Irene's point of view
"IN THE DYNAMIC AMOUNT I went through for six years to fight our love for my father. I'm going back to my home now, it's you Samantha, my love," I excitedly said when I arrived at the NAIA airport while holding my luggages and bags.
When I'm in london, she's the flesh of my heart and mind. Our last word to each other. The hugs and kisses. The last night we slept together in the same bed is the day I will never forget.
There is a butterfly, electricity and thunders flowing from our body that will be replaced by pain in the next day.
I always tell to myself that I am never too late to love her again and get married with her. Just like what I promised to her, I am willing to sacrifice myself for our love for each other, as long as I can be with her in eternal life.
I didn't really intend to prolong my stay in London, I just had a hard time leaving since I had a life and a job there for so long. Daddy has a contract with the Headmaster on the university that I will work for five years at the university in london.
I badly want to come back early, but I can't. Because they say they can put me in jail If I rebuke them.
Ever since I was in London, I bought a ring for her two years ago. So when I return to the Philippines, I will propose to her.
Her smile and herself had stolen my heart from the moon.
I just really need to go to london since it was ordered to me by my father. Because I protested his plan to expel Samantha from University. I chose to lose my job for her, but my Dad really made a way for me not to be with Samantha really.
Flashback
"Are you all right, anak?" Mommy asked me worriedly after she smeared ice on my face.
"Yes mommy, I'm fine. Mas mabuting umuwi na lang ako sa Manila kaysa magkita pa kami ni Daddy ulit dito sa bahay."
"Pagpasensyahan mo na ang bunganga ng ate mo, araw-araw kasi lumalaki," She joked. We laughed except for Manang who was looking at Mommy badly.
"Oh! 'Yung mata mo Josefa baka sundutin ni Mommy 'yan," Kuya Bonget teased Manang. He received a strong slap on the arm from ate's hand.
"Aray ko! Inaano ba kita?"
"Tse! Palibhasa may mga packing tape 'yang bunganga niyo," Manang Imee irritably replied. "Tawa-tawa kayo riyan, at least ako favorite ni Daddy!"
"Oh, Bakit? Favorite rin naman ako ni mommy, ah!" Bara ni kuya Bonget na ikinatahimik ko.
How about me?
"Ading ayos ka lang? Bakit tumahimik ka?" Kuya bonget asked me if am I okay, I just gave him a light smile.
"Magtigil nga kayo Josefa at Bagnet! Lahat kayo ay favorite ko at pantay ang pagmamahal ko para sainyo, tandaan niyo 'yan!" I heard Mommy reminded to us as we group hugged.
"Mahal na mahal ko kayong tatlo, ang aking Hopia, Bagnet, at Kuneho!"
"We love you too, mommy naming chikadora!" We said at the same time and we received a slapped on forehead.
Minutes passed , I decided to go home so that I wouldn't be caught too early in the morning when I come back to Manila. I bid a goodbye to them and they hugged me tightly. Hugs from family is the best feeling.
Akmang lalabas na sana ako sa pintuan para umalis nang tawagin ako ni Daddy na pababa ng hagdan ngayon. Hinihiling ko na magpaalam sana siya nang maayos sa akin.
"Y-yes po D-daddy?" I questioned stuttering.
"Kung napagdesisyonan mo nang umalis sa trabahong pinapasukan mo at akala mo na makakasama mo na siya pagkatapos mong gawin 'iyon, nagkakamali ka."
"Buo na ang desisyon ko na aalis ka na talaga sa paaralang 'yon at ipagpapatuloy ito sa ibang bansa." He added that caused me to be shocked and nervous. No, It can't be!
"What? Daddy, b-but why? Please don't do this to me, please!" My tears began to form in my eyes.
"Irene, estudyante pa lang 'yang minamahal mo. Ikaw trenta ka na! Ayokong madungisan at masumbatan ang apilyedo natin ng kung ano-ano, tandaan mo 'yan!" He sternly pointed his index finger on my face.
"B-but Daddy she's already 21 years old,"
" 'Tsaka mo na ipakilala 'yang minamahal mo kapag may maganda na siyang background sa buhay at may maiiambag sa pamilyang ito."
"Bukas na bukas ay aalis ka na at gusto ko malinis ang pag-alis mo." He added and finally left.
End of flashback
Ito na 'yun, ito na ang tamang panahon para mapasaakin ka na Samantha. Wala nang hahadlang sa pangarap ko, dahil tapos na ang pagpapahirap sa akin ng aking ama.
"Irene! Welcome back, ading!" Manang Imee and Kuya Bonget welcomed me when I entered the palace.
"Maligayang pagbabalik, anak!" Mommy said tenderly and she hugged me.
"Dad, I'm b-back.." Nahihiyang sambit ko nang makita ko siyang palabas ng opisina niya. Niyakap niya ako nang mahigpit at hinalikan sa noo na naging dahilan nang pagbugso ng damdamin ko.
"Im so proud of you, Irene." He commented to me which made me to shed tears and smiled at the same time. "Sa lahat nang ginawa ko sa'yo, pinatunayan mong isa kang matapang at may isang salita. I'm so sorry for everything, anak. Gusto ko na ngayon sa pagbalik mo ay ipakilala mo na ang babaeng minamahal mo sa aming lahat,"
Totoo ba 'to? Sino kaya ang mabait na espiritu ang sumanib kay Daddy? Sana lang ay hindi ako nananaginip dahil handa na ako sa magiging misyon ko.
Ang makuha ulit ang puso ni Samantha.
"Thank you, Daddy! Thank you!"
"Gawin mo ang lahat ng magpapasaya sa'yo Irene, simula ngayon ay hindi ko na ito hahadlangan pa. Basta sa ikabubuti at ikakasaya mo anak, mahal na mahal kita."
"I love you too, Daddy," I replied which made him smiled widely.
The love between father and daughter knows no distance.
-•-•-•-•-
MUNING AND I are here at the mall to buy a gift for Samantha. Para naman may espesyal na gamit akong maibigay sa kan'ya pagkatapos ko siyang iwanan. Sana nga ay may babalikan pa ako sa kan'ya.
Ang una naming store na pinuntahan ni muning ay ang 'Kultura Filipino'. Matagal-tagal na rin simula noong nakapunta ako rito, kasama ko pa ang babaeng pinakamamahal ko noong huli kong punta.
"Tata, puwede ko po ba ako pumunta sa mga souvenir section?" Muning asked me.
"Sige na, bilisan mo lang ha? Magtitingin lang ako ng damit dito," I consent to what she wants which she nodded for response before leaving me alone.
Hindi nagtagal ay tinawag ko na siya para umalis since marami na rin akong napamili para kay Samantha.
"Ning, let's go na anak," Sigaw ko mula sa bag section para marinig ako ni muning na aalis na. "Tara na ning, may gusto ka pa bang puntahan?" Tuluyan na kaming lumabas ng store.
"Ikot-ikot nalang muna po tayo Tata," She immediately answered which I nodded. "Tata, alam mo po ba may nakita akong magandang babae sa store kanina. Parang nakita ko na nga po siya sa picture eh, kaso hindi ko maalala,"
"Hmm, talaga? Describe mo nga,"
"Maganda, morena, sexy, mahaba buhok, mabait at 'yung ngiti niya po tita ang ganda," Natawa naman ako sa sagot niya sa akin. Talagang dinescribe niya.
"Baka si tita Samantha mo na 'yun,"
I saw how her eyes widen after I replied. "Ayun nga po tata kamukha niya! Naalala ko na po, kasi nakita ko na po 'yung picture niya dati sa phone ni momita (mommy tita) Imee."
Sana nga...
"Ang ganda niya nga po tata eh, parang angel. Tapos si momita nagalit kay Daddy Dugs, kasi sabi po ni daddy ang ganda raw,"
"Asus! Kahit ako magagalit muning. Ako lang ang puwede magsabi sa kan'ya no'n." I playfully rolled my eyes to her. Siraulo talaga 'tong tatay niyang dugong.
Sa hinaba-haba nang paglalakad namin ay may nahagip ang aking mata na isang pamilyar na babae na may kasamang batang lalaki. Ang babae ay may hinahanap sa kan'yang bag at ang batang lalaki ay nililibot ang kan'yang mga mata.
Teka- Si Samantha ba 'to? Sino 'yung batang lalaki na kasama niya? Anak niya ba 'to? Sino ang ama? At tatanggalan ko ng tit -
Nang makalapit na kami ni Muning sa babae na may kasamang batang lalaki, kitang-kita ng aking dalawang mata na si Samantha nga ito. Ang maganda niyang mukha ay walang pa ring pagbabago, at ang kanyang katawan ay gaya pa rin ng dati, mala Coca-Cola. Joke lang.
Walang kupas ang ganda mo, mahal ko.
Natigil naman sila sa paglalakad namg huminto ang batang lalaki, gulat na gulat siya nang makita ako sa harapan nila ngayon. Teka kilala niya ba ako? Paano? Alam ko naman na maganda ako, pero bakit kailangan niya magulat nang ganyan sa akin?
"Mommy! Wook (look), mommy!" Pangungulit ng batang lalaki sa kan'ya. Teka tama ba ang narinig ko? Mommy ang tawag niya kay Samantha?
"Baby, wait lang hinahanap ko pa ang phone ko, baka si Daddy mo na ang tumatawag." She uttered while busy finding her phone. Daddy? Siguro nga may pamilya na siya.
"Mommy pwease tignan mo oh!" Patuloy na pangungulit ng batang lalaki na naging dahilan ng pagkainis ni Samantha. Ayan deserve, galitin mo pa mahal ko.
"Baby, I said wait lang 'di ba?!"
"Mommy, si Iwene po! Yung love love niyo pwo, mommy! Please tingin ka mommy!" Niyugyog niya na ang katawan ni Samantha para tignan ang kan'yang nasa harapan. Kilala niya nga ako, teka ano daw 'love love'? Sarap ampunin ah.
"Kaiden, ano ba! That's not a good joke, anak!"
"Well, it's not a joke, my love." Sabat ko habang nakangisi sa kanilang harapan. Tila ba'y tumigil ang aking mundo nang muling naglandas ang aming mga mata sa loob ng anim na taon.
"I-irene.." Nauutal na sambit niya sa aking pangalan na tila ba'y gulat na gulat nang makita ako. Mana nga sa'yo 'yang kaiden mo!
Nakaramdam naman ako nang bugso ng damdamin nang marinig ko muli ang kan'yang boses na isinambit ay ang aking pangalan.
"Love, I'm back! I missed you," I tearfully smiled. I feels tears of joy right now. Akmang lalapit na sana ako para yakapin siya nang pigilan niya ako, hinarang ang kan'yang kamay sa harapan ko
"Tata, siya po 'yung babaeng sinasabi ko na nakita ko kanina." I heard Muning whispered to me which I smiled widely.
"A-anak mo?"
Alam ko naman na parehas kaming singkit ni muning, pero ang magkaanak yata ay wala pa sa plano ko hangga't hindi ako kinakasal sa'yo, mahal ko.
No, she is my sister's step daughter," I clarified before I order my niece to introduce herself. "Ning, magpakilala ka dali,"
"My name is Kitty, but they call me Muning or Ning, because my mama said I look like hello kitty," Muning politely introduce, giving Samantha a light smile.
I released a cough before asking a question for her. "Eh, ikaw ba? Anak mo ba 'yang kasama mo?" My question made her stunned for a while.
"Yesh pwo, I'm mommy's baby!" Masiglang sabat ng Kaiden na batang kasama ni Samantha.
Dinaan ko na lamang sa ngiti ang sakit na nararamdaman ko matapos kong marinig ang sagot. Hindi siya nagsasalita, pero 'kita ko sa mga mata niya ang pangungulila.
"Mukhang tama nga sila, huli na ako para sa'yo." I whispered.
"Uh, n-no. Anak siya ni Kiefer at Francine," Hinawakan niya ang kamay ni Kaiden upang hatakin paalis. "M-mauna na kami, Kaiden let's go,"
Napawi ang aking lungkot nang malaman ko na hindi pala galing sa matres ni Samantha ang batang kasama niya. Buti naman.
"But, Mommy! Nandito si Iwene oh! 'Di po ba sabi niyo 'pag bumalik siya matutuwa pwo kayo." Kaiden begged not to leave, he was pouting to her mommy. Uy ako lang 'to!
"No, Kaiden uuwi na tayo sa ayaw at sa gusto mo. Nagbago na ang isip ng mommy, kaya let's go na." Nagtitimping saad ni Samantha, akmang aalis na nang hawakan ko ang braso niya upang pigilan umalis.
Napakalambot pa rin tulad nang dati.
"Kamusta ka na?" I softly asked which she immediately withdrew her arm to my hands.
"Talaga bang magtatanong ka pa nang ganyan pagkatapos mo akong iwanan?" She sarcastically laughed that made my heart broke. May dumaang lungkot sa aking puso.
At doon na nga nagsunod-sunod ang hindi namin pagkakaintindihan ni Samantha. Hindi ko drn maiwasang sisihin ang aking sarili dahil sa galit niya sa akin, sana nga ay binigyan ko ito nang malinaw na dahilan.
Halos mawalan ako ng hininga kakaiyak, nagmamakaawa ako sa kan'ya para lang hindi siya bumitaw sa akin. Pero mas pinili niya muna talagang magpahinga, kaya pumayag ako kahit labag sa aking kalooban.
Alam ko na ito ang makakapagpabuti sa kan'ya at sa akin.
"Oh, ading, anong nangyari sa'yo? Bakit magang-maga 'yang mata mo?" Nag-aalalang tanong ni Manang nang makita niya akong kakagaling lang sa iyak, kakarating lang namin sa palasyo.
"Ate..." Naramdaman ko ang paghagod niya sa aking likod nang yakapin ko siya. Mas lalong lumakas ang paghagulgol ko sa braso niya.
"Ano ba nangyari? Anak, muning anong nangyari sa Tita mo?"
"Nagkita na po sila ni Tita Samantha, Momita," Magalang na sagot ni muning na ikinagulat ni Manang.
whatever his/her gender in love, acceptance is the key.
____________________________________________
I apologize for the incorrect grammar and typographical error
See you in next chapter!
- your author krispykwim