"I hope you will take care of yourself more, Ms. Cromello." I thanked our principal's kind remarks and then I walked out of the room. In fact, I want to ask him about the history of this school pero parang mga humahatak sa akin na huwag na lang at magpaalam na para umalis.
Sinalubong naman ako ni Rennei sa labas habang prenteng nakasandal sa pader. Alam naman niya sa sarili niya na mainipin siya tapos hinintay pa rin niya ako. Tch.
"Done?" she asked. "Yeah." I replied. We went back to our dorm and I finally spotted Fiacre. She hugged me tight while she keeps on telling how worried she was when she heard that I fell unconscious. I assured her that I was alright and there's nothing to worry about. Fiacre felt relieved after I comforted her.
"Ah! Alex, the three of us will go out a bit. Maggo-grocery at magshoshopping na rin kami. Malapit na kasi maubos 'yung stock natin eh. Kaya lang, kaya mo ba dito mag-isa?" Dereen has those concerned eyes again. Oh come on stop staring at me like that. It makes me feel like that I am weak just like a confined patient in the hospital.
"Okay lang ako. Sige na umalis na kayo para hindi kayo masyadong gabihin." Of course I questioned them kung bakit silang tatlo pa talaga ang kailangan umalis. Ang sagot nila is may mga important appointments din sila na dadaanan kaya walang maiiwan dito na kasama ko.
Bago pa sila umalis ay inilabas nila ang mga snacks namin na nakatago at inilagay nila sa kung saan abot kamay ko. Para talagang pasyente ang turing nila sa akin. Pinagbawalan din nila akong magtatatayo. Matapos ng mga check up nila kung magiging okay ako dito ng mag-isa ay nagpaalam na rin sila.
I tried to block the boredom that is coming on my way through reading books, watching television, playing video
games
, sleeping and writing and yet talagang tigang na tigang pa rin ako rito. I gave up at sinarado na ang librong binabasa ko at saka ipinatong sa side table.
Binuksan ko ang mga drawers ko sa pagbabakasakali na may makikita akong interesadong bagay na pwedeng pagtuunan muna ng pansin hangga't hindi pa dumadating ang mga butihin kong mga kaibigan.
Habang nag-iinspeksyon ako ng mga gamit ay napasakamay ko na naman ang kahon na niregalo sa akin ni Xander. I got it out from the drawer as well as the dagger. Bumalik ako sa seating position ko at binuksan ulit ang kahon.
Tinanggal ko ang pendant mula sa orihinal na pagkakalagay nito. Nang makapa ko ang kabuuan nito ay nagtaka ako. Pinasideview ko ang hawak ko sa pendant at konpirmadong makapal ito para masabi mong maaaring may laman ito mula sa loob.
Chineck ko ang gilid nito kung may bukasan. Nang makita ko na, hirap na hirap akong buksan ito. Para kasing dikit na dikit na ito sa tagal ng hindi pagkakabukas. Hay, hindi ko naman pwedeng sirain 'to. Ba't kasi ayaw bumukas? Nakakafrustrate naman 'to!
When I looked at this object, the shining gem on it's middle is really eye-catching. I wonder how much is this? Sinubukan kong hawakan ito pero imbes na mahipo ko ito ng maayos, bumaliktad ang gem mula sa pagkakapwesto nito sa gitna. Sa pagbagliktad nito, hindi na ang makinang na bato ang nasilayan ko. Kundi ang mismong itsura ng dalawang ibon na nasa seal namin. Bigla ko ring narinig ang mahinang pagbukas ng gilid nito na kanina ko pa pinaghihirapan na mabuksan.
This thing sure is mysterious and secretive but it has a lot of surprises. The time I opened it, my lips can't stop to widen my smile. Ang mga ancestors ko talaga. Napapailing tuloy ako sa kung gaano kagaling magtago ang mga ninuno ko sa pagtago ng mga mahahalagang bagay.
The ring of seal is inside, waiting to be shown once again in the mid daylight. Now, ang tanong naman sa isip ko ay kung alam ba ni kuya ang tungkol sa singsing na ito. Alam niya ba na may laman ang bagay na ito?
Good timing. Walang pipigil sa akin na pumunta sa principal's office. Anyway, any minute by now, pwedeng dumating na sila dahil palapit na ang curfew hour. Wala ng mga estudyante sa mga buildings at nagsi-uwian na ang mga officials.
Inalis ko ang pagkakacover sa akin ng makapal na kumot at tumayo na para maghanda. Hindi ako maaaring mahuli. Yes, I am very determined to know what kind of mystery is there behind that painting pero gusto pa rin grumaduate.
Nagdala rin ako ng mga weapons para masiguro ang kaligtasan ko. Pinusod ko rin ang buhok ko para hindi makaabala sa gagawin ko. Tinakpan ko ang bandang bibig ko para kung sakaling may makakita sa akin ay wala naman makakapagturo kung sino 'yun.
Nang maalala ko na naman ang pagsleepwalk ko noon, nabahala ako. I don't want to see that child again because if she will show up again, I think I would die from fright. I wore my special glasses upang hindi ko na kailanganin ang flashlight. May nakaattached kasi dito na device upang makita ng nagsusuot nito ang mga bagay na nasa dilim.
Nilock ko munang maigi ang pintuan ng kwarto at saka tinungo ang bintana. Dito ako lalabas para hindi ako mahuhuli ng CCTV na nasa koridor at nasa tapat ng building. Gumamit ako ng lubid pababa. Binilisan ko ang kilos dahil ayoko naman na mahuli ako ng mga kaibigan ko at sabay sabay na mabatukan. Nang makababa na ako, hinila ko na ang lubid na ginamit ko at itinali sa sinturera ko.
It took me about 10 minutes bago makarating harap ng school officials' building. Natagalan ako dahil mukhang mga ilang minuto na lang ay magsisimula ng magronda ang mga guwardiya. At sa pag-apak kong muli ay nakaramdam ako ng mga tao na nakasunod sa akin. Bullshit, I'm doomed.
I was about to make a move when I smelled something. Damn! Ano 'to? Ang sakit sa ulo! Habang abala ako sa sakit ng ulo ko ay kinaladkad ako ng dalawang nakaitim na lalaki papanta sa guidance office. Hindi ko magawang hatakin ang mga braso ko. Tangina naman 'o. Ba't ngayon pa?!
Tinulak nila ako na siyang naging dahilan para mapasalampak ako sa maalikabok na sahig. Nasabi nga sa akin na noong nakaraang linggo pa isinara ang silid na ito dahil patapos na ang school year. Apat na kwarto lang ang pagitan nitong lugar na ito sa principal's office. Kailangan kong makaalis as soon as possible.
The men in black came near me again and then tied my feet and hands with a rope at saka nila ako pinaupo sa isang upuan na gawa sa kahoy. Dinoble pa nila ang pagtali sa akin at sa pagkakataon na ito, sa mismong upuan na.
May nagsipasok na tatlo pang kalalakihan at isang babae. One of them switched the light on.
"Hay nako ang bulok talaga ng building na ito." rinig ko ang maarteng boses na sigurado akong nanggaling sa isang babae. Sinisita niya ang papatay patay na ilaw na bumabalot sa buong silid.
At dahil may kakaunting liwanag na, nakita ko na rin ang taong nag-utos para dakipin at itago ako dito. She's really a bitch. A fucking bitch that should rot in hell. You don't know how much I want to strangle you to death.
"Poor Alex. Hindi mo dapat ako inunderestimate. Inintay ko rin ang pagbabalik mo dito sa academy dahil minsan wala ka. At kung madalas naman, kasama mo ang mga tuta mo." isa sa mga tauhan niya ang nagbigay sa kanya ng upuan na pinunasan pa niya ng tissue bago upuan. Nakadekwatro siya ngayon at may hinihithit na sigarilyo. Amoy na amoy ang usok nito.
"Oo nga pala. Where are your guards? Nasaan na sina Dash?" no way. Paano niya nalaman? Sino ba talaga ang babaeng ito?
"They have some sort of a business that they are currently taking care of. I heard one of them is about getting the shit like you out of here." I answered with confidence and coldness. I won't let this slut to push me to my limit.
"Is that so? But I guess, ititigil naman nila 'yun kapag nalaman nila na nasa sa akin ang master nila di ba?" my blood boiled to her every word. Is she thinking of blackmailing my reapers to protect herself? What a coward.
"Kawawa ka naman. Wala ng proprotekta sa'yo. Tapos galit pa ang mga heads sa iyo. Aww, you don't have anyone now. If you are hoping for your beloved friends, well, I must say my men are keeping them from coming here." No, I won't explode. I must control myself not to do something impulsive again. I'm not a monster. Pilit kong kinakalma ang sarili ko kahit na gusto ko ng patayin ang babaeng nasa harap ko ngayon.
"Fuck you." mariin kong sabi sa kanya na ikinahalakhak lang niya.
Tumingin naman siya sa katabi niyang maskuladong lalaki at sumenyas papunta sa akin. Sabi ko na nga ba ito ang gagawin niya.
"Beat her hard." utos pa niya.
Tinitiis ko ang bawat suntok, tadyak, hampas at palo nila. Hindi dahil sa hindi ko kayang makawala. Wala ako sa kondisyon dala na rin ng tuloy tuloy na pagsama ng pakiramdam ko at kung gagamitin ko ang kasukdulang kakayahan ng ESCAPE ay baka makagawa na naman ako ng mga bagay na hindi ko inaasahan.
Ang isa sa mga humila sa akin kanina ang sumuntok sa akin sa mukha ko. Sa lakas ng impact nito ay tumumba ako kasabay ang upuan na kinatatalian ko. Bumibigat ang paghinga ko kasabay ng nagsisimula pa lang umagos na dugo mula sa ulo at labi ko.
Hindi sila nakukuntento at ipinagpatuloy ang pambubugbog sa akin. Pinikit ko na lang ng mariin ko ang mga mata ko. Sana ligtas silang tatlo. Sana walang nangyaring masama sa kanila. May alam ang babaeng ito sa background ko at naming apat. Sigurado akong merong malaking tao na gumagabay o nagpapakilos sa kanya mula sa mga lilim.
Kahit kailan, hindi ako magmamakaawa para itigil niya ang pinapagawa niya. Hindi rin ako magpapakita o sisigaw ng mga salitang magpapakita ng sakit na nararamdaman ko. Naramdaman ko ang pagtama ng isang baseball bat sa hita ko. I am already gritting my teeth so that she wouldn't be able to hear that I'm hurting.
"Matibay ka ah. You're boring. Hindi ka naman pala masayang ipabugbog. Ni hindi ka man lang umaaray. It pisses me off so much. Boys, alam niyo na ang gagawin niyo." tumayo na siya at tumigil na rin ang panghahampas sa akin. Napaubo ako ng ilang beses. Sa bawat ubo na iyon, may dugong kasama.
Before she stormed out she told me something. "Sa susunod na hindi mo ako irespeto, mas malala pa diyan ang gagawin ko sa'yo. Remember that in this place, I am the their princess." and then narinig ko na ang mga yabag ng mga paa niya papalabas.
Inalis na rin ng mga tauhan niya ang pagkakatali sa akin. Iniwanan nila ako silid na ito kung saan mga lumang aparador at papatay patay na ilaw lang ang nakikita ko. Nakawala na nga ako sa mga gapos pero ikinulong naman nila ako rito.
I crawled out to the corner at umupo. Niyakap ko ang dalawang tuhod ko habang naghahabol ng hininga. Nagsisimula nang kumirot ang mga sugat ko. Tanging ang malamig na hangin na nanggagaling sa labas ang dumadapo sa buong katawan ko.
Nang maisandal ko likod ko, may narinig akong pagbukas ng pinto. I glanced at my back to see what it is. Woah, it seems like this is my lucky day too. I stood up even if I stagger a bit at first. Mas ibinuka ko pa ang pasukan sa isang secret passageway kahit na hindi ko alam kung saan ito ako dadalin nito.
"You're a princess? Heh, I'm the queen, you bitch. And you can't hold the queen in here forever Kirsten Horwaide." I whisper before I enter the passageway and close it.
Kumakapit ako sa mga pader habang naglalakad dahil nananakit pa rin ang mga binti ko. Mabuti na lang at 'yung isang lens lang ng glasses ko ang nasira ng mga nanuntok sa akin kanina kung hindi baka hindi ko na nakita ang dinadaanan ko.
Nang nasa dulo na ako, pinihit ko patagilid ang tila bukasan ng lagusan papalabas. Tama naman ang hula ko kaya di katagalan ay nagbukas na ito. Lumabas kaagad ako dahil sa sabik ko nang maaninag ko ang liwanag.
Kusang sumara na ang pinaglabasan ko at nagawa ko nang tignan kung saan ako dinala ng passageway. Humahangos pa ako nang suriin ang lugar.
"What the heck. Kahit papaano nga talaga, maswerte pa rin ako ngayong araw." sambit ko nang mapag-alaman ko na nandito na ako sa lugar na kanina ko pa dapat napuntahan kung hindi lang umeksena ang demonyita na iyon.
Mukhang nakalimutan ng mga personnels na patayin ang ilaw bago sila umalis. Nagmadali na akong kumilos at tinanggal ulit ang painting sa kinasasabitan nito. Dinukot ko naman mula sa bulsa ko ang singsing at saka isinuksok sa mismong pwesto ng nakacarved na simbolo. Napansin kong wala pa ring nagbubukas kaya sinubukan kong ipihit ito sa ibang direksyon. It finally opened when I turned it to the left. Naglabas pa nga ito ng kakarampot na alikabok. Patunay lang na matagal nang walang nakakapagbukas nito.
Hinatak ko pababa ang kwadradong takip nito at nakita na sa wakas ang nilalaman nito. Puro brown envelopes, mga lumang liham at ilang maliliit na supot ang nandito.
"Naiwan ko nga kasi 'yung ilaw sa principal's office. Hintayin mo ko papatayin ko lang. Baka kasi mapagalitan pa ako ni sir."
Wala na akong sinayang na oras at inilagay sa mas malaking supot na dala ko ang lahat ng laman ng lalagyanan. Sinara ko ulit ito at nilock sa pamamagitan ng pagpihit pabalik ng singsing. Itinago ko na sa bulsa ko ang seal at binalikan ang lagusan kanina. Siyempre hindi ko kinalimutan na ibalik 'yung canvas sa pagkakasabit. Magtatago muna ako rito hangga't hindi pa nakakalabas ng kwarto ang isa sa mga personnels.
I did escape perfectly from getting caught. Napangsi na lang ako sa ideyang ang dami kong pinagdaanan bago makuha ang kailangan ko. What a trip to the principal's office, heh.
__________________________________________________________________
A/N: Walang nagcocomment ah~ HAHA anyway ito na! Mahaba haba 'yan guys. Naloadan kasi ang broadband ngayon at bored ako so hinabaan ko na XD Baka sa Linggo or sa Lunes ko pa maupdate ulit! Bukas kasi expire ng internet then, sa Thursday, we'll prepare for our swimming. Sa Friday 'yung swimming then pahinga sa Sabado :) Basta kapag naloadan, ud agad :D God bless! XOXO