"F*ck!"
Inirapan ko ang ginawa niyang pagmura bago ko sinubukang buksan ang pinto pero nai-lock na pala niya kaya wala akong magawa kundi ang sumandal na lamang at hayaan siya.
"Esther, what is happening with you?" Bumuntong-hininga ako bilang sagot sa galit niyang pagkatanong. "Bullsh*t!" Huling mura niya tsaka siya sumuko at tulad ko ay napasandal na din siya ngunit hindi tulad ko ay hinihingal siya. Siguro dahil sa galit.
Ilang minutong katahimikan ang namagitan sa'min bago siya nagsalitang muli.
"I don't know if I did something to make you feel like that. You're torturing me, Esther. And I can't accept that you're being like that, just because of me. Tell me, baby. What's the problem?"
Hindi ako nagsalita. At pinatili ang tingin sa harapan. Hindi ko din alam kung ano yung problema e. Sa ngayon, ang alam ko lang ay pagod na'ko. Gusto kong gawin ulit ang ginawa ko noon pero hindi ko alam kung paano. Napapagod na'ko, sobra. Pero nandito si Leanne e. Ang anak kong hindi ko magawang maiwan-iwan. Tumulo ang luha sa kabilang gilid ng mata ko ng maalala ko ang anak ko. Sa ngayon, anak ko na lang ang pinanghahawakan ko.
"If it's okay with you. I'll leave now. Just let me saw my daughter tonight and after that, I'll leave. Don't worry, I'll provide all the financial support. Just take care of our daughter, Esther. L-love her... I can't stay in this situation if you are not okay, if you're not okay seeing me with our daughter. I d-dreamt to have a child but now that I have already one, p-pinagkait naman ng tadhana. T-take care of Leanne. I-if she's s-sick, just c-call me and I'll be right away in her side... I... I-im sorry." Mahina man ang mga pagkakasabi niya ng mga yun, pumapaibabaw naman ang panginginig ng boses niya.
Napatingin ako sa kanya. At sa nakalipas na taon, ngayon ko lang ulit siya nakitang bumabagsak.
"Love her-"
"Stop." Pagpuputol ko sa iba pa niyang balak sabihin.
"No. F*ck!" Tuluyan na siyang napasigaw sa kaguluhan.
Napayuko ako kasabay ng mga luha ko dahil sa mga halo-halong emosyon na nararamdaman ko.
"Why? Why does I have to do this?! I will not leave you. F*ck. Esther, why? You f*cking lied and now? What the hell?!" Bumalik yung galit na Liam at dahil kanina ay konti na lang sasabog na'ko, tiningnan ko siya sa mga mata.
"Bakit, Liam? Oo at big deal sa'yo yung pagsisinungaling ko pero hindi mo ramdam at alam lahat ng paghihirap ko nung talikuran niyo 'kong lahat! Hindi mo alam ang pakiramdam kung paano tanggaping nagdadalang tao ka kung saan tinalikuran ka ng taong inaasahan mong tutulong sayo-"
"How can I help you if you f*cking lied-"
"Kasi hindi ko alam!" Napahinto ako tsaka ko pinunasan ang mukha kong napupuno na ng luha matapos kaming magsigawan.
"W-what?"
"H-hindi ko alam na totoo yun. Hindi ko alam na yung pagsisinungaling ko sa'yo ay magiging totoo. Kaya wag na wag mo akong pagsabihan na isa akong ina 'lang'. Hindi mo alam kung gaano kahirap ang maging isang ina. Hindi mo alam kung gaano kahirap mag-isip at pagsabayin ang pagtatrabaho at pag-aalaga sa anak para lang may makain kami. Hindi mo naranasang matulog ng madaling araw at gumising pagkatapos ng kalahating oras dahil may bata kang dapat alagaan... Wala ka sa tabi ko nung iniluwa ko ang anak na'tin, Liam."
"E-esther... Hindi pa ba sapat lahat ng mga nagawa ko?"
"Bakit? May nagawa ka ba?" Medyo nagtaka ako sa sinabi niya pero siguro ganun na nga. Baka hindi ko lang nakita.
"For just f*cking sake, Esther!" Umigting ang panga niya habang galit tsaka lamang siya huminahon at napatingin sa harap. "I payed Shawn to investigate you. And I know in the first place that mom brought you to me to do that fake marriage just for that f*cking company. When Shawn told me your address and about your mom, that was the day when I brought you to Zeke's hospital to pay the bills of your mom. I even payed your mom's debt to that bullsh*t girl. Esther, all along I am the one who kept on helping you but you didn't even see that 'cause you're busy preparing for your lies..." Nanghihina niyang sabi. "I was so sure of you to the point that before mom could make a move to process the fake papers for our marriage, I already process and arranged it to turned it to True Marriage. But guess what? We're stuck between fake marriage and true love. Because one of us here were never been true to herself and her feelings."
Lahat-lahat nagsibalikan na sa'kin. Simula sa pagtawag ni Pat na bayad na ang bills ni nanay sa ospital at ang malaking utang namin dun sa babae. Buong akala ko ang gumawa nun ay ang ina niya pero, lahat pala ng yun ay siya ang gumagawa para sa'kin. Lalong-lalo na ang pagkabalisa noon ng kanyang ina ng magkausap kami tungkol sa pagpepeke ng mga papeles.
"I expected too much back then. But what the hell? Sa dami kong inasahan, yung ginawa mo pa ang hindi ko naasahan. I do everything, for you to stay by my side. But it turns out to hell. Pinilit kong ilaban ka pero yung ginawa mo, hindi ko natanggap agad. I chose losing you. But now-"
"Tama na, Liam." Umiiyak na pagputol ko sa iba pa niyang sasabihin habang nakatingin sa kanyang naghihina.
"Mom pay you, right? Hindi ba yun sapat? Ang laking pera nun-"
"Dahil hindi ko tinanggap ang pera ng ina mo!" Diretsong sabi ko dito.
"W-what? Don't lie at me again..." Igting ang panga na sabi niya at walang emosyon na sabi niya sa'kin ngayon.
Five years ago, pinuntahan ako ng mama niya matapos ang mga pangyayaring yun.
" Esther... I'm sorry-"
"Ayos lang po yun, ma'am. Sa totoo lang po ako naman po dapat ang magpasalamat sa inyo." Nakangiti kong saad sakanya matapos kong putulin ang iba pa niyang sasabihin.
Iniwas niya ang tingin sa'kin at tumingin sa harap na kung saan makikita ang mga nagtataasang gusali galing sa balkonahe ng condo ni Kate.
Alam niya... Alam niyang nandito ako, dahil nakita niyang kasama ko si Kate na umalis kanina sa bahay ni Liam. At naabutan niya akong hinang-hina matapos ang pangyayaring yun.
"Ayaw kong may nahuhulog sa anak ko, at alam mo yun. Ayaw kong nahuhulog ang mga babae na penepresenta ko sakanya dahil alam kong masasaktan din sila sa huli. Hindi magpapakasal si Liam sa mga babaeng kakakilala niya pa lang, kahit si Greta na kababata niya, ayaw niya. Ngayon ko lang nalaman na may nabuo pala sa pagitan nila. Akala ko si Greta ang pakakasalan niya, hindi pala. Nagkakaganun si Liam simula ng mamatay ang anak niya kay Greta. Sa tagal kong pinaimbestigahan ang anak ko, ngayon ko lang nalaman ang lahat. Ng dahil sa ginawa kong ito ay nasira ang pagmamahalan niyo. Kompleto na ang papel ng ganun kabilis, may something sa gumagawa e. This is only just a fake marriage, pero tingnan niyo, may nabuong totoong pagmamahal. In short? Fake marriage, true love." Sabi niya na nasa harapan pa din nakatingin.
Sumikip ang dibdib ko sa mga sinasabi niya.
"One million... Hindi sapat ang isang milyon sa pagsasakripisyo mo ng pagmamahal mo, hija. Dadagdagan ko ang isang milyon-"
"Wag na po. Malaki na po ang naitulong niyo. Hindi ko po tatanggapin ang isang milyon kahit na dagdagan niya. Sapat na po ang naitulong niyo sa'kin..." Nakangiti kong sabi ko sa kanya dahilan para mapatingin siya sa'kin na kunot ang noo.
"W-what?" naguguluhang sabi niya sakin.
"Sige na po... Magpapahinga na po ako." Tumalikod na ako sakanya at iniwang parang may gusto pang sabihin. Dahil hindi ko na kayang manatili dun ay pinili kong talikuran siya. Hindi ko na mapigilan ang emosyong naramdaman ko.
"What the f*ck?"
"Liam, tama na..." Napahagulgol ako ng maging malinaw sa'kin ang lahat pero may kulang pa din. "B-bakit?" Nanlalabo ang mga matang nakatingin ako sa kanya at tinatanong kung bakit humantong kami sa ganito. "L-liam, bakit?"
"Esther." Sinubukan niyang hawakan ako pero nanginginig na napalayo ako sa kanya. Pati ako ay nagulat sa ginawa ko.
P*tangina. Yung trauma ko sa lahat. Yung kinakatakutan ko, bumabalik.
"Baby..." Sinubukan niyang hawakan ako ulit pero siniksik ko ang sarili ko sa upuan para hindi niya mahawakan.
"Nakita mo na? Liam, pagod na pagod na pagod na'ko! M-minahal lang naman kita, ah?! Liam, minahal lang naman kita pero bakit kailangan umabot sa puntong magkaganito ako?! Natatakot, n-nasasaktan, at pagod na'ko sa lahat. Pasuko na'ko pero lumalaban ako kasi nandito pa din yung anak na'tin! L-liam... Nakikiusap ako, please... Kung bumalik ka para saktan ako ulit, nakikiusap akong ngayon pa lang umalis ka na at wag na wag ka ng b-bumalik." Pinahidan ko na ang mga luha ko sa walang tigil na pagbagsak nito pero kahit anong pahid ko at pagpipigil hindi ko na kayang pigilan. Sumasabog na yung mga naghahalo-halong emosyon na nararamdaman ko.
"Baby..." Sinubukan niya ulit na hawakan ako pero ng mapansin niyang napaigtad ako ay siya na ang lumayo ng konti.
"Wasak na'ko, Liam... Wag mo ng wasakin pa. N-nakikiusap ako."
"E-esther." Humigpit ang hawak niya sa manobela ng may luhang pumatak sa kanyang mga mata.
"Tinalikuran ako ni Kate at Ella. Sumunod ka. Bumalik ako kay nanay pero wala na akong binalikan. Lahat kayo tinalikuran ako. Traumang-trauma na'ko, Liam. T-tama na."
"B-baby..."
"Ang sakit na, Liam. Pero alam mo ba kung ano yung mas masakit? Y-yung ang bilis mong makahanap ng b-bago. H-hanggang ngayon hindi ko pa yun n-natatanggap dahil yung taong gumawa sa'kin nun ay ang siyang inaasahan kong mamahalin at papakinggan ako sa lahat-" naputol at napahagulgol ako ng walang pagdududa niya akong hinapit at yinakap ng mahigpit
"Hush, baby. I'm sorry."
Hindi ko alam pero nang yakapin niya ako ay nakaramdam ako ng kaunting karamay. Nanghihina ang katawan ko at siya ang nandidito at sumusuporta sa'kin.
"I-im sorry. Forgive me, baby. Please."
"Ba't b-bumalik ka pa-"
"Baby, I came back 'cause I want to. I went here for you and for our daughter and not to break you." Pagtatahan niya pero mukhang hindi umepekto.
Wala na akong maisip na iba dahil halos lahat naman ata ay nasabi ko na. Pero may mga bagay na hindi pinipilit, kahit na anong kagustuhan mong malaman. At yun ang kulang.
"I'm so sorry for everything, baby." Sabi niya tsaka niya hinawakan ang magkabila kong pisnge ng kanyang mga kamay at iniharap sa kanya ang mga tingin ko.
Tulad ko na naiiyak, ay ganun din siya ngunit pinipilit niyang itinago ang lahat ng emosyon na nararamdaman niya ngayon.
"Our past... Leave it all behind and let's face the present together. Itutuloy natin yung mga naudlot noon ng magkasama. I'll help you recover 'cause that's what mens do for their love." Sabi niya ng maramdaman ko ang mainit niyang hininga sa mukha ko.
"L-liam."
Ngumiti siya tsaka niya dahan-dahang inilapit ang mukha sa'kin bago nagdampi ang mga labi namin.
"I love you still, baby. Even if your gone in five years, even if you leave, even if you don't love me anymore, even if you broke me into pieces again, and even if you tell me to love another. No one can ever replace you in my heart, 'cause there's no space anymore. It will be always you, Esther. I'll never let them replace you 'cause you're different. You is enough." Habang sinasabi niya yun ay tinakasan siya ng butil ng luha habang walang hintuan ang pagbuhos ng mga luha ko sa mata dahil sa mga sinasabi niya.
Umiiyak na napangiti ako habang nakatingin sa kanyang mga mata.
"I love you." Hinapit niya ako at dinampi ang mga malalambot niyang labi sa labi ko.
Ngayong gabi naging malinaw ang lahat kahit may kulang. Pero isa lang ang masasabi ko. Kahit anong suko ko at paglaban para sa ikabubuti ng sarili ko ay nilalabanan ko din pala ang nararamdaman ko sa kanya. Dahil sa huli, kahit anong pagod, sakit, at hirap, pinipili na'ting bumalik sa taong higit na minahal na'tin. Dahil sa huli, puso ang masusunod. Dahil sa huli, kahit anong pag-atras ang gawin mo ay bumabalik at bumabalik ka sa kung saan ang nais mo. Dahil sa huli, lahat ng napagdaanan ay nalalampasan...
At sa huli, masasabi ko ng ang lalaking 'to ang mamahalin ko habang-buhay. Dahil tulad niya, wala na ding makakapalit ng pwesto niya sa puso ko.
Dahil kahit saan man magpunta, babalik at babalik pa din sa lugar na nakasanayan para manatili.
End of chapter twenty-eight.