សូមទោសសម្រាប់ពាក្យណាដែលមិនសមរម្យ សូមអានដោយទទួលខុស
ត្រូវ សម្រាប់អ្នកអានក្រោម១៨ឆ្នាំគួរអូសរំលងភាគហ្នឹង
នាពេលយប់វាជាម៉ោងសម្រាប់អ្នករាល់គ្នាសម្រាក ប៉ុន្ដែជុងហ្គុកនាយកំពុងមមាញឹកក្នុងនៅកាស៊ីណូ នាយសម្លឹងមើលអ្នកចូលមកលេងល្បែង
ស៊ីសង ពីរជាន់ខាងលើយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់
" ម្ចាស់តូច " ស៊ីនូមកឈរជិតនាយក្រាស់ដោយស្រដីខ្សឹបៗ
" អឹម " នាយក្រាស់លឺចឹងក្រហឹមដើមក
" ម្ចាស់តូចចង់ទៅវិញពេលណាដែរ " ស៊ីនូសួរចឹងដោយសារម្ចាស់ធំតេមកតឿននាយរហូតៗ ថាឲ្យជុងហ្គុកប្រញាប់ចេញមកទៅផ្ទះវិញ
" យើងសម្រាកនៅទីនេះ ប្រសិនឯងចង់ក៏ទៅម្នាក់ឯងចុះ " ជុងហ្គុកស្រដីមកយ៉ាងត្រជាក់ស្រេប នាយដឹងពីគោលគំនិតស៊ីនូច្បាស់ វាប្រាកដជាបញ្ជារបស់ម្ចាស់បងខ្លួនបង្ខំមិនខាន កុំសង្ឈឹមថាចូលរួមឲ្យសោះ
" បាទទាន " នាយជំនិតលែងមានអ្វីត្រូវតបតនិងចៅហ្វាយខ្លួន មានតែប្រាប់ហេតុផលដល់ណាមជូនប៉ុណ្នឹង
" ការងារយើងឲ្យស៊ើប ដំណើរការដល់ណាហើយ " នាយក្រាស់បន្លឺមកយ៉ាងម៉ឺងមាំប្រាកដប្រជាចំពោះរឿងមួយ
នេះមែនទែន នាយចង់ដឹងដំណឹងមនុស្សដែលព្យាយាមសម្លាប់ខ្លួនម្ដងហើយម្ដងទៀត តើរស់នៅឯណា??
" ពួកគេបានដឹងទីតាំងនាងទាន គ្រាន់ចង់តាមដាននាងមួយរយះសិនប៉ុណ្ណោះ " ស៊ីនូរាយការណ៍ប្រាប់ជុងហ្គុកតាមអ្វីដែល
ខ្លួនបានដឹងពីកូនចៅត្រួតៗ ព័ត៍មានលំអិតមិនទាន់ទទួលបានទេ
" ហ៊ឹម !! តាមដានប្រយ័ត្នផង បើនាងដឹងមុន ឯងចាំទទួលរងជំនួសទៅ " នាយក្រាស់បោះសម្ដីគម្រាមប៉ុណ្នឹងរួច នាយដើរ
ចេញដោយសម្ដៅទៅការិយាល័យរបស់ខ្លួន ស៊ីនូចង់ទៅតាមតែកូនចៅម្នាក់រត់មកប្រញាប់ប្រញាល់មករកនាយ
" លោកស៊ីនូ នៅខាងក្រោមមានបញ្ហាហើយ " នាយរត់មកប្រាប់នាយជំនិតទាំងដង្ហក់ខ្យល់
" ឆាប់នាំយើងទៅ " ស៊ីនូប្រាប់ឲ្យគេនាំផ្លូវ នាយមិនអាចយករឿងតូចតាចចឹងឲ្យជុងហ្គុកឈឺក្បាលជាមួយទេ
" បាទ "
ស៊ីនូចុះទៅតាមកូនចៅអ្វីដែលនាយប្រទះឃើញមនុស្សកំពុងវាយតប់គ្នាពេញកន្លែងបនល្បែង នាយគ្រឺតធ្មេញពេលឃើញមាន
មនុស្សមករញ៉ែរញ៉ៃតំបន់ខ្លួនចឹង
" ឈប់ភ្លាម " ស៊ីនូស្រែកមួយទំហឹងធ្វើឲ្យពួកគេផ្អាកសកម្មភាពភ្លាមៗ សម្លេងមាំមួយនិងច្បាស់ជាកូនចៅជំនិតម្ចាស់កាស៊ីណូ
" ពួកឯងកំពុងធ្វើស្អី " នាយស្រែកគំហកទាំងកំហឹង សម្ភារះបានបាក់បែកខ្ទេចអស់ដោយសាររឿងឥតប្រយោជន៍របស់ពួកគេនិងជាពិសេស
អ្នកឈរចែកបៀរត្រូវរបួសបួនទៅប្រាំនាក់ ដឹងថាវាខូចខាតប៉ុន្មានសម្រាប់កាស៊ីណូ តើពួកគេមានលទ្ធភាពចេញសងដែរទេ??
" ... " ពួកគេស្ងាត់មាត់ឲ្យឈឹងមិនហ៊ានក្អកនិងស៊ីនូទេ វាជាកំហុសពួកគេដែលមិនចេះប្រមាថខ្លួនហ៊ានប្រហើនធ្វើរឿងហ្នឹង ។
" ចំពោះរឿងនេះ ប្រសិនពន្យាពេលពួកឯងនិងជួបម្ចាស់តូចមិនខាន " ស៊ីនូនិយាយចឹងគម្រាមប៉ុណ្ណោះ នាយក៏មិនចង់ឲ្យជុងហ្គុកមកទេកាល
ដែលនាយក្រាស់គឺមានតែឈាមស្រោចលើដី គ្មានដំណោះស្រាយ គ្មានការសម្រួលឡើយ
" មិនទេ លោកម្ចាស់ជួយសម្រួលពួកយើងផង " សម្លេងការអង្វរករបស់ពួកគេបន្លឺមក ពួកគេបង្កសូមត្រឹមដឹងតែស៊ីនូគឺបានហើយ
" ណ្ហើយ!! យើងព្រមប៉ុន្ដែមានលក្ខខណ្ឌះ " ស៊ីនូមិនឲ្យម្ចាស់តូចរកស៊ីខាតទេ នាយមានវិធីដោះស្រាយ
" លោកម្ចាស់ឆាប់ប្រាប់មក "
" សម្អាតទីនេះនិងចេញថ្លៃសម្ភារះអស់នេះសារថ្មី មិនចឹងទេ ពួកឯងដោះស្រាយជាមួយម្ចាស់តូចទៅ "
" បានៗ... " ពួកគែនាំគ្នាចេញលុយចំនួនច្រើនដើម្បីជួសជុលឲ្យស្អាតដូចដើម ស៊ីនូធូរចិត្ដពេលដោះស្រាយបានយ៉ាងងាយចឹង នាយស្មាន
ថាឃើញឈាមហូរពេញឥដ្ឋទេតើ??
រឿងរ៉ាវរញ៉ែរញ៉ៃបានដោះស្រាយរួចរាល់ ស៊ីនូដើរត្រួតពិនិត្យនៅបនល្បែងបន្ដ នាយសម្លឹងមើលជ្រុងច្រក មិនឲ្យរួចផុតពីកន្ទុយភ្នែកខ្លួនទេ
ពេលវេលារំកិលដល់ម៉ោង១២ នាយក្រាស់ពុតខ្លួនប្រាណបន្ដិចបិទឯកសាររួចក្រោកចេញពីតុធ្វើការនាយដើរចេញទៅខាងក្រៅសម្លឹងមើល
ទិន្នភាពខាងក្រោមសារថ្មី ប៉ុន្ដែចម្លែក?? ហេតុអ្វីបរិវេណខាងក្រោមមានការផ្លាស់ប្ដូរសម្ភារះអស់មួយចំនួនអ៊ីចឹង?
" មានរឿងអីនិង? " នាយឧទានខ្សឹបៗទាំងចិញ្ចើមចងចូលគ្នា ម៉េចក៏គ្មាននរណាមករាយការណ៍ឲ្យនាយបានដឹង ជុងហ្គុកសម្រេចចិត្ដដើរចុះ
ទៅខាងក្រោមដោយផ្ទាល់ ។
" ឯណាស៊ីនូ " ជុងហ្គុកចុះមកដល់ជាន់ក្រោមភ្លាមនាយសួរបុគ្គលិកកំពុងមមាញឹកបម្រើអតិថិជន
" ក្រាបទូលម្ចាស់តូច លោកស៊ីនូកំពុងនៅឃ្លាំងខាងក្រោយ ព្រះពរ!! "
" ទៅហៅគេឲ្យយើងបន្ដិច " គ្មាននរណាហ៊ានប្រាប់គេទេក្រៅពីនាយជំនិតប៉ុណ្ណោះ
" ព្រះពរ " បុគ្គលិកប្រុសនោះអោនលំទោនរួចប្រញាប់ដើរទៅរកស៊ីនូ
ជុងហ្គុកសម្លឹងមើលបន្ដិចទាំញកៅមកអង្គុយគងអន្ទាក់ខ្លារង់ចាំនាយជំនិត បុគ្គលិកដើរកាត់នាំគ្នាអោនខ្លាចរអានិងវត្ដមានរបស់នាយគ្រប់គ្នា
" ម្ចាស់ឲ្យគេមកហៅខ្ញុំមានរឿងអ្វីដែរ " ស៊ីនូដើរមកទល់មុខនាយក្រាស់
" មានរឿងអីបានជាប្ដូរគ្រឿងសង្ហារឹមអស់ចឹង "
" គឺមុននិងមានពពួកអភិជនឈ្លោះទើសគ្នា បង្កឲ្យបាក់បែកនិងរបួសបួនប្រាំនាក់ចឹងហើយខ្ញុំឲ្យពួកគេចេញសំណង " ស៊ីនូមិនលាក់បាំងនិង
រឿងចឹងទេ នាយឆ្លើយការពិតទោះជុងហ្គុកខឹងក៏មិនអាចធ្វើអ្វីបានដែរ? ព្រោះគ្រាប់យ៉ាងវាកន្លងផុតហើយ
" ហេតុអ្វីមិនហៅយើង? " រឿងប៉ុណ្នឹងមកហៅឲ្យនាយមកដោះស្រាយ ទឹកមុខនាយក្រាស់ក្រញ៉ូវពេលលឺសម្ដីជំនិត
" មិនបាច់ទេទាន នាំវែងឆ្ងាយខ្ញុំឲ្យពួកគេចេញជំនួសចឹងគឺវាចប់សព្វគ្រប់ហើយទាន " ស៊ីនូប្រកែកនាយនាំជុងហ្គុកមកដូចបើកផ្លូវឲ្យជុងហ្គុក
សម្លាប់មនុស្សចឹង
" ឯង " ជុងហ្គុកខាំមាត់ទាំងខឹង ម៉េចក៏ប្រហើនហ៊ានបធិសេធបំណងគេចឹង ចង់ស្លាប់មែនទេ
" វាយប់ជ្រៅណាស់ហើយ ម្ចាស់តូចគួរទៅសម្រាកទាន " ស៊ីនូមិនទៅឈឺក្បាលហាលថ្ងៃនិងជុងហ្គុកខឹងទេ នាយបែបជាដេញនាយក្រាស់ឲ្យ
ឆាប់ចូលគេងទៅវិញ ។
" ហ៊ឹម " ជុងហ្គុកគ្មានអ្វីត្រូវស្ដីបន្ទោសក៏ងើបចេញដើរទៅជាន់លើបាត់ទុកនាយជំនិតគ្រវីក្បាល
" ខឹងគេហើយរត់ ម្ចាស់តូចអើយម្ចាស់តូច "
ពេលព្រឹក
ថ្ងៃថ្មីចាប់ផ្ដើមឡើងមកព្រះអាទិត្យរះមកយ៉ាងចែងចាំងបញ្ចេញពន្លឺភ្លឺស្រទន់នាពេលព្រឹកប្រលឹម ជុងហ្គុកបើកភ្នែកសន្សឹមៗទទួលពន្លឺថ្ងៃ
នាយក្រោកចេញពីគ្រែគេងទាំងមុខក្រម៉ៅ ម៉ួម៉ៅនិងពន្លឺស្រទន់ដែលមករំខានខ្លួនចឹង
" ហ៊ឹម " នាយក្រោកដោយអង្គុយសម្រុកភ្នែកបិទនៅឡើយ ព្រោះកាលពីយប់មិញជុងហ្គុកនៅបង្ហើយការងាររហូតដល់៣យប់ជ្រៅបានចូល
សម្រាក នាយខានមកកាស៊ីណូប៉ុន្មានថ្ងៃសោះ ស្រាប់តែឯកសារគជើងគ្នា គ្រាន់ឃើញក៏ល្វីងមុខដែរ មួយព្រឹកនិងនាយត្រូវចំណាយពេលលើ
ការងារសិន ទើបអាចទៅក្រុមហ៊ុនបាន សម្រាប់រឿងផ្សេងៗចាំពេលក្រោយ។
តុកៗ នាយជំនិតមកគោះទ្វាបន្ទប់សម្រាករបស់ជុងហ្គុកតិចៗ ដោយដាស់ឲ្យម្ចាស់ងាកមើលខ្លោងទ្វា
" ចូលមក " ជុងហ្គុកស្រែកពីខាងក្នុងទៅ នាយជំនិតរុញទ្វាចូលដោយដៃកាន់សម្លៀកបំពាក់របស់នាយ
" អារុណសួស្ដីម្ចាស់តូច នេះសម្លៀកបំពាក់របស់ម្ចាស់តូច ខ្ញុំបានរៀបចំរួចហើយទាន " ស៊ីនូយកខោអាវមកដាក់ជិតជុងហ្គុក
" ហ៊ឹម អរគុណ "
" ម្ចាស់ធំបានទាក់ទងមក ទ្រង់មានរឿងចង់និយាយជាមួយទាន " ប្រលឹមមិនទាន់ទេណាមជូនតេមកគេភ្លាមរកតែនាយសម្រាកឲ្យបានគ្រប់
គ្រាន់មិនបានដោយសារជុងហ្គុកបិទទូរស័ព្ទចឹងប្រឹងតេបែកមេដៃក៏មិនចូលដែរ ។
" ប្រាប់គាត់ទៅថាយើងរវល់ " ជុងហ្គុកគេចមិនជួបទេ ឲ្យតែជួបគ្នាលើករឿងនិងមករហូត
" ប៉ុន្ដែ... "
" ឯងលែងស្ដាប់យើងហើយមែន ស៊ីនូ " ជុងហ្គុកនិយាយកាត់ដោយគ្មានទុកពេលឲ្យនាយជំនិតតវ៉ាទាន់ទេ នាយឆ្ងល់ម៉េចក៏ស៊ីនូតែងតែស្ដាប់
សម្ដីម្ចាស់បងគេម្ល៉េះ
" បាទ... "
ជុងហ្គុកងើបចេញពីគ្រែដោយទៅសម្អាតខ្លួនក្នុងបន្ទប់ទឹក នាយក្រាស់បើកទឹកផ្កាឈូកដោយមានដំណក់ទឹករាប់រយធ្លាក់លើរាងកាយខ្លួននាយ
" អឹម!! " ជុងហ្គុកដកដង្ហើមធំនឿយហត់និងរឿងគ្រប់យ៉ាង កាលពីមុននាយធ្វើការដែលប៉ុន្ដែវាមិនស្រ្ដេសថ្នាក់និងទេ វាពិតជានឿយហត់មែន
" វាជាចំណែកតូចរបស់គេ មានសម្ពោធមិនស្ទើរបើប្រៀបនិងជីវិតខ្ញុំមុន វាមានសើរភាពជាង ណ្ហើយ!! យើងពេលនេះមិនមែនជេខេដែលមនុស្ស
ឥតប្រយោជន៍ គេចវេសនិងរឿងចំពោះមុខដូចមុនទេ ហ៊ឹម!! ជីវិតថ្មីយើងគួររីករាយនិងវា " ជុងហ្គុកចូកសក់ឡើងលើដោយផ្ទៃមុខប៉ះទៅនិងទឹកនាយ
និងបំភ្លេចអតីតកាលចោល នាអនាគតនាយនិងប្រើប្រាស់ជីវិតថ្មី។
ជុងហ្គុកសម្អាតកាយរួចនាយផ្លាស់ប្ដូរសម្លៀកបំពាក់ទាញនាឡិកាមកពាក់
ឯទឹកអប់បាញ់នៅបរិវេណកញ្ចឹងក នាយទុកវាលើតុរួចដើរចេញទៅក្រៅ
ស៊ីនូទាញទ្វាបិទយ៉ាងមានរប្រៀប ហើយដើរពីក្រោយនាយក្រាស់ ។
ជុងហ្គុកធ្វើការអស់មួយព្រឹកធំទើបបានឈានមកក្រុមហ៊ុន នាយដើរចូល
ទាំងមុខមាំគ្មានស្នាមញញឹម
" សូវ៉ាលី " ដាអ៊ូកេះមិត្ដខ្លួនកំពុងឈ្ងោកមើលការងារ
" យ៉ាងម៉េច! ដាអ៊ូ " រាងស្ដើងងើយមុខសម្លឹងមិត្ដ ហៅធ្វើអីមនុស្សកំពុងរវល់
" ឯងដឹងអត់ មួយព្រឹកហើយលោកអគ្គនាយកមិនបានមក ឯងដឹងថាគាត់
ទើបមកពីណាទេ ?? " ដាអ៊ូចោទសួរនាងទាំងចម្ងល់ តើអគ្គនាយកទើបមក
ពីណាទៅណោះ ចង់ដឹងដល់ហើយ
" ឯងចង់ដឹងធ្វើអីវាជារឿងរបស់គេទេតើ គិតតែការងារធ្វើឲ្យរួចសិនទៅ "
សូវ៉ាលីមិនឈឺក្បាលរឿងដែលជុងហ្គុកមកយឺតទេ សំខាន់ត្រូវគិតខ្លួនឯង
ឲ្យបានច្រើន ការងារគជើងគ្នា នាងធ្វើមិនទាន់រួចផង ។
" ទៅៗគេដឹងហើយអ្នកម្នាងអើយ " ដាអ៊ូមុខស្អុយនាងទៅធ្វើការធម្មតា
តើនាងស្ដើងបារម្ភទេដែលឃើញនាយបាត់ស្រមោលមួយព្រឹកធំចឹង វាពិត
ជាប្រាកដហើយ នាងមិនស្រណុកចិត្ដទេកាលមិនឃើញនាយមិនមកនោះ
ប៉ុន្ដែឥឡូវឃើញក៏បារម្ភទ្វេរដង
" ឈប់គិតសូវ៉ាលី " នាងតូចទន្ទេញពាក្យនិងមិនតិចក្រោម២០ដងទេមួយ
ព្រឹកនិង ខួរក្បាលនាងតែងតែគិតរឿងជុងហ្គុករហូត ធុញនិងខ្លួនឯងណាស់
" ពេលយប់ យើងមកទទួលនាង " ជុងហ្គុកបានជូននាងមកផ្ទះ មុននិងបើកទ្វា
ចុះជុងហ្គុកផ្ដាំផ្ញើនាងតូចកុំឲ្យភ្លេច
" ខ្ញុំដឹងហើយ " សូវ៉ាលីព្រមទទួលសំណើរនេះ ដោយទឹកមុខក្រម៉ៅនាង
មិនដែលប្រទះមនុស្សប្រុសណាបង្ខំមនុស្សស្រីឲ្យទៅទតួលអាហារពេល
ល្ងាចចឹងទេ មិនដែលប្រទះនាងទើបជួបមួយនិងក្នុងលោកទេ
" នាងអាចចុះបាន " លឺប៉ុន្មានឃ្លានិងជុងហ្គុកញញឹមញញែមដូចផ្កាត្រូវទឹក
ចឹង ទោះបង្ខំក៏ជាក្ដីសុខមួយផ្នែករបស់នាយដែរ
" ធ្វើដំណើរដោយសុវត្ថិភាព " សូវ៉ាលីទាញខ្សែក្រវ៉ាត់ចេញរួច មុននិងចុះ
នាងមិនភ្លេចជូនពរនាយក្រាស់ទេ
" ដឹងហើយអរគុណ " ជុងហ្គុកងក់ក្បាលព្រមទទួលពាក្យបារម្ភរបស់នាង
សូវ៉ាលីបើកទ្វាដើរចុះចេញពីឡានរបស់ជុងហ្គុកឆ្ពោះទៅផ្ទះរបស់នាងគ្រប់
សកម្មភាពរបស់នាងស្ថិតក្រោមក្រសែភ្នែករបស់នាងទាំងអស់ នាងតូចចូល
ក្នុងបាត់មួយសន្ទុះក្រោយទើបជុងហ្គុកបើកឡានចេញ
" ប្រុសចង្គួត " សូវ៉ាលីសម្លឹងពីបង្អួចទាំងខ្នាញ់ចិត្ដ ចូលចិត្ដឲ្យនាងគិតច្រើន
ម្នាក់ឯងរហូត តើកាយវិការមួយនេះវាជាក្ដីស្រឡាញ់ឬមិនមែន នាងមិនចង់
សង្ឈឹមទៅលើវាខ្ពស់ពេកទេ ។
ស៊ីនូក្រោយពីបាត់វត្ដមានរបស់ជុងហ្គុកអស់ជាច្រើនម៉ោងដូច្នេះ នាយចាប់
ផ្ដើមឆ្លេឆ្លាខ្លាចម្ចាស់មានគ្រោះថ្នាក់
" ម្ចាស់តូចទៅណា ពុទ្ធោ " នាយមិនគួរប្រហែសសោះ ហេតុអ្វីក៏នាយ
បណ្ដោយឲ្យជុងហ្គុកចេញក្រៅម្នាក់ឯង
" ឯងឆាប់ប្រមូលកូនចៅទៅស្វែងរកម្ចាស់តូចភ្លាម " ស៊ីនូស្រែកបញ្ជាកូន
ចៅឲ្យឆាប់ទៅរកនាយក្រាស់ជាប្រញាប់ ប៉ុន្ដែស្រាប់លេចវត្ដមាននាយ
ក្រាស់ដើរចេញមកយ៉ាងសង្ហាក្រោមទឹកមុខមាំមានអំណាច
" ម្ចាស់តូច " ស៊ីនូឃើញជុងហ្គុកប្រលឹងទាំង១០របស់ខ្លួនរត់ចូលខ្លួនចឹងវា
ធូរស្បើយ នាយស្មានជុងហ្គុកមានបញ្ហាតើ ខំប្រមូលគ្នីគ្នាមក ចំមែន
" នាំគ្នាទៅណា " ជុងហ្គុកឆ្ងល់កាលឃើញមនុស្សម្នាច្រើនពេញនិងនាយ
ចោទសួរទាំងជ្រួញចិញ្ចើម
" ទៅរកម្ចាស់តូចនិងហើយ "
" ហ៊ើយ បំបែកគ្នាទៅ " ជុងហ្គុកបញ្ចេញទឹកមុខមកភាំងៗមិនជឿថានាយ
ជំនិតលេងទាំងទ័ពមករកខ្លួនចឹងសោះ ដើម្បីកុំឲ្យវែងឆ្ងាយនាយគ្រវីដៃឲ្យ
កូនចៅទាំងឡាយបំបែកជួរចុះ
" ម្ចាស់តូចទើបមកពីណាទាន "
" ដើរលំហែកាយ "
" ម្ចាស់តូចពេលក្រោយចង់ទៅណា ប្រាប់ខ្ញុំផងកុំបាត់ខ្លួនឲ្យឈឹងចឹង "
ស៊ីនូបារម្ភខ្លាចជុងហ្គុកមានរឿង កាលពីមុននាយក្រាស់មោនដែលផ្ដល់តម្លៃ
ជេរដាក់បណ្ដាសារខ្លួនប៉ុន្មានក៏មិនសូវភ័យខ្លាចបាត់បង់ម្ចាស់ទេ ប៉ុន្ដែតាំងពី
ជុងហ្គុកដឹងខ្លួនមក គ្រប់យ៉ាងប្រែ១៩០ដឺក្រេ ជុងហ្គុកផ្ដល់តម្លៃឲ្យខ្លួនមិន
ដែលលឺពាក្យជេរប្រទិចម្ដងណាទេ ។
" ហ៊ឹម គ្មានទៀតទេ ឯងអាចសម្រាកបាន យប់បន្ដិចយើងមានណាត់ផង "
ជុងហ្គុកងក់ក្បាលរួចដើរទៅបន្ទប់បាត់ នាយដឹងថាបារម្ភ ប៉ុន្ដែបណ្ដោយឲ្យ
នាយចេញក្រៅខ្លះផង នាយក៏ត្រូវការសេរីភាពដែរ
នាពេលយប់
ជុងហ្គុករៀបចំតុបតែងខ្លួនប្រាណរបស់នាយរៀបរយយ៉ាងស្អាត យប់និង
ណាត់ជាពិសេសជាមួយសូវ៉ាលី នាយបានកក់ហាងរួចរាល់ នាយក្រាស់
ដើរទៅជាន់ខាងក្រោមដោយស៊ីនូឈរណែនាំអង្គរក្សពីរឿងមួយចំនួន
" ម្ចាស់តូច " លឺសម្រិតជើងរបស់ជុងហ្គុកដើរមក ស៊ីនូងាកមកយ៉ាងលឿន
" ឆាប់ទៅ ស៊ីនូ " ជុងហ្គុកមិនពន្យាពេលវេលាសំខាន់ទៅមុខទេ នាយ
ប្រាប់នាយជំនិតប៉ុណ្នឹង ហើយដើរទៅឡានចូលចាំខាងក្នុងឡានមុន ។
ស៊ីនូដើរទៅរកឡានដោយនាយជិះនៅខាងមុខជាមួយតៃកុងឡានបើកចេញ
ទៅ កង់ចាប់ផ្ដើមវិលរត់លើផ្លូវថ្នល់យ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់គ្មានសម្លេងលាន់សំខាន់
ជុងហ្គុកសម្លឹងទេសភាពខាងក្រៅ ដោយមិនមាត់កអ្វីទាំងអស់ រហូតដល់
មុខផ្ទះនាងតូច ៖
" ម្ចាស់តូចទុកជាខ្ញុំទៅហៅនាងចុះ " ស៊ីនូបម្រុងនិងចេញពីឡានជុងហ្គុក
គ្រវីក្បាលបធិសេធ
" មិនបាច់ទេ ទុកឲ្យយើង " ជុងហ្គុកចុះពីឡានដើរទៅគោះទ្វាផ្ទះនាងតូច
តុកៗ សម្លេងគោះទ្វាបន្លឺសូរសម្លេងដាស់អ្នកខាងក្នុងកំពុងពាក់ស្បែកជើង
កែងបានមួយម្ខាង សូវ៉ាលីចាប់មួយចំហៀងទៀតមកសូក ហើយដើរទៅបើក
ទ្វា នាងគ្រោងរ៉ូបពណ៍ផ្កាឈូកលាយស ដោយម៉ូតរំលេចដោយផ្កាតូចៗពី
លើកាន់តែលើសភាពឆើតឆាយនៃម៉ូតរ៉ូបលើសដើម ឯផ្ទៃមុខនាងតូចផាត់
ថើរៗ តាមបែបធម្មជាតិ ។
" លោក " នាងតូចបើកទ្វាភ្លាមប្រទះភ្នែកឃើញជុងហ្គុកចំពីមុខចឹងរៀងផ្អើលៗដែរ
" នាងស្អាតណាស់ " ជុងហ្គុកស្រឡាំងកាំងកាលឃើញនាងតែងខ្លួនស្អាត
សមញ្ញាចឹង
" អរគុណ តើអាចទៅបានឬនៅចា " សូវ៉ាលីចោទនាយតើអាចទៅបានទេ
បម្រុងឈរនិយាយគ្នាដល់កទៀត
" អរ!! អញ្ជើញ " ជុងហ្គុកភៀសខ្លួនទៅម្ខាង បើកផ្លូវឲ្យនាងតូចដើរ
" ចា " សូវ៉ាលីដើរឆ្ពោះទៅរកឡាន ឯជុងហ្គុកតាមពីខាងក្រោយ
" ឯងសំណាងណាស់សូវ៉ាលី " ដាអ៊ូសប្បាយអរឃើញមិត្ដមានក្ដីសុខចឹង
នាងច្រណែលកាលឃើញសូវ៉ាលីមានបុរសពិនខ្វាយខ្វល់ដូចជុងហ្គុក
រីឯនាង មិត្ដប្រុសនាងរវល់រាជកិច្ចរហូត??
ហាងស្ទាយ៍រ៉ូឡៃលាលេ
ឡានរបស់ពួកគេមកដល់គោលដៅ ជុងហ្គុកនិងសូវ៉ាលីបណ្ដើរគ្នាចូលក្នុង
ហាង គ្រាន់ឈានជើងចូលបានមួយជំហានសោះ នាងពេញចិត្ដនោងការ
រៀបចំហាងនេះមែនទែន វាពោរពេញដោយផ្កាចម្រុះពណ៍ស្រស់ស្អាត
នាងបន្ដដំណើរទៅមុខឃើញផ្ការូបរាងបេះដូង វាមានចំនួន១០០០ទងនៅចំ
ចំនុចកណ្ដាលរបស់វាមានឆ្លាក់ឈ្មោះ សាន សូវ៉ាលី វាជាឈ្មោះនាង ។
សូវ៉ាលីសម្លឹងមុខនាយក្រាស់រលើងរលោងអស់ហើយដឹងទេថាញោច
អារម្មណ៍ចឹងនាងរំភើបប៉ុណ្ណា
" ដើរទៅមុខទៀត សូវ៉ាលី "
ជុងហ្គុកនាំនាងទៅមុខជារឿយៗ ផ្ទាំងធំមួយដោយមានអក្សរថារីករាយថ្ងៃ
កំណើត សាន សូវ៉ាលី នាងឃើញបុណ្នឹងទឹកភ្នែកហូរមករហាម ដឹងទេនាង
រំភើបស្ទើរគាំងហើយ ។
" ហ៊ឹក ហ៊ឹក " សូវ៉ាលីខ្ទប់មុខយំដោយក្ដីសប្បាយចិត្ដពន្ធពេក អំណោយមួយ
នេះវាធំធេងសម្រាប់នាងណាស់
" នាងឈប់យំទៅ សូវ៉ាលី វាជាអំណោយដែលនាងកំដរយើងកន្លងមក "
" ចា អរគុណណាស់ជុងហ្គុក " សូវ៉ាលីងក់ក្បាលទាំងផែនថ្ពាល់ខ្លួនពេញ
ដោយទឹកសំណើមហូរចេញពីរង្វង់ភ្នែក
" រីករាយថ្ងៃកំណើត សាន សូវ៉ាលី " ជុងហ្គុកទទួលនំខេកពីបុគ្គលិកហើយ
កាន់ចំពោះមុខនាងដោយច្រៀងអបអរសម្រាប់ថ្ងៃពិសេសរបស់នាង
" អរគុណ ខិខិ " សូវ៉ាលីសើចលាយឡំទឹកភ្នែកហើយនាទីនេះ
" មិនអីទេ ឆាប់ផ្លុំទានទៅ "
នាងតូចផ្លុំវាទាំងទះដៃអបអរ ជុងហ្គុកនាំនាងមកអង្គុយដោយបរិភោគអាហារ
ជាច្រើននាពេលយប់ ពេលវេលាក៏កន្លងផុត ជុងហ្គុកសុំនាងទៅបន្ទប់ទឹក
មួយភ្លែតដោយទុកនាងចោលម្នាក់ឯង ។
រំពេចនោះ មានបុរសមកពីខាងណាមិនដឹង ចូលមកអង្គុយតុរបស់នាងដោយ
មិនភ្លេចពាក្យសាងសងដាក់សូវ៉ាលី
" អ្នកនាង ហេតុអ្វីអង្គុយម្នាក់ឯងចឹង "
" វាមិនមែនជារឿងលោកទេ ចេញទៅ " សូវ៉ាលីមិនពេញចិត្ដទេកាលឃើញ
មនុស្សមិនស្គាល់មុខមកអង្គុយរួមតុចឹងនោះ
" កំណាញ់សម្បើមម្ល៉េះ ស្រីស្រស់ នាងត្រូវជាស្អីនិងជុងហ្គុក " ដៃដល់
សែនប្រហើនមកប៉ះពាល់សរសៃរបស់នាង សូវ៉ាលីទះដៃគេភ្លាមៗ
" លោកមានសិទ្ធិអីមកប៉ះសក់ខ្ញុំ " សូវ៉ាលីស្រែកក្ដែងៗនាងស្អប់មនុស្សមិន
ដែលស្គាល់គ្នាផងមកព្យាយាមលូកលាន់ចឹង
" កាន់តែកំណាញ់យើងកាន់តែចូលចិត្ដ " នាយបម្រុងនិងក្រសោបកាយ
តូចក្នុងរង្វង់ដៃទៅហើយលឺសម្លេងកំណាចមួយបន្លឺមកយ៉ាងត្រហឹង
" ដកដៃកខ្វក់របស់ឯងចេញទៅ " ជុងហ្គុកខឹងក្រហមមុខដល់ស្លឹកត្រចៀក
នាយសឹងទាញកាំភ្លើងបាញ់បំបែកក្បាលអាម្សៀលនិងចោលនៅនិងកន្លែង
ទេ
" អូ!! ជុងហ្គុក ចនវ៉ារីហ្វា ឯងក្លាហានហ៊ានតម្លើងសម្លេងដាក់យើងផង "
ក្រឡេកឃើញវត្ដមានរបស់ជុងហ្គុក នាយញញឹមចុងមាត់កាលឃើញភាព
ក្លាហានរបស់ជុងហ្គុកចឹងនាយរៀងចម្លែក កាលពីមុនគេខ្លាចសឹងមិនងើយ
មុខសម្លឹងផង
" ឯងជាស្អីឲ្យយើងខ្លាចនោះ ឆាប់ចេញទៅ " ជុងហ្គុកដើរមកទាញកាយតូច
មកឈរពីក្រោយខ្នងរបស់ខ្លួន នាយសម្លក់បុរសម្នាក់នេះយ៉ាងចងអាឃាត
" ល្អ ជួបគ្នាពេលក្រោយ ជុងហ្គុក ចនវ៉ារីហ្វា "
យប់រាត្រីកាន់តែជ្រៅ ជុងហ្គុកនិងសូវ៉ាលីសម្រាកនៅវីឡាមួយកន្លែងជាប់
និងមាត់ទន្លេ ពួកគេសម្លឹងមើលព្រះច័ន្ទយ៉ាងស្ងាត់ជ្រងំគ្មាននរណាបន្លឺ
សម្លេងអ្វីសោះ ពួកគេផ្ដោតមើលព្រះច័ន្ទនិងផ្ទៃមេឃខ្មៅងងឹតដោយមាន
ផ្កាយរាប់ពាន់បំភ្លឺ
" ជុងហ្គុក ខ្ញុំអរគុណលោកសម្រាប់ថ្ងៃនេះ វាជាអនុស្សាវរីយ៍ល្អបំផុតក្នុងជីវិត
របស់ខ្ញុំ " នាងតូចចូលទៅឱបចង្កេះរបស់នាយដោយស្រូបយកភាពកក់ក្ដៅ
ដែលសាយភាយចេញនោះ នាងផ្អឹបក្បាលនិងដើមទ្រូងហាប់ណែលរបស់
គេដោយពោលពាក្យចេញពីក្រអៅបេះដូង
" វាមិនអីទេ សូវ៉ាលី " ជុងហ្គុកមិនទទួលពាក្យអរគុណនាងទេ គេពេញចិត្ដ
និងធ្វើវាឲ្យនាយសប្បាយចិត្ដ គេក៏រីករាយទៅតាមដែរ
" យ៉ាងណាខ្ញុំចង់អរគុណលោកដដែល ជុងហ្គុក "
" ប្រសិននាងចង់អរគុណ នាងគួរអរគុណបែបនេះ " នាយក្រាស់មិនចង់
ក្លាយជាមនុស្សល្មោភកាមនោះទេ ប៉ុន្ដែដោយសារនាងដែលមើលការ
ស្លៀកពាក់របស់នាងចុះ រ៉ូបស្ដើងមើលឆ្លុះដល់សាច់ ហើយវាខ្លីគប់ក្រលាន
អ្វីសំខាន់វាលេចលើគោកតែម្ដង មិនដឹងនរណាក៏សម្បើមម្ល៉េះដាក់ឈុតចឹង
ឲ្យនាងពាក់នោះ ។
នាយអង្អែលភាពទន់ជ្រាយថ្នមៗពីលើសាច់ក្រណាត់ គេថើបកញ្ចឹងករបស់
នាងខ្សឺតៗ ត្រជាក់ចិត្ដ
" លោកចង់បានវាឬ? " នាងតូចចោទសួរវិញដោយកែវភ្នែកស្រទន់មន្ដស្នេហ៍
" អឹម " ជុងហ្គុកងក់ក្បាល ដៃរបស់នាយរំកិលទៅអង្អែលជើងស្រឡូនរបស់
នាង ដោយនាយនាំកាយតូចមកជិតគ្រែ នាយក្រាស់ឱនថើបបបូរមាត់ទន់ៗ
របស់នាងយ៉ាងត្រេកត្រអាលនាយលូកអណ្ដាតទៅក្រលែងក្នុងមាត់របស់
នាងបបួលឲ្យនាងឈ្លក់វរង្វេងនៃភ្លើងតណ្ហា ជុងហ្គុកផ្ដួលកាយតូចឲ្យផ្អឹបនិង
ពូក ដៃក្រាស់លូកទៅអង្អែលផ្លែឈើរីមួយគូរនោះយ៉ាងស្និត បង្កឲ្យនាងភ្លាត់
សម្លេងចេញមក
" អឹស អឹម " សម្លេងថ្ងូរដើមកនាងត្រូវនាយសង្ហាថើបបំបិទមាត់មិនអាច
បញ្ចេញសម្លេងមកខាងក្រៅបានឡើយ
" ជីប ជុប " សម្លេងថើបគ្នាលាន់លឺសូរមក ឯដៃមឹកចេះរាវចុះក្រោមបន្ដិចៗ
ទម្រាំនាយក្រាស់ប្រលែងនាងនោះ ស្ទើរអស់ខ្យល់ពីក្នុងខ្លួន នាយចាប់ទាញ
រ៉ូបមកនោះក្រវែសចោលជ្រុងម្ខាង
" នាងចង់បានផ្អែមល្ហែមឬឃោឃៅ " មុននិងប្រតិបត្ដិការនាយចោទសួរ
នាងតូចតើចង់បានអារប្រៀបណា គេនិងបំពេញបំណងជូនណា
" សុំឃោឃៅបានទេ " រាងស្ដើងអង្អែលទ្រូងនាយតិចៗស៊ីអារម្មណ៍
" បានតើ " ជុងហ្គុកញញឹមចុងមាត់ ឃោឃៅគេនិងធ្វើតាមសំណូមពរចុះ
នាយក្រាស់សម្រូតសម្លៀកបំពាក់ចេញពីរាងកាយអស់ ចំណែកនាងដូចគ្នា
នាយសាប់ភាពរឹងមាំវាឲ្យរឹងជាមុនដោយយកវាមកឆ្កឹតលេងជាមួយប្អូនស្រី
របស់នាងតូចយ៉ាងប្រហើន ដៃម្ខាងញីស្រទាប់ផ្ការបស់នាងថ្នមៗរហូតញឹក
ជាមុន...
" អ្អាយ!! អឹសៗៗ ....សឺត .. អ្ហាស " គ្រាន់នាយក្រាស់យកភាពរឹងមាំមក
ត្រដុសសោះនាងតូចភ្លាត់សម្លេងថ្ងូរចេញមកយ៉ាងក្រលួច រំដំចិត្ដអ្នកខាងលើ
ពុះកញ្រ្ជាលនិងវាលើសដើម ។
" អ្អាស .. អឹស អឹម " សម្លេងក្រហឹមដើមកនៃភាពសុខស្រួលរបស់នាយបន្លឺ
មកមិនចាញ់នាងតូចប៉ុន្មានទេ
" ឆាប់ដាក់វាចូលមក " រាងស្ដើងរមួតដូចអន្ទង់ត្រូវភ្លើងចឹង នាងចង់បានរបស់
អ្វីម្យ៉ាងមកពន្លត់ភ្លើងស្នេហ៍មួយនិងចោល
" សឺត អ្ហាស " នាយមិនស្ដាប់សម្ដីនាងទាំងអស់សំខាន់គេចង់យកវាមកឆ្កឹត
លេងត្រដុសពីលើធ្វើបាបនាងតូចឲ្យស្លាប់ចិត្ដតែម្ដង
" ជិតចេញហើយ " ជុងហ្គុកកាលជិតដល់គោលដៅចឹង នាយរុញភាពរឹងមាំ
លេចចូលក្នុងភាពស្រទន់របស់នាងមួយទំហឹង
" អឹសៗ ជុង ...អ្ហាស តិចៗ " រាងស្ដើងស្រែកមួយទំហឹងកាលដំបងសាច់ចូល
ក្នុងខ្លួនទាំងកម្រោលអ៊ីចឹងនោះ សម្លេងថ្ងូរក៏បន្លឺឡើងមក
" អឹសៗ ធ្វើអីនិងជុង " ធ្វើបាបនាងចឹង មុននិងគេពន្លិចភាពរឹងមាំចូលក្នុងតែ
ស្រាប់ដកចេញភ្លាមៗ
" មិនទាន់ដល់ពេលទេ " ជុងហ្គុកសាប់ភាពរឹងមាំនោះចេញទឹកបាញ់លើផ្កា
របស់នាងហើយ គេក៏ចាប់ផ្ដើមស៊កម្រាមដៃធ្វើចលនាម្ដងទៀតញាប់ស្អេក
ជាមុន
" អឹសៗ តិចៗ អឹស ... " សម្លេងថ្ងូរយ៉ាងគ្រលួចចេញពីបបូរមាត់របស់នាង
តូច នាយក្រាស់បន្ថែមលឿនបុករុកចូលក្នុផ្កានាងលឿនជាមុន
" អ្អឹស អ្ហាស អឹសៗៗ កុំលឿនពេកជុង " រាងស្ដើងស្រែកឡើងឲ្យគេបន្ថយ
ខ្លះ នាងទប់ទល់មិនរួចទេ ឯដៃប្រឹងរុញមាឌក្រាស់ចេញពីខ្លួន
" អ្ហាៗ អឹស អឹម ស្រៀវណាស់ ជុង ប៉ុណ្នឹងបានហើយ " នាយក្រាស់ផ្លាស់ប្ដូរ
មកក្រែមជញ្ជាក់ទឹកស្នេហ៍របស់នាងយ៉ាងសកម្ម ដោយអណ្ដាតពិនប្រសព្វ
របស់គេស៊កចូលក្នុងរន្ធផ្ការបស់នាង
" អ្អាយ!! ជុងឈប់ទៅ "
" អឹស ៗៗ ជុង " សម្លេងស្រែកថ្ងូរឡើងក្រលួចរហូតនាងបញ្ចេញទឹកស្នេហ៍
ចេញមក នាយក្រាស់ក្រែមលំអងទាំងនោះអស់
" ហ៊ឹម " នាងតូចដកដង្ហើមដង្ហក់ មិនដល់គ្នាប៉ុណ្នឹងនាងចង់ខ្យល់ចាប់ហើយ
" បន្ដទៀតណា " នាយក្រាស់វែកសក់ធ្លាក់បាំងរញ៉ែរញ៉ៃនោះចេញរួច
នាយទាញចង្កេះកាយតូចមកជិតរួចស៊កដំបងសាច់នោះចូលក្នុងធ្វើចលនា
ផ្លាប់ៗ
" អឹស ៗ អ្ហាស ..អឹស សឺតស្រួលណាស់ " នាយក្រាស់ងើយមុខសោយ
សុខវាដៃគេញីប្អូនស្រីនាងញឹបជាមុន
" អ្ហាសៗ អឹសៗ ជុង " នាងតូចដេកថ្ងូរសឹងស្អកកហើយ ចង្កេះនាងរលាត់
ទៅតាមចង្វាក់នៃការបុកចូលក្នុងល្អាងស្នេហ៍នោះ
" អឹសៗ ជុងកុំខ្លាំងពេក " នាងតូចទះទ្រូងគេឲ្យបន្ថយ
" គ្មានថ្ងៃទេអូនស្រី " នាយក្រាស់មិនស្ដាប់សំដីនាងទេ នាយប្រឹងបុកចូល
ថែមធ្វើឲ្យនាងអួលណែលថ្ងូរមិនចង់ចេញ
ពួកគេដល់គោលដៅលើកទី១រួមគ្នា នាយបញ្ជូលមេជីវិតចូលក្នុងរាងកាយ
នាងតូចទាំងអស់
" យ៉ាងម៉េចបន្ដទៀតទេ " នាយទម្លាក់ខ្លួនក្បែរនាង ដោយទាញចង្កេះមក
គេងជិត
" កុំអី ខ្ញុំទៅលែងរួចហើយ " នាងតូចបិទភ្នែកសម្ងំគេង
" កូនប្រុសខ្ញុំនៅរឹងឡើយ នាងគ្មានសិទ្ធិគេងទេ " នាយក្រាស់ចូលវាចូល
លេចដល់គល់ហើយធ្វើចលនាបុកពីក្រោមយ៉ាងមមាញឹក សម្លេងថ្ងូរខ្សោយៗចេះបន្លឺឡើង
" អឹស អ្ហាស អឹសៗ ជុងបានហើយ " នាងតូចទះភ្លៅរបស់គេ ប៉ុណ្នឹងវាគ្រប់
គ្រាន់ហើយនាងគ្មានកម្លាំងទប់នោះទេ ។
" អឹសៗ គ្មានទេ អ្ហាស អឹសៗ "
សូមទោសណាមិនសូវបានសរសេរភាគនិងច្រើនទេ វា
សូមទោសសម្រាប់ពាក្យណាដែលមិនសមរម្យ សូមអានដោយទទួលខុស
ត្រូវ សម្រាប់អ្នកអានក្រោម១៨ឆ្នាំគួរអូសរំលងភាគហ្នឹង
រង់ចាំភាគបន្ដ
សូមទោសសម្រាប់ការសរសេរខុសអក្ខរាវិរុទ្ធមួយចំនួន
ម៉ូ