A friend
Napahiwalay kami sa pagyayakapan nang biglang bumukas ang pinto at iniluwa non si Ara at Yuki na may gulat na expression sa mukha.
Papalit palit kung tignan nila kaming dalawa ni Archer kaya hindi ko maiwasang pamulahan ng mukha at mahiya.
Sino ba naman kasi ang hindi totobuan ng hiya kung madatnan ka ng mga kaibigan mo na may kayakapan?! At lalaki pa!!
Nabasag ang katahimikan na namumuo sa pagitan namin ng tumikhim si Archer kaya napatingin kaming lahat sakanya.
"Excuse me....uhm.... i think, i need to go. May kaylangan pa pala akong asikasuhin." nahihiya niyang paalam. ngunit walang imik pa rin yung dalawa na nasa pintuan parin habang nakatingin saamin.
Nang walang makuhang sagot tumingin siya saakin pahiwatig na aalis na siya kaya naman tinanguan ko nalang ito.
But before Archer leave, he look at me and smile as saying goodbye.
"Babalik ako bukas, and make sure that your parents is already here para naman maipaalam na kita." he said before leaving.
Pagka alis niya doon lang gumalaw yung dalawa at dali-daling pumunta sa kinaroronan ko na may naguhuluhang mukha.
"Ipaliwanag mo kong anong nakita namin! Sino yun, boyfriend mo?! Ano yung payakap-yakap na yun? Zb ikaw ahh naglilihim ka na saamin." may halong pagtatampo sa boses na tanong ni Ara kaya medyo natawa ako sa itsura niya. Muka siyang batang inagawan ng candy.
Ngunit natigil ako sa pagtawa ng magtama ang mata namin ni Yuki, tahimik lang siyang nakatingin saakin, medyo kinakabahan ako kay Yuki ngayon dahil hindi naman siya ganitong sobrang tahimik!!
Oo, tahimik siya pero ibang iba ngayon. Masyado siyang seryuso habang nakatingin saakin.
"Hoy! Zb, ano? Kailan mo sasagutin yung tanong ko? May namamagitan ba sainyo ng lalaki na yun? Huh?" nakataas na kilay na tanong niya. Pano ba naman kasi kunh makatanong naman kasi siya akala mo naman napakalaki ng kasalanan ko sakaniya.
"Ano... u-uhm... W-wala" nauutal kong sagot habang hindi nakatingin sakanila.
Namumula pa rin ang pisngi.
"Oh ba't ka nauutal. Simple lang naman ang tanong ko ahh."
'Kung sayo simple pwes saakin hindi!! Dahil kahit ako mismo hindi ko rin alam!!' gustong gusto ko yun isigaw sa kaniya pero parang natuop ang bibig ko. Hindi ko alam kong anong isasagot ko.
Tinignan ko muli silang dalawa at ganun din sila saakin. Seryusong tingin ang ibinabato saakin ni Yuki habang nakataas ang kilay naman ang kay Ara.
Mariin akong pumikit, kasabay nun ang paghugot ko ng isang malalim na hininga bago ako dumilat at tumingin muli sakanila.
"Okay...ganito kasi yun nakilala ko siya 1 buwan nang nakalilipas, doon sa opisina ni Nurse A. Pero hindi kami yung parang normal na nagpakilala sa isa't isa, kasi naman sobrang naintimidate talaga ako sakanya kasi sobrang seryuso niya tapos kung makatingin siya saakin, para akong may ginawang masama sakaniya. Alam mo yun?" pagkwekwento ko sakanila na may ngiti sa labi habang binabalikan yung panahon kung paano kami nagkakilala.
"Tapos 2 weeks after non, ewan ko ba kung sinasadya ba ng destiny. Kasi nung pumunta ako sa rooftop hindi ko alam nandoon din siya tapos narinig ko siyang kumanta. Sooobrang galing niyang kumanta, tapos sabi niya pangarap daw niyang maging isang magaling at sikat na song writer at producer pero ayaw ng daddy niya. Gusto ng daddy niya na ipagpatuloy yung pag memedisina at itigil ang pagkanta, yun nagkaroon ng kunting kwentuhan. Pero actually hindi ko nga yun ineexpect dahil sino ba naman ang hindi mabibigla eh, isang beses lang naman kami nagkita tapos hindi pa kami masyadong close." pagpapatuloy ko.
"Tapos nagkita ulit kami.... Wrong timing nga lang dahil yun pa yung araw na hinimatay ako dahil umatake yung sakit ko, dalawang beses nangyari yun na siya ang nakakita saakin. Yung pangalawa sa rooftop ulit yun dahil tumakas ako nun tapos nakasalubong ko siya, sinamahan niya ako. Tapos nung nawalan ulit ako ng malay sa rooftop siya ang nagdala saakin dito at nag alaga saakin, hiyang hiya pa nga ako nun eh kasi siya pa talaga ang nag alaga saakin. Tapos yung kanina....yung naabutan niyo kami na magkayap ay dahil lang yung sa sobrang tuwa ko!! Kasi naikwento ko sakanya na yung tungkol sa Bataan, alam niyo yun diba? So yung nga nakwento ko sakaniya na kung papalarin gusto ko ulit bumalik doon. Tapos amg sabi niya kakausapin daw niya yung doktor ko para tanungin kong pwede akong bumyahe ng malayo at sabihin ko daw kanila mama at daddy na pumunta sila dito konv pwede at siya ang magpapaalam saakin. Idagdag mo pa na tutulungan niya akong ibenta yung mga paintings ko... Diba ang bait niya?!"
Tanong ko sa kanila habang may malaking ngiti na nakapaskil saaking labi. Pero hanggang sa matapos akong magkwento nakatitig parin sila saakin.
"H-hoy magsalita nga k-kayo!!"
Mukhang natauhan naman sila dahil tumikhim si Ara samantalang si Yuki naman ay parang ang lalim ng iniisip.
Pero mas nagulat ako sa sunod na sinabi ni Ara.
"Putang.... May gusto ka ba dun?" nanantiyang tanong ni Ara saakin. Nanlalaking mata ko naman siyang tinignan.
A-ako may gusto s-sakanya?
Impossible. Kakakilala lang namin tapos gusto agad? Agad agad?! Diba pwedeng friends lang.
"A-ako? Alam mo i-imposible yang sinasabi mo Ara, kakikilala lang namin nun. Kaya yang sinasabi mo napaka imposible." may halong diin kong sagot sakanya.
"Tigilan mo ako, Zb. Lokohin mo na't lahat, pero saamin? Hinding-hindi mo kami maloloko!"
"At pano mo naman nasabi yan?" may panghahamon kong tanong sakanya. Pero ang buang ay ngumisi lamang saakin ng nakakaloko.
"Kung makangiti ka nga kanina habang kinikwento mo yung Love Story niyo eh halos hindi mawala yang ngiti mo."
'Ano?!! Love story?!! Nakahithit ba to?'
"Hoy! Anong sinasabi mong love story?!"
Ngunit imbis na sagutin ako ay ipinagpatuloy niya lang ang sinasabi niya.
"Tapos habang nagkwekwento ka yung ngiti mo kakaiba eh.... Parang may pinanghuhugutan diba Yu?" baling niya kay Yuki, pero sa ipinagtataka namin tahimik lang siyang nakamasid saamin.
'Ano bang problema niya at kanina pa siya tahimik?'
Magsasalita na sana ako para tanongin kung bakit siya tahimik, nang mag ring yung phone ni Arah.
"Ahh.... Guyz i think, kailangan ko ng umalis. May gagawin pa pala kaming group activity tapos kailangan ako dun. Ayos lang ba?" medyo nag aalanging tanong niya.
"Mmm, ayus lang"
"How 'bout you Yu? You wanna stay here?"
"Yes, don't worry about me. Si Nurse A nalang yung maghahatid saakin." sagot naman ni Yuki sakanya. Nang masigurong ayus lang kami ay tyaka na siya umalis.
"Ikaw nang bahala jan Yu!! Paaminin mo yan. At tyaka tayo magpupulong pulong na tatlo!! Sige na bye i love you!!"
Pahabol ni Ara bago siya tuluyang maka alis. Kaya dalawa nalang kami ni Yuki ngayon ang naiwan dito, medyo nag dadalawang isip pa ako kung ako ba yung mauuna.
Hindi ako makatingin ng diretso sakanya dahil, talagang kinakabahan na ako kanina pa!! Kung ma-
"You know him?" she ask with a serious tone.
Him? Medyo natagalan pa ako bago nakasagot dahil iniisip ko kung sino ba yung tinutukoy niya. Nang pumasok sa isip ko si Archer, siya lang naman ang nasa isip ko lalaking tinutukoy ni Yuki.
"You mean, yung lalaki kanina?" tanong ko sakanya at siya naman ay tumango na lamang.
"Kung sa pangalan at katauhan niya, oo. Kilala ko siya pero hindi lahat sakanya."
"Alam mo ba ang buo niyang pangalan? Ang mga magulang niya?" tanong niya saakin, ngunit umiling nalamang ako bilang sagot sakanya.
Nang wala akong maisagot sakanya, ipinagpatuloy niya ang pagsasalita. "Sa pagkakakilanlan ko sakanya, anak siya ng may ari nitong hospital. Siya si Archer Jace Reyes. Nag iisang anak ng mag asawang Reyes na sina Arianne Reyes at Jahavon Reyes." gulat ko siyang tinignan dahil sa mga isinuwalat niya.
Paano niya nalaman at saan naman niya nakuha yang mga impormasiyon na iyan?!
"Saan mo naman nakuha iyan?" nagtataka kong tanong sakaniya.
"Naririnig ko lang. Hindi ka masiyadong lumalabas kaya hindi mo siguro alam, dito rin kasi siya nag O-OJT kaya naman halos araw-araw siya kung pag usapan dito. Kaya kapag nagiikot ikot ako dito lagi kong naririnig ang mga ganyang bagay." sagot naman niya saakin.
Kaya naman pala halos araw-araw siya dito dahil dito pala siya nag o-ojt.
At pagkatapos nun. Nagkaroon ulit ng mahabang katahimikan sa pagitan namin. Kaya ako na ang nag pumutol nito at tanongin siya sa isang bagay na kanina pa gustong itanong ng utak ko.
"Nga pala bakit ang tahimik mo kanina?"
"Because of you and that man." casual niyang tugon.
"Ha?!" doon ko na nailabas ang gulat ko sa sinabi niya. Ako at yung lalaking yun?!
"Hmm. Ngayon lang kasi kita nakitang may ibang kinakausap bukod saaming mga kaibigan at pamilya mo, i mean sa tinagal tagal mo na dito... Natin dito i never saw you talking to other person especially boys, well exept for Nurse A. Tapos habang nagkwekwento ka kanina, kung paano mo siya nakilala, i saw that there's happiness in your eyes, there's contentment, and admiring. Ara is right, para kang nagkwekwento ng love story niyong dalawa. Just by telling your story and him, how you guys met and how he treats you, how caring he is to you. I know inside of you..your starting to like him."
"Yuki..."
"I know, i know that you're not ready for it. So i'm really worried about you. Kasi alam ko na kahit magustuhan mo siya, pipitin mong huwag. Kukumbinsihin mo nanaman yung sarili mo na hindi pwedeng umabot sa punto na mamahalin mo siya, kasi idadahilan mo na hindi mo siya kayang mahalin dahil sa sakit mo, na hindi mo siya kayang magustuhan o mahalin dahil ayaw mong may nasasaktan nang dahil sayo...dahil nakikita nila kung ano ang kalagayan mo. Dahil alam ko na sa isip mo, iniisip mong darating ang panahon na iiwan mo siya, k-kami." doon na tumulo ang luha ni Yuki, lalo na sa huli niyang sinabi.
Seing her worrying about my situation, hearing to her how worried she is, and how she crie because of me. Makes me cry too. And hearing those words coming from her, i'm really glad that i met her. The two of them.
Kaya lumapit ako sakanya at niyakap siya.
"Please stop crying Yu... Kaya ayukong umabot sa puntong magugustuhan ko siya hanggang sa mahalin niya ako at mahalin ko siya ay gaya nga nang sabi ay dahil sa sakit ko, tama ka. Kasi ayuko ko siyang nakikitang nasasaktan dahil saakin, ayukong may taong nahihirapan dahil nakikita nila ang kondisyon ko. Alam mo naman iyon diba?" mahinahong sabi ko sakanya.
"Buhay pa ako kaya huwag mo kong iyakan." pagbibiro ko sakanya ngunit mahinang hampas ang natanggap ko mula sakanya.
Humarap siya saakin ng may luha sa mata doon palang nasasaktan na ako. I really hate seing them cry because of me.
"But i saw how happy you are. This past few days, napapansin ko na hindi ka na masyadong malungkot. Minsan nakikita kong ngumingiti ka habang nakatutuk sa phone mo. After so many years, ngayon lang kita nakitang ganoon kasaya."
"Pero panandalian lang yun at ayukong patagalin. I don't want to be selfish Yu. Ayukong piliin yung ikasasaya ko dahil kapag oras na pinili ko yun?.... Maraming tao ang maapektuhan. Hindi lang ako kundi napaka raming tao Yu. Tiyaka bakit ba natin ito pinag-uusapan eh hindi ko nga alam kong magkaibigan na ba talaga kami nun! Tiyaka huwag na nating pag usapan yun. Masyadong na tayong advance" pagpapagaan ko sa loob niya kahit sa kaloob-looban ko ay natatakot na ako sa pwedeng kahihinatnan ng mga nangyayari.
Huminga nalamang siya ng malalim at dahan dahang tumango.
"If you say so. But if the time comes, always think that i'm just here for you, not just me but also Ara. We're here for you okay?" tumango nalamang ako bilang sagot sakanya.
Nagtagal pa si Yuki sa kwarto ko dahil marami pa kaming napag usapan sa mga bagay bagay, at nabanggit ko na rin sakanya yung inoffer saakin ni Archer tungkol sa painting, at suportado naman siya doon.
Hindi nagtagal ay sinundo na siya dito ni Nurse A para umalis dahil kaylangan na niyang magpahinga.
Kaya nang maka alis siya ay dumiretso ako sa banyo upang makapag linis ng katawan. After a few minutes natapos na akong makapag linis.
Habang nag aayos ng sarili hindi ko mapigilang tignan ang aking sarili sa salamin. Hindi pa man nag uumpisa ang operation pero pansin ko na malaki laki rin ang ipinayat ko. At pansin ko rin sa suklay na maraming buhok ko na ang nalalagas.
Hindi ko mapigilang maiyak sa nakikita ko ngayon sa salamin. Pansin mo rin ang pamumutla ng mukha ko, hindi gaya ng dati na namumula mula pa ito.
I'm still beautiful right? Kagusto gusto parin naman ako diba?
Nang hindi ko na makayanang makita ang sarili ko sa ganoong itsura, napag pasiyahan kong bumalik sa kama.
At habang nakahiga sa kama doon ko naisip na.... Kung hindi magtatagal ang buhay ko siguro dapat lang na pasayahin ko ang sarili ko diba? Kahit sandali lang.... At doon ko napag disisiyonang kausapin Siya.
'Panginoon, kung talagang nakatadhana saakin na hindi magtagal dito, maari mo ba akong bigyan ng kaunti pang panahon? P-pwede bang h-hayaan mo muna ako maging m-masaya? Kunting panahon lang ang h-hihingin ko sayo... Ihahanda ko lang sila. Hayaan mong makasama ko sila kahit sa k-kunting panahon lang... Pakiusap."
Nang makapag desisiyon, kinuha ko ang cellphone at ti-next si dad.
To Dad:
Dad are you busy tomorrow?
It took him a minute before dad replied.
From Dad:
I think no, i just only have two meeting tomorrow. Why?
To Dad:
How about mom and the twins?
From Dad:
Your mom decided to take hiatus from her work, she said that she wants to give her full attention to you and for the twins. And for Zack and Zamiel, katatapos lang ng exam nila. So basically were not that busy. Why you ask? Is there something wrong?
Hindi naman sila magagalit hindi ba? I don't know but i felt so nervous right now!! Sasabihin ko lang naman na pumunta sila dito, pero bakit ba ako kinakabahan?!
To Dad:
No dad, there's nothing you can worry about me. I just wanna say that, if you're not all that busy naman, can you go visit here tomorrow? The four of you...if that's okay?
Mas lalo akong kinabahan ng ma send ko kay dad yung message ko, dahil medyo natagalan pa bago siya makasagot.
From Dad:
Is that really important, that all of us were needed there? And why?
To Dad:
Yes dad it's important. Basta bukas nalang, please dad....
From Dad:
Tinanong ko yung mama mo at mga kapatid mo at pumayag sila. And oh! Btw it's already late, kailangan mo ng matulog. Goodnight.
To Dad:
Okay dad!! Thank you and see you tomorrow! Goodnight too. I love you
Pagkatapos kong ma i-sent kay dad yung huling message ko ay napag desisiyunan kong mag pahinga na dahil mahaba habang araw ang mangyayari bukas.
Papikit na sana ako nang may nag message muli galing sa cellphone, probably its dad, baka may nakalimutan nanaman siyang ibilin. Pero sa laking gulat ko it's not dad....
From: +639******
Good evening, i hope i didn't disturb your sleep, i know it's late at night and i'm sorry for that. But if you're still awake or probably not, i just wanna ask you if your parents already approved to meet me tomorrow?
Hindi ko mapigilang ngumiti ng mabasa ko ang message niya. Yeah, i know him already based on his message.
So i quickly replied to him.
To: +639*******
Yeah, i already told them, and they all agreed. So see you tomorrow....again?
And to my surprise he replied Immediately
From: +639******
See you and....... Have a goodnight sleep, Zb😊
When i recieve his message, i didn't even bother to reply him. I really want to rest now. I need to gather more energy because tomorrow will be a very long day.
FaLlenSajie
F.S