ခ်န္ရင္သည္ သူ႕အလုပ္စားပြဲေပၚကစာ႐ြက္စာတန္းမ်ားကိုၾကည့္႐ူ႕ေနၿပီး သူ့လုပ်စရာကိစ္စများအားအဆက်မပြတ်လုပ်နေပြိီးအချိန်ခနကြာတော့သူအလုပ်ပေါ်အာယုံစိုက်လို့မရတော့ပေ
သူသည္စာ႐ြက္စာတန္းမ်ားကိုစားပြဲေပါျပစ္ခ်လိဳက္ၿပီး ထိုင္ခုံကိုမွီလိုက္ကာ သူ႕တပ္ထားေသာေ႐ႊေရာင္ကိုင္းနဲ႕မ်က္မွန္ကိုခြၽတ္လိုက္ၿပီး မ်က္လုံးမွိတ္လိုက္ကာ
" မင္းကတကယ္ပဲသူလား ဒါမွမဟုတ္..."
ခ်န္ရင္သည္ က်န္တဲ့စကားကိုဆက္မေျပာပဲသက္ပ်င္းခ်လိဳက္ကာသူရဲ႕ ဘဝအေၾကာင္းကိုျပန္စဥ္းစားမိသည္ သူကငယ္ငယ္ထဲကထူးျခားခဲ့ၿပီး လူမွန္းသိတတ္စအ႐ြက္ကပင္လူႀကီးတစ္ေယာက္လိုရင္က်ပ္ေနခဲ့ၿပီ ဒါကလဲတျခားေၾကာင့္မဟုတ္သူ႕ရဲ႕အတိတ္ဘဝကိုျပန္လည္မွတ္မိေနျခင္းေၾကာင့္ပင္
သူငယ္စဥ္အခ်ိန္ထဲက အိမ္မက္ဆိုးေတြမက္ၿပီးလန္ဖ်န႔္နိုးလားခဲ့သည္ ဒါေပမဲ့အခ်ိန္ေတြၾကာလာေတာ့ဒါေတြကအိမ္မက္ဆိုးေတြမဟုတ္ပဲ သူ႕ရဲ႕အတိတ္ျဖစ္ရက္ေတြဆိုတာ
ကိုယ္တိုင္သေဘာေပါက္ခဲ့ၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕အိမ္မက္မ်ားအား သူေၾကာက္႐ြံျခင္းမရွိေတာ့ပဲ ေအးေဆးသာထိုအိမ္မက္မ်ားကိုျဖတ္ေၾကာ္ခဲ့သည္။
ဒါေပမဲ့ သူ႕ကိုတစ္ခုထဲေသာေျခာက္လန႔္ေနတဲ့အိမ္မက္တစ္ခုကေတာ့ေသြးေတြ႐ႊဲေနတဲ့အေလာင္းတစ္ခုသူ႕ရင္ခြင္ထဲမွာရွိေနၿပီး သူကိုယ္တိုင္ကလဲထိုေအးစက္ေနတဲ့အေလာင္းကိုမလႊတ္ခ်နိဳင္ေခ် ပိုၿပီးေတာင္တင္းတင္က်ပ္က်ပ္ေပြ႕ဖက္ထားမိေနေသးသည္။
ယေန႕အခ်ိန္ထိထိုအိမ္မက္ေၾကာင့္ညတေခါင္ယံအိမ္ယာမွနိုးထလာရတဲ့အခ်ိန္ေတြလဲမနည္းေပ
ယခုအရာရွိမိန္းကေလးနဲ႕သူေတြ႕ခ်ိန္သူ႕ခံစားခ်က္ေတြေရာေထြးသြားၿပီး အိမ္မက္ထဲကခံစားခ်က္မ်ိဳးျဖစ္ေပၚလာသလို ရင္ေတြလဲအဆက္မျပတ္ခုန္လာၿပီး ထိုမိန္းကေလးကို အိမ္မက္ထဲကေအးစက္ေနတဲ့အေလာင္းကို သူလက္မလႊတ္နိုင္တဲ့တင္းက်ပ္တဲ့ေပြ႕ဖက္မူ႕နဲ႕ေျပးဖက္လိုက္ခ်င္မိသည္။
ခ်န္ရင္မ်က္လုံးမ်ားျပန္ဖြင့္လိုက္ၿပီး ထိုင္ခုန္မွထကာ ေဆးလိမ္တစ္လိပ္အားထုပ္လိုက္ၿပီးေနာက္မီးညွိကာ ေဆးလိပ္အေငြ႕မ်ားကိုမႈတ္ထုပ္လိုက္ၿပီး မွန္ျပတင္းမွအျပင္ကိုေငးၾကည့္လိုက္ၿပီး ေဆးလိပ္ကိုလက္ၾကားထဲညွပ္ကာ အေတြးႏြန္ထဲနစ္ေမွ်ာေနၿပီး
ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္လာမေခၚခင္အထိသူထိုေနရာမွမေ႐ြ႕ေပ
.
.
.
.
.
.
႐ြယ္ဟြားသည္ေရခ်ိဳးၿပီးသည့္ေနာက္သာမန္ေဘာင္းဘီအပြႏွင္shirtအျဖဴကိုဝတ္လိုက္ၿပီး သူမအခန္းထဲမွထြက္လာကာ ဆိုဖာေပၚတြင္လွဲခ်လိဳက္ၿပီး ဆိုဖာေဘးနားမွာရွိသည့္စားပြဲမွ ဖုန္းကိုယူၿပီးၾကည့္လိုက္သည္။
အခ်ိန္အနည္းငယ္ေလာက္သူမဖုန္းနဲ႕ေဆာ့ေနၿပီးေတာ့အခ်ိန္ကိုျပန္ၾကည့္လိုက္ၿပီးထထိုင္လိုက္ၿပီး
"အခ်ိန္ဒီေလာက္ေတာင္ရွိသြားၿပီ ငါေတာင္ဘာမွမလုပ္ကေသးဘူးမိုးခ်ဳပ္သြားၿပီ ဒါနဲ႕ေနပါအုံး ဒီအခ်ိန္ဆိုယြဲ႕ရာအမူ႕သယ္ရဲ႕အခ်က္လက္ေတြကိုေရွာင္မင္ကိုပို႔ခိုင္းသင့္ၿပီမဟုတ္လား ထာစလိုက္ပါေတာ့ အိမ္မွာပဲေနရတာပ်င္းစရာေကာင္းတယ္.."
လို႔ေျပာကာထသြားလိုက္ၿပီး အိပ္ခန္းသို႔သြားက အနည္းငယ္သပ္ရပ္ေအာင္ဝတ္စားလိုက္ၿပီး ဆံပင္ကိုအလြယ္က်စ္ဆံမွီးက်စ္လိုက္ၿပီးဆိုင္ကယ္အုပ္ထုပ္တစ္လုံးကိုကိုင္ကာ ျပန္ထြက္လာလိုက္ၿပီး သူမတိုက္ခန္းထဲမွထြက္၍ ကားပါကင္သို႔ဆင္းသြားလိုက္ေတာ့သည္။
ကားပါကင္သို႔ေရာက္ေသာကခါ သူမဆိုင္ကယ္ဆီသြားလိုက္ၿပီးဆိုင္ကယ္ေပၚတတ္ကာ ဆိုင္ကပ္အုပ္ထုပ္အားေသခ်ာေဆာင္းလိုက္ၿပီး ဆိုင္ကယ္ကိုစက္ႏွိုးကာ လီဗာကိုျပင္းျပင္းဆြဲလိုက္ၿပီးအရွိန္နဲ႕ထြက္ခြာလိုက္ေတာ့သည္။
႐ႊယ္ဟြားဆိုင္ကယ္ကိုအေတာ္ၾကာေမာင္းႏွင္ၿပီးေနာက္ ရွန္းဟိုင္းရဲ႕နာမည္ႀကီးေသာ ဒုတိယလူခ်မ္းသာမ်ိဳးဆက္မ်ားလာသည့္ဘားတစ္ခုတြင္ရပ္လိုက္ေတာ့သည္။
ဒုတိယလူခ်မ္းသာမ်ိဳးဆက္မ်ားသာလာနိုင္သည့္ဘားတစ္ခုကိုသူမလာသည္မွာသူပိုက္ဆံအရမ္းေပါေနလို႔ေတာ့မဟုတ္ ဘားပိုင္ရွင္မွာ သူမရဲ႕အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနလို႔ပင္
သူမဆိုင္ကယ္ေပၚမွဆင္း၍ဆိုင္ကယ္အုပ္ထုပ္ကိုခြၽတ္လိုက္ၿပီစဘားထဲကိုဝင္သြားလိုက္ေတာ့သည္ ဘားထဲတြင္အခုခ်ိန္ကလူဆုံသည္လို႔ေျပာရသည္ တစ္ခ်ိဳ႕လူခ်မ္းသာသခင္ေလးမ်ားကေတာ့ သီးသန႔္အခန္းအမ်ားတြင္သာ သူတို႔အဖြဲ႕နဲ႕သူတို႔ေပ်ာ္စရာရွာေပမဲ့ တစ္ခ်ိဳ႕သူမ်ားကေတာ့ အျပင္မွာပဲ စာပြဲထိုးေလးမ်ားကိုပေရာပရီလုပ္တတ္သည္။
႐ႊယ္ဟြားက အရက္ေဖ်ာ္ဆရာရွိေနသည့္ေနရာကိုတိုက္ရိုက္သြားလိုက္ၿပီး
"ဒီက သူေဌးကြၽန္မအတြက္ အရက္ပ်င္းပ်င္းေလးတစ္ခြက္စပ္ေပးလို႔ရမလား"
အေဖ်ာ္ဆရာသူအရက္စင္ကိုမ်က္ႏွာမူေနရာမွလွည့္လာလိုက္ၿပီး ေဖာ္ေ႐ြေသာအၿပဳံးႏွင့္
"ရို႔ ဘယ္သူမ်ားလဲလို႔ ငါ့ရဲ႕အခ်စ္ဆုံးေလးပါလား "
႐ႊယ္ဟြာသည္ မ်က္လုံးကိုလွန္လိုက္ကာ
"ေခြးစကားမေျပာနဲ႕ လူလိုေျပာ"
....................
အရင္ဘဝက ယဥ္ေက်းသေလာက္ျပန္လည္ေမြးဖြားၿပီးမွယဥ္းေက်းလိမ္မာမူ႕ေတြလဲေပ်ာက္ဆုံးကုန္ၿပီဟယ္
ဘယ္လိုလဲမိုက္လားရႊယ္ဟြားရဲ႕ဆိုင္ကယ္ပံု😃
ချန်ရင်သည် သူ့အလုပ်စားပွဲပေါ်ကစာရွက်စာတန်းများကိုကြည့်ရူ့နေပြီး သူ့လုပျစရာကိစ်စမြားအားအဆကျမပွတျလုပျနပွေိီးအခြိနျခနကွာတော့သူအလုပျပေါျအာယုံစိုကျလို့မရတော့ပေ
သူသည်စာရွက်စာတန်းများကိုစားပွဲပေါပြစ်ချလိုက်ပြီး ထိုင်ခုံကိုမှီလိုက်ကာ သူ့တပ်ထားသောရွှေရောင်ကိုင်းနဲ့မျက်မှန်ကိုချွတ်လိုက်ပြီး မ်က္လုံးမွိတ္လိုက္ကာ
" မင်းကတကယ်ပဲသူလား ဒါမှမဟုတ်..."
ချန်ရင်သည် ကျန်တဲ့စကားကိုဆက်မပြောပဲသက်ပျင်းချလိုက်ကာသူရဲ့ ဘဝအကြောင်းကိုပြန်စဉ်းစားမိသည် သူကငယ်ငယ်ထဲကထူးခြားခဲ့ပြီး လူမှန်းသိတတ်စအရွက်ကပင်လူကြီးတစ်ယောက်လိုရင်ကျပ်နေခဲ့ပြီ ဒါကလဲတခြားကြောင့်မဟုတ်သူ့ရဲ့အတိတ်ဘဝကိုပြန်လည်မှတ်မိနေခြင်းကြောင့်ပင်
သူငယ်စဉ်အချိန်ထဲက အိမ်မက်ဆိုးတွေမက်ပြီးလန်ဖျန့်နိုးလားခဲ့သည် ဒါပေမဲ့အချိန်တွေကြာလာတော့ဒါတွေကအိမ်မက်ဆိုးတွေမဟုတ်ပဲ သူ့ရဲ့အတိတ်ဖြစ်ရက်တွေဆိုတာ
ကိုယ်တိုင်သဘောပေါက်ခဲ့ပြီး တစ်ချို့အိမ်မက်များအား သူကြောက်ရွံခြင်းမရှိတော့ပဲ အေးဆေးသာထိုအိမ်မက်များကိုဖြတ်ကြော်ခဲ့သည်။
ဒါပေမဲ့ သူ့ကိုတစ်ခုထဲသောခြောက်လန့်နေတဲ့အိမ်မက်တစ်ခုကတော့သွေးတွေရွှဲနေတဲ့အလောင်းတစ်ခုသူ့ရင်ခွင်ထဲမှာရှိနေပြီး သူကိုယ်တိုင်ကလဲထိုအေးစက်နေတဲ့အလောင်းကိုမလွှတ်ချနိုင်ချေ ပိုပြီးတောင်တင်းတင်ကျပ်ကျပ်ပွေ့ဖက်ထားမိနေသေးသည်။
ယနေ့အချိန်ထိထိုအိမ်မက်ကြောင့်ညတခေါင်ယံအိမ်ယာမှနိုးထလာရတဲ့အချိန်တွေလဲမနည်းပေ
ယခုအရာရှိမိန်းကလေးနဲ့သူတွေ့ချိန်သူ့ခံစားချက်တွေရောထွေးသွားပြီး အိမ်မက်ထဲကခံစားချက်မျိုးဖြစ်ပေါ်လာသလို ရင်တွေလဲအဆက်မပြတ်ခုန်လာပြီး ထိုမိန်းကလေးကို အိမ်မက်ထဲကအေးစက်နေတဲ့အလောင်းကို သူလက်မလွှတ်နိုင်တဲ့တင်းကျပ်တဲ့ပွေ့ဖက်မူ့နဲ့ပြေးဖက်လိုက်ချင်မိသည်။
ချန်ရင်မျက်လုံးများပြန်ဖွင့်လိုက်ပြီး ထိုင်ခုန်မှထကာ ဆေးလိမ်တစ်လိပ်အားထုပ်လိုက်ပြီးနောက်မီးညှိကာ ဆေးလိပ်အငွေ့များကိုမှုတ်ထုပ်လိုက်ပြီး မှန်ပြတင်းမှအပြင်ကိုငေးကြည့်လိုက်ပြီး ဆေးလိပ်ကိုလက်ကြားထဲညှပ်ကာ အတွေးနွန်ထဲနစ်မျှောနေပြီး
ဝန်ထမ်းတစ်ယောက်လာမခေါ်ခင်အထိသူထိုနေရာမှမရွေ့ပေ
.
.
.
.
.
.
ရွယ်ဟွားသည်ရေချိုးပြီးသည့်နောက်သာမန်ဘောင်းဘီအပွနှင်shirtအဖြူကိုဝတ်လိုက်ပြီး သူမအခန်းထဲမှထွက်လာကာ ဆိုဖာပေါ်တွင်လှဲချလိုက်ပြီး ဆိုဖာဘေးနားမှာရှိသည့်စားပွဲမှ ဖုန်းကိုယူပြီးကြည့်လိုက်သည်။
အချိန်အနည်းငယ်လောက်သူမဖုန်းနဲ့ဆော့နေပြီးတော့အချိန်ကိုပြန်ကြည့်လိုက်ပြီးထထိုင်လိုက်ပြီး
"အချိန်ဒီလောက်တောင်ရှိသွားပြီ ငါတောင်ဘာမှမလုပ်ကသေးဘူးမိုးချုပ်သွားပြီ ဒါနဲ့နေပါအုံး ဒီအချိန်ဆိုယွဲ့ရာအမူ့သယ်ရဲ့အချက်လက်တွေကိုရှောင်မင်ကိုပို့ခိုင်းသင့်ပြီမဟုတ်လား ထာစလိုက်ပါတော့ အိမ်မှာပဲနေရတာပျင်းစရာကောင်းတယ်.."
လို့ပြောကာထသွားလိုက်ပြီး အိပ်ခန်းသို့သွားက အနည်းငယ်သပ်ရပ်အောင်ဝတ်စားလိုက်ပြီး ဆံပင်ကိုအလွယ်ကျစ်ဆံမှီးကျစ်လိုက်ပြီးဆိုင်ကယ်အုပ်ထုပ်တစ်လုံးကိုကိုင်ကာ ပြန်ထွက်လာလိုက်ပြီး သူမတိုက်ခန်းထဲမှထွက်၍ ကားပါကင်သို့ဆင်းသွားလိုက်တော့သည်။
ကားပါကင်သို့ရောက်သောကခါ သူမဆိုင်ကယ်ဆီသွားလိုက်ပြီးဆိုင်ကယ်ပေါ်တတ်ကာ ဆိုင်ကပ်အုပ်ထုပ်အားသေချာဆောင်းလိုက်ပြီး ဆိုင်ကယ်ကိုစက်နှိုးကာ လီဗာကိုပြင်းပြင်းဆွဲလိုက်ပြီးအရှိန်နဲ့ထွက်ခွာလိုက်တော့သည်။
ရွှယ်ဟွားဆိုင်ကယ်ကိုအတော်ကြာမောင်းနှင်ပြီးနောက် ရှန်းဟိုင်းရဲ့နာမည်ကြီးသော ဒုတိယလူချမ်းသာမျိုးဆက်များလာသည့်ဘားတစ်ခုတွင်ရပ်လိုက်တော့သည်။
ဒုတိယလူချမ်းသာမျိုးဆက်များသာလာနိုင်သည့်ဘားတစ်ခုကိုသူမလာသည်မှာသူပိုက်ဆံအရမ်းပေါနေလို့တော့မဟုတ် ဘားပိုင်ရှင်မှာ သူမရဲ့အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းဖြစ်နေလို့ပင်
သူမဆိုင်ကယ်ပေါ်မှဆင်း၍ဆိုင်ကယ်အုပ်ထုပ်ကိုချွတ်လိုက်ပြီစဘားထဲကိုဝင်သွားလိုက်တော့သည် ဘားထဲတွင်အခုချိန်ကလူဆုံသည်လို့ပြောရသည် တစ်ချို့လူချမ်းသာသခင်လေးများကတော့ သီးသန့်အခန်းအများတွင်သာ သူတို့အဖွဲ့နဲ့သူတို့ပျော်စရာရှာပေမဲ့ တစ်ချို့သူများကတော့ အပြင်မှာပဲ စာပွဲထိုးလေးများကိုပရောပရီလုပ်တတ်သည်။
ရွှယ်ဟွားက အရက်ဖျော်ဆရာရှိနေသည့်နေရာကိုတိုက်ရိုက်သွားလိုက်ပြီး
"ဒီက သူဌေးကျွန်မအတွက် အရက်ပျင်းပျင်းလေးတစ်ခွက်စပ်ပေးလို့ရမလား"
အဖျော်ဆရာသူအရက်စင်ကိုမျက်နှာမူနေရာမှလှည့်လာလိုက်ပြီး ဖော်ရွေသောအပြုံးနှင့်
"ရို့ ဘယ်သူများလဲလို့ ငါ့ရဲ့အချစ်ဆုံးလေးပါလား "
ရွှယ်ဟွာသည် မ်က္လုံးကိုလွန္လိုက္ကာ
"ခွေးစကားမပြောနဲ့ လူလိုပြော"
....................
ဘယ်လိုလဲမိုက်လားရွှယ်ဟွားရဲ့ဆိုင်ကယ်ပုံ😃