မနက်အိပ်ရာထချိန်က နိူင်းအတွက်လုံးဝအ
ဆင်မပြေလှ....လှုပ်လို့မရအောင်ပင်ပန်းနွမ်း
နယ်လှတဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို စိတ်အာရုံနိုးထ
ချိန် မျက်ခွံလေးများဖွင့်ချိန်မှာပင် ဘေးနားက
တစ်စုံတစ်ယောက်ကို ရှိနေဦးမလားဆိုတဲ့
စနိုးစနောက်စိတ်လေးနဲ့ အသာစောင်း၍
ကြည့်မိလေတော့ ကုတင်ပေါ်တွင် သူတစ်
ယောက်တည်းသာ....။
အဝတ်အစားတွေကို ပြန်ဝတ်ဆင်ပေးခဲ့တာမို့
အလိုက်သိသည်ဟုထင်လိုက်မိပေမဲ့ တစ်ချက်
အလှုပ်မှာတင် အောက်ပိုင်းတစ်နေရာက စူးခ
နဲ့ ထိရှပွန်းပဲ့လေတဲ့ နာကျင်မူခပ်ရဲ့ရဲ့ ခံစား
ချက်ကြောင့် ချက်ချင်းပင်မေတ္တာပို့မိလိုက်၏
အိပ်ရာပေါ်မှ ကုန်ရုမ်းထ၍ ထထိုင်လိုက်ပေမဲ့
အောက်ပိုင်းကနာကျင်မူကြောင့် ကောင်း
ကောင်းပင်မထိုင်နိင်ချေ။
ချီးပဲ! ဟိုလူယုတ်မာ အားကုန်စားသွားတာ..
နာလိုက်တာ...ကျွတ်....
စိတ်ထဲကကျိန်ဲဆဲရင်း ညည်းညူကာဖင်လေး
ကြွလျက်ထိုင်နေစဥ်မှာပင် တစ်နေ့တာရဲ့ဝတ္တ
ရားအရကူညီလုပ်ကိုင်ပေးမဲ့ အိမ်ကအလုပ်
သမားကောင်မလေးတွေက အခန်းထဲသို့ဝင်
ရန်တံခါးခေါက်နေကြ၏။
"သခင်လေး...ကျွန်မတို့ဝင်ခဲ့လို့ရမလား"
အခန်းတံခါးကို ဖြည်းဖြည်းချင်းသုံးချက်
လောက်ခေါက်လိုက်ပြီး အခန်းထဲဝင်၍သန့်
ရှင်းရေးနဲ့ နိူင်းအိပ်ရာထရင်အကုန်ပြင်ဆင်
ပေးဖို့အတွက်ခွင့်တောင်းခြင်းဖြစ်၏။
နိူင်းရဲ့ဘဝက လိုလေသေးမရှိတဲ့ရွှေမင်းသား
လေးတစ်ယောက်ဖြစ်သလို အိပ်ရာထသည့်
ကိစ္စလေးကိုတောင် အိမ်စေကောင်မလေး
များက လာနိူးပေးရတဲ့အထိ ဖြစ်ပြီး နိူင်းက
သူ့ကို လုပ်က်ိုင်ပေးတဲ့ အလုပ်သမားကောင်မ
လေးတွေကို အလုပ်သမားဝတ်စုံပုံစံတူကိုသာ
ဝတ်ဆင်ခိုင်းစေ၏။
သို့ပေမဲ့...
သူ သိမ်းဆည်းထားတဲ့ဘယ်အရာမဆိုကို
တော့ထိကိုင်တာမျိုး လက်လွတ်စပယ်ကိုင်
တွယ်ထိတွေ့တာမျိုးတော့လုံးဝခွင့်မပြု။
ဒါဟာ နိူင်းရဲ့အားလုံးအပေါ် သတွေမတိမ်းချ
မှတ်ထားတဲ့စည်းကမ်းပေပင်။ အေး ချိုး
ဖောက်ခဲ့ရင်လည်း ခွင့်မလွှတ်တတ်သလို သူ့စ
ကားတစ်ခွန်းကိုအမိန့်လိုနာခံစေတာမျိုးကိုမှ
သဘောကျသူဖြစ်ပြီး ခွန့်တုန့်ပြန်တာမျိုးကို
ရင်ထဲလှိုက်ဖိုရအောင်ကို ခံပြင်းမိတာမျိုးပင်
ဖြစ်၏။
မာနသိပ်ကြီးတဲ့ရွှေမင်းသားလေးဟု နာမည်
ကြီးသလို ခိုအောင်းနေတဲ့အတွင်းစိတ်တစ်နေ
ရာကလည်း မာဖီးယားဂိုဏ်းဆောင်ရဲ့သား
ပေမို့ စိတ်ဓာတ်ကတော့ပြတ်သားမာကျော
လေ၏။
လူကသာ ပိန်သွယ်သေးငယ်တဲ့ခန္ဓာကိုယ်
လေးပေမဲ့ အကျောမာသူလေးပေါ့။
"မနိုးသေးဘူးထင်တယ်....အိပ်ပျော်နေတာ
လားမသိဘူး...သူ့ကိုလာနိူးလို့စိတ်တိုပြီးအော်
နေမှဖြင့်...ငါကြောက်တယ်နော်"
"ဒါပေမဲ့ သခင်လေးက ဒီအချိန်နိူးခိုင်းတဲ့အ
ချိန်ဖြစ်သလို အိပ်ရာထချိန်ဆိုလည်းမမှားဘူး
ဒီမှာကြည့်....သူနိုးလာရင် အိပ်ရာဘေးက
စားပွဲပေါ်မှာ အမြဲအလှပန်းအိုးလေးနဲ့တင်
ထားရတဲ့ ပန်းလေးတွေ...မနက်တိုင်းပန်းတစ်
ခတ်နဲ့အသစ်လဲပေးရတာလေ"
တံခါးဝမှာရပ်နေတဲ့ အိမ်စေကောင်မလေး
တွေက အခန်းထဲက နိူင်းရဲ့စကားသံကိုမကြား
ရသေးတာကြောင့် ဇွတ်အတင်းမဝင်ရဲ့။
ဟုတ်ပြီ...ဝင်လာခဲ့ ဆိုတဲ့စကားကြားမှသာ
စိတ်ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့အခန်းထဲဝင်ခွင့်ရတာမျိုး။
"အိုးးး...ဒီပန်းတွေက Blue Delphinium
flowerပန်းတွေမလား...အပြာရောင်တွေထုံ
မွှန်းနေလို့ သိပ်လှတဲ့တိမ်ပြာပြာပန်းတွေအ
လားပေါ့..မထင်ရဘူးပဲ သခင်လေးကပန်းတွေ
ကြိုက်တတ်သေးတာပဲ"
"လူဆိုးလူမိုက်တွေတောင် ချစ်တတ်ကြသေး
တာပဲ...ပန်းတွေကစိတ်နှလုံးနူးညံ့စေရာပေါင်း
ကူးတံတားပဲလေ..."
ခေါင်းဆောင်မိန်းကလေးရဲ့ ရှင်းပြတဲ့စကား
တွေကို ကျန်ရှိတဲ့အလုပ်သမားကောင်မလေး
တွေကခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ နားထောင်ကြလေ
၏။
သြော်....ဟုတ်ပေသားပဲဆိုတဲ့သဘောပေါ့။
"ဝင်လာခဲ့တော့"
နိူင်းရဲ့အသံကြားသည့်နှင့် ပြောလက်စစကား
များရပ်တန့်၍ အခန်းထဲသို့ ပန်းအိုးလေးကိုင်
ထားတဲ့မိန်းကလေးကဦးဆောင်ဝင်သွားသလို
အနောက်က ကျန်တဲ့မိနိးကလေးတွေက ရိုကျိုးစွာဖြင့် လက်ကလေးတွေယှက်လျက်
လိုက်လာကြ၏။
"သခင်လေး မနိုးသေးဘူးထင်လို့ ကျွန်မတို့
အခန်းရှေ့မှာ ရပ်စောင့်နေကြတာ အဆင့်သင့်
အကုန်ပြင်ဆင်ပေးပါမယ်"
တလေးတစားနဲ့စကားတုန့်ပြန်မူအပြီးမှာ ကု
တင်ဘေးကစားပွဲခုံပေါ်က မနေ့ကမှတင်ထား
တဲ့ပန်းအိုးလေးကိုယူကာ ဒီနေ့အသစ်ယူလာ
တဲ့ပန်းအိုးလေးနဲ့နေရာလဲလိုက်လေ၏။
ထိုပန်းအိုးလေးမှာတော့ နိူင်းကြိုက်တဲ့ တိမ်
ပြာပြာပန်းတွေကတော့ လိုက်ဖက်လွန်းလှစွာ
နေရာယူထားလေသည်။
နိူင်း ထိုအိမ်စေကောင်မလေး ပန်းအိုးအ
ဟောင်းကိုယူလိုက်သည်ကိုတစ်ချက်လှည့်အ
ကြည့်မှာပင် စားပွဲပေါ်ကအရာတစ်ခုကို အ
မှိုက်ပုံးထဲထည့်လိုက်တာကိုပါမြင်လိုက်ရ၏။
အခန်းရှင်းလင်းတာပဲဟု ထင်လိုက်တာမို့ သိပ်
ဂရုမထားပဲ အိပ်ရာကနေ သန့်စင်ခန်းထဲသို့
သွားရန်ထလိုက်လေ၏။
"အာ့..."
"သခင်လေး ဘာဖြစ်လို့လဲ ဘယ်နားအဆင်မ
ပြေသွားတာရှိလဲ"
"ဘာမှမဖြစ်ဘူး...ရုတ်တရက်ထလိုက်လို့ခါး
အကြောမျက်သွားတာဖြစ်မယ်..ရတယ်အ
ဆင်ပြေတယ်...ကိုယ့်အလုပ်သာကိုယ်လုပ်ကြ"
နိူင်း စကားကြောင့် အိမ်စေကောင်မလေးတွေ
လည်း အခန်းတွင်းလုပ်ကိုင်ရမည့်တာဝန်များ
ကိုပြန်လည် လုပ်ကိုင်ရင်း သန့်စင်ခန်းထဲစီးဖို့
ဖိနပ်ကိုနိူင်းအရှေ့သို့လာချပေး၏။
အိမ်စေတွေအရှေ့မှာမို့ ဘာမှမဖြစ်သလိုသာ
ဟန်ဆောင်နေရတာ လမ်းလျှောက်တိုင်း
ကျိန်းစက်နေလေတော့၏။
တွေ့မယ်....ဟိုသူတောင်းစားကြီးကို လုံးဝမ
ကျေနပ်ဘူး...အခုလည်းဘယ်နားသွားသေနေ
ပြန်တာလဲ။
>>>>>>>>
"အဟွတ်...အဟမ်း"
"မင်းအဆင်ပြေရဲ့လား"
ဘေးနားက ဒန်နီယယ်က စကားဆိုလိုက်လေ
၏။
"သလိပ်နည်းနည်းကပ်သွားလို့ပါ...ခုနကကိစ္စ
ကိုဆက်ပြောပါ"
စံအိမ်ကြီးရဲ့ အခန်းငယ်တစ်ခုတွင် တည်စေ
ရာမိုင်၊ဒယ်နီယယ်၊ အကြီးတန်းဂိုဏ်းသားငါး
ယောက်က စားပွဲဝိုင်းတစ်ခုရဲ့ဆိုဖာအသီးသီး
တွင်စုပေါင်းထိုင်နေကြ၏။
"နောက်လမှာ မြေအောက်မာဖီးယားဂိုဏ်း
ပေါင်းစုံစုဝေးတဲ့အစည်းအဝေးရှိတယ်...အဲ့မ
တိုင်ခင် လုပ်စရာရှိတဲ့ကိစ္စတွေကိုဆောင်ရွက်
ရင်းအာဏာကိုတည်မြဲအောင်လုပ်ဆောင်ရ
မယ်"
မြေအောက်ဂိုဏ်းမာဖီးယားဂိုဏ်းပေါင်းစုံစု
ဝေးတဲ့ အစည်းအဝေး......
အကြောင်းမသိသေးတဲ့သူအဖို့အနေနဲ့ကတော့အစည်းအဝေးသက်သက်တစ်ခုပါပဲထင်
ကြလိမ့်မည်...။
တကယ်တမ်း ထိုသို့မဟုတ်လှ...။
သာမာန်ဟောခန်းတစ်ခုရဲ့ အဆနှစ်ဆယ်
လောက်ကျယ်ပြောလှတဲ့ အပြင်ကလူတွေမ
သိရှိတဲ့ မြေအောက်လူဆိုးလူမိုက်ဂိုဏ်းသား
တွေကပဲသိရှိနိင်တဲ့နေရာတစ်ခု..။
ထိုနေရာက နှစ်နှစ်တစ်ခါကျင်းပတဲ့ ဂိုဏ်း
သားများအားလုံးစုဝေးရာနေရာဖြစ်သလို..
ဂိုဏ်းခေါင်းဆောင်တွေ ဆုံစည်းရာဆိုလည်း
မမှား။
သုံးညလုံးလုံးဂိုဏ်းသားတွေအနေနဲ့ထိုနေရာ
မှာစုဝေးကြပြီး တစ်ဖက်နှင့်တစ်ဖက် ဂိုဏ်း
အချင်းချင်းပြိုင်ဆိုင်မူတွေနဲ့ နပန်းသတ်ပွဲ၊လက်ဝှေ့ပွဲ၊ လူသတ်ပွဲကအစ ကျင်းပသလို
အပြန်အလှန် လိုချင်သည့်ပစ္စည်းများဖလှယ်
ကြသည့်နေရာဆိုလည်း ဟုတ်လေ၏။
အကြမ်းတမ်းဆုံးလူဆိုးလူမိုက်မြေအောက်
ဂိုဏ်းသားတွေစုဝေးရာမို့ အပြင်လူကဝင်ခွင့်
မရှိသလို ညဘက်အိပ်ကြရင်လည်း ထိုနေရာ
ကြီးနဲ့ဂိုဏ်းအချင်းချင်းနေရာကန့်သတ်ပြီး
ကြမ်းပြင်၌သာ အိပ်စက်၏။
ဆိုလိုသည်က မြေအောက်ဂိုဏ်းသားတွေအ
ကုန်လုံးတစ်ညီညွတ်တည်း တစ်သားတည်း
ဆိုလိုခြင်းပင်။
သို့သော်ငြား အရမ်းအန္တာရယ်များတဲ့နေရာဆို
လည်းမမှား အခန့်မသင့်ရင်မထင်မှတ်ချိန်မှာ
လူရှုပ်ထွေးလှသည့်အချိန်၌ ဘယ်သူမှမသိခင်
တဖက်ကရန်ငြိုးရှိသည့်ဂိုဏ်းကသတ်တာခံ
ရနိင်တာမို့ ဂိုဏ်းလူစုမကွဲဖို့ကလည်းအရေး
ကြီးလေသည်။
အခုတော့ ထိုနေရာကအစောင့်အကြပ်များ
စွာနဲ့စောင့်ကြပ်ကြသလို သွားရသည့်လမ်းက
လည်းလျို့ဝှက်လှလေသည်။
မြေအောက်မာဖီးယားဂိုဏ်း20ရှိပြီး တည်စေ
ရာမိုင်ကနာမည်ကြီး လူဆိုးတစ်ယောက်ဆို
လည်းမမှား။
ဒီနှစ်ပို၍လူများမည်က တည်စေရာမိုင်က
Black Drangonဂိုဏ်းကိုဝင်ရောက်သွားလေ
သည်ဆိုတဲ့သတင်းကြောင့်ဖြစ်လေသည်။
ဂိုဏ်းအချင်းချင်းတွေ့သည့်အခါ ပိုအာဏာ
ကြီးသည့်ဂိုဏ်းကမျက်နှာပန်းလှလူရှိန်ပြီး
အငယ်တန်းဂိုဏ်းတွေကတော့မျက်နှာငယ်ရ
တာမျိုးဖြစ်လေ၏။
"စိတ်မပူနဲ့ သန်ဘက်ခါအတွက်ပစ္စည်းတွေ
ဂျာမနီကရောက်လာမယ်...တည်စေရာမိုင်နဲ့
ငါ သေချာကြီးကြပ်လုပ်မယ်"
"အမှားမပါစေနဲ့ မဟုတ်ရင် အစည်းအဝေး
ကျရင်အကုန်ပလုံကုန်လိမ့်မယ်...သိတယ်မ
လား....နံပါတ်တစ်ထိပ်တန်းဂိုဏ်းနေရာက
အပြောင်းအလဲများတယ်ဆိုတာ"
"အဲ့လိုလွယ်လွယ်အဖြစ်ခံမှာမဟုတ်ဘူး"
တည်စေရာမိုင် ကကြားဝင်ဖြတ်ပြောလိုက်ပြီး
ခံစားချက်မဲ့သော မျက်နှာနှင့် စိုက်ကြည့်၍
ပြောလိုက်လေသည်။
"ကျိန်းသေတယ်ပေါ့"
"ကျွန်တော်ကို မယုံလို့လား"
"စောင့်ကြည့်ကြတာပေါ့...ခေါင်းဆောင်ကမင်းအတွက် အရမ်းကြီးမားတဲ့တာဝန်တစ်ခုကို
နောက်ကျလုပ်ခိုင်းဖို့ရှိလာလိမ့်မယ်"
ဒန်နီယယ်က အကြီးတန်းဂိုဏ်းသားတွေနှင့်
တည်စေရာမိုင်ရဲ့ စကားတွေကိုနားထောင်ပြီး
တစ်ခုခုတွေးတောနေဟန်ပြုနေလေသည်။
"ခေါင်းဆောင်ကခေါ်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်"
ဂိုဏ်းသားတစ်ယောက်က အရိုအသေပြုကာ
အခန်းထဲသို့ဝင်လာပြီးပြောလေသည်။
ပြောလက်စ စကားများရပ်လိုက်ပြီးနောက်အ
သီးသီးနေရာမှထကာ အခန်းထဲမှထွက်ခွာလာ
ကြလေ၏။
"ဟိုတစ်ယောက်က ဘယ်ရောက်နေတာလဲ
နိူင်းရဲ့ BodyGuard ဖြစ်ပြီး အမြဲအလေ
လိုက်ဖို့ပဲသိတာလား"
"ဖေဖေသူကို လက်တလောခိုင်းစရာတာဝန်ရှိ
လို့သားဘေးနား စောင့်ကြည့်ပေးနိင်မှာမ
ဟုတ်ဘူး"
"ဘာကိစ္စလဲ...သူ့ကိုဘာခိုင်းထားတာလဲ"
"သားနဲ့မဆိုင်တာမို့ မသိချင်နဲ့"
နိူင်း သိချင်တဲ့အရာကိုမသိလိုက်ရသော
ကြောင့် မျက်စောင်းတခဲခဲနဲ့ စားလက်စမနက်
စာကိုပန်းကန်ထဲ၌ ထိုးဆွနေလိုက်လေ၏။
ထိုစဥ်....ထမင်းစားခန်းသို့ဝင်လာသည့် လူတစ်စု....။
"ရောက်လာပါပြီ ခေါင်းဆောင်"
နိူင်း ကြည့်မိလေတော့ တည်စေရာမိုင်ကိုတွေ့
လိုက်ရလေ၏။ မျက်နှာထားတည်တည်နဲ့သူ့
ကိုတောင်မကြည့်ပဲ နေနိင်လွန်းတဲ့ လူယုတ်မာ
ကြောင့်ပို၍ဒေါသထွက်ရ၏။
လူယုတ်မာကြီး ခင်ဗျားကြောင့်ဖင်နာနေသေး
တာလေ...ဒီမနက်ကျကိုယ်နဲ့မဆိုင်သလိုနေနေ
တာတဲ့လား....အားးးးစိတ်တိုလိုက်တာ။
တစ်ချက်လောက် ကြည့်လိုက်ရင် မြွေကိုက်
မှာစိုးလို့လား..
"စိစဥ်စရာရှိတာတွေ စီစဥ်ပြီးပြီလား..အမှားမ
ပါစေနဲ့ သေချာလုပ်"
"ဟုတ်ကဲ့ ခေါင်းဆောင်"
"သခင်လေး...ဖုန်းလာနေတယ်"
"ဘယ်ကလဲ...ဘယ်သူမို့လို့လဲ"
စိတ်တိုနေတာမို့ ဘယ်သူကိုမှအကောင်းမမြင်
နိင်တော့ ဒီလောက်စိတ်တိုပြနေတာတောင်
ဒင်းက စိုက်ကြည့်ဖို့ဝေးလာဝေး။
"သခင်လေးရဲ့ ကိုကိုလို့ပြောပါတယ်"
"ပေးပေး...ကိုကို့ကိုလွမ်းနေတာ..."
ဖုန်းကိုယူလိုက်ပြီး ဂရုပင်မပြုသည့်တည်စေ
ရာမိုင်ကိုမခိုးမခန့်တဲ့အမူအရာနှင့် ဖုန်းပြော
လိုက်လေ၏။
"ကိုကို...ဟင့်...နိူင်းကလွမ်းနေတာ...ပြန်မလာ
သေးဘူးလား"
".........."
"ဘယ်ချိန်မှ ပြန်လာမှာလဲ...မြန်မြန်ပြန်လာ
နော်...နိူင်းအရမ်းတွေ့ချင်နေတာသိလား"
"......."
"အင်းပေါ့လို့...ခ်ခ်"
ချွဲပြစ်တဲ့အသံလေးနဲ့ပြောကာ ခဏခဏတည်
စေရာမိုင်ကိုကြည့်၍ ပျော်မြူးနေဟန်ပြလေ
၏။
"အဲ့ဒါဆို သွားခွင့်ပြုပါဦး"
တည်စေရာမိုင်နှင့် ဒယ်နီယယ်တို့က ဦးမဟာ
ကိုခေါင်းညွှတ်အရိုအသေပြုပြီး ထွက်ခွာသွား
ကြလေသည်။
ကြည့်စမ်း...ငါ့ကိုအဆုံးထိဂရုကိုမစိုက်သွားတာ...ဒါဒင်းငါ့ကိုအပျော်ကြံအပျော်စားသွား
တာ...ညကျအခန်းထဲဝင်လာရင် မျက်ခွက်ကို
အသေထိုးပြမယ်မှတ်...။
✨✨✨✨✨✨
Upပေးလိုက်ပြီနော်...
နေမကောင်းနေလို့ကြာသွားရင်တောင်းပန်ပါ
တယ်ပုံမှန်ပြန်upပေးမယ်နော်...
Zawgyi
မနက္အိပ္ရာထခ်ိန္က နိူင္းအတြက္လုံးဝအ
ဆင္မေျပလွ....လႈပ္လို႔မရေအာင္ပင္ပန္းႏြမ္း
နယ္လွတဲ့ကိုယ္လုံးေလးကို စိတ္အာ႐ုံနိုးထ
ခ်ိန္ မ်က္ခြံေလးမ်ားဖြင့္ခ်ိန္မွာပင္ ေဘးနားက
တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို ရွိေနဦးမလားဆိုတဲ့
စနိုးစေနာက္စိတ္ေလးနဲ႕ အသာေစာင္း၍
ၾကည့္မိေလေတာ့ ကုတင္ေပၚတြင္ သူတစ္
ေယာက္တည္းသာ....။
အဝတ္အစားေတြကို ျပန္ဝတ္ဆင္ေပးခဲ့တာမို႔
အလိုက္သိသည္ဟုထင္လိုက္မိေပမဲ့ တစ္ခ်က္
အလႈပ္မွာတင္ ေအာက္ပိုင္းတစ္ေနရာက စူးခ
နဲ႕ ထိရွပြန္းပဲ့ေလတဲ့ နာက်င္မူခပ္ရဲ႕ရဲ႕ ခံစား
ခ်က္ေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းပင္ေမတၱာပို႔မိလိုက္၏
အိပ္ရာေပၚမွ ကုန္႐ုမ္းထ၍ ထထိုင္လိုက္ေပမဲ့
ေအာက္ပိုင္းကနာက်င္မူေၾကာင့္ ေကာင္း
ေကာင္းပင္မထိုင္နိင္ေခ်။
ခ်ီးပဲ! ဟိုလူယုတ္မာ အားကုန္စားသြားတာ..
နာလိုက္တာ...ကြၽတ္....
"သခင္ေလး...ကြၽန္မတို႔ဝင္ခဲ့လို႔ရမလား"
အခန္းတံခါးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းသုံးခ်က္
ေလာက္ေခါက္လိုက္ၿပီး အခန္းထဲဝင္၍သန့္
ရွင္းေရးနဲ႕ နိူင္းအိပ္ရာထရင္အကုန္ျပင္ဆင္
ေပးဖို႔အတြက္ခြင့္ေတာင္းျခင္းျဖစ္၏။
နိူင္းရဲ႕ဘဝက လိုေလေသးမရွိတဲ့ေ႐ႊမင္းသား
ေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္သလို အိပ္ရာထသည့္
ကိစၥေလးကိုေတာင္ အိမ္ေစေကာင္မေလး
မ်ားက လာနိူးေပးရတဲ့အထိ။
သို႔ေပမဲ့...
သူ သိမ္းဆည္းထားတဲ့ဘယ္အရာမဆိုကို
ေတာ့ထိကိုင္တာမ်ိဳး လက္လြတ္စပယ္ကိုင္
တြယ္ထိေတြ႕တာမ်ိဳးေတာ့လုံးဝခြင့္မျပဳ။
ဒါဟာ နိူင္းရဲ႕အားလုံးအေပၚ သေတြမတိမ္းခ်
မွတ္ထားတဲ့စည္းကမ္းေပပင္။ ေအး ခ်ိဳး
ေဖာက္ခဲ့ရင္လည္း ခြင့္မလႊတ္တတ္သလို သူ႕စ
ကားတစ္ခြန္းကိုအမိန့္လိုနာခံေစတာမ်ိဳးကိုမွ
သေဘာက်သဴျဖစ္ၿပီး ခြန့္တုန့္ျပန္တာမ်ိဳးကို
ရင္ထဲလွိုက္ဖိုရေအာင္ကို ခံျပင္းမိတာမ်ိဳးပင္
ျဖစ္၏။
မာနသိပ္ႀကီးတဲ့ေ႐ႊမင္းသားေလးဟု နာမည္
ႀကီးသလို ခိုေအာင္းေနတဲ့အတြင္းစိတ္တစ္ေန
ရာကလည္း မာဖီးယားဂိုဏ္းေဆာင္ရဲ႕သား
ေပမို႔ စိတ္ဓာတ္ကေတာ့ျပတ္သားမာေက်ာ
ေလ၏။
လူကသာ ပိန္သြယ္ေသးငယ္တဲ့ခႏၶာကိုယ္
ေလးေပမဲ့ အေက်ာမာသူေလးေပါ့။
"မနိုးေသးဘူးထင္တယ္....အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ
လားမသိဘူး...သူ႕ကိုလာနိူးလို႔စိတ္တိုၿပီးေအာ္
ေနမွျဖင့္...ငါေၾကာက္တယ္ေနာ္"
"ဒါေပမဲ့ သခင္ေလးက ဒီအခ်ိန္နိူးခိုင္းတဲ့အ
ခ်ိန္ျဖစ္သလို အိပ္ရာထခ်ိန္ဆိုလည္းမမွားဘူး
ဒီမွာၾကည့္....သူနိုးလာရင္ အိပ္ရာေဘးက
စားပြဲေပၚမွာ အၿမဲအလွပန္းအိုးေလးနဲ႕တင္
ထားရတဲ့ ပန္းေလးေတြ...မနက္တိုင္းပန္းတစ္
ခတ္နဲ႕အသစ္လဲေပးရတာေလ"
တံခါးဝမွာရပ္ေနတဲ့ အိမ္ေစေကာင္မေလး
ေတြက အခန္းထဲက နိူင္းရဲ႕စကားသံကိုမၾကား
ရေသးတာေၾကာင့္ ဇြတ္အတင္းမဝင္ရဲ႕။
ဟုတ္ၿပီ...ဝင္လာခဲ့ ဆိုတဲ့စကားၾကားမွသာ
စိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္နဲ႕အခန္းထဲဝင္ခြင့္ရတာမ်ိဳး။
"အိုးးး...ဒီပန္းေတြက Blue Delphinium
flowerပန္းေတြမလား...အျပာေရာင္ေတြထုံ
မႊန္းေနလို႔ သိပ္လွတဲ့တိမ္ျပာျပာပန္းေတြအ
လားေပါ့..မထင္ရဘူးပဲ သခင္ေလးကပန္းေတြ
ႀကိဳက္တတ္ေသးတာပဲ"
"လူဆိုးလူမိုက္ေတြေတာင္ ခ်စ္တတ္ၾကေသး
တာပဲ...ပန္းေတြကစိတ္ႏွလုံးႏူးညံ့ေစရာေပါင္း
ကူးတံတားပဲေလ..."
ေခါင္းေဆာင္မိန္းကေလးရဲ႕ ရွင္းျပတဲ့စကား
ေတြကို က်န္ရွိတဲ့အလုပ္သမားေကာင္မေလး
ေတြကေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္နဲ႕ နားေထာင္ၾကေလ
၏။
ေၾသာ္....ဟုတ္ေပသားပဲဆိုတဲ့သေဘာေပါ့။
"ဝင္လာခဲ့ေတာ့"
နိူင္းရဲ႕အသံၾကားသည့္ႏွင့္ ေျပာလက္စစကား
မ်ားရပ္တန့္၍ အခန္းထဲသို႔ ပန္းအိုးေလးကိုင္
ထားတဲ့မိန္းကေလးကဦးေဆာင္ဝင္သြားသလို
အေနာက္က က်န္တဲ့မိနိးကေလးေတြက ရိုက်ိဳးစြာျဖင့္ လက္ကေလးေတြယွက္လ်က္
လိုက္လာၾက၏။
"သခင္ေလး မနိုးေသးဘူးထင္လို႔ ကြၽန္မတို႔
အခန္းေရွ႕မွာ ရပ္ေစာင့္ေနၾကတာ အဆင့္သင့္
အကုန္ျပင္ဆင္ေပးပါမယ္"
တေလးတစားနဲ႕စကားတုန့္ျပန္မူအၿပီးမွာ ကု
တင္ေဘးကစားပြဲခုံေပၚက မေန႕ကမွတင္ထား
တဲ့ပန္းအိုးေလးကိုယူကာ ဒီေန႕အသစ္ယူလာ
တဲ့ပန္းအိုးေလးနဲ႕ေနရာလဲလိုက္ေလ၏။
ထိုပန္းအိုးေလးမွာေတာ့ နိူင္းႀကိဳက္တဲ့ တိမ္
ျပာျပာပန္းေတြကေတာ့ လိုက္ဖက္လြန္းလွစြာ
ေနရာယူထားေလသည္။
နိူင္း ထိုအိမ္ေစေကာင္မေလး ပန္းအိုးအ
ေဟာင္းကိုယူလိုက္သည္ကိုတစ္ခ်က္လွည့္အ
ၾကည့္မွာပင္ စားပြဲေပၚကအရာတစ္ခုကို အ
မွိုက္ပုံးထဲထည့္လိုက္တာကိုပါျမင္လိုက္ရ၏။
အခန္းရွင္းလင္းတာပဲဟု ထင္လိုက္တာမို႔ သိပ္
ဂ႐ုမထားပဲ အိပ္ရာကေန သန့္စင္ခန္းထဲသို႔
သြားရန္ထလိုက္ေလ၏။
"အာ့..."
"သခင္ေလး ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဘယ္နားအဆင္မ
ေျပသြားတာရွိလဲ"
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး...႐ုတ္တရက္ထလိုက္လို႔ခါး
အေၾကာမ်က္သြားတာျဖစ္မယ္..ရတယ္အ
ဆင္ေျပတယ္...ကိုယ့္အလုပ္သာကိုယ္လုပ္ၾက"
နိူင္း စကားေၾကာင့္ အိမ္ေစေကာင္မေလးေတြ
လည္း အခန္းတြင္းလုပ္ကိုင္ရမည့္တာဝန္မ်ား
ကိုျပန္လည္ လုပ္ကိုင္ရင္း သန့္စင္ခန္းထဲစီးဖို႔
ဖိနပ္ကိုနိူင္းအေရွ႕သို႔လာခ်ေပး၏။
အိမ္ေစေတြအေရွ႕မွာမို႔ ဘာမွမျဖစ္သလိုသာ
ဟန္ေဆာင္ေနရတာ လမ္းေလွ်ာက္တိုင္း
က်ိန္းစက္ေနေလေတာ့၏။
ေတြ႕မယ္....ဟိုသူေတာင္းစားႀကီးကို လုံးဝမ
ေက်နပ္ဘူး...အခုလည္းဘယ္နားသြားေသေန
ျပန္တာလဲ။
>>>>>>>>
"အဟြတ္...အဟမ္း"
"မင္းအဆင္ေျပရဲ႕လား"
ေဘးနားက ဒန္နီယယ္က စကားဆိုလိုက္ေလ
၏။
"သလိပ္နည္းနည္းကပ္သြားလို႔ပါ...ခုနကကိစၥ
ကိုဆက္ေျပာပါ"
စံအိမ္ႀကီးရဲ႕ အခန္းငယ္တစ္ခုတြင္ တည္ေစ
ရာမိုင္၊ဒယ္နီယယ္၊ အႀကီးတန္းဂိုဏ္းသားငါး
ေယာက္က စားပြဲဝိုင္းတစ္ခုရဲ႕ဆိုဖာအသီးသီး
တြင္စုေပါင္းထိုင္ေနၾက၏။
"ေနာက္လမွာ ေျမေအာက္မာဖီးယားဂိုဏ္း
ေပါင္းစုံစုေဝးတဲ့အစည္းအေဝးရွိတယ္...အဲ့မ
တိုင္ခင္ လုပ္စရာရွိတဲ့ကိစၥေတြကိုေဆာင္႐ြက္
ရင္းအာဏာကိုတည္ၿမဲေအာင္လုပ္ေဆာင္ရ
မယ္"
ေျမေအာက္ဂိုဏ္းမာဖီးယားဂိုဏ္းေပါင္းစုံစု
ေဝးတဲ့ အစည္းအေဝး......
အေၾကာင္းမသိေသးတဲ့သူအဖို႔အေနနဲ႕ကေတာ့အစည္းအေဝးသက္သက္တစ္ခုပါပဲထင္
ၾကလိမ့္မည္...။
တကယ္တမ္း ထိုသို႔မဟုတ္လွ...။
သာမာန္ေဟာခန္းတစ္ခုရဲ႕ အဆႏွစ္ဆယ္
ေလာက္က်ယ္ေျပာလွတဲ့ အျပင္ကလူေတြမ
သိရွိတဲ့ ေျမေအာက္လူဆိုးလူမိုက္ဂိုဏ္းသား
ေတြကပဲသိရွိနိင္တဲ့ေနရာတစ္ခု..။
ထိုေနရာက ႏွစ္ႏွစ္တစ္ခါက်င္းပတဲ့ ဂိုဏ္း
သားမ်ားအားလုံးစုေဝးရာေနရာျဖစ္သလို..
ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ေတြ ဆုံစည္းရာဆိုလည္း
မမွား။
သုံးညလုံးလုံးဂိုဏ္းသားေတြအေနနဲ႕ထိုေနရာ
မွာစုေဝးၾကၿပီး တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ ဂိုဏ္း
အခ်င္းခ်င္းၿပိဳင္ဆိုင္မူေတြနဲ႕ နပန္းသတ္ပြဲ၊လက္ေဝွ႕ပြဲ၊ လူသတ္ပြဲကအစ က်င္းပသလို
အျပန္အလွန္ လိုခ်င္သည့္ပစၥည္းမ်ားဖလွယ္
ၾကသည့္ေနရာဆိုလည္း ဟုတ္ေလ၏။
အၾကမ္းတမ္းဆုံးလူဆိုးလူမိုက္ေျမေအာက္
ဂိုဏ္းသားေတြစုေဝးရာမို႔ အျပင္လူကဝင္ခြင့္
မရွိသလို ညဘက္အိပ္ၾကရင္လည္း ထိုေနရာ
ႀကီးနဲ႕ဂိုဏ္းအခ်င္းခ်င္းေနရာကန့္သတ္ၿပီး
ၾကမ္းျပင္၌သာ အိပ္စက္၏။
ဆိုလိုသည္က ေျမေအာက္ဂိုဏ္းသားေတြအ
ကုန္လုံးတစ္ညီၫြတ္တည္း တစ္သားတည္း
ဆိုလိုျခင္းပင္။
သို႔ေသာ္ျငား အရမ္းအႏၱာရယ္မ်ားတဲ့ေနရာဆို
လည္းမမွား အခန့္မသင့္ရင္မထင္မွတ္ခ်ိန္မွာ
လူရႈပ္ေထြးလွသည့္အခ်ိန္၌ ဘယ္သူမွမသိခင္
တဖက္ကရန္ၿငိဳးရွိသည့္ဂိုဏ္းကသတ္တာခံ
ရနိင္တာမို႔ ဂိုဏ္းလူစုမကြဲဖို႔ကလည္းအေရး
ႀကီးေလသည္။
အခုေတာ့ ထိုေနရာကအေစာင့္အၾကပ္မ်ား
စြာနဲ႕ေစာင့္ၾကပ္ၾကသလို သြားရသည့္လမ္းက
လည္းလ်ိဳ႕ဝွက္လွေလသည္။
ေျမေအာက္မာဖီးယားဂိုဏ္း20ရွိၿပီး တည္ေစ
ရာမိုင္ကနာမည္ႀကီး လူဆိုးတစ္ေယာက္ဆို
လည္းမမွား။
ဒီႏွစ္ပို၍လူမ်ားမည္က တည္ေစရာမိုင္က
Black Drangonဂိုဏ္းကိုဝင္ေရာက္သြားေလ
သည္ဆိုတဲ့သတင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေလသည္။
ဂိုဏ္းအခ်င္းခ်င္းေတြ႕သည့္အခါ ပိုအာဏာ
ႀကီးသည့္ဂိုဏ္းကမ်က္ႏွာပန္းလွလူရွိန္ၿပီး
အငယ္တန္းဂိုဏ္းေတြကေတာ့မ်က္ႏွာငယ္ရ
တာမ်ိဳးျဖစ္ေလ၏။
"စိတ္မပူနဲ႕ သန္ဘက္ခါအတြက္ပစၥည္းေတြ
ဂ်ာမနီကေရာက္လာမယ္...တည္ေစရာမိုင္နဲ႕
ငါ ေသခ်ာႀကီးၾကပ္လုပ္မယ္"
"အမွားမပါေစနဲ႕ မဟုတ္ရင္ အစည္းအေဝး
က်ရင္အကုန္ပလုံကုန္လိမ့္မယ္...သိတယ္မ
လား....နံပါတ္တစ္ထိပ္တန္းဂိုဏ္းေနရာက
အေျပာင္းအလဲမ်ားတယ္ဆိုတာ"
"အဲ့လိုလြယ္လြယ္အျဖစ္ခံမွာမဟုတ္ဘူး"
တည္ေစရာမိုင္ ကၾကားဝင္ျဖတ္ေျပာလိုက္ၿပီး
ခံစားခ်က္မဲ့ေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္ စိုက္ၾကည့္၍
ေျပာလိုက္ေလသည္။
"က်ိန္းေသတယ္ေပါ့"
"ကြၽန္ေတာ္ကို မယုံလို႔လား"
"ေစာင့္ၾကည့္ၾကတာေပါ့...ေခါင္းေဆာင္ကမင္းအတြက္ အရမ္းႀကီးမားတဲ့တာဝန္တစ္ခုကို
ေနာက္က်လဳပ္ခိုင္းဖို႔ရွိလာလိမ့္မယ္"
ဒန္နီယယ္က အႀကီးတန္းဂိုဏ္းသားေတြႏွင့္
တည္ေစရာမိုင္ရဲ႕ စကားေတြကိုနားေထာင္ၿပီး
တစ္ခုခုေတြးေတာေနဟန္ျပဳေနေလသည္။
"ေခါင္းေဆာင္ကေခၚခိုင္းလိုက္ပါတယ္"
ဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္က အရိုအေသျပဳကာ
အခန္းထဲသို႔ဝင္လာၿပီးေျပာေလသည္။
ေျပာလက္စ စကားမ်ားရပ္လိုက္ၿပီးေနာက္အ
သီးသီးေနရာမွထကာ အခန္းထဲမွထြက္ခြာလာ
ၾကေလ၏။
"ဟိုတစ္ေယာက္က ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ
နိူင္းရဲ႕ BodyGuard ျဖစ္ၿပီး အၿမဲအေလ
လိုက္ဖို႔ပဲသိတာလား"
"ေဖေဖသူကို လက္တေလာခိုင္းစရာတာဝန္ရွိ
လို႔သားေဘးနား ေစာင့္ၾကည့္ေပးနိင္မွာမ
ဟုတ္ဘူး"
"ဘာကိစၥလဲ...သူ႕ကိုဘာခိုင္းထားတာလဲ"
"သားနဲ႕မဆိုင္တာမို႔ မသိခ်င္နဲ႕"
နိူင္း သိခ်င္တဲ့အရာကိုမသိလိုက္ရေသာ
ေၾကာင့္ မ်က္ေစာင္းတခဲခဲနဲ႕ စားလက္စမနက္
စာကိုပန္းကန္ထဲ၌ ထိုးဆြေနလိုက္ေလ၏။
ထိုစဥ္....ထမင္းစားခန္းသို႔ဝင္လာသည့္ လူတစ္စု....။
"ေရာက္လာပါၿပီ ေခါင္းေဆာင္"
နိူင္း ၾကည့္မိေလေတာ့ တည္ေစရာမိုင္ကိုေတြ႕
လိုက္ရေလ၏။ မ်က္ႏွာထားတည္တည္နဲ႕သူ႕
ကိုေတာင္မၾကည့္ပဲ ေနနိင္လြန္းတဲ့ လူယုတ္မာ
ေၾကာင့္ပို၍ေဒါသထြက္ရ၏။
လူယုတ္မာႀကီး ခင္ဗ်ားေၾကာင့္ဖင္နာေနေသး
တာေလ...ဒီမနက္က်ကိဳယ္နဲ႕မဆိုင္သလိုေနေန
တာတဲ့လား....အားးးးစိတ္တိုလိုက္တာ။
တစ္ခ်က္ေလာက္ ၾကည့္လိုက္ရင္ ေႁမြကိုက္
မွာစိုးလို႔လား..
"စိစဥ္စရာရွိတာေတြ စီစဥ္ၿပီးၿပီလား..အမွားမ
ပါေစနဲ႕ ေသခ်ာလုပ္"
"ဟုတ္ကဲ့ ေခါင္းေဆာင္"
"သခင္ေလး...ဖုန္းလာေနတယ္"
"ဘယ္ကလဲ...ဘယ္သူမို႔လို႔လဲ"
စိတ္တိုေနတာမို႔ ဘယ္သူကိုမွအေကာင္းမျမင္
နိင္ေတာ့ ဒီေလာက္စိတ္တိုျပေနတာေတာင္
ဒင္းက စိုက္ၾကည့္ဖို႔ေဝးလာေဝး။
"သခင္ေလးရဲ႕ ကိုကိုလို႔ေျပာပါတယ္"
"ေပးေပး...ကိုကို႔ကိုလြမ္းေနတာ..."
ဖုန္းကိုယူလိုက္ၿပီး ဂ႐ုပင္မျပဳသည့္တည္ေစ
ရာမိုင္ကိုမခိုးမခန့္တဲ့အမူအရာႏွင့္ ဖုန္းေျပာ
လိုက္ေလ၏။
"ကိုကို...ဟင့္...နိူင္းကလြမ္းေနတာ...ျပန္မလာ
ေသးဘူးလား"
".........."
"ဘယ္ခ်ိန္မွ ျပန္လာမွာလဲ...ျမန္ျမန္ျပန္လာ
ေနာ္...နိူင္းအရမ္းေတြ႕ခ်င္ေနတာသိလား"
"......."
"အင္းေပါ့လို႔...ခ္ခ္"
ခြၽဲျပစ္တဲ့အသံေလးနဲ႕ေျပာကာ ခဏခဏတည္
ေစရာမိုင္ကိုၾကည့္၍ ေပ်ာ္ျမဴးေနဟန္ျပေလ
၏။
"အဲ့ဒါဆို သြားခြင့္ျပဳပါဦး"
တည္ေစရာမိုင္ႏွင့္ ဒယ္နီယယ္တို႔က ဦးမဟာ
ကိုေခါင္းၫႊတ္အရိုအေသျပဳၿပီး ထြက္ခြာသြား
ၾကေလသည္။
ၾကည့္စမ္း...ငါ့ကိုအဆုံးထိဂ႐ုကိုမစိုက္သြားတာ...ဒါဒင္းငါ့ကိုအေပ်ာ္ႀကံအေပ်ာ္စားသြား
တာ...ညက်အခန္းထဲဝင္လာရင္ မ်က္ခြက္ကို
အေသထိုးျပမယ္မွတ္...။
✨✨✨✨✨✨
Upေပးလိုက္ၿပီေနာ္...
ေနမေကာင္းေနလို႔ၾကာသြားရင္ေတာင္းပန္ပါ
တယ္ပုံမွန္ျပန္upေပးမယ္ေနာ္...