[=Nexzeuss Lawrence=] :
"Kuya Haogu, sa Cantena nalang ako manananghalian dahil gusto ko rin muna pumunta sa silid aklatan ng Akademya."
Gusto ko rin hanapin at malaman kung anong klaseng itim na mahika ang merun sa Maalamat na babae at kung merun ba itong kapareha sa kanya sapagkat hindi parin ako kumbinsedo na bumalik siya sa aming panahon ngayon.
Tumango lang si kuya Haogu sa aking sinabi at naglakad na ako upang lumabas sa aking opisina para makapunta sa Cantena.
Pinaayos at pinahanda ko nalang sa kanya ang mga ibang mga papel na hindi ko pa na basa at na lagdaan.
Mas lalo lang dumadami ang problema na dumadating sa aking buhay at lalo na sa kaharian.
Dalawampo't dalawang taong gulang pa lamang ako pero parang pasan ko na ang buong mundo dahil tila na sa akin na ang lahat nang problema na hindi ko alam kung paano lutasin.
Habang nag lalakad ako ay kitang kita ko ang Prinsesang baliw na nakayukong nag lalakad na parang wala sa sarili.
Kita kong nababangga na niya ang ibang mga mag-aaral at ang iba naman ay kusa nalang umiiwas dahil parang tila hindi nito naririnig ang mga reklamo sa kanyang paligid.
Ano na naman kaya ang kabaliwang sumapi sa katawan nito.
Pinagkrus ko ang aking dalawang braso sa aking dibdib at kunot noong tinitigan ang Prinsesang baliw na malapit na sa aking kinatatayuan.
Hanggang sa bumunggo ang noo nito sa aking dibdib.
Tsskkk!!!
"Baliw na nga bulag pa."
Parang nasalo na yata ng babaeng ito ang lahat ng ugali sa buong mundo.
Baliw, maldita, hindi normal, bulag, bingi, manhid at iba pa.
Hindi manlang niya ba nararamdaman na may tao sa kanyang harapan?
"Masama na nga ang ugali tanga pa."
Kumulo naman ang dugo ko ng mag angat ito ng isang masamang tingin sa akin.
Sinalubong ko naman ang mga mata niya kahit nag uumpisa ng humirantado ang tibok nang aking puso na hindi ko nalang pinag bigyan pansin.
Siya na nga ang naka bunggo sa akin siya pa talaga ang may ganang magalit?
Aba'y dumadami na ang kasalanan na nagawa niya sa akin ah.
"Ako pa talaga ang tanga sa ating dalawa na kung tutuosin ay ikaw ang naka bunggo sa akin dahil sa kakayuko mo habang naglalakad?"
Napaka tanga talaga nitong babaeng ito.
Napaka gaspang ng pag uugali.
Napaka maldita.
"Oo, dahil nakita mo naman pala akong naka yuko habang nag lalakad ay hindi ka pa umilag."
Napaka walang kwenta talaga nito mag bigay ng rason.
Ako pa talaga ang sisihin niya sa kagaspangan ng ugali niya.
"Nag dadahilan ka pa sa kamalditahan mo?"
Kita kong marami na ang nakatingin sa amin at nag bubulungan na ipinag sa walang bahala ko lamang dahil sa naiinis talaga ako sa Prinsesang baliw na nasa aking harapan.
"Sa akin mo pa talaga ibinaling ang kamalditahan mong itlog ka?"
Dinig ko ang napasinghap ng marami dahil sa kanyang walang habas na pag tawag sa akin ng ibang pangalan.
"Sa gandang lalaki kong ito ay ihahambing mo lang ako sa isang itlog? Isa kang lapastangan."
Nagpupuyos na ako sa galit dahil sa kanyang binitiwang salita.
Kailan pa ako naging itlog?
Mas lalo lamang gumaspang ang kanyang pag uugali sa akin dahil sa pag hahalintulad nito sa akin sa isang bilog na pagkain.
Ang sama niya kung isa akong itlog para sa kanya.
"Saang parte nang katawan mo ang magandang pagmasdan huh? Mahal na Prinsipeng mukhang itlog?"
Halos pumula na ang buong mukha ko sa galit sa kanyang sinabi.
Nakakabwesit talaga ang isang tulad niya.
Mas lalo namang umingay ang paligid dahil sa kanyang mga binitiwang salita.
"Napaka bastos niya."
"Hindi man lang niya ginagalang ang isang Prinsipe sa buong kaharian."
"Isa siyang lapastangan."
"Ang dapat sa kanya ay parusahan ng kamatayan."
"Sana hindi ito palalagpasin ni Prinsipe Lawrence."
"Mabulok sana ang katulad niyang walang kwenta sa kulungan."
"Ang lakas ng loob niyang ihambing sa isang itlog ang napaka gwapong mukhang taglay ni Prinsipe Lawrence."
Tama sila.
Isa siyang lapastangan na tawagin akong itlog sa harapan ng iba at siya lang talaga ang nag lakas loob na tumawag sa akin ng ganyan.
"Bulag ka ngang tunay at bingi pa. Hindi mo ba nakikita ang kakisigang taglay ko? Hindi mo ba naririnig ang papuring nakukuha ko sa mga naka palibot sa atin?"
Taas noo akong tinignan siyang padungaw dahil hanggang sa may dibdiban ko lamang siya.
Ano ka ngayon huh?
Napaka malditang dewende.
"Hindi ako bulag at hindi ako bingi."
Inalis ko ang mga brasong pinag krus ko sa aking dibdib at naka pameywang na naka ngisi sa kanya.
"Ibig sabihin ay inaamin mo na talaga na isa akong magandang lalaki?"
Ang dami pang sinasabi pero aaminin din naman palang nahuhumaling siya sa aking kakisigang taglay.
"Hindi."
Bagot na sabi nito at inirapan ako.
Aba't napakamaldita talaga, sarap dukutin ang kanyang mga mata.
Nakaka inis lalo na at siya na naman ngayon ang nagkrus ng kanyang dalawang braso ilalim sa kanyang dibdib.
Ramdam ko namang bigla namula ang aking mukha dahil sa kanyang ginawa dahil mas lalo lamang umaangat at lumantad ang kanyang malulusog at magandang dibdib.
Iniwas ko ang aking tingin sa kanya dahil sa mas matangkad ako sa kanya ay kitang kita ko ang hubog ng dibdiban niya.
Gumagawa pa ba siya ng paraan para mawala ang galit ko sa kanya?
Napaka tuso at napaka duwag niya talaga kung ganon.
"A-ayaw eheem!!. Ayaw mo lang aminin dahil sa nagpapanggap ka lamang upang makuha ang atensyon ko."
Tama dahil baka ginagawa lang niya ito para makuha ang atensyon ko na akala niya ay mag tatagumpay siya.
Ha! Hindi pa ako tanga na hindi agad malalaman ang mga nais niya.
"Aanhin ko ang atensyon nang isang itlog, hmmpp?"
Bumalik agad ang inis ko sa kanya dahil sa muli nitong pag tawag sa akin na itlog.
Kahit na iistorbo ako sa kanyang hinaharap ay dinungaw ko ulit siya at sinamaan ng tingin.
"I-ikaw na babae ka isa kang baliw, tanga, magaspa-.."
"Prinsipe Lawrence, ayos lang po ba kayo? Ano po ang nangyari?"
Naputol ang gusto ko sanang sabihin sa babaeng dewende sa aking harapan ng may biglang nag salita sa aking likuran.
Tinignan ko naman kung sino ang lapastangang putulin ang dapat ko sanang sabihin sa baliw na Prinsesa.
Nang makita at makilala ko kung sino ang gumambala sa akin ay bigla ko agad inayos ang aking postora at tindig nang makita ko ang ilang mga kasama ko sa Ūníc estudyante.
Kitang kita ko ang naguguluhan nilang mga pagmumukha habang palipat lipat ang tingin sa akin at sa babaeng baliw na naka tayo na sa aking tabi at walang ka buhay-buhay na pinagmasdan ang mga Ūníc estudyante sa aming harapan.
Pinaningkitan ko nang tingin ang dewende sa aking gilid dahil sa mas pinatunayan lang talaga nito ang pagka gaspang ng kanyang pag uugali nang hindi man lang ito nag bigay galang sa mga kapwa niyang may dugong bughaw.
Ano pa nga ba ang maasahan ko sa Prinsesang ito ni kahit nga ako ay hindi ginagalang.
Tila naramdaman yata niya ang talim ng aking paningin nang mag angat ito nang tingin sa akin.
Hahablutin ko sana ang leegan ng kanyang damit dahil sa inis ng inirapan lang ako nito at benelatan sabay lakad paalis sa aking tabi subalit napatigil sa iri ang kamay ko nang mag salita si Binibining Ahrimita.
"Ano po ang kalapastanganang ginawa nang walang kwentang Prinsesa sa iyo, Mahal na Prinsipe Lawrence?"
Pakialam ng babaeng ito sa buhay namin ng Prinsesang baliw.
Sinamaan ko agad ng tingin si Binibining Ahrimita dahil sa kanyang sinabi.
Hindi ko alam kung bakit hindi ko nagustuhan ang kanyang sinabi para kay Miragh.
Dahil siguro sa kahit baliw ang babaeng iyon ay hindi parin ito dapat tawaging walang kwenta.
Isa pa ako lang dapat ang umaway sa babaeng iyon at wala nang iba pa.
"Wala."
Malamig na pagkaka sasabi ko sa kanya na ikinapagtaka ng iba at ikinasinghap nang mga mag aaral na nakarinig sa amin kanina.
"D-diba tiniwag nong Prinsesang walang kwenta na isang it-.."
Napatigil naman sa pagsasalita ang isang mag aaral na babae nang samaan ko ito nang tingin.
Wala siyang karapatang tawagin akong itlog dahil hindi siya si Miragh.
Inis nalang akong tumalikod at pinag patuloy ko nalang ang aking pag lalakad at ngayon ko lang namalayan na nasa may pintuan na pala ako ng cantena.
Pumasok nalang ako ng tuluyan ng hindi ko na nakita ang Prinsesang baliw sa paligid.
Saan nanaman kaya yon nag hahasik ng kabaliwan.
.
.
.
.
.
.
[=Ermell=]
"Prinsipe Ermell, magandang tanghali sayo."
Napatigil ako sa aking ginagawang pag babasa sa aklat patungkol sa aking mahika ng may marinig akong babaeng nag salita.
"Magandang tanghali din, Prinsesa Alikya. Ano ang maipag lilingkod ko sa iyo?"
Magalang na sabi ko at tumayo upang mag bigay galang sa kanya.
Kahit mas mataas ang antas nang aming estado sa kasarian sa mundong ito ay hindi naman ako naging bastos sa mga babaeng may dugong bughaw katulad ko.
"W-wala naman, gusto ko lang po sanang yayain ka magtanghalian dahil sa wala akong kasama. Wala pa kasi si kuya Allaister kaya wala akong kasama kumain."
Saan na naman kaya nag susuot ang lalaki na iyon at iniwan ang kanyang kapatid.
Napakamot nalang ako sa aking batok ng makita ko sa kanyang mga mata ang pag-asa na sana ay papayag ako.
Napabuntong hininga nalang ako dahil sa wala akong magawa at itiniklop ang librong aking binabasa.
"Sigi tara at gutom narin naman ako."
Pagpapa lusot ko nalang kahit kakatapos ko lang kumain dahil sa dinalhan ako ng aking kapatid kanina ng pagkain dahil sa hindi sana ako lalabas sa silid aklatan.
Ayaw ko ring tanggihan si Prinsesa Alikya dahil baka mag tampo ito sa akin at isa pa malapit narin siya sa akin bilang isang nakakabatang kapatid.
Magkababata kami nina Prinsipe Allaister, Prinsipe Larson at Prinsipe Lawrence.
Lagi kami magka sabay na nag eensayo sa aming mga abilidad at mahika noong mga bata pa kami maging mapahanggang ngayon na binata na kami.
Kaya sobrang lapit narin namin ni Prinsesa Alikya sa isa't-isa.
Hindi rin naman ako manhid na hindi maramdamang higit pa sa pagkakaibigan ang kanyang pagtingin sa akin na hindi ko kayang suklian dahil sa hanggang paging kaibigan lang talaga ang maiibigay ko sa kanya at ayaw ko rin siyang paasahin at saktan.
Tahimik lang kaming nag lalakad habang may ibang tumitili at nagbubulungang mga kapwa namin mag aaral sa bawat madadaanan namin.
"Prinsipe Ermell, nakita mo ba si Prinsipe Lawrence?"
Napahinto naman kami nang makita namin na parang aligaga sa kakalingon at kakahanap si Binibining Ahrimita sa kung sino.
"Hindi, Binibining Ahrimita sapagkat mag mula pa kahapon ko ito hindi pa nakita kaya baka nandon ito sa palasyo ng Llum ngayon."
Isa pa itong baliw na baliw kay Prinsipe Lawrence na hindi naman pinag bigyang pansin nong isa.
Tsskk!! Tsskkk!! Ewan ko talaga sa babaeng ito ang harot.
"Pero nakita ko siya ka gabi dito sa Akademya at hindi ko rin nabalitaan na lumabas siya kaninang umaga sa Akademyang ito."
Napa buntong hininga nalang ako dahil sa kanyang kakulitan.
Nakita na pala niya tapos ako pa ang tatanungin.
"Bakit po Binibining Ahrimita, meyrun po ba kayong nais dapat ipa abot kay Prinsipe Lawrence? May masama po bang nangyari?"
Nag aalalang tanong ni Prinsesa Alikya dito dahil sa nagtataka din ito siguro sa pagkaka taranta sa mukha ni Binibining Ahrimita.
Pero dahil sa sanay na ako sa kanya ay alam ko na ang gusto niyang sabihin.
"Wala naman, bakit ba, sa tuwing may masama lang bang pangyayaring dapat ko siya makita? Nag alala lang ako dahil baka hindi pa siya nakaka kain, may karapatan naman siguro akong mag hanap sa kanya diba? Bilang usang mamayan sa kanyang kaharian?"
Palihim nalang akong umismid sa kanyang pagtataray kay Prinsesa Allikya na yumuko nalang at hindi na nag salita pa.
Dinaig pa yata nito ang Ina at kasintahan ni Lawrence kung makapag hanap.
Mabait at magalang ako sa mga babae pero pinipili ko lang at hindi kasali doon itong mangkukulam na Ahrimita.
Niyaya ko nalang si Prinsesa Alikya na tumuloy nalang kami sa pagpuntang Cantena habang hinayaan nalang namin na maki sabit sa amin si Ahrimita.
Naka salubong namin si Prinsipe Frost na parang may hinahanap din ito pero hindi naman nag sasalita kaya hindi nalang ako nag tanong sa taong nyebeng ito.
Sumama nalang din ito sa amin na pinag sa walang bahala ko lamang dahil sa wala naman talaga akong pakialam sa kanila.
Napaka tahimik at napaka mistoryoso niya at kabaliktaran namam ang mahikang kanyang taglay sa kanyang pag uugali.
Kung gaano ka lamig ang kanyang mahika ay ganun naman ka init ang kanyang ulo dahil bigla-bigla nalang itong naiinis at nagagalit kahit sa isang napaka liit na bagay.
Para silang pinag hiwalay na kambal ni Lawrence.
Apoy at Nyebe.
Napailing-iling na lamang ako hanggang sa may nakita kami na parang kaguluhan malapit sa pintuan ng Cantena at ganun nalang ang panlalaki ng aking mga mata ng sangkot si Lawrence dito.
"Aanhin ko ang atensyon sa isang itlog hmmpp?"
Halos ma samid naman ako kahit wala akong iniinom ng marinig ko ang sagot ng isang boses babae.
Hindi namin makita ang pagmumukha nito dahil sa tila kaharap ito ni Lawrence na sobrang tangkad at laki ng pangangatawan.
"I-ikaw na babae ka isa kang baliw, tanga, magaspa-.."
"Prinsipe Lawrence, ayos lang po ba kayo? Ano po ang nangyari?"
Hindi ko alam kong mamangha ba ako o matawa sa pagkaka utal ni Lawrence sa babaeng kanyang ka bangayan na pinutol ni Prinsesa Alikya sa isang pag aalalang tanong.
Gusto ko bigyan ng Premyo ang babaeng nag lakas loob na tawaging itlog ang isang Prinsipe na ipinag lihi sa apoy na may yelo.
Lumingon ito sa amin na may masamang tingin pero nang makita niya kung sino kami ay bigla itong umayos na tila nahihiya sa nadatnan namin.
Gusto ko nang tumawa sa kanya dahil bago lamang sa akin ang ipinakita niyang pag uugli lalo na at nakikipag bangayan ito sa isang babae.
Pero bigla nawala ang ngisi sa aking labi nang makita ko kung sino ang babaeng kabangayan nito.
Tumabi ito sa kanya at binigyan kami ng isang walang ka buhay-buhay na tingin.
Kahit namamangha ako sa kanyang pagtingin sa amin ay may naramdaman akong kirot sa aking puso ng sinuklian nito nang isang pang inis na tingin ang mga titig ni Lawrence sa kanya.
Kahit masama ang iginawad nitong tingin para sa babae ay ramdam ko naman na tila kakaiba ito na siyang hindi ko pa na nakita kahit kailan mula sa kanyang mga mata.
Kita ko ang pag angat ng kamay nito sa iri na nais na sana niyang hawakan ang damit ni Prinsesa Zemiragh dahil sa ini-inis pa siya nito bago iwan pero napatigil naman siya sa gusto niyang gawin ng biglang mag salita si Binibining Ahrimita.
"Ano po ang kalapastanganang ginawa ng walang kwentang Prinsesa sa iyo, Mahal na Prinsipe Lawrence?"
Binigyan niya ng isang tunay na masamang tingin si Ahrimita dahil sa sinabi nito na kahit ako ay hindi rin nagustuhan ang lumabas sa bibig ng mangkukulam.
"Wala."
Halos manayo ang mga balahibo ko sa sobrang lamig na pagkaka sagot nito kay Ahrimita at lalo na ang pagtingin nito dun sa babaeng kapwa naming mag aaral ng mag sasalita ito.
Tinignan pa nito ang paligid na tila may hinahanap bago tumalikod at naglakad papasok sa Cantena.
Rinig ko ang pagngitngit ng mga ngipin ni Ahrimita at kita ko ang pagkakuyom nang kanyang mga palad habang inilibot ang paningin sa paligid.
Hindi ako umalis sa aking kinatatayuan dahil sa masama ang kutob ko na may balak na masama ang mangkukulam na ito laban kay Prinsesa Zemiragh.
Ngayon ko lang din namalayan na wala na pala sa aming tabi si Prinsipe Frost at hindi ko alam kung saan na naman iyon pumunta.
.
-------------