NAJA'S POINT OF VIEW
Dumaan ang ilang araw ay normal lang ang takbo. Magkakasama kaming anim pumunta sa school, at uuwi. Minsan din gagala kami every saturday.
Gaya ng palagi naming bonding ni Zarden ay hindi nagbago, nagulat nga siya nung kinabukasan binati ko siya ng good morning at parang wala lang.
Kaya inexplain ko sa kaniya na kahit ganoon hindi magbabago ang pagkakaibigan namin. Porket umamin siya hindi ko na siya papansinin.
Graduation na namin, we are moving up!
Nasa bahay kami ngayon ni Zarden, gusto raw ni Zarden dito ganapin ang salo-salo, kasama ang pamilya nina Avabella, Gael, Flynn tsaka Archer. Sayang wala na si lola.
I miss her.
Malaking bahay talaga ang bahay nina Zarden!
Kainan, tawanan at kwentuhan ang mga nagaganap.
Nasa loob ako ng cr dala-dala ang slimbag ko at kasalukuyang pinahid ang tubig na nasa gilid ng bibig ko.
Habang tumatagal mas gumagrabe ang sakit sa dibdib, dahil pinipigilan ko ang maubo. Tumatagal rin ay pahina ako nang pahina.
Alam ko naman na mangyayari ito.
Nagulat ako nang pagbukas ng pinto ng cr ay si Zarden ang nakita ko.
Tinaasan ko siya ng kilay nang hindi siya kumurap.
"B-Bakit?" I stuttered.
Bigla siyang lumapit sa pader at sinandal ang noo roon at pumikit. Sinundan ko lang siya ng tingin. Minulat niya ang mata niya at tumingin sa akin.
"Natutunaw ako.." he mumbled.
Uminit ang pisngi ko't kumurap. Pinagsasabi niya?
"Pinagsasabi mo? Sige una na ako.." pero hinarangan niya ang daan ko.
"Basa ang damit mo, magkakasakit ka kapag tumuyo iyan sa katawan mo." Nag-aalala niyang sabi.
Agad akong napatingin sa damit ko't napangiwi nang maliit na basa lang ito.
"Maliit lang naman.."
"No. Come with me." Hindi pa nga ako nakatapos sa pagsagot ay hinawakan niya ang braso ko't hinila.
Huminto kami sa kwarto niya at binuksan niya ito. Pumasok siya at sinenyasan akong pumasok.
I roamed my eyes around, naging light gray ang room niya, hindi gaya dati na ang dilim. Ang astig rin ng table niya at computer. But there this one thing caught my attention, the polaroid picture glued on the wall.
Napangiti ako.
Ito iyong naggigrilling ang mama at papa niya. Hanggang ngayon ay hindi pa niya ito kinuha kaya ang ibig sabihin napakaspecial day niya iyon at ang saya ko kung ganoon man!
"Here. Just pick."
Ang dami ng hawak niyang damit na kinuha niya sa walk in closet. Agad nalang akong namili dahil nakakahiya na.
"Ito.." oversized t-shirt ito na kulay itim at may maliit na pulso na print sa gitna.
"Oh.." ngumiti siya. "That was Manang Cely's first gift to me when I turned 15," hindi nawala ang ngiti niya.
Umawang ang bibig ko't agad na binalik ang damit pero pinigilan niya ako.
"Iba nalang.. nakakahiya naman susuotin ko lang tapos regalo pala ni Manang Cely.." napangiwi kong sagot.
"Oh come on..kahit anong gawin mo pipilitin pa rin kita. That's yours already, pumili kapa kung gusto mo." Napakamot ako sa batok at tinulungan nalang siyang ibalik ang mga damit, nakakahiya na talaga!
Pumasok ako sa walk in closet at doon nagbihis, inayos ko rin ang buhok ko dahil magulo na.
Paglabas ko ay nasa kama si Zarden, nakahiga, ang mga kamay ay nasa tiyan at nakatingala sa kisame.
Tumikhim ako kaya napabangon siya, ilang segundo lang ay bigla siyang humiga ulit at gumulong sa kama.
Napalaki ang mata ko sa ginagawa niya.
Ang weird niya!
"Zarden okay ka lang?" I ask worriedly, tsaka ko siya nilapitan.
Tumingin siya sa akin at tinakpan bigla ang mukha ng unan.
Anyare?????
"Zarden??" I ask again.
"Bakit ba kasi ang ganda mo.. tangina, natutunaw ako.." he mumbled.
Napakagat labi ako sa sinabi niya, huminga ng malalim tsaka sinapak ang balikat niya.
"Halikana! Naghihintay na sila sa atin sa baba!" Pag-iiba ko ng usapan.
I was about to turned my back to him when he hold my wrist at nakatabon pa rin ang ulo niya sa unan.
Hindi ako makagalaw at bigla-bigla nalang lumakas ang tibok ng puso ko.
Hinay hinay siyang umupo at ngayo'y kaharap na ako pero hawak-hawak parin ang pulsuhan ko.
Nakatayo ako habang siya ay nakaupo't nakatingala sa akin.
Gamit ang isa niyang kamay, nilagay niya ito sa bewang ko at tsaka tumayo. Wala pang dalawang segundo ay magkadikit na ang mga katawan namin.. he's hugging me. I can smell the scents coming from him.
Heto ako't tulala.. naririnig ang malakas na kalabog ng puso niya.
"I never felt this before to someone.. only to you." Ani ng malalim niyang boses. Mas hinigpitan niya ang yakap ko at hindi ko pala akalain na nakayakap na rin ako sa kaniya.
Binaon niya ang ulo niya sa balikat ko.
"Kung hindi mo man kayang angatan ang nararamdaman sa akin hindi kita pipilitin pero 'wag ka sanang umalis sa buhay ko. Hindi ko kaya."
Nangatog ang tuhod ko't nanginig ang labi. Lahat ginawa ko para hindi maiyak. Wag dito.. wag sa harap ni Zarden.
Sabi ko na nga ba.. ang hirap na.
Paano na? Ayaw niya akong mawala sa buhay niya, at ayokong masaktan si Zarden pero alam kong hindi na ako magtatagal.
Bakit ba kasi ganoon? Ang tahimik na paglisan ay pinagkaitan din sa akin.
Masama ba'ko? Anong nagawa ko? Bakit pati iyon ay pinagkaitan ako?
Zarden sorry..
I sniff and let go from hugging him.
"Halikana.." kinalabit ko siya sa braso at sabay kaming lumabas.
I'm sorry Zarden, but it was too vague to happen.
3 days later..
Namimilipit sa sakit, hawak-hawak ang dibdib ko't pilit na kinukuha ang sakit pero walang epekto. Ubo ako nang ubo pero walang lumalabas, ang tigas ng ubo ko at sa bawat ubo ay napangiwi ako sa sakit. Nanginginig ang buong katawan ko't maginaw.
Halos matumba akong pumasok ng cr at doon dinama ang pait.
Nakasandal ako sa pader ng cr at naluluha ang mata, dahil sa sakit ng pag ubo at sa luha.
Taas-baba ang balikat ko dahil nahihirapan akong huminga.
"Lola.." humagulhol ako.
"Hindi ko na kaya.."
Pilit akong tumayo pero walang lakas ang mga kamay ko, pero hindi ako tumigil. Ilang beses akong bumagsak pero hindi ako tumigil. Kinaya ko nga ang halos isang taon tapos ang pagtayo rito ay hindi?
Kaya ko..
Nanghihina akong ngumiti nang nakatayo ako pero nanlumo nang makita ang mukha sa salamin.
Napakaputi ng labi ko't mapula ang paligid ng mata. Humagulhol ulit ako.
Ako pa ba'to?
Namalayan ko rin ang maya't mayang pagliit ko, wala na akong ganang kumain.
Nanginginig kong inabot ang tatlong lalagyan ng gamot na nasa gilid. Noon lima ang gamot na iniinom ko pero naubos na ang dalawang klase kaya hindi normal ang pag-inom ko dahil kulang. Ngayon na tatlo nalang.. iisa na ang laman bawat lalagyan.
Ininom ko ito kahit halos piniga na ang puso ko sa sakit.
Napaupo ako ulit sa sahig at dinama ang ginaw doon.
Huminga ako ng malalim pero parang walang hangin ang lumalabas. Ginamit ko ang bibig pero kaunting hangin lang ang lumabas.
Ilang minuto lang huhupa rin 'to.
ZARDEN'S POINT OF VIEW
Here I am feeling muddled. I don't know what to wear.
I have lots of shirts but none of them I adore to wear.
"Fvck." I mumbled and sat on the bed, feeling irksome.
I want to wear simple but when I wear it, it's dry. Then if I wear something hot I look like a bad guy dating a good girl.
This is frustrating me..
Someone knocked at my door. I stood up and opened it.
It's my mom..
Everytime I see her, she will always look expensive. Even though she's extremely busy, her appearance will never let down.
She is the first gorgeous woman I've seen.
...
Not a single word escape from her mouth.
"What is it mom?" I ask.
"You look frustrate.." even her voice, so lovely.
I gulped the lamp in my throat.
Should I tell her?
"Ahm.."
"So you're actually frustrate, even your room.. messy."
I turned my head at my room.
Oh.. yeah she's right.
I turned my gaze to her again but now she's smiling.
"I can help you with that.."
Here I am just watching her picking an outfit for me.
I already told her.
"Hmm.. Naja is a soft girl so 'wag tayo sa dark.." she mumbled.
She's talking to herself.
"Gotcha!" She giggled.
She is holding my plain white pants.
"And this..."
She got my sleeved shirt-- five point sleeve--
"Superb!"
I smiled when she held me the clothes.
I entered the walk in closet and do my thing. When I get out I feel a little bit awkward and shy. My mom is looking at me smiling, with shining brown eyes.
"Oh, alluring.." she said, amaze.
I stood up infront of the mirror.
"Do you like it? If you're uncomfortable with that I'll find another.."
"No.. I like this one," I replied.
She smiled and nodded. She walk towards me and hold both of my shoulders.
"I'm really happy for you.. me and your dad will always support you.. as long as you're happy, but," she chuckled softly.
"We will just support you to the things that we can see if it's good for you. A parents won't let someone harm their children not even theirselves. I hope you understand.."
"I understand mom.. may I ask?"
"Sure!"
"Will you support me from this?"
She chuckled softly again and squeezed my shoulders not so hard.
"I didn't say I won't.."
Here I am driving my car, I'm gonna get Naja.
When my gaze saw her apartment, a big smile came out from my face.
I am really into her.
I wait for her outside. Then a bigger smile came out when I saw her walking towards my car.
My heart beats fast.
I jump out the car.
NAJA'S POINT OF VIEW
"Hey.." he firstmoved.
"Ey.." I chuckled, natatawa ako dahil gusto ko lang tumawa. Hihi
"Masaya akong sinuot mo 'yan."
Napatingin ako sa dress.
Siya ang nanlibre sa akin nito nung sa botique ng auntie niya.
A french blue retro long dress with gentle style.
"Salamat dito ha.. by the way ang pogi mo diyan!" I looked at him, proudly.
He averted his look and his ears went red.
Oh he's blushing..
"You're making me insane, Naja.." he mumbled but I heard it.
"What?" I ask, feeling unclue.
"You're making me insane and I'm loving it." He said it in a loud voice.
This time he stared at me and smile.
Here I am stiffened, a warm feeling flow to my body and it landed on my cheeks.
"You're blushing," He said.
Napakurap ako't umiwas ng tingin.
"We better go inside, it's getting hot here.." pangingiba ko ng usapan.
"It will be always hot when you're with me." Tumaas ang isang bahagi ng labi niya.
I laugh what he just said and walk towards his car
He put the car in ignition and maneuvered it in a mild way.
Para kaming mga baliw dito sa loob ng sasakyan niya. Feel na feel namin iyong kantang pinatugtog. Sigaw kami nang sigaw hanggang sa maubos ang boses.
Huminto ako't huminga ng malalim, sinandal ko ang sarili sa upuan at tanging ang ulo lang ang ginalaw papunta kay Zarden.
He seems really happy.. I really hope it will last.
Kumain raw muna kami bago mamasyal, sabi ko sa kaniya 'wag na kaming kumain sa mamahalin mahuhulog panga ko roon (naalala ko tuloy yung ano..)
Sabi niya ako raw bahala kung saan kami kakain basta his treat. Dahil gutom ako ngayon at gusto ko ng unli rice..
"Doon tayo sa Mang Inasal!" I said, thrilled.
So doon nga kami kakain.
Unang-una kong inorder ang patok na manok sa Mang Inasal! Tapos nag-order din ako ng pork at bangus sisig, bet ko sisig dito.. tapos halo-halo.
Namilog ang mata ko nang isa-isang nilagay ang mga pagkain sa mesa namin.
"Oh damn I can smell the desire.." Zarden mumbled while sniffing the smokes coming from the food.
I chuckled softly because of his reaction.
We started to eat and yea he's right the desire won't stop you from eating.
"Another cup of rice please?" Zarden ask the guy who's holding a bucket of rice.
Nakatatlong kanin na ako tapos si Zarden naka-apat na!
"First time mo rito Zar?" Tanong ko.
Ngumuya muna siya bago ako sagutin.
"Second time.. nagsisi nga ako kung bakit hindi na ako bumalik dito." At naglagay na naman siya ng isang kutsara sa bibig, ganoon rin ako.
Nakalima si Zarden at ngayo'y nakasandal na.
Habang ako ay tinatapos itong ikaapat na kanin.
Napahinto ako nang tumayo siya't binuhat ang upuan papunta sa tabi ko.
"Bakit?" I ask.
"Someone at the back staring at me and it's nuisance." Ngumunguso niyang sabi.
Tiningnan ko ang sinabi niya sa likod. May dalawang babae nga, 'yung isa ay tama nga, nakatingin sa direksyon namin at agad na umiwas nang lumingon ako. Binalik ko nalang ang tingin ni Zarden na seryosong kinakain ang halo-halo. Magkaharap kasi kami kanina at ngayon magkatabi na, nakatalikod sa babaeng nakatingin daw sa kaniya.
"Ayaw mo nun? May namangha sa kapogian mo?" I mocked.
He looked at me and he's serious face still in firm.
"Stop.." sabay kain niya ng halo-halo.
Lumubo ang pisngi ko sa sagot niya.
"Kaya ka tinititigan kasi ang pogi mo.. attractive ka." pangulit kong pang-asar.
Akala ko ay pipigilan niya ulit ako pero ang ginawa niya ay tinitigan niya ako.
Napakunot ang noo ko't nailang sa ginawa niya. Marami-rami ang tao rito kaya nakakahiya.
Agad ko nalang binalik ang tingin sa pagkain at lumamon.
"Tititigan din kita. Sabi mo kaya ako nila tinititigan kasi atttractive ako.. so tititigan din kita kasi you look damn attractive."
"Masyado bang mainit? Here." I glimpse a look when he's holding a spoon with an ice cream.
"Say ahhh.."
Agad ko siyang sinapak.
"Tumigil ka.. nakakahiya." Pagsusuway ko.
"Nah. You can't stop me. Say ahh.."
Napatingin ako sa paligid at nakakahiya na talaga.
Walang pag-aalinlangan kong kinain ang ice cream sa kutsara, tiningnan ko siya ng masama at yumuko, nakakahiyaAaA.
"Oh that was cute." He said that makes my cheeks more blushy.
"Hey.." He lifted my head to meet his gaze.
I am now staring at his brown eyes and his face went serious and sincere.
"I'll never get tired making you fall in love with me.." he said in a low voice that only both of us can hear.
A bliss entered my whole body.. his words is like a comfortable pillow, which I can lean on when I'm tired. His words penetrate to my chest that causes me to smile.
We are now in the arcade, enjoying all of the games here at nagpicture rin kami minsan. Tapos itong si Zarden vinivideohan ako habang nagmamaneho dito sa batman na sasakyan ang seryoso ng mukha ko sa video.
Asar!
Akala niya siya lang marunong mang-asar! Habang nagbabasketball siya zinozoom in ko mukha niya at naasar din siya, so fair na kami!
Tawang-tawa pa kaming lumabas sa arcade dahil akala namin dahil sa rami ng paper ticket na nakuha namin, makukuha namin iyong malaking teddy bear iyon pala hanggang sa pencil case lang kami. Nainis pa si Zarden dahil scam raw, bibilhin niya lang daw iyong teddy bear, kaso bawal daw kaya heto kami't lumabas dala-dala ang pencil case, kulay pink pa talaga. Tawang tawa kami.
"Doon tayo!" Sabay hila ko sa kaniya, umupo kami malapit sa salamin na pader kaya kitang kita ang ilalim at ibang estrakturang nakatayo.
Bibili raw muna saglit si Zarden ng lemonade kaya heto ako't nakatingin sa ilalim.
May luhang biglang tumulo sa mata ko kaya agad kong hinawi.
Kinuha ko ang dala dala kong mini mirror sa bag ko. Nanlumo ako nang makitang hinay hinay na nawala ang pink lip gloss na nilagay ko, kaya agad kong nilagyan ng bago. Maputla na kasi ang labi ko. Napangiti ako nang hindi napansin ni Zarden ang minu-minuto kong paghingal.
Nakatingin lang ako sa baba, sa mga taong naglalakad at may kaniya-kaniyang buhay. Tumingin ako sa kalangitan at pumikit, dinama ang kulay asul na kalangitan.
May mga araw na madalas magpakita si lola sa akin sa panaginip. Hindi ko siya malapitan at tanging ngiti lang ang binibigay niya at dahilan para mas bumigat ang nararamdaman ko araw-araw.
I miss her..
Napakurap ako nang may tumikhim sa likuran. Si Zarden dala-dala ang dalawang lemonade.
Busog na ako pero nauuhaw.
"Thank you.."
Umupo siya't sumabay sa pagtitig ko sa baba.
"Look." He pointed something.
I look there and I saw a husky dog swaying its tail.
"That dog look so happy," He said
I nodded.
Sabi nila when dogs sway their tails, it means they are happy.
How I wish I was like them too..
I turned my head to him when he said something.
"Do you want to visit someone?"
Without hesitation, I nodded.
A wind strikes our body when we are already here.
I found her easily.
Hinawi ko ang mga damong tumatakip sa lapida niya.
Nellie Blair
I just stared at her name and nothing came out from my mouth.
"Hindi nagkatuluyan mama at papa mo?" Zarden ask.
"Nung pinanganak ako hindi pa sila kasal hanggang sa naaksidente sila at namatay, wala talagang kasal na nangyari kaya apelido ng mama ko ang ginamit. Anak ni lola ang mama ko.."
"Oh I see.. kung kasal ang mama at papa mo? What's your surname right now?"
I look at him and smile.
"Samuel.."
He look at me back and smile.
Binalik ko ang tingin sa lapida ni lola at sinindihan ng kandila roon.
"I miss you la.." habang inaalis ang mga dumi.
I miss her so much. I miss her everytime I woke up. I miss her everynight. I miss her hugs. I miss her smile. I miss her everything..
I hope you are doing fine above la.. alam kong kasama mo na ngayon sina mama at papa. Ang saya niyo na yata.
Lola.. alam mo tanggap ko na.. tanggap ko na wala kana pero iyong sakit nandito pa rin.
Thank you.. thank you for raising me so well. Pinalaki mo akong may respeto at dahil iyon sa iyo. Salamat lola, salamat sa permanente mong balikat para iyakan ko sa tuwing ako'y malungkot.
Salamat.
Basang-basa na pala ang mukha ko sa luha. Inabutan ako ni Zarden ng panyo at tinanggap ko iyon. Mas naluluha pa ako dahil sa hangin na humahampas sa amin.
"Zarden tara na.. ang lakas ng hangin.."
Palabas na kami ng cemetery pero sa bawat hakbang ko ay mas bumibigat ang nararamdaman ko. Parang hindi ako pinahihintulitang umalis sa harap ng lapida ng lola ko.
Hindi ko pa rin pala tanggap.
Akala ko okay na eh.. akala ko.. pero---
Isang mainit na yakap.
Napapikit ako sa ginawa niya.
His scents are making me calm.
"Cry all you want.. I'm here." He whispered.
His voice are my comfort.
Tuluyan na akong nalamon ng hagulhol. Naramdaman kong hinalikan ni Zarden ang aking buhok.
Hindi ko alam ilang oras kaming naroon pero tinigil ko na ang pag-iyak.
Namasyal pa kami kahit saan, sabi ni Zarden iuuwi na niya ako pero hindi, ayoko. Ayoko muna.. masyado pang maaga.
May nakita kaming carnival kaya pumasok kami roon at nagpakasaya. Hanggang sa gabi na.
No.. I dont wanna go home. I know what will happen next.
Nasa tapat na kami ng apartment ko.
"Pumasok kana.."
Umiling ako.
"Ikaw muna."
Umiling din siya.
"No. Mauna ka"
"Hindi ikaw na.."
"Aalis lang ako kapag nasa loob kana.. I want you to be safe. Magkikita pa tayo bukas diba? Kasama na silang apat."
Umawang ang bibig ko.
Nalimutan ko 'yon.
"B-Bukas?"
He nodded, "why?"
"Wala.." I automatically smile.
"Sige na pasok na.."
Tinitigan ko siya. Hindi talaga siya titigil kung hindi ako ang mauuna.
"Oo na po.." kaya natawa siya ng konti.
Hinay-hinay akong naglakad papasok.
I bit my lower lip when an ache penetrate to my chest.
I let out a sigh and look back at him. Nagulat pa siya nang tumingin akong muli.
I ran towards him and hugged him tight. He hugged me back.
"What's this hug for?" He ask.
"For making me safe.." I mumbled.
He let go from hugging me and hold both of my shoulder.
"I'll do my best to make you safe.. I promise.." the reason why I smiled.
"Kaya pumasok kana sa loob at magpahinga. Para bukas lalabas tayong anim."
I immediately nodded.
Sorry..
Naglakad ako sa hallway ng apartment ko pero napaawang ang bibig ko dahil higit pa sa piniga ang puso ko.
Winawasak na.
Ang sakit!
Napahawak ako sa pader at nangatog ang tuhod dahil pati ito ay naapektuhan ang sakit.
Ang alam ko lang ay bumagsak ako at natumba hanggang sa madilim na ang nakikita ko.
ZARDEN'S POINT OF VIEW
Nang hindi ko na siya makitang nasa labas ay naghintay muna ako roon ng ilang segundo.
She ran towards me and hug me tight..
Oh damn I'm falling inlove with her deeper.
I was about to step inside my car when I heard a loud rumbling inside Naja's apartment.
My heart was thumping rapidly against my chest and a worried feeling suddenly entered my whole body.
What was that?
Agad-agad akong pumasok sa apartment niya and I stopped for a second when I saw her lying on the floor.
"Naja!"