[Sadece anı yaşa sevgilim.]
"Uyansana Taehyung. Az bir vaktimiz kaldı zaten sevgilim ve sen de bunu uyuyarak geçirmeyeceksin."
Bir tokat attım canım sevgilime. Az bir vaktimiz vardı zaten ve o uyuyarak geçirmeyecekti bu vakti.
Şimdi uyanacaktı ve biz bazen konuşacak bazen tartışacak bazen susacak bazen ise ben onun kucağına çıkıp öpüşecektik.
Evet,evet hepsi böyle olacaktı.
Son anlarımızı dolu dolu geçirecektik.
Attığım tokatın etkisiyle uyandı Taehyung. Önce biraz boş boş baktı etrafa. Ayılmasını bekledim bir süre.
"Ne oluyor? Neredeyim ben?"
"Güvendesin sevgilim. Benim yanımdasın."
Sesimle irkildi Taehyung.
"Jungkook? Tanrım! Hiç biri rüya değil miydi yani?!"
"Hayır sevgilim, değildi."
"Jungkook ne işimiz var burada!?"
"Son anlarımızı evimiz de geçirelim istedim Taehyung. Kötü mü yapmışım?"
Yüzüme bir kaç saniye şok için de baktıktan sonra ayağa fırladı.
"Ne son anı Jungkook!? Ne saçmalıyorsun sen?"
Gözlerimin dolduğunu hissettim.
"Biz bu dünya da mutlu olamayız Taehyung. Tanrı bizi yanında ödüllendirecek."
"Sen kafayı mı yedin!?"
Aşağı yukarı salladım başımı. Evet, kafayı yemiştim.
"Senin yüzünden. Neden bana sadık kalmadın Taehyung? Neden beni sevmeye devam etmedin?"
Biraz yüzüme baktıktan sonra bacağını sıyırdı. Kaşlarımı çatıp ne yaptığını sormak için ağzımı açacağım sırada bacağında ki yara izini fark ettim.
"Bu da ne?"
"Hatırlamıyorsun, değil mi Jungkook? Sen yaptın bunu. 'Annemi öldüremezsin baba!' diyerek bıçaklamaya çalıştın beni. Eğer bayılmasaydın öldürürdün de beni."
Böyle bir şey olamazdı. Ben ona böyle bir zarar vermezdim. Ve ne demek baba diyerek saldırmak!?
"Yalan söylüyorsun, değil mi?"
"Sence yalan söylüyor gibi mi görünüyorum Jungkook!? Hiç bir şey hatırlamıyorsun! Kriz geçirip geçirip beni yaraladın! Ve ben buna rağmen seni sarılarak sakinleştirmeye çalıştım ve sen uyanır uyanmaz bana kötü davrandın! Dayanamadım! Anlıyor musun beni Jungkook dayanamadım!"
Gözlerimden akan yaşların şu an haddi hesabı yoktu. Tüm bunlar nasıl olabilirdi?
"İşte tüm bunlar için cennete gitmeliyiz Taehyung! Tüm bu kötü anları unutmalıyız!"
"Öyle bir şey olmayacak!"
Arkamdan çıkardığım silahı kafasına doğrultup hiddetle bağırdım. "Olacak!"
Kocaman olmuş gözleri bir beni bir de elimde ki silahı buluyordu.
"Sadece anı yaşa sevgilim."