Kaiden's POV:
"Bud, can you stop walking around you are making as dizzy." I almost forgot that Theodore and Aryka's friends are here.
"I'm just scared. Fucking scared, Theo." Damn it! This is the first time that I have been scared because of one person.
Hindi ko alam kung anong gagawin ko.
"You need to calm down, she'll be okay."
I shrug my head. "This is all my fault. Dapat hindi na lang ako umalis, I should just stay and this will never happen."
"K-kuya, don't blame yourself dahil wala ka naman kasalanan," Alea said trying to calm me down.
"I'm scared, I'm nervous... Ari, please be safe."
"Ari, please be safe."
"Please." Paulit-ulit kong sinasabi habang may dumadaang luha sa aking mga mata.
Fuck! Fuck! Fuck! Kaiden!
I'm crying! Just fuck it!
"L-last night pa hindi na siya okay. Kanina bago ako umalis sinigurado ko na ayos na siya, but I didn't expect this to happen."
"Gano'n talaga, everything is unexpected. No one's at fault here, bud."
"You need to be powerful, Kaiden. Kailangan ka ni Aryka ngayon."
Eh? Isn't powerful didn't fit the line?
"Naneto talaga ni Ash, parang gago." Sabay hila ni Alea kay Ash na kakamot-kamot sa ulo.
A couple of minutes ago when the door opened Louis came out.
"H-how is she Doc?" Gagad kong tanong sa Doctor.
"For now stable na ang lagay niya pero may ilan pa kaming inieksamina sa kaniya para makasiguradong ayos na siya." I let out a heavy sigh of relief.
"How bad, Louis?"
"Mild lang naman, marami siyang sugat na natamo pero mabuti at hindi naman gano'n kalalalim. She broke her left arm but it's not that bad. Mabuti rin na agad niyo siyang nadala rito."
"Can we see her Louis?"
"Yes, but currently Ms. Alcazar is sleeping because of pills."
"Thank you."
"Osya, mauuna na muna ako. Please, excuse my self."
Nagpaalam na si Louis kaya naman nagpatiuna ng pumasok ang tatlo pero ako ay nananatili sa may pintuan. Halos hindi ko magawang ihakbang ang mga paa ko habang malayong nakatitig sa kaniya.
This is all my fault, right?
"Bud, hindi ka pa papasok?" Theo asked.
I shook my head in answer.
Narinig ko ang mahinang buntong hininga ni Theo.
"Guys, tara na muna bigyan natin ng time si Kaiden."
"P-pwede bang dito na muna tayo?"
"Alea, please."
"Naman, ayoko nga!"
"Ang tigas ng ulo mo, tara na nga muna." Hinila na nung Ash si Alea.
Kahit ayaw niyang sumunod ay wala na siyang nagawa pa dahil halos buhatin na siya.
"Come on, Man." Theo tapped my right shoulder before he went out."
Pumasok ako sa kwarto at maingat na umupo sa upuang nasa tabi ng kama.
My hands are shaking as I try to hold her hand.
Napakalamig nito.
Pinagmasdan ko siya habang mahimbing ang tulog. Ang dami niyang gasa mula sa ulo, leeg, kamay at alam kong pati sa paa dahil dumudugo rin ito kanina, pati ang labi niya ay nagkulay suka na rin dahil sa putla.
Idinuko ko ang aking ulo dahil hindi ko siya kayang makita. It breaks my heart.
Kaninang tumawag si Theo at sinabing may nangyaring hindi maganda kay Ari ay halos paliparin ko na ang kotse makarating lang ako pero nahuli pa rin ako.
Nang makapasok na kami kanina ay ang mga basag na vase, at kalat ang nabungaran namin. Naka lock pa ang kwarto kaya kinailangan kong sirain.
Halos manlumo ako ng makita ko na siya. She was sitting in the corner of the room while hugging herself.
Her hair was a mess and her body was full of blood that I almost didn't recognize her.
She was scared when I tried to approach her, but when I introduced myself, she calmed down and rushed towards mine to hug me.
The last word she uttered in my ears was that she was thankful that I came.
"I don't know, Ari. I failed... I'm so sorry."
"Forgive me, I love you."
"I'm sorry, baby. I really do."
Tulad kanina ay paulit-ulit nanaman ako na bumubulong sa kawalan kahit hindi niya naman ako maririnig.
♪♪♪
It's been almost two hours since I've been just staring at her, but she is still not waking up.
I stood up when I heard a knock from outside the door. Maybe those are the guards who are guarding.
Pero mali ako, isa itong lalaking nakatayo sa harap ko. Maybe he was around in fifties based on his face.
"Who are you, sir?" Magalang na tanong ko sa matanda.
"I am Aryka's uncle." I furrowed my eyebrows as I heard his answer.
But if I'm not mistaken, Ari doesn't have any family members anymore.
"It looks like you're doubting me, are you?" I nod my head in answer.
He hands me a picture where this old man is here and Aryka is also here.
"Do you believe me now?" For the second time, I nod my head in answer.
Hinayaan ko siyang makapasok hanggang sa makalapit na ito kay Ari.
Hinawakan niya ang kamay ng babae at mabibigat na paghinga ang binitawan nito.
"Why are you this hard on yourself, young lady?"
Sino siya?
"Who are you?" He turned his head on me,
"Ikaw si Kaiden Sandoval hindi ba?" Imbis na sagutin niya ang aking tanong ay nagtanong din siya.
"Yes, I am," I answered.
"Who are you in Aryka's life?" Who am I? Can I tell him?
"I'm his boyfriend."
Akala ko magugulat o magagalit siya pero hindi. Ngumiti siya sa akin at naglakad papuntang pinto.
"Let's talk outside if you want to know who I am."
Tumango ako, "Sandali lang."
Nilapitan ko si Ari at inayos ang kumot.
Humalik ako sa noo niya. "I'll be back, mio caro."
Pagkatapos ay sumunod na sa lalaki.
Sa bench kami sa labas ng Ospital huminto.
"Now can you tell me already?"
"Why in a hurry?"
"Kailangan ko na kasing agad bumalik dahil kailangan niya ako. Ayokong magising siya na wala ako sa tabi niya."
He laugh silently, "I'm amazed, very amazed Mr. Sandoval."
"In what?"
"Ang sabi mo boyfriend ka ng young lady?"
"So?"
"Anong nagustuhan mo sa kaniya?
"Why do you keep asking? Isa lang ang tanong ko pero hindi mo masagot at andami mo rin tanong." Iretableng diretso ko.
"Of course, I want to know if you are worthy to know everything about her."
"May alam ka nga ba?"
"Are you doubting me?"
"Can you blame me?" Balik tanong ko.
"Fine, just give me one reason why you want to know everything about her."
Sandaling namayani ang katahimikan.
"She is special to me. I want to know why she is like that. I want to understand her. I want to be someone who she can rely on when she is having a hard time. I promised myself that I would learn everything about her, every single detail."
"I promise to her that I will be by her side no matter what happens, and I'm doing it. Gusto kong intindihin siya para kahit hindi siya naiintindihan ng iba, para kahit hindi siya magsalita, para kahit umiyak siya ay may isang taong nandito para sa kaniya."
"Madami pa akong rason at aaminin ko na baka kahit abutin tayo ng bukas ay hindi tayo matatapos."
Amusement danced in his eyes as his mouth opened a little wide.
"You said a lot, isa lang ang hinihingi ko."
"Mas astig kapag gano'n." Pake niya ba? Panira naman ng moment ang matandang ito.
"Maybe your reasons are enough for me."
Mabuti.
"Take a deep breath Mr. Sandoval because I will take you to his dark past."
Damn, I'm nervous!
"First, my name is Kim Diaz, hindi naman talaga ako tito ni Aryka." Nakinig ako ng magsimula na siyang magkwento.
"Matagal na akong nanunungkulan bilang kanang kamay ni, Don Sebastian. Ang tunay na pangalan ng matanda ay, Sebastian Reverande Alcazar siya ang tumayong ama kay Aryka."
"Ampon si Ari- I mean si Aryka?"
"Tama ka Iho, isang dekada na rin ang lumipas ng mangyari ang lahat... Malungkot ang buhay ni Don Sebastian dahil wala itong Asawa't anak dahil mas pinili niyang huwag umibig. Kilala dati ang Don dahil sa mga masasama nitong gawain, masamang negosyo, pati ang mga pagpatay ng walang habas ngunit hindi siya nahuli ni minsan man ng pulisya."
Nakinig lang ako, medyo boring pa nga dahil hindi pa pumapasok sa story si Ari.
"Pero dumating ang araw na gusto niyang may magmana na ng ari-arian niya dahil sa tumatanda na rin siya kaya naman napagpasyahan niyang umampon ng batang isasanay niya para sa kaniyang plano. Dapat lalaki talaga ang gusto niya, planado na iyon."
"Ngunit ng makarating kami sa bahay panuluyan ay may isang batang babae ang pumukaw ng atensyon ni Don. Hindi tulad ng ibang batang naglalaro at nakikipagsalamuha sa isa't isa ay na sa labas ito at nakaupo habang nakatulala sa kawalan, wala itong kabuhay buhay, walang pakialam sa kapaligiran niya, at animo'y patay na."
"Naisipang itanong ni Don sa Madre kung sino siya. Doon namin nalaman ang kwenta ng buhay niya..."
"Her real name is Jannah Morales and she is thirteen years old. Sinabi rin na kakagaling niya lang sa isang car accident at namatay ang buong pamilya nito sa aksidente. Nakaramdam ng lungkot ang Don pero ang sunod na ikwenento ng Madre ang dumurog sa puso ng matanda."
"Anong nangyari?" Pabitin naman siya.
"She's been abused by her own family and treated like an animal. They say that there was a time when they were locking her up in the basement when she did something wrong. She is being punished by not letting her eat in the morning to evening; her dad is beating her until she loses consciousness. Aryka is doing all the house chores, and she is not allowed to go outside, which is why she never went to school. She endured all that abuse in her childhood."
"Until the accident happened... Graduation iyon ng kapatid niya, sinama siya doon hindi bilang pamilya kundi bilang katulong. Pabalik sila ng bahay no'n ng mawalan ng preno ang kotseng sinasakyan nila kaya nangyari ang aksidente, nabangga sila ng truck na siyang tumapos sa buhay ng magulang at kapatid niya."
My heart seemed to stop beating for a moment because of what I heard.
No. Naikuyom ko ang aking kamao.
"Dahil sa kwentong iyon ay napagpasyahan ni Don Sebastian na siya nalamang ang aampunin."
"W-what was Aryka's reaction to that?"
"To be honest wala siyang kahit anong salitang binitawan hanggang sa makarating kami sa Mansyon ng Don sa State."
"After that what happened?"
"Nahirapan kaming kasalamuhanin siya dahil napakahirap basahin ng kung ano man ang iniisip niya. Pero kahit gano'n ay ginawa pa rin ni Don Sebastian ang plano niya para sa bata. Tinuruan niya ito kung paano humawak ng mga armas, paano ipagtanggol ang sarili, paano pumatay, at palagi siyang kasama sa lahat ng masasamang lakad namin. Ngunit kahit anong reklamo o reaksyon ay wala kaming narinig mula sa bata."
"Lumipas ang mga taon ng may makita na kaming improvement mula sa kaniya, kahit paano ay kinakausap niya na kami at madalas na rin siyang ngumiti, ng dahil doon ay napalagay na kami at natuwa. But you know what? Nagkamali kami..."
Tumingin siya sa kawalan at mabigat na bumuntong hininga.
"Dahil sa likod ng mga ngiting iyon ay nababalutan pala ng matinding pait at sakit mula sa pamilya niya. Hindi iyon naisip ng Don dahil ng panahon na inampon siya ay sariling layunin niya lang ang kaniyang inisip at hindi ang kapakanan ng bata. Traumado pala ang bata dahil sa mga nangyari sa kaniya mula sa kamay ng magulang niya at mas lumala ang lahat ng napasakamay siya ng Don, dahil nabigla ang bata mula sa mga itinuro at nakitang pagpatay."
"Sinubukang kausapin ni Don si Aryka para humingi ng tulong sa therapist pero tumutol ito. Dumalas ang madaming pagbabago sa kaniya at ng panahong iyon ay nasa ligal na edad na ang bata."
"Isang gabi ay kinausap ako ng Don upang ibilin sa akin ang pangangalaga sa kaniyang anak, nagtaka ako kung bakit kaya tinanong ko siya. Napag-isipan niyang tumigil na raw sa masamang gawain at alagaan na lamang ang unica hija nito, ngunit may misyon pa siyang dapat niyang gawin. Nag-iwan siya sa akin ng sulat at ibigay daw sa kaniyang anak kung sakali mang hindi na siya makabalik. Pinigilan ko siya dahil masama na ang aking pakiramdam, ang kaso ay tinuloy niya pa rin."
"Hindi nga ako nagkamali, Mr. Sandoval dahil kinaumagahan nga no'n ay dumating ang masamang balita na hindi nakaligtas ang Don sa kamay ng kaniyang kalaban at namatay ito. Sa totoo lang ay hindi ko pa alam kung paano ko sasabihin iyon sa young lady pero napagpasyahan ko na sabihin kinagabihan kaya naman ng malaman ni Aryka ang nangyari ay nagwala siya at umiyak ng umiyak, nagkulong siya sa kwarto. At tuwing gabi, ang madidinig ko ay ang kalabog na gawa niya. Wala naman akong ibang magawa kundi ang patahanin siya."
"Matapos ang libing ng matanda ay tuluyan ng nawasak ang samahan at mismong si Aryka ang gumawa no'n, gusto niyang baguhin ang masamang gawain ng ama kaya inayos niya ang kompanya sa kabila ng pinagdadaanan. Napagpasyahan niya rin na bumalik na rito sa pilipinas at ipinangakong magpapagaling dito. Sa akin niya ibinilin ang kompanya at pangakong babalik at itataguyod itong muli."
"Naniwala ako... Naniwala ako sa mga sinabi niya dahil nga sa malaki ang tiwala ko sa kaniya. Kahit na gano'n ay nagpauwi rin ako ng ilang tauhan dito sa pilipinas para bantayan ang young lady at ang palaging report naman sa akin ay maayos daw ang lagay niya kaya hindi na ako nangamba."
"Pero sa pangalawang pagkakataon ay nabigo ako, hindi siya sumunod sa sinabi niya at ito hindi ko alam na mag-isa niyang sinasarili ang mga paghihirap niya. Hindi ko alam kung paano ko siya kakaharapin, kasalanan ko ito dahil hindi ko nagawa ng maayos ang importanteng inihabilin sa akin ng yumao niyang ama."
"Don't say it like that. You take care of her with all your love, even if you are not blood-related."
Tumango ito pagkatapos ay ngumiti. "Ngayon kahit papaano ay kampante na ako dahil nalaman kong nariyan ka para sakaniya."
Umiling ako at ngumiti ng mapait. "I don't know. I felt like I didn't protect her well."
"Kung ano man 'yan ay sigurado naman akong maayos mo rin."
"You believe me right away?"
"Hindi ko rin alam kung bakit agad na nagtitiwala ako sa 'yo kahit pa nga ngayon lang kita nakita."
Ngumiti lang ako bilang tugon.
"Masiyado ng gabi mabuti pa at pumasok ka na."
"Hindi ka pa po susunod?"
"Bukas na lang ako ulit bibisita, Mr. Sandoval ikaw na ang bahala sa kaniya at tandaan mo para ko ng anak iyon." Tumango ako at tumalikod na.
"Siya nga pala." Liningon ko siya.
"Boto ako sa iyo kaya huwag mo siyang sasaktan."
"Roger that, sir."
Pagka-akyat ko ng kwarto ni Ari ay naabutan ko siyang gising na.
Nabigla pa ako at natigilan.
"You awake." Matamang tumingin siya sa akin at wala ka man lang masasalat na emosyon rito.
"Nandito na siya at nakausap mo na hindi ba?" Bahagya akong nabigla pero hindi ko pinahalata.
"How did y-"
"Paano ko nalaman? Dati pa, matagal ko ng alam na may mga matang nagbabantay sa akin."
"Babalik daw siya bukas."
"I see."
Lumapit ako sa kaniya at umupo.
"Kaiden..."
Tiningala ko siya ng may pagtatanong sa mga mata.
"Thank you."
"For what?"
"For coming and saving me."
"I don't know, Ari. Nahuli ako kaya nandito ka sa ospital ngayon."
"This is meant to happen, that's why don't blame yourself." Namamaos ang boses na sagot niya.
"I can't help but blame myself."
He sat up from lying down and held my hand.
"Ayokong sisihin mo ang sarili mo dahil sa nangyari sa akin, ang gusto ko lang Kaiden ay 'yung nandito ka para samahan ako."
I'm just looking in her eyes, "Oh, bakit? Disappointed ka na ba?" Tumawa siya pero alam kong pilit at mapait.
"Alam mong kailan man ay hindi. Ngayon na alam ko na ang mga pinagdaanan mo, mas nagkaroon ako ng isa pang rason kung bakit kailangan kong manatili sa tabi mo."
"You can lean on me anytime and I don't care. If you need me, then I'll be here. I promise that this time, you will never face your problems alone."
She smiled at me with all her heart.
"Anong gagawin ko nito?" Sumimangot siya at nagsalubong ang kilay.
"Hm, what?"
"In love, na in love, na in love na ako sa 'yo!"
"You just need to fall in love with me deeper and were even."
"I love you!" Oh, damn it's the end of me.
"I love you too, my Ari."
"Anong oras na?"
Tumingin ako sa relo, "9 p.m na kaya dapat matulog ka na."
"Sleep again?" Ungot niya.
"You need that."
"Naman, naman!" She is complaining but she lay on her bed and closed her eyes.
"Sleep tight, Ari everything will be alright."
When I was sure that she was asleep, I stood up and went to the window to get some fresh air.
I let out a heavy sigh, pang-ilan na ba ito? I have been doing this since morning.
Akala ko kapag nalaman ko na ang tungkol sa nakaraan niya ay mabilis ko lang itong malalampasan. Hindi ko alam na sobrang lalim pala ng nakaraan niya at ngayon ay naiintindihan ko na kung bakit gano'n siya.
Naiintindihan ko na rin kung bakit ako nasasaktan ng ganito.
Sa totoo lang ay hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong sabihin sa kaniya dahil natatakot ako na baka may masabi akong hindi maganda kaya panay na lang ang pagbuntong hininga ko.
But one thing is for sure. This time, she will no longer fight alone. She will never cry again alone. And no one will be going to hurt her anymore because I'm here now. I'll shed every pain and bullet that may come on her, mamamatay muna ako bago may makapanakit sa kaniya.
Fuck all those people who hurt her! She doesn't deserve that treatment.
And I promise na kung iiyak man siya ay sa dalawang bagay na lang. Isa, dahil sa kasal namin... At pangalawa, dahil bibigyan ko siya ng masayang pamilya.
Lumapit ako kay Ari at humalik sa labi niya.
"I will give you everything I got just to make you happy."
Dopo questo, niente più dolore, mia cara.