"I'm sick, Doc . . . ." maarte niyang daing kay Trevour.
"You look totally fine. Go and mind your patients," malamig na sagot nito.
"I thought you're a good doctor, but what now? A patient is in front of you, but didn't bother to atleast check?"
Bumuntong hininga ang lalaki. "Anong nararamdaman mo?" tanong nito.
"Masakit dito," daing niya habang tinuturo ang parte ng kaniyang puso.
"Okay, let me check you, then." Pahinamad na tumayo itoʼt lumapit sa kaniya upang i-eksamin ang kaniyang heart beat.
Inilagay nito sa tainga ang earpieces ng stethoscope at itinapat ang chest piece sa parte ng kaniyang dibdib.
At habang ginagawa iyon ng binatang doktor ay titig na titig naman si Everette sa mukha nito, tila nahihipnotismo sa angking kaguwapuhan at kakisigan ng lalaki. Ilang segundo lang ang lumipas ay nakahanap na ng tamang tiyempo ang dalaga para sa totoong pakay niya.
Na bihagin ang lalaki.
Hinawakan niya ang kamay nito na may hawak sa chest piece dahilan para mapatingin din ito sa kaniya at masalubong ang malagkit at mapang-akit niyang mga mata. Kinagat niya ang kaniyang pang-ibabang labi habang ang kamay niyaʼy ginagabayan ang kamay nitong may hawak na aparato.
Sinasadya niyang paglakbayin ang kamay nito at mga daliri sa kaniyang dibdib sa paraang sensuwal, marahan at kaakit-akit, bagay na kailan maʼy hindi niya ginawa sa kahit na sinong lalaki.
Nagsitayuan ang halos lahat ng buhok niya sa katawan dahil sa sensasyong dulot nang paglapat ng malahiningang init ng palad nito sa kaniyang dibdib na bagama't natatakpan ng suot niyang scrub suit ay ramdam na ramdam pa rin niya.
Desperada na nga siguro siya at hindi matanggap na may kaisa-isang tao siyang nakilala na ayaw sa kaniya. Na ipinaramdam sa kaniya na hindi siya maganda, o walang kahanga-hanga sa kaniyang pagkatao. Tanging ito lang, si Trevour lang ang gumawa at nagparamdam sa kaniya ng mga bagay na iyon kaya naman hindi niya masisi ang sarili kung bakit ganito siya kadesperada ngayon.
"How's my heart beat, Doc? Is it fine? Can you hear your name there?" she asked seductively.
Trevour cleared his throat and pull his self away and so as takes back his hand from her grip.
"There's nothing wrong with your heart beat and your heart seems totally fine, but I would prescribe some vitamins to keep you healthy and fit for your daily works," ani nito na marahil ay nahulaan na agad na nagsisinungaling lamang siya nang sabihing masakit ang parte ng kaniyang puso.
"I don't think I would be needing some vitamins, Doc. Your attention is enough vitamins for my body to become healthy and fit," tugon niya.
"Enough, you're obviously wasting my time here," nauubusan ng pasensiya na sabi nito.
"But when the time comes that I get sick, I want you to be my doctor. Your romance would be my medicine while your sperm will serve as my vitamins," sabi niya kay Trevour sa paraang kaakit-akit.
"You're completely insane, woman. Go and find men to scrub your itching body," pang-iinsulto nito sa kaniya.
"How dare you!? Ganiyan ba talaga kababa ang tingin mo sa akin?!" she asked exasperately.
"Do you wanna hear my answer? It's yes. Ganoon nga kababa ang tingin ko sa 'yo. How could a sensible woman seduce a married man?" tanong nito sa kaniya dahilan upang bumagsak ang panga niya kasabay nang panlalaki ng kaniyang mga mata.
"You are what?!" she asked in surprise and disbelief.
Hinagilap niya ang kamay ng lalaki at nakita ng dalawa niyang mata ang isang singsing na nakasuot sa daliri nito.
"I am married, so please stay away from me and stop acting like a whore."
Sa mga binitawang salita ni Trevour ay labis na nasaktan si Everette.
Desperate, woman with itchy body, a whore.. Iyon ang tingin sa kaniya ng lalaki dahil sa mga ikinikilos niya sa harap nito.
'I am not a whore, I am just . . . ' ngunit hindi magawang dugtungan ng dalaga ang nais niyang sabihin dahil maski siyaʼy bumababa na ang tingin sa sarili niya.
ILANG araw pa ang lumipas mula nang huling engkuwentro nila na iyon ni Trevour. Sa loob ng ilang araw na iyoʼy pinilit niyang iwasan ang lalaki dahil sa kahihiyan na ginawa niya. She tried to seduce a married man and that's not a thing to be proud of. Isa iyong kahihiyan at hindi magandang karanasan.
"I told you, he's not a married man!" Samantha said exaggeratedly.
"Tone down your voice, bitch!" naiiritang utos niya sa babae.
"I mean yes, he was a married man before, but that was three years ago!" Samantha said making Everette's jaw to drop.
"So they are divorced?!" nasisiyahang tanong niya sa kaibigan.
"No, not like that. Her wife died three years ago . . . ." paglilinaw nito.
Namilog ang kaniyang bibig at mga mata dahil sa narinig. Tumango-tango naman si Samantha sa harapan niya. "That's what exactly my reactions when I heard about it," sabi nito.
Ngunit hindi na napagtuunan ng pansin ni Everette ang iba pang mga sinasabi nito dahil nahulog na siya sa malalim na pag-iisip.
Three years ago . . . . Palagi siyang nahuhulog sa malalim na pag-iisip sa tuwing maririnig niya ang salitang iyon. Hindi niya rin mapigilan ang pagbabalik ng mga alaala na nangyari tatlong taon na ang nakararaan.
"Doc?" tawag ni Samantha sa kaniya ngunit tila hindi iyon narinig ng dalaga. "Doctora 'Ganda' Vallejo?" pag-uulit nito sa mas malakas nang tono at sa pagkakataong iyon ay narinig na iyon ni Everette kasabay nang pagtatapos ng flashbacks ng mga nakaraan sa kaniyang isipan.
"Kailangan pang tawagin na maganda para lang marinig!" panunudyo nito sa kaniya.
"Oh! I almost forgot that I need to check on my patients!" sa halip ay sagot niya at agad iniwan ang kapuwa niya intern.
Karaniwan sa mga pasyente nilaʼy naka-confine at kailangang manatili sa ospital at pangangalaga nila sa loob ng ilang araw, linggo at ang pinaka malala ay inaabot pa nga ng ilang buwan at kung minsan ay taon.
Ang pasyente niyang si Abby at ang mga kasama nito noong nakaraan ay mga kapuwa may kinalaman o konektado ang mga karamdaman sa internal organs katulad na lamang mismo ni Abby na may kidney failure at nangangailangan ng kidney transplant sa mura nitong edad.
"Are you okay lang po, Doc Ganda?" tanong ng isa sa mga batang pasyente sa kaniya. Tiningnan niya isa-isa ang mga ito at nakita na nasasalamin ang nararamdaman niya sa mukha ng mga ito.
Nasa play room ulit sila para libangin at ikondisyon ang mga ito para sa kinakailangang medikasyon sa mga susunod na araw o oras.
Sakto naman na bumukas ang pinto at iniluwa no'n si Trevour. Pansamantalang nawala sa mga bata ang atensiyon niya at sinundan ng tingin ang lalaki na ngayoʼy makisig na naglalakad palapit sa ibang co-interns niya na naroon din sa loob ng play room.
"No. Doc Ganda is not okay, " wariʼy malungkot na sagot niya sa mga bata.
"Bakit po? Are you sad po ba?" tanong ulit ng isa sa mga inosenteng bata.
"Yes, your doctora ganda is very sad kaya 'wag muna kayong pasaway, okay?"
"But, what makes you sad po ba?" tanong na naman ng mga ito.
"Something happened that made Doctora very sad. But that's okay, what important is that you kids get well! So don't skip your diet meals and take your medicines on time without faking it, okay?"
"Yes, Doctora Ganda!" sabay-sabay na sagot ng mga bata dahilan para mapangiti siya nang malapad at doon pa lamang niya naalala na naroon nga pala si Trevour. Pasimple siyang lumingon sa kinaroroonan ng lalaki at hindi niya inaasahan na nakatingin din pala ito sa kaniya.
Biglang kumabog ang kaniyang dibdib sa pagtatama ng kanilang mga paningin. Mabilis siyang napaiwas kasabay nang pag-iinit ng kaniyang mga pisngi.
"Are you sick po?" tanong ni Matteo, isa sa mga batang pasyente.
"No. I'm not sick, Matteo," pilit na sagot niya sa bata kahit na ang puso niyaʼy dinudunggol ng kaba dahil sa presensiya ni Trevour.
"Then why your face is red po?" inosenteng tanong nito.
"Ahm, maybe because it's hot here, " alibi niya.
"I think it's not, malakas po ang AC dito, Doc, eh... "
"Then, maybe because it's cold?"
NAGPAALAM siya sa mga kapuwa intern at ibinilin na rin ang kaniyang mga pasyente sa kanila dahil gusto pa niyang mag-rounds sa ibang pasyente bago umuwi.
Paglabas niya ng play room ay bigla siyang napahinto nang marinig ang isang boses.
"Doctora Vallejo . . . ." Boses iyon ni Trevour.
Tarantang napaharap siya sa lalaki at ganoon na lamang ang gulat niya nang bigla nitong ilapat ang likod ng palad sa kaniyang noo.
"Your temperature seems normal," sabi nito habang nakatingin nang diretso sa kaniyang mga mata. "How's your heart? Sumasakit pa ba?"
Sunod-sunod na napalunok ang dalaga. "My h-heart? I think it's already beating for someone and I am scared. I am scared it might get hurt so bad, Doc . . . ." makahulugan niyang sagot.