გამარჯობა მე თეჰიონი ვარ. მინდა ჩემს თავზე ორიოდე რამ გითხრათ, მოკლედ ვარ 20 წლის, ვსწავლობ უნივერსიტეტში სადაც ხშირად მაბულინგებენ და სექსუალურად მავიწროვებენ იმიტომ რომ დიდი საჯდომი მაქ? არვიცი. მყავს დედა რომელიც ხან ამერიკაშია მამაჩემთან ხან ჩემთან კორეაში, და-ძმა არ მყავს მაგრამ ეს სულაც არ მახარებს,
სახლში როდესაც მივდივარ არავინ არ მხვდება გარდა ჩემი ძაღლოსა რომელსაც ნახევარი დღე ძინავს, ეხლა კი რეალობაში დავბრუნდები და გავიღვიძებ ამ ულამაზესი სიზმრიდან.
დილით ავდექი აბაზანაში შევედი და მოვწესრიგდი ვისაუზმე და გზას გავუდექი, სახლდან ჩემი მეგობრები ჯიმინი და ჰოსოკი დამხვდნენ და წამიყვანეს რომ ვთქვა მდიდარი ვარ თქო მოგატყუებთ მაგრამ არც ღარიბი ვარ.
როდესაც უნივერსიტეტში შევედი პირველი რაც დავინახე ჯონქუქი იყო თავისი სულელი ბანდით იუნგი,ნამჯუნი და ჯინი ვერცერთს ვერ ვიტან, ისინი გარეთ გადიოდნენ და მე მომიწია რომ ჯონქუქი უნდა გამეტარებინა გავიწიე მაგრამ რომ დამინახა შანსი ხელიდან არ გაუშვა და ჩემთან მოვიდა
ქუქი: ოო ჩემო პატარავ რამდენი ხანია არ მინახიხარ მემონატრე, ამერიკაში კარგი იყო? *თავისი ხელი ჩემს ნიკაპს მოკიდა და მისკენ მიმწია*
თე: კარგი იყო *ვთქვი ჩუმად*
ქუქი: არ მოგენატრე?
თე: არა...
ქუქი: ვითომ რატომ იმიტომ რომ პატარას გეძახი?
თე: კი და მე შენი პატარა არ ვარ და არც არასოდეს ვიქნები *ცოტაც და ვიტირებ*
ქუქი: ხომ იცი რომ ამას ინანებ
თე: გამიშვი მტკივაა იდიოტო.
ნამჯუნი: კარგი გეყოს ცოტაც და ჩაიჯვავას შეეშვი
ქუქი: მალე შევხვდებით პატარავ
თე: "წადი შენი ჯონქუქ" *გაიფიქრა გონებაში რადგან ხმამაღლა რომ ეთქვა იცოდა რომ ინანებდა*
გაკვეთილები დამთავრდა თეჰიონი სასადილოში არ ჩადულა არასოდეს ჩადის ხოლო გაკვეთილზე ჯიმინი და ჰოსოკი ელაპარაკებოდნენ იქამდე სანამ ლექტორა არ გააჩუმა. გაკვეთილების შემდეგ გარეთ გაედი სახლში წასასვლელად და დავინახე ჯონქუქი მაგრამ როგორც ჩანს ჩემთვის არ ცალია. სახლში წავედი თანს საჭმელი დავუდე და საწოლზე დავეცი
თე: მძიმე დღე იყო როგორც ყოველთვის... მეზიზღება მეცადინეობა😭
წავიდა სამეცადინოთ სხვა რა გზა ქონდა, 1 - 2 საათში მორჩა მეცადინეობას, შემდეგ კომპიუტერი ჩართო და იუთუბის ყურება დაიწყო დღე ისე გავიდა რომ თეჰიონმა ეს ვერც კი გაიგო მოიწყინა კომპიუტერის წინ სულ ნამცეცები ეყარა რადგან თეჰიონი მთელი დღეა რაღაცას ჭამს, გადაწყვიტა გარეთ გაესეირნა და თან თავისი ძაღლი წაეყვანა მაგრამ ძაღლს ისე ღრმად ეძინა ვერ გააღვიძა თეჰიონმა ერთი პერიოდი იფიქრა ხომ არ მოკვდაო ასე რომ მარტო წასვლა მოუწია, წავიდა გზაში თანდათან მოშივდა ამიტომ ნაყინის საყიდლად შეირბინა იყიდა და გამოვიდა ჭამა ჭამაში ერთ პარკს მიადგა და იქვე ჩამოჯდა, ცოტა ხანი იჯდა და რომ მოიწყინა გადაწყვიტა ჯიმინთან და ჰოსოკთან დაერეკა ბოლო ციფრი უნდა ჩაეწერა რომ გვერდით ადამიანის სხეული იგრძო გვერდით გაიხედა და ქუქი რომ დაინახა შეხტა. არ ეგონა თუ აქ ისეთი ადამიანი დახვდებოდა რომელმაც ხალხ მრავლობაში და სოციალურ ქსელში შეარცხვენდა, იმაზე ეღადავებოდა რომ მამამის მისი ნახვა არ უნდოდა ისე ძალიანაც არ ეხატებოდა გულზე, იმიტომ რომ ჭკვიანი არ ვარ ან ალბათ იმიტომ რომ დიდი ტრაკი მაქვს? არ ვიცი მაგრამ ბევრი მიზეზია, განსაკუთრებით ის რომ გამაუპატიურა საშინელება იყო ამის მერე შემზიზღდა ქუქი.
თე: ეხლა რაღა გინდა?
ქუქი: შენ მინდიხარ პატარავ!
თე: ერთხელ რაც გამიკეთე არ გეყო და ეხლა კიდე გინდა?
ქუქი: კარგი რა ასე რატომ მექცევი რამე დაგიშავე?
თე: აბა კარგად უნდა მოგექცე?!
ქუქი: რატომაც არა
თე: თავი დამანებე
ქუქი:არა
თე: მე წავედი უკვე ტვინი წაყლაპე ( შეჭამე )
ქუქი: დამელოდე მეც მოვდივარ
თე: ოო რა გინდა თავი გამანებე
ქუქი: შენთან სალაპარაკო მაქ
თე: მარტო ორი წუთი
ქუქი: კაი, მოკლედ მინდა ყველაფრისთვის ბოდიში მოგიხადო რაც კი გამიკეთებია შენთვის ბოდიში
თე: მეღადავები?!
ქუქი: არა ასეთი სერიოზული არასოდეს ვყოდილვარ
თეს ხმაც კი არ გაუცია ისე წავიდა და თავის გზას შეუდგა
ქუქი კი იქ იდგა და უყურებდა მის გასიებულ ტრაკს როგორ აქნევდა სიარულის დროს როგორ უნდოდა კიდევ ერთხეკ შეხებოდა...
__________
მოკლედ ეს ამ ფიკის პირველი თავია იმედია მოგეწონათ და წაიკითხავთ ვიცი ცოტა იყო მაგრამ...