa mga taong nakikita ko dito sa buong campus.
"Oh, wazzup pare!" Bati ni Tristan. Half American siya at naging kaibigan ko nun sa America. Filipino ang Mommy niya at magaling siyang mag-tagalog gaya ko. Tatlo kasi kaming magbabarkada na balik bayan. Si Lorence ang pangatlo at isa siyang chick-boy. Puwede sa chick, pwede rin sa boy. Hehehe.
Hindi ako umimik na parang ikinagulat naman ni Tristan.
"Bad trip ata tayo ah! Ano ba ngangyare?" Natatawa niyang tanong.
I gave him a cold stare.
"Grabe naman pare! Ilang araw kang nawala tapos ganyan ka pa." Pangongonsensya naman niya. Tinaasan ko lang siya ng kilay saka pinandaanan ng tingin at dumiretso na sa highschool building.
[ Sarah Soberano's POV ]
Naninibago ako ngayong araw. Parang may iba. Pagkapasok palang ng car namin sa loob ng campus, nakita ko na agad si Bessy. Si Bessy na may kasamang isang babae at isang lalake.
Pagkababa ko ng kotse, niyakap agad ako ni Marley.
"Bessy! Ano ba nangyari sayo? Ilang araw kang nawala, yan tuloy nakahanap ako ng mga friends." Sabi ni Marley sabay pout... Natawa lang naman ako sa sinabi at itsura niya ngayon. Haha, cute talaga ng bestfriend ko.
"Haha, sige, okay lang naman Bessy. At least nadagdagan yung mga friends mo." Ngiti kong sabi.
"Natin! Friends natin." Pag-cocorrect niya.
"Yeah, Hi Sarah, I'm Larraine Gomez. And He's Jasper Dela Fuente." Pagpapakilala ni Larraine.
"Ah, haha, Hi Larraine, Jasper." Ngiti kong sabi. Syempre new friends.
"Hello Sarah, na-kwento ka na din samin ni Marley. So medyo kilala ka na din namin." Ngiting sabi ni Jasper.
"Ah, hehe, sige pasok na tayo. Baka ma-late pa kase tayo sa first subject natin eh."
"Ah, sige tara." Mukhang natauhan naman si Marley sa sinabi ko at nagmadali nang maglakad.
**
Few hours later...
Tapos na kaming mag-flag ceremony. Tapos na din yung first subject namin. And obviously, lusaw na naman ako. Buti nalang wala si ma'am kaya vacant time namin ngayon tapos mamaya recess na kaya makakapag-relax ang mga brain cells ko ngayon.
Lumabas muna ako para pumunta sa field at magpahangin. Summer ngayon at hindi gaanong mainit dahil sa mga puno ng mangga sa gilid ng field at puwede akong magpahinga kung gusto ko. Bukod kasi sa tahimik ay makakasagap pa ako ng sariwang hangin.
Papunta na ako sa field nung may nakita ko na naman siya. Sino pa nga ba... Papunta na siya sa field pero at sa tingin ko nakita rin niya ako pero magpapanggap na lang ako na hindi ko siya nakikita.
Karamihan kasi sa mga nababasa kong stories, laging sinusungitan, inaaway, o binu-bully ng mga gwapong masusungit na lalake ang mga nerd na gaya ko.
Wait..
Gwapong Masungit?!
O_O
Shoot! Si Mr. Stranger ata yun eh!
Dito din siya nag-aaral?!
Napatingin ako ulit sa lalakeng papunta sa field. Medyo nakalayo na din siya. Eh sa laki ba naman ng bias niya! I shook my head to remove the thought. Hindi, hindi, hindi. Impossible namang siya yun!
"Pero malay mo siya yun! Ano ka ba Sarah!" Omo! Eto na naman si Brain. Nakikisabat na naman.
Hindi, Hindi siya yun. It's really impossible. Hello? Pangit na katulad ko, imi-meet ni Destiny sa ganoong ka-gwapo na lalake?
"Lapitan mo na kasi para makasigurado ka! Paganahin mo nga din yang utak mo kashit minsan Sarah!"
Aray naman, grabe. Salutatorian ako nung elementary at sabi ng adviser ko, isa ako sa mga may potential na magka-top this school year.
Tama na nga! Hindi siya yun okay?
*Field*
Nakaupo ako sa isang round table sa silong ng isang puno at nakaharap sa may field. Kita rin mula rito yung lalake.
Nakahiga siya sa isa sa mga table doon. Table na katapat nitong table kung nasaan ako ngayon.
*Ring...Ring...Ring...Ring*
Kinapa ko agad yung phone ko sa bulsa at nakita ang pangalan ni Marley sa screen.
"Yes Bes-"
[Asan ka ba? Bat bigla ka nalang nawala kanina?!] Pasigaw na tanong Marley.
"Ha? Ah, eh. Naglakad lakad lang ako."
[Eh asan ka nga?!]
"Ah, eh wala. Mauna na kayo sa cafeteria. Susunod nalang ako. Papunta na din ako." Tumayo na agad ako.
Tumakbo na agad ako ng...
"Ahhhh!"
*Blag*
"Aray ko." Napa-upo ako sa damuhan habang sapo-sapo ang tuhod ko.
Shoot. Napunit yung high socks ko. Ang tanga ko din kasi eh. Hindi ko nakita yung bato. Nakafocus kasi ako sa phone ko habang pini-pindot ang red button para ma-disconnect yung tawag.
Ouch! Ansakit. Sinubukan kong tumayo pero hindi ko kaya dahil mahapdi yung gasgas ko. Sinubukan ko ulit pero this time nakatayo na ako at hindi rin nagtagal sumakit ulit ito at tutumba na ako ng biglang...
Pagbukas ko ng mga mata ko, hindi ako nahulog sa lupa. Sinalo ako.
Napalapit ang mukha naming sa isa't-isa nang saluhin niya ako. That cold eyes at ang perfume na gamit niya... It's so familiar. Parang ganito rin ang nangyari sa akin nung pumunta kami ni Papa sa Park at nawalan ako ng malay. Teka, siya nga ito... Si Mr. Stranger!
*Blag*
Ugh, na naman!
Binagsak niya ako sa lupa!
>_
"Aray! Bat mo ginawa yun?!"
"Eh kanina ka pa nakatitig sakin eh instead of standing up from my arms! Pasalamat ka nga tinulungan kita eh!"
Aba! Sungit neto, eh samantalang binagsak nga niya ako lupa eh!
Sabi niya "Whatever." Aba ang yabang!
"Sungit!" -Sarah
"Lampa." -Brylle
"Un-gentleman!" -Sarah
"Panget." -Brylle
"Bastos!" -Sarah
"Four-eyed." -Brylle
"Loner!" -Sarah
"Same as you." -Brylle
"I'm not a loner. I have friends." -Sarah
Natahimik siya at tumalikod.
"Pwede ngang loner ako ngayon pero nung bata ako, i have friends. Iniwan ko lang sila."
"B-b-bakit? A-ano bang nangyari?" Mahinahon kong tanong.Biglang gumaan ang loob ko sa kanya.
Umupo siya sa damuhan. Malayo ang tingin pero umupo ako sa tabi niya.
"When i was a child, i had friends. Pero iniwan ko sila para magaral sa America dahil yun ang gusto ni Daddy. Umalis kami nung 7 years old ako. Gusto kong magpaalam nun sa mga kaibigan ko pero hindi na ako hinayaan ni Dad kasi daw baka ma-late na kami sa flight at umalis na kami agad. Two years kami du-" Napatigil siya at napatingin sakin.
"Wait, why am i explaining my life to you? Ni hindi nga kita kilala eh." Tumayo na siya at pinagpagan ang sarili. Nagpamulsa saka naglakad papalayo sa akin. Hinintay ko nalang na mawala siya sa paningin ko tsaka tumingin ulit sa harapan.
Oo nga naman. Anong karapatan kong manghimasok sa buhay ng may buhay. Hindi ko nga siya kilala eh. Tumayo na ako at pinagpagan ang sarili ko. Better go to the cafeteria. Lagot nanaman ako dun kay Marley eh.
*Cafeteria*
"Hi Bessy, Hi Larraine, Hi Jasper." Tamlay kong bati. Ang sakit pa ng tuhod ko.
"Oh, Bessy, what happened to thou? You look horrible. And your knee." Napasimangot din si Marley.
"Uh, Sarah, i wanna help you. Tara punta tayo sa clinic." Aya ni Larraine. Tumango lang din naman ako. Hawak hawak niya ang kamay ko habang papunta kami sa clinic pero kahit isa samin walang nagsasalita. "What happened to your knee?" Pambabasak ng katahimikan ni Larraine. "Uh, nadapa lang ako sa field kanina." "Ah, okay. Bakit ka nga pala nandun?"
"Ah, nagpahangin lang ako. Lusaw na utak ko eh. Haha." Nagtawanan naman kami habang papuntang clinic.
"Larraine, pwede ba kitang tawaging Raine?"
"Ha? Oo naman. Pero from now on, bestfriends na tayo ha?"
"Sure." I smiled while looking at her. Were friends now." Naalala ko si Mr. Stranger. Nagtataka ako kung bakit siya loner. Gwapo naman siya, matangkad, hot. Sure din akong famous at head turner yun ng Redwood. Bakit wala siyang friends? At bakit sinabi niya na iniwan niya ang mga kaibigan niya dati kahit na importante naman sila sa kanya? Teka, ano ba tong iniisip ko? Bakit ko ba iniisip ang lalakeng yun at bakit nag-iisip ng pwedeng maging dahilan ng pag-iwan niya sa mga past friend niya?
Di ba dapat wala na akong pakialam dun? Hindi ko naman kasi yun buhay eh.
"Ms. Sarah Jhane Soberano? Andito na po tayo." Halos pasigaw na tawag sakin ni Raine. "Ha? Uh, sorry." Shoot, Hindi ko namalayan na nakatulala na pala ako. "Bakit ba ang lalim ng iniisip mo? Something bothering you? You can open up to me if you want."
"Uh, Hindi okay lang ako." I said with my oh so famous fake smile. Ngumiti siya sakin. "Ah sige, pasok ka na. Hihintayin nalang kita dito."
Pumasok na ako at pinagamot ang sugat ko. Humiram na din ako high socks, pampalit sa gamit kong socks ngayon kasi masyado nang madumi eh tapos napunit pa.
**
Paglabas ko ng clinic, nakita ko agad si Raine. Nakaupo sa may round table Nilapitan ko siya at umupo sa harap niya.
"Oh, andito ka na pala. Tara-"
"Sandali." Napatingin naman siya sakin na parang nagtataka.
"Bakit?"
"P-pwedeng mag-open up?" I nervously ask.
"Of course! Were friends, kaya magsabi ka lang sakin. Pwede kitang mabigyan ng advice." Ngiti niyang sabi. Nawala naman ang kaba ko at napangiti sa reaksyon niya.
"Salamat."
*Ikinuwento ko sa kanya yung nangyari kanina.*
"Ah, si Brylle ba?" Brylle? Familiar name. "Brylle?" Kunot-noo kong tanong sa kanya. "Ah, oo si Brylle Zamora. Sikat yan. May fan club pa nga siya eh. Head turner at famous kasi siya kaya ganun."
"Ahh, what about him? Marami ba silang alam?"
"Ay, yun ang hindi. Kahit isa walang may alam ng talambuhay niya. Eh sa tahimik ba naman ng lalakeng iyon. Kaibigan niya sina Lorence Wilson at Tristan Smith. Parehas silang half-American at crush ko yung isa. Si Lorence ang cute niya eh. Omo!" Halos nakatingin na lahat ng taong malapit samin dito. Eh sa ingay naman kasi niyang kiligin. Diyosmiyo.
"Kahit katiting na information wala talaga?"
"Wala. Ang tahimik niya at nakakatakot siya. His cold stare. Grabe titig lang niya matatakot ka na." Pero iba ang Brylle na nakita ko kanina. That eyes. That emotions i saw from his eyes. Ibang iba.
"Eh mga light info's?" Grabe kulit ko. Pagpasensyahan niyo na po ako.
"Wala na talaga eh."
Napabuntog hininga nalang ako. Ilang sandali pa, tumung na yung bell. Pumunta na kami sa classroom ni Raine. Vacant nanaman kaya marami nang mga nagliliparang papel. Pumunta ako sa upuan ko at hindi napansin ang isang bagay roon. Pagkaupo ko, may kung ano akong naramdaman sa pwet ko. Shoot. Ano yun? Napatayo ako agad at napatingin sa upuan ko. May Bubble gum. At dumikit na siya sa uniform ko. Tumingin ako sa paligid at nakitang lahat ng mga classmates ko, nakatingin sakin.
"Yuck, what's that Nerdy? Eww!" - Iya
"Yucks, is that bubble gum? Eww! Lumabas ka na nga ng classroom. Baka ikalat mo pa yang bubble gum na yan eh! Shoo Nerdy!" - Car
"Shoo! Get out here!" - Jen
Tinulak nila ako palabas ng room habang yung iba kong mga classmates sumisigaw ng "Boo". Tinutulak nila ako palabas ng room. Nung binuksan nila yung pintuan, may bumagsak na washable paint sakin.
Mas lumakas pa ang pagsigaw ng mga taong nasa loob ng room.
"Tama na nga yan! Bakit ba kasi lagi niyo nalang siyang binu-bully? Wala naman siyang ginagawang masama sa inyo!" Narinig ko ang pagsigaw ni Raine.
"Sinisigawan mo ba kami?" - Iya
"Oo dahil kaibigan ko siya at wala siyang ginagawang masama!"
"So, gusto naming gawin to kaya gagaw-"
Hindi ko na pinatapos pagsalitahin si Jen dahil tumakbo na ako palayo. Hindi ko na kaya ang kahihiyan dahil lahat nalang ng taong napapadaan sa kinatatayuan ko, pinagtatawanan at pinagchichismisan ako. Hindi ko na kaya ang kahihiyang ito.
Ayoko na!
Tumakbo ako papunta sa field at doon nagpahangin.
[ Brylle Zamora's POV ]
Hay nako, lagi nalang vacant. Pero mas okay na din yun nakakaboring makinig eh. Mas mganda nalang tumambay sa teritoryo ko. Hay nako.
Lahat ng mga nadadaanan kong mga babae nkatingin sakin at pnaguusapan ko. Nakakainis na.
Pumunta ako sa isang round table kung nasaan ako kanina. Nahiga ako at tumingin sa taas Hanggang sa naka-idlip ako. Few minutes later...
May naririnig akong paghikbi mula rito. Hinanap ko kung sino iyon.
Nakita ko na naman ang nerdy girl pero mukhang puno ng paint ang uniform at umiiyak. Hay nako. Ang drama ng mga tao ngayon. Nilapitan ko siya at inabutan ng panyo. Napatingin naman siya sakin. Nagulat ako pero agad kong itinago ang reaksyon kong 'yun at iniwas ang tingin.
"Bakit yan?" Tanong niya. God, di ba obvious? Ang slow naman!
-.-
"Obvious ba? Nagbibigay ng panyo. Hello? Can't you see?" Sabay turo ko sa kamay kong iniaabot sa kanya ang panyo. God, nakakainis na 'to ah. Ako na nga nagbibigay ng panyo ayaw pa. Ilang oras na ba siyang nakatitig sa panyo ko?
"Tumutulo na yung sipon mo baka gusto mo ako na magpunas" Nakatitig lang siya. Babawiin ko na sana nung abutin niya.
Kinuha na niya at tumalikod na ako sa kanya.
"Teka!" Sigaw niya at napalingon ako
"S-salamat." Sabi niya at umalis na rin ako. For one second hindi ko alam ang gagawin ko kanina. Umiiyak siya? Bakit kaya?
**
[After School]
[Brylle's POV]
"What now?"
"Tomorrow saturday, 6:00am sharp may dinner tayo with my company partner. Make sure that before 6:00 pm tomorrow your ready. Hindi tayo pwedeng ma-late."
"What?! Dad, sinabi ko na sainyo. I'm already tired of that thing of yours! Kung gusto mo, ikaw nalang. Wag mo nalang akong isama diyan.
"No, kailangan kita dun. May isang tao ka ding dapat makita dun."
Isang taong dapat makita? Sino?
"Okay, matulog ka na. It's already 9:00pm."
Naglakad na siya palayo at sinara ang pinto. Sino kaya yung tinutukoy ni Dad?
[ Sarah's POV ]
So, Brylle Zamora pala ang pangalan ni Mr. Stranger. Familiar name. Sayang. Gwapo siya, pero ang sungit! Medyo misteryoso ng konti. Sakit pa ng katawan ko sa ginawa niya kanina. Pero gentleman din naman pala yun eh.
Nagkakilala na ba kami noon? Pero wala akong maalala.
*Knock Knock*
"Bukas po yang pinto."
"Darling, be ready for tomorrow.", si Papa pala.
"Why Pa? Ano po meron bukas?"
"Dinner Meeting with my company partner, darling."
"Dad, pwede po ba dito nalang ako sa room ko bukas?" Alam kong magagalit si daddy pero wala talaga akong gana eh.
"Darling, plaese?" With Papa's oh so famous puppy eyed look and pout. Actually, sakin lang ganito si papa. Mula nung bata ako lagi na niyang ginagawa ito sakin kahit nung papakainin sana niya ako ng gulay nung bata ako dahil hate na hate ko ang gulay pero gumagana naman yung style niya.
"Okay po." I weakly smiled.
"Thank you Darling. I love you! Sisiguaraduhin kong mageenjoy ka bukas. May ma-me-meet ka bukas and I'm sure magugustuhan mo siya" Then papa smiled.
"Okay pa." I smiled too.
"Okay darling. Bye the way, 6:00pm yung dinner"
"Okay po."
**
2:45am
Still awake. Hindi ko makalimutan si Brylle. Bakit pag kasama ko siya, feeling ko may kulang? Kahapon lang naman kami officially nagusap eh. Pero still masungit parin siya.
Mula nung inabutan niya ako ng panyo kahapon parang nakaramdam na ako ng thump, thump at dokie,dokiesa dibdib ko which is weird kasi sa kanya ko lang naman yun naramdaman except sa first love ko.
Si Nathaniel. Nathaniel Collins. Gwapo siya, mabait, friendly, famous model, head turner. Perfect siya. Pero nung umamin na ako sa kanya, ni-reject niya ako. Kasi daw di kami bagay tsaka nerd daw kasi ako. kaya na-busted ako.
Possible din kayang ganun din ang nararamdaman ko kay Brylle? Pero bakit parang ang bilis naman ata kung talagang may gusto nga ako sa kanya? Hay nako, ang gulo! Matulog ka na lang Sarah!
[ A/N ]
Annyeong! Readers, Long update po! :)